Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4012.76.2018.2.PK
z 30 maja 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 8 marca 2018 r. (data wpływu 20 marca 2018 r.), uzupełnionym pismem z 6 kwietnia 2018 r. (data wpływu 16 kwietnia 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozpoznania importu i eksportu towarów oraz w zakresie rozpoznania świadczenia oraz importu usług - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 marca 2018 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie importu i eksportu towarów oraz w zakresie rozpoznania importu usług. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 6 kwietnia 2018 r. stanowiącym odpowiedź na wezwanie Organu z 28 marca 2018 r. znak: 0111-KDIB3-3.4012.76.2018.1.PK.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT, który zamierza dokonać nabycia towaru (blach) w trakcie transportu towarów z Ukrainy do Turcji od spółki zagranicznej, która pierwotnie nabędzie towar od spółki z siedzibą na Ukrainie. Wnioskodawca dostarczy blachy do spółki z siedzibą w Turcji. W Turcji blachy zostaną przerobione na rury na zlecenie klienta ukraińskiego (zwanego dalej klientem), który następnie kupi rury od Wnioskodawcy.

Wnioskodawca nie będzie dokonywał zlecenia przerobu. Umowę na przerób zawiera Klient. Wnioskodawca działać będzie jedynie jako pełnomocnik Klienta. Klient upoważni Wnioskodawcę do zlecenia w jego imieniu i na jego rachunek przerobu blachy na rury i ewentualnie do zapłaty za dokonany przerób. W przypadku zapłaty za Klienta, Klient zwróci koszt przerobu i zapłaci cenę sprzedaży za rury. Z tytułu zlecenia przerobu przez Klienta ukraińskiego, Wnioskodawca nie pobierze wynagrodzenia, stąd zwrot kosztów przerobu przez Klienta będzie tożsamy z kwotą zapłaconą przez Wnioskodawcę w imieniu Klienta spółce dokonującej przerobu blach na rury. Przerób blachy na rury następuje w całości z materiału w postaci blach, które to blachy wprawdzie stanowią własność Wnioskodawcy ale przerób będzie realizowany na zlecenie Klienta. Następnie po sprzedaży rur zostaną one ze miejsca przerobu w Turcji przetransportowane na Ukrainę. Organizacją transportu zajmie się Klient ukraiński.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca podał, że:

1. Nabyte przez Spółkę blachy nie są transportowane przez terytorium Polski, a co za tym idzie ich nabycie nie następuje w momencie kiedy będą one się znajdować na terytorium kraju.
2. Nabyte przez Spółkę blachy nie są dopuszczone do obrotu na terytorium Unii Europejskiej.
3. Wnioskodawca jako właściciel dostarcza blachy do spółki w Turcji i w tym znaczeniu działa na własną rzecz. Natomiast w Turcji blachy zostaną przerobione na rury na zlecenie klienta ukraińskiego i pod jego potrzeby. Zlecenie czynności przerobu dokonuje klient w imieniu którego działa Wnioskodawca, co oznacza iż zlecenie przerobu rur (oraz inne czynności towarzyszące) realizowane są nie tylko na rzecz klienta ale przede wszystkim w jego imieniu. Wnioskodawca działa bowiem jako pełnomocnik. Czynności wykonywane przez Wnioskodawcę na zlecenie klienta są nieodpłatne. Z uwagi na fakt, iż przerób jest wykonywany pod potrzeby klienta który następnie kupi rury, od Wnioskodawcy istnieje związek pomiędzy zleceniem przerobu a sprzedażą przez Wnioskodawcę rur klientowi.
4. Klient z Ukrainy nie posiada stałego miejsca działalności gospodarczej na terytorium kraju.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

1. Czy nabycie przez Wnioskodawcę blach od spółki zagranicznej w transporcie będzie stanowił import towarów?
2. Czy dostarczenie blach do przerobu w rury do spółki na terenie Turcji jest czynnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług?
3. Czy zlecenie w imieniu klienta ukraińskiego przerobu blach spółce w Turcji będzie stanowiło import usług?
4. Czy sprzedaż rur klientowi ukraińskiemu będzie stanowił eksport towarów?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, żadna z wymienionych w pytaniach operacja gospodarcza nie spowoduje obowiązku podatkowego w podatku VAT po stronie Wnioskodawcy:

Ad.1

Nabycie towaru od spółki zagranicznej w trakcie transportu z Ukrainy do Turcji nie stanowi importu towarów. Za import towarów uznaje się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej (art. 2 pkt 7). Jednak opodatkowaniu VAT w Polsce podlega tylko taki import towarów, który został dokonany na terytorium Polski (art. 5 ust. 1 pkt 3). Zakupiony w transporcie towar nie zostaje wprowadzony ani na teren Polski ani na inny teren położony w Unii Europejskiej, co wyklucza kwalifikację nabycia jako importu towarów rodzącego obowiązek podatkowy.

Ad.2

W Turcji zakupiony towar w postaci blach na zlecenie klienta zostaje przerobiony w rury. Samo przekazanie majątku w postaci blach przez Wnioskodawcę celem wykonania przerobu realizowanego na zlecenie klienta w ocenie Wnioskodawcy nie rodzi po jego stronie obowiązku podatkowego, ponieważ przekazanie takie nie stanowi dostawy ani usługi w rozumieniu ustawy o podatku VAT. Ponadto przekazanie odbywa się na terytorium Turcji i stanowi element pomocniczy dla usługi przerobu na rzecz Klienta.

Ad.3

Przerób realizowany jest na rzecz Klienta, który po przerobie kupi rury od Wnioskodawcy. Klient upoważni Wnioskodawcę do złożenia zamówienia przerobu w imieniu Klienta oraz ewentualnie do zapłaty za przerób. W myśl art. 2 pkt 9 ustawy o VAT przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4. Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

• usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28e, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,
  
• usługobiorcą jest:
  
  • w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b - podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4,
  • w pozostałych przypadkach - podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4.
  
  
  

Czyli z importem usług mamy do czynienia, gdy podmiot świadczący usługę ma siedzibę poza granicami Polski, natomiast odbiorca usługi ma siedzibę lub miejsce zamieszkania w Polsce. W niniejszej sprawie Wnioskodawca nie występuje jako usługobiorca lecz jedynie jako pełnomocnik klienta, ponieważ usługobiorcą jest klient. Wnioskodawca działa w imieniu i na rachunek klienta i ewentualnie dokonuje w imieniu klienta zapłaty za przerób, która to kwota zwracana będzie przez klienta po sprzedaży rur w wysokości kwoty faktycznie poniesionej przez wnioskodawcę.

Ad.4

Po dokonanym przerobie Wnioskodawca sprzeda rury klientowi. Organizacją transportu zajmie się klient. Towar w postaci rur zostanie dostarczony na Ukrainę. Zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 8 przez eksport towarów - rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej. W niniejszej sprawie nie dojdzie do eksportu ponieważ towar w postaci rur nie jest wysyłany z Polski.

Z uwagi na powyżej opisany stan faktyczny zdaniem wnioskodawcy żadna z operacji gospodarczych nie będzie rodziła po stronie wnioskodawcy obowiązku podatkowego w podatku od towarowi usług zaś wystawiona na sprzedaż rur faktura klientowi ukraińskiemu nie będzie zawierała podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2017 r. poz. 1221 ze zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega określone czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które – stosownie do definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (z zastrzeżeniem art. 2a).

Zgodnie z a art. 2 pkt 7 i 8 ustawy przez:

• import towarów - rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej;
  
• eksport towarów - rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:
  
  1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
  2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych
  • jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych;
  
  
  

Przepis art. 7 ust. 1 definiuje pojęcie dostawy towarów, w myśl którego, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług istotne jest określenie miejsca dostawy towarów oraz miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia tego miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dana transakcja podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Definicja importu kładzie nacisk przede wszystkim na czynność faktyczną, czyli przywóz towaru. Dla zaistnienia importu nie ma znaczenia cel przywozu bądź stosunek prawny, w ramach którego dokonano przywozu.

Na podstawie art. 26a ust. 1 ustawy, miejscem importu towarów jest terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie ich wprowadzenia na terytorium Unii Europejskiej.

Trzeba tutaj zauważyć, że art. 5 ust. 1 pkt ustawy przewiduje, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega import towarów, jednak z uwagi na terytorialny charakter VAT, opodatkowaniu podlegają wyłącznie czynności, których miejscem świadczenia jest terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, które w przypadku dostaw towarów wysyłanych lub transportowanych wyznacza art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecia - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

W myśl art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy.

