Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
IPPB1/415-240/14/18/S/KS
z 8 czerwca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 948, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 2 czerwca 2015 r. sygn. akt III SA/Wa 2766/14 (data wpływu orzeczenia 12 kwietnia 2018 r.) stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 marca 2014 r. (data wpływu 5 marca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przeniesienia części nieruchomości na komandytariusza spółki komandytowej z tytułu wypłaty niepodzielonego zysku oraz obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 marca 2014 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przeniesienia części nieruchomości na komandytariusza spółki komandytowej z tytułu wypłaty niepodzielonego zysku oraz obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

Dotychczasowy przebieg postępowania.

W dniu 5 marca 2014 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretację znak: IPPB1/415-240/14-2/KS, w której uznał za nieprawidłowe stanowisko Wnioskodawcy w zakresie skutków podatkowych przeniesienia części nieruchomości na komandytariusza spółki komandytowej z tytułu wypłaty niepodzielonego zysku oraz obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych wniesienia składników majątkowych w formie aportu do spółki kapitałowej.

Wnioskodawca na interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 21 maja 2014 r. znak: IPPB1/415-240/14-2/KS wniósł pismem z dnia 5 czerwca 2014 r. (data wpływu 9 czerwca 2014 r.) wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów pismem z dnia 4 lipca 2014 r. znak: IPPB1/415-240/14-4/KS stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Wnioskodawca na interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 21 marca 2014 r. znak: IPPB1/415-240/14-2/KS złożył skargę z dnia 18 lipca 2014 r. (data wpływu 21 lipca 2014 r.).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 2 czerwca 2015 r. sygn. akt III SA/Wa 2766/14 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną.

Od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 2 czerwca 2015 r., sygn. akt III SA/Wa 2766/14, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie złożył skargę kasacyjną z 23 lipca 2015 r., do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Wyrokiem z dnia 26 października 2017 r. sygn. akt II FSK 2622/15 Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną.

W związku z powyższym Wojewódzki Sąd Administracyjny przesłał prawomocny wyrok w sprawie z dnia 2 czerwca 2015 r., sygn. akt III SA/Wa 2766/14 oraz zwrócił akta sprawy (data wpływu 12 kwietnia 2018 r.).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w prawomocnym wyroku z dnia 2 czerwca 2015 r. (data wpływu 12 kwietnia 2018 r.), sygn. akt III SA/Wa 2766/14 uznał, że przeniesienia prawa własności nieruchomości w drodze wypłaty z zysku nie jest zbyciem, które powoduje powstanie przychodu, nie stanowi bowiem czynności odpłatnej. Według Sądu brak przesłanki odpłatności w opisywanej sytuacji prowadzi do uznania, że organ dokonał błędnej interpretacji art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony w zakresie skutków podatkowych przeniesienia części nieruchomości na komandytariusza spółki komandytowej z tytułu wypłaty niepodzielonego zysku oraz obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. Organ.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest jedynym komandytariuszem (dalej także jako: „KOMANDYTARIUSZ”) spółki pod firmą W. Spółka Komandytowa (dalej jako „SPÓŁKA”). Spółka prowadzi działalność w formie spółki komandytowej w zakresie kursów językowych (w tym e-learningowych), organizowania warsztatów językowych i wydawania materiałów dydaktycznych. Jedynym komplementariuszem pozostaje spółka pod firmą: W. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością” (dalej jako „KOMPLEMENTARIUSZ”), której jedynym wspólnikiem, a zarazem Prezesem Zarządu, jest Wnioskodawczyni.

W 2006 roku Spółka nabyła prawo własności nieruchomości lokalowej. W skład tej nieruchomości, dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą wchodzą dwa niewyodrębnione lokale, jeden zajmowany przez Spółkę, drugi wynajmowany przez Spółkę podmiotowi, prowadzącemu w nim działalność gastronomiczną - restaurację (dalej jako: „NIERUCHOMOŚĆ”).

Komandytariuszowi przysługuje względem Spółki roszczenie o wypłatę niepodzielonej części zysku za rok 2006. Kwota ta, pomniejszona o wymagane do zwrotu kwoty w związku z pobranymi przez Komandytariusza zaliczkami i wypłatami poczynionymi w ramach wypłaty zysku Spółki za kolejne lata (dalej jako: „NIEPODZIELONY ZYSK”), nie przekracza wartości rynkowej Nieruchomości, jednakże jest większa od wartości jednego z niewyodrębnionych z Nieruchomości lokali.

Spółka zamierza zaspokoić roszczenie Komandytariusza związane z wypłatą Niepodzielonego Zysku poprzez dokonanie wypłaty kwoty Niepodzielonego Zysku w naturze w postaci przeniesienia na Komandytariusza (i) odrębnej własności lokalu wyodrębnionego z Nieruchomości oraz (ii) udziału we współwłasności w części Nieruchomości pozostałej po wyodrębnieniu lokalu (dalej jako: „CZĘŚĆ NIERUCHOMOŚCI”). Zarówno Spółka jak i Komandytariusz godzą się na dokonanie wypłaty Niepodzielonego Zysku w formie przeniesienia własności Części Nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przeniesienie na Komandytariusza własności Części Nieruchomości będzie neutralne podatkowo na gruncie podatku od osób fizycznych i nie będzie powodowało obowiązku zapłaty przez Komandytariusza podatku dochodowego od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy przeniesienie na Komandytariusza własności Części Nieruchomości będzie neutralne podatkowo na gruncie podatku od osób fizycznych i nie będzie powodowało obowiązku zapłaty przez Komandytariusza podatku dochodowego od osób fizycznych.

W polskim systemie podatkowym spółka komandytowa w zakresie podatku dochodowego jest transparentna podatkowo. Oznacza to, że prowadzenie działalności w formie spółki komandytowej skutkuje tym, że każdy ze wspólników będzie osiągał przychody, o których mowa w art. 14 ustawy o PIT i rozliczał je z kosztami uzyskania przychodów proporcjonalnie do posiadanego udziału w spółce. Zysk z działalności prowadzonej w tej formie jest zyskiem wspólników i podlega opodatkowaniu. Od wypracowanego zysku wspólnicy są obowiązani odprowadzać zaliczki na podatek dochodowy (art. 44 ust. 1,3 i 3f ustawy o PIT).

W tym kontekście nie ma znaczenia, czy zysk wypracowany przez spółkę komandytową został wypłacony wspólnikom. Z drugiej strony wspólnicy mogą podjąć decyzję o wypłacie zysku w formie rzeczowej, a nie pieniężnej. Skoro wspólnicy podejmą uchwałę o podziale zysku i zamiast na wypłatę zysku przekazać gotówkę, przekazują istniejące w spółce aktywa, to otrzymanie przez wspólnika tego składnika majątku nie stanowi dlań przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem od osób fizycznych.

Przychód i dochód powstał bowiem w spółce i był rozliczony przez wspólnika proporcjonalnie do posiadanego udziału w spółce z kosztami uzyskania przychodów. Fakt fizycznego podziału zysku w spółce komandytowej jest już neutralny podatkowo na gruncie podatku od osób fizycznych.

Z uwagi na powyższe, w związku z odprowadzeniem przez Komandytariusza zaliczek na podatek dochodowy, wypłata Niepodzielonego Zysku w postaci Części Nieruchomości będzie neutralna podatkowo na gruncie podatku od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawczyni powyższe stanowisko potwierdzone jest ugruntowaną linią orzecznictwa sądów administracyjnych, uwzględnioną w przykładowych wyrokach:

• Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 lutego 2012 r. (sygn. akt II FSK 1384/10), z dnia 4 września 2013 roku (sygn. akt II FSK 2512/11);
• Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 kwietnia 2010 r. (sygn. akt III SA/Wa 374/10);
• Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 7 kwietnia a 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 98/11);
• Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 23 lutego 2011 r. (sygn. akt. I SA/Wr 1461/10) oraz w ostatnim wyrok u Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 30 grudnia 2013 r. (sygn. akt I SA/Ke 658/13).
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego, stanowisko Wnioskodawcy zawarte we wniosku z dnia 3 marca 2014 r. (data wpływu 5 marca 2014 r.) po uwzględnieniu prawomocnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 2 czerwca 2015 r. sygn. akt III SA/Wa 2766/14 (data wpływu 12 kwietnia 2018 r.), w sprawie oceny prawnej przedstawionego w nim zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie wydania pierwotnej interpretacji, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 2 czerwca 2015 r., sygn. akt III SA/Wa 2766/14.

Zgodnie z art. 1 § 2 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2013 r., poz. 1030 z późn. zm.) spółkami handlowymi są: spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa, spółka komandytowo-akcyjna, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością i spółka akcyjna.

Stosownie do przepisu art. 4 § 1 pkt 1 Kodeksu spółek handlowych określenie spółka osobowa oznacza spółkę jawną, spółkę partnerską, spółkę komandytową i spółkę komandytowo-akcyjną.

W myśl art. 51 Kodeksu spółek handlowych, każdy wspólnik ma prawo do równego udziału w zyskach i uczestniczy w stratach w tym samym stosunku bez względu na rodzaj i wartość wkładu. Określony w umowie spółki udział wspólnika w zysku odnosi się, w razie wątpliwości, także do jego udziału w stratach. Umowa spółki może zwolnić wspólnika od udziału w stratach.

Przechodząc na płaszczyznę przepisów prawa podatkowego wskazać należy, że zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm. w brzmieniu obowiązującym w 2014 r.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 5a pkt 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o spółce niebędącej osobą prawną - oznacza to spółkę niebędącą podatnikiem podatku dochodowego. Jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną - w myśl art. 5b ust. 2 ww. ustawy, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Jak wynika z treści art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat oraz ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną (art. 8 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy).

Wskazać należy, że spółka komandytowa jest spółką osobową prawa handlowego. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zalicza spółki komandytowej do kategorii podatników. Podatnikami są poszczególni wspólnicy spółki komandytowej. W związku z powyższym, przychody i koszty związane z działalnością spółki osobowej, wspólnicy powinni określać proporcjonalnie do posiadanego udziału w zysku spółki. Od uzyskanego dochodu z działalności gospodarczej prowadzonej w formie spółki komandytowej, wspólnicy będący osobami fizycznymi, co do zasady winni w ciągu roku opłacać zaliczki na podatek dochodowy, a poza zakończeniu roku ewentualnie uiścić ewentualną dopłatę po zakończeniu roku podatkowego.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że pozarolnicza działalność gospodarcza, zgodnie z art. 10 ust 1 pkt 3 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest odrębnym od pozostałych źródłem przychodów, przy czym kwalifikacja uzyskiwanego przysporzenia majątkowego do tego źródła przychodów uzależniona jest od spełnienia warunków określonych w art. 5a pkt 6 cyt. ustawy, w którym zostało zdefiniowane (definicja legalna) pojęcie działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, (pozarolniczej działalności gospodarczej) uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym w 2014 r., przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

1. środkami trwałymi,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1.500 zł,
3. wartościami niematerialnymi i prawnymi

- ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Z powyższej regulacji wynika, że aby doszło do powstania przychodu z działalności gospodarczej, musi dojść do odpłatnego zbycia składnika majątku wskazanego w art. 14 ust. 2 pkt 1 powoływanej ustawy. Zatem przeniesienie danego składnika majątku powoduje powstanie przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej na podstawie art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdy dokonana czynności prawna ma charakter odpłatny.

Z opisu zdarzenia przyszłego wywieść należy, że Wnioskodawczyni jest komandytariuszem spółki komandytowej. W 2006 roku spółka nabyła prawo własności nieruchomości lokalowej. Komandytariuszowi przysługuje względem spółki roszczenie o wypłatę niepodzielonej części zysku za rok 2006. Spółka zamierza zaspokoić roszczenie komandytariusza związane z wypłatą niepodzielonego zysku poprzez dokonanie wypłaty kwoty niepodzielonego zysku w naturze w postaci przeniesienia na komandytariusza (i) odrębnej własności lokalu wyodrębnionego z nieruchomości oraz (ii) udziału we współwłasności w części nieruchomości pozostałej po wyodrębnieniu lokalu. Zarówno spółka komandytowa jak i komandytariusz godzą się na dokonanie wypłaty niepodzielonego zysku w formie przeniesienia własności części nieruchomości.

Odnosząc powyższe do zdarzenia opisanego we wniosku o interpretację należy wskazać, że przeniesienie prawa własności nieruchomości w drodze wypłaty z zysku spółki komandytowej, w której Wnioskodawczyni jest wspólnikiem, nie jest zbyciem, które powoduje powstanie przychodu, na podstawie art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych a czynność ta nie stanowi czynności odpłatnej. W wyniku takiej formy wypłaty z zysku na rzecz wspólnika spółki komandytowej wartość rynkowa pozostałych w spółce aktywów nie wzrośnie. Nie powstanie z tego tytułu żadne przysporzenie majątkowe w tej spółce. W takiej sytuacji mamy do czynienia z jednostronną czynnością prawną polegającą na przeniesieniu rzeczy (praw) na wspólnika uprawnionego do udziału w zysku. Wypłata z zysku na rzecz wspólnika spółki komandytowej nie jest też czynnością wzajemną, gdyż świadczeniu spółki nie odpowiada jakiekolwiek świadczenie wspólnika. Czynność ta nie prowadzi również do zwolnienia spółki komandytowej z długu, bowiem spółka przekazuje wspólnikom część posiadanego majątku w formie pieniężnej bądź rzeczowej z tego powodu, że spełnione zostaną przewidziane umową spółki i przepisami prawa wymogi dotyczące podziału zysku. Ponadto uznanie, że przeniesienie własności nieruchomości tytułem podziału zysku spółki stanowi przychód wspólników oznaczałoby ponowne opodatkowanie zysku spółki (wspólników).

W świetle powołanych przepisów stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie w wyniku przeniesienia własności części nieruchomości ze spółki komandytowej na jej wspólnika – Wnioskodawczynię nie dojdzie do powstania przychodu, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 powoływanej ustawy. Zbycie własności części nieruchomości nie mieści się w dyspozycji powoływanego przepisu art. 14 ust. 2 pkt 1 traktującego o przychodach z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Podsumowując, mając na względzie przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że w związku z przeniesieniem własności części nieruchomości należącej do spółki komandytowej na rzecz jej wspólnika, nie powstanie po stronie Wnioskodawczyni jako komandytariusza tej spółki proporcjonalnie do udziału w zyskach spółki komandytowej przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W rezultacie na Wnioskodawczyni nie będzie ciążył obowiązek rozliczenia tego przychodu oraz ewentualnego uiszczenia podatku z tego tytułu na zasadach przewidzianych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.