2018.05.16 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL4.4012.123.2018.2.EB
z 16 maja 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 marca 2018 r. (data wpływu 8 marca 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 9 maja 2018 r. (data wpływu 10 maja 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek nr 285/1 i 284/1 – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 marca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek nr 285/1 i 284/1. Wniosek uzupełniono w dniu 10 maja 2018 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca wspólnie z żoną są rolnikami indywidualnymi, oboje mają wyższe wykształcenie rolnicze potwierdzone uzyskaniem dyplomu w roku 19xx na Akademii (obecnie Uniwersytet). Wnioskodawca wraz z żoną prowadzą działalność rolniczą obejmującą wyłącznie produkcję roślinną; większość posiadanych gruntów przeznaczona jest na łąki i pastwiska. Gospodarstwo korzysta z dopłat bezpośrednich.

Dnia 23 listopada 2011 r. Wnioskodawca wraz z żoną nabyli od Agencji Nieruchomości Rolnych nr 285/1 o powierzchni 8,2500 ha (grunty orne: RIVb – 0,8600 ha, RV – 3,0200 ha, RVI – 0,6500 ha, sady – S-RIVb – 0,2900 ha, łąki: ŁIV – 2,2300 ha, ŁV – 0,9900 ha, rowy: W-ŁIV – 0,0700 ha, W-ŁV – 0,0700 ha, grunty zadrzewione i zakrzewione – Lz-RV). Następnie 27 lutego 2012 r. również od Agencji, Wnioskodawca z żoną nabyli działkę położoną obok ww. – nr 284/l o powierzchni 1,6300 ha (grunty orne RV). Obie działki są działkami rolnymi od samego początku (od daty zakupu) i są wykorzystywane przez Wnioskodawcę i jego żonę rolniczo – jako użytki zielone przeznaczone na łąki i pastwiska. Ww. grunty nie są jedynymi, które Wnioskodawca wraz z żoną posiadają i użytkują w ten sam sposób (użytki zielone). Działkę nr 284/1 Wnioskodawca wraz z żoną kupił, by powiększyć gospodarstwo rodzinne, korzystając z dofinansowania w ramach programu „Młody (…)” prowadzonego przez Agencję Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa (nabór 2011).

W momencie zakupu obu gruntów istniał plan zagospodarowania przestrzennego – ustanowiony Uchwałą Rady Gminy z dnia 27 kwietnia 2007 r. ogłoszony w Dzienniku Urzędowym Województwa z 2007 r., zgodnie z którym działki 284/1 i 285/1 znajdowały się na terenie oznaczonym symbolem RO – teren produkcji rolnej, w stosunku do tych działek nie została wszczęta procedura planistyczna polegająca na zmianie ich funkcji, nie wszczęto również postępowania administracyjnego i nie wydano decyzji administracyjnych w trybie art. 61 ust. 1 oraz art. 50 ust 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym z dnia 27 marca 2003 r.

Z racji uwarunkowań rodzinnych oraz planów inwestycji w inne obszary działalności rolniczej na początku roku 2016 Wnioskodawca zaczął rozważać pozyskanie środków na te inwestycje z różnych źródeł i m.in. zastanawiać się nad sprzedażą ww. działek. Niestety po zmianie przepisów w tymże roku dotyczących gospodarowania nieruchomościami rolnymi w naszym kraju, pozyskanie środków okazało się utrudnione – ograniczono możliwość sprzedaży ziemi rolnej i w konsekwencji dostęp do kredytów zabezpieczonych nieruchomościami rolnymi uległ znacznemu okrojeniu.

Wnioskodawca wraz z żoną podjęli działania mające na celu dalszy podział przedmiotowych działek, by ułatwić w przyszłości ich sprzedaż. Wnioskodawca wraz z żoną nie zamierza podejmować innych czynności związanych z ewentualną sprzedażą poza zgłoszeniem jej zamiaru w biurze pośrednictwa nieruchomości bądź zamieszczeniu ogłoszenia w prasie.

