2018.04.11 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT3.4011.96.2018.1.DB
z 11 kwietnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 8 lutego 2018 r. (data wpływu 14 lutego 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 3 kwietnia 2018 r. (data wpływu 6 kwietnia 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

określenia przychodu z tytułu świadczenia usług pośrednictwa handlowego w oparciu o model dropshippingu - jest prawidłowe,
właściwego dokumentowania osiąganych przychodów – jest prawidłowe,
określenia momentu powstania przychodu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 lutego 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia przychodu z tytułu świadczenia usług pośrednictwa handlowego w oparciu o model dropshippingu, właściwego dokumentowania przychodów oraz określenia momentu powstania przychodu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni zamierza prowadzić działalność gospodarczą polegającą na sprzedaży przez internet przy wykorzystaniu modelu logistycznego zwanego dropshippingiem. Działalność będzie polegać na przeniesieniu procesu wysyłki towaru na dostawcę i będzie prowadzona w formie pośrednictwa handlowego poprzez aukcje internetowe (PKD 47.91).

Wnioskodawczyni jako pośrednik nie będzie kupować na własną rzecz towaru, który następnie byłby sprzedawany klientowi, a jedynie pośredniczyć w zawarciu takiej transakcji pomiędzy dostawcą a ostatecznym nabywcą. Towar będący przedmiotem takiej transakcji nie stanie się nigdy własnością Wnioskodawczyni, będzie docierał bezpośrednio od dostawcy do klienta.

Rolą Wnioskodawczyni jako pośrednika będzie prezentowanie na aukcjach internetowych lub innych portalach ogłoszeniowych towarów, będących własnością dostawców, zbieranie zamówień, obsługa płatności, tj. inkasowanie wpłat od klientów w postaci przelewów bankowych na swój rachunek bankowy oraz przesłanie zamówień do dostawcy, którego siedziba znajduje się poza terytorium Unii Europejskiej oraz ewentualna pomoc klientowi w postępowaniu reklamacyjnym.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 3 kwietnia 2018 r. Wnioskodawczyni dodała, że w ramach działalności gospodarczej będzie prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy przychodem z tytułu usług dropshippingu, który podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym będzie uzyskana od klientów prowizja (marża) ?
Na podstawie jakich dokumentów Wnioskodawczyni ma ujmować oraz określać przychód ?
Który dzień określić jako moment powstania przychodu ?

W ocenie Wnioskodawczyni przychodem z tytułu świadczenia usług pośrednictwa handlowego poprzez aukcje internetowe i inne portale ogłoszeniowe przy wykorzystaniu modelu dropshippingu będzie powizja (marża), tj. różnica pomiędzy kwotą przelaną na konto bankowe Wnioskodawczyni od klienta, a kwotą przekazaną do dostawcy (właściciela towaru) tytułem poszczególnych transakcji.

Wnioskodawczyni jako przedsiębiorca nie będzie nigdy właścicielem towaru, a także importerem, gdyż rolą Wnioskodawczyni będzie jedynie pośredniczenie w płatnościach i zamówieniach, co oznacza, że nie będzie sprowadzała towaru we własnym imieniu ani klienta (nie będzie sprzedawcą).

Wnioskodawczyni nie będzie otrzymywać od dostawcy żadnych faktur ani rachunków potwierdzających zakup (te będą dostawać bezpośrednio klienci/zamawiający), na udokumentowanie kwoty transakcji pomiędzy Wnioskodawczynią a dostawcą (kwoty wysłanej dostawcy), będzie dysponować jedynie dowodem wykonania przelewu bankowego (płatność …). Ponadto, Wnioskodawczyni będzie prowadzić również ewidencję, w której będą do siebie dopasowane transakcje uznaniowe na rachunek Wnioskodawczyni i transakcje obciążeniowe, oraz uzyskany z tego tytułu przychód tj. prowizja za transakcję. Reasumując do ustalenia przychodu z działalności gospodarczej Wnioskodawczyni będzie wykorzystywać wyciąg bankowy.

Kwotę otrzymaną od kupującego, Wnioskodawczyni będzie przelewać do sprzedającego po wcześniejszym potrąceniu prowizji za pośrednictwo i ten dzień uznaje jako dzień wykonania usługi i datę powstania przychodu. Na życzenie klienta będzie istniała możliwość wystawienia rachunku za pośrednictwo handlowe, który będzie opiewał na kwotę w wysokości marży, uzyskanej za pośredniczenie w sprzedaży danego produktu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe w części dotyczącej momentu powstania przychodu oraz prawidłowe w pozostałej części.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest określona w pkt 3 tego przepisu pozarolnicza działalność gospodarcza.

Stosownie do treści art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Z opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni zamierza prowadzić działalność gospodarczą w modelu logistycznym dropshipping. Działalność ta będzie polegać na przeniesieniu procesu wysyłki towaru na dostawcę i będzie prowadzona w formie pośrednictwa handlowego poprzez aukcje internetowe (PKD 47.91).

Biorąc pod uwagę przedstawione zdarzenie przyszłe oraz przytoczone przepisy prawne, należy stwierdzić, że jeżeli w istocie Wnioskodawczyni w ramach prowadzonej działalności gospodarczej będzie jedynie pośredniczyć w sprzedaży towarów handlowych, (a więc nie będzie dokonywać ich zakupu ani nie stanie się ich właścicielem), to przychód uzyskany z tego tytułu będzie stanowić wartość prowizji (marża), czyli różnica pomiędzy kwotą przelaną na konto bankowe Wnioskodawczyni od klienta, a kwotą przekazaną przez nią do dostawcy (właściciela towaru) tytułem poszczególnych transakcji.

Należy również dodać, że podstawę opodatkowania zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi (z zastrzeżeniem art. 29–30c, art. 30e i art. 30f) dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b–3e, 4–4e i 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wynikających z tytułów wymienionych w tym przepisie.

Natomiast w myśl art. 24 ust. 2 ustawy - u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14 a kosztami uzyskania powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa.

W myśl art. 24a ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej „księgą”, z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Szczegółowe warunki, jakie musi spełniać dokument, aby mógł stanowić podstawę wpisu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów określają przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (t.j. Dz. U. 2017 r., poz. 728).

Stosownie do treści § 12 ust. 3 powołanego rozporządzenia, podstawą zapisów w księdze są dowody księgowe, którymi są:

faktury, faktury VAT RR, rachunki oraz dokumenty celne, zwane dalej „fakturami”, wystawione zgodnie z odrębnymi przepisami, lub
1. 1a) (uchylony)
2. 1b) (uchylony)
3. 1c) dokumenty określające zmniejszenie kosztów uzyskania przychodów lub zwiększenie przychodów na podstawie art. 22p ustawy o podatku dochodowym, zawierające co najmniej:
1. datę wystawienia dokumentu oraz miesiąc, w którym dokonuje się zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów lub zwiększenia przychodów,
2. wskazanie faktury, a jeżeli nie istniał obowiązek wystawienia faktury, wskazanie umowy albo innego dokumentu, stanowiących podstawę do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów związanych z płatnościami dotyczącymi transakcji określonych w art. 22 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1829, 1948, 1997 i 2255) dokonanych bez pośrednictwa rachunku płatniczego,
3. wskazanie kwoty, o którą podatnik zmniejsza koszty uzyskania przychodów lub zwiększa przychody,
4. podpis osoby sporządzającej dokument, lub
inne dowody, wymienione w § 13 i 14, stwierdzające fakt dokonania operacji gospodarczej zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem i zawierające co najmniej:
1. wiarygodne określenie wystawcy lub wskazanie stron (nazwę i adresy) uczestniczących w operacji gospodarczej, której dowód dotyczy,
2. datę wystawienia dowodu oraz datę lub okres dokonania operacji gospodarczej, której dowód dotyczy, z tym że jeżeli data dokonania operacji gospodarczej odpowiada dacie wystawienia dowodu, wystarcza podanie jednej daty,
3. przedmiot operacji gospodarczej i jego wartość oraz ilościowe określenie, jeżeli przedmiot operacji jest wymierny w jednostkach naturalnych,
4. podpisy osób uprawnionych do prawidłowego udokumentowania operacji gospodarczych

- oznaczone numerem lub w inny sposób umożliwiający powiązanie dowodu z zapisami księgowymi dokonanymi na jego podstawie.

Natomiast § 13 ww. rozporządzenia stanowi, że za dowody księgowe uważa się również:

dzienne zestawienia dowodów (faktur dotyczących sprzedaży) sporządzone do zaksięgowania ich zbiorczym zapisem;
noty księgowe, sporządzone w celu skorygowania zapisu dotyczącego operacji gospodarczej, wynikającej z dowodu obcego lub własnego, otrzymane od kontrahenta podatnika lub przekazane kontrahentowi;
dowody przesunięć;
dowody opłat pocztowych i bankowych;
inne dowody opłat, w tym dokonywanych na podstawie książeczek opłat, oraz dokumenty zawierające dane, o których mowa w § 12 ust. 3 pkt 2.

Stosownie do treści § 18 ust. 1 cyt. rozporządzenia, podatnik jest obowiązany dokonywać zapisów w ewidencjach, o których mowa w § 6 pkt 1 i § 8 ust. 1 pkt 2, jeden raz dziennie po zakończeniu dnia, nie później niż przed rozpoczęciem działalności w dniu następnym.

Zgodnie z § 19 ust. 1-6 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, zapisy w księdze dotyczące przychodów ze sprzedaży wyrobów, towarów handlowych i usług są dokonywane na podstawie wystawionych faktur, a w przypadku sprzedaży nieudokumentowanej fakturami - na podstawie wystawionego na koniec dnia dowodu wewnętrznego, w którym w jednej kwocie wykazana jest wartość tych przychodów za dany dzień, o ile nie jest prowadzona ewidencja sprzedaży lub ewidencja przy zastosowaniu kas rejestrujących. Zapisów dokonuje się jeden raz dziennie po zakończeniu dnia, nie później niż przed rozpoczęciem działalności w dniu następnym, z zastrzeżeniem § 20 ust. 2 i 3 oraz § 30. Jeżeli w danym dniu podatnik wystawia wiele faktur, zapisów w księdze można dokonywać jedną sumą wynikającą z dziennego zestawienia tych faktur, zwanego dalej „zestawieniem sprzedaży”. Zestawienie sprzedaży powinno zawierać co najmniej następujące dane: datę i kolejny numer zestawienia, numery od-do faktur objętych zestawieniem, sumę zbiorczą tych faktur oraz podpis podatnika lub osoby, która sporządziła zestawienie. Podatnicy prowadzący ewidencję, o której mowa w § 8 ust. 1 pkt 2, mogą dokonywać zapisów dotyczących przychodu, wykazanych w tej ewidencji, w jednej pozycji na koniec każdego miesiąca.

Mając powyższe na względzie, stwierdzić należy, że prowadzone przez Wnioskodawczynię ewidencje, zawierające zestawienie dokonywanych transakcji, wraz z rachunkami za pośrednictwo handlowe, opiewające na kwotę w wysokości marży jaką Wnioskodawczyni uzyska od klienta, będą mogły stanowić dowód księgowy, jako podstawę zapisu w księdze przychodów i rozchodów.

Odnosząc się do kwestii określenia momentu powstania przychodu należy wskazać co następuje.

Na mocy art. 14 ust. 1c ww. ustawy, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 1e, 1h-1j i 1n-1p, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

wystawienia faktury albo
uregulowania należności.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę określającą moment powstania przychodu w podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tą zasadą, datą powstania przychodu jest dzień wydania towaru lub wykonania usługi. W ten sposób moment powstania przychodu wyznacza się jednak jedynie wówczas, gdy do wydania towaru lub wykonania usługi dochodzi przed wystawieniem dokumentującej dane zdarzenie faktury lub uregulowaniem należności za towar lub usługę. Gdy bowiem wystawienie faktury lub zapłata należności za towar bądź wykonanie usługi następuje przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi, wówczas przychód na potrzeby podatku dochodowego powstaje w dacie tego zdarzenia, które miało miejsce najwcześniej. Przychód generuje zatem to zdarzenie, które wystąpi jako pierwsze.

Zgodnie z powyższym, za datę powstania przychodu z tytułu świadczenia usług pośrednictwa handlowego w oparciu o model dropshippingu należy uznać dzień wpływu środków pieniężnych na rachunek bankowy Wnioskodawczyni (dzień uregulowania należności), a nie dzień przekazania tych środków (po wcześniejszym potrąceniu prowizji) na konto dostawcy, ponieważ zdarzenie to ma miejsce przed wykonaniem usługi.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawczyni w części:

dotyczącej określenia przychodu z tytułu świadczenia usług pośrednictwa handlowego w oparciu o model dropshippingu - jest prawidłowe,
dotyczącej właściwego dokumentowania osiąganych przychodów – jest prawidłowe,
dotyczącej określenia momentu powstania przychodu – jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin