2018.06.18 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0114-KDIP1-3.4012.232.2018.1.ISK

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.232.2018.1.ISK
z 18 czerwca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 kwietnia 2018 r. (data wpływu 2 maja 2018 r.) uzupełnionym w dniu 24 maja 2018 r. (data wpływu 6 czerwca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości stosowanej praktyki dokonywania wpisów w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy VAT - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 maja 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej uzupełniony w dniu 24 maja 2018 r. (data wpływu 6 czerwca 2018 r.), dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości stosowanej praktyki dokonywania wpisów w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy VAT.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej E. (dalej: Wnioskodawca lub Spółka) świadczy usługi krajowego transportu drogowego (w rozumieniu ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym), obejmujące w szczególności licencjonowane usługi przewozu osób taksówką, samochodem osobowym, pojazdem samochodowym przeznaczonym konstrukcyjnie do przewozu powyżej 7 i nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą (dalej łącznie: Taksówki oraz, odpowiednio, Usługi taksówkarskie). W związku z powyższym Spółka dysponuje w szczególności:

Taksówkami (wykorzystywanymi przez Spółkę m.in. na podstawie umów leasingu),
wyposażeniem Taksówek (takim jak kasy rejestrujące, taksometry, terminale płatnicze),
kierowcami realizującymi kursy przy wykorzystaniu Taksówek (w szczególności zatrudnionymi w Spółce na podstawie umów o pracę lub których łączą ze Spółką umowy cywilnoprawne, takie jak umowy zlecenia, umowy o współpracy).

Wnioskodawca spełnia wymogi administracyjne/prawne (w zakresie wymaganych licencji, zezwoleń, decyzji administracyjnych) niezbędne do świadczenia Usług taksówkarskich.

Spółka należy do grupy, której uczestnikiem jest również Spółka (2) - spółka celowa, której głównym zadaniem jest pozyskiwanie klientów (w szczególności klientów instytucjonalnych) na Usługi taksówkarskie.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka (2) zawiera w szczególności umowy o stałej współpracy z tzw. klientami biznesowymi (przedsiębiorcami), na podstawie których zobowiązuje się świadczyć na ich rzecz Usługi taksówkarskie (dalej: Klienci biznesowi oraz, odpowiednio, Umowy z Klientem biznesowym). Usługi te obejmują realizację kursów Taksówkami na zlecenie Klientów biznesowych, w ramach których pasażerami mogą być przedstawiciele Klientów biznesowych (ich pracownicy) lub osoby trzecie (w szczególności klienci/goście Klientów biznesowych). W zamian za ww. usługi Klienci biznesowi zobowiązują się płacić na rzecz Spółki (2) ustalone wynagrodzenie.

Usługi taksówkarskie świadczone na podstawie Umów z Klientem biznesowym dokumentowane są za pomocą faktur wystawianych przez Spółkę (2) na poszczególnych Klientów biznesowych. Z uwagi na relację łączącą Spółkę (2) z Klientami biznesowymi, Spółka (2) ponosi pełną odpowiedzialność w stosunku do Klientów biznesowych za Usługi taksówkarskie świadczone na ich rzecz. Stąd, wszelkie ewentualne reklamacje dotyczące usług świadczonych na podstawie Umów z Klientem biznesowym zgłaszane są do Spółki (2) i to Spółka (2) zobowiązana jest do ich rozpatrzenia.

W celu świadczenia ww. usług Spółka (2) wykorzystuje posiadane przez siebie składniki majątkowe/narzędzia niezbędne do obsługi klientów, takie jak np.:

oprogramowanie IT dostępne na telefony komórkowe umożliwiające m.in. zamówienie Taksówki (dalej: Aplikacja),
Biuro Obsługi Klienta (tzw. cali center), w ramach którego klienci mogą zamówić Taksówkę przez telefon,
strona internetowa, na której prezentowana jest w szczególności oferta Spółki (2), za pośrednictwem której możliwe jest zamawianie Taksówek.

Z uwagi na fakt, że Spółka (2) nie posiada własnych zasobów koniecznych do świadczenia samodzielnie Usług taksówkarskich (w szczególności nie dysponuje własnymi pojazdami ani kierowcami), między Wnioskodawcą a Spółką (2) została zawarta umowa o współpracy (dalej: Umowa ze Spółką (2)), na podstawie której Spółka zobowiązała się wobec Spółki (2) do świadczenia na jej rzecz Usług taksówkarskich, których ostatecznymi beneficjentami są Klienci biznesowi.

Wnioskodawca ponosi pełną odpowiedzialność w stosunku do Spółki (2) za Usługi taksówkarskie świadczone na jej rzecz na podstawie Umowy ze Spółką (2). Stąd, z formalnego punktu widzenia to Spółka (2) może zgłaszać do Wnioskodawcy reklamacje dotyczące Usług taksówkarskich zakupionych od Wnioskodawcy. Powodem zgłoszenia takiej reklamacji przez Spółkę (2) może być np. reklamacja zgłoszona do Spółki (2) przez Klienta biznesowego.

W ramach przyjętego modelu biznesowego Wnioskodawca występuje więc w roli podwykonawcy, świadczącego Usługi taksówkarskie na zlecenie Spółki (2), która z kolei sprzedaje te usługi na rzecz Klientów biznesowych. Jest to możliwe dzięki narzędziom technicznym/informatycznym, które pozwalają przekazać zlecenie na kurs pochodzące od Klienta biznesowego (złożone na podstawie Umowy z Klientem biznesowym) bezpośrednio/automatycznie do Spółki, która jest z kolei odpowiedzialna wobec Spółki (2) za faktyczne wykonanie kursu. Usługi świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki (2) dokumentowane są za pomocą faktur, wystawianych przez Spółkę (jako usługodawcę) na Spółkę (2) (jako usługobiorcę), na których wykazywana jest kwota podatku od towarów i usług (dalej: VAT) ustalona według właściwej stawki. Wnioskodawca pragnie zaznaczyć, że kwestia stawki VAT stosowanej do Usług taksówkarskich świadczonych przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki (2) nie jest przedmiotem niniejszego wniosku (w tym zakresie został złożony odrębny wniosek o interpretację indywidualną).

W zamian za usługi świadczone na podstawie Umowy ze Spółką (2) jest ona zobowiązana do zapłaty na rzecz Wnioskodawcy określonego wynagrodzenia. Jego wysokość ustalana jest na podstawie danych dotyczących kursów zrealizowanych przez Spółkę w danym okresie rozliczeniowym, w związku ze zleceniami pochodzącymi od Klientów biznesowych. Wynagrodzenie to kalkulowane jest z uwzględnieniem odpowiedniego opustu względem standardowych cen stosowanych przez Spółkę (dalej: rabat). Tak ustalona kwota, tj. po rabacie, uwzględniana jest jako składnik wynagrodzenia należnego Wnioskodawcy w zamian za Usługi taksówkarskie świadczone na rzecz Spółki (2) w danym okresie rozliczeniowym. Wynagrodzenie to wykazywane jest na fakturze wystawianej przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki (2).

Zgodnie z przyjętą procedurą, niezależnie od ww. faktur wystawianych przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki (2), wszystkie kursy realizowane przez Spółkę na podstawie Umowy ze Spółką (2) (a więc takie usługi, których beneficjentami są Klienci biznesowi) ewidencjonowane są przez Wnioskodawcę za pomocą kas rejestrujących znajdujących się w Taksówkach. Przy tym paragony nie są wówczas wydawane ani bezpośrednio pasażerom (Klientom biznesowym), ani Spółce (2). Ww. paragony są natomiast przechowywane przez Wnioskodawcę, razem z danymi identyfikującymi fakturę, w której kurs udokumentowany danym paragonem został uwzględniony. W praktyce oznacza to, że Wnioskodawca przechowuje wszystkie paragony dokumentujące ww. usługi w taki sposób, który umożliwia ich jednoznaczne powiązanie z fakturą wystawioną przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki (2), na której to fakturze uwzględniony został kurs (należność za ten kurs) udokumentowany danym paragonem.

Ww. praktyka (polegająca na ewidencjonowaniu Usług taksówkarskich świadczonych na rzecz Spółki (2) za pomocą kas rejestrujących) podyktowana jest w szczególności dążeniem do zapewnienia Spółce (2) możliwości weryfikacji zakresu usług faktycznie wykonanych przez Spółkę (tj. wszystkich kursów zrealizowanych przez Spółkę, których ostatecznymi beneficjentami są Klienci biznesowi).

Z uwagi na sposób kalkulacji wynagrodzenia należnego Wnioskodawcy od Spółki (2) (oparty o rabat udzielony przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki (2) w odniesieniu do wartości kursu wynikającego z odczytu taksometru), wartość kursu zaewidencjonowana przez Wnioskodawcę na kasie rejestrującej (odpowiadająca odczytowi taksometru) różni się od wartości tego kursu przyjętego dla potrzeb ustalenia wynagrodzenia należnego od Spółki (2) (które wykazywane jest na fakturze wystawianej przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki (2)). Oznacza to, że - z założenia - łączna wartość Usług taksówkarskich (kursów) zrealizowanych przez Spółkę na rzecz Spółki (2) na podstawie Umowy ze Spółką (2) w danym okresie rozliczeniowym wynikająca z ewidencji prowadzonej za pomocą kas rejestrujących (widoczna na paragonach) nie jest równa wynagrodzeniu należnemu Spółce od Spółki (2) w zamian za te usługi, określonemu na fakturze dokumentującej usługi wykonane w tym okresie. Różnica ta odpowiada wartości rabatu udzielonego Spółce (2) przez Wnioskodawcę.

Powyższa różnica w kwotach określonych na paragonach i na fakturach wystawianych przez Wnioskodawcę nie wpływa na możliwość przyporządkowania poszczególnych paragonów do odpowiadających im faktur.

W ewidencji prowadzonej dla celów VAT, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy VAT i na podstawie której przygotowywane są w szczególności deklaracje VAT, Wnioskodawca uwzględnia zatem podstawę opodatkowania i VAT należny z tytułu Usług taksówkarskich świadczonych na rzecz Spółki (2) w wysokości wynikającej z faktur wystawianych na jej rzecz.

W związku z prowadzoną działalnością Wnioskodawca oraz Spółka (2) są zarejestrowane jako czynni podatnicy VAT.

Wnioskodawca pragnie zaznaczyć, że niezależnie od ww. działalności (związanej z Usługami taksówkarskimi świadczonymi na rzecz Spółki (2) na podstawie Umowy ze Spółką (2), przeznaczonymi dla Klientów biznesowych), w ramach innego modelu biznesowego Wnioskodawca świadczy na ogólnych zasadach również Usługi taksówkarskie bezpośrednio na rzecz tzw. klientów indywidualnych (których nie łączą ze Spółką (2) umowy analogiczne do umów zawieranych przez nią z Klientami biznesowymi). W przypadku tego rodzaju klientów, Usługi taksówkarskie świadczone są na ich rzecz bezpośrednio przez Wnioskodawcę. Rola/funkcja Spółki (2) w tym modelu sprowadza się natomiast ewentualnie do świadczenia na rzecz Wnioskodawcy usług pośrednictwa przy sprzedaży Usług taksówkarskich. Wnioskodawca pragnie zaznaczyć, że działalność związana z Usługami taksówkarskimi świadczonymi dla tzw. klientów indywidualnych nie jest objęta niniejszym wnioskiem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy stosowana przez Wnioskodawcę praktyka polegająca na dokonywaniu wpisów w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy VAT, w oparciu/na podstawie faktur dokumentujących Usługi taksówkarskie świadczone na rzecz Spółki (2) zgodnie z Umową ze Spółką (2), a nie na podstawie danych z raportów fiskalnych w części, w jakiej dotyczą one ww. usług, jest prawidłowa?

Zdaniem Wnioskodawcy, stosowana przez niego praktyka polegająca na dokonywaniu wpisów w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy VAT, w oparciu/na podstawie faktur dokumentujących Usługi taksówkarskie świadczone na rzecz Spółki (2) zgodnie z Umową ze Spółką (2), a nie na podstawie danych z raportów fiskalnych w części, w jakiej dotyczą one ww. usług, jest prawidłowa.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Obowiązek dokumentowania Usług taksówkarskich za pomocą faktur

Z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy VAT wynika w szczególności, że podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż dokonywaną przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem. Pojęcie sprzedaży obejmuje zaś w szczególności odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (art. 2 pkt 22 ustawy VAT).

Mając na uwadze, że (i) Usługi taksówkarskie świadczone są przez Wnioskodawcę w zamian za wynagrodzenie należne Wnioskodawcy od Spółki (2) (co oznacza, że mają one charakter odpłatny i, w rezultacie, objęte są pojęciem sprzedaży, do którego odwołuje się art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy VAT), oraz (ii) Spółka (2) jest czynnym podatnikiem VAT, Wnioskodawca jest obowiązany do dokumentowania ww. usług za pomocą faktur wystawianych na rzecz Spółki (2).

Kolejno, należy zwrócić uwagę na art. 109 ust. 3 ustawy VAT, zgodnie z którym podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą dane niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej. W myśl ww. przepisu ewidencja powinna zawierać w szczególności dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, korekt podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżającej kwotę podatku należnego, korekt podatku naliczonego, kwoty podatku podlegającej wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu, a także inne dane służące identyfikacji poszczególnych transakcji, w tym numer, za pomocą którego kontrahent jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej.

Przedmiotowa ewidencja powinna być odzwierciedleniem stanu rzeczywistego, w związku z czym powinna obejmować wszystkie dokonane przez podatnika czynności podlegające opodatkowaniu (ewidencja sprzedaży), jak i dane dotyczące podatku naliczonego podlegającego odliczeniu (ewidencja zakupów). Dane, które podatnik wpisuje do deklaracji podatkowej stanowią odzwierciedlenie danych wynikających z prowadzonej przez niego ewidencji sprzedaży i ewidencji zakupów.

Mając na uwadze powyższe, w prowadzonej przez siebie ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy VAT, Wnioskodawca obowiązany jest uwzględnić Usługi taksówkarskie świadczone na rzecz Spółki (2). Z uwagi na obowiązek dokumentowania ww. usług za pomocą faktur, nie ulega wątpliwości, że podstawą uwzględnienia Usług taksówkarskich w ewidencji sprzedaży Wnioskodawcy powinny być ww. faktury wystawiane przez Wnioskodawcę. W rezultacie, w ewidencji (a tym samym - w deklaracji VAT Wnioskodawcy) powinna być uwzględniana podstawa opodatkowania odpowiadająca wartości netto oraz kwota VAT należnego, w wartościach określonych na ww. fakturach.

W opinii Wnioskodawcy powyższy sposób prowadzenia ewidencji sprzedaży zapewnia odzwierciedlenie stanu faktycznego, w szczególności w zakresie wysokości wynagrodzenia należnego Wnioskodawcy z tytułu usług taksówkarskich świadczonych na rzecz Spółki (2), które określone jest każdorazowo na fakturze wystawianej przez Spółkę.

Możliwość ewidencjonowania Usług taksówkarskich za pomocą kas rejestrujących

Zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy VAT podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Z powyższego wynika, że obowiązek ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy rejestrującej dotyczy ściśle określonej grupy nabywców (osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych), nie obejmując w szczególności podmiotów prowadzących działalność gospodarczą. Oznacza to w szczególności, że Wnioskodawca nie ma obowiązku ewidencjonowania za pomocą kas rejestrujących Usług taksówkarskich świadczonych na rzecz Spółki (2), co podyktowane jest obowiązkiem ich dokumentowania za pomocą faktur, stanowiących równocześnie podstawę wpisów do ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy VAT.

Odmienny sposób dokumentowania i ewidencjonowania poszczególnych transakcji jest uzasadniony tym, że, co do zasady, w przypadku sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej to paragon stanowi dla nabywcy dowód dokonania zakupu, a dla sprzedawcy - dowód dokonania sprzedaży. W przypadku transakcji między podatnikami, rolę tą pełni, co do zasady, faktura.

Należy wskazać, iż równocześnie nie istnieje żaden przepis VAT, który zabraniałby ewidencjonowania za pomocą kas rejestrujących transakcji innych niż wskazane w art. 111 ust. 1 ustawy VAT, np. usług/towarów sprzedawanych na rzecz podatników VAT. O ile ustawa VAT określa więc minimalny zbiór transakcji podlegających obowiązkowi ewidencjonowania za pomocą kas rejestrujących, to nie ogranicza równocześnie możliwości objęcia tą ewidencją również innych transakcji.

Ww. stanowisko jest potwierdzane przez organy podatkowe. Tytułem przykładu Wnioskodawca pragnie wskazać na interpretację indywidualną z 11 grudnia 2017 r. (sygn. 0115-KDIT1-1.4012.726.2017.1.MN), w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził m.in., że:

„Z cytowanego wyżej art. 111 ust. 1 ustawy jednoznacznie wynika, że obowiązek ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kasy rejestrującej ciąży na podatnikach dokonujących sprzedaży na rzecz dwóch rodzajów podmiotów, mianowicie osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Należy podkreślić, że obowiązek ten dotyczy wyłącznie sprzedaży, która została dokonana na rzecz tych wyżej wymienionych podmiotów. Tym samym obowiązek ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy rejestrującej nie wystąpi w przypadku sprzedaży na rzecz innych podmiotów, tj. firm, przedsiębiorstw, organizacji, osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą, bowiem sprzedaż na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą (w tym osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą) należy udokumentować fakturą VAT. Jednocześnie przepisy ustawy o VAT nie zabraniają ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kas rejestrujących na rzecz ww. podmiotów. (...)

Jak wskazano powyżej nie jest błędem, jeśli podatnik ewidencjonuje w kasie rejestrującej np. poza sprzedażą dokonywaną na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych również sprzedaż na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą. Zasadniczo kasa rejestrująca jest przeznaczona do ewidencjonowania sprzedaży nieudokumentowanej, jednak jak wskazano powyżej nie jest błędem ewidencjonowanie za pomocą kasy rejestrującej pozostałej sprzedaży (podkreślenia Wnioskodawcy).”

Podobnie Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wypowiedział się na przykład w interpretacji indywidualnej z 18 października 2017 r. (sygn. 0112-KDIL2-2.4012.354.2017.1.AKr).

W kontekście powyższego, za dopuszczalną należy zatem uznać praktykę stosowaną przez Wnioskodawcę, polegającą na dokumentowaniu usług taksówkarskich świadczonych na rzecz Spółki (2) (przeznaczonych ostatecznie dla Klientów biznesowych) za pomocą faktur (co jest obowiązkiem Wnioskodawcy) oraz jednocześnie ewidencjonowaniu ich pomocą kas rejestrujących (co nie jest zabronione przez przepisy VAT). Tak jak zostało to wcześniej wskazane, praktyka taka jest w szczególności podyktowana dążeniem do zapewnienia Spółce (2) możliwości weryfikacji zakresu usług faktycznie wykonanych przez Spółkę (tj. wszystkich kursów zrealizowanych przez Spółkę, których ostatecznymi beneficjentami są Klienci biznesowi). Ewidencjonowanie wszystkich kursów za pomocą kas rejestrujących - mimo że w kwotach nieuwzględniających rabatu wynikającego z Umowy ze Spółką (2) - pozwala osiągnąć ww. cel.

Postępowanie wynikające z ewidencjonowania Usług taksówkarskich za pomocą kas rejestrujących

Jakkolwiek przepisy o VAT nie wykluczają możliwości dokumentowania/ewidencjonowania tych samych transakcji za pomocą faktur oraz kas rejestrujących, to - w celu zachowania zgodności z regulacjami prawnymi - zobowiązują one podatnika do określonego zachowania.

Powyższe wynika w szczególności z art. 106h ust. 1 ustawy VAT, zgodnie z którym w przypadku gdy faktura dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do egzemplarza faktury pozostającego u podatnika dołączą się paragon dokumentujący te sprzedaż. Zgodnie zaś z art. 106h ust. 3 ustawy VAT, w przypadku gdy faktura w formie elektronicznej dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, podatnik zostawia w dokumentacji paragon dotyczący tej sprzedaży z danymi identyfikującymi tę fakturę.

W praktyce wyklucza to przede wszystkim możliwość równoczesnego posiadania przez nabywcę towaru lub usługi faktury, jak i paragonu dokumentującego tą samą transakcję. Jednocześnie jednoznacznie wskazuje (vide podkreślenie powyżej) na konieczność jednokrotnego uwzględnienia tak udokumentowanej/zaewidencjonowanej sprzedaży w rozliczeniu VAT za dany okres.

W świetle powyższego, za uzasadnioną należy uznać praktykę stosowaną przez Wnioskodawcę, w ramach której paragony dokumentujące Usługi taksówkarskie świadczone na rzecz Spółki (2) (których ostatecznym beneficjentem są Klienci biznesowi) nie są wydawane ani bezpośrednio pasażerom (tj. Klientom biznesowym), ani Spółce (2), lecz są przechowywane przez Wnioskodawcę w sposób umożliwiający ich przyporządkowanie do poszczególnych faktur. W praktyce oznacza to, że Spółka przechowuje wszystkie paragony dokumentujące ww. usługi w taki sposób, który umożliwia ich jednoznaczne powiązanie z fakturą wystawioną przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki (2), na której to fakturze uwzględnione zostało wynagrodzenie należne Spółce w związku z kursem udokumentowanym danym paragonem.

Równoczesne udokumentowanie usług świadczonych na rzecz podatnika (Spółki (2)) za pomocą faktury i kasy rejestrującej nakłada również na podatnika (Wnioskodawcę) obowiązek ich odpowiedniego ujęcia w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy VAT. Z uwagi na fakt, że w ewidencji tej Wnioskodawca obowiązany jest uwzględnić podstawę opodatkowania oraz kwoty VAT należnego na podstawie faktur wystawionych na Spółkę (2) (vide wcześniejsze uwagi), to nie ma podstaw do równoczesnego uwzględniania tej samej sprzedaży na podstawie raportów fiskalnych z kas rejestrujących. W praktyce oznacza to, że w ewidencji sprzedaży Wnioskodawca powinien uwzględniać w szczególności wszystkie faktury wystawiane na Spółkę (2), a także raporty fiskalne z kas rejestrujących, po ich pomniejszeniu o obrót dotyczący transakcji udokumentowanych ww. fakturami. Odnosząc powyższe uwagi do przedstawionego stanu faktycznego, w ewidencji sprzedaży Wnioskodawcy powinny być uwzględniane faktury wystawione na Spółkę (2), a także raporty fiskalne, z wyłączeniem tej ich części, która dotyczy Usług taksówkarskich świadczonych na rzecz Spółki (2).

Ww. stanowisko jest potwierdzane przez organy podatkowe. Tytułem przykładu Wnioskodawca pragnie wskazać na przywołaną już wcześniej interpretację indywidualną z 11 grudnia 2017 r. (sygn. 0115-KDIT1-1.4012.726.2017.1.MN), w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził m.in., że:

„(…) w sytuacji gdy Spółka ewidencjonuje za pomocą kasy rejestrującej m.in. sprzedaż na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą, która obowiązkowo powinna być dokumentowana fakturami, to w związku z brzmieniem przepisu art. 109 ust. 3 ustawy o VAT Wnioskodawca zobowiązany jest ewidencjonować tą sprzedaż w odrębnym rejestrze (innym niż przy zastosowaniu kasy rejestrującej). Rejestr sprzedaży Wnioskodawcy powinien zawierać faktury (ujmowane każda z osobna) dokumentujące określone czynności sprzedaży oraz powinien obejmować obrót wynikający z dobowych raportów fiskalnych (lub alternatywnie miesięcznego raportu fiskalnego) sprzedaży pomniejszony o sprzedaż udokumentowaną fakturami. W taki sposób prowadzona ewidencja sprzedaży VAT będzie zawierała wszystkie dane służące identyfikacji poszczególnej transakcji (w tym m.in. dane służące identyfikacji poszczególnych transakcji, w tym numer, za pomocą którego kontrahent jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej).(...)

Tylko (...) taka ewidencja (służąca prawidłowemu sporządzeniu deklaracji), która będzie zawierała wszystkie transakcje udokumentowane fakturami wystawionymi na rzecz podmiotów gospodarczych będzie spełniała wymogi zawarte w art. 109 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług. Oczywiście w celu uniknięcia zdublowania sprzedaży udokumentowanej fakturami i jednocześnie zaewidencjonowanych za pomocą kasy rejestrującej (a więc uwzględnionych w okresowym raporcie fiskalnym) podsumowanie tego raportu należy skorygować o wartości faktur zawartych w tej ewidencji, (podkreślenia Wnioskodawcy).”

Podobnie Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wypowiedział się na przykład w powołanej również wcześniej interpretacji indywidualnej z 18 października 2017 r. (sygn. 0112-KDIL2-2.4012.354.2017.l.AKr).

W tym miejscu Spółka pragnie zwrócić uwagę, że na przedstawione powyżej konsekwencje nie powinna wpływać okoliczność, iż wartość danego kursu uwzględniona na kasie rejestrującej (wykazana na paragonie), odpowiadająca odczytowi z taksometru, różni się od wartości tego kursu przyjętego dla potrzeb ustalenia wynagrodzenia należnego od Spółki (2), które wykazywane jest na fakturze wystawianej przez Wnioskodawcę na Spółkę (2).

Przyjęcie odmiennego podejścia w ww. zakresie (np. poprzez uznanie, że w ewidencji sprzedaży Wnioskodawcy usługi taksówkarskie świadczone na rzecz Spółki (2) powinny być uwzględniane zarówno na podstawie faktur, jak i ewidencji z kas rejestrujących) prowadziłoby do sytuacji, w której byłyby one podwójnie opodatkowane, podczas gdy w przedmiotowej sytuacji mamy do czynienia z tym samym obrotem/tymi samymi transakcjami.

Wnioskodawca pragnie również zwrócić uwagę, że przedstawiony powyżej sposób dokumentowania/ewidencjowania usług taksówkarskich jest w praktyce stosowany przez podmioty działające w tej samej branży, co Wnioskodawca. Tytułem przykładu można przywołać interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 26 sierpnia 2014 r. (sygn. ITPP1/443-587/14/AJ).

Podsumowując, z uwagi na to, iż:

Wnioskodawca jest zobowiązany do dokumentowania usług taksówkarskich świadczonych na rzecz Spółki (2) za pomocą faktur, podstawą do uwzględnienia ww. usług w prowadzonej przez Wnioskodawcę ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy VAT, powinny być ww. faktury;
brak jest przeszkód, aby ww. Usługi taksówkarskie były równocześnie ewidencjonowane przez Wnioskodawcę za pomocą kas rejestrujących. Przy tym, paragony dokumentujące ww. usługi nie mogą być wydawane przez Spółkę, ale muszą być przez nią przechowywane w sposób określony w art. 106h ustawy VAT, tj. w sposób pozwalający na przyporządkowanie konkretnego paragonu do odpowiedniej faktury;
raporty fiskalne, w części w jakiej dotyczą ww. Usług taksówkarskich [ujmowanych w ewidencji na podstawie faktur wystawionych przez Wnioskodawcę na Spółkę (2)], nie powinny być uwzględniane w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy VAT. Przyjęcie odmiennego podejścia skutkowałoby dwukrotnym wykazaniem dla celów VAT tych samych transakcji/tego samego obrotu;

w opinii Wnioskodawcy za prawidłową należy uznać stosowaną przez niego praktykę polegającą na dokonywaniu wpisów w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy VAT, w oparciu/na podstawie faktur dokumentujących Usługi taksówkarskie świadczone na rzecz Spółki (2) zgodnie z Umową ze Spółką (2), a nie na podstawie danych z raportów fiskalnych w części, w jakiej dotyczą one ww. usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 111 ust. 1 ustawy, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

W myśl art. 111 ust. 1a ustawy, do obrotu wykazywanego w ewidencji, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się kwoty podatku należnego.

Na podstawie art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy, zaś zgodnie z art. 111 ust. 3a pkt 8 ustawy – dokonywać wydruku emitowanych przez kasę rejestrującą dokumentów i ich kopii.

Paragon fiskalny stanowi dla nabywcy dowód dokonania zakupu, natomiast dla sprzedawcy dokonanie sprzedaży i potwierdzenie tożsamości towaru.

Kwestie dotyczące prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej, w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r. regulują przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2013 r., poz. 363).

Stosownie do § 2 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:

dokumencie fiskalnym – rozumie się przez to paragon fiskalny, fakturę i raport fiskalny (pkt 1);

paragonie fiskalnym – rozumie się wydrukowany dla nabywcy przez kasę w momencie sprzedaży dokument fiskalny z dokonanej sprzedaży (pkt 12);

raporcie fiskalnym (dobowym, okresowym, w tym miesięcznym, oraz rozliczeniowym) – rozumie się przez to dokument fiskalny zawierający dane sumaryczne o obrocie i kwotach podatku za daną dobę lub za wybrany okres w ujęciu według poszczególnych stawek podatku oraz sprzedaży zwolnionej od podatku (pkt 19).

Na podstawie § 6 ust. 1 rozporządzenia, podatnicy, prowadząc ewidencję:

wydają nabywcy, bez jego żądania, paragon fiskalny (pkt 1);

sporządzają raport fiskalny dobowy po zakończeniu sprzedaży za dany dzień, nie później jednak niż przed dokonaniem pierwszej sprzedaży w dniu następnym (pkt 3);

dokonują wydruku wszystkich emitowanych przez kasę dokumentów i w przypadku kas innych niż z elektronicznym zapisem kopii, kopii tych dokumentów na taśmie papierowej (pkt 7);

przechowują kopie dokumentów fiskalnych przez okres wymagany w ustawie oraz w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, ze zm.) zgodnie z warunkami określonymi w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2013 r., poz. 330) (pkt 8).

Z cytowanego wyżej art. 111 ust. 1 ustawy jednoznacznie wynika, że obowiązek ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kasy rejestrującej ciąży na podatnikach dokonujących sprzedaży na rzecz dwóch rodzajów podmiotów, mianowicie osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Należy podkreślić, że obowiązek ten dotyczy wyłącznie sprzedaży, która została dokonana na rzecz tych wyżej wymienionych podmiotów. Tym samym obowiązek ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy rejestrującej nie wystąpi w przypadku sprzedaży na rzecz innych podmiotów, tj. firm, przedsiębiorstw, organizacji, osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą, bowiem sprzedaż na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą (w tym osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą) należy udokumentować fakturą VAT. Jednocześnie przepisy ustawy nie zabraniają ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kas rejestrujących na rzecz ww. podmiotów. Jednakże w takim przypadku należy pamiętać, że ustawodawca do takiej sprzedaży przewidział określone warunki ewidencyjne.

W myśl art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Jak stanowi art. 106b ust. 3 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów – jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,
sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118

– jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Zgodnie z art. 106h ust. 1 ustawy, w przypadku gdy faktura dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do egzemplarza faktury pozostającego u podatnika dołącza się paragon dokumentujący tę sprzedaż. Przepis ust. 1 nie dotyczy sprzedaży dokumentowanej fakturą emitowaną przy zastosowaniu kasy rejestrującej, w przypadkach gdy wartość sprzedaży i kwota podatku są zarejestrowane w raporcie fiskalnym dobowym kasy (art. 106h ust. 2 ustawy).

Ponadto, zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

Kwestie ewidencji reguluje art. 109 ust. 3 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2017 r.), zgodnie z którym podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą dane niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej. Ewidencja powinna zawierać w szczególności dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, korekt podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżającej kwotę podatku należnego, korekt podatku naliczonego, kwoty podatku podlegającej wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu, a także inne dane służące identyfikacji poszczególnych transakcji, w tym numer, za pomocą którego kontrahent jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej.

Konstrukcja przepisu art. 109 ust. 3 w wersji obowiązującej od 1 stycznia 2017 r. nie zawiera wyszczególnienia przypadków określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, art. 130d, art. 134 oraz art. 138, w których podatnik prowadzący ewidencję dla potrzeb VAT powinien uwzględnić dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej. Jednakże w każdym ze wskazanych wyżej przepisów zawarto regulacje odnośnie sposobu prowadzenia ewidencji dla potrzeb podatku VAT, w tym odniesienie do regulacji art. 109 ust. 3 lub innego rodzaju ewidencji. Tak więc pominięcie w treści przepisu art. 109 ust. 3 przypadków wymienionych w przepisach art. 120 ust. 15, art. 125, art. 130d, art. 134 i art. 138 nie oznacza, że podatnicy, do których te regulacje mają zastosowanie są zwolnieni z obowiązku prowadzenia ewidencji w celu rozliczenia podatku VAT. W treści przepisu art. 109 ust. 3 ustawy sformułowano obowiązek prowadzenia przez podatników ewidencji służącej prawidłowemu rozliczeniu podatku należnego i naliczonego, skutkiem czego będzie dokonanie tego rozliczenia w postaci deklaracji dla podatku VAT.

Należy jednakże zauważyć, że przepis art. 109 ust. 3 ustawy obowiązujący od 1 stycznia 2017 r. obliguje podatników do uwzględnia w prowadzonej ewidencji także innych danych służących identyfikacji poszczególnych transakcji, w tym numeru, za pomocą którego kontrahent jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca świadczy usługi krajowego transportu drogowego, obejmujące w szczególności licencjonowane usługi przewozu osób taksówką, samochodem osobowym, pojazdem samochodowym przeznaczonym konstrukcyjnie do przewozu powyżej 7 i nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą.

Między Wnioskodawcą a Spółką (2) została zawarta umowa o współpracy, na podstawie której Spółka zobowiązała się wobec Spółki (2) do świadczenia na jej rzecz Usług taksówkarskich, których ostatecznymi beneficjentami są Klienci biznesowi.

Usługi świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki (2) dokumentowane są za pomocą faktur, wystawianych przez Spółkę (jako usługodawcę) na Spółkę (2) (jako usługobiorcę), na których wykazywana jest kwota podatku od towarów i usług (dalej: VAT) ustalona według właściwej stawki.

W zamian za usługi świadczone na podstawie Umowy ze Spółką (2) jest ona zobowiązana do zapłaty na rzecz Wnioskodawcy określonego wynagrodzenia, którego wysokość ustalana jest na podstawie danych dotyczących kursów zrealizowanych przez Spółkę w danym okresie rozliczeniowym, w związku ze zleceniami pochodzącymi od Klientów biznesowych. Wynagrodzenie to kalkulowane jest z uwzględnieniem odpowiedniego opustu względem standardowych cen stosowanych przez Spółkę (rabat). Wynagrodzenie to wykazywane jest na fakturze wystawianej przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki (2).

Z uwagi na sposób kalkulacji wynagrodzenia należnego Wnioskodawcy od Spółki (2), wartość kursu zaewidencjonowana przez Wnioskodawcę na kasie rejestrującej różni się od wartości tego kursu przyjętego dla potrzeb ustalenia wynagrodzenia należnego od Spółki (2). Oznacza to, że – z założenia - łączna wartość Usług taksówkarskich (kursów) zrealizowanych przez Spółkę na rzecz Spółki (2) na podstawie Umowy ze Spółką (2) w danym okresie rozliczeniowym wynikająca z ewidencji prowadzonej za pomocą kas rejestrujących (widoczna na paragonach) nie jest równa wynagrodzeniu należnemu Spółce od Spółki (2) w zamian za te usługi, określonemu na fakturze dokumentującej usługi wykonane w tym okresie. Różnica ta odpowiada wartości rabatu udzielonego Spółce (2) przez Wnioskodawcę.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawidłowości stosowanej przez Wnioskodawcę praktyki polegającej na dokonywaniu wpisów w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy VAT, w oparciu/na podstawie faktur dokumentujących Usługi taksówkarskie świadczone na rzecz Spółki (2) zgodnie z Umową ze Spółką (2), a nie na podstawie danych z raportów fiskalnych w części, w jakiej dotyczą one ww. usług.

Wyjaśnienia wymaga, że kasa rejestrująca jest szczególnego rodzaju ewidencją podatkową, ma ona charakter ewidencji sprzedaży. Ewidencja prowadzona za pomocą kasy rejestrującej jest niezależna od ewidencji, której prowadzenia wymagają inne przepisy, w szczególności cyt. wyżej art. 109 ust. 3 ustawy. Ewidencja prowadzona przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy tylko części sprzedaży podatnika ściśle wskazanej w art. 111 ust. 1 ustawy. Jest to sprzedaż niedokumentowana obowiązkowo fakturami, czyli objęta wyjątkiem od zasady, że podatnik podatku VAT zobowiązany jest do wystawienia faktur wynikającym z art. 106b.

W sytuacji, kiedy dana sprzedaż zostanie udokumentowana fakturą wystawianą na żądanie nabywcy (osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej lub rolnika ryczałtowego), wówczas podatnik ma obowiązek zaewidencjonowania jej w kasie rejestrującej niezależnie od faktu wystawienia faktury. Do kopii faktury należy „podpiąć” paragon fiskalny. W sytuacji sprzedaży dokumentowanej fakturą emitowaną przy zastosowaniu kasy rejestrującej, w przypadkach gdy wartość sprzedaży i kwota podatku są zarejestrowane w raporcie fiskalnym kasy nabywca (osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej) uzyskuje więc tylko fakturę, zaś paragon (fiskalny) pozostaje u sprzedawcy.

W świetle przytoczonych powyżej przepisów należy zauważyć, że podatnik ma obowiązek ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej sprzedaż na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, bez względu na fakt, czy sprzedaż ta jest dokumentowana fakturą VAT wystawioną na żądanie nabywcy, czy też nie.

Nie jest błędem, jeśli podatnik ewidencjonuje w kasie rejestrującej całą sprzedaż jaka występuje w jego jednostce, tj. również sprzedaż na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą.

Należy również zauważyć, że art. 109 ust. 3 ustawy nie przewiduje ustalenia powszechnie obowiązującej formy ewidencji, wskazuje jedynie na elementy, które powinna zawierać ewidencja. Podatnicy mogą zatem prowadzić ją w dowolnej formie, byleby zawierała wszelkie wymagane w przepisach ustawy elementy. Zgodnie ze zmianą od 1 stycznia 2017 r. regulacji art. 109 ust. 3 ustawy ww. ewidencja powinna zawierać m.in. numer, za pomocą którego kontrahent jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej.

Prowadząc ewidencje VAT trzeba mieć przede wszystkim na uwadze cel, wyraźnie określony w ustawie, któremu ma służyć nałożenie na podatnika obowiązków ewidencyjnych. Jest nim dysponowanie przez podatnika danymi „służącymi do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej” (art. 109 ust. 3).

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że jeżeli sprzedaż na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą, która obowiązkowo powinna być dokumentowana fakturami będzie ewidencjonowana również za pomocą kasy rejestrującej, to w związku ze zmianą brzmienia przepisu art. 109 ust. 3 ustawy, od 1 stycznia 2017 r. będzie istniał obowiązek ewidencjonowania tej sprzedaży w odrębnym rejestrze.

Odnosząc powyższe na grunt przedmiotowej sprawy należy wskazać, że Wnioskodawca dokonując sprzedaży usług na rzecz Spółki (2) tj. podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, oraz ewidencjonując tą sprzedaż na kasie fiskalnej ma obowiązek dla tych faktur prowadzić odrębny rejestr (inny niż przy zastosowaniu kasy rejestrującej). Rejestr sprzedaży Wnioskodawcy powinien zawierać faktury (ujmowane każdą z osobna) dokumentujące określone czynności sprzedaży oraz powinien obejmować obrót wynikający z dobowych raportów fiskalnych (lub alternatywnie miesięcznego raportu fiskalnego) sprzedaży pomniejszony o sprzedaż udokumentowaną fakturami (przy uwzględnieniu kwoty różnicy pomiędzy paragonem a wystawioną na jego podstawie fakturą z przyznanym upustem). W taki sposób prowadzona ewidencja sprzedaży VAT będzie zawierała wszystkie dane służące identyfikacji poszczególnej transakcji (w tym m.in. dane służące identyfikacji poszczególnych transakcji, w tym numer, za pomocą którego kontrahent jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej).

Tylko bowiem taka ewidencja (służąca prawidłowemu sporządzeniu deklaracji), która będzie zawierała wszystkie transakcje udokumentowane fakturami wystawionymi na rzecz podmiotów gospodarczych będzie spełniała wymogi zawarte w art. 109 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług. Oczywiście w celu uniknięcia zdublowania sprzedaży udokumentowanej fakturami i jednocześnie zaewidencjonowanych za pomocą kasy rejestrującej (a więc uwzględnionych w okresowym raporcie fiskalnym) podsumowanie tego raportu należy skorygować o wartości faktur zawartych w tej ewidencji.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że Wnioskodawca prawidłowo postępuje uwzględniając w ewidencji o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy VAT sprzedaż z faktur dokumentujących Usługi taksówkarskie świadczone na rzecz Spółki (2), a nie na podstawie danych z raportów fiskalnych w części, w jakiej dotyczą one ww. usług.

W związku z tym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie przedmiotu zapytania Wnioskodawcy tj. dokonywania wpisów w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy VAT, w oparciu o faktury dokumentujące Usługi taksówkarskie świadczone na rzecz Spółki (2) a nie na podstawie danych z raportów fiskalnych w części, w jakiej dotyczą one ww. usług. Inne elementy wniosku nie objęte pytaniem i stanowiskiem nie były przedmiotem rozstrzygnięcia.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym, w zakresie zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin