Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-2.4014.69.2018.1.SK
z 20 czerwca 2018 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 5 kwietnia 2018 r. (data wpływu 12 kwietnia 2018 r.), uzupełnionym 7 maja 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych udostępnienia rachunku bankowego – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 12 kwietnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o wydanie interpretacji ogólnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych udostępnienia rachunku bankowego. Pismem z 17 kwietnia 2018 r., Znak: 0110-KNO.4004.1.2018.1 wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez wyjaśnienie, czy jego intencją jest uzyskanie interpretacji ogólnej, czy też interpretacji indywidualnej. W dniu 7 maja 2018 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku – wypełniony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej ORD-IN – a zatem Organ przyjął, że intencją Wnioskodawcy jest uzyskanie interpretacji indywidualnej.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:
Pan X – przyjaciel Wnioskodawcy od 1982 r. mieszkający na stałe w USA, jest po operacji wycięcia tętniaka z pnia mózgu i ma kłopoty z poruszaniem oraz z mową (jest pełna dokumentacja leczenia szpitalnego i ciągłej rehabilitacji). Sytuacja ta, zmusiła go do planowania przeprowadzki do Polski. W tym celu zakupił działkę budowlaną w miejscowości Y i wystąpił do właściwych organów gminy Y o wydanie decyzji o warunkach zabudowy (WZ). Otrzymawszy decyzję WZ zlecił firmie architektonicznej wykonanie koncepcji i projektu budynku mieszkalnego oraz wykonanie wstępnego kosztorysu budowy, który pozwoliłby na przygotowanie się do tej inwestycji. Następnie upoważniony architekt wystąpił o wydanie decyzji pozwolenie na budowę i czeka na jej uprawomocnienie. Ze względu na stan zdrowia Pana X podróżowanie samolotem nie jest wskazane, a wręcz zabronione. W związku z tym, Pan X poprosił Wnioskodawcę o możliwość skorzystania z jego konta dewizowego (USD) w banku, którego stan w dniu dokonania przelewu wynosił 51,94 USD, na zdeponowanie dla jego wyłącznych celów kwoty 100.000 USD (sto tysięcy USD). Do tego depozytu zostało sporządzone upoważnienie w języku polskim, poświadczone przez amerykańskiego notariusza, upoważniające Wnioskodawcę do wymiany tych środków za pośrednictwem banku na złotówki i opłacania z tychże środków kosztów budowy domu Pana X, na podstawie faktur wystawianych przez firmę budowlaną. Rachunki do zapłaty mają być zatwierdzone przez inspektora nadzoru i inwestora. Ponadto, Pan X upoważnił Wnioskodawcę do pokrywania kosztów operacji bankowych związanych z jego depozytem (prowizje banku, koszty przelewów).
Środkami tymi Wnioskodawca nie może dysponować na żaden inny cel, niż wskazany w upoważnieniu (budowa domu). Środki te nie mogą i nie będą stanowiły źródła pokrywania zobowiązań, bądź dokonywania inwestycji Wnioskodawcy. Będą one przeznaczone tylko i wyłącznie na cele określone w ww. upoważnieniu z podpisem poświadczonym notarialnie. Ponadto – co jest oczywiste – obroty na tym koncie są pod stałą kontrolą banku. Można je w każdej chwili odtworzyć i poznać wszystkie wykonane czynności z nim związane.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:
Czy środki Pana X zdeponowane na wydzielonym koncie dewizowym w USD Wnioskodawcy, z których będą pokrywane tylko i wyłącznie wydatki związane z finansowaniem budowy domu Pana X oraz kosztami tych operacji – na zasadach opisanych powyżej – będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych?
Zdaniem Wnioskodawcy, jako że Wnioskodawca nie zamierza rozporządzać (dysponować) tymi środkami na cele inne, niż te wskazane w upoważnieniu Pana X oraz biorąc pod uwagę fakt, iż katalog czynności opisany w art. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1150 zwana dalej: UoPCC,) jest katalogiem zamkniętym, środki Pana X zdeponowane na wyodrębnionym koncie dewizowym (w USD) Wnioskodawcy nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.
Zgodnie z art. 1 ust. 1 UoPCC, podatkowi podlegają:
- następujące czynności cywilnoprawne:
- umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
- umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,
- (uchylona),
- umowy darowizny – w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
- umowy dożywocia,
- umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności – w części dotyczącej spłat lub dopłat,
- (uchylona),
- ustanowienie hipoteki,
- ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,
- umowy depozytu nieprawidłowego,
- umowy spółki;
- umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
- zmiany umów wymienionych w pkt 1, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 4;
- orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne, jak czynności cywilnoprawne wymienione w pkt 1 lub 2.
Tu może rodzić się pytanie, czy zdeponowane na wyodrębnionym koncie Wnioskodawcy środki stanowią tzw. depozyt nieprawidłowy, który jest określony w art. 845 Kodeksu cywilnego.
Zgodnie z art. 845 Kodeksu cywilnego – jeżeli z przepisów szczególnych albo z umowy lub okoliczności wynika, że przechowawca może rozporządzać oddanymi na przechowanie pieniędzmi lub innymi rzeczami oznaczonymi tylko co do gatunku, stosuje się odpowiednio przepisy o pożyczce (depozyt nieprawidłowy). Czas i miejsce zwrotu określają przepisy o przechowaniu.
Zdaniem Wnioskodawcy, środki te nie będą stanowiły depozytu nieprawidłowego, gdyż Wnioskodawca nie może nimi rozporządzać. W przypadku gdyby czynność rozporządzania tymi środkami przez Wnioskodawcę (lub pełnomocnika do konta) miała miejsce, wówczas środki te zaczęłyby stanowić depozyt nieprawidłowy i stosowałyby się do nich przepisy o pożyczce.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.
Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1150) – podatkowi podlegają następujące czynności cywilnoprawne:
- umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
- umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,
- (uchylona)
- umowy darowizny – w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
- umowy dożywocia,
- umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności – w części dotyczącej spłat lub dopłat,
- (uchylona)
- ustanowienie hipoteki,
- ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,
- umowy depozytu nieprawidłowego,
- umowy spółki.
Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają też zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne (art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy).
Ustawodawca wprowadził zasadę enumeratywnego określenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.
Stosownie natomiast do art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) i j) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych przedmiotem opodatkowania są umowy pożyczki pieniędzy oraz umowy depozytu nieprawidłowego.
W myśl art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1025 ze zm.) – przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.
Zgodnie z art. 845 ww. ustawy – jeżeli z przepisów szczególnych albo z umowy lub okoliczności wynika, że przechowawca może rozporządzać oddanymi na przechowanie pieniędzmi lub innymi rzeczami oznaczonymi tylko co do gatunku, stosuje się odpowiednio przepisy o pożyczce (depozyt nieprawidłowy). Czas i miejsce zwrotu określają przepisy o przechowaniu; przepisy te zawarte są w art. 835-844 Kodeksu cywilnego.
Depozyt nieprawidłowy uznawany jest albo za odmianę zwykłej umowy przechowania, instytucję odrębną od umowy pożyczki, albo odrębny typ umowy nazwanej. Uznaje się również, że depozyt nieprawidłowy (przechowanie nieprawidłowe) jest umową szczególnego rodzaju, zawierającą elementy przechowania i pożyczki. Przedmiotem depozytu nieprawidłowego mogą być wyłącznie pieniądze lub rzeczy oznaczone tylko co do gatunku. Osoba biorąca pieniądze (rzecz) do depozytu nieprawidłowego ma obowiązek oddać taką samą ilość pieniędzy (rzeczy), ale niekoniecznie tę samą.
Depozyt nieprawidłowy ma miejsce wtedy, gdy z przepisów szczególnych albo z umowy lub okoliczności wynika, że przechowawca może rozporządzać oddanymi na przechowanie pieniędzmi lub innymi rzeczami oznaczonymi tylko co do gatunku. Do przyjęcia depozytu nieprawidłowego nie jest konieczne wyraźne zastrzeżenie tego w umowie, niemniej dla zastosowania art. 845 Kodeksu cywilnego konieczne jest ustalenie, że przechowawca uprawniony został do rozporządzania oddanymi na przechowanie pieniędzmi lub rzeczami oznaczonymi co do gatunku. Upoważnienie do rozporządzania oddanymi na przechowanie pieniędzmi jest dla bytu umowy depozytu nieprawidłowego konieczne − sam fakt oddania na przechowanie pieniędzy nie tworzy bowiem jeszcze stosunku depozytu nieprawidłowego z prawem rozporządzania nimi.
Przechowawca „nieprawidłowy” nabywa na własność przedmiot depozytu i może nim rozporządzać tak, jak w umowie pożyczki. Depozyt nieprawidłowy różni się jednak od pożyczki tym, że jest zawierany w interesie składającego. Nie można utożsamiać depozytu nieprawidłowego z pożyczką. Depozyt nieprawidłowy może być odpłatny lub nieodpłatny.
Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika m.in., że przyjaciel Wnioskodawcy – Pan X mieszkający na stałe w USA poprosił Wnioskodawcę o możliwość skorzystania z jego konta dewizowego (USD). Przedmiotem zdeponowania jest kwota w wysokości 100.000 USD (sto tysięcy USD), która ma zostać przeznaczona na budowę domu Pana X. Do depozytu zostało sporządzone upoważnienie w języku polskim, poświadczone przez amerykańskiego notariusza, upoważniające Wnioskodawcę do wymiany tych środków za pośrednictwem banku na walutę polską i opłacania z tychże środków kosztów budowy domu Pana X, na podstawie faktur wystawianych przez firmę budowlaną. Rachunki do zapłaty mają być zatwierdzone przez inspektora nadzoru i inwestora. Ponadto, Pan X upoważnił Wnioskodawcę do pokrywania kosztów operacji bankowych związanych z jego depozytem (prowizje banku, koszty przelewów). Środkami tymi Wnioskodawca nie może dysponować na żaden inny cel, niż wskazany w upoważnieniu (budowa domu). Środki te nie mogą i nie będą stanowiły źródła pokrywania zobowiązań, bądź dokonywania inwestycji Wnioskodawcy. Będą one przeznaczone tylko i wyłącznie na cele określone w ww. upoważnieniu z podpisem poświadczonym notarialnie.
Skoro zatem, jak wynika z treści wniosku, czynność przekazania pieniędzy na konto Wnioskodawcy nie nastąpiła w wykonaniu umowy depozytu nieprawidłowego (Wnioskodawca nie może bowiem rozporządzać przelanymi na jego konto pieniędzmi), ani też umowy pożyczki, lecz na skutek udostępnienia przez Wnioskodawcę własnego rachunku bankowego (dewizowego) celem przelewu ustalonej kwoty w wysokości 100.000 USD przeznaczonej na budowę domu Pana X, to należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że środki Pana X zdeponowane na wyodrębnionym koncie dewizowym Wnioskodawcy nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.
Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistniałego zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
- z zastosowaniem art. 119a;
- w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekle prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.