Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-2.4011.124.2018.1.MKA
z 30 marca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 marca 2018 r. (data wpływu 9 marca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości wspólnego rozliczenia małżonków – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 marca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości wspólnego rozliczenia małżonków.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w dniu 8 lutego 2011 r. rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej zajmującej się doradztwem w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania. Wybrał opodatkowanie dochodu na zasadach określonych w art. 9a ust. 2 w związku z art. 30c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej PDOF) - tzw. podatek liniowy 19%. W dniu 15 lutego 2016 r. Wnioskodawca zawiesił wykonywanie działalności gospodarczej, a wobec jej niepodjęcia w okresie 24 miesięcy, z dniem 22 lutego 2018 r. został wykreślony z Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. Zainteresowany za 2017 r. uzyskiwał dochód z tytułu umowy o pracę oraz kontraktu managerskiego, które opodatkowane były wg skali zgodnie z art. 27 ustawy PDOF. Wnioskodawca za 2017 r. zamierza skorzystać z możliwości wspólnego rozliczenia się z małżonką zgodnie z art. 6 ust 2 ustawy PDOF. Żona podatnika w 2017 r. uzyskiwała dochód z tytułu umowy o pracę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca ma możliwość wspólnego rozliczenia się z małżonką za 2017r.?

Zdaniem Wnioskodawcy, ma On prawo wspólnego rozliczenia się z małżonką za 2017r.

Wnioskodawca rozpoczynając działalność gospodarczą wybrał opodatkowanie dochodu podatkiem liniowym 19% (art. 30c ustawy PDOF). Zgodnie z art. 6 ust 8 ustawy PDOF wspólne rozliczenie dochodu z małżonkiem nie ma zastosowania w przypadku, gdy chociażby do jednego z małżonków mają zastosowanie przepisy art. 30c.

Wnioskodawca zawieszając działalność gospodarczą w dniu 15 lutego 2016 r. nie wykonywał działalności gospodarczej i nie osiągał bieżących przychodów z działalności gospodarczej, co jest zgodne z art. 14a ust 3 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej (dalej u.s.d.g.). Użyty w art. 6 ust. 8 ustawy o PDOF zwrot „mają zastosowanie przepisy art. 30c dotyczy sytuacji, w której podatnik ma choćby potencjalną możliwość osiągnięcia dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 30c ustawy o PDOF.

Zdaniem Wnioskodawcy fakt zawieszenia działalności gospodarczej, skutkujący brakiem możliwości uzyskiwania z tego źródła dochodu, wyklucza możliwość zastosowania względem niego przepisu art. 30c ustawy o PDOF, a tym samym ma on możliwość wspólnego rozliczenia się z małżonką.

Ponadto zgodnie z przepisami w okresie zawieszenia działalności gospodarczej podatnik może uzyskać przychody z tego źródła, skoro ma prawo przyjmować należności oraz osiągać przychody finansowe, ale powstałe przed zawieszeniem działalności gospodarczej (art. 14a ust. 4 pkt 26 u.s.d.g.). A zatem nie można wykluczyć takiej sytuacji, w której otrzymane należności z okresu poprzedzającego zawieszenie działalności, np. z uwagi na szczególne zasady powstania obowiązku podatkowego, rozliczone będą na bieżąco, w roku podatkowym ich otrzymania. W takim wypadku zastosowanie znajdzie, mimo zawieszenia działalności, art. 30c ustawy o PDOF, a w konsekwencji także wyłączenie z art. 6 ust. 8 tej ustawy.

W przypadku Wnioskodawcy taka sytuacja nie wystąpiła, ponieważ wszystkie dochody z działalności gospodarczej zostały rozliczone jeszcze przed jej zawieszeniem. Ponadto zawieszenie działalności nastąpiło w lutym 2016 r., co przy uwzględnieniu przedmiotu działalności oznacza, że ewentualne (potencjalne) dochody dotyczyć mogły roku 2016 lub lat poprzednich, nie mogły być zaś rozliczone w 2017 r. Z powyższego wynika, że Wnioskodawca w roku 2017 r. nie mógł potencjalnie uzyskać dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, opodatkowanych stawką liniową 19%.

Wobec nie uzyskania z tego źródła dochodu w roku 2017 r., w stosunku do Wnioskodawcy nie mógł znaleźć zastosowania art. 30c ustawy o PDOF, tym samym zastosowania nie mógł znaleźć także sporny art. 6 ust. 8 ustawy o PDOF.

Z art. 30c wynika norma, która nakazuje jej adresatowi czyli Wnioskodawcy, który wybrał opodatkowanie według stawki liniowej, opodatkowanie dochodu osiągniętego z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej, podatkiem który wynosi 19% jego podstawy obliczenia. Warunkiem stosowania tej normy jest uzyskanie dochodu. Potencjalny adresat tej normy nie zastosuje stawki 19%, jeżeli dochodu nie uzyska. W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, że ma prawo do wspólnego rozliczenia z małżonką za 2017 r.

Na potwierdzenie słuszności swojego stanowiska Wnioskodawca powołuje się na wyrok WSA w Poznaniu z 7 grudnia 2007 r., sygn. akt I SA/PO 837/17.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200 z późn. zm.) małżonkowie podlegają odrębnemu opodatkowaniu od osiąganych przez nich dochodów.

Jednakże ust. 2 ww. artykułu 6 przewiduje możliwość preferencyjnego opodatkowania dochodów osiąganych przez małżonków, w myśl tego przepisu, małżonkowie podlegający obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, między którymi istnieje przez cały rok podatkowy wspólność majątkowa, pozostający w związku małżeńskim przez cały rok podatkowy mogą być, z zastrzeżeniem ust. 8, na wspólny wniosek wyrażony w zeznaniu podatkowym, opodatkowani łącznie od sumy swoich dochodów określonych zgodnie z art. 9 ust. 1 i 1a, po uprzednim odliczeniu, odrębnie przez każdego z małżonków, kwot określonych w art. 26 i art. 26e; w tym przypadku podatek określa się na imię obojga małżonków w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy łącznych dochodów małżonków.

Wniosek, o którym mowa w ust. 2, może być wyrażony przez jednego z małżonków. Wyrażenie wniosku przez jednego z małżonków traktuje się na równi ze złożeniem przez niego oświadczenia o upoważnieniu go przez jego współmałżonka do złożenia wniosku o łączne opodatkowanie ich dochodów. Oświadczenie to składa się pod rygorem odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania (art. 6 ust. 2a cyt. ustawy).

Stosownie do art. 6 ust. 3 ww. ustawy, zasada wyrażona w ust. 2 ma zastosowanie również, jeżeli jeden z małżonków w roku podatkowym nie uzyskał przychodów ze źródeł, z których dochód jest opodatkowany zgodnie z art. 27, lub osiągnął dochody w wysokości niepowodującej obowiązku uiszczenia podatku.

Natomiast w myśl, ust. 8 art. 6 ww. ustawy, sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Zgodnie z art. 9a ust. 2 cyt. ustawy, podatnicy mogą wybrać sposób opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c. W tym przypadku są obowiązani do złożenia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego do dnia 20 stycznia roku podatkowego pisemnego oświadczenia o wyborze tego sposobu opodatkowania. Jeżeli podatnik rozpoczyna prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej w trakcie roku podatkowego, pisemne oświadczenie składa właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego, nie później niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu. Oświadczenie o wyborze opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c podatnicy mogą złożyć na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej.

Wybór sposobu opodatkowania dokonany w oświadczeniu, o którym mowa w ust. 2, dotyczy również lat następnych, chyba że podatnik, w terminie do dnia 20 stycznia roku podatkowego, zawiadomi w formie pisemnej właściwego naczelnika urzędu skarbowego o rezygnacji z tego sposobu opodatkowania lub złoży w tym terminie pisemny wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym. Zawiadomienie o rezygnacji ze sposobu opodatkowania, o którym mowa w ust. 2, podatnik może złożyć na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej (art. 9a ust. 4 ww. ustawy).

Natomiast art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera regulacje dotyczące opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Z powołanych wyżej przepisów jednoznacznie wynika, że przepis art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi odstępstwo od generalnej zasady odrębnego opodatkowania. Możliwość jego zastosowania obwarowana jest szeregiem warunków wyraźnie wskazanych w tej ustawie.

Z treści art. 6 ust. 8 ww. ustawy, bezspornie wynika, że prawa do łącznego opodatkowania dochodów określonych w art. 9 ust. 1 i 1a pozbawieni zostali małżonkowie w sytuacji, gdy w roku podatkowym chociażby do jednego z nich miały zastosowanie przepisy art. 30c ustawy.

W konsekwencji już sam fakt dokonania wyboru sposobu opodatkowania dochodów z działalności gospodarczej, na zasadach określonych w art. 30c ww. ustawy (nawet bez faktycznego ich uzyskania), stanowi przesłankę do utraty możliwości wspólnego opodatkowania dochodów obojga małżonków (nawet uzyskiwanych ze źródeł innych niż prowadzona działalność gospodarcza).

Należy w tym miejscu wyjaśnić, że zawieszenie prowadzonej działalności gospodarczej nie jest równoznaczne z jej likwidacją.

Zawieszenie prowadzenia działalności gospodarczej oznacza, że „bieżące” przychody z tej działalności gospodarczej nie są osiągane (są równe 0), jednak nie zmienia to faktu, że do osoby przedsiębiorcy nadal mają zastosowanie przepisy art. 30c cyt. ustawy, co w konsekwencji doprowadza do braku możliwości wspólnego opodatkowania z małżonką.

Odnosząc się do argumentów Wnioskodawcy, mówiących że w okresie zawieszenia nie uzyskał żadnych przychodów i nie mógł ich uzyskać w 2017 r. ze względu na przedmiot działalności należy wskazać na orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 28 września 2015 r. sygn. akt I SA/Łd 805/15, w którym Sąd stwierdził: „w okresie zawieszenia działalności gospodarczej skarżąca nie mogła uzyskać "bieżącego" dochodu, ale mogła uzyskać dochód (przychód) związany z wcześniejszym okresem prowadzenia tej działalności. Skarżąca mogła (potencjalnie) osiągać przychody (dochody) z prowadzenia tej działalności gospodarczej przed okresem zawieszenia, w tym np.: zbywając własne środki trwałe lub wyposażenie, dochód z odsetek od lokat bankowych, miała prawo przyjmować należności lub obowiązek regulować wcześniejsze zobowiązania”. Podsumowując istotne jest istnienie źródła przychodu, z którego w ciągu roku podatkowego podatnik może uzyskać potencjalne dochody. Nie można więc się zgodzić z Wnioskodawcą, że w 2017 r. nie zachodziła możliwość uzyskania jakichkolwiek przychodów z działalności gospodarczej. Ponadto ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera odrębnych uregulowań dotyczących przedmiotu działalności gospodarczej prowadzonej przez podatnika i zastosowania lub nie przepisu art. 30c w stosunku do tego podatnika w okresie zawieszenia działalności gospodarczej. Tak wiec niezależnie od przedmiotu działalności w okresie zwieszenia do każdego podatnika, który wybrał ten sposób opodatkowania, znajdą zastosowanie przepisy art. 30c ustawy.

Tym samym wybór opodatkowania dochodów osiąganych z działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c powołanej ustawy oraz niezłożenie w terminie do 20 stycznia roku podatkowego innych oświadczeń – w myśl art. 9a ust. 4 ww. ustawy, tj. dotyczących likwidacji działalności gospodarczej lub zmiany formy opodatkowania, wyklucza możliwość opodatkowania dochodów uzyskanych przez współmałżonków w sposób przewidziany w art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dlatego też, jeżeli podatnik posiada zarejestrowaną działalność gospodarczą, opodatkowaną zgodnie ze sposobem, o którym mowa w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mimo zawieszenia tej działalności, jest pozbawiony możliwości wspólnego rozliczenia podatkowego za ten rok, w którym był opodatkowany na ww. zasadach.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawne stwierdzić należy, że Wnioskodawca nie ma możliwości skorzystania z preferencyjnego opodatkowania dochodów osiąganych przez małżonków za rok 2017 zgodnie z brzemieniem art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.