Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-3.4010.162.2018.1.MC
z 6 czerwca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 kwietnia 2018 r. (data wpływu 20 kwietnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości korekty wartości początkowej Aktywów w momencie otrzymania faktury korygującej od Wykonawcy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 kwietnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu dokonania korekt odpisów amortyzacyjnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zawarł z wykonawcą (zwanym dalej: „Wykonawcą”) umowę, której przedmiotem jest modernizacja instalacji (w przyszłości Wnioskodawca dopuszcza również możliwość zawarcia podobnych umów dotyczących budowy, remontu lub modernizacji składników majątkowych Wnioskodawcy) (dalej zwaną: „Umową”). Umowa obok terminu zakończenia realizacji jej przedmiotu zawiera również postanowienia dotyczące m.in. terminów pośrednich świadczonej usługi. W przypadku niedochowania tych terminów pośrednich Umowa przewiduje możliwość dochodzenia przez Wnioskodawcę kary umownej od Wykonawcy.

Ponieważ Wykonawca nie dochował terminu pośredniego świadczonej usługi, to Wnioskodawca był uprawniony do obciążenia go karą umowną. Wnioskodawca zdecydował się skorzystać z przysługującego mu uprawnienia i na tę okoliczność wystawił notę obciążeniową na Wykonawcę.

Jednakże pomimo niedochowania terminu pośredniego świadczonej usługi, Wykonawca dochował terminu zakończenia realizacji przedmiotu Umowy. Dlatego też Wykonawca nie zgadzał się na obciążanie go karą umowną.

W związku z powyższym Wnioskodawca i Wykonawca (zwani dalej łącznie: „Stronami”) postanowili zawrzeć porozumienie zmieniające warunki Umowy (dalej zwane: „Porozumieniem”). W ramach tego Porozumienia Strony zgodziły się, iż w związku z dochowaniem terminu zakończenia realizacji przedmiotu Umowy, zapis Umowy dotyczący terminów pośrednich świadczonej usługi zostanie pominięty. Jednocześnie Strony uzgodniły, że obniżeniu ulegnie wynagrodzenie za wykonanie przedmiotu Umowy. W konsekwencji usunięta została podstawa prawna do dochodzenia przez Wnioskodawcę od Wykonawcy przedmiotowej kary umownej. W ramach Porozumienia Strony ustaliły, że w związku z obniżeniem wynagrodzenia za wykonanie przedmiotu Umowy Wykonawca wystawi fakturę korygującą do już wystawionej faktury i zwróci Wnioskodawcy różnicę wynikającą z tych faktur.

Wartość środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych powstałych lub ulepszonych w wyniku modernizacji instalacji przeprowadzonej w ramach realizacji przedmiotu Umowy (dalej zwanych: „Aktywami”) została ustalona w oparciu o wynagrodzenie sprzed powyższej korekty.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy obniżenie wynagrodzenia za wykonanie przedmiotu Umowy powinno skutkować korektą wartości początkowej Aktywów oraz korektą dokonanych od niej odpisów amortyzacyjnych?
2. Zakładając, że odpowiedź na pytanie 1 będzie twierdząca, to w którym momencie Wnioskodawca powinien dokonać korekty odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej Aktywów?
   
   

Niniejsza interpretacja dotyczy pytania nr 2, w zakresie pytania nr 1 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 4i UCIT jeżeli korekta kosztu uzyskania przychodów, w tym odpisu amortyzacyjnego, nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, korekty dokonuje się poprzez zmniejszenie lub zwiększenie kosztów uzyskania przychodów poniesionych w okresie rozliczeniowym, w którym została otrzymana faktura korygująca lub, w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający przyczyny korekty.

Obniżenie wynagrodzenia za wykonanie przedmiotu Umowy i wynikająca z tego faktu korekta wartości początkowej Aktywów ewidentnie nie były spowodowane błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką.

W interpretacji indywidualnej o sygn. 0111-KDlB1-3.4010.11.2018.2.APO, wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w dniu 23 marca 2018 r., możemy przeczytać, że: „Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje pojęć „błędu rachunkowego” i „oczywistej omyłki”. Pojęcia te zatem należy rozumieć zgodnie z ich znaczeniem potocznym. Za „błąd rachunkowy” należy uznać sytuację, gdy przychód został niewłaściwie ujęty ze względu na błąd w toku wykonywania obliczeń; może to dotyczyć zarówno okoliczności leżących po stronie wystawcy faktury czy innego dokumentu księgowego (np. błędne podanie na fakturze cen lub wartości towarów), jak i po stronie odbiorcy takiego dokumentu.

Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN (wersja internetowa www.sip.pwn.pl), przez „omyłkę” należy rozumieć „spostrzeżenie, sąd niezgodny z rzeczywistością, niewłaściwe postępowanie, posunięcie”.

W konsekwencji za „inną oczywistą omyłkę” należy uznać inny oczywisty błąd, który nie jest jednocześnie błędem rachunkowym. Takim błędem będzie, np. ujęcie faktury wystawionej na podmiot inny niż faktyczny nabywca towaru. „Omyłka” wiązać się również będzie z błędem polegającym albo na nieprawidłowym wystawieniu albo nieprawidłowym ujęciu dowodu księgowego. Okoliczność taka musi mieć zatem charakter „pierwotny”. Co więcej, „omyłka” musi być „oczywista”.

Oznacza to, że w przypadku jakichkolwiek wątpliwości co do charakteru przyczyn korekty, korekta dokonywana winna być w okresie otrzymania faktury korygującej (bądź innego dokumentu potwierdzającego stosowną korektę). Tylko w przypadku jednoznacznego stwierdzenia, że nieprawidłowe ujęcie przychodu było bezpośrednim wynikiem błędu rachunkowego lub oczywistej omyłki, korekta taka winna być uwzględniana „wstecznie”, tj. w okresie, w którym przychód taki został pierwotnie ujęty przez podatnika.”

W momencie ustalania wartości początkowej Aktywów ich koszt wytworzenia/nabycia został określony zgodnie ze stanem faktycznym obowiązującym w momencie oddania ich do używania, tj. w oparciu o faktury wystawione przez Wykonawcę.

Dopiero późniejsze ustalenia między Stronami w zakresie zmiany warunków Umowy, których elementem było m.in. obniżenie wynagrodzenia za wykonanie przedmiotu Umowy, wpłynęły na zmianę kosztu wytworzenia/nabycia Aktywów i w konsekwencji zmianę ich wartości początkowej.

Porozumienie zawarte między Stronami nie miało na celu naprawienia błędów rachunkowych popełnionych na etapie wystawiania faktur. Nie miało ono również na celu skorygowania innych oczywistych omyłek, gdyż takie omyłki nie wystąpiły. Celem Porozumienia była zmiana warunków Umowy, w tym m.in. zmiana wynagrodzenia za wykonanie Umowy, a takie zmiany nie wypełniają definicji błędu rachunkowego lub oczywistej omyłki.

W związku z powyższym również korekta odpisów amortyzacyjnych dokonanych od wartości początkowej Aktywów, wynikająca ze zmiany wynagrodzenia za wykonanie Umowy, nie powinna być uznana za spowodowaną błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką.

Ponieważ zmiana wynagrodzenia wynikająca z Porozumienia znajdzie swoje odzwierciedlenie w fakturze korygującej wystawionej przez Wykonawcę, to korekta odpisów amortyzacyjnych dokonanych do momentu korekty wartości początkowej Aktywów powinna być w świetle art. 15 ust. 4i ujęta w momencie otrzymania tej faktury korygującej.

Identyczne stanowisko Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wyraził w przywołanej już interpretacji indywidualnej z dnia 26 lutego 2018 r. o sygn. 0114-KDlP224010.317.2017.1.AG, w której w odniesieniu do inwestycji, której rozliczenie nastąpi po przyjęciu środków trwałych do używania, wskazał, że: „Korekty rozliczonych już wcześniej odpisów należy przy tym dokonać na bieżąco w miesiącu otrzymania faktury korygującej lub, w przypadku braku faktury, innego dokumentu potwierdzającego przyczynę korekty.”

Tym samym w ocenie Wnioskodawcy korekta odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej Aktywów powinna być dokonana w momencie otrzymania faktury korygującej od Wykonawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.