2018.03.28 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-2.4010.29.2018.3.JG
z 28 marca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 grudnia 2017 r. (data wpływu 12 stycznia 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 21 marca 2018 r. (data nadania 20 marca 2018 r., data wpływu 21 marca 2018 r.) na wezwanie z dnia 12 marca 2018 r. Nr 0114-KDIP2 -2.4010.29.2018.1.JG (data nadania 12 marca 2018 r., data odbioru 13 marca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z wypłatą jednorazowej premii dodatkowej – jest prawidłowe,

momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z przyznaniem bonów sfinansowanych ze środków obrotowych Spółki – jest prawidłowe,

możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z przyznaniem bonów sfinansowanych ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 stycznia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z wypłatą jednorazowej premii dodatkowej i przyznaniem bonów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym – podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Rok podatkowy Wnioskodawcy pokrywa się z rokiem kalendarzowym.
Wnioskodawca należy do grupy kapitałowej, w skład której wchodzi kilka spółek zależnych (dalej: „Grupa”). Jedyny akcjonariusz Spółki (Skarb Państwa) rozważa uproszczenie aktualnej struktury Grupy.

Jednym z analizowanych rozwiązań jest połączenie Wnioskodawcy ze spółką z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Spółka przejmowana”), w której Wnioskodawca jest jedynym wspólnikiem. Planowane połączenie nastąpi w 2018 r., w zależności od dnia rejestracji połączenia w KRS, na co Wnioskodawca nie ma bezpośredniego wpływu.

Połączenie Wnioskodawcy ze Spółką przejmowaną zostanie przeprowadzone w trybie art. 492 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych (tekst jedn. Dz. U. z 2017 r. poz. 1577; dalej: „KSH”), tj. przez przeniesienie całego majątku Spółki przejmowanej na Wnioskodawcę. Z uwagi na fakt, że Wnioskodawca jest jedynym wspólnikiem Spółki przejmowanej, zgodnie z art. 515 § 1 KSH kapitał zakładowy Wnioskodawcy nie zostanie podwyższony w związku z połączeniem.

Decyzja o przejęciu Spółki przejmowanej przez Wnioskodawcę (połączeniu obu spółek) wynika z realizacji polityki właściciela Wnioskodawcy – Skarbu Państwa. Połączenie powinno przyczynić się do wzmocnienia pozycji rynkowej Wnioskodawcy i poprawy efektywności Grupy.

Połączenie Wnioskodawcy i Spółki przejmowanej jest zatem korzystne z punktu widzenia Grupy i samego Wnioskodawcy. Realizacja tego projektu umożliwi utworzenie unikalnej organizacji świadczącej kompleksowe usługi w zakresie logistyki ropy naftowej i produktów ropopochodnych, elastycznie reagującej na potrzeby rynku.

Połączenie Wnioskodawcy i Spółki przejmowanej pozwoli również osiągnąć szereg korzyści dla Grupy, które nie mogłyby zostać osiągnięte przy utrzymaniu rozdzielności obu podmiotów. Przykładem oczekiwanych korzyści jest podniesienie efektywności zakupów poprzez wspólną politykę zakupową, która pozwoli na osiągnięcie korzyści skali wynikających ze wzmocnienia pozycji negocjacyjnej połączonego podmiotu oraz wykorzystania podstawowych dźwigni zakupowych, takich jak np. konsolidacja dostawców i wolumenów. Powinno to pozytywnie wpłynąć na zarządzanie kosztami połączonych podmiotów. Dodatkowo planowane połączenie powinno przyczynić się do obniżenia kosztów finansowania tj. efektywnego zarządzania gotówką w połączonym podmiocie, które pozwoli m.in. na obniżenie kosztów finansowania zewnętrznego przez Spółkę przejmowaną (odsetki od kredytów) poprzez wykorzystanie nadwyżek gotówkowych Wnioskodawcy.

Realizacja powyżej wskazanych korzyści zależy od pomyślnego przeprowadzenia procesu konsolidacji Wnioskodawcy ze spółką przejmowaną. W szczególności Wnioskodawca musi wdrożyć instrumenty, które zapewnią jak największe zaangażowanie pracowników w proces konsolidacji obu spółek. W tym kontekście niezwykle istotne jest wprowadzenie mechanizmów, które zapobiegną odejściu niezbędnych pracowników, co mogłoby spowodować poważne problemy w funkcjonowaniu Wnioskodawcy po połączeniu i przez co zaplanowane efekty połączenia mogłyby nie zostać osiągnięte.

W tym celu w dniu 29 września 2017 r. Wnioskodawca zawarł z organizacjami związkowymi Porozumienie (dalej: „Porozumienie”) mające na celu potwierdzenie zobowiązania jego Stron (tj. Wnioskodawcy oraz organizacji związkowych) do działania na zasadzie dialogu społecznego w celu poprawy warunków pracy i wynagradzania, a także satysfakcji Pracowników Wnioskodawcy z wykonywanej pracy.

W ramach Porozumienia Wnioskodawca zobowiązał się do poszanowania i przestrzegania praw Pracowników wynikających z przepisów prawa pracy, a w szczególności z Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy Wnioskodawcy (dalej: „ZUZP”), zawartego między Wnioskodawcą a zakładowymi organizacjami związkowymi oraz do niewypowiedzenia ani nierozwiązania ZUZP do 31 grudnia 2022 r.

ZUZP przewiduje możliwość wypłaty premii na rzecz pracowników Spółki, ze specjalnie w tym celu utworzonego funduszu premiowego.

Ponadto, ZUZP przewiduje możliwość przyznania świadczeń rzeczowych w postaci bonów towarowych wszystkim pracownikom Wnioskodawcy objętym ZUZP oraz byłym pracownikom Wnioskodawcy, którzy rozwiązali stosunek pracy w związku z przejściem na emeryturę lub rentę. Środki na finansowanie bonów towarowych, o których mowa nie pochodzą z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych Wnioskodawcy, a wartość przyznanych bonów podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca pragnie wskazać, że zgodnie z Regulaminem korzystania z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych Wnioskodawcy, istnieje również możliwość przyznania bonów towarowych finansowanych ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych Wnioskodawcy.

Dodatkowo, na podstawie Porozumienia, pracownicy Wnioskodawcy zostali objęci Gwarancją zatrudnienia.

Porozumienie przewiduje ponadto, że Wnioskodawca wypłaci Pracownikom objętym Gwarancją zatrudnienia jednorazową premię dodatkową (nazwaną w Porozumieniu „premią konsolidacyjną”) w terminie do 31 grudnia 2017 roku oraz, że przez okres obowiązywania Porozumienia Pracownikom będą wydawane corocznie bony na każde z następujących świąt: Święta Wielkanocne i Święta Bożego Narodzenia. Bony mogą mieć postać karty przedpłaconej.

Ponadto w uzupełnieniu z dnia 19 marca 2018 r. (data wpływu 21 marca 2018 r.) Wnioskodawca wskazał, że:

fundusz premiowy został utworzony ze środków obrotowych Spółki – wydatki z tytułu wypłaty jednorazowej premii dodatkowej były wypłacane ze środków obrotowych Spółki i obciążyły koszty wynagrodzeń,

wydatki związane z przyznaniem bonów sfinansowane są/będą ze środków obrotowych Spółki,

Spółka nie może wykluczyć, iż bony, których dotyczy pytanie mogą być w przyszłości sfinansowane ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy w uwarunkowaniach zaprezentowanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego:

wydatki w związku z wypłatą jednorazowej premii dodatkowej, oraz
wydatki w związku z przyznaniem bonów,

które zostały lub będą poniesione przez Wnioskodawcę, będą stanowiły koszty uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia?

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki jakie Spółka poniosła (poniesie) w związku z wypłatą jednorazowej premii dodatkowej oraz przyznaniem bonów (okolicznościowych świadczeń rzeczowych) powinny stanowić koszty uzyskania przychodu Spółki w dacie poniesienia, tj. w dniu, na który ujęto ten koszt w księgach rachunkowych. Wydatki te będą stanowiły pośrednie koszty uzyskania przychodów potrącalne w dacie ich poniesienia.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2016 r. poz. 1888 z późn. zm., dalej: „ustawa o CIT”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

W związku z tym, zdaniem Wnioskodawcy, decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu, lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu. Zaliczeniu do kosztów podatkowych podlegają jedynie te wydatki, które spełniają powyższy warunek i jednocześnie nie zostały wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, zawierającym katalog wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów.

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z art. 15 ust. 4g ustawy o CIT należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 i 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakład pracy stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne, pod warunkiem że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony. W przypadku uchybienia temu terminowi do należności tych stosuje się art. 16 ust. 1 pkt 57 ustawy o CIT.

Zatem należności ze stosunku pracy wypłacane przez pracodawcę na rzecz pracowników stanowią koszt uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne, pod warunkiem że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie. W razie uchybienia temu terminowi należności wynikające ze stosunku pracy stanowią koszt uzyskania przychodów w dacie zapłaty lub pozostawienia do dyspozycji.

Nie ma wątpliwości, że wynagrodzenia pracowników stanowią koszt uzyskania przychodu, gdyż są związane z prowadzoną przez podmiot gospodarczy działalnością – trudno wyobrazić sobie, aby możliwe było prowadzenie działalności bez zatrudnionych pracowników. Zatrudnienie pracowników oraz wypłacanie wynagrodzenia nie tylko ma na celu osiągnięcie przychodów, ale nawet jest warunkiem osiągania przychodu.

Analogiczną kwalifikację podatkową powinny mieć inne świadczenia ponoszone przez pracodawcę na rzecz pracowników, w związku ze świadczeniem pracy.

Odnosząc powyższe rozważania do przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że premia dodatkowa, jak i bony (w tym karty przedpłacone), które zamierza wypłacić/przekazać Wnioskodawca będą spełniały przesłanki do uznania ich za koszty uzyskania przychodu. Będą one posiadały związek z wypłacanym wynagrodzeniem, odzwierciedlały jakość pracy, a ponadto wpływały motywacyjnie na pracowników.

Wnioskodawca pragnie zwrócić uwagę, że Porozumienie, które Spółka zawarła z organizacjami związkowymi, weszło w życie w dniu jego podpisania (niektóre postanowienia Porozumienia – niedotyczące zarówno premii dodatkowej, jak i bonów – weszły lub wejdą w życie w innym terminie lub pod warunkiem) i stanowi źródło wewnętrznego prawa pracy obowiązującego u Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 77⁽¹⁾ ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r. poz. 1666; dalej: „Kodeks pracy”), co do zasady warunki wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą ustalają układy zbiorowe pracy. Jak Wnioskodawca wskazał w opisie zdarzenia przyszłego, zarówno wypłata premii, jak i przyznanie świadczeń rzeczowych, jest przedmiotem ZUZP Wnioskodawcy. W konsekwencji, wypłata jednorazowej premii dodatkowej oraz przyznanie bonów (okolicznościowych świadczeń rzeczowych) jest wykonaniem postanowień ZUZP Wnioskodawcy.

Powyższe oznacza, że wydatki Wnioskodawcy na wskazane przez niego świadczenia, mają swoje umocowanie w przepisach Kodeksu pracy dotyczących wynagradzania za pracę.

Wnioskodawca pragnie również zwrócić uwagę, że warunkiem uznania wydatku za koszt uzyskania przychodu jest związek celowościowy pomiędzy wydatkiem a przychodem.

Powyższy związek celowościowy zauważyć można w przedmiotowej premii dodatkowej, jak i corocznych świadczeniach socjalnych. Należy zwrócić uwagę, że powyższe benefity i przywileje mają gwarancję w Porozumieniu w rozdziale „Gwarancje placowe”, nie zaś w innych rozdziałach Porozumienia, dotyczących m.in. gwarancji zatrudnienia, świadczeń socjalnych, ochrony zdrowia lub szkoleń.

Ponadto, powyższe wydatki Wnioskodawcy pozostają również w relacji z jakością pracy. Przedmiotowe świadczenia nie będą przysługiwały niezależnie wszystkim pracownikom (nie będą obejmowały np. osób świadczących pracę na podstawie umowy innej niż umowa o pracę), natomiast sama premia dodatkowa wypłacona zostanie tylko Pracownikom objętym Gwarancją Zatrudnienia.

Należy również podkreślić, że premia dodatkowa oraz bony (w tym karty przedpłacone) będą pełniły również funkcję motywacyjną i zabezpieczającą. Premia dodatkowa wypłacona u progu połączenia wraz z innymi przywilejami zawartymi w pakiecie, ma na celu zapewnienie pokoju i ładu społecznego w okresie restrukturyzacji, który budzi wśród pracowników niepewność co do gwarancji zatrudnienia i zachowania stabilizacji zawodowej. Potencjalne protesty czy niezadowolenie pracowników powiązane z zachodzącymi zmianami mogłyby narazić Wnioskodawcę na dodatkowe koszty spowodowane ogłoszeniem strajków czy podjęciem innych działań blokujących jej działalność zarobkową. Wypłacona premia oraz bony (karty przedpłacone) niewątpliwie będą miały wpływ na zachowanie stabilizacji oraz przyczynią się do przeprowadzenia procesu restrukturyzacji bez wywoływania niepokojów społecznych. Powyższe ma uzasadnić stwierdzenie, że w tym sensie premia powinna zostać potraktowana jako wydatek mający wpływ na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.

Na powyżej wskazaną kwestię zwrócił uwagę także siedmioosobowy skład Sądu Najwyższego w uchwale z dnia 23 maja 2006 r. III PZP 2/06, w której podkreślił znaczenie paktów socjalnych, wskazując, że „nie może budzić wątpliwości ogromna rola, jaką pakty socjalne spełniają w praktyce. Pakiety socjalne są korzystne dla pracowników, którzy uzyskują z reguły gwarancje zatrudnienia w oznaczonym czasie, nie muszą obawiać się utraty miejsc pracy. Zawarcie paktu socjalnego jest zatem również korzystne dla pracodawcy, który planuje konsolidację i restrukturyzację, gdyż w ten sposób uzyskuje poparcie załogi i związków zawodowych oraz zapewnia sobie spokój społeczny”. W kontekście powyższego wyroku, Porozumienie Wnioskodawcy z zakładowymi związkami zawodowymi może zostać uznane jako korzystne dla Wnioskodawcy i w konsekwencji służące osiągnięciu przez niego przychodów.

Biorąc powyższe pod uwagę, Wnioskodawca będzie uprawniony do ujęcia w kosztach uzyskania przychodów wydatków związanych z wypłatą jednorazowej premii dodatkowej oraz związanych z przyznaniem bonów (kart przedpłaconych). Wydatki te będą stanowiły pośrednie koszty uzyskania przychodów potrącalne w miesiącu, za który są należne, pod warunkiem że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony. W przypadku uchybienia temu terminowi, należności te będą potrącalne w dacie faktycznej zapłaty lub postawienia do dyspozycji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego uznaje się w zakresie:

momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z wypłatą jednorazowej premii dodatkowej – jest prawidłowe,

momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z przyznaniem bonów sfinansowanych ze środków obrotowych Spółki – jest prawidłowe,

możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z przyznaniem bonów sfinansowanych ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych – jest nieprawidłowe.

Przechodząc do merytorycznej oceny stanowiska Wnioskodawcy, w pierwszej kolejności należy zwrócić uwagę na niekonsekwencję Spółki w ocenie momentu poniesienia kosztu. Tytułem wstępu Wnioskodawca stwierdził, że „wydatki jakie Spółka poniosła (poniesie) w związku z wypłatą jednorazowej premii dodatkowej oraz przyznaniem bonów (okolicznościowych świadczeń rzeczowych) powinny stanowić koszty uzyskania przychodu Spółki w dacie poniesienia, tj. w dniu, na który ujęto ten koszt w księgach rachunkowych. Wydatki te będą stanowiły pośrednie koszty uzyskania przychodów potrącalne w dacie ich poniesienia”.

Powyższe stwierdzenie nie podlegało jednak ocenie organu z uwagi na to, że w pozostałej części uzasadnienia Wnioskodawca odniósł się do przepisów lex specialis (art. 15 ust. 4g w zw. z art. 16 ust. 1 pkt 57 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych - Dz. U. z 2017 r., poz. 2343 z późn. zm.) i dokonał podsumowania własnego stanowiska w oparciu o właściwe przepisy mające zastosowanie w niniejszej sprawie.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Do kosztów uzyskania przychodów zalicza się m.in. koszty pracownicze w przypadku, gdy wydatki te spełniają wyżej wskazane wymogi, a zatem:

zostały poniesione przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku muszą one zostać pokryte z zasobów majątkowych podatnika,

pozostają w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, tj. zostały poniesione w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

nie znajdują się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenie zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety, wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników, ale także i inne świadczenia w naturze.

