Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
ILPB1-2/4511-2-6/16-10/MKA
z 10 maja 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) oraz art. 223 Ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 11 stycznia 2017 r. sygn. akt I SA/Wr 1266/16 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 13 marca 2018 r.) stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 maja 2016 r. (data wpływu 30 maja 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zbycia udziału w nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 maja 2016 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zbycia udziału w nieruchomości.

Dotychczasowy przebieg postępowania

W dniu 27 czerwca 2016 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretację nr ILPB2/4511-1-690/16-4/EO, w której uznał za nieprawidłowe stanowisko Wnioskodawcy, że kosztem uzyskania przychodu zbycia udziału w nieruchomości nabytego w spadku po zmarłej żonie są wydatki poniesione - na nabycie tej części nieruchomości - w czasie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej.

Wnioskodawca na interpretację przepisów prawa podatkowego z 27 czerwca 2016 r. nr ILPB2/4511-1-690/16-4/EO wniósł pismem z 12 lipca 2016 r. wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów pismem z 26 lipca 2016 r. nr ILPB1-2/4511-2-6/16-2/EO stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Wnioskodawca na interpretację przepisów prawa podatkowego z 27 czerwca 2016 r. nr ILPB2/4511-1-690/16-4/EO złożył skargę z 31 sierpnia 2016 r. (data wpływu 5 września 2016 r.).

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wyrokiem z 11 stycznia 2017 r. sygn. akt I SA/Wr 1266/16 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną z 27 czerwca 2016 r. nr ILPB2/4511-1-690/16-4/EO.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. organ.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca wraz z żoną i córką nabyli w dniu 28 stycznia 2011 r. lokal mieszkalny o powierzchni 185,09 m2 za cenę 450 000 zł.

Małżonkowie nabyli przedmiotowe mieszkanie z majątku wspólnego w udziałach 7/10, a ich córka w udziale 3/10. Cena zakupu zatem wyglądała u nich odpowiednio: 315 000 (małżonkowie) i 135 000 (córka).

W dniu 5 lutego 2013 r. zmarła żona Zainteresowanego.

Spadek po zmarłej nabyli po połowie: córka i Wnioskodawca. W przeliczeniu na udziały, były to nabycia po 7/40 udziału o wartości 78 750 zł dla każdego spadkobiercy.

W wyniku dziedziczenia udziały przedstawiały się następująco: Wnioskodawca 21/40 o wartości nabycia udziałów 236 250 zł (z czego dziedziczone 7/40 o wartości 78 750 zł), córka 19/40 o wartości nabycia 213 750 zł (taka sama wartość dziedziczonego udziału).

W dniu 8 czerwca 2015 r. sprzedano nieruchomość za 317 750 zł w ten sposób, że Zainteresowany sprzedał cały swój udział (21/40) za 215 250 zł, a córka sprzedała 10/40 za 102 500zł (zostało jej 9/40 udziału).

Finalnie Wnioskodawca i córka nabyli w dniu 9 lipca 2015 r. po połowie lokal mieszkalny za kwotę 373 900 zł.

W dniu 30 kwietnia 2016 r. Wnioskodawca złożył PIT-39 wykazując przychód ze sprzedaży nieruchomości 215 250 zł, koszty uzyskania tegoż w wysokości 157 500 zł i dochód 57 750 zł (uznając dla bezpieczeństwa postępowania podatkowego, że w części nabytej, po zmarłej żonie uzyskał dochód).

Nie uwzględniono po stronie kosztów części nabycia ze spadku w wysokości 78 750 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy nieuwzględnienie po stronie kosztów części nabycia ze spadku po zmarłej żonie w wysokości 78 750 zł w PIT 39 było prawidłowe?

Zdaniem Wnioskodawcy, po stronie kosztów uzyskania w PIT- 39 powinna również znaleźć się kwota 78 750 zł dotycząca wartości nabycia spadku po zmarłej żonie.

Instytucja współwłasności łącznej uregulowana jest w art. 195 Kodeksu cywilnego. Nie występuje ona samodzielnie – zawsze towarzyszy innemu stosunkowi prawnemu, wobec którego pełni funkcję służebną. Tak jest – zdaniem Zainteresowanego – w przypadku małżeńskiej wspólności majątkowej.

Wnioskodawca wskazuje, że pomiędzy małżonkami z mocy prawa powstaje małżeński ustrój majątkowy, ale udziały małżonków we współwłasności nie są określone ani ułamkiem, ani w inny sposób i takie rozumienie konsekwencji nabycia składników majątkowych do małżeńskiego majątku wspólnego znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych.

Wnioskodawca uważa, że wadliwy jest pogląd, zgodnie z którym, w wyniku śmierci jednego z małżonków znajdującego się w ustroju małżeńskiej wspólności majątkowej, drugi małżonek nabywa po pierwszym małżonku po raz drugi udział w tej samej nieruchomości, ponieważ z uwagi na istotę wspólności majątkowej małżeńskiej nie było możliwe wyodrębnienie przypadającego każdemu z małżonków udziału w nieruchomości już podczas pierwotnego wspólnego jej nabycia.

Każdy z małżonków – zdaniem Zainteresowanego – jest zatem właścicielem całości majątku wspólnego, a nie swojego udziału w tej współwłasności.

Stanowisko Wnioskodawcy jest zatem takie, że w powyższym przypadku w zeznaniu PIT-39 po stronie kosztów uzyskania powinna znaleźć się kwota wartości udziału dziedziczonego po zmarłym współmałżonku (78 750 zł), co daje koszty uzyskania 236 250 zł, co daje stratę z transakcji sprzedaży nieruchomości 21 000 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 11 stycznia 2017 r. sygn. akt I SA/Wr 1266/16.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

‒ jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W świetle powyższego, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub praw majątkowych następuje przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie i nie zostaje dokonane w wykonywaniu działalności gospodarczej stanowi źródło przychodu, o którym mowa w ww. przepisie.

Zatem dla określenia skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości i ww. praw majątkowych istotne jest ustalenie daty ich nabycia.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że 28 stycznia 2011 r. Zainteresowany wraz z żoną nabył w ramach wspólności majątkowej małżeńskiej udział 7/10 w prawie własności lokalu mieszkalnego. W dniu 5 lutego 2013 r. zmarła żona Zainteresowanego. Wnioskodawca w drodze dziedziczenia po zmarłej żonie nabył udział 7/40 w ww. prawie. Wyżej wymieniony lokal został sprzedany 8 czerwca 2015 r.

W tym miejscu wskazać należy, że zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.), prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób.

W myśl art. 924 Kodeksu cywilnego spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast stosownie do przepisu art. 925 tej ustawy, spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Natomiast postanowienie Sądu o nabyciu spadku, czy też akt poświadczenia dziedziczenia potwierdza jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

Natomiast do sytuacji prawnej małżonków, których ustrój majątkowy objęty został wspólnością ustawową, zastosowanie znajduje art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r. poz. 682), zgodnie z którym z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Przedmiotami majątkowymi w rozumieniu tego przepisu są wszelkie prawa majątkowe – zarówno bezwzględne (prawo własności rzeczy oraz inne prawa rzeczowe), jak i względne (np. przysługujące małżonkom wierzytelności). Wspólność ustawowa obejmuje wszelkie przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich. Z ww. przepisu wynika, że wspólność małżeńska została ukształtowana jako wspólność łączna. Charakteryzuje się ona tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą więc rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością ustawową. Obojgu małżonkom przysługuje pełne prawo do całości majątku wspólnego. Zważywszy na tak ukształtowaną sytuację prawną małżonków objętych wspólnością ustawową, definitywne nabycie w czasie jej trwania nieruchomości oznacza nabycie przez każdego z małżonków tego prawa w całości, a nie w określonym ułamkowo udziale.

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu podzielił stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego zaprezentowanego w wyroku z dnia 8 grudnia 2011 r. sygn. akt II FSK 1101/10, gdzie Sąd uznał, że uproszczeniem było przyjęcie przez organy podatkowe, że Skarżący dwukrotnie nabył nieruchomość, w której, z uwagi na ustrój majątkowy, niemożliwe było określenie jej udziałów. Pierwszy raz w chwili zakupu nieruchomości wraz z żoną, z którą łączyła go wspólność majątkowa, drugi raz w wyniku dziedziczenia po jej śmierci. Skoro, z uwagi na wspólność majątkową, nie można wyodrębnić udziałów, które Skarżący oraz - odrębnie - jego żona posiadali w chwili nabycia nieruchomości w małżeństwie, to nie można też przyjąć, że pięcioletni termin biegnie od daty nabycia nieruchomości w drodze spadku.

Zdaniem Sądu, w tym stanie rzeczy, nie stanowi „nabycia” w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f. nabycie w drodze spadku po współmałżonku, nieruchomości zakupionej do majątku wspólnego w ramach ustawowej wspólności małżeńskiej.

W konsekwencji, dla oceny skutków podatkowych zbycia tego prawa decydujący jest moment poniesienia wydatku na jego nabycie do majątku wspólnego i to, że tego wydatku – w momencie poniesienia – nie można przypisać jednemu bądź drugiemu małżonkowi w udziałach w określonej wielkości.

Biorąc zatem pod uwagę przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego stwierdzić należy, że nabycie udziału w lokalu mieszkalnym – dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych – który był przedmiotem sprzedaży nastąpiło w jednej dacie, tj. z momentem nabycia tego udziału do małżeńskiego majątku wspólnego w dniu 28 stycznia 2011 r.

Z uwagi na fakt, że sprzedaż udziału w ww. lokalu nastąpiła przed upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie, będzie stanowiła źródło przychodu, w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w związku z tym będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Na mocy art. 30e ust. 4 ww. ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Stosownie do art. 30e ust. 5 ustawy podatkowej, dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł.

Przy tym, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 – jak stanowi art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 19 ust. 3 ww. ustawy, wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.

Jeżeli wartość wyrażona w cenie określonej w umowie odpłatnego zbycia znacznie odbiega od wartości rynkowej nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej wezwie strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej. W razie nieudzielenia odpowiedzi, niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej określi wartość z uwzględnieniem opinii biegłego lub biegłych. Jeżeli wartość ustalona w ten sposób odbiega co najmniej o 33 % od wartości wyrażonej w cenie, koszty opinii biegłego lub biegłych ponosi zbywający (art. 19 ust. 4 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Stosownie do art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

Skoro zatem w przedmiotowej sprawie, moment nabycia lokalu mieszkalnego w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest równoznaczny z momentem nabycia tego lokalu do małżeńskiego majątku wspólnego – to koszty uzyskania przychodu ze zbycia tegoż lokalu po śmierci jednego z małżonków winien być ustalony w oparciu o ww. art. 22 ust. 6c cyt. ustawy podatkowej. Do tychże kosztów należy więc zaliczyć koszt nabycia lokalu do majątku wspólnego.

Mając na uwadze powyższe, kosztem uzyskania przychodu z tytułu zbycia udziału w lokalu mieszkalnym, który Wnioskodawca winien uwzględnić w PIT-39 jest zapłacona z majątku wspólnego cena - zapisana w akcie notarialnym.

Końcowo dodać należy, że ustalenie kwotowe dochodu/straty ze sprzedaży przedmiotowego udziału w nieruchomości nie należy do kompetencji tut. Organu. Zgodnie bowiem z zasadą samoopodatkowania, obowiązującą w polskim systemie podatkowym, na podatniku spoczywa obowiązek dokonania oceny własnej sytuacji prawnopodatkowej, a po jej dokonaniu zachowania się zgodnie z przepisami prawa podatkowego, bowiem prawidłowość takiego rozliczenia podlega weryfikacji przez właściwy miejscowo i rzeczowo organ podatkowy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.