Wniosek uzupełniono w dniu 10 maja 2018 r. o następujące informacje:

Zarówno Wnioskodawca, jak i Jego żona, nie są obecnie czynnym, zarejestrowanym podatnikiem od towarów i usług.
Działki będące przedmiotem planowanej sprzedaży to obie działki wymienione we wniosku – ich numery to 285/1 i 284/1.
Obie działki opisane we wniosku są działkami rolnymi wykorzystywanymi wyłącznie rolniczo – jako użytki zielone przeznaczone pod łąki i pastwiska (trawa na gruncie ornym), do których Zainteresowany i jego żona uzyskują bezpośrednie dopłaty rolne.
Działki ww. nie są i nie były wykorzystywane w działalności gospodarczej w rozumieniu art. 2 pkt 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, w tym w działalności rolniczej.
Działka 285/1 nigdy nie była udostępniana, ani nie jest obecnie udostępniona jakimkolwiek osobom trzecim na podstawie jakiejkolwiek umowy cywilnoprawnej. Natomiast działka 284/1 została przez Wnioskodawcę udostępniona od marca 2017 r. do chwili obecnej – na podstawie umowy użyczenia innemu rolnikowi.
Ww. działki były wykorzystywane wyłącznie do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług – wymienionych w punkcie 3.
Wnioskodawca nigdy nie dokonywał z działek wymienionych we wniosku sprzedaży płodów rolnych.
Przy nabyciu działek wymienionych we wniosku nie wystąpił podatek VAT naliczony.
Działki wymienione we wniosku nie są zabudowane. Na działce nr 285/l znajdują się niszczejące pozostałości po zabudowaniach gospodarczych zabudowane – B-RIVb – 0,0200 ha, nie spełniające wymogów definicji budynku zawartej w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż przedmiotowych działek należy potraktować jako sprzedaż opodatkowaną podatkiem VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, przedmiotowa sprzedaż nie jest opodatkowana podatkiem VAT, ponieważ nie będzie wykonana w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawcy (zakup pierwotnej działki gruntu nie był dokonany w ramach działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę) oraz nie wyczerpuje znamion definicji działalności podanej w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W wyroku z dnia 5 maja 2016 roku (I SA/Po 2445/15 – zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy a podatek VAT) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu uzasadniał korzystne z punktu widzenia Wnioskodawcy rozstrzygnięcie w bardzo podobnej sprawie w następujący sposób:

„Naczelny Sąd Administracyjny, na gruncie porównywalnego stanu faktycznego i tożsamej argumentacji prawnej organu, wyjaśniał, że w kwestii opodatkowania sprzedaży działek (gruntów) przeznaczonych w planie zagospodarowania przestrzennego na cele budowlane (działek przekształconych z gruntów rolnych) wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: Trybunał, TSUE) w wyroku z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10, udzielając odpowiedzi na zadane przez Naczelny Sąd Administracyjny pytania prejudycjalne. W wyroku tym Trybunał stwierdził między innymi, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej, a sama liczba i zakres transakcji sprzedaży dokonanych nie ma charakteru decydującego. Zakres transakcji sprzedaży nie może tym samym stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy 2006/112/WE, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Według Trybunału także okoliczności, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama z siebie nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – zdaniem Trybunału – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE. Takie aktywne działania mogą polegać na przykład na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, w związku z czym w takiej sytuacji dostawy terenu budowlanego nie można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Takie transakcje nie stanowią zaś same z siebie działalności gospodarczej w rozumieniu Dyrektywy. Trybunał zaznaczył ponadto, że dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem VAT na podstawie prawa krajowego państwa członkowskiego, jeżeli państwo to skorzystało z możliwości przewidzianej w art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, niezależnie od częstotliwości takich transakcji oraz od kwestii, czy sprzedawca prowadzi działalność producenta, handlowca lub usługodawcy, pod warunkiem że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Sąd kasacyjny w pełni podzielił prezentowany już w orzecznictwie pogląd, że w ustawie o VAT brak jest jednoznacznego i precyzyjnego unormowania, z którego wynikałoby, że Polska skorzystała z uprawnienia określonego w art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE (poprzednio art. 4 ust. 3 VI Dyrektywy), na podstawie którego za podatnika należy uznać każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w szczególności dokonującego pojedynczej dostawy terenu budowlanego. Wywodzenie z normy art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, że Polska skorzystała z możliwości przewidzianej w art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE nie jest możliwe w świetle orzecznictwa TSUE i samego sformułowania art. 15 ust. 2 ustawy o VAT (tak m.in. NSA w wyroku w sprawie sygn. I FSK 1536/10).

Państwo członkowskie, korzystając z opcji przewidzianej w dyrektywie VAT musi to uczynić w przepisie ustawowym, mającym bezwzględną moc wiążącą, który będzie odpowiadał wymogom szczegółowości, precyzji i jasności koniecznym dla zagwarantowania pewności sytuacji prawnych i kontroli sądów krajowych. Oznacza to, że państwo członkowskie musi sformułować wyraźne unormowanie, aby mogło powoływać się na przewidziane w art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE (poprzednio art. 4 ust. 3 VI Dyrektywy) prawo, według którego za podatnika można uznać każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy, w szczególności pojedynczej dostawy terenu budowlanego (orzeczenie Trybunału w sprawie C-102/08).

W dalszej kolejności Naczelny Sąd Administracyjny motywował, że w tej sytuacji, mając na uwadze powołany na wstępie wyrok Trybunału, aktualne są wywody zawarte w wyroku NSA w składzie siedmiu sędziów z 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, wskazujące na kryteria jakimi należy kierować się przy określaniu, czy w danym przypadku mamy do czynienia z działalnością gospodarczą, czy też z zarządem majątkiem prywatnym. Stwierdzenie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik VAT wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Wykonanie danej czynności (w przypadku sprzedaży działki budowlanej lub przeznaczonej pod zabudowę) jednorazowo jednakże w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania jej w sposób częstotliwy nie przesądza automatycznie, że z tego tylko powodu dany podmiot staje się podatnikiem VAT. Konieczne jest bowiem ustalenie, że w odniesieniu do tej czynności występował on w charakterze podatnika, tj. jako osoba angażująca środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, a nie osoba wykonująca prawo własności w stosunku do tego gruntu. Przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą. W konsekwencji istotne jest to, czy z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że sprzedający w celu dokonania spornej sprzedaży gruntów podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu.

Podjęcie, np. takich czynności jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną (tak też m.in. wyroki w sprawach o sygn.: I FSK 1554/10, I FSK 1043/08, I FSK 1289/10, I FSK 1743/11, I FSK 621/13, I FSK 774/13, I FSK 955/13, I FSK 1290/13, I FSK 1264/13, I FSK 1684/13, I FSK 1845/13, które są dostępne na stronie internetowej orzeczenia.nsa.gov.pl). (...)

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 ww. Dyrektywy 2006/112/WE, a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na mocy art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem, aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób kwestię tę rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Zatem w kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży nieruchomości podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Zainteresowanego za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z dnia 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy, jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Należy również podkreślić, że ww. sprawy dotyczyły osób fizycznych, które prowadziły działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem od podatku VAT i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego, niezależne od woli tych osób, w grunt pod zabudowę.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca wspólnie z żoną są rolnikami indywidualnymi. Wnioskodawca wraz z żoną prowadzą działalność rolniczą obejmującą wyłącznie produkcję roślinną; większość posiadanych gruntów przeznaczona jest na łąki i pastwiska. Gospodarstwo korzysta z dopłat bezpośrednich.

Dnia 23 listopada 2011 r. Wnioskodawca wspólnie z żoną nabyli od Agencji Nieruchomości Rolnych – działkę rolną nr 285/1. Następnie 27 lutego 2012 r. również od Agencji, Wnioskodawca z żoną nabyli działkę położoną obok ww. – nr 284/l o powierzchni 1,6300 ha (grunty orne RV). Obie działki są działkami rolnymi od samego początku (od daty zakupu) i są wykorzystywane przez Wnioskodawcę wraz z żoną rolniczo – jako użytki zielone przeznaczone na łąki i pastwiska, ww. grunty nie są jedynymi, które Wnioskodawca wraz z żoną posiadają i użytkują w ten sam sposób (użytki zielone). Działkę nr 284/1 Wnioskodawca i jego żonę kupił, by powiększyć gospodarstwo rodzinne, korzystając z dofinansowania w ramach programu „Młody (…)” prowadzonego przez Agencję Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa (nabór 2011). W momencie zakupu obu gruntów istniał plan zagospodarowania przestrzennego – ustanowiony Uchwałą ogłoszony w Dzienniku Urzędowym Województwa, zgodnie z którym działki 284/1 i 285/1 znajdowały się na terenie oznaczonym symbolem RO – teren produkcji rolnej, w stosunku do tych działek nie została wszczęta procedura planistyczna polegająca na zmianie ich funkcji, nie wszczęto również postępowania administracyjnego i nie wydano decyzji administracyjnych w trybie art. 61 ust. 1 oraz art. 50 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym z dnia 27 marca 2003 r. Z racji uwarunkowań rodzinnych oraz planów inwestycji w inne obszary działalności rolniczej na początku roku 2016 Wnioskodawca zaczął rozważać pozyskanie środków na te inwestycje z różnych źródeł i m.in. zastanawiać się nad sprzedażą ww. działek. Niestety po zmianie przepisów w tymże roku dotyczących gospodarowania nieruchomościami rolnymi w naszym kraju, pozyskanie środków okazało się utrudnione – ograniczono możliwość sprzedaży ziemi rolnej i w konsekwencji dostęp do kredytów zabezpieczonych nieruchomościami rolnymi uległ znacznemu okrojeniu.

Jeszcze przed wejściem ww. przepisów w życie Wnioskodawca złożył do Gminy wniosek o podział ww. działek, co mogło ułatwić Zainteresowanemu ewentualne ich zbycie. Dnia 25 maja 2016 r. wójt gminy wydał decyzję zatwierdzającą podział nieruchomości na 18 działek o powierzchni od 0,2962 ha do 1,2405 ha – dotychczas żadnej z tych działek Wnioskodawca i Jego żona nie sprzedali. Dodatkowo w roku 2017 Gmina wydała Uchwałę Rady Gminy z dnia 22 maja 2015 r. w sprawie przystąpienia do zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy, zmienionej uchwałą rady Gminy – po stwierdzeniu, że ustalenia planu nie naruszają ustaleń studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy – obejmującą ww. działki planem zagospodarowania przestrzennego, w wyniku której nastąpiła zmiana ich przeznaczenia na MN,U – teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, teren zabudowy usługowej. Wnioskodawca wraz z żoną podjął także działania mające na celu dalszy podział przedmiotowych działek, by ułatwić w przyszłości ich sprzedaż. Wnioskodawca wraz z żoną nie zamierza podejmować innych czynności związanych z ewentualną sprzedażą poza zgłoszeniem jej zamiaru w biurze pośrednictwa nieruchomości bądź zamieszczeniu ogłoszenia w prasie. Zarówno Wnioskodawca, jak i Jego żona, nie są obecnie czynnymi zarejestrowanymi podatnikami podatku od towarów i usług. Działki będące przedmiotem planowanej sprzedaży to obie działki wymienione we wniosku – ich numery to 285/1 i 284/1. Obie działki opisane we wniosku są działkami rolnymi wykorzystywane wyłącznie rolniczo – jako użytki zielone przeznaczone pod łąki i pastwiska (trawa na gruncie ornym), do których Wnioskodawca i Jego żona uzyskują bezpośrednie dopłaty rolne. Działki ww. nie są i nie były wykorzystywane w działalności gospodarczej w rozumieniu art. 2 pkt 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, w tym w działalności rolniczej. Działka 285/1 nigdy nie była udostępniana, ani nie jest obecnie udostępniona, jakimkolwiek osobom trzecim na podstawie jakiejkolwiek umowy cywilnoprawnej. Natomiast działka 284/1 została przez Wnioskodawcę udostępniona od marca 2017 do chwili obecnej – na podstawie umowy użyczenia innemu rolnikowi. Ww. działki były wykorzystywane wyłącznie do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wnioskodawca nigdy nie dokonywał z działek wymienionych we wniosku sprzedaży płodów rolnych. Przy nabyciu działek wymienionych we wniosku nie wystąpił podatek VAT naliczony.

Działki wymienione we wniosku nie są zabudowane. Na działce nr 285/l znajdują się niszczejące pozostałości po zabudowaniach gospodarczych zabudowane – B-RIVb – 0,0200 ha, nie spełniające wymogów definicji budynku zawartej w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy sprzedaż działek nr 284/1 i 285/1 należy potraktować jako sprzedaż opodatkowaną podatkiem VAT.

Jak wynika z art. 710 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.), przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nieoznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy.

Zatem umowa użyczenia jest z natury umową nieodpłatną. Umowa użyczenia nie przenosi własności rzeczy.

W celu wyjaśnienia wątpliwości Zainteresowanego należy w pierwszej kolejności ustalić, czy w odniesieniu do opisanej czynności sprzedaży działek Wnioskodawca będzie działał w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

W kontekście powyższych rozważań istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Zainteresowany podejmował działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta winna przy tym uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

Z zawartego we wniosku opisu sprawy nie wynika taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Zainteresowany nie podjął ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami (takich jak: np. uzbrojenie terenu, oraz ogrodzenie działek). Wnioskodawca wraz z żoną posiadane grunty nabył od Agencji Nieruchomości Rolnej, nie prowadził żadnych działań o charakterze marketingowym w celu zwiększenia atrakcyjności działek, nie podejmował żadnych czynności mających na celu przygotowanie przedmiotowego gruntu do sprzedaży (np. jego uzbrojenia, wydzielenia dróg wewnętrznych, działań marketingowych podjętych w celu sprzedaży działek, wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskania decyzji o warunkach zabudowy terenu). Wnioskodawca dokonał tylko podziału gruntu. Ponadto działka nr 284/1 została przez Wnioskodawcę udostępniona od marca 2017 r. do chwili obecnej – na podstawie umowy użyczenia – którą to umowę zgodnie z art. 710 Kodeksu cywilnego – traktujemy jako bezpłatne używanie oddanej w tym celu rzeczy. Wnioskodawca nie jest też czynnym, podatnikiem podatku od towarów i usług. Zainteresowany wskazał, że przedmiotowe działki nie były wykorzystywane w działalności gospodarczej, nie były udostępniane odpłatnie osobom trzecim na podstawie umów najmu, dzierżawy. W konsekwencji, Wnioskodawca nie działa jako handlowiec, a podejmowane przez Niego czynności stanowiły jedynie racjonalny sposób zagospodarowania posiadanego majątku prywatnego.

Zatem dokonując sprzedaży nieruchomości opisanej we wniosku Wnioskodawca będzie korzystał z przysługującego Jemu prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Zainteresowanego cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w zakresie sprzedaży wskazanych działek, a dostawę tych działek jako czynności podlegającej opodatkowaniu, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz okoliczności analizowanej sprawy należy stwierdzić, że sprzedaż przedmiotowych działek o nr 285/1 i 284/1, nie będzie dokonywana w ramach działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Tym samym Wnioskodawca z tego tytułu, nie wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a czynność ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W konsekwencji dostawa tych działek nie będzie opodatkowana.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie sprawy. W szczególności istotne dla przyjętego rozstrzygnięcia były wskazane przez Wnioskodawcę informacje, że działki mające być przedmiotem sprzedaży nie były wykorzystywane w żadnej działalności gospodarczej oraz, że Wnioskodawca nie dokonywał żadnych profesjonalnych działań zmierzających do sprzedaży działek. Ponadto zawartą umowę użyczenia dot. działki nr 284/1, zgodnie z art. 710 Kodeksu cywilnego, przyjęto jako umowę bezpłatnego użyczenia. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

W kwestii skutków prawnych, jakie wywołuje interpretacja indywidualna wydana dla Wnioskodawcy, stwierdzić należy, że w myśl art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Mając na uwadze, że wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego został złożony przez Wnioskodawcę – jednego ze współwłaścicieli przedmiotowej nieruchomości, zaznacza się, że interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla współmałżonki. Współmałżonka chcąc uzyskać interpretację indywidualną powinna wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej wydanie.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin