Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.142.2018.2.EC
z 18 maja 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 8 marca 2018 r. (data wpływu 13 marca 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 6 kwietnia 2018 r. (data wpływu 9 kwietnia 2018 r.), oraz pismem z dnia 16 kwietnia 2018 r. (data wpływu 17 kwietnia 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia spółdzielczego własnościowego prawa do garażu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 marca 2018 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia spółdzielczego własnościowego prawa do garażu.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 5 kwietnia 2018 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.142.2018.1.EC, wezwano Wnioskodawczynię, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 5 kwietnia 2018 r. (skutecznie doręczone w dniu 9 kwietnia 2018 r.). W dniu 9 kwietnia 2018 r. (nadano w dniu 6 kwietnia 2018 r.) wpłynęło uzupełnienie wniosku z dnia 6 kwietnia 2018 r. Następnie w dniu 17 kwietnia 2018 r. (data nadania 16 kwietnia 2018 r.) wpłynęło kolejne uzupełnienie wniosku z dnia 16 kwietnia 2018 r., będące odpowiedzią na ww. wezwanie wysłane do Wnioskodawczyni w dniu 5 kwietnia 2018 r.

We wniosku i jego uzupełnieniach przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Sprawa dotyczy sprzedaży przez Wnioskodawczynię garażu, którego była współwłaścicielką wraz z mężem … od 1985 r., mimo że mąż wyjechał za granicę w 1974 r. i nie powrócił, tak jak obiecał, zostawiając Wnioskodawczynię z dwójką małych dzieci, ze swoimi długami i bez środków do życia. Nie interesowały go problemy Wnioskodawczyni, a bez jego zgody Wnioskodawczyni nie mogła nic zrobić.

We wrześniu 2017 r. przyjechał i notarialnie Wnioskodawczyni zawarła z nim umowę o częściowym podziale majątku, na podstawie której została właścicielką garażu. Wnioskodawczyni chce sprzedać garaż (ma 80 lat). W dniu 7 marca 2018 r. zadzwoniła na infolinię i dowiedziała się, że żadnego podatku nie będzie płaciła. Radość nie trwała długo, gdyż w dniu 8 marca 2018 r. Wnioskodawczyni zadzwoniła do Urzędu Skarbowego … i dowiedziała się, że będzie płaciła 19% od połowy wartości. Wnioskodawczyni uważa, że w tej kwestii zapłacenie podatku jest dla Niej bardzo krzywdzące, a są to niemałe pieniądze. Wnioskodawczyni całe życie borykała się z biedą i obojętnością męża na Jej problemy.

W uzupełnieniach wniosku Wnioskodawczyni nadmienia, że od dnia 2 marca 1963 r. pozostaje w związku małżeńskim, w którym od daty jego zawarcia, do dnia 8 września 2017 r., obowiązywał ustrój ustawowej wspólności majątkowej. Mąż Wnioskodawczyni …, wyjechał do Francji w 1974 r. w celach zarobkowych na rok. Został tam jednak na stałe, przenosząc tam centrum swoich interesów osobistych i życiowych, pozostawiając Wnioskodawczynię w Polsce z dwójką małych dzieci i nie interesując się ich losem. Od tego czasu małżeństwo Wnioskodawczyni istnieje tylko formalnie, w rzeczywistości pozostając jedynie fikcją, a wszelkie koszty utrzymania dotyczące Wnioskodawczyni oraz pozostających pod Jej opieką dorastających dzieci, jak również zakupy wszelkich dóbr materialnych, Wnioskodawczyni pokrywała odtąd wyłącznie ze środków pochodzących z Jej własnej pracy, ponieważ przebywający za granicą mąż nie poczuwał się do wspierania finansowego Jej w jakimkolwiek zakresie.

W 1982 r. Wnioskodawczyni miała możliwość budowy garażu systemem gospodarczym w zasobach spółdzielni mieszkaniowej …, obecnie po podziale tej spółdzielni w …. W 1985 r. uzyskała prawo własnościowe na warunkach spółdzielczych do wyżej wymienionego garażu, o powierzchni 15,90 m², w zespole garażowym na …, w …. Od tej pory Wnioskodawczyni sama dbała o garaż, w budowie którego finansowo pomagali Jej nieżyjący już rodzice.

Do dnia 8 września 2017 r. na prawach ustawowej wspólności majątkowej Wnioskodawczyni oraz Jej mężowi przysługiwało:

1. spółdzielcze własnościowe prawo do własności lokalu mieszkalnego – na podstawie przydziału wydanego w 1990 r., w związku ze zmianą prawa do lokalu z lokatorskiego na własnościowe;
2. spółdzielcze prawo do garażu jednostanowiskowego w zespole garażowym znajdującym się w zasobach spółdzielni mieszkaniowej – na podstawie przydziału wydanego w 1985 r. przez spółdzielnię wyłącznie na Wnioskodawczynię.
   
   

We wrześniu 2017 r., po chwilowym przyjeździe męża Wnioskodawczyni do Polski, zawarli Oni u notariusza umowę o częściowy podział majątku wspólnego. Z dniem 8 września 2017 r. mocą zawartej notarialnie umowy majątkowej, w małżeństwie został zniesiony ustrój wspólności ustawowej, a w jego miejsce została wprowadzona rozdzielność majątkowa, w ten sposób, że spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz spółdzielcze prawo do garażu, w całości przypadają Wnioskodawczyni (akt notarialny Repertorium A …, zawarty w dniu 8 września 2017 r.).

W dniu 10 kwietnia 2018 r. Wnioskodawczyni sprzedała wyżej wymieniony garaż, gdyż Jej wiek nie pozwala go dłużej użytkować (umowa notarialna sprzedaży Repertorium A …).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

Czy sprzedając w 2018 r. opisane wyżej spółdzielcze prawo do garażu Wnioskodawczyni będzie zwolniona z podatku dochodowego od osób fizycznych (obowiązującego dla przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości przed upływem 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie)?

Zdaniem Wnioskodawczyni (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku), poniesienie przez Nią wydatku na nabycie opisanego wyżej garażu nastąpiło w całości przed końcem 1985 r. W ocenie Wnioskodawczyni, późniejsze zdarzenia prawne, w tym zawarta w dniu 8 września 2017 r. notarialna umowa o częściowy podział majątku, nie mają prawno-podatkowego znaczenia dla ustalenia daty nabycia tej nieruchomości, w związku z czym, za rok jej nabycia przez Wnioskodawczynię należy uznać 1985 r. Wnioskodawczyni uważa zatem, że sprzedając w dowolnym czasie przedmiotową nieruchomość, będzie zwolniona z podatku dochodowego od osób fizycznych, obowiązującego w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości przed upływem 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie. Wnioskodawczyni uważa, że sprzedając garaż nie powinna zapłacić od tej transakcji podatku, gdyż Jej mąż był tylko mężem na papierze. Nie jest to sprzedaż z chęci zysku, lecz konieczności, a pieniądze uzyskane są Jej bardzo potrzebne przede wszystkim na podratowanie zdrowia oraz na inne przedmioty, które Wnioskodawczyni chciałaby jeszcze nabyć, a których nigdy nie miała, bo nie było Jej na to stać.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub prawa przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego.

Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub prawa nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany ze zbycia nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub prawa w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Aby zatem ustalić, czy w przedmiotowej sprawie dokonana przez Wnioskodawczynię sprzedaż spółdzielczego własnościowego prawa do garażu podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, należy ustalić, od jakiego momentu liczy się bieg pięcioletniego terminu, o którym mowa w powołanym wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że od dnia 2 marca 1963 r. Wnioskodawczyni pozostaje w związku małżeńskim. W 1974 r. mąż Wnioskodawczyni wyjechał na stałe do Francji, przenosząc tam centrum swoich interesów osobistych i życiowych. Został tam jednak na stałe, zostawiając Wnioskodawczynię z dwójką małych dzieci bez środków do życia. W 1982 r. Wnioskodawczyni miała możliwość budowy garażu systemem gospodarczym w zasobach spółdzielni mieszkaniowej. W 1985 r. Wnioskodawczyni uzyskała prawo własnościowe na warunkach spółdzielczych do ww. garażu. We wrześniu 2017 r., po chwilowym przyjeździe męża Wnioskodawczyni do Polski, zawarli Oni u notariusza umowę o częściowy podział majątku wspólnego. Do dnia 8 września 2017 r. na prawach ustawowej wspólności majątkowej Wnioskodawczyni oraz Jej mężowi przysługiwało spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego, na podstawie przydziału wydanego w 1990 r. w związku ze zmianą prawa do lokalu z lokatorskiego na własnościowe. Natomiast spółdzielcze prawo do garażu jednostanowiskowego w zespole garażowym znajdującym się w zasobach spółdzielni mieszkaniowej, zostało wydane na podstawie przydziału wydanego w 1985 r. przez spółdzielnię wyłącznie na Wnioskodawczynię. W wyniku częściowego podziału majątku wspólnego spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz spółdzielcze prawo do garażu, w całości przypadły Wnioskodawczyni. Z dniem 8 września 2017 r. mocą zawartej notarialnie umowy majątkowej, w małżeństwie został zniesiony ustrój wspólności ustawowej, a w jego miejsce została wprowadzona rozdzielność majątkowa. W dniu 10 kwietnia 2018 r. Wnioskodawczyni sprzedała ww. garaż.

W celu ustalenia momentu nabycia spółdzielczego własnościowego prawa do garażu należy odnieść się do przepisów regulujących stosunki majątkowe małżeńskie, zawartych w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682).

Zgodnie z art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny).

Z ww. artykułu wynika, że w skład majątku wspólnego małżonków wchodzą wszystkie przedmioty (w tym również nieruchomości i prawa majątkowe) nabyte w czasie trwania małżeństwa przez małżonków lub przez jednego z nich, z zastrzeżeniem wyjątków określonych w art. 33 ww. Kodeksu. Wspólnością ustawową objęte będą więc wszystkie przedmioty majątkowe nabyte podczas trwania małżeństwa. Takie przedmioty mogą zostać nabyte przez jednego z małżonków, ale i tak tworzyć będą one majątek wspólny. O zaliczeniu do majątku wspólnego przedmiotu majątkowego przesądza zatem co do zasady istnienie stosunku wspólności majątkowej małżeńskiej. Jednakże w czasie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej, jeden z małżonków może nabyć określone przedmioty również do majątku odrębnego. Ponieważ jednak w razie wątpliwości, jako zasadę przyjęto w Kodeksie rodzinnym i opiekuńczym przynależność do majątku wspólnego, to do majątku osobistego zaliczane będą te przedmioty, co do których istnieje wyraźna podstawa wynikająca z ustawy lub wyraźne wskazanie w treści czynności prawnej, z której wynika, że przedmiot ten został nabyty do majątku osobistego jednego z małżonków. W świetle powyższego wyjaśnienia zachodzi konieczność wyraźnego rozgraniczenia, kiedy dany przedmiot zostaje nabyty do majątku wspólnego, a kiedy nabyty zostaje do majątku osobistego jednego z małżonków. Zauważyć jednak należy, że w takim przypadku istotne znaczenie ma pochodzenie środków przeznaczonych na nabycie tego przedmiotu. Jeżeli przedmiot zostaje nabyty za środki pochodzące z majątku odrębnego małżonka, to nabycie może nastąpić do majątku odrębnego tego małżonka na podstawie art. 33 pkt 4 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego.

Ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Ustrój wspólności ustawowej, obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością (art. 35 powołanej ustawy).

Zgodnie natomiast z art. 43 § 1 tej ustawy, małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Powyższe stanowisko zostało wyrażone w uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 maja 2017 r., sygn. akt II FPS 2/17, w której Sąd wskazał, że: „Dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176, z późn. zm.) nabytych przez współmałżonka w wyniku dziedziczenia, datą ich nabycia lub wybudowania w rozumieniu tego przepisu jest dzień nabycia (wybudowania) tych nieruchomości i praw majątkowych do majątku wspólnego małżonków”.

Argumenty zawarte w ww. uchwale są aktualne także w sytuacji, gdy do nabycia udziału w nieruchomościach dojdzie np. po ustanowieniu rozdzielności i podziale majątku wspólnego. Zarówno w wyniku podziału majątku dorobkowego, jak i w wyniku ustania wspólności ustawowej np. poprzez ustanowienie rozdzielności majątkowej następuje nabycie nieruchomości lub prawa majątkowego wcześniej nabytego do ustawowej wspólności małżeńskiej i za datę nabycia w świetle uchwały należy uznać tę datę. Późniejsze/następcze zdarzenia prawne (sposób ustania ustawowej wspólności małżeńskiej) nie mają zatem, w tym aspekcie, prawnopodatkowego znaczenia dla ustalenia daty nabycia nieruchomości lub prawa majątkowego.

Wobec powyższego, za datę nabycia przez Wnioskodawczynię spółdzielczego własnościowego prawa do garażu, należy uznać 1985 r., kiedy to ww. spółdzielcze własnościowe prawo do garażu zostało nabyte do majątku wspólnego małżonków.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz argumentację zawartą w uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 maja 2017 r., sygn. akt. II FPS 2/17, należy stwierdzić, że odpłatne zbycie przez Wnioskodawczynię w dniu 10 kwietnia 2018 r. spółdzielczego własnościowego prawa do garażu nie stanowi dla Wnioskodawczyni źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż odpłatne zbycie nastąpiło po upływie pięcioletniego okresu, o którym mowa w tym przepisie, liczonego od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, tj. w przedmiotowej sprawie od końca 1985 r. W związku z powyższym, Wnioskodawczyni nie jest zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego z ww. tytułu.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Podkreślić należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisu sprawy przedstawionego we wniosku, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …., ul. …, …., w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni łub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17,43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.