Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-1.4011.186.2018.2.AMN
z 23 maja 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 kwietnia 2018 r. (data wpływu 16 kwietnia 2018 r.), uzupełnionym w dniach 8 i 10 maja 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• przychodów – jest prawidłowe,
• kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 16 kwietnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów oraz w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14f § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 27 kwietnia 2018 r. znak 0112-KDIL3-1.4011.186.2018.1.AMN na podstawie art. 169 § 1 i § 2 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku w zakresie kosztów uzyskania przychodów bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 2 maja 2018 r. W dniu 8 maja 2018 r. wniosek uzupełniono o brakującą opłatę, a w dniu 10 maja 2018 r. do tut. organu wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 8 maja 2018 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność pod firmą (…). Wnioskodawca jest założycielem i dyrektorem Niepublicznego Przedszkola oraz Niepublicznej Szkoły Podstawowej. Niepubliczne Przedszkole oraz Niepubliczna Szkoła Podstawowa powstały w 2003 roku i od tego momentu realizują swoją działalność z pożytkiem zarówno dla swoich podopiecznych, jak i lokalnej społeczności. Do 30 czerwca 2013 r. Wnioskodawca prowadził działalność w formie spółki cywilnej. Od dnia 1 lipca 2013 r. dalsza działalność przedsiębiorstwa Wnioskodawcy jest prowadzona w formie indywidualnej działalności gospodarczej.

Jednym z istotnych aspektów finansowych prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności jest fakt otrzymywania dofinansowania w oparciu o przepisy ustaw z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2016 r., poz. 1943, z późn. zm.) (dalej: u.o.s.). Ustawa ta przewiduje, że jednostki oświatowe niepubliczne mogą między innymi otrzymywać od jednostki samorządu terytorialnego dofinansowanie o charakterze ogólnym, przeznaczone na każdego ucznia, jak i dodatkowe dofinansowanie związane z faktem uczęszczania do danej jednostki oświatowej uczniów z niepełnosprawnościami.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 u.s.o., przedszkola stanowią jeden z elementów systemu oświaty. Przepisy u.s.o., wskazują, że przedszkola, stosownie do treści art. 5 ust. 1 mogą być publiczne albo niepubliczne, a możliwość ich założenia i prowadzenia ma jednostka samorządu terytorialnego, inna osoba prawna albo osoba fizyczna. Jeśli chodzi o sposób finansowania przedszkoli niepublicznych, to u.s.o., przewiduje w art. 90 ust. 1, że otrzymują one dotacje z budżetu gmin w odniesieniu do uczniów z orzeczeniem o potrzebie kształcenia specjalnego, obowiązek uiszczania przez Gminę dotacji dla tej kategorii wychowanków wynika z dwóch przepisów. W odniesieniu do przedszkoli niepublicznych taką podstawę prawną stanowi art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 13 czerwca 2013 r. o zmianie ustaw o systemie oświaty oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013, poz. 827, z późn. zm.) Wnioskodawca w latach 2007-2016 otrzymywał dotację oświatową. W ocenie Wnioskodawcy kwota dotacji, która została jemu przydzielona została przez Gminę bezzasadnie zaniżona, w związku z czym Wnioskodawca musiał z własnych środków pokrywać wydatki związane z prowadzeniem szkoły i przedszkola. Nie zgadzając się z kwotą otrzymanej dotacji, pod koniec 2017 r. Wnioskodawca złożył do sądu pozew o zapłatę (wyrównanie) brakującej kwoty dotacji za lata 2007-2016. Wnioskodawca skierował swoje roszczenie na drogę postępowania sądowego, domagając się zasądzenia od Gminy kwoty z tytułu należnej na podstawie u.s.o., a nie wypłaconej dotacji z tytułu prowadzenia szkoły oraz przedszkola niepublicznego z budżetu miasta w latach 2007-2016 wraz z ustawowymi odsetkami. Warunkiem złożenia pozwu było dokonanie wpisu sądowego, co Wnioskodawca uczynił. W sprawie, nie zapadł jeszcze prawomocny wyrok sądu powszechnego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy otrzymanie należności z tytułu wyrównania dotacji na podstawie wyroku sądu spowoduje powstanie przychodu po stronie Wnioskodawcy?
2. Jeżeli odpowiedź na powyższe pytanie jest twierdząca, to czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodu wydatku poniesionego na wpis od pozwu?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymanie na podstawie wyroku sądu wyrównania dotacji oświatowej spowoduje powstanie przychodu, w konsekwencji Zainteresowany ma prawo do zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na wpisu od pozwu.

W pierwszej kolejności Wnioskodawca wskazuje na występujące w orzecznictwie rozbieżności w zakresie oceny charakteru dotacji wypłacanej po zakończeniu roku budżetowego, na podstawie wyroku sądu.

Pierwszym stanowiskiem jest, iż przedmiotowe środki stanowią odszkodowanie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 22 września 2015 r. (IPPB1/4511-819/15-4/AM) organ stanął na stanowisku, iż wyrównanie dotacji nie stanowi dotacji a odszkodowanie za zaniżenie i wypłacenie w niższej wysokości dotacji za lata 2002-2003, zatem wypłata środków pieniężnych nie będzie korzystała ze zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 129 ustawy o PIT. Otrzymane odszkodowanie również nie będzie korzystało ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o PIT, ponieważ ze zwolnienia od podatku dochodowego nie może skorzystać odszkodowanie lub zadośćuczynienie otrzymane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zgodnie z drugim stanowiskiem orzecznictwa, przedmiotowe środki stanowią wypłatę należności, które należą się z tytułu dotacji, jednak niebędące dotacją. Zgodnie z wyrokiem WSA w Białymstoku z dnia 16 kwietnia 2014 r. (I SA/Bk 110/14) transfer należności z tytułu dotacji po upływie roku budżetowego (w wyniku prawomocnego orzeczenia sądu cywilnego, potwierdzającego wysokość nieprzyznanej i niewypłaconej a przysługującej należności) „czystą” dotacją nie jest. Jest to natomiast wypłata należności, które należą się z tytułu dotacji, która nie została udzielona/przyznana i w konsekwencji wypłacona.

Tym samym, skoro dotacji nie udzielono w roku, w którym powinna była ona zostać udzielona, to mimo realizacji zadań publicznych nie można jej (dotacji) było wykorzystywać i w konsekwencji rozliczyć za rok, za który przysługiwała. Jak wskazał Sąd, wyrównanie dotacji przyznane na podstawie wyroku sądu, dotacją nie jest i nie może tym samym podlegać rygorom stawianym instytucji dotacji, w tym jej rozliczeniu (ani za rok, w którym należna dotacja przysługiwałaby - gdyż wówczas jej nie przyznano, ani tym bardziej za rok, w którym należność została wypłacona jako uzupełnienie dotacji za lata poprzednie). Skoro bowiem dotacji nie udzielono w roku, w którym powinna była ona zostać udzielona, to mimo realizacji zadań publicznych nie można jej (dotacji) było wykorzystać i w konsekwencji rozliczyć za rok, za który przysługiwała.

Sąd wskazał, iż wypłacana należność przypomina instytucję „refundacji” przy czym nie wyjaśnił szerzej, co należy rozumieć pod tym pojęciem.

Na powyższy wyrok powołuje się Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 10 września 2015 r. (ITPB1/4511-803/15/HD), zgodnie z którą wyrównanie dotacji za lata ubiegłe dotacją nie jest. Nie można od podmiotu, który mimo braku dotacji w roku, w którym podmiot ten powinien był ją otrzymać (co wynika z obligatoryjności dofinansowania niepublicznych szkół i placówek przez jednostki samorządu terytorialnego i co potwierdził sąd powszechny prawomocnym orzeczeniem) oczekiwać i wymagać by dokonał rozliczenia wydatków, które zmuszony był ponieść z własnych (niedotacyjnych) środków. Brak jest bowiem w przepisach prawa wymogu rozliczania wydatkowania  tak jak dotacji  własnych środków przeznaczonych na realizację zadań oświatowych. Stanowisko takie potwierdza również interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 7 grudnia 2017 r. (0115-KDIT3.4011.354.2017.l.DP) otrzymane środki pieniężne tytułem niedopłaty oświatowej nie będą stanowiły dotacji w rozumieniu ustawy o finansach publicznych, co oznacza, że nie mogą korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 129 ustawy o PIT. W konsekwencji środki pieniężne będą podlegały opodatkowaniu. Za datę powstania przychodu należy uznać dzień otrzymania tych środków.

W ocenie Wnioskodawcy, rację przyznać należy ostatniemu stanowisku, zgodnie z którym wypłata należności nosi cechy dotacji, jednak dotacją nie jest. W konsekwencji, wypłata wyrównania dotacji oświatowej na podstawie wyroku sądu spowoduje powstanie przychodu po stronie Wnioskodawcy. Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca zajął stanowisko, iż wydatki poniesione na dokonanie wpisu od pozwu stanowią koszt uzyskania przychodu.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1991 r. Nr 80, poz. 350, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Posługując się pojęciem kosztów uzyskania przychodów, ustawodawca określił, które z wydatków poniesionych przez podatnika mogą wpłynąć na osiągnięty przez niego dochód podatkowy. Z uwagi na to, że nie jest możliwe enumeratywne wyliczenie wszystkich racjonalnie uzasadnionych kosztów, jakie podatnik mógłby ponieść w wyniku zdarzeń gospodarczych zachodzących na rynku, określono jedynie cechy, jakie poniesione koszty muszą posiadać, aby mogły być uznane za koszty uzyskania przychodów. Koszt poniesiony przez podatnika może być brany pod uwagę przy ustalaniu dochodu do opodatkowania jedynie wówczas, gdy spełnia następujące przesłanki: 1) służy osiągnięciu przychodu, czyli został poniesiony w celu jego osiągnięcia lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, oraz 2) nie został wymieniony przez ustawodawcę w katalogu kosztów wyłączonych przez niego spośród kosztów uzyskania przychodów (art. 23 ustawy o PIT).

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodu uzależnione jest od istnienia pomiędzy tym wydatkiem a przychodem lub źródłem zachowania przychodu związku o charakterze przyczynowo skutkowym albo też gospodarczym. Efektem istnienia takiego związku jest bądź to osiągnięcie przychodu przez podatnika (nawet przewidywanie jego osiągnięcia), bądź też osiągnięcie, zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodu.

W ocenie Wnioskodawcy warunek poniesienia wydatku w celu osiągnięcia, zachowania i zabezpieczenia źródła przychodu został przez nią spełniony. Zatem wydatek poniesiony na wpis od pozwu jest bezpośrednio związany z uzyskaniem przychodu i z tego powodu winien być zaliczony w ciężar kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

• przychodów – jest prawidłowe,
• kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.
  
  

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Powyższy przepis ustanawia generalną zasadę opodatkowania podatkiem dochodowym, zgodnie z którą opodatkowaniu tym podatkiem podlegają wszelkie uzyskane przez podatnika w danym roku korzyści majątkowe, z wyjątkiem tych, które na mocy ustawy wyłączone zostały z tego opodatkowania (np. poprzez wprowadzenie ustawowego zwolnienia z opodatkowania, czy też zaniechanie poboru podatku).

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 5a pkt 6 cytowanej wyżej ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

‒ prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.
   
   

W świetle definicji działalności gospodarczej zawartej w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych prowadzenie niepublicznego przedszkola jest rodzajem aktywności określonej jako działalność podjęta w celu zarobkowym, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 14 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również dotacje, subwencje, dopłaty, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 13, i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków, z wyjątkiem gdy przychody te są związane z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których, zgodnie z art. 22a-22o, dokonuje się odpisów amortyzacyjnych.

Z brzmienia art. 218 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2017 r., poz. 2077) wynika, że z budżetu jednostki samorządu terytorialnego mogą być udzielane dotacje podmiotowe, o ile odrębne ustawy tak stanowią. Taką odrębną ustawą jest ustawa z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2018 r., poz. 2198, z późn. zm.). Zgodnie z art. 90 ust. 1 tej ustawy – obowiązującym do 31 grudnia 2017 roku – niepubliczne przedszkola, w tym specjalne, szkoły podstawowe, w tym z oddziałami integracyjnymi, z wyjątkiem szkół podstawowych specjalnych oraz szkół podstawowych artystycznych, otrzymują dotacje z budżetu gminy. Zatem dotacje z urzędu gminy przyznane przedszkolom niepublicznym oraz określonym szkołom podstawowym na podstawie art. 90 ustawy o systemie oświaty, przeznaczone na działalność oświatową, jako dotacje podmiotowe pochodzące od jednostek samorządu terytorialnego, są dotacjami w rozumieniu ustawy o finansach publicznych.

Na mocy art. 21 ust. 1 pkt 129 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są dotacje, w rozumieniu przepisów o finansach publicznych, otrzymane z budżetu państwa lub budżetów jednostek samorządu terytorialnego, z zastrzeżeniem ust. 36.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca, będący założycielem i dyrektorem niepublicznego przedszkola oraz niepublicznej szkoły podstawowej, prowadzi w tym zakresie działalność gospodarczą. W ramach prowadzonej działalności Zainteresowany otrzymuje dofinansowania w oparciu o przepisy ustaw o systemie oświaty. W latach 2007-2016 Wnioskodawca otrzymywał dotację oświatową, która w jego ocenie została przez gminę bezzasadnie zaniżona. Nie zgadzając się z kwotą otrzymanej dotacji, pod koniec 2017 r. Wnioskodawca złożył do sądu pozew o zapłatę (wyrównanie) brakującej kwoty dotacji za lata 2007-2016.

Wnioskodawca powziął wątpliwość czy otrzymanie na podstawie wyroku sądu należności z tytułu wyrównania dotacji spowoduje powstania po jego stronie przychodu oraz czy Zainteresowanemu przysługuje prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatku poniesionego na wpis od pozwu.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz obowiązujące uregulowania prawne w pierwszej kolejności stwierdzić należy, że prowadzenie przez Wnioskodawcę niepublicznego przedszkola oraz niepublicznej szkoły podstawowej ma znamiona działalności gospodarczej, a generowane w wyniku tej działalności przychody zaliczane są do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (pozarolniczej działalności gospodarczej). Otrzymane na podstawie wyroku sądu należności z tytułu wyrównania dotacji nie będą stanowiły dotacji w rozumieniu ustawy o finansach publicznych, co oznacza, że w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 129 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji ww. należności będą podlegały opodatkowaniu wraz z pozostałymi dochodami uzyskanymi przez Wnioskodawcę z pozarolniczej działalności prowadzonej.

Odnosząc się natomiast do kwestii dotyczącej możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatku poniesionego na wpis od pozwu wskazać należy, że zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Generalnie należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób, gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Przepisy prawa podatkowego nie przewidują szczegółowych unormowań w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków poniesionych na zapłatę kosztów procesowych. Koszty te nie zostały wymienione w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Brak wyłączenia określonego wydatku z katalogu wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, nie decyduje jeszcze o tym, że dany wydatek jest kosztem podatkowym. Wydatki mogą stanowić koszty uzyskania przychodu o ile spełniają przesłanki określone w ww. art. 22 ust. 1 ww. ustawy, w szczególności zostały poniesione w celu uzyskania przychodu bądź też zachowania lub zabezpieczenia jego źródła. Podatnik musi wykazać, że poniósł koszt celowy i zasadny z punktu widzenia prowadzonej przez siebie działalności.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca złożył do sądu pozew o zapłatę (wyrównanie) brakującej kwoty dotacji za lata 2007-2016. Zainteresowany skierował swoje roszczenie na drogę postępowania sądowego, domagając się zasądzenia od Gminy kwoty z tytułu należnej na podstawie u.s.o., a nie wypłaconej dotacji z tytułu prowadzenia szkoły oraz przedszkola niepublicznego z budżetu miasta w latach 2007-2016 wraz z ustawowymi odsetkami. Warunkiem złożenia pozwu było dokonanie wpisu sądowego, co Wnioskodawca uczynił.

Zatem, w odniesieniu do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że koszt wpisu sądowego został poniesiony w celu ochrony interesów Wnioskodawcy. Wydatek z tego tytułu wiąże się z prowadzoną działalnością oraz jest uzasadniony z ekonomicznego punktu widzenia i w rezultacie jego poniesienia Zainteresowany może oczekiwać zwiększenia swoich przychodów, względnie zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodu. Z tej też przyczyny uznać należy, że wydatek ten poniesiony został w celu zabezpieczenia źródła przychodu jakim jest prowadzona przez Wnioskodawcę pozarolnicza działalność gospodarcza i jako koszt spełniający dyspozycję art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, może zostać zaliczony przez Wnioskodawcę w ciężar kosztów uzyskania przychodu.

Podkreślenia wymaga, że przedmiotem interpretacji indywidualnych wydawanych na podstawie art. 14b Ordynacji podatkowej jest – co do zasady – sam przepis prawa podatkowego. Dlatego też, wydając przedmiotową interpretację indywidualną tutejszy organ interpretacyjny dokonał wyłącznie wykładni przepisów materialnego prawa podatkowego znajdujących zastosowanie w sprawie. Wobec tego niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie skutków podatkowych przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, nie rozstrzyga natomiast kwestii prawidłowości działań na gruncie przepisów odrębnych (w tym przepisów ustawy o systemie oświaty oraz ustawy o finansach publicznych).

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, tutejszy organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Odnosząc się natomiast do powołanego przez Wnioskodawcę wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku tut. organ informuje, że został on wydany w indywidualnej sprawie i dotyczy wyłącznie tej sprawy, w której zapadł.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.