Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.189.2018.2.KC
z 5 czerwca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 kwietnia 2018 r. (data wpływu 11 kwietnia 2018 r.), uzupełnione pismem z dnia 26 kwietnia 2018 r. (data wpływu 8 maja 2018 r.) na wezwanie tutejszego Organu z dnia 19 kwietnia 2018 r. (doręczone w dniu 25 kwietnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, do dostawy budynku mieszkalnego oraz lokalu mieszkalnego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 kwietnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, do dostawy budynku mieszkalnego oraz lokalu mieszkalnego. Złożony wniosek został uzupełniony pismem z dnia 26 kwietnia 2018 r. (data wpływu 8 maja 2018 r.) na wezwanie tutejszego Organu z dnia 19 kwietnia 2018 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.189.2018.1.KC.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Od czerwca 2017 roku Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie robót budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych oraz m.in. kupna i sprzedaży nieruchomości na własny rachunek. Jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Przed rozpoczęciem działalności gospodarczej 19 maja 2017 roku nabył, w celu odsprzedaży, nieruchomość stanowiącą budynek jednorodzinny oddany pierwszy raz do użytkowania w 1964 roku, który wprowadził do działalności gospodarczej jako towar. Poprzedni właściciele nie ponosili wydatków na ulepszenia czy przebudowę, które stanowiły 30% wartości początkowej tego budynku w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym.

Poprzedniemu właścicielowi nie przysługiwało prawo do odliczenia VAT z tytułu ulepszeń. Z tytułu nabycia nie przysługiwało Wnioskodawcy odliczenie podatku VAT.

Nieruchomość nie stanowiła środka trwałego, nie była wprowadzana do ewidencji środków trwałych. Budynek w działalności gospodarczej stanowił towar - nie był wykorzystywany w żaden sposób. W okresie kilku ostatnich lat budynek nie był przedmiotem dostawy w wykonaniu czynności opodatkowanych.

Przed sprzedażą 2 lutego 2018 roku Wnioskodawca dokonał nakładów w budynku, w wartości przekraczającej 30% ceny nabycia. Wszystkie nakłady poniesione zostały w celu zwiększenie atrakcyjności budynku celem jego sprzedaży. Nie korzystał z prawa do odliczenia podatku VAT w związku z poniesieniem nakładów. Jeśli sprzedaż jest zwolniona z podatku to odliczenie nie przysługiwało. Sposób opodatkowania sprzedaży jest treścią wniosku o niniejsza interpretację.

Dnia 2 lutego 2018 Wnioskodawca zakupił w celu dalszej odsprzedaży lokal mieszkalny - spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego. Poprzedniemu właścicielowi nie przysługiwało prawo do odliczenia VAT z tytułu ulepszeń. Lokal mieszkalny nie stanowił środka trwałego, nie jest wprowadzany do ewidencji środków trwałych. Lokal w działalności gospodarczej stanowił towar - nie był wykorzystywany w żaden sposób. W celu dalszej odsprzedaży ponosi nakłady inwestycyjne na ulepszenie lokalu. Wśród nakładów inwestycyjnych jest także zakup wyposażenia - typu oświetlenie , meble kuchenne, sprzęt AGD w zabudowie, zlew, wyposażenie łazienki, wanna, umywalka, szafki, półki itp.

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 19 kwietnia 2018 r. w swoim piśmie (data wpływu 8 maja 2018 r.) Wnioskodawca wskazał, że zakupiony w lutym 2018 r. budynek został oddany do użytkowania po wybudowaniu w 1996 roku. Natomiast pomiędzy oddaniem lokalu do użytkowania po wybudowaniu a planowaną sprzedażą upłynie okres dłuższy niż dwa lata.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy sprzedaż powyższej nieruchomości będzie korzystać ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług?
2. Czy sprzedaż mieszkania wraz z wyposażeniem (od zakupu którego podatnik nie odliczył podatku VAT) będzie korzystać ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem od towarów i usług?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy,

Stanowisko Pytanie 1

Zdaniem Wnioskodawcy, dostawa wymienionej nieruchomości będzie korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a) ustawy o podatku od towarów i usług. Z tytułu nabycia nieruchomości nie przysługiwało prawo odliczenia podatku VAT, wszystkie nakłady poniesione zostały w celu zwiększenia atrakcyjności budynku celem jego sprzedaży. Przepis art. 43. ust. 1 pkt 10a) odnosi się do nakładów poniesionych na ulepszenie środka trwałego w myśl przepisów ustawy o podatku dochodowym. Art. 22j ust. 2 pkt 2 Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odnosi się do nieruchomości będącymi środkami trwałymi, a nie towarem zakupionym w celu odsprzedaży.

Stanowisko Pytanie 2

Zdaniem Wnioskodawcy, dostawa nieruchomości wraz z wyposażeniem będzie zwolniona z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a). Nieruchomości jest i była wykorzystywana na cele mieszkaniowe. W działalności nie była wykorzystywana - została nabyta jako towar. Zakupione wyposażenie to nakłady ponoszone w celu zwiększenia atrakcyjności lokalu, od których zakupu nie będzie odliczany podatek VAT. Dlatego przy sprzedaży lokalu wraz z wyposażeniem, cała transakcja będzie zwolniona z opodatkowania podatkiem od wartości dodanej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Przy czym, stosownie do art. 146a, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Ponadto, w treści ustawy, ustawodawca przewidział dla niektórych czynności zwolnienie od podatku. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Na podstawie powyższego przepisu dostawa budynków, budowli lub ich części, spełniających określone w przepisie warunki, może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacji, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do dostawy upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Przez pierwsze zasiedlenie - zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2014 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że „Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”.

Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy, w zakresie pierwszego zasiedlenia budynku po jego wybudowaniu.

Ponadto NSA w swoim orzeczeniu wskazał: „Jak zauważył rzecznik generalny F.G. Jacobs w swojej opinii w sprawie Blasi, EU:C:1997:432, pkt 15 i 16 dostawa nowego budynku wskazuje na koniec procesu produkcji. Natomiast późniejsze opodatkowanie VAT każdej dostawy takiej nieruchomości nie byłoby usprawiedliwione. Używana już nieruchomość nie jest rezultatem procesu produkcyjnego. Po początkowym uzbrojeniu terenu i wzniesieniu budynku korzystanie z nieruchomości z reguły następuje w sposób pasywny i nie powstaje tu żadna wartość dodana. Z tego powodu jedynie pierwotne nabycie uzbrojonej nieruchomości budowlanej oraz budynku przed pierwszym oddaniem go do użytku jest opodatkowane VAT, natomiast dalsze przeniesienie własności takiego budynku oraz jego wynajem nie są objęte tym podatkiem (por. też opinię rzecznika generalnego Vericy Trstenjak do sprawy RLRE Tellmer Property sro, EU:C:2008:697, pkt 50)”.

Jak wynika z powyższego „pierwsze zasiedlenie” budynku (po jego wybudowaniu) należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, używanie, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej. Powyższa kwestia przedstawia się inaczej w sytuacji, gdy budynek został ulepszony, a wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej obiektu.

Trybunał rozpatrując sprawę C-308/16 odniósł się do kwestii „ulepszeń”, o czym mowa w art. 2 pkt 14 lit. b) ustawy o VAT, wskazując, że art. 12 ust. 2 dyrektywy VAT stanowi, o tym, że Państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a), do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie „gruntu związanego z budynkiem”. A zatem dyrektywa zawiera określenie „przebudowa”, podczas gdy polska ustawa o VAT posługuje się określeniem „ulepszenia”. Trybunał wskazał, że dyrektywa VAT nie definiuje pojęcia „przebudowa”, jak również różne wersje językowe potwierdzają, że termin ten nie jest jednoznaczny, jednakże termin ten należy interpretować jako istotną zmianę obiektu przeprowadzoną w celu zmiany jego wykorzystywania lub w celu znaczącej zmiany warunków jego zasiedlenia.

W konsekwencji, TSUE w ww. wyroku orzekł, że „Artykuł 12 ust. 1 i 2 oraz art. 135 ust. 1 lit. j. Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwiają się one przepisom krajowym, takim jak będące przedmiotem postępowania głównego, które uzależniają zwolnienie z podatku od wartości dodanej w związku z dostawą budynków od spełnienia warunku, zgodnie z którym pierwsze zasiedlenie tych budynków następuje w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu. Wskazane przepisy tejże dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwiają się one, aby takie przepisy krajowe uzależniały owo zwolnienie od warunku, zgodnie z którym w wypadku „ulepszenia” istniejącego budynku poniesione wydatki nie mogą przekroczyć 30% początkowej wartości tego budynku, o ile rzeczone pojęcie „ulepszenia” jest interpretowane w taki sam sposób jak pojęcie „przebudowy” zawarte w art. 12 ust. 2 dyrektywy 2006/112, to znaczy tak, że odnośny budynek powinien być przedmiotem istotnych zmian przeprowadzonych w celu zmiany jego wykorzystania lub w celu znaczącej zmiany warunków jego zasiedlenia”. Wówczas, zgodnie z art. 2 pkt 14 lit. b) ustawy, pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce w momencie oddania obiektu do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich ulepszeniu.

Podkreślić w tym miejscu należy, że termin „ulepszenia” zawarty w ustawie odwołuje się do przepisów o podatku dochodowym. O ulepszeniu traktuje norma art. 16g ust. 13 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2017 r., poz. 2343, z późn. zm.), która stanowi, że jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Ulepszeniem środka trwałego – w rozumieniu ustawy podatkowej – jest więc:

• przebudowa środka trwałego, tj. wykonanie takich prac, w wyniku których nastąpi jego dostosowanie do zmienionych potrzeb funkcjonalnych, użytkowych lub technicznych,
  

• rozbudowa środka trwałego, tj. wykonanie takich prac, które powiększają ten środek trwały,
  

• rekonstrukcja środka trwałego, tj. wykonanie prac, w wyniku których nastąpi odtworzenie zniszczonego środka trwałego do jego poprzedniego stanu,
  

• adaptacja środka trwałego, tj. wykonanie prac mających na celu przystosowanie danego środka trwałego do spełniania odmiennych funkcji od tych, dla których został zbudowany lub użytkowany,
  

• modernizacja środka trwałego, tj. unowocześnienie środka trwałego.
  
  
  

Tym samym nakłady na ulepszenie środków trwałych zmierzają do podjęcia bądź rozszerzenia działalności w drodze budowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, powodującą istotną zmianę cech użytkowych.

Zatem nieruchomości, które nie będą stanowić u podatnika środka trwałego, nie mogą ulec ulepszeniu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, ponieważ pojęcie ulepszenia, do którego odwołuje się ustawodawca w art. 2 pkt 14 ustawy odsyłając do przepisów o podatku dochodowym, dotyczy ulepszenia środków trwałych.

Jak wynika z art. 43 ust. 10 ustawy podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.
   
   

Stosownie do art. 43 ust. 11 ustawy o oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

1. imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
2. planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
3. adres budynku, budowli lub ich części.
   
   

W przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy ustawodawca umożliwił podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Co więcej, stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Analiza przepisów ustawy o VAT, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostawy budynków, budowli lub ich części, prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do ich dostawy może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie danego obiektu.

Stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Od czerwca 2017 roku Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie robót budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych oraz m.in. kupna i sprzedaży nieruchomości na własny rachunek. Przed rozpoczęciem działalności gospodarczej 19 maja 2017 roku nabył, w celu odsprzedaży, nieruchomość stanowiącą budynek jednorodzinny oddany pierwszy raz do użytkowania w 1964 roku, który wprowadził do działalności gospodarczej jako towar. Poprzedni właściciele nie ponosili wydatków na ulepszenia czy przebudowę, które stanowiły 30% wartości początkowej tego budynku w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym. Poprzedniemu właścicielowi nie przysługiwało prawo do odliczenia VAT z tytułu ulepszeń. Z tytułu nabycia nie przysługiwało Wnioskodawcy odliczenie podatku VAT. Nieruchomość nie stanowiła środka trwałego, nie była wprowadzana do ewidencji środków trwałych. Budynek w działalności gospodarczej stanowił towar - nie był wykorzystywany w żaden sposób. W okresie kilku ostatnich lat budynek nie był przedmiotem dostawy w wykonaniu czynności opodatkowanych.

Przed sprzedażą tego budynku, tj. przed lutym 2018 roku Wnioskodawca dokonał nakładów w budynku, w wartości przekraczającej 30% ceny nabycia. Wszystkie nakłady poniesione zostały w celu zwiększenie atrakcyjności budynku celem jego sprzedaży. Nie korzystał z prawa do odliczenia podatku VAT w związku z poniesieniem nakładów.

Z kolei 2 lutego 2018 Wnioskodawca zakupił, również w celu dalszej odsprzedaży, lokal mieszkalny - spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego. Lokal ten oddany został do użytkowania w 1996 r. Poprzedniemu właścicielowi nie przysługiwało prawo do odliczenia VAT z tytułu ulepszeń. Lokal mieszkalny nie stanowił środka trwałego, nie jest wprowadzany do ewidencji środków trwałych. Lokal w działalności gospodarczej stanowił towar - nie był wykorzystywany w żaden sposób, do użytkowania oddany został w 1996 r.

W celu dalszej odsprzedaży ponosi nakłady inwestycyjne na ulepszenie lokalu. Wśród nakładów inwestycyjnych jest także zakup wyposażenia - typu oświetlenie, meble kuchenne, sprzęt AGD w zabudowie, zlew, wyposażenie łazienki, wanna, umywalka, szafki, półki itp.

Wątpliwości Wnioskodawcy sformułowane w pytaniu 1 i 2 dotyczą zastosowania zwolnienia z podatku VAT dla dostawy nieruchomości (budynku) oraz lokalu mieszkalnego wraz z wyposażeniem.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że w treści wniosku Wnioskodawca poinformował, że zarówno budynek jak i mieszkanie stanowią dla Niego towary handlowe, ponieważ będą służyć wyłącznie do odsprzedaży i nie będą ujmowane w ewidencji środków trwałych. Tym samym, mając na uwadze powyższe wyjaśnienia, nakłady poniesione przez Wnioskodawcę na te nieruchomości nie będą stanowić ulepszenia w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, że wielkość ponoszonych przez Wnioskodawcę wydatków na ulepszenia nie będzie miała wpływu na ustalenie momentu pierwszego zasiedlenia.

Jak wskazano wcześniej „pierwsze zasiedlenie” budynku (po jego wybudowaniu) należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, używanie.

W związku z tym w odniesieniu do analizowanej sprawy należy stwierdzić, że w stosunku do nabytych nieruchomości (budynek mieszkalny i mieszkanie) przez Wnioskodawcę doszło do ich pierwszego zasiedlenia. Budynek jednorodzinny został oddany do użytkowania w 1964 roku a lokal mieszkalny w 1996 r., zatem w stosunku do tych nieruchomości nastąpiło ich pierwsze zasiedlenie rozumiane jako „pierwsze zajęcie, używanie”. Zatem dostawa przez Wnioskodawcę używanych nieruchomości (budynek i lokal mieszkalny) będzie dostawą po pierwszym zasiedleniu. Jeżeli od pierwszego zasiedlenia Nieruchomości na moment dostawy upłynie okres wynoszący co najmniej dwa lata dostawa ta będzie korzystała ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Z opisu sprawy wynika jednoznacznie, że Wnioskodawca będzie nabywał nieruchomości starsze niż dwuletnie, zatem od ich pierwszego zasiedlenia do momentu dostawy przez Wnioskodawcę upłynie okres co najmniej dwóch lat.

W konsekwencji powyższego dla dostawy przedmiotowych nieruchomości (budynek mieszkalny i mieszkanie) będą spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, gdyż planowana dostawa budynku nie zostanie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia ani w okresie krótszym niż 2 lata od pierwszego zasiedlenia.

Dodatkowo w myśl art. 43 ust. 10 w związku z art. 43 ust. 11 ustawy Wnioskodawca może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 i wybrać opodatkowanie dostawy przedmiotowego budynku pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni oraz złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy przedmiotowego budynku.

W tej sytuacji badanie przesłanek dla zastosowania zwolnienia od podatku VAT, wynikających z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, jest bezzasadne.

Reasumując, należy stwierdzić, że Wnioskodawca ma prawo do zastosowania do planowanej dostawy budynku mieszkalnego oraz lokalu mieszkalnego zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, z opcją jej opodatkowania po spełnieniu warunków wynikających z art. 43 ust. 10 i 11 ustawy.

W związku z tym, stanowisko Wnioskodawcy, wskazujące na konieczność zastosowania dla przedmiotowych dostaw zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10a, należało uznać za nieprawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.