Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-2.4010.118.2018.1.JG
z 15 maja 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 12 marca 2018 r. (data wpływu 15 marca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów finansowania uczestnictwa lekarzy w wydarzeniu/konferencji medycznej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 marca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów finansowania uczestnictwa lekarzy w wydarzeniu/konferencji medycznej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Sp. z o.o. jest polską spółką należącą do grupy … z siedzibą w strefie w Chinach. Misją … jest dostarczanie nowoczesnych leków pacjentom na całym świecie, po przystępnych cenach. Obecna oferta firmy do pacjentów w Polsce i innych krajach Europy obejmuje m.in. pierwszą zarejestrowaną w Europie biopodobną enoksaparynę sodową, jedną z postaci heparyn, używanych do zapobiegania i leczenia żylnej choroby zatorowo-zakrzepowej.

Na terenie Polski, Wnioskodawca zajmuje się m.in. reklamą produktów leczniczych produkowanych przez grupę. Są to leki możliwe do sprzedaży wyłącznie na receptę. W związku z tym, nie jest możliwa – co do zasady – reklama takich produktów bezpośrednio do pacjentów.

Przepisy ustawy z 6 września 2001 r. – Prawo Farmaceutyczne podają dopuszczalne formy prowadzenia reklamy produktów leczniczych dostępnych wyłącznie na receptę. Są to formy reklamy skierowane wyłącznie do lekarzy, dodatkowo ograniczone przepisami ww. ustawy.

Innymi słowy, działając w zgodzie z przepisami Prawa Farmaceutycznego, prowadząc reklamę leków na receptę, Spółka musi informować lekarzy o jej produktach, ich zaletach, możliwości stosowania w terapiach określonych schorzeń. Spółka jest również zobowiązana do informowania o skutkach działań niepożądanych, a także, w związku z tym, jest zainteresowana informowaniem o możliwości zminimalizowania tychże.

Przeważająca ilość opisanych informacji, dotyczących produktów Spółki, jak również substancji czynnych w nich zawartych, jest przedstawiana na kongresach naukowych z dziedziny farmacji i medycyny, gdzie dodatkowo pojawiają się informacje dotyczące substancji czynnych zawartych w lekach Spółki, w bezpośrednim kontekście badań naukowych, osiągnięć z zakresu farmacji i medycyny czy nowych trendów w terapii. Dodatkowo, podczas kongresów naukowych, Spółka często ma większą możliwość przekazywania informacji o swoich produktach lekarzom uczestniczącym w kongresach poprzez np. własne stoisko Spółki. Z tych względów Spółka jest zainteresowana uczestnictwem lekarzy w takich konferencjach i zwiększaniem tego uczestnictwa.

Opisany mechanizm reklamy jest charakterystyczny dla branży. Z tych powodów praktycznie wszystkie firmy branży farmaceutycznej są zainteresowane zwiększeniem uczestnictwa lekarzy w kongresach naukowych z zakresu farmacji czy medycyny i to uczestnictwo wspierają. Formą tego wsparcia jest sponsorowanie organizacji i uczestnictwa w konferencjach, zjazdach, kongresach naukowych lekarzy i farmaceutów.

Celem realizacji takich działań reklamowych, Spółka zawierała z lekarzami umowy w formie pisemnej lub w formie kierowania zaproszeń akceptowanych przez lekarzy („Umowy”). Zgodnie z Umowami, Wnioskodawca zobowiązuje się sfinansować udział lekarza w danym spotkaniu/kongresie/konferencji naukowej. Wydatki te mogą obejmować: nocleg, opłatę rejestracyjną, koszty podróży. Pragniemy zauważyć, że Spółka nie pokrywa żadnych kosztów związanych z rozrywką, imprezami towarzyszącymi, wycieczkami itp. Elementami niezwiązanymi z naukowym charakterem danego wydarzenia. Dodatkowo, lekarz zgadza się, poprzez treść Umowy lub poprzez podpisanie pisemnego oświadczenia, na wystawienie przez Spółkę informacji podatkowej PIT-8C obejmującą wartość otrzymanych świadczeń podlegających opodatkowaniu.

