Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-2.4010.29.2018.1.HS
z 17 kwietnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 201 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 25 stycznia 2018 r. (data wpływu 26 stycznia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku poboru podatku u źródła w związku z wypłatą Partnerowi części zysków z tytułu udziału we wspólnym przedsięwzięciu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 stycznia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku poboru podatku u źródła w związku z wypłatą Partnerowi części zysków z tytułu udziału we wspólnym przedsięwzięciu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

Przedmiotem działalności Wnioskodawcy (zwanego dalej: „Spółką”) jest szeroko rozumiana działalność prawnicza (PKD 69.10.Z). Spółka posiada status spółki adwokacko-radcowskiej w rozumieniu art. 4a ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. – Prawo o adwokaturze (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 2368 ze zm.) oraz art. 8 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1870 ze zm.).

Jednym z celów gospodarczych Spółki jest świadczenie pomocy prawnej na rzecz podmiotów gospodarczych oraz podmiotów prawa publicznego na rynkach zagranicznych, w szczególności na rynku azjatyckim. W ramach rozszerzania swojej działalności w powyższym zakresie, Spółka przystąpiła do przetargu na świadczenie usług doradczych dotyczących ulepszenia systemu usług rejestracji i wyceny nieruchomości oraz pomocy prawnej gwarantowanej przez państwo w ramach projektu wzmacniania instytucjonalnego sektora sprawiedliwości organizowanego przez Ministerstwo Sprawiedliwości K. (dalej: „Zamawiający”).

W celu realizacji ww. projektu Spółka nawiązała współpracę ze Spółką X. LLC z siedzibą w G. (dalej: „Partner” lub „Członek Konsorcjum”), posiadającą unikalne doświadczenie w doradztwie na rzecz sektora publicznego, w szczególności dotyczącego przeprowadzania reform instytucji publicznych oraz dysponującą zespołem ekspertów posiadających specjalistyczną wiedzę. Współpraca Spółki z Partnerem dotyczyła w pierwszej kolejności wspólnego opracowania oferty oraz prowadzenia negocjacji z Zamawiającym. W przypadku pozytywnego zakończenia negocjacji i zawarcia umowy z Zamawiającym, przedmiotem współpracy miała być wspólna realizacja wynegocjowanego projektu, ponoszenie solidarnej odpowiedzialności za jego wykonanie oraz wspólne uczestnictwo w zyskach i stratach wspólnego przedsięwzięcia w uzgodnionym zakresie.

W wykonaniu powyższych ustaleń, Spółka oraz Partner zdecydowały się na powołanie konsorcjum, które zostało uregulowane umowami z 13 września 2017 r. oraz z 13 grudnia 2017 r. (zwane dalej łącznie: „Umową Konsorcjum”). Umowa Konsorcjum nie powołuje żadnego nowego podmiotu, w szczególności nie stanowi ona umowy spółki prawa handlowego ani spółki cywilnej lub umowy o podobnym charakterze. Umowa Konsorcjum ma na celu wyłącznie uregulowanie zasad współpracy oraz rozliczeń stron w związku z realizacją projektu na rzecz Zamawiającego.

Zgodnie z Umową Konsorcjum Spółka pełni funkcję lidera konsorcjum. Jako lider konsorcjum, Spółka wykonuje m.in. następujące czynności:

• reprezentuje obie strony Umowy Konsorcjum wobec Zamawiającego;
• jest odpowiedzialna za prowadzenie negocjacji z Zamawiającym w imieniu konsorcjum;
• podpisuje w imieniu konsorcjum umowę z Zamawiającym oraz inne niezbędne dokumenty i deklaracje;
• wystawia faktury z tytułu sprzedaży usług wykonanych przez Spółkę oraz Partnera na rzecz Zamawiającego w imieniu konsorcjum;
• otrzymuje zapłatę całości wynagrodzenia należnego konsorcjum od Zamawiającego oraz dokonuje podziału otrzymanych środków pomiędzy Spółkę i Partnera zgodnie ze wskazanymi w Umowie Konsorcjum udziałami Spółki i Partnera we wspólnym przedsięwzięciu;
• wykonuje na rzecz Zamawiającego uzgodnioną w Umowie Konsorcjum część prac konsultacyjnych, polegających głównie na sporządzaniu ekspertyz prawnych;
• zwołuje oraz przewodniczy posiedzeniom Komitetu Koordynacyjnego, składającego się z przedstawicieli Spółki i Partnera, odpowiedzialnego m.in. za podejmowanie decyzji związanych z zarządzaniem projektem w sprawach nierostrzygniętych samodzielnie przez Menadżera Projektu, ustalanie wspólnych stanowisk członków konsorcjum wobec Zamawiającego, uzgodnienia dotyczące zmian umowy z Zamawiającym, uzgodnienia dotyczące zmian wysokości wynagrodzenia, zmian udziałów poszczególnych stron we wspólnym przedsięwzięciu oraz zmian harmonogramu prac, a także rozwiązywanie problemów mogących powstać w związku ze wspólnym wykonywaniem projektu na rzecz Zamawiającego;
• zobowiązana jest pokryć koszty podróży służbowych oraz zakwaterowania swoich ekspertów zaangażowanych w realizację projektu w zakresie uzgodnionym w Umowie Konsorcjum.
  
  

Na mocy Umowy Konsorcjum, Członek Konsorcjum pełni funkcję Menadżera Projektu, odpowiedzialnego za:

• bieżące kontakty oraz korespondencję z przedstawicielami Zamawiającego w trakcie wykonywania projektu oraz przekazywanie kopii korespondencji liderowi konsorcjum;
• koordynowanie prac w ramach realizacji projektu oraz wykonywanie decyzji Komitetu Koordynacyjnego;
• zapewnienie sprawnego obiegu informacji otrzymanych od Zamawiającego lub innych informacji niezbędnych dla prawidłowego wykonania umowy z Zamawiającym;
• bieżące zarządzanie projektem, w tym sporządzanie i przekazywanie raportów przewidzianych w umowie z Zamawiającym oraz administrowanie pracami konsorcjum;
• pokrycie kosztów podróży służbowych oraz zakwaterowania swoich ekspertów zaangażowanych w realizację projektu, a także wszelkich innych kosztów związanych z wykonywaniem przez Członka Konsorcjum usług na rzecz Zamawiającego, ponadto Członek Konsorcjum jest zobowiązany do odpowiedniej alokacji wynagrodzenia otrzymanego od Zamawiającego na pokrycie kosztów projektu innych niż koszty pokryte przez Spółkę;
• wykonywanie wszelkich innych czynności niezbędnych dla prawidłowego wykonania umowy z Zamawiającym.
  
  

W ramach konsorcjum Spółka oraz Partner wykonują usługi bezpośrednio na rzecz Zamawiającego. Każda ze stron Umowy Konsorcjum jest solidarnie odpowiedzialna wobec Zamawiającego za prawidłowe wykonanie umowy. Jednocześnie w stosunkach pomiędzy członkami konsorcjum, każda ze stron Umowy Konsorcjum odpowiada wobec drugiej strony za swoje zobowiązania związane z udziałem we wspólnym przedsięwzięciu, m.in. za dostarczenie Zamawiającemu rezultatów prac spełniających wymogi określone w umowie z Zamawiającym oraz dokumentacji przewidzianej w tej umowie, w terminach wynikających z harmonogramu uzgodnionego z Zamawiającym. Zarówno Spółka, jak i Członek Konsorcjum, samodzielnie ponoszą ryzyka gospodarcze i finansowe związane z udziałem w konsorcjum, a także samodzielnie pokrywają koszty związane z realizacją projektu (np. związane z zatrudnieniem ekspertów lub podwykonawców), o ile Umowa Konsorcjum nie stanowi inaczej.

Wynagrodzenie za czynności wykonane przez obu członków konsorcjum będzie wpływało na rachunek bankowy Spółki jako lidera konsorcjum. Następnie Spółka będzie wypłacać na rzecz Partnera należny mu udział z tytułu czynności wykonywanych w ramach konsorcjum w wysokości wynikającej z Umowy Konsorcjum. Z uwagi na fakt, że członkowie konsorcjum nie świadczą sobie nawzajem żadnych usług, rozliczenie pomiędzy Spółką, jako liderem konsorcjum, oraz Partnerem następuje na podstawie not księgowych wystawianych przez Partnera na Spółkę, proporcjonalnie do udziału przypadającego Partnerowi w przychodach określonego w Umowie Konsorcjum.

W przypadku gdy Zamawiający z jakiegokolwiek powodu zatrzyma część wynagrodzenia należnego konsorcjum, kwota zatrzymanego wynagrodzenia będzie alokowana pomiędzy Spółkę i Partnera proporcjonalnie do udziałów w konsorcjum. W razie konieczności uiszczenia na rzecz Zamawiającego jakichkolwiek kar umownych lub odszkodowań, zapłaty dokona ta strona Umowy Konsorcjum, która jest odpowiedzialna za wystąpienie przesłanek do powstania ww. roszczenia. W przypadku gdy żadna ze stron nie uzna swojej odpowiedzialności w powyższym zakresie, kwota kary umownej lub odszkodowania zostanie pokryta przez obie strony proporcjonalnie do ich udziałów w konsorcjum.

Spółka dysponuje aktualnym certyfikatem rezydencji podatkowej Partnera.

Spółka nie wyklucza, że również w przyszłości będzie realizowała wspólnie z Partnerem lub z innym podmiotem projekty na analogicznych zasadach jak w opisanym stanie faktycznym, tj. działając w charakterze lidera konsorcjum.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wypłacając Partnerowi część zysków z tytułu udziału we wspólnym przedsięwzięciu, w udziale wynikającym z Umowy Konsorcjum, Spółka jest zobowiązana obliczyć, pobrać i odprowadzić na rachunek właściwego urzędu skarbowego jakikolwiek podatek z tytułu dochodów uzyskiwanych przez Partnera na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (tzw. „podatek u źródła”)?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie jest on zobowiązany do obliczenia, pobrania i zapłaty na rachunek urzędu skarbowego jakiegokolwiek podatku z tytułu dochodów uzyskiwanych przez Partnera na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (tzw. „podatku u źródła”, dalej: „WHT”), wynikającego z wypłaty Partnerowi części zysków z tytułu udziału we wspólnym przedsięwzięciu, określonej w Umowie Konsorcjum.

Zważywszy na fakt, że Partner jest spółką prawa gruzińskiego, nieposiadającą siedziby ani zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zastosowanie znajdzie przepis art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 2343 ze zm.), regulujący zasadę ograniczonego obowiązku podatkowego. Zgodnie z tym przepisem – podatnicy, jeżeli nie posiadają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Jednocześnie w art. 3 ust. 3 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych sprecyzowano, że za dochody osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się m.in. dochody z tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia. W art. 3 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wskazano dodatkowo, że za dochody (przychody), o których mowa w ust. 3 pkt 5, uważa się przychody wymienione w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1, jeżeli nie stanowią dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 3 pkt 1-4.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 2a stanowi, że podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z tytułu świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze, ustala się w wysokości 20% przychodów.

Jednocześnie art. 21 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, że przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Stosownie natomiast do art. 26 ust. 1 in fine ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych –¬ zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika do celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

W konsekwencji uznanie, że usługi stanowią świadczenia objęte dyspozycją art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie oznacza automatycznej konieczności potrącenia WHT przez Spółkę. Decydujące znaczenie będą bowiem mieć stosowne postanowienia polsko-gruzińskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania (Umowa między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Gruzji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisana w Warszawie dnia 5 listopada 1999 r. (Dz.U. z 2006 r. Nr 248, poz. 1820 – dalej: „UPO”).

W myśl art. 7 ust. 1 UPO – zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład.

Na gruncie UPO zawartej przez Polskę z Gruzją, świadczenie usług niematerialnych (takich jak wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) traktowane jest jako przychody z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej (zyski przedsiębiorstw). Zyski przedsiębiorstwa posiadającego siedzibę na terytorium Gruzji opodatkowane są jedynie na terytorium Gruzji (z wyjątkiem sytuacji posiadania zagranicznego zakładu na terytorium Polski). Partner nie posiada jednak zagranicznego zakładu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Mając na uwadze, że dochody Partnera podlegają opodatkowaniu wyłącznie w Gruzji, na Spółce nie będą ciążyły obowiązki związane z potrąceniem WHT. Warunkiem niepobrania WHT na podstawie przepisów UPO jest posiadanie przez Spółkę certyfikatu rezydencji podatkowej Partnera, który to warunek został przez Spółkę spełniony.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, oraz
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.