Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
IPPB2/4514-240/16/18-5/S/AK1
z 23 maja 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 13 września 2017 r. sygn. akt III SA/Wa 2699/16 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 5 marca 2018 r.), stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 kwietnia 2016 r. (data wpływu 4 maja 2016 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych przyznania Instrumentu Pochodnego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 maja 2016 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych przyznania Instrumentu Pochodnego.

Dotychczasowy przebieg postępowania

W dniu 9 czerwca 2016 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów wydał dla Wnioskodawcy postanowienie bez rozpatrzenia znak: IPPB2/4514-240/16-4/AF.

Wnioskodawca na postanowienie bez rozpatrzenia z dnia 9 czerwca 2016 r. znak: IPPB2/4514-240/16-4/AF wniósł pismem z dnia 16 czerwca 2016 r. (data wpływu 20 czerwca 2016 r.) zażalenie.

W odpowiedzi na powyższe zażalenie Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów pismem z dnia 22 lipca 2016 r. znak: IPPB2/4514-2-10/ 16-2/AF/MZ utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie bez rozpatrzenia z dnia 9 czerwca 2016 r. znak: IPPB2/4514-240/16-4/AF.

Wnioskodawca na powyższe postanowienie z dnia 22 lipca 2016 r. znak: IPPB2/4514-2-10/ 16-2/AF/MZ utrzymujące w mocy postanowienie z dnia 9 czerwca 2016 r. znak: IPPB2/4514-240/16-4/AF o pozostawieniu wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej bez rozpatrzenia złożył skargę z dnia 24 sierpnia 2016 r. (data wpływu 26 sierpnia 2016 r.).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 13 września 2017 r. sygn. akt III SA/Wa 2699/16 uchylił zaskarżone postanowienie z dnia 22 lipca 2016 r. znak: IPPB2/4514-2-10/16-2/AF/MZ oraz poprzedzające je postanowienie z dnia 9 czerwca 2016 r. znak: IPPB2/4514-240/16-4/AF.

W dniu 5 marca 2018 r. do tut. organu wpłynął prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 13 września 2017 r., sygn. akt III SA/Wa 2699/16 oraz akta administracyjne sprawy.

W ocenie Sądu skarga jest zasadna, zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie z 9 czerwca 2016 r. naruszają prawo w stopniu uzasadniającym ich wyeliminowanie z obrotu.

Kontroli Sądu poddano postanowienie Ministra Finansów utrzymujące postanowienie tego organu o pozostawieniu bez rozpatrzenia wniosku o udzielenie interpretacji indywidualnej. Podstawę prawną dla wydania postanowienia o pozostawieniu wniosku o interpretację bez rozpatrzenia stanowi art. 14g § 1 Ordynacji podatkowej. Stosownie do jego brzmienia wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej niespełniający wymogów określonych w art. 14b § 3 pozostawia się bez rozpatrzenia.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

W ocenie Sądu ustawodawca nie definiuje pojęcia „wyczerpująco”, ale jak przyjmuje się w orzecznictwie sądowym, należy je rozumieć jako przedstawienie danego zagadnienia na tyle wszechstronnie, dogłębnie, szczegółowo, gruntownie i dokładnie, aby wnioskodawca mógł zająć stanowisko w stosunku do prezentowanego stanu rzeczy, zaś organ podatkowy na tej podstawie udzielić jednoznacznej odpowiedzi co do konkretnego zdarzenia przyszłego lub obecnego. Opis ten powinien zawierać wszystkie istotne elementy stanu faktycznego, niezbędne z punktu widzenia możliwości dokonania w sposób jednoznaczny jego prawnopodatkowej kwalifikacji (wyrok NSA z dnia 10 kwietnia 2015 r., II FSK 2356/13, CBOSA). Również w literaturze podnosi się, że wyczerpująco przedstawiony (zaistniały bądź przewidywany) stan faktyczny to taki, na podstawie którego można w sposób pewny i nieuzasadniający żadnych przedmiotowych wątpliwości udzielić informacji w zakresie możliwości zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie (J. Brolik, Ogólne oraz indywidualne interpretacje przepisów prawa podatkowego, Warszawa 2013, str. 125).

Zdaniem Sądu nie ulega wątpliwości, że możliwe jest żądanie przez organ wydający interpretację indywidualną, uzupełnienia braków formalnych pisma, jakim jest wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, także w zakresie elementów wskazanych w art. 14b § 3 O.p., tj. elementów stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego).

Możliwość taką stwarza art. 169 § 1 Ordynacji podatkowej stosowany w postępowaniu interpretacyjnym na mocy art. 14h Ordynacji podatkowej. Ten właśnie przepis Minister Finansów wskazał jako podstawę prawna wezwania. Zgodnie z tym przepisem w sprawach dotyczących interpretacji indywidualnej stosuje się odpowiednio przepisy art. 120, art. 121 § 1, art. 125, art. 126, art. 129, art. 130, art. 135, art. 140, art. 143, art. 165 § 3b, art. 165a, art. 168, art. 169 § 1-2 i 4, art. 170, art. 171, art. 208, art. 213 w zakresie uzupełniania lub sprostowania co do skargi do sądu administracyjnego, art. 214, art. 215 § 1 i 3 oraz przepisy rozdziałów 3a, 5, 6, 7, 10, 14, 16 i 23 działu IV.

W ocenie Sądu, w realiach niniejszej sprawy nie było jednak podstaw do żądania uzupełnienia wniosku, na co Skarżący słusznie zwrócił uwagę już w odpowiedzi na wezwanie. Odpowiedź na pytanie, czy przyznanie Instrumentu Pochodnego przybierze postać którejkolwiek z czynności wymienionej w art. 1 ustawy, to jest czy czynność ta podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, stanowi bowiem element oceny prawnej, do której obowiązany był organ, a nie Skarżący.

Wezwanie było więc zbędne, wręcz niedopuszczalne, bo to co powiedziałby Skarżący w odpowiedzi na wezwanie i tak nie miałoby znaczenia, bowiem to organ obowiązany był do samodzielnej oceny, czy stanowisko wnioskodawcy w tym zakresie jest prawidłowe.

Organ wzywając do udzielenia odpowiedzi na pytanie, czy przyznanie Instrumentu Pochodnego przybierze postać którejkolwiek z czynności wymienionej w art. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych zażądał niedopuszczalnego w świetle przepisów Ordynacji podatkowej rozbudowania stanu faktycznego o elementy, które stanowią w istocie ocenę prawną stanu faktycznego, do której to oceny on, a nie Skarżący, był obowiązany.

Sąd wskazał, że Minister nie ma prawnej możliwości, by w procedurze uzupełnienia stanu faktycznego, domagać się w ramach opisu stanu faktycznego, oceny prawnej, która sprowadziłaby się do subsumcji przepisów prawa. W realiach niniejszej sprawy wskazanie, czy czynność, która zaistnienie między Skarżącym a Spółką jest jedną z czynności o których mowa w art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy oznaczałaby w rzeczywistości dokonanie oceny prawnej przedstawionego przez Skarżącego stanu faktycznego.

W niniejszej sprawie, dla stwierdzenia czy dojdzie do powstania obowiązku podatkowego konieczne jest ustalenie, czy przyznanie Skarżącemu Instrumentu Pochodnego, w warunkach i na zasadach szczegółowo opisanych we wniosku o udzielenie interpretacji, stanowi jedną z czynności o których mowa w art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy. Jeżeli w ocenie organu dla ustalenia zakresu zastosowania normy prawa podatkowego zawartej w tymże przepisie konieczne jest sięgnięcie do przepisów prawa cywilnego i ustalenie czy czynność ta odpowiada jednej z czynności opisanych w art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy to organ winien taki zabieg interpretacyjny przeprowadzić nie zaś oczekiwać, że dokona go Skarżący. Skarżący we wniosku o udzielenie interpretacji opisał zdarzenie przyszłe i wyjaśnił, że w jego ocenie do zdarzenia tego nie znajdą zastosowania przepisy ustawy. Rzeczą organu jest natomiast przeanalizowanie stanu faktycznego i ustalenie, czy stanowisko Skarżącego jest prawidłowe czy też nie. Jeżeli w ocenie organu dla określenia przedmiotu opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych konieczne jest sięgnięcie do przepisów z innych dziedzin prawa, zawierających definicje pojęć zawartych w art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy organ winien to uczynić, jeżeli zaś w jego ocenie pojęcia zawarte w cytowanym przepisie należy rozumieć w sposób autonomiczny, również winien dać temu wyraz w wydanej przez siebie interpretacji.

Pogląd, zgodnie z którym dla zrealizowania celu, jakiemu służy instytucja prawna indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, konieczne bywa przeprowadzenie wykładni przepisów nie mieszczących się w definicji przepisów prawa podatkowego, zawartej w art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej akceptowany jest powszechnie w orzecznictwie sądów administracyjnych (por. wyroki NSA z 4.11.2010 r., II FSK 1019/09, z 28.06.2012 r., II FSK 1465/11, z 27.11.2013 r., II FSK 27/12 i z 14.11.2014 r. II FSK 2524/12 oraz 15 marca 2017 r., II FSK 475/15).

Zdaniem Sądu, wezwanie do uzupełnienia wniosku było nieuprawnione, a co za tym idzie - brak odpowiedzi na to pytanie ujęte w wezwaniu nie mógł stanowić podstawy pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wobec powyższego, Sąd na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) w zw. z art. 135 p.p.s.a. i art. 120 w zw. z art. 119 pkt 3 p.p.sa. uchylił zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie z dnia 9 czerwca 2016 r. jako wydane z naruszeniem prawa procesowego (art. 14g § 1 w zw. z art. 169 § 1 w zw. z art. 14h Ordynacji podatkowej) w stopniu mającym istotny wpływ na wynik sprawy (art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) w związku z art. 135 p.p.s.a.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca pełni funkcję prezesa zarządu spółki akcyjnej („Spółka”), a zakres jego obowiązków oraz wynagrodzenie za pełnioną funkcję określone zostały w zawartym pomiędzy Wnioskodawcą, prowadzącym jednoosobową działalność gospodarczą, a Spółką kontrakcie menedżerskim. Spółka wraz ze spółkami od niej zależnymi tworzy grupę kapitałową Multimedia („Grupa”). Spółka, w celu zwiększenia motywacji osób zarządzających w Spółce do osiągania coraz lepszych wyników finansowych Spółki, zamierza wprowadzić program motywacyjny („Program”). Program zostanie zatwierdzony przez Radę Nadzorczą Spółki. Udział w programie będzie dobrowolny. W ramach Programu, Spółka zawrze z Wnioskodawcą, jako uczestnikiem Programu odrębną umowę („Umowa”), na podstawie której Spółka przyznawać będzie Wnioskodawcy pochodne instrumenty finansowe („Instrument Pochodny”) (dodać należy, że Umowa, będzie umową zupełnie odrębną od innych umów/stosunków prawnych łączących Wnioskodawcę ze Spółką). Instrument Pochodny będzie warunkowym prawem do otrzymania w przyszłości wypłaty pieniężnej, wynikającej z realizacji tego prawa („Wypłata Pieniężna”), w sytuacji spełnienia się warunków określonych w Umowie i będzie on stanowił instrument finansowy, o którym mowa w art. 5a pkt 13 ustawy o PIT.

Podstawowymi warunkami realizacji Instrumentu Pochodnego będą:

1. upływ określonego w Umowie okresu zapadalności Instrumentu Pochodnego tj. okres po którym może dojść do realizacji Instrumentu Pochodnego, przy czym okresy te mogą być roczne, półroczne lub kwartalne oraz
   
2. osiągnięcie odpowiedniego poziomu ustalonego wskaźnika finansowego Spółki/Grupy za przyjęte w Umowie okresy zapadalności, tj. m.in. uzyskanie:
   1. odpowiedniego poziomu zysku netto Spółki/Grupy;
      
   2. odpowiedniego poziomu EBITDA Spółki/Grupy;
      
   3. odpowiedniego poziomu wartości znaków towarowych należących do Spółki/Grupy.
   
   

Instrument Pochodny nie będzie podlegać inkorporacji w dokumencie ani też dematerializacji i zapisowi na rachunkach pochodnych instrumentów. Przyznanie Instrumentu Pochodnego będzie odpłatne, a wynagrodzenie będzie każdorazowo określane w Umowie i wahało się będzie od 1 do 100 zł. Z uwagi na fakt, że wartość Instrumentu Pochodnego będzie uzależniona od zmiennych wskaźników, kwota wypłaty pieniężnej nie będzie znana ani w momencie zawarcia Umowy, ani przez okres od dnia zawarcia Umowy do dnia jego zapadalności. Może się zdarzyć, że dany wskaźnik bazowy nie osiągnie ustalonego w Umowie poziomu i w rezultacie nie zostaną spełnione przesłanki uprawniające do realizacji prawa do otrzymania Wypłaty pieniężnej. W chwili przyznania Instrumentu Pochodnego Wnioskodawca nie będzie miał więc pewności, czy w przyszłości prawo do otrzymania Wypłaty Pieniężnej w ogóle powstanie, ani też jaka będzie jego ewentualna wysokość. Przyznanie Instrumentu Pochodnego będzie odpłatne, a wynagrodzenie będzie każdorazowo określane w Umowie i wahało się będzie od 1 zł do 100 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy ewentualny przychód podlegający opodatkowaniu po stronie Wnioskodawcy z tytułu nabycia i realizacji Instrumentu Pochodnego powstanie dopiero w momencie jej realizacji (tj. w momencie, kiedy Wypłata Pieniężna stanie się Wnioskodawcy należna) i stanowić będzie przychód z kapitałów pieniężnych w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 10 ustawy o PIT, podlegający (po odjęciu kosztów uzyskania przychodu) opodatkowaniu z zastosowaniem 19% stawki podatkowej zgodnie z art. 30b ust. 1 Ustawy o PIT i zadeklarowaniu zgodnie z art. 30b ust. 6 (tj. w zeznaniu podatkowym Wnioskodawcy)?
2. Czy przyznanie Instrumentu Pochodnego będzie opodatkowane podatkiem od czynności cywilnoprawnych?
   
   

Niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy pytania Nr 2 w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych. W zakresie pytania Nr 1 dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych została wydana w dniu 24 czerwca 2016 r. odrębna interpretacja indywidualna Nr IPPB2/4511-355/16-2/MM.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Przyznanie Instrumentu Pochodnego przez Spółkę Wnioskodawcy nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Uzasadnienie Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych („Ustawa o PCC”) opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych („PCC”) podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

1. umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
   
2. umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co gatunku,
   
3. (uchylona),
   
4. umowy darowizny – w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
   
5. umowy dożywocia,
   
6. mowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności – w części dotyczącej spłat lub dopłat,
   
7. uchylona),
   
8. ustanowienie hipoteki,
   
9. ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,
   
10. umowy depozytu nieprawidłowego,
    
11. umowy spółki.
    
    

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy o PCC podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają też zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie skutki prawne.

Katalog czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych jest zamknięty. W rezultacie dokonanie czynności niewymienionych w art. 1 ust. 1 ustawy o PCC nie wiąże się z powstaniem obowiązku podatkowego w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych.

Jednocześnie, katalog czynności wymienionych w art. 1 ust. 1 ustawy o PCC został wzmocniony zasadą, zgodnie z którą o kwalifikacji określonej czynności prawnej do opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych decyduje treść czynności (elementy przedmiotowo istotne), a nie sama jej nazwa. Tym samym, dla oceny, czy powstanie obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych, miarodajne są rzeczywiste prawa i obowiązki stron umowy pozwalające na ich kwalifikację pod względem prawnym.

Zgodnie z powyższym, aby przyznanie przez Spółkę Instrumentu Pochodnego Wnioskodawcy podlegało opodatkowaniu PCC, konieczne byłoby zakwalifikowanie tej czynności jako jednej z czynności, o których mowa w art. 1 ust. 1 Ustawy o PCC, przytoczonym powyżej.

Czynność przyznania (wytworzenia) Instrumentu Pochodnego nie została wymieniona w katalogu czynności określonych w art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o PCC.

Potencjalnie, najbardziej zbliżonymi do przyznania Instrumentu Pochodnego jest umowa sprzedaży.

Umowa sprzedaży została uregulowana przepisami Kodeksu cywilnego (dalej: „KC”). Zgodnie z art. 535 KC, przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mi rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Przepisy o sprzedaży rzeczy stosuje się odpowiednio między innymi do sprzedaży praw majątkowych (art. 555 KC). Zauważyć należy, że do sprzedaży może dojść tylko w odniesieniu rzeczy lub prawa majątkowego, które już istnieje.

Z kolei pochodne instrumenty finansowe zostały zdefiniowane i uregulowane odrębnie w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi („Ustawa o OIF”), z wyłączeniem tytułów uczestnictwa w instytucjach wspólnego inwestowania oraz instrumentów rynku pieniężnego.

Według art. 3 pkt 28a Ustawy o OIF przez instrumenty pochodne należy rozumieć opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward oraz inne prawa majątkowe, których cena zależy bezpośrednio lub pośrednio od ceny lub wartości instrumentów finansowych, walut stóp procentowych, rentowności, indeksów finansowych, wskaźników finansowych, towarów, zmian klimatycznych, stawek frachtowych, poziomów emisji, stawek inflacji lub innych oficjalnych danych statystycznych, a także innych aktywów, praw, zobowiązań, indeksów lub wskaźników (instrumentów bazowych) oraz instrumenty pochodne dotyczące przenoszenia ryzyka kredytowego.

Wskazać należy, że jak zostało to przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego, Instrument Pochodny nie będzie podlegać inkorporacji w dokumencie ani też dematerializacji i zapisowi na rachunkach pochodnych instrumentów. Zostanie on wytworzony na skutek zawarcia Umowy z Wnioskodawcą a Spółką, w ramach której dojdzie jednocześnie do powstania i przyznania prawa majątkowego tj. Instrumentu Pochodnego. Ponadto Instrument Pochodny będzie prawem niezbywalnym, nie będzie podlegał obrotowi.

Z uwagi na znaczne różnice między czynnościami sprzedaży, a czynnością przyznania (wytworzenia) Instrumentu Pochodnego, jak również z uwagi na fakt odrębnego uregulowania pochodnych instrumentów finansowych w UFI, które podkreśla jej specyficzny charakter prawny i funkcję ekonomiczną, czynność tą należałoby zaklasyfikować jako odrębną czynność niestanowiącą żadnej z czynności wymienionych w art. 1 ust. 1 ustawy o PCC.

Dodatkowo wskazać należy, że czynność przyznania (wytworzenia) Instrumentu Pochodnego będzie co do zasady podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT po stronie Spółki, a jednocześnie będzie z tego podatku zwolniona (VAT), w związku z czym, zgodnie z art. 2 pkt 4 lit. b ustawy o PCC również na tej podstawie nie podlegałaby opodatkowaniu PCC.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy przyznanie Instrumentu Pochodnego nie będzie opodatkowane podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4,00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.