Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-3.4012.162.2018.1.JSO
z 16 kwietnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 lutego 2018 r. (data wpływu 21 lutego 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości udokumentowania fakturą VAT-marża sprzedaży samochodu osobowego będącego środkiem trwałym w działalności gospodarczej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 lutego 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości udokumentowania fakturą VAT-marża sprzedaży samochodu osobowego będącego środkiem trwałym w działalności gospodarczej oraz w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. 03-08-2012 r. na potrzeby prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej zakupił samochód osobowy. Sprzedawca wystawił fakturę VAT ze stawką VAT: zwolniony, a zatem nie odliczył VAT od zakupu samochodu. W działalności Wnioskodawcy samochód ten został wpisany do ewidencji środków trwałych. Zakup tego samochodu sfinansował w całości ze środków otrzymanych na uruchomienie działalności gospodarczej z … pochodzących z Europejskiego Funduszu Społecznego. Od miesiąca września 2012 r. rozpoczął amortyzację samochodu metodą liniową. Kwot rat amortyzacyjnych nie zaliczał do kosztów uzyskania przychodu. 30-09-2017 sprzedał samochód w ramach działalności gospodarczej. Wystawił Fakturę VAT marża z adnotacją: procedura marży – towary używane. Niezamortyzowaną wartość samochodu zaliczył do kosztów uzyskania przychodu w m-cu sprzedaży tj. we wrześniu 2017 r.

W zakresie podatku od towarów i usług:

1. Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.
2. W chwili zakupu samochodu zakładał jego dalszą odsprzedaż/zbycie.
3. Samochód, który był przedmiotem sprzedaży spełniał definicję towaru używanego w myśl art. 120 ust. 1 pkt 4) ustawy o podatku od towarów i usług – rok produkcji samochodu 2004.
4. Przedmiotowy samochód w chwili sprzedaży nadawał się do dalszego użytkowania w jego aktualnym stanie.
5. Przedmiotowy samochód został nabyty od podatnika podatku od wartości dodanej, a dostawa samochodu była zwolniona od podatku na zasadach odpowiadającym regulacjom zawartym w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.
   
   

W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych:

1. Podstawowym przedmiotem działalności gospodarczej jest działalność usługowa związana z zagospodarowaniem terenów zieleni - PKD 8130Z.
2. Wnioskodawca rozlicza się z tytułu podatku dochodowego w formie: zasady ogólne – książka przychodów i rozchodów – skala podatkowa.
3. Przedmiotowy samochód wprowadził do ewidencji środków trwałych 09-08-2012 r.
4. Przedmiotowy samochód wykorzystywał w prowadzonej działalności gospodarczej w okresie jej prowadzenia tj. od sierpnia 2012 do sierpnia 2013 oraz od sierpnia 2015 do grudnia 2015, od stycznia 2017 do września 2017. W pozostałych miesiącach działalność była zawieszona.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

(we wniosku jako „Pytanie 1”) Czy sprzedaż samochodu osobowego będącego środkiem trwałym w działalności gospodarczej może być udokumentowana fakturą VAT-marża z adnotacją: Procedura marży – towary używane?

Zdaniem Wnioskodawcy, opierając się na art. 120 ust. 4 i 10 ustawy o VAT Wnioskodawca uważa, że samochód osobowy będący środkiem trwałym w działalności Wnioskodawcy, od którego przy zakupie nie odliczył podatku VAT, może być sprzedany bez naliczania podatku VAT, z zastosowaniem procedury marży-towary używane. Do sprzedaży przedmiotowego samochodu Wnioskodawca zastosował procedurę VAT marża. Sprzedawany samochód jest towarem używanym w myśl art. 120 ust. 1 punkt 4) ustawy o podatku od towarów i usług, nabytym uprzednio przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, z zamiarem przyszłej odsprzedaży. Zakup był od podatnika VAT, a dostawa była zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Podstawę opodatkowania podatkiem przy sprzedaży tego samochodu Wnioskodawca ustalił w oparciu o art. 120 ust. 4 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W związku z tym, że wniosek dotyczy stanu faktycznego, który zaistniał w 2017 r., niniejszą interpretację wydaje się na podstawie stanu prawnego obowiązującego w 2017 r.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.) zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Z powyższego wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Z kolei dla potrzeb stosowania szczególnej procedury w zakresie dostawy towarów używanych ustawodawca w art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy określił, że przez towary używane rozumie się ruchome dobra materialne nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie lub po naprawie, inne niż określone w pkt 1-3 oraz inne niż metale szlachetne lub kamienie szlachetne (CN 7102, 7103, 7106, 7108, 7110, 7112), (PKWiU 24.41.10.0, 24.41.20.0, ex 24.41.30.0, ex 32.12.11.0, ex 32.12.12.0 i 38.11.58.0).

Zgodnie z art. 120 ust. 4 ustawy, w przypadku podatnika dokonującego dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków nabytych uprzednio przez tego podatnika w ramach prowadzonej działalności, w celu odsprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między kwotą sprzedaży a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku.

Przez kwotę sprzedaży rozumie się całkowitą kwotę, którą podatnik otrzymał lub ma otrzymać z tytułu dostawy towarów od nabywcy lub osoby trzeciej, wliczając w to otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty bezpośrednio związane z tą dostawą, podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze oraz koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, którymi podatnik obciąża nabywcę, z wyłączeniem kwot, o których mowa w art. 29a ust. 7 (art. 120 ust. 1 pkt 5 ustawy).

Natomiast przez kwotę nabycia rozumie się wszystkie składniki wynagrodzenia, o których mowa w pkt 5, które dostawca towarów otrzymał lub ma otrzymać od podatnika (art. 120 ust. 1 pkt 6 ustawy).

Należy zaznaczyć, że opodatkowanie w systemie marży jest ograniczone do pewnej kategorii towarów używanych, oraz istotne jest przy tym, od kogo towary używane zostały nabyte.

I tak, stosownie do art. 120 ust. 10 ustawy, przepisy ust. 4 i ust. 5 dotyczą dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków, które podatnik nabył od:

1. osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, niebędącej podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej;
2. podatników, o których mowa w art. 15, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
3. podatników, jeśli dostawa tych towarów była opodatkowana zgodnie z ust. 4 i 5;
4. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
5. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w ust. 4 i 5, a nabywca posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie towarów na tych zasadach.
   
   

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług przewidują zatem stosowanie szczególnej procedury opodatkowania dostawy – między innymi – towarów używanych, polegającej na opodatkowaniu marży. Jest to szczególna forma opodatkowania, w której podstawą opodatkowania jest marża stanowiąca różnicę między kwotą sprzedaży a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku. Taka procedura opodatkowania może być stosowana w przypadku dostawy towarów używanych nabytych wcześniej przez podatnika w ramach prowadzonej działalności w celu odsprzedaży. Przy czym, dla opodatkowania dostawy towarów używanych w procedurze marży nie mniej ważne jest – oprócz rodzaju towaru, który może zostać objęty tą procedurą – także to, od kogo ten towar został kupiony. Zastosowanie tej procedury wymaga, aby towary używane były nabyte od podmiotów wymienionych w powołanym wyżej art. 120 ust. 10 ustawy.

Wspólną cechą wszystkich przedstawionych w ww. przepisie przypadków, warunkujących zastosowanie szczególnej procedury opodatkowania marży, jest to, że podmiot sprzedający używany towar pozbawiony był prawa do odliczenia podatku od towarów i usług naliczonego przy jego nabyciu. Ponadto, jak wynika z przepisu art. 120 ust. 4 ustawy, warunkiem niezbędnym do zastosowania tej procedury jest określenie, że towar został jednak nabyty w celu odsprzedaży (także w sytuacji, gdy samochód ten przed odsprzedażą podatnik użytkował dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej).

Z opisu sprawy wynika, że w dniu 3 sierpnia 2012 r. Wnioskodawca zakupił samochód osobowy na potrzeby prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. W chwili zakupu samochodu zakładał jego dalszą odsprzedaż/zbycie. W dniu 30 września 2017 r. Wnioskodawca sprzedał samochód. Spełniał on definicję towaru używanego w myśl art. 120 ust. 1 pkt 4) ustawy o podatku od towarów i usług i w chwili sprzedaży nadawał się do dalszego użytkowania w jego aktualnym stanie. Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Przedmiotowy samochód został nabyty od podatnika podatku od wartości dodanej, a dostawa samochodu była zwolniona od podatku na zasadach odpowiadającym regulacjom zawartym w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego, czy sprzedaż samochodu może być udokumentowana fakturą VAT-marża z adnotacją: Procedura marży – towary używane.

Mając na uwadze powołane przepisy oraz przedstawiony opis sprawy wskazać należy, że Wnioskodawca miał prawo przy sprzedaży przedmiotowego samochodu do zastosowania procedury opodatkowania marży. W przedmiotowej sprawie spełnione były bowiem przesłanki pozwalające na zastosowanie ww. procedury, tj. samochód będący przedmiotem wniosku spełniał definicję towaru używanego w myśl art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy i Wnioskodawca nabył go od jednego z podmiotów wymienionych w art. 120 ust. 10 ustawy, a w momencie nabycia zakładał jego dalszą odsprzedaż.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy, należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy oraz własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego … w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.