Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-2.4011.176.2018.2.LS
z 25 kwietnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 marca 2018 r., (data wpływu 12 marca 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 28 marca 2018 r. (data nadania 28 marca 2018 r., data wpływu 4 kwietnia 2018 r.) na wezwanie Nr 0114-KDIP3-2.4011.176.2018.1.LS z dnia 22 marca 2018 r. (data nadania 23 marca 2018 r., data doręczenia 26 marca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 marca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni, obywatelka Niemiec, H. R. E. w wyniku dziedziczenia testamentowego, po zmarłej w dniu 23 kwietnia 1998 r. matce M. S., nabyła udział w prawie własności zabudowanej nieruchomości położonej w S., dla której Sąd Rejonowy w S. Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą, w wysokości 1/2. Podstawą wpisu prawa własności Wnioskodawczyni w dziale II-gim księgi wieczystej prowadzonej dla wskazanej nieruchomości było prawomocne postanowienie Sądu Rejonowego, Wydział Cywilny o stwierdzeniu nabycia spadku wydane w dniu 21 października 2016 r.

Z tytułu wskazanego dziedziczenia, potwierdzonego zgodnie z treścią sygnalizowanego postanowienia Sądu Rejonowego w S., decyzją Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia 26 stycznia 2018 r. ustalono dla Wnioskodawczyni zobowiązanie podatkowe w podatku od spadków i darowizn po zmarłej w dniu 23 kwietnia 1998 r. matce M. S. w kwocie 33.779,00 zł. Wnioskodawczyni wskazane zobowiązanie podatkowe uregulowała.

Drugim współwłaścicielem wskazanej, zabudowanej nieruchomości położonej w S. pozostawała siostra Wnioskodawczyni, również obywatelka Niemiec, A. I. G., która udział w prawie własności tej nieruchomości (również w wysokości 1/2) nabyła w drodze dokonanej na jej rzecz darowizny w dniu 29 marca 1958 r.

Wnioskodawczyni H. R. E. i jej siostra A. I. G. w dniu 21 lutego 2018 r. dokonały sprzedaży wskazanych udziałów w równej wysokość po 1/2 w prawie własności w/w nieruchomości, nabytych przez nie w sposób wyżej opisany.

Pismem z dnia 22 marca 2018 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.176.2018.1.LS wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania poprzez:

1. przedłożenie oryginału lub prawidłowo poświadczonej kopii pełnomocnictwa zgodnego z art. 138c § 1 Ordynacji podatkowej, w którym to pełnomocnictwie wskazany będzie adres elektroniczny pełnomocnika w systemie teleinformatycznym wykorzystywanym przez organ podatkowy, tj. w systemie ePUAP, bądź informacja o odbiorze pism w siedzibie Organu.
2. uzupełnienie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego poprzez:
   wskazanie gdzie Wnioskodawczyni będzie miała miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na dzień sprzedaży zabudowanej nieruchomości?
   
3. przeformułowanie pytań Nr 2 i 3, tak aby odnosiły się tylko i wyłącznie do spoczywających na Wnioskodawczyni obowiązkach podatkowych, z uwagi na to, że sformułowane we wniosku pytania odnoszą się także do siostry Wnioskodawczyni niebędącej stroną wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.
4. doprecyzowanie przedstawionego we wniosku stanowiska Wnioskodawczyni odnośnie pytań Nr 2 i 3 wniosku, adekwatnie do przeformułowanych pytań.
   
   

Pismem z dnia 28 marca 2018 r. (data wpływu 4 kwietnia 2018 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w wyznaczonym terminie. W nadesłanym uzupełnieniu Wnioskodawczyni przeformułowała pytania nr 2 i 3, doprecyzowała przedstawione we wniosku stanowisko a także wskazała, że:

Ad.1)

W załączeniu Wnioskodawczyni przedkłada uwierzytelniony przez ustanowionego w sprawie pełnomocnika (radcę prawnego) odpis udzielonego pełnomocnictwa zawierający identyfikator podatkowy pełnomocnika oraz jego adres e-mailowy, jednocześnie oświadcza, iż pełnomocnik ma obecnie problemy techniczne ze skutecznym odbiorem doręczanej mu korespondencji w systemie teleinformatycznym ePUAP, dlatego pełnomocnik wnosi o doręczenia mu korespondencji w sprawie, w tradycyjnej formie papierowej za pośrednictwem operatora pocztowego na adres pełnomocnika, alternatywnie na adres mailowy Kancelarii pełnomocnika, w ostateczności w siedzibie organu podatkowego przez ustanowionego przez pełnomocnika głównego substytutu.

Podatnik H. R. E. jest obywatelką Niemiec i nie posiada polskich numerów indentyfikacyjnych: NIPu i PESELu.

Ad.2)

Wnioskodawczyni na dzień sprzedaży nieruchomości położnej w Polsce (S.), miała i ma miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Niemczech.

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osobę, która nie posiada miejsca zamieszkania w Polsce uważa się, zgodnie z art. 3 ust. 2b pkt 4 w/w ustawy, dochody (przychody) z położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości, w tym ze sprzedaży takiej nieruchomości.

Przepisy art. 3 ust. 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczypospolita Polska (art. 4a w/w ustawy).

Zgodnie z art. 6 ust. 1 umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku podpisaną w Berlinie dnia 14 maja 2003 r., dochód, osiągany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie z majątku nieruchomego (włączając dochód z gospodarstwa rolnego lub leśnego), położonego w drugim Umawiającym się Państwie, może być opodatkowany w tym drugim Państwie. Określenie „majątek nieruchomy” ma takie znaczenie, jakie nadaje mu prawo tego Umawiającego się Państwa, na terytorium którego dany majątek jest położony. Określenie to obejmuje w każdym przypadku mienie przynależne do majątku nieruchomego, żywy i martwy inwentarz gospodarstw rolnych i leśnych, prawa, do których zastosowanie mają przepisy prawa powszechnego dotyczące nieruchomości gruntowych, prawa użytkowania nieruchomości, jak również prawa do stałych lub zmiennych świadczeń z tytułu eksploatacji lub prawa do eksploatacji złóż mineralnych, źródeł i innych zasobów naturalnych; statki morskie, statki żeglugi śródlądowej i statki powietrzne nie stanowią majątku nieruchomego (art. 6 ust. 2 w/w umowy).

Zgodnie z art. 13 ust. 1 umowy, zyski osiągane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, z przeniesienia własności majątku nieruchomego w rozumieniu artykułu 6 i położonego w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Użycie w umowie sformułowania „może być opodatkowany” oznacza, że dochód z majątku nieruchomego jest opodatkowany w Polsce, o ile polskie ustawy podatkowe przewidują ich opodatkowanie. Wobec tego należy stwierdzić, że w świetle powołanych wyżej przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz polsko- niemieckiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania przychody ze sprzedaży nieruchomości położonej w Polsce przez osobę zamieszkałą w Niemczech podlegają opodatkowaniu w Polsce, według zasad wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawczyni stale zamieszkuje poza terytorium Rzeczpospolitej Polski (w Niemczech), gdzie odprowadza podatki. Wobec tego należy stwierdzić, że w świetle powołanych wyżej przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz Umowy zawartej między Rzeczpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec, przychody ze sprzedaży nieruchomości położonej w Polsce przez osobę zamieszkałą w Niemczech podlegają opodatkowaniu w Polsce, według zasad wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy źródłem przychodu jest, z zastrzeżeniem ust. 2, odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
   
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
   
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów
   

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonujących zamiany.

W świetle powyżej wskazanego art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości lub praw wymienionych w tym przepisie stanowi źródło przychodów w rozumieniu tego przepisu, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie, tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Zatem dla opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw podatkiem dochodowym od osób fizycznych istotne znaczenie ma data ich nabycia.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni, obywatelka Niemiec, H. R. E. w wyniku dziedziczenia testamentowego, po zmarłej w dniu 23 kwietnia 1998 r. matce M. S., nabyła udział w prawie własności zabudowanej nieruchomości położonej w S. w wysokości 1/2. Podstawą wpisu prawa własności wnioskodawczyni w dziale II-gim księgi wieczystej prowadzonej dla wskazanej nieruchomości było prawomocne postanowienie Sądu Rejonowego, Wydział I Cywilny o stwierdzeniu nabycia spadku wydane w dniu 21 października 2016 r.

Z tytułu wskazanego dziedziczenia, potwierdzonego zgodnie z treścią sygnalizowanego postanowienia Sądu Rejonowego, decyzją Naczelnika Urzędu Skarbowego w S. z dnia 26 stycznia 2018 r. ustalono dla wnioskodawczyni zobowiązanie podatkowe w podatku od spadków i darowizn po zmarłej w dniu 23 kwietnia 1998 r. matce M. S. w kwocie 33.779,00 zł. Wnioskodawczyni wskazane zobowiązanie podatkowe uregulowała.

Drugim współwłaścicielem wskazanej, zabudowanej nieruchomości położonej w S. pozostawała siostra Wnioskodawczyni, również obywatelka Niemiec, A. I. G., która udział w prawie własności tej nieruchomości (również w wysokości 1/2) nabyła w drodze dokonanej na jej rzecz darowizny w dniu 29 marca 1958 r.

Wnioskodawczyni H. R. E. i jej siostra A. I. G. w dniu 21 lutego 2018 r. dokonały sprzedaży wskazanych udziałów w równej wysokość po ½ w prawie własności w/w nieruchomości, nabytych przez nie w sposób wyżej opisany.

Zgodnie z art. 922 ustawy kodeks cywilny spadek to prawa i obowiązki zmarłego wynikające ze stosunków cywilnoprawnych, które z chwilą jego śmierci przechodzą na następców prawnych. W myśl art. 924 kodeksu cywilnego spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 kodeksu cywilnego). Oznacza to, iż dniem nabycia spadku jest data śmierci spadkodawcy. Natomiast postanowienie Sądu o nabyciu spadku potwierdza jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia. Zgodnie bowiem z treścią art. 1025 kodeksu cywilnego, sąd na wniosek osoby mającej w tym interes stwierdza nabycie spadku przez spadkobiercę. Orzeczenie to ma więc jedynie charakter deklaratoryjny, jako, że zgodnie z w/w datą nabycia spadku jest chwila jego otwarcia, tj. chwila śmierci spadkodawcy.

Wobec powyższego Wnioskodawczyni uważa, że nabyła spadek w chwili śmierci jej matki M. S., tj. 23 kwietnia 1998 r. Natomiast sprzedaż nieruchomości dokonana została po upływie 5 lat od tej daty, tak więc w ocenie Wnioskodawczyni transakcja ta nie podlega opodatkowaniu na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stanowisko powyższe podziela również Naczelny Sąd Administracyjny, który w wyroku z dnia 13 września 2011 r. w sprawie oznaczonej sygn. akt: II FSK 500/10 stwierdził: „o dacie nabycia spadku decyduje jego otwarcie (...). W przypadku sprzedaży nieruchomości nabytej w drodze spadku pięcioletni termin, o jakim mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, liczy się od daty śmierci spadkodawcy.”

W ocenie Wnioskodawczyni, na określenie daty, od której należy liczyć 5-letni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wpływa okoliczność, iż stwierdzenie nabycia spadku w drodze orzeczenia sądowego nastąpiło przed upływem wskazanego 5-letniego terminu, gdyż postanowienie to ma jedynie charakter deklaratoryjny.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy należny jest podatek dochodowy od osób fizycznych w przypadku sprzedaży nieruchomości nabytej przez Wnioskodawczynię H. R. E. w drodze dziedziczenia przed upływem 5 lat od uprawomocnienia się orzeczenia o stwierdzeniu nabycia spadku, ale po upływie 5 lat od dnia nabycia spadku, tj. od dnia śmierci spadkodawcy?
2. Czy w przedstawionym stanie faktycznym wystąpi podatek dochodowych od osób fizycznych po stronie sprzedającej: H. R. E.?
3. Jak, w przedstawionym stanie faktycznym, należy określić momentu nabycia opisanej nieruchomości w S. należącej do sprzedającej H. R. E. w przypadku uzyskania przychodów z tytułu odpłatnego zbycia tej nieruchomości?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni, H. R. E., po jej stronie w okolicznościach przestawionego stanu faktycznego, brak podstaw do ustalenia zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych w związku ze sprzedażą stanowiącej jej własność nieruchomości (udziału w nieruchomości) w dniu 21 lutego 2018 r. Zgodnie bowiem z treścią art. 922, 924 i 925 kodeksu cywilnego z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy przesądza, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z przepisów tych wynika także, że stwierdzenie nabycia spadku oraz poświadczenie dziedziczenia nie może nastąpić przed upływem sześciu miesięcy od otwarcia spadku, chyba że wszyscy znani spadkobiercy złożyli już oświadczenia o przyjęciu lub o odrzuceniu spadku (art. 1026 kodeksu cywilnego). Złożenie oświadczenia o przyjęciu spadku oraz wydanie postanowienia sądu stwierdzającego nabycie spadku ma zatem charakter wtórny i potwierdza jedynie nabycie spadku po zmarłym już w chwili jego śmierci. Moment wydania postanowienia sądu pozostaje zatem bez wpływu na przysługujące spadkobiercom z mocy ustawy prawo do spadku należne im już od chwili śmierci spadkodawcy. Nabycie spadku następuje bowiem z mocy samego prawa, zarówno w przypadku dziedziczenia ustawowego jak i testamentowego.

Stwierdzenie nabycia spadku nie oznacza nabycia spadku, do którego dochodzi już w momencie śmierci spadkodawcy, lecz oznacza nabycie prawa do rozporządzania nim. W związku z tym dla powstania obowiązku w podatku dochodowym od osób fizycznych istotna jest nie data wydania postanowienia sądu o stwierdzeniu nabycia spadku, ale dzień otwarcia spadku (czyli data śmierci spadkodawcy). Tak m.in.: wyrok NSA w Warszawie z 28.08.2009 r„ II FSK 1721/08, Legalis; wyrok NSA z 12.06.2008 r„ II FSK 606/08, Legalis; wyrok WSA w Warszawie z 12.06.2008 r., III SA/Wa 427/08, niepubl.; wyrok NSA z 03.07.2008 r., II FSK 329/08, Legalis; wyrok NSA z 12.06.2008 r., II FSK 235/08, Legalis; wyrok WSA we Wrocławiu z 29.05.2015 r., I SA/Wr 301/15, Legalis; wyrok NSA z 19.05.2016 r„ II FSK 1065/14, Legalis.

W przedstawionym stanie faktycznym moment nabycia nieruchomości przez Wnioskodawczynię jest datą otwarcia spadku po jej zmarłej matce M. S., tj. przypada na dzień 23 kwietnia 1998 r.; tym samym w opisanej we wniosku z dnia 2 marca 2018 r., jak i obecnie, powyżej sytuacji, zbycie przez Wnioskodawczynię udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie w/w pięcioletniego okresu, tym samym uzyskany z tego tytułu przychód nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2018 r., poz. 200 ze zm.) osoby fizyczne jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
   
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Stosownie do treści art. 3 ust. 2a ww. ustawy osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Za dochody osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przez osobę, która nie posiada miejsca zamieszkania w Polsce uważa się zgodnie z art. 3 ust. 2b pkt 4 ww. ustawy w szczególności dochody (przychody) z położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości.

Przepis art. 4a tej ustawy stanowi, iż wymienione wyżej przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku podpisaną w Berlinie dnia 14 maja 2003 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90), dochód, osiągany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie z majątku nieruchomego (włączając dochód z gospodarstwa rolnego lub leśnego), położonego w drugim Umawiającym się Państwie, może być opodatkowany w tym drugim Państwie.

Określenie „majątek nieruchomy” ma takie znaczenie, jakie nadaje mu prawo tego Umawiającego się Państwa, na terytorium którego dany majątek jest położony. Określenie to obejmuje w każdym przypadku mienie przynależne do majątku nieruchomego, żywy i martwy inwentarz gospodarstw rolnych i leśnych, prawa, do których zastosowanie mają przepisy prawa powszechnego dotyczące nieruchomości gruntowych, prawa użytkowania nieruchomości, jak również prawa do stałych lub zmiennych świadczeń z tytułu eksploatacji lub prawa do eksploatacji złóż mineralnych, źródeł i innych zasobów naturalnych; statki morskie, statki żeglugi śródlądowej i statki powietrzne nie stanowią majątku nieruchomego (art. 6 ust. 2 ww. Umowy). Użycie w tym przepisie słów „może być opodatkowany” nie oznacza możliwości opodatkowania. Sformułowanie to oznacza, że sprzedaż nieruchomości położonej w danym kraju (w tym wypadku w Polsce) podlega opodatkowaniu w tym kraju.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni na dzień sprzedaży udziału w nieruchomości położonej w Polsce, miała i ma miejsce zamieszkania w Niemczech. Wobec tego należy stwierdzić, że w świetle powołanych wyżej przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz polsko-niemieckiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania przychody ze sprzedaży nieruchomości położonej w Polsce przez osobę zamieszkałą w Niemczech podlegają opodatkowaniu w Polsce, według zasad wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-d) ww. ustawy – źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
   
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
   
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
   
4. innych rzeczy

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W świetle przywołanego powyżej przepisu, każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy stanowi źródło przychodów w rozumieniu tego przepisu, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie, tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Zatem w przypadku sprzedaży nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment jej nabycia i zbycia.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni, obywatelka Niemiec, w wyniku dziedziczenia testamentowego, po zmarłej w dniu 23 kwietnia 1998 r. matce, nabyła udział w prawie własności zabudowanej nieruchomości położonej w S., dla której Sąd Rejonowy w S. Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą, w wysokości 1/2. Podstawą wpisu prawa własności Wnioskodawczyni dla wskazanej nieruchomości było prawomocne postanowienie Sądu Rejonowego w S., Wydział I Cywilny o stwierdzeniu nabycia spadku wydane w dniu 21 października 2016 r. Wnioskodawczyni i jej siostra w dniu 21 lutego 2018 r. dokonały sprzedaży wskazanych udziałów w równej wysokości po 1/2 w prawie własności w/w nieruchomości.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje, co należy rozumieć pod pojęciem nabycia w drodze spadku, dlatego w tym wypadku należy posiłkować się normami prawa cywilnego. W myśl art. 922 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 459 ze zm.) – spadek to prawa i obowiązki zmarłego wynikające ze stosunków cywilnoprawnych, które z chwilą jego śmierci przechodzą na następców prawnych.

Stosownie do art. 924 i 925 Kodeksu cywilnego – spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

Istotnym zatem dla podatku dochodowego jest dzień otwarcia spadku, czyli data śmierci spadkodawcy. Następstwo prawne po osobie zmarłej ma zatem charakter sukcesji uniwersalnej, gdyż spadkobierca na mocy jednego zdarzenia, jakim jest otwarcie spadku, wstępuje w ogół praw i obowiązków osoby zmarłej (spadkodawcy).

Orzeczenie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku potwierdza jedynie nabycie spadku przez spadkobiercę (art. 1025 § 1 Kodeksu) i ma znaczenie jedynie deklaratoryjne. Sąd stwierdza w nim fakt nabycia spadku na wniosek osoby mającej w tym interes. Dzień uprawomocnienia się postanowienia sądu o stwierdzeniu nabycia spadku jest obojętny z punktu widzenia ustalenia momentu nabycia nieruchomości (prawa).

Mając na uwadze przywołane uregulowania prawne oraz opisany we wniosku stan faktyczny stwierdzić należy, że Wnioskodawczyni nabyła przedmiotowy udział w nieruchomości w dacie śmierci spadkodawcy, czyli w dniu 23 kwietnia 1998 r.

Zatem zbycie udziału w nieruchomości w dniu 21 lutego 2018 r. nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż zbycie nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca 1998 r., w którym nastąpiło nabycie. W związku z powyższym, nie powstanie u Wnioskodawczyni obowiązek zapłaty podatku dochodowego od przychodu z tej sprzedaży.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Odnośnie powołanych przez Wnioskodawczynię w przedmiotowym wniosku wyroków sądu tutejszy organ wyjaśnia, że powołane wyroki są rozstrzygnięciami w indywidualnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się zawężają. Zatem wskazane we wniosku wyroki sądu nie mają wpływu na podjęte w niniejszej interpretacji rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę do sądu administracyjnego wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.