Koszty te są płacone bezpośrednio na rzecz niezależnych dostawców, np. organizatora konferencji, przewoźnika, hotelu itp. Koszty te są dokumentowane zgodnie z prawem podatkowym, fakturami i innymi dokumentami wystawianymi przez dostawców. Ponieważ obecnie Spółka nie prowadzi własnej sprzedaży produktów (są one dystrybuowane przez inny podmiot na rynku polskim), to całość kosztów – w tym koszty ww. wydarzeń/konferencji, są podsumowywane i po powiększeniu o marżę („koszt plus”) fakturowane na dystrybutora w ramach wynagrodzenia za usługi.

W związku z sfinansowaniem wyjazdu na dane wydarzenie/konferencję, Spółka otrzymuje określone korzyści. Przede wszystkim, uczestnictwo lekarza w danym wydarzeniu/konferencji, w którym omawiane są sprawy dotyczące produktów reklamowanych przez Spółkę (w tym informacje naukowe dotyczące substancji czynnych, schorzeń, terapii pacjentów, w których mogą znajdować zastosowanie produkty reklamowane przez Spółkę) jest samo w sobie przekazem reklamowym, realizowanym w zgodzie z Prawem Farmaceutycznym i na jego zasadach. Specyfiką branży leków dostępnych wyłącznie na receptę jest bowiem to, że przekaz reklamowy nie może być kierowany do publicznej wiadomości (tj. pacjentów leczonych określonymi lekami) a jedynie do lekarzy. Aby zabezpieczyć taką korzyść, zgodnie z Umową, lekarz jest zobowiązany do osobistego udziału w wydarzeniu/konferencji.

Dodatkowo, w trakcie wydarzeń/konferencji omawiane są tematy związane z praktyką stosowania różnych leków (w tym produktów reklamowanych przez Spółkę), interakcjach pomiędzy nimi oraz skutkach niepożądanych. W tym kontekście, korzyścią dla Spółki jest prawidłowe, bieżące i fachowe poinformowanie lekarzy o m.in. możliwych skutkach ubocznych czy zdarzeniach niepożądanych, co przyczynia się do lepszych skutków terapeutycznych i mniejszym ryzyku dla Spółki wynikającym z możliwymi zdarzeniami niepożądanymi u pacjentów.

Ponadto, Spółka, zgodnie z Umową, uzyskuje zgodę lekarza na informowanie przez Spółkę o fakcie sfinansowania udziału lekarza w danym wydarzeniu/konferencji w różnych dostępnych środkach przekazu, co efektywnie reklamuje bezpośrednio Spółkę i jej produkty i popularyzuje ją w środowisku lekarskim.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy poniesione przez Spółkę koszty finansowania uczestnictwa lekarzy w wydarzeniu/konferencji medycznej stanowią dla Spółki koszty uzyskania przychodów?

Stanowisko Wnioskodawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy, koszt świadczeń w opisanym zakresie, będzie stanowić dla niego koszt uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych (CIT).

Jak wspomniano w opisie stanu faktycznego, zgodnie z przepisami Prawa farmaceutycznego, w szczególności art. 52.2 reklamą produktu leczniczego jest również finansowanie udziału lekarzy w konferencjach, zjazdach i kongresach naukowych dla osób upoważnionych do wystawiania recept i osób zaopatrujących w produkty lecznicze. Przepisy precyzują, że pokrywanie związanych z tymi wydarzeniami kosztów podróży i zakwaterowania jest również formą reklamy produktu leczniczego.

W Ustawie o CIT nie ma zawartej definicji kosztów reklamy ani definicji reklamy. Oznacza to, że Ustawodawca postanowił nie regulować tych kwestii i uznać, że wydatki tego rodzaju mieszczą się w katalogu kosztów, mogących być kosztem uzyskania przychodów na zasadach ogólnych, tj. zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2017 r., poz. 2343, ze zm., dalej: „ustawa o CIT”).

Oznacza to, że wydatki te, by były kosztem uzyskania przychodów:

1. Powinny być poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.
   
   

Niewątpliwie, zdaniem Spółki, koszty finansowania udziału lekarza w wydarzeniu/konferencji, powinny przyczynić się do osiągnięcia i wzrostu przychodów, dzięki temu, że:

• dzięki informacji o Spółce i jej produktach, w środowisku lekarskim, w kontekście najnowszych osiągnięć w dziedzinie medycyny i farmacji, o których mowa na konferencjach i zjazdach naukowych, utrwali się świadomość o produktach Spółki, jako produktach skutecznych, dostępnych dla pacjentów i odpowiadających trendom światowym. Utrwali się informacja, że leki produkowane przez Spółkę są lekami co najmniej równoważnymi z podobnymi lekami innych firm (często droższymi);
  

• częstotliwość przekazu o Spółce i reklamowanych przez nią produktach, spowoduje utrwalenie się nazwy Spółki i jej produktów w pamięci lekarzy (zarówno sponsorowanych, jak i tych, którzy mają z nimi kontakt, czy z przekazem o fakcie sponsorowania). Rozpowszechnianie i utrwalanie pozytywnych informacji o produktach i producencie, w sposób oczywisty przekłada się na zwiększenie przychodu ze sprzedaży reklamowanych produktów uzyskiwanych przez producenta.
  
  
  

Dodatkowo, Spółka ujmuje przedmiotowe koszty w podstawie kosztowej wynagrodzenia fakturowanego na podmiot zewnętrzny – dystrybutora leków. W tym zakresie, poniesione koszty finansowania udziału lekarza w wydarzeniach są bezpośrednio związane z przychodem podatkowym z tytułu fakturowanego wynagrodzenia.

2. Nie mogą mieścić się w katalogu wydatków, o których mowa w art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT.
   
   

Katalog kosztów, które nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, jest zawarty w art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT. Katalog ten nie zawiera w sobie kosztów reklamy.

Spółka uważa, że będąca przedmiotem niniejszego wniosku działalność w zakresie finansowania udziału lekarza w wydarzeniu/konferencji niewątpliwie jest reklamą.

Wynika to z faktu, że:

• Wydatki związane ze finansowaniem udziału lekarzy w kongresach, sympozjach, konferencjach naukowych, są zdefiniowane w Prawie farmaceutycznym jako koszty reklamy produktów leczniczych;
• Charakter działań opisanych w stanie faktycznym, w kontekście działalności Spółki, jak i użycia przekazu reklamowego spełnia definicję reklamy, rozumianej jako informowanie o Spółce i reklamowanych przez nią produktach.
  
  

W praktyce, przekaz reklamowy, w odniesieniu do opisywanych wydatków będzie miał zasadniczo dwojaki charakter:

• uczestnictwo w wydarzeniu/konferencji, na której znajdują się odniesienia do produktów Spółki (np. substancji czynnych, schorzeń, terapii z użyciem substancji zawartych w lekach Spółki, itp.) będzie stanowiło samo w sobie przekaz reklamowy dla lekarza o Spółce, jej produktach i możliwości ich zastosowania, niezależnie od tego czy takie uczestnictwo jest finansowane przez Spółkę na podstawie pisemnej umowy czy zaproszenia (bowiem treść działania reklamowego jest taka sama);
• informowanie przez Spółkę o wsparciu w formie finansowania udziału lekarzy (w różnych środkach przekazu dostępnych Spółce) będzie reklamowało bezpośrednio Spółkę i jej produkty, jak również spopularyzuje Spółkę, jako przedstawiciela producenta leków w środowisku lekarskim.
  
  

Dzięki tej informacji o Spółce i jej produktach, utrwalonej i propagowanej w opisany sposób, lekarze będą pamiętać o lekach Spółki i przypuszczalnie częściej wybierać je z szeregu, często droższych odpowiedników.

Każdy przekaz reklamowy musi mieć swój kontekst, dzięki któremu przekonuje się potencjalnego nabywcę do cech reklamowanego produktu lub firmy/marki. Np. tak działa reklama telewizyjna marki napojów, gdzie te są przedstawiane na tle wypoczynku na plaży i udanych wakacji, czy reklama operatora sieci komórkowej, gdzie logo i telefon są przedstawiane w kontekście profesjonalnego prowadzenia firmy, czy uczestnictwa w wieczornej imprezie.

Na analogicznej zasadzie, informacja o Spółce i jej produktach, w opisywanych działaniach będzie przedstawiana bezpośrednio na konferencji naukowej czy w jej kontekście.

Specyfiką rynku farmaceutycznego i produktów Spółki (wydawane na receptę) jest to, że reklama musi być kierowana do profesjonalistów (lekarzy i farmaceutów) – co wynika z art. 57 ust. 1 pkt 1 Prawa Farmaceutycznego. Dlatego, w odniesieniu do Spółki i jej leków nie jest możliwe stosowanie np. reklamy telewizyjnej czy radiowej, kierowanej do publicznej wiadomości osób fizycznych, w tym pacjentów.

Zgodnie z Prawem Farmaceutycznym konieczne jest stosowanie innych form informowania o Spółce i reklamowanych przez nią produktach, adresowanych do tych zdefiniowanych, profesjonalnych odbiorców – głównie lekarzy. Istniejące ograniczenia dotyczące branży powodują konieczność zawężenia i sprofilowania informacji reklamowej. Jedną z form takiej profilowanej reklamy, docierającej do właściwych adresatów jest właśnie finansowanie udziału lekarza w wydarzeniach/konferencjach.

Tego rodzaju działania reklamowe i mechanizm oddziaływania na wielkość przychodów spółek branży farmaceutycznej, jest charakterystyczny dla branży, o czym świadczy uregulowanie tego rodzaju działań w przepisach branżowych (Dyrektywa farmaceutyczna i Prawo farmaceutyczne). Na tej podstawie (art. 52 Prawa Farmaceutycznego), finansowanie udziału lekarza w konferencjach jest reklamą produktu leczniczego, czyli „działalnością polegającą na informowaniu lub zachęcaniu do stosowania produktu leczniczego, mającą na celu zwiększenie liczby przepisywanych recept, dostarczania, sprzedaży lub konsumpcji produktów leczniczych”.

Spółka pragnie podkreślić, iż analogiczne stanowisko zajmował Minister Finansów, m.in. w pisemnej interpretacji z dnia 27 stycznia 2015 r. (IPPB5/423-1078/14-2/KS), w którym stwierdził, że „/.../ Należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że sponsorowanie lekarzom uczestnictwa w przedmiotowych kongresach i konferencjach ma na celu przekazanie rozpropagowanie w środowisku lekarskim informacji o Spółce i jej produktach w kontekście najnowszych osiągnięć w dziedzinie medycyny i farmacji, zaprezentowanie oferowanych przez Spółkę produktów jako najnowocześniejsze, nadążające za osiągnięciami medycyny w wymiarze międzynarodowym. /.../. Podsumowując, należy uznać za prawidłowe stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym wydatki związane ze finansowaniem udziału lekarzy w konferencji naukowych w opisanym we wniosku zakresie stanowią koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ponieważ zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów”.

Analogicznie, Minister Finansów w pisemnej interpretacji z dnia 4 sierpnia 2015 r. (IPPB5/4510 -466/15-2/JC) zgodził się ze stanowiskiem wnioskodawcy, że identyczne do opisywanych w niniejszym wniosku wydatki poniesione na uczestnictwo lekarzy w wydarzeniach/ konferencjach medycznych stanowią koszt uzyskania przychodów (należy zauważyć, że stanowisko to było dla Ministra Finansów tak oczywiste, że odstąpił od uzasadnienia prawnego, poprzestając na akceptacji stanowiska przedstawionego przez Wnioskodawcę – na podstawie art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej).

Również w innych interpretacjach organów podatkowych (np. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 17 lutego 2010 r., IPPB2/423-767/09-3/AK) wyrażano zgodne stanowisko: „/.../Taka forma reklamy ma na celu zwiększenie przychodów uzyskiwanych przez Spółkę. Na generalny związek wydatków ponoszonych w ramach finansowania uczestnictwa lekarzy w konferencjach naukowych z przychodem wskazują również poglądy organów podatkowych przykładowo w interpretacji indywidualnej z 23 października 2008 r. /.../ należy stwierdzić, że koszty opłaty zjazdowej, zakwaterowania czy też dojazdu lekarzy, którzy uczestniczą w konferencjach i kongresach naukowych, podczas których zapewniony jest pobyt i wyżywienie, jeżeli przejawy gościnności nie wykraczają poza główny cel tego spotkania, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (a zatem – pozostają w związku z przychodem)”. Również Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 7 października 2009 r. (sygn.. ILPB3/423-541/09-2/KS) podzielił w całości pogląd podatnika, zgodnie z którym „(...) koszty opłaty zjazdowej, zakwaterowania, czy też dojazdu lekarzy, którzy uczestniczą w konferencjach i kongresach naukowych, podczas których zapewniony jest pobyt i wyżywienie, jeżeli przejawy gościnności nie wykraczają poza główny cel tego spotkania, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych”, (czyli pozostają w związku z przychodem, gdyż spełnienie tej przestanki jest podstawowym warunkiem zaliczenia wydatków do kosztów podatkowych)”.

Podobnie, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w wyroku III SA/Wa 2038/13 z dnia 15.10.2013 stwierdził, że „Zgodnie z art. 52 ust. 1 pkt 5 Prawa farmaceutycznego, przytoczonym przez Skarżącą, który wskazuje, że reklamą produktu leczniczego jest działalność polegająca na informowaniu lub zachęcaniu do stosowania produktu leczniczego, mającą na celu zwiększenie: liczby przepisywanych recept, dostarczania, sprzedaży lub konsumpcji produktów leczniczych, sponsorowanie spotkań promocyjnych dla osób upoważnionych do wystawiania recept lub osób prowadzących obrót produktami leczniczymi w tym sponsorowanie konferencji, zjazdów i kongresów naukowych. Skoro przepis ustawy podatkowej nie zawiera definicji reklamy, zainteresowany może posłużyć się pojęciami z innej obowiązującej ustawy, która nie stoi w sprzeczności ze stosowaną ustawą podatkową. Tak też koszty reklamy stanowią koszty podatkowe”.

Reasumując, pogląd zbieżny z przedstawionym stanowiskiem Wnioskodawcy jest od wielu lat utrwalony w interpretacjach organów podatkowych uprawnionych do wydawania pisemnych interpretacji oraz orzecznictwie.

W konsekwencji należy uznać, że będące przedmiotem niniejszego wniosku, wydatki ponoszone przez Spółkę w związku z finansowaniem udziału lekarzy w wydarzeniach/konferencjach naukowych, w opisanym zakresie, będą stanowiły koszt uzyskania przychodów Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2017 r., poz. 2343, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej ocenie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku pomiędzy poniesionym kosztem a powstaniem przychodu lub zabezpieczeniem źródła uzyskiwania przychodów. Kosztem uzyskania przychodów będą przy tym zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
  

• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
  

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  

• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
  

• został właściwie udokumentowany,
  

• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  
  

W związku z powyższym należy stwierdzić, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku musi mieć wpływ na powstanie, zwiększenie lub zabezpieczenie tego przychodu.

W tym miejscu należy podkreślić, że to obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewentualną korzyść z faktu naliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Z tak udokumentowanych wydatków winno ponadto wynikać, że mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i bezpośrednio lub pośrednio wpływają na wielkość osiąganych przez podatnika przychodów.

Jak wskazano powyżej, ocena prawna danego wydatku wymaga uwzględnienia unormowań art. 16 ust. 1 ustawy. Stosownie do regulacji zawartej w art. 16 ust. 1 pkt 28, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera legalnej definicji terminu reprezentacja. Próbę zdefiniowania tego pojęcia podejmowały wielokrotnie sądy administracyjne, w tym Naczelny Sąd Administracyjny m.in. w wyroku z dnia 17 czerwca 2013 r. sygn. akt II FSK 702/11. Sąd ten stwierdził, że celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności etc., wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami (klientami). Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć właśnie przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest wykreowanie takiego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny. Wymienienie jako przykładowych kosztów reprezentacyjnych wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, że wydatki te zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Nie są one kosztami jedynie wówczas, gdy mają charakter reprezentacyjny.

Ponadto NSA uznał za zasadne odwołanie się do etymologii terminu reprezentacja. Wyraz „reprezentacja” pochodzi od łacińskiego „repraesentatio” oznaczającego wizerunek. Upływ czasu nie zmienił jego znaczenia i formy. Oznacza to, że ,,reprezentacja” w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 updop stanowi działanie w celu wykreowania oraz utrwalenia pozytywnego wizerunku podatnika wobec innych podmiotów. W podanym znaczeniu reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika dla potrzeb ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. W takiej sytuacji wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenie swojej zasobności, profesjonalizmu. Przy tak zdefiniowanym terminie „reprezentacji” kwestia wystawności, okazałości czy też ponadprzeciętności nie ma żadnego znaczenia.

Dokonując oceny kwalifikacji wydatków w okolicznościach konkretnej sprawy należy posłużyć się również dynamiczną wykładnią funkcjonalną, spowodowaną zmieniającą się rzeczywistością gospodarczą. To co dawniej mogło zostać uznane za reprezentację do takiej kategorii nie zostanie zaliczone obecnie ze względu na zmieniające się realia prowadzenia działalności gospodarczej, przyjęte w tym zakresie dobre praktyki i obyczaje. Dotyczy to akceptowanych i stosowanych powszechnie zachowań, bez których nie jest możliwe prowadzenie działalności gospodarczej. Każdy wydatek musi być poniesiony w celu uzyskania przychodu lub jego zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. W innej sytuacji zbędne stają się rozważania dotyczące dalszej kwalifikacji konkretnego wydatku ze względu na dodatkowe kryteria wprowadzone w art. 16 ust. 1 ustawy (w tym wypadku wynikające z omawianego pkt 28).

Z uwagi na powyższe każda sprawa powinna być przedmiotem odrębnej oceny pod kątem kwalifikacji konkretnych wydatków jako kosztów reprezentacji, wymienionych w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zajmuje się m.in. reklamą produktów leczniczych, które są możliwe do sprzedaży wyłącznie na receptę. W związku z tym, nie jest możliwa – co do zasady – reklama takich produktów bezpośrednio do pacjentów. Celem realizacji takich działań reklamowych, Spółka zobowiązuje się sfinansować udział lekarza w danym spotkaniu/kongresie/konferencji naukowej. Wydatki te mogą obejmować: nocleg, opłatę rejestracyjną, koszty podróży. Spółka nie pokrywa żadnych kosztów związanych z rozrywką, imprezami towarzyszącymi, wycieczkami itp.

W związku ze sfinansowaniem wyjazdu na dane wydarzenie/konferencję, Spółka otrzymuje określone korzyści. Przede wszystkim, uczestnictwo lekarza w danym wydarzeniu/konferencji, w którym omawiane są sprawy dotyczące produktów reklamowanych przez Spółkę (w tym informacje naukowe dotyczące substancji czynnych, schorzeń, terapii pacjentów, w których mogą znajdować zastosowanie produkty reklamowane przez Spółkę) jest samo w sobie przekazem reklamowym, realizowanym w zgodzie z Prawem Farmaceutycznym i na jego zasadach. Specyfiką branży leków dostępnych wyłącznie na receptę jest bowiem to, że przekaz reklamowy nie może być kierowany do publicznej wiadomości (tj. pacjentów leczonych określonymi lekami) a jedynie do lekarzy. Aby zabezpieczyć taką korzyść, lekarz jest zobowiązany do osobistego udziału w wydarzeniu/konferencji.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że wydatki związane z uczestnictwem określonych lekarzy w wydarzeniu/konferencji medycznej, takie jak koszt noclegu, opłaty rejestracyjnej, koszty podróży, nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że koszty finansowania udziału lekarza w wydarzeniu/konferencji medycznej, powinny przyczynić się do osiągnięcia i wzrostu przychodów osiąganych przez Wnioskodawcę. Finansowanie udziału lekarza w wydarzeniu/konferencji ma bowiem na celu – jak słusznie wskazuje Wnioskodawca – zwiększenie liczby przepisywanych recept, dostarczenie, sprzedaży lub konsumpcji produktów leczniczych, a w konsekwencji uzyskania przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej.

Podsumowując, należy uznać za prawidłowe stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym koszt świadczeń finansowania uczestnictwa lekarzy w wydarzeniu/konferencji medycznej stanowią dla Spółki koszty uzyskania przychodu na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.