Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.209.2018.1.JF
z 4 czerwca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 kwietnia 2018 r. (data wpływu 17 kwietnia 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z samochodem, którego sprzedaż zostanie opodatkowana z zastosowaniem procedury VAT marża – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 kwietnia 2018 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z samochodem, którego sprzedaż zostanie opodatkowana z zastosowaniem procedury VAT marża.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (Spółka) jest bankiem prowadzącym działalność na podstawie ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz.U. z 2017 r. poz. 1876 ze zm.). Podstawowy przedmiot działalności Spółki stanowi świadczenie usług finansowych (polegających np. na prowadzeniu rachunków bankowych, przyjmowaniu depozytów, udzielaniu kredytów, pożyczek i gwarancji) - tj. generalnie usług objętych zwolnieniem od podatku od towarów i usług (dalej: VAT) na podstawie właściwych przepisów. W ramach prowadzonej działalności Spółka realizuje również czynności opodatkowane VAT, w związku z czym jest ona zarejestrowana jako podatnik VAT czynny.

Z uwagi na wykonywanie zarówno (i) czynności uprawniających do odliczenia VAT naliczonego (w szczególności świadczenie usług na terytorium Polski podlegających opodatkowaniu VAT według właściwej stawki), jak i (ii) czynności nieuprawniających do odliczenia VAT naliczonego (głównie świadczenie usług zwolnionych z VAT), dla potrzeb odliczenia VAT w związku z tzw. wydatkami mieszanymi Spółka stosuje proporcję, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o VAT.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka udziela kredytobiorcom (tj. osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej oraz przedsiębiorcom - w tym zarejestrowanym czynnym podatnikom VAT) (dalej: Klienci lub Kredytobiorcy) kredytów na zakup pojazdów samochodowych (głównie samochodów osobowych) (dalej: Samochody lub Pojazdy).

Umowy kredytu (dalej: Umowy kredytu) zawierane przez Spółkę z Kredytobiorcami przewidują, że dla zabezpieczenia zwrotu kredytu udzielonego na zakup Pojazdu, Kredytobiorca przenosi na Wnioskodawcę (pod warunkiem zawieszającym) prawo własności Pojazdu (przewłaszczenie Pojazdu na zabezpieczenie roszczeń wynikających z Umów kredytu).

Zgodnie z Umowami kredytu, ziszczenie się warunku zawieszającego następuje m.in. w przypadku:

• wystąpienia po stronie Klienta określonej zwłoki w spłacie raty kredytu;
  

• wydania przez sąd lub inny organ prawomocnego orzeczenia, uprawniającego do wszczęcia egzekucji wobec Kredytobiorcy lub złożenia uzasadnionego wniosku o ogłoszenie upadłości Klienta.
  
  
  

W przypadku ziszczenia się warunków przewłaszczenia Pojazdu na rzecz Spółki, Kredytobiorca zobowiązany jest do natychmiastowego wydania Samochodu na żądanie Wnioskodawcy, wraz z pełną dokumentacją dotyczącą Pojazdu (w tym kartą Samochodu, dowodem rejestracyjnym oraz aktualną polisą OC). W razie niewydania Samochodu przez Klienta w odpowiednim terminie, Wnioskodawca inicjuje procedurę windykacyjną mającą na celu odbiór Pojazdu od Kredytobiorcy.

Zgodnie z Umowami kredytu Spółka uprawniona jest do zaspokojenia wynikających z nich należności z przedmiotu przewłaszczenia (Pojazdu), m.in. poprzez przejęcie kwoty uzyskanej z tytułu sprzedaży Samochodu dokonanej przez Wnioskodawcę. W tym celu, po wejściu w posiadanie Pojazdu, Spółka zleca niezależnemu rzeczoznawcy sporządzenie wyceny Pojazdu, która stanowi podstawę do ustalenia ceny, za którą gotowa jest sprzedać Pojazd.

Po uzyskaniu wyceny Samochodu Spółka dokonuje przerejestrowania pojazdu na siebie w celu ujawnienia i wyeliminowania ewentualnych zastrzeżeń sprzedaży. Następnie Spółka oferuje Pojazd do sprzedaży na wolnym rynku (np. poprzez umieszczenie ogłoszenia na portalu aukcyjnym).

W przypadku, gdy kwota uzyskana przez Wnioskodawcę w związku ze sprzedażą Pojazdu jest:

• niższa niż łączna wartość wszystkich zobowiązań Klienta wobec Wnioskodawcy z tytułu Umowy kredytu, powiększona o poniesione przez Spółkę koszty sprzedaży Samochodu, Wnioskodawca dochodzi od Kredytobiorcy spłaty pozostałej należności (w tym na drodze sądowej);
  

• wyższa niż łączna wartość wszystkich zobowiązań Klienta wobec Wnioskodawcy z tytułu Umowy kredytu, powiększona o poniesione przez Spółkę koszty sprzedaży Samochodu, Klient uprawniony jest do otrzymania zwrotu powstałej w ten sposób nadwyżki.
  
  
  

Po przejęciu Pojazdów Spółka ponosi w związku z nimi/na potrzeby ich sprzedaży różnorodne wydatki (dalej: Wydatki), w związku z którymi występuje po jej stronie VAT naliczony. Wydatki dokumentowane są przez dostawców towarów/usługodawców (dalej: Kontrahenci) przy wykorzystaniu faktur, które spełniają wszelkie wymogi przewidziane w przepisach o VAT (tj. zawierają tzw. elementy obligatoryjne faktury przewidziane w art. 106e ust. 1 ustawy o VAT).

Wydatki związane są z (i) przygotowaniem Pojazdów do sprzedaży (w celu uzyskania możliwie najkorzystniejszej ceny sprzedaży), (ii) ich utrzymaniem/zabezpieczeniem przed kradzieżą i dotyczą w szczególności:

• wyceny Pojazdów przez rzeczoznawcę;
  

• administrowania Pojazdami przez podmiot upoważniony przez Spółkę;
  

• publikowania ogłoszeń o sprzedaży Samochodów;
  

• przechowywania Pojazdów na parkingach strzeżonych;
  

• dokonywania niezbędnych napraw/konserwacji Samochodów;
  

• realizacji badania technicznego pojazdów w przypadkach, gdy upływa termin ich ważności;
  

• czyszczenia/mycia Pojazdów.
  
  
  

Każdorazowo istnieje możliwość przyporządkowania poszczególnych Wydatków (kwot Wydatków) do Pojazdów zwróconych/odebranych od Klientów, które Wnioskodawca przeznacza do odsprzedaży.

Pojazdy zwrócone przez Klientów (lub odebrane przez Wnioskodawcę w wyniku procesu windykacyjnego) nie są wykorzystywane do/lub w ramach bieżącej działalności gospodarczej Spółki (nie są one zaliczane przez Spółkę do środków trwałych, ani nie są używane przez Spółkę lub jej pracowników - w tym na cele prywatne), a także nie są oddawane przez Wnioskodawcę w najem/dzierżawę. Wyłącznym przeznaczeniem Pojazdów jest ich sprzedaż na rzecz zainteresowanych nabywców (Samochody są traktowane przez Wnioskodawcę jako towary handlowe).

W razie spełnienia warunków, o których mowa w art. 120 ust. 4 i następne ustawy o VAT (dotyczących głównie charakteru Pojazdu jako towaru używanego oraz sposobu nabycia Pojazdu przez Spółkę - np. od osoby fizycznej niebędącej podatnikiem VAT), Wnioskodawca rozlicza sprzedaż Pojazdów w ramach określonej w ww. przepisach procedury VAT marża. Zgodnie z tą procedurą, w przypadku dostaw m.in. towarów używanych nabytych uprzednio przez tego podatnika w ramach prowadzonej działalności, w celu odprzedaży, podstawą opodatkowania VAT jest marża stanowiąca różnicę między kwotą sprzedaży a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Spółka jest (będzie) uprawniona do odliczania na zasadach ogólnych VAT naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących Wydatki ponoszone na Pojazdy, które są (będą) przedmiotem realizowanych przez nią dostaw opodatkowanych w ramach procedury VAT marża?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem Spółki jest (będzie) Ona uprawniona do odliczania na zasadach ogólnych VAT naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących Wydatki ponoszone na Pojazdy, które są (będą) przedmiotem realizowanych przez nią dostaw opodatkowanych w ramach procedury VAT marża.

1. Uwagi ogólne
   
   

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu VAT podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przy tym, za dostawę towarów uznaje się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy o VAT).

W myśl art. 29a ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem m.in. art. 120 ust. 4 i 5 ustawy o VAT, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Z art. 120 ust. 4 ustawy o VAT wynika, że w przypadku podatnika dokonującego dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków nabytych uprzednio przez tego podatnika w ramach prowadzonej działalności, w celu odprzedaży, podstawą opodatkowania VAT jest marża stanowiąca różnicę między kwotą sprzedaży a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku (tzw. procedura VAT marża).

Zgodnie z art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT przez towary używane rozumie się ruchome dobra materialne nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie lub po naprawie, inne niż określone w art. 120 ust. 1 pkt 1-3 oraz inne niż metale szlachetne lub kamienie szlachetne.

W myśl art. 120 ust. 10 ustawy VAT procedura VAT marża znajduje zastosowanie do dostawy towarów używanych, które podatnik nabył od:

• osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, niebędącej podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, lub niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej;
  

• podatników, o których mowa w art. 15 ustawy o VAT, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113 ustawy o VAT;
  

• podatników, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana zgodnie z art. 120 ust. 4 i 5 ustawy o VAT;
  

• podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113 ustawy o VAT;
  

• podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 120 ust. 4 i 5 ustawy o VAT, a nabywca posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie towarów na tych zasadach.
  
  
  

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty VAT należnego o kwotę VAT naliczonego. Przytoczony przepis przyznaje podatnikom uprawnienie do odliczenia VAT naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie towarów/usług, o ile te towary/usługi są przez nich wykorzystywane do czynności opodatkowanych (tj. objętych zakresem przedmiotowym VAT i niepodlegających zwolnieniu z VAT).

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT kwotę VAT naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

W art. 88 ust. 1 ustawy o VAT zawarty został szczegółowy katalog przypadków, w których faktury otrzymane przez podatnika nie uprawniają go do odliczenia wynikającego z nich VAT naliczonego.

Za fakturę uznaje się dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie (art. 2 pkt 31 ustawy o VAT).

Zgodnie z art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę VAT naliczonego stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika. Przy tym, w myśl art. 2 pkt 34 ustawy o VAT pod pojęciem „pojazdy samochodowe” rozumie się to pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Z art. 86a ust. 2 ustawy o VAT wynika, że do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi zalicza się wydatki dotyczące (i) nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych; (ii) używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową oraz (iii) nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Ograniczenie przewidziane w art. 86a ust. 1 ustawy o VAT nie ma zastosowania m.in. w przypadku, gdy pojazdy samochodowe są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika - art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a ustawy o VAT.

Zgodnie z ust. 4 pkt 1 ww. artykułu ustawy o VAT, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Natomiast zgodnie z jego ust. 5 pkt 1 lit. a warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych przeznaczonych wyłącznie do odprzedaży, jeżeli odprzedaż tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika.

W art. 120 ust. 19 ustawy o VAT wynika, że obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy VAT należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków, jeżeli podlegały opodatkowaniu zgodnie z art. 120 ust. 4 i 5 ustawy o VAT.

2. Uzasadnienie szczegółowe stanowiska Wnioskodawcy
   
   

Zdaniem Spółki, jest (będzie) Ona uprawniona do odliczania na zasadach ogólnych VAT naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących Wydatki ponoszone na Pojazdy, które są (będą) przedmiotem realizowanych przez nią dostaw opodatkowanych w ramach procedury VAT marża.

W przypadku Wydatków spełnione bowiem są (będą) wszystkie przesłanki przewidziane w przepisach o VAT, warunkujące powstanie po stronie Spółki prawa do odliczenia - i to w pełnej wysokości - VAT naliczonego, tj.:

1. Wydatki dotyczą Pojazdów, które to przeznaczone są (będą) do odsprzedaży, a przez to są (będą) wykorzystywane przez Spółkę na potrzeby jej działalności gospodarczej (opodatkowanej VAT, na zasadzie marży) - Warunek 1;
2. Spółka dysponuje/będzie dysponować fakturami dokumentującymi Wydatki, które spełniają (będą spełniać) wszelkie wymogi formalne - Warunek 2;
3. w przypadku faktur otrzymywanych przez Spółkę od Kontrahentów nie są (nie będą) spełnione tzw. negatywne przesłanki odliczenia VAT, o których mowa w art. 88 i art. 120 ust. 19 ustawy o VAT - Warunek 3;
4. w odniesieniu do Wydatków ponoszonych na potrzeby Pojazdów nie znajdzie zastosowania ograniczenie w odliczaniu VAT naliczonego przewidziane w art. 86a ust. 1 ustawy o VAT dla pojazdów samochodowych - Warunek 4.
   
   

Ad warunek 1

Zdaniem Spółki, w przypadku Wydatków za spełnioną należy uznać przesłankę odliczenia VAT naliczonego w postaci ich związku z działalnością opodatkowaną VAT. Dostawy Pojazdów realizowane przez Spółkę podlegają bowiem opodatkowaniu VAT według właściwej stawki i nie są objęte zwolnieniem z VAT. Możliwe jest przy tym bezpośrednie przyporządkowanie Wydatków do sprzedaży opodatkowanej VAT.

W sprzeczności z powyższą konkluzją nie stoi w szczególności w ocenie Spółki fakt, iż sprzedaż Pojazdów rozliczana jest (będzie) przez Spółkę w ramach procedury VAT marża. Należy bowiem wskazać, że objęcie przez podatnika (tu: Wnioskodawcę) sprzedaży towaru tą procedurą nie zmienia faktu, iż sprzedaż ta nadal jest sprzedażą opodatkowaną VAT (która jako taka, stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy VAT, generalnie uprawnia do odliczenia VAT naliczonego). Omawiana procedura stanowi jedynie szczególną regulację w zakresie sposobu ustalania podstawy opodatkowania z tytułu dostawy niektórych towarów, wymienionych w art. 120 ust. 1 pkt 1 do 4 ustawy o VAT, do których zaliczają się m.in. towary używane (tj. odstępstwo od zasady określonej w art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, iż podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę należną dostawcy towaru). Zastosowanie procedury VAT marża nie oznacza zatem, iż zmienia się status podatkowy objętej nią transakcji, tj. że dana sprzedaż zostaje wyłączona z zakresu przedmiotowego VAT czy też zostaje objęta zwolnieniem od podatku. Sprzedaż taka pozostaje czynnością opodatkowaną VAT w rozumieniu ww. art. 86 ust. 1 ustawy.

Powyższa konkluzja pozostaje przy tym aktualna i jest niezależna od poziomu marży realizowanej przez podatnika na sprzedaży towarów objętych omawianą procedurą, a więc również w tych przypadkach, w których marża ta jest zerowa lub nawet ujemna. Dostawa taka nie traci bowiem charakteru odpłatnej opodatkowanej VAT. Jedynie z uwagi na przewidzianą w ustawie o VAT możliwość zastosowania do niej szczególnej regulacji w zakresie ustalania podstawy opodatkowania, podstawa opodatkowania w związku z taką dostawą może przybrać wartość zerową lub nawet ujemną.

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone w prawomocnym wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (dalej: WSA) w Warszawie z 13 października 2016 r. (sygn. III SA/Wa 3061/16), w którym wskazano, że:

„Zatem podatek naliczony od kosztów napraw i remontów rzeczy, które później sprzedawane są w procedurze opodatkowania marżą, może zostać odliczony przez sprzedawcę. Jest to bowiem podatek związany ze sprzedażą opodatkowaną”.

Ad Warunek 2

Zdaniem Spółki, w omawianym stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym) nie powinno budzić wątpliwości spełnienie przez Wnioskodawcę warunku formalnego dla odliczenia VAT w postaci posiadania faktur dokumentujących Wydatki związane z Pojazdami. Jak bowiem wspomniano, faktury wystawiane na Spółkę przez Kontrahentów zawierają (będą zawierać) wszelkie elementy obligatoryjne, o których mowa w art. 106e ust. 1 ustawy o VAT.

Ad Warunek 3

W odniesieniu do Wydatków nie są/nie będą spełnione negatywne przesłanki odliczenia VAT, przewidziane w art. 88 ustawy o VAT. Wynika to z faktu, że faktury wystawiane przez Kontrahentów będą dokumentować transakcje (dostawy towarów/świadczenie usług), które miały miejsce w rzeczywistości i które podlegają VAT oraz nie są objęte zwolnieniem z VAT na podstawie właściwych przepisów.

W odniesieniu do faktur otrzymywanych przez Spółkę od Kontrahentów w związku z Wydatkami zastosowania nie ma również art. 120 ust. 19 ustawy o VAT, który przewiduje, że odliczenia VAT naliczonego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów używanych, jeżeli podlegały opodatkowaniu zgodnie z art. 120 ust. 4 i 5 ustawy o VAT.

Art. 120 ust. 19 ustawy o VAT odnosi się do nabywanych przez podatnika towarów używanych, które podlegały opodatkowaniu zgodnie z art. 120 ust. 4 i 5 ustawy o VAT. Ustawodawca wyłączył zatem odliczenie VAT w stosunku do towarów (pozostawiając poza zakresem wyłączenia usługi), które:

• mają charakter towarów używanych (tj. spełniają warunki, o których mowa w art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT) oraz
  

• podlegały opodatkowaniu zgodnie z art. 120 ust. 4 i 5 ustawy o VAT - tj. zostały nabyte przez podatnika w ramach procedury VAT marża.
  
  
  

Wynika z tego, że na mocy art. 120 ust. 19 ustawy VAT podatnik nie jest uprawniony do odliczenia VAT naliczonego od towarów, do sprzedaży których dostawca tych towarów na rzecz podatnika zastosował procedurę VAT marża. Niemniej, nawet gdyby uznać - w ramach możliwego sensu (znaczenia) słów użytych w art. 120 ust. 19, że przepis ten powinien być interpretowany w ten sposób, iż wprowadza zakaz odliczenia podatku naliczonego w odniesieniu do towarów sprzedanych w ramach procedury VAT marża (w tym towarów używanych, do której to kategorii zaliczają się Pojazdy), to nadal w żadnym razie nie powinien być odczytywany jako stanowiący o braku możliwości odliczenia VAT naliczonego od wydatków ponoszonych na potrzeby tych towarów. Czym innym bowiem jest towar opodatkowany na zasadzie marży (w tym używany) i związane z nim odliczenie ew. naliczonego VAT przy jego nabyciu (wytworzeniu), a czym innym towary i usługi nabywane przez podatnika w związku z utrzymaniem takiego towaru oraz naliczony z tego tytułu podatek. Wziąwszy pod uwagę, że (i) zawarte w art. 120 ust. 19 ustawy o VAT wyłączenie odnosi się wyłącznie do towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków, zdefiniowanych w ust. 1 tego artykułu, (ii) jako wyjątek od reguły ustanowionej w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT wyłączenie to winno być interpretowane i stosowane wąsko, stricte do towarów wymienionych w art. 120 ust. 19, w przypadku towarów i usług nabywanych jedynie na potrzeby towarów używanych prawo podatnika do odliczenia naliczonego z tego tytułu podatku powinno być oceniane na zasadach ogólnych.

Powyższa konkluzja - przyjmując jednak pierwszą, najbardziej adekwatną zdaniem Spółki wykładnię art. 120 ust. 19 ustawy o VAT - pozostaje też w zgodzie z zasadą, iż faktura dokumentująca sprzedaż rozliczaną w ramach procedury marży nie zawiera kwoty VAT należnego (art. 106e ust. 3 ustawy o VAT). Tym samym podatnik, który nabył towar, którego dostawa objęta została procedurą VAT marża, nie powinien dysponować fakturą, z której wynikałaby kwota VAT. Art. 120 ust. 19 ustawy o VAT należy zatem odczytywać jako przepis, który przewiduje brak prawa do odliczenia przez podatnika VAT naliczonego, który z jakichś przyczyn został wykazany przez dostawcę towaru na fakturze VAT marża.

Art. 120 ust. 19 ustawy o VAT w żaden sposób nie odnosi się natomiast do innych towarów i usług, które są nabywane przez podatnika na potrzeby wymienionych w tym przepisie towarów, których sprzedaż podlegała opodatkowaniu w ramach procedury VAT marża. Wskazane towary i usługi nie stanowią bowiem towarów używanych, do których odnosi się omawiany przepis.

Należy wreszcie zwrócić uwagę na różnicę między sposobem sformułowania przez ustawodawcę art. 120 ust. 19 ustawy o VAT a art. 119 ust. 4 ustawy o VAT, który - także w ramach procedury VAT marża, z tym że w odniesieniu do usług turystyki - przewiduje brak możliwości odliczenia VAT naliczonego od towarów i usług nabytych dla bezpośredniej korzyści turysty. Art. 119 ust. 4 ustawy o VAT dotyczy zatem wszelkich towarów i usług, których zakup ma związek ze świadczoną przez podatnika (a opodatkowaną na zasadzie marży) usługą turystyki (bezpośrednią korzyścią turysty). Tymczasem art. 120 ust. 19 ustawy o VAT odnosi się nie do jakichkolwiek wydatków nabywanych na potrzeby towarów, których dostawa rozliczana jest w procedurze marży, lecz ogólnie towarów, które podlegały opodatkowaniu według tej procedury.

Przywołany przepis mógłby mieć potencjalnie zastosowanie do towarów składających się na Wydatki, których dostawy na rzecz Spółki zostały opodatkowane na zasadach określonych w art. 120 ust. 4 i 5 ustawy o VAT. Niemniej, jak wskazano, poniższy wniosek nie odnosi się do takich sytuacji (sprzedaż towarów na rzecz Wnioskodawcy rozliczana jest przez Kontrahentów na zasadach ogólnych - zgodnie z art. 29a ustawy o VAT).

Powyższe uwagi znajdują potwierdzenie w przywołanym wyroku WSA w Warszawie, w którym wskazano, że:

„Zdaniem Sądu, z regulacji art. 120 ust. 19 ustawy o VAT wynika, że zakaz dokonywania odliczeń dotyczy jedynie konkretnych, wymienionych w tym przepisie towarów, a nie zakaz odliczania podatku naliczonego w ogóle. Oznacza to, że podatnik, którego działalność w zakresie dostawy towarów używanych jest opodatkowana wg szczególnej procedury opodatkowania (marży - zgodnie z art. 120 ust. 4 ustawy o VAT), ma prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z zakupem towarów i usług, stanowiących wydatki tzw. kosztowe np. zakup artykułów biurowych, części samochodowych, usług naprawy samochodów (...)”.

Analogiczne stanowisko zaprezentowane zostało również w interpretacjach indywidualnych Dyrektora Izby Skarbowej (dalej: DIS) w Łodzi z 13 lipca 2015 r. (sygn. IPTPP3/4512-147/15-4/MJ) i z 29 sierpnia 2011 r. (sygn. IPTPP3/443-27/11-5/IB) oraz w interpretacjach indywidualnych DIS w Bydgoszczy z 18 lutego 2011 r. (sygn. ITPP1/443-1168/10/BK) i z 25 marca 2010 r. (sygn. ITPP1/443-17/10/IK).

W omawianych okolicznościach w odniesieniu do Wydatków nie znajdzie zastosowanie ograniczenie kwotowe w odliczeniu VAT, o którym mowa w art. 86a ust. 1 ustawy o VAT. Jak wskazano powyżej, Pojazdy, w związku z którymi Spółka ponosi Wydatki, przeznaczone są ściśle na potrzeby prowadzonej przez nią działalności gospodarczej opodatkowanej VAT. Samochody traktowane są przez Wnioskodawcę jako towary handlowe i nie są wykorzystywane w ramach bieżącej działalności Spółki (nie są używane przez pracowników Wnioskodawcy - w tym na cele prywatne).

Powyższej oceny nie zmienia okoliczność, iż odsprzedaż Samochodów (tzw. powindykacyjna) nie stanowi głównego przedmiotu działalności Wnioskodawcy, lecz działalność uboczną, będącą pochodną (konsekwencją) i niezbędnym uzupełnieniem działalności głównej. W szczególności, jeżeli zestawić z art. 86a ust. 5 pkt 1 in fine ustawy o VAT, to sprzedaż Pojazdów przez Spółkę w okolicznościach objętych niniejszym wnioskiem spełnia przewidziane tam kryteria, a to ze względu na przeznaczenie tych samochodów (tj. powindykacyjnych) przez Spółkę „z góry”, od samego początku i wyłącznie do odprzedaży, jak też celowy, stały i zorganizowany charakter tej działalności w ramach całej działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (zdarzeniem przyszłym) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4 0/0, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.