Jak wynika z wniosku Wnioskodawca zamierza dokonać nabycia towaru (blach), od spółki zagranicznej, w trakcie jego transportu towarów z Ukrainy do Turcji. Towar ten nie jest transportowany przez terytorium kraju jak i też nie jest dopuszczony do obrotu na terytorium Unii.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że skoro nabyty przez Wnioskodawcę towar nie jest dopuszczany do obrotu na terytorium Unii, zatem brak jest podstaw do rozpoznania opisanego nabycia za import towarów. W konsekwencji nabycie to nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT na terytorium kraju.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należy uznać za prawidłowe.

W art. 8 ust. 1 ustawy podano definicję usługi. Przez świadczenie usług, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Biorąc pod uwagę powyżej przywołaną definicję świadczenia usług należy stwierdzić, że każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi co do zasady usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z artykułem 25 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, świadczeniem usług jest każde zachowanie się podmiotu w wykonaniu stosunku zobowiązaniowego, które niekoniecznie polega na fizycznym wykonaniu jakiejkolwiek czynności lub podjęciu działania. Dyrektywa obejmuje definicją świadczenia usług również zobowiązanie do zaniechania działania bądź do tolerowania czynności lub sytuacji. Konstrukcja ta stanowi nawiązanie do szerokiego pojęcia świadczenia wywodzącego się jeszcze z prawa rzymskiego, będącego podwaliną współczesnych europejskich systemów prawnych. W prawie rzymskim pojęcie świadczenia obejmowało bowiem zarówno przeniesienie na wierzyciela własności rzeczy lub ustanowienie dla niego ograniczonego prawa rzeczowego (dare), jak i wykonywanie innych czynności faktycznych lub prawnych, w tym powstrzymanie się od działania (facere, non-facere) oraz każde inne świadczenie, które mogło być treścią zobowiązania (praestare), a jednocześnie było możliwe do wykonania, zgodne z prawem i dobrymi obyczajami oraz wystarczająco określone i przedstawiające wartość majątkową możliwą do wyrażenia w pieniądzach.

W tym miejscu warto podkreślić, że nie każde zaniechanie działania lub tolerowanie czynności uważane jest za świadczenie usług. Dla stwierdzenia, czy dana czynność albo brak podejmowania czynności stanowi świadczenie usług podlegające opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej, należy ocenić przedmiotową transakcję w kontekście całego systemu podatku VAT, a w szczególności jego głównych założeń i celów, które zostały wyrażone w artykule 1 Dyrektywy VAT. W myśl tego artykułu, podatek od wartości dodanej jest z założenia podatkiem nałożonym na konsumpcję towarów i usług. Chociaż płatnikiem podatku są wszystkie osoby zaangażowane w kolejne stadia transakcji gospodarczych, faktyczny i ostateczny ciężar podatku spoczywa jedynie na ostatecznym konsumencie. W świetle powyższych założeń opodatkowaniu podlegają tylko takie transakcje, w ramach których występuje możliwy do zidentyfikowania konsument towarów lub usług. W związku z powyższym zaniechanie działania lub tolerowanie czynności lub sytuacji podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywane jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta usługi.

Co się zaś tyczy odpłatności za świadczenie - gdyż tylko takie usługi podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT - to ustawa o VAT nie definiuje co należy rozumieć przez czynność odpłatną jednakże kwestia ta była niejednokrotnie przedmiotem rozpatrzenia przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Jak zauważył TSUE w wyroku 102/86 „czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem”. Należy też zwrócić uwagę na wyrok C-16/93 pomiędzy R. J. Tolsma a Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden, gdzie trybunał zauważył, iż czynność „podlega opodatkowaniu wyłącznie wtedy, gdy istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy”.

W orzeczenie z dnia 5 lutego 1981 r., C-154/80 Trybunał stwierdził, że świadczenie podlega opodatkowaniu jedynie w wypadku, gdy podstawę opodatkowania stanowi świadczenie wzajemne otrzymane przez świadczącego usługę. Musi również istnieć możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że czynność uznaje się za odpłatną gdy są spełnione następujące warunki:

• istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne,
• wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy,
• istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi,
• odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem,
• istnieje możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego.
  
  

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca dostarczy blachy do spółki z siedzibą w Turcji, gdzie zostaną przerobione na rury na zlecenie klienta ukraińskiego, który następnie kupi rury od Wnioskodawcy. Wnioskodawca jako właściciel dostarcza blachy do spółki w Turcji i w tym znaczeniu działa na własną rzecz.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że dostarczenie blach do spółki w Turcji nie stanowi czynności wykonywaną w ramach świadczenia na rzecz Klienta z Ukrainy. W istocie jest to dysponowanie własnym towarem w celu realizacji kontraktu, a nie działanie na rzecz podmiotu trzeciego, który byłby beneficjentem tej czynności. W konsekwencji sama czynność dostarczenia blach do spółki w Turcji nie stanowi usługi i tym samym nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 należy uznać za prawidłowe.

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 9 ustaw przez import usług rozumie się przez to świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28e, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,
   
2. usługobiorcą jest:
   
   • w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b - podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4,
   • w pozostałych przypadkach - podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4.
   
   
   

Poza tym stosownie do art. 17 ust. 2 ustawy, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Ww. przepisy ustanawiają instytucję odwrotnego obciążenia, która ma zastosowanie m.in. do nabycia usług od podmiotów, które nie prowadzą działalności gospodarczej na terytorium kraju. W takiej sytuacji usługobiorca uzyskuje status podatnika z tytułu nabycia usługi i jest zobowiązany do jej opodatkowania podatkiem VAT.

Jak wskazał Wnioskodawca jako właściciel dostarcza blachy do spółki w Turcji gdzie zostaną przerobione na rury na zlecenie klienta ukraińskiego i pod jego potrzeby. Zlecenie czynności przerobu dokonuje klient w imieniu którego działa Wnioskodawca, co oznacza że zlecenie przerobu rur (oraz inne czynności towarzyszące) realizowane są nie tylko na rzecz klienta ale przede wszystkim w jego imieniu. Wnioskodawca działa bowiem jako pełnomocnik. Czynności wykonywane przez Wnioskodawcę na zlecenie klienta są nieodpłatne.

W przedstawionej sytuacji Wnioskodawca nie nabywa żadnej usługi od spółki tureckiej. Jak wynika z wniosku nabywcą usługi przerobu blach jest klient ukraiński w imieniu którego Wnioskodawca zleca przeróbkę blach. Dlatego też skoro Wnioskodawca nie jest beneficjentem usługi (usługobiorcą) to brak jest podstaw do rozpoznania importu usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3 należy uznać za prawidłowe.

Ustawodawca definiując pojęcie eksportu towarów, dokonał rozróżnienia sytuacji, gdy będący przedmiotem wywozu towar jest wywożony przez dostawcę lub na jego rzecz, oraz, gdy jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz. Sytuacja kiedy eksporter lub podmiot przez niego upoważniony sam dokonuje wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej – stanowi tzw. eksport bezpośredni. Eksport pośredni natomiast ma miejsce wówczas, gdy wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, w wykonaniu dostawy towarów, jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium Polski lub na jego rzecz.

Aby uznać daną czynność za eksport towarów muszą wystąpić łącznie następujące przesłanki:

• ma miejsce dostawa towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez dostawcę lub na jego rzecz (eksport bezpośredni) lub przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz (eksport pośredni),
• wywóz towarów musi być potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.
  
  

Trzeba tutaj zauważyć, że art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy przewiduje, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega eksport towarów, jednak z uwagi na terytorialny charakter podatku VAT, opodatkowaniu podlegają wyłącznie czynności, których miejscem świadczenia jest terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, które w przypadku dostaw towarów wysyłanych lub transportowanych wyznacza art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy. Zgodnie z tym przepisem – miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią – miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Tylko zatem wywóz towarów, które w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu poza terytorium Unii Europejskiej znajdują się na terytorium kraju, stanowi eksport towarów w rozumieniu art. 2 pkt 8 i art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlegający opodatkowaniu w Polsce.

Jak wskazano we wniosku po sprzedaży rur zostaną one z miejsca przerobu w Turcji przetransportowane na Ukrainę. Organizacją transportu zajmie się Klient ukraiński.

Z powyższego wynika, że momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu rury znajdują się na terytorium Turcji. Zatem w przedmiotowej sytuacji nie wystąpi eksport towarów w rozumieniu ustawy o VAT, a transakcja ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT w kraju.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 4 należy uznać za prawidłowe.

Podsumowując:

1. nabycie przez Wnioskodawcę towaru (blach) nie stanowi importu towarów, w konsekwencji nabycie to nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT,
2. czynność dostarczenia własnych blach do spółki w Turcji nie stanowi usługi i tym samym nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT,
3. Wnioskodawca nie rozpozna importu usług,
4. Dostawa rur na rzecz klienta z Ukrainy nie stanowi eksportu towarów.
   
   

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Przedmiotowa interpretacja dotyczy wyłącznie zapytania Zainteresowanego. Inne kwestie nieobjęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie - ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.