W zakresie „kosztów pracowniczych” należy zwrócić uwagę na postanowienia art. 16 ust. 1 pkt 45 w/w ustawy, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków pracodawcy na działalność socjalną, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych.

Świadczenia na rzecz pracowników są kosztem uzyskania przychodów pracodawcy niezależnie od tego, czy podstawą ich wypłaty jest Kodeks Pracy, wydane na jego podstawie przepisy wykonawcze, układ zbiorowy pracy, czy też regulamin pracy, chyba, że przepisy w sposób wyraźny taką możliwość ograniczają lub wyłączają.

W związku z powyższym, wydatki ponoszone na rzecz pracowników w związku z wypłatą jednorazowej premii dodatkowej oraz wydatki w związku z przyznaniem bonów mogą być kosztami podatkowymi, pod warunkiem, że spełniają ogólne przesłanki możliwości zaliczenia do kosztu uzyskania przychodów na mocy art. 15 ust 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz nie są finansowane z ZFŚS.

Na podstawie art. 15 ust. 4g ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 i 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakład pracy stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne, pod warunkiem że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony.

W przypadku uchybienia temu terminowi do należności tych stosuje się art. 16 ust. 1 pkt 57 ww. ustawy. Zgodnie z tym przepisem, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów niewypłaconych, niedokonanych lub niepostawionych do dyspozycji wypłat, świadczeń oraz innych należności z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 i 6, art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz w art. 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, świadczeń pieniężnych z tytułu odbywania praktyk absolwenckich, o których mowa w ustawie o praktykach absolwenckich, a także zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakład pracy, z zastrzeżeniem art. 15 ust. 4g.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wynika, że w ramach Porozumienia Wnioskodawca zobowiązał się do poszanowania i przestrzegania praw Pracowników wynikających z przepisów prawa pracy, a w szczególności z Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy Wnioskodawcy (dalej: „ZUZP”), zawartego między Wnioskodawcą a zakładowymi organizacjami związkowymi oraz do niewypowiedzenia ani nierozwiązania ZUZP do 31 grudnia 2022 r.

ZUZP przewiduje możliwość wypłaty premii na rzecz pracowników Spółki, ze specjalnie w tym celu utworzonego funduszu premiowego. Fundusz premiowy został utworzony ze środków obrotowych Spółki – wydatki z tytułu wypłaty jednorazowej premii dodatkowej były wypłacane ze środków obrotowych Spółki i obciążyły koszty wynagrodzeń.

Wydatki związane z przyznaniem bonów sfinansowane są/będą ze środków obrotowych Spółki,

Wnioskodawca nie może wykluczyć, iż bony, których dotyczy pytanie mogą być w przyszłości sfinansowane ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

Wydatki w związku z wypłatą jednorazowej premii dodatkowej oraz wydatki w związku z przyznaniem bonów niesfinansowanych ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych będą stanowiły pośrednie koszty uzyskania przychodów potrącalne w miesiącu, za który są należne, jeżeli że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony. W przypadku uchybienia temu terminowi, należności te będą potrącalne w dacie faktycznej zapłaty lub postawienia do dyspozycji.

Wnioskodawca nie może wykluczyć, iż bony, których dotyczy pytanie mogą być w przyszłości sfinansowane ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

W sytuacji, gdy bony będą finansowane z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, zastosowanie znajdzie art. 16 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków pracodawcy na działalność socjalną, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych.

Zatem, jeżeli bony, których dotyczy pytanie będą sfinansowane ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, nie będą stanowić kosztu uzyskania przychodu.

W związku z faktem, że wydatki dotyczące bonów sfinansowanych ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych nie mogą być kosztem uzyskania przychodów, bezprzedmiotowa stała się odpowiedź na pytanie dotyczące momentu poniesienia tych wydatków.

Podsumowując, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie:

momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z wypłatą jednorazowej premii dodatkowej – jest prawidłowe,

momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z przyznaniem bonów sfinansowanych ze środków obrotowych Spółki – jest prawidłowe,

możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z przyznaniem bonów sfinansowanych ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych – jest nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;

w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin