Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-3.4012.391.2018.2.UNR
z 26 czerwca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 kwietnia 2018 r. (data wpływu 20 kwietnia 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 16 czerwca 2018 r. (data wpływu 18 czerwca 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia w całości podatku VAT naliczonego od wydatków związanych z realizacją projektu pn.: ,,…” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 kwietnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia w całości podatku VAT naliczonego od wydatków związanych z realizacją projektu pn.: ,,…”.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 16 czerwca 2018 r. (data wpływu 18 czerwca 2018 r.) w zakresie doprecyzowania opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółdzielnia Mieszkaniowa jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.). Prowadzi gospodarkę zasobami mieszkaniowymi oraz zarządza majątkiem własnym, a także majątkiem jej członków na podstawie ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych.

Na pokrycie wydatków związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości pobierane są opłaty od członków i właścicieli lokali na podstawie art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r., o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz. U. Nr 119/2003 poz. 1116 z późn. zm.) Opłaty te obejmują również tworzony obligatoryjnie na podstawie art. 6 ust. 3 ww. ustawy fundusz na remonty zasobów mieszkaniowych.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku od towarów i usług powyższe opłaty są zwolnione z podatku VAT.

Spółdzielnia zamierza pozyskać środki finansowe z Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej na realizację zadania ,,…”.

Przedmiotem projektu jest demontaż, transport i utylizacja azbestowo-cementowych rur zamontowanych w zsypach na odpady, a także przystosowanie pozyskanej przestrzeni do potrzeb osób niepełnosprawnych – zmniejszanie barier architektonicznych.

Otrzymane w ramach dotacji środki stanowić będą uzupełnienie środków z odpisów na fundusz remontowy.

Budynki są umiejscowione na gruncie własnym, stanowiącym współwłasność spółdzielni i właścicieli lokali mieszkalnych.

Otrzymane środki finansowe dotyczyć będą 6 budynków mieszkalnych 11-kondygnacyjnych, w których łączna powierzchnia użytkowa lokali mieszkalnych wynosi 72 680 48 m².

W budynkach znajdują się 3 niewielkie lokale użytkowe, których powierzchnia wynosi 89.26 m². Spółdzielnia w drodze przetargu wybrała firmę, z którą po przyznaniu dotacji z WFOŚiGW podpisze umowę na demontaż, odbiór, transport i unieszkodliwienie odpadów zawierających azbest.

Faktura VAT za wykonane prace zostanie wystawiona na Spółdzielnię Mieszkaniową.

Złożenie wniosku wymaga obligatoryjnie interpretacji indywidualnej odnośnie możliwości odliczenia podatku VAT od realizowanych robót.

Efekty zrealizowanego projektu służyć będą do wykonywania czynności opodatkowanych, jak i czynności zwolnionych. Wnioskodawca nie ma możliwości przyporządkowania kwot podatku naliczonego do poszczególnych rodzajów czynności.

Proporcja ustalona zgodnie z art. 90 ust. 2 - ust. 9a ustawy o podatku od towarów i usług po zaokrągleniu w górę wynosi 1%. Uwzględniając powyższe, zgodnie z art. 90 ust. 10 pkt 2 przedmiotowej ustawy Wnioskodawca uznaje, że proporcja ta wynosi 0%.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Spółdzielnia Mieszkaniowa postąpiła prawidłowo uznając brak możliwości odliczenia w całości podatku VAT naliczonego od wydatków związanych z realizacją projektu, którego przedmiotem jest demontaż i utylizacja azbestowo-cementowych rur zamontowanych w zsypach na odpady, jak również przywrócenie budynków do stanu sprzed demontażu materiałów azbestowych?

Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na fakt, iż powierzchnia lokali użytkowych w przedmiotowym zadaniu jest bardzo znikoma, stanowi zaledwie 0,12% udziału w ogólnej powierzchni wszystkich lokali Spółdzielnia podjęła decyzję, iż nie skorzysta z prawa do odliczenia podatku naliczonego w tej minimalnej części, gdzie towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Spółdzielnia uważa więc, że nie przysługuje jej prawo odliczenia VAT naliczonego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług dokumentujących wykonanie zadania, którego przedmiotem jest demontaż, odbiór, transport i unieszkodliwienie odpadów zawierających azbest z wielorodzinnych budynków mieszkalnych, a także przystosowanie pozyskanej przestrzeni do potrzeb osób niepełnosprawnych, jak również przywrócenie budynków do stanu sprzed demontażu materiałów azbestowych. Nie istnieje bowiem związek pomiędzy wydatkami poniesionymi w ramach projektu z wykonywaniem czynności opodatkowanych.

Spółdzielni nie przysługuje prawo obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od towarów i usług nabytych na realizację projektu, gdyż przedmiot projektu nie będzie służył wykonywaniu czynności opodatkowanych.

Spółdzielnia nie odliczy podatku naliczonego z otrzymanych faktur za realizację przedmiotowego zadania. Spółdzielnia uznaje więc, że podatek VAT może stanowić koszt kwalifikowany projektu.

W dokumencie potwierdzającym przedstawioną we wniosku o dofinansowanie wartość wskaźnika produktu Spółdzielnia ujęła wartość kosztów w kwocie brutto, traktując podatek od towarów i usług, jako wydatek kwalifikowany.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm), zwanej dalej „ustawą”, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do ust. 2 pkt 1 ww. artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Z art. 87 ust. 1 ustawy wynika, że w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Na mocy art. 88 ust. 3a pkt 7 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze – w części dotyczącej tych czynności.

Natomiast, w myśl art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług oraz niepodlegających temu podatkowi.

W przypadku, gdy podatnik dokonuje zakupów związanych zarówno z czynnościami, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i z czynnościami, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, zastosowanie znajdują przepisy art. 90 ustawy.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku, z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku, z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określania kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami w stosunku, do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, to w myśl art. 90 ust. 2 ustawy, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Stosownie do dyspozycji art. 90 ust. 3 ustawy, proporcję, o której mowa w ust. 2 ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Zasady ustalania proporcji zostały określone w art. 90 ust. 4-10 ustawy.

Wskazać należy, iż stosownie do art. 90 ust. 10 ustawy, w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

1. przekroczyła 98% oraz kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu, wynikająca z zastosowania tej proporcji, w skali roku była mniejsza niż 500 zł – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 100%;
2. nie przekroczyła 2% – podatnik ma prawo uznać, ze proporcja ta wynosi 0%
   
   

W świetle ust. 4 ww. artykułu, proporcję, o której mowa w ust. 3 określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

Mając na uwadze przedstawiony opis zdarzenia przyszłego oraz treść powołanych przepisów prawa stwierdzić należy, że wydatki poniesione na realizację projektu związane będą zarówno z czynnościami opodatkowanymi (dającymi prawo do odliczenia), jak i zwolnionymi (niedającymi prawa do odliczenia). W tej sytuacji Spółdzielnia powinna przyporządkować odpowiednie kwoty podatku naliczonego związanego ze sprzedażą opodatkowaną, kierując się przede wszystkim zapisami art. 86 i 90 ustawy o podatku od towarów i usług, a więc ustalając rzeczywisty zakres prawa do odliczenia, który winien być miarodajny i uzasadniony. W przedmiotowej sprawie, Wnioskodawca wskazał, że nie ma możliwości przyporządkowania kwot podatku naliczonego do poszczególnych rodzajów czynności. Jednakże – jak wskazał Wnioskodawca – proporcja ustalona zgodnie z art. 90 ust. 2 - ust. 9a ustawy o podatku od towarów i usług po zaokrągleniu w górę wynosi 1%. Przy czym, stosownie do art. 90 ust. 10 pkt 2 ustawy, Wnioskodawca ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 0% – jak wskazano w opisie sprawy – Wnioskodawca uznaje, że proporcja ta wynosi 0%.

W konsekwencji powyższego należy stwierdzić, że skoro Wnioskodawca uznał że proporcja ustalona zgodnie z art. 90 ust. 2 - ust. 9a ustawy wynosi 0%, to nie będzie miał prawa do odliczenia w całości podatku naliczonego z tytułu nabycia towarów i usług w ramach realizacji projektu pn.: ,,Likwidacja rur azbestowo-cementowych w przewodach zsypowych na odpady w wielokondygnacyjnych budynkach mieszkalnych”. Tym samym, Zainteresowanemu nie będzie przysługiwało z tego tytułu prawo do zwrotu różnicy podatku, o której mowa w art. 87 ust. 1 ustawy.

Końcowo informuje się, niniejsza interpretacja indywidualna nie rozstrzyga kwestii dotyczącej zwolnienia od podatku wykonywanych przez Spółdzielnię czynności, za które pobierane są opłaty zgodnie z art. 4 ust. 1, 2, 4, 5 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, bowiem kwestia ta wykracza poza zakres żądania interpretacji sformułowany w postawionym pytaniu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, niniejsza interpretacja traci swą aktualność.

Należy zauważyć, iż pojęcie „kosztu kwalifikowalnego” nie jest pojęciem podatkowym i organy podatkowe nie są właściwe do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowalnych. Kwestię tę rozstrzygają bowiem przepisy regulujące zasady korzystania ze środków pomocowych. Zasady i przepisy podatkowe przywołane w uzasadnieniu niniejszej interpretacji mogą być jedynie pomocne przy dokonywaniu oceny, czy podatek VAT w tej sytuacji powinien być kosztem kwalifikowalnym. W związku z powyższym nie zajęto stanowiska w tej sprawie.

Jednocześnie należy wskazać, że publikator ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług wskazany we wniosku przez Wnioskodawcę, tj. Dz. U. z 2011 roku, Nr 177, poz. 1054 z późn. zm., jest nieaktualny. Obecnie tekst jednolity ww. ustawy opublikowany został w Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi –Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.