2018.03.29 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.84.2018.1.AZ
z 29 marca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 1 lutego 2018 r. (data wpływu 8 lutego 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

braku prawa do odliczenia podatku VAT od zakupu towarów przekazywanych następnie nieodpłatnie pracownikom na ich potrzeby osobiste,
braku obowiązku opodatkowania ww. nieodpłatnych przekazań (darowizn), zgodnie z brzmieniem art. 7 ust. 2

- jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 lutego 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od zakupu towarów przekazywanych następnie nieodpłatnie pracownikom na ich potrzeby osobiste oraz obowiązku opodatkowania ww. nieodpłatnych przekazań (darowizn), zgodnie z brzmieniem art. 7 ust. 2.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Przedmiot działalności gospodarczej Wnioskodawcy:

C. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa z siedzibą w K. (dalej: „C.”, „Spółka”, „Wnioskodawca”) jest czynnym zrejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: „PTU”, „VAT”). Spółka prowadzi działalność gospodarczą w branży informatycznej, zajmując się przede wszystkim rozwojem produktów dotyczących działalności marketingowej i reklamowej w Internecie (np. tworzy narzędzia do śledzenia ruchu internetowego oraz doboru odpowiedniej reklamy kontekstowej).

Świadczenia Spółki na rzecz pracowników:

Spółka, w trosce o swoich pracowników, wdrożyła szereg programów mających na celu zintegrowanie pracowników z firmą, wzmocnienie więzi z pracodawcą, jak również poprawę zdrowia fizycznego oraz psychicznego osób w niej zatrudnionych. Świadczenia te – będące w istocie świadczeniami ze stosunku pracy – mogą przybierać postać różnego rodzaju usług, jak też i świadczeń o charakterze rzeczowym. Świadczenia te określono – na wewnętrzne potrzeby Wnioskodawcy – jako (z j. angielskiego) tzw. „benefity”.

Większość z tych świadczeń została już uregulowana w „Regulaminie Benefitów C.”, stanowiącym wewnętrzną regulację dotyczącą korzyści pracowniczych – jako załącznik do regulaminu wynagradzania.

Świadczenia będące przedmiotem niniejszego wniosku:

Przedmiotem niniejszego wniosku są świadczenia o charakterze rzeczowym w postaci towarów, a mianowicie:

gadżety firmowe z logo Wnioskodawcy, w postaci np. bluz, koszulek, plecaków itp. do użytku własnego przez pracowników;
maski antysmogowe wraz z filtrami do użytku własnego przez pracowników;
oczyszczacze powietrza wraz z filtrami oraz materiały eksploatacyjne (głównie wymienne filtry) do użytku domowego przez pracowników.

Wszystkie ww. przedmiotu są przekazywane pracownikom nieodpłatnie (rodzaj darowizny).

Wątpliwości Spółki odnośnie właściwej metodologii rozliczania VAT:

Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy Spółce w powyższym zakresie przysługiwało/przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od dokonanych zakupów oraz czy w związku z dokonanymi przykazaniami na rzecz pracowników będzie zobowiązana do naliczania VAT od tego rodzaju nieodpłatnych przekazań towarów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy Wnioskodawcy w powyższym zakresie (zakup różnego rodzaju gadżetów firmowych, masek antysmogowych wraz z filtrami oraz oczyszczaczy powietrza wraz z filtrami) przysługuje prawo do odliczenia w świetle art. 86 ust. 1 ustawy o PTU?
Jeśli Wnioskodawcy takie prawo nie przysługuje, to czy w związku z powyższym Spółka nie będzie zobowiązana do naliczenia VAT należnego od ww. nieodpłatnych przekazań towarów na cele osobiste pracowników zgodnie z art. 7 ust. 2 in fine ustawy o PTU?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Stanowisko Wnioskodawcy:

Wnioskodawca uważa, iż w opisanym powyżej stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym nie przysługuje mu prawo do odliczenia VAT od zakupu towarów przekazywanych następnie nieodpłatnie pracownikom na ich potrzeby osobiste, ponieważ z góry jest wiadomo, że ww. towary nie będą miały związku (ani bezpośredniego, ani pośredniego) z czynnościami opodatkowanymi. Tym samym brak jest – niejako pierwotnie – prawa do odliczenia w rozumieniu art. 86 ust. 1 ustawy o PTU.
Zdaniem Wnioskodawcy, skoro prawo do odliczenia mu nie przysługuje, to Spółka –przekazując ww. towary pracownikom na ich cele osobiste (do użytku domowego/własnego) – nie będzie zobowiązana do opodatkowania takich nieodpłatnych przekazań (darowizn), zgodnie z brzmieniem art. 7 ust. 2 in fine ustawy o PTU. Warunkiem zrównania nieodpłatnych przekazań towarów z odpłatną dostawą towarów jest bowiem posiadanie przez podatnika, w całości lub części, prawa do odliczenia z tytułu nabycia tych towarów.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy:

Uwagi wstępne – przepisy prawa podatkowego:

Zgodnie z brzmieniem art. 5 ust. 1 ustawy o PTU, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Ustawodawca przewidział ponadto – celem zachowania jednej z naczelnych zasad wspólnotowego systemu podatku od wartości dodanej, zasady neutralności – sytuacje, w których pewne czynności nieodpłatne również mogą stanowić przedmiot opodatkowania VAT.

I tak stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy o PTU: Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
wszelkie inne darowizny

–jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Konsekwentnie zatem, skoro towary należące do przedsiębiorstwa podatnika, od nabycia (jak również importu lub wytworzenia) których przysługiwało mu, w całości lub części, prawo do odliczenia – nie zostały wykorzystane do wykonania czynności opodatkowanych, lecz zostały przekazane nieodpłatnie np. na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, to taką czynność również należy opodatkować, celem zachowania zasady neutralności.

Odnośnie natomiast samego prawa do odliczenia, zasadę ogólną uregulowano w art. 86 ustawy o PTU:

W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4. art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego stanowi:

suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:
1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi;

Zatem warunkiem uzyskania prawa do odliczenia VAT m.in. z tytułu nabycia towarów i usług jest wykorzystanie tych towarów i usług do wykonywania czynności opodatkowanych. W praktyce przyjmuje się. że ów związek z czynnościami opodatkowanymi może mieć charakter zarówno bezpośredni (np. w firmach produkcyjnych) jak i pośredni (np. w firmach usługowych).

Prawo do odliczenia VAT – zasady ogólne:

Z cyt. powyżej przepisów ustawy o PTU (art. 86 ust. 1, art. 86 ust. 2 pkt 1) wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (dalej: „prawo do odliczenia”) przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, w związku z nabyciem których podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego na gruncie PTU, np. dostawa towarów albo świadczenie usług na terytorium kraju).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz w ogóle niepodlegających temu podatkowi.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możność wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami.

Ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

Istotna jest intencja nabycia – jeśli dany towar (usługa) ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas, po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych, odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych (np. dla usług gastronomicznych lub hotelarskich).

Wystarczającym zatem jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towaru lub usługi, przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej oraz planowanej przez podatnika działalności gospodarczej, wynika, że zakup ten dokonany został w celu jego wykorzystania w ramach działalności opodatkowanej. Ta warunkowość realizacji określonego w art. 86 ust. 1 ustawy o PTU prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony powoduje, że nieziszczenie się warunku pozytywnego, jakim jest wykorzystanie towaru lub usługi do realizacji czynności opodatkowanej podatnika, np. gdy okaże się, że zmieniono przeznaczenie towaru (usługi) i został on ostatecznie wykorzystany do czynności zwolnionych od VAT lub niepodlegających VAT – spowoduje konieczność weryfikacji uprzedniego odliczenia podatku naliczonego.

Biorąc pod uwagę fakt, że prawo do odliczenia powinno być realizowane natychmiast po powstaniu podatku naliczonego, decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi. Przy czym związek ten może mieć charakter bezpośredni lub pośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży (towary handlowe) lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy. Bezpośrednio wiążą się więc z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika. Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością przedsiębiorcy można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa - mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganym przez podatnika obrotem opodatkowanym. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot obrotu. Najczęściej do wydatków mających pośredni wpływ na wykonywanie czynności opodatkowanych zalicza się koszty reprezentacji i r reklamy, wydatki związane z udziałem w targach, konferencjach, koszty usług niematerialnych, np. doradztwa podatkowego itp.

Podkreślić należy także, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Prawo do odliczenia VAT przy nabyciu opisanych na wstępie towarów:

Wnioskodawca uważa, iż w opisanym powyżej stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym nie przysługuje mu prawo do odliczenia VAT od zakupu towarów przekazywanych następnie nieodpłatnie pracownikom na ich potrzeby osobiste, ponieważ z góry jest wiadomo, że ww. towary nie będą miały związku (ani bezpośredniego, ani pośredniego) z czynnościami opodatkowanymi. Tym samym brak jest – niejako pierwotnie – prawa do odliczenia w rozumieniu art. 86 ust. 1 ustawy o PTU.

Przypomnieć należy, iż przedmiotem niniejszego wniosku są świadczenia o charakterze rzeczowym w postaci towarów, a mianowicie:

gadżety firmowe z logo Wnioskodawcy, w postaci np. bluz, koszulek, plecaków itp. do użytku własnego przez pracowników:
maski antysmogowe wraz z filtrami do użytku własnego przez pracowników;
oczyszczacze powietrza wraz z filtrami oraz materiały eksploatacyjne (głównie wymienne filtry) do użytku domowego przez pracowników.

Odnośnie ww. towarów z góry wiadomo jest, że nie zostaną wykorzystane (ani bezpośrednio, ani też pośrednio) do wykonywania czynności opodatkowanych. Nabycie tych towarów jest dokumentowane odrębnymi od innych, firmowych zakupów fakturami. A zatem już w momencie ich nabycia wiadomo jest, że będą one przeznaczone do przekazania pracownikom do ich użytku osobistego, co do zasady poza siedzibą Spółki (np. maski antysmogowe, oczyszczacze powietrza). Ich posiadanie/używanie przez pracowników nie będzie się wiązało z wykonywaniem przez Spółkę czynności opodatkowanych (nie jest to bowiem np. odzież robocza czy posiłki profilaktyczne).

W konsekwencji, skoro wydatki na nabycie ww. towarów nie są związane ze sprzedażą opodatkowaną podatkiem od towarów i usług w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, to Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od ich zakupu na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o PTU.

Brak obowiązku opodatkowania nieodpłatnych przekazań towarów na rzecz pracowników:

O ile powyżej opisane stanowisko – w zakresie braku prawa do odliczenia VAT przy nabyciu ww. towarów – jest prawidłowe, to zmienia się sytuacja odnośnie opodatkowania nieodpłatnych przekazań tych towarów na rzecz pracowników (na ich cele osobiste).

Jak już była o tym mowa, stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy o PTU:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, wszelkie inne darowizny

Z powyższych uregulowań wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tego towaru lub ich części składowych, z wyjątkiem przekazania towarów stanowiących prezenty o małej wartości lub próbki (art. 7 ust. 3 cyt. ustawy). Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego, to nieodpłatne przekazanie tych towarów (względnie ich zużycie) pozostaje neutralne podatkowo, tzn. podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania (brak jest VAT naliczonego, a w konsekwencji także VAT należnego).

Opodatkowaniu podlega również zużycie towarów należących do przedsiębiorstwa na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub Ich części składowych.

Zwrócić przy tym należy uwagę, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia potrzeb osobistych. Posługując się wykładnią językową uznać należy, że potrzebami osobistymi są takie potrzeby, które dotyczą danej osoby i które są jej potrzebami ściśle prywatnymi, tj. potrzebami niezwiązanymi z prowadzoną przez tę osobę działalnością gospodarczą, statusem pracownika czy pełnioną funkcją.

Zatem można przyjąć, że potrzebami osobistymi są te, których realizacja nie jest związana ze stosunkiem pracy, a zatem potrzeby osobiste to te, których zaspokojenie wynika z dobrej woli pracodawcy. Natomiast potrzeby pracownicze to te, których spełnienie nie wynika z autonomii stron, ale do zaspokajania których pracodawca jest zobowiązany na podstawie przepisów prawa, np. przepisów Kodeksu pracy, przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy itp.

Zmierzając do meritum problemu wskazać należy, iż nieodpłatne przekazanie towarów lub ich zużycie podlega opodatkowaniu tylko wówczas, gdy w związku z nabyciem bądź wytworzeniem towarów będących przedmiotem przekazania podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia.

Zdaniem Wnioskodawcy, skoro prawo do odliczenia mu nie przysługuje, to Spółka – przekazując ww. towary pracownikom na ich cele osobiste – nie będzie zobowiązana do opodatkowania takich nieodpłatnych przekazań (darowizn), zgodnie z brzmieniem art. 7 ust. 2 in fine ustawy o PTU. Warunkiem zrównania nieodpłatnych przekazań z odpłatną dostawą towarów jest powiem posiadanie przez podatnika, w całości lub części, prawa do odliczenia. Ta przesłanka w opisanym we wniosku stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym nie jest spełniona.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Wskazać należy, że przez ustawę o PTU, przywołaną przez Wnioskodawcę w poz. 69 wniosku ORD-IN, rozumie się ustawę z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), jednakże powyższe pozostaje bez wpływu na rozstrzygnięcie w sprawie.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawno o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność, lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin