Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4010.41.2018.1.IZ
z 20 marca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 25 stycznia 2018 r. (data wpływu 2 lutego 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wydatki na ekspertyzy, opinie, usługi doradcze i usługi równorzędne, a także nabycie wyników badań naukowych, świadczone lub wykonywane na podstawie umowy przez CBR, można uznać za wydatki kwalifikowane w rozumieniu art. 18d ustawy o CIT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 lutego 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wydatki na ekspertyzy, opinie, usługi doradcze i usługi równorzędne, a także nabycie wyników badań naukowych, świadczone lub wykonywane na podstawie umowy przez CBR, można uznać za wydatki kwalifikowane w rozumieniu art. 18d ustawy o CIT.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

X S.A. (dalej: „Spółka”, „Wnioskodawca”) prowadzi działalność badawczo-rozwojową (dalej: „działalność B+R”) w rozumieniu art. 4a pkt 26 ustawy o CIT, obejmującą badania naukowe oraz prace rozwojowe, odpowiednio w rozumieniu art. 4a pkt 27 oraz pkt 28 ustawy o CIT. W statucie Spółki działalność ta jest wymieniona jako jeden z przedmiotów jej działalności (§ 7).

Zgodnie z art. 18d ust. 1 ustawy o CIT, Spółka zamierza odliczyć od podstawy opodatkowania koszty uzyskania przychodów poniesione przez Spółkę na działalność badawczo-rozwojową, wskazane w ust. 2 tegoż artykułu, zwane dalej „kosztami kwalifikowanymi”. W szczególności, na podstawie art. 18d ust. 2 pkt 3 ustawy o CIT, Spółka zamierza dokonać odliczenia wydatków na ekspertyzy, opinie, usługi doradcze i usługi równorzędne, świadczone lub wykonywane na podstawie umowy przez jednostkę naukową w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki (Dz.U. z 2016 r. poz. 2045, z późn. zm.), a także nabycie od takiej jednostki wyników prowadzonych przez nią badań naukowych, na potrzeby działalności badawczo-rozwojowej. Wymienione wyżej usługi byłyby świadczone lub wykonywane na podstawie umowy przez jednostkę posiadającą status Centrum Badawczo-Rozwojowego (dalej: „CBR”), w rozumieniu art. 17 ustawy z dnia 30 maja 2008 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej (t.j. Dz.U. 2018, poz. 141).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wydatki na ekspertyzy, opinie, usługi doradcze i usługi równorzędne, a także nabycie wyników badań naukowych, świadczone lub wykonywane na podstawie umowy przez CBR, można uznać za wydatki kwalifikowane w rozumieniu art. 18d ustawy o CIT?

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty ekspertyz, opinii, usług doradczych i usług równorzędnych, a także nabycie wyników badań naukowych, świadczone lub wykonywane na podstawie umowy przez CBR, można uznać za koszty kwalifikowane w rozumieniu art. 18d ustawy o CIT.

W art. 18d ust. 2 pkt 3 ustawy o CIT, mowa jest o jednostkach naukowych w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki (Dz.U. z 2016 r., poz. 2045, z późn. zm.). Legalna definicja jednostki naukowej znajduje się w powołanej ustawie z dnia 30 kwietnia 2010 r. w art. 2 pkt 9. Zgodnie z nią, za jednostki naukowe należy rozumieć prowadzące w sposób ciągły badania naukowe lub prace rozwojowe (...): f) inne jednostki organizacyjne niewymienione w lit. a-e, posiadające siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, będące organizacjami prowadzącymi badania i upowszechniającymi wiedzę w rozumieniu art. 2 pkt 83 rozporządzenia Komisji (UE) nr 651/2014 z dnia 17 czerwca 2014 r. uznającego niektóre rodzaje pomocy za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu (Dz.Urz. UE L 187 z 26.6.2014, str. 1). Powyższa definicja posługuje się odesłaniem do rozporządzenia Komisji. Organizacją prowadzącą badania i upowszechniającą wiedzę zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 83 rozporządzenia Komisji (UE) nr 651/2014 z dnia 17 czerwca 2014 r. uznające niektóre rodzaje pomocy za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu jest podmiot (jak np. uniwersytet lub instytut badawczy, agencja zajmująca się transferem technologii, pośrednik w dziedzinie innowacji, fizyczny lub wirtualny podmiot prowadzący współpracę w dziedzinie badań i rozwoju) niezależnie od jego statusu prawnego (ustanowionego na mocy prawa publicznego lub prywatnego) lub sposobu finansowania, którego podstawowym celem jest samodzielne prowadzenie badań podstawowych, badań przemysłowych lub eksperymentalnych prac rozwojowych lub rozpowszechnianie na szeroką skalę wyników takich działań poprzez nauczanie, publikację lub transfer wiedzy. W przypadku, gdy tego rodzaju jednostka prowadzi również działalność gospodarczą finansowanie, koszty i dochody związane z tą działalnością gospodarczą należy rozliczać oddzielnie. Przedsiębiorstwa mogące wywierać decydujący wpływ na taki podmiot w charakterze, na przykład, jego udziałowców/akcjonariuszy czy członków mogą nie mieć preferencyjnego dostępu do uzyskanych przez niego wyników.

Nadmienić w tym miejscu należy, że art. 2 pkt 9 lit. f ustawy o zasadach finansowania nauki, został zmieniony ustawą o zmianie ustawy o zasadach finansowania nauki oraz niektórych innych ustaw z dnia 15 stycznia 2015 r. (Dz.U. z 2015 r., poz. 249), która weszła w życie 25 maja 2015 r.

Przed nowelizacją przepis ten definiował jednostki naukowe jako m.in. prowadzące w sposób ciągły badania naukowe lub prace rozwojowe: f) inne jednostki organizacyjne, niewymienione w lit. a-e, posiadające osobowość prawną i siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym przedsiębiorców posiadających status centrum badawczo-rozwojowego, nadawany na podstawie ustawy z dnia 30 maja 2008 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej (Dz.U. Nr 116, poz. 730 oraz z 2010 r. Nr 75, poz. 473). Zatem, przed nowelizacją ustawodawca wprost wymieniał centrum badawczo-rozwojowe jako jeden z typów jednostek naukowych. Po nowelizacji odesłano do definicji organizacji prowadzącej badania i upowszechniającej wiedzę. Analiza tej definicji wskazuje, że nowelizacja rozszerzyła zakres podmiotów, które można uznać za jednostki naukowe, nie ulega więc wątpliwości, że także po zmianie przepisu, jest nią podmiot posiadający status centrum badawczo-rozwojowego.

Biorąc to pod uwagę Spółka stoi na stanowisku, że koszty ekspertyz, opinii, usług doradczych i usług równorzędnych, a także nabycie wyników badań naukowych, świadczone lub wykonywane na podstawie umowy przez CBR, można uznać za koszty kwalifikowane w rozumieniu art. 18d ustawy o CIT.

Na potwierdzenia stanowiska Spółka powołała interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 19 kwietnia 2017 r. (0114-KDIP2-1.4010.25.2017.1.MR), w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej zgodził się z podatnikiem, że (...) wydatki poniesione na usługi w związku z prowadzoną działalnością B+R, świadczone lub wykonywane na podstawie umowy przez CBR, mogą zostać zaliczone do kosztów kwalifikowanych na podstawie art. 18d ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Ustawą z dnia 25 września 2015 r. o zmianie niektórych ustaw w związku ze wspieraniem innowacyjności (Dz.U. z 2017 r., poz. 2201) do ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 2343, z późn. zm., dalej: „updop”), zostały wprowadzone zmiany, które odnoszą się do tzw. ulgi badawczo-rozwojowej.

Ustawą z dnia 9 listopada 2017 r. o zmianie niektórych ustaw w celu poprawy otoczenia prawnego działalności innowacyjnej, od 1 stycznia 2018 r. zmieniono brzmienie przepisów art. 18d updop.

Zgodnie z art. 18d ust. 1 updop, podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych odlicza od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność badawczo-rozwojową, zwane dalej „kosztami kwalifikowanymi”. Kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekraczać kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych.

Rodzaje kosztów kwalifikowanych podlegających odliczeniu w ramach ulgi na działalność badawczo-rozwojową zostały wymienione w art. 18d ust. 2-3 updop.

I tak, na podstawie art. 18d ust. 2 pkt 3 updop, podatnicy są uprawnieni do dokonania odliczenia z tytułu ulgi badawczo-rozwojowej kosztów kwalifikowanych, za które uznaje się ekspertyzy, opinie, usługi doradcze i usługi równorzędne, świadczone lub wykonywane na podstawie umowy przez jednostkę naukową w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki (Dz.U. z 2016 r., poz. 2045, z późn. zm.), a także nabycie od takiej jednostki wyników prowadzonych przez nią badań naukowych, na potrzeby działalności badawczo-rozwojowej.

W art. 18d ust. 5 updop ustawodawca wskazał, że koszty kwalifikowane podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.

Podatnikowi, który w roku podatkowym prowadził działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, prawo do odliczenia przysługuje jedynie w odniesieniu do kosztów kwalifikowanych, które nie są przez podatnika uwzględniane w kalkulacji dochodu zwolnionego z podatku na podstawie zezwolenia (art. 18d ust. 6).

Jak stanowi art. 18d ust. 7 updop, kwota kosztów kwalifikowanych nie może przekroczyć:

1. w przypadku gdy podatnik, o którym mowa w ust. 3a, jest mikroprzedsiębiorcą, małym lub średnim przedsiębiorcą, w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej - 150% kosztów, o których mowa w ust. 2-3a,
2. w przypadku pozostałych podatników, o których mowa w ust. 3a - 150% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 1-4a i ust. 2a-3a, oraz 100% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 5,
3. w przypadku pozostałych podatników - 100% kosztów, o których mowa w ust. 2-3.
   
   

Zgodnie z art. 18d ust. 8 updop, odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty kwalifikowane. W przypadku gdy podatnik poniósł za rok podatkowy stratę albo wielkość dochodu podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia - odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części - dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie sześć lat podatkowych następujących bezpośrednio po roku, w którym podatnik skorzystał lub miał prawo skorzystać z odliczenia.

Z kolei, stosownie do art. 18e updop, podatnicy korzystający z odliczenia, o którym mowa w art. 18d, oraz podatnicy, którym przysługuje kwota określona w art. 18da, są obowiązani wykazać w zeznaniu poniesione koszty kwalifikowane podlegające odliczeniu lub stanowiące podstawę do wyliczenia przysługującej podatnikowi kwoty.

Z art. 9 ust. 1b updop wynika ogólny obowiązek wyodrębniania przez podatników, zamierzających skorzystać z ulgi B+R, w prowadzonych przez nich księgach podatkowych, kosztów działalności badawczo-rozwojowej.

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z zasadą, przyjętą w orzecznictwie jak i w doktrynie prawa podatkowego, ulgi podatkowe, w tym ulga badawczo-rozwojowa, są wyjątkiem od zasady równości i powszechności opodatkowania, tak więc przepisy regulujące prawo do ulgi winny być interpretowane ściśle.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii uznania za wydatki kwalifikowane na potrzeby stosowania ulgi badawczo-rozwojowej wydatków na ekspertyzy, opinie, usługi doradcze i usługi równorzędne, a także nabycie wyników badań naukowych, świadczonych lub wykonywanych na podstawie umowy przez jednostkę posiadającą status Centrum Badawczo-Rozwojowego (CBR), w rozumieniu ustawy z dnia 30 maja 2008 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 141, dalej: „UoINN”).

Celowym jest więc odwołanie się do ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 87). Zgodnie z art. 2 pkt 9 tej ustawy, za użyte w ustawie określenie „jednostki naukowe” należy rozumieć jednostki prowadzące w sposób ciągły badania naukowe lub prace rozwojowe:

1. podstawowe jednostki organizacyjne uczelni w rozumieniu statutów tych uczelni,
2. jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o Polskiej Akademii Nauk (Dz.U. z 2017 r., poz. 1869 i 2201),
3. instytuty badawcze w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o instytutach badawczych (Dz.U. z 2017 r., poz. 1158, 1452 i 2201),
4. międzynarodowe instytuty naukowe utworzone na podstawie odrębnych przepisów, działające na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
5. Polską Akademię Umiejętności;
6. inne jednostki organizacyjne niewymienione w lit. a-e, posiadające siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, będące organizacjami prowadzącymi badania i upowszechniającymi wiedzę w rozumieniu art. 2 pkt 83 rozporządzenia Komisji (UE) nr 651/2014 z dnia 17 czerwca 2014 r. uznającego niektóre rodzaje pomocy za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu (Dz.Urz. UE L 187 z 26.6.2014, str. 1; dalej: „Rozporządzenie”).
   
   

Przytoczony powyżej art. 18d ust. 2 pkt 3 updop wskazuje, że za koszty kwalifikowane należy uznać ekspertyzy, opinie, usługi doradcze i usługi równorzędne, nabycie wyników badań naukowych, które są świadczone lub wykonywane jednocześnie:

• na podstawie umowy przez jednostkę naukową w rozumieniu ustawy o zasadach finansowania nauki oraz
• na potrzeby prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej.
  
  

Aby odpowiedzieć na przedstawione we wniosku pytanie należy ustalić, czy CBR stanowi organizację prowadzącą badania i upowszechniająca wiedzę, o której mowa w art. 2 pkt 9 lit. f ww. ustawy, a w konsekwencji – czy CBR posiada status jednostki naukowej.

W tym miejscu należy w pierwszej kolejności powołać przepisy ww. Rozporządzenia, a w szczególności art. 2 pkt 83, który w swej treści podaje, że organizacja prowadząca badania i upowszechniająca wiedzę oznacza podmiot (jak np. uniwersytet lub instytut badawczy, agencja zajmująca się transferem technologii, pośrednik w dziedzinie innowacji, fizyczny lub wirtualny podmiot prowadzący współpracę w dziedzinie badań i rozwoju) niezależnie od jego statusu prawnego (ustanowionego na mocy prawa publicznego lub prywatnego) lub sposobu finansowania, którego podstawowym celem jest samodzielne prowadzenie badań podstawowych, badań przemysłowych lub eksperymentalnych prac rozwojowych lub rozpowszechnianie na szeroką skalę wyników takich działań poprzez nauczanie, publikację lub transfer wiedzy. W przypadkach gdy tego rodzaju jednostka prowadzi również działalność gospodarczą finansowanie, koszty i dochody związane z tą działalnością gospodarczą należy rozliczać oddzielnie. Przedsiębiorstwa mogące wywierać decydujący wpływ na taki podmiot w charakterze, na przykład, jego udziałowców/akcjonariuszy czy członków nie mogą mieć preferencyjnego dostępu do uzyskanych przez niego wyników.

Podkreślenia wymaga, że warunki uzyskania statusu centrum badawczo-rozwojowego zostały określone w ustawie z dnia 30 maja 2008 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej. W myśl art. 17 ust. 1 tej ustawy, przedsiębiorca niebędący instytutem badawczym w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o instytutach badawczych (Dz.U. z 2017 r., poz. 1158, 1452 i 2201), prowadzący badania lub prace rozwojowe, może uzyskać status centrum badawczo-rozwojowego, przy spełnieniu warunków wynikających z ust. 2.

Stosownie do art. 2 pkt 12 UoINN, przez „przedsiębiorcę” należy rozumieć przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 1 załącznika I do rozporządzenia Komisji nr 651/2014. W myśl tego odesłania, za przedsiębiorstwo uważa się podmiot prowadzący działalność gospodarczą bez względu na jego formę prawną. Zalicza się tu w szczególności osoby prowadzące działalność na własny rachunek oraz firmy rodzinne zajmujące się rzemiosłem lub inną działalnością, a także spółki lub stowarzyszenia prowadzące regularną działalność gospodarczą.

Definicję „przedsiębiorcy” można odnaleźć również w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm., dalej: „KC”). I tak, z treści art. 431 KC wynika, że przedsiębiorcą jest osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka organizacyjna, o której mowa w art. 331 § 1, prowadząca we własnym imieniu działalność gospodarczą lub zawodową.

Natomiast, art. 33 § 1 KC stanowi, że osobami prawnymi są Skarb Państwa i jednostki organizacyjne, którym przepisy szczególne przyznają osobowość prawną.

Analiza powyższych regulacji prawnopodatkowych prowadzi do wniosku, że warunek posiadania statusu przedsiębiorcy w rozumieniu UoINN spełnia przedsiębiorstwo na gruncie przepisów KC.

W konsekwencji, na gruncie przeprowadzonej wyżej analizy, CBR jest organizacją prowadzącą badania i upowszechniającą wiedzę w świetle art. 2 pkt 83 Rozporządzenia.

Zgodnie z wcześniejszym brzmieniem art. 2 pkt 9 lit. f ustawy o zasadach finansowania nauki (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 1620), za jednostkę naukową uznawane były: „inne jednostki organizacyjne, niewymienione w lit. a-e, posiadające osobowość prawną i siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym przedsiębiorcy posiadający status centrum badawczo-rozwojowego, nadawany na podstawie ustawy z dnia 30 maja 2008 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej (Dz.U. z 2014 r., poz. 226)”.

Natomiast, zgodnie z uzasadnieniem do ustawy, które zmieniło fragment: „w tym przedsiębiorców posiadających status centrum badawczo-rozwojowego, nadawany na podstawie ustawy z dnia 30 maja 2008 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej”, zastępując go fragmentem: „będące organizacjami prowadzącymi badania i upowszechniającymi wiedzę w rozumieniu art. 2 pkt 83 rozporządzenia Komisji (UE) nr 651/2014 z dnia 17 czerwca 2014 r. uznającego niektóre rodzaje pomocy za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu (Dz.Urz. UE L 187 z 26.6.2014, str. 1)”. Zmiana ta została dokonana z następującego względu: „Celem zmiany jest wprowadzenie przepisów zbliżających definicję jednostki naukowej w zakresie innych jednostek organizacyjnych, niewymienionych enumeratywnie w definicji jednostki naukowej, do definicji organizacji badawczej w rozumieniu stosowanym w Unii Europejskiej, w przepisach dotyczących zgodności niektórych rodzajów pomocy za zgodne ze wspólnym rynkiem. Zmiana spowoduje rozszerzenie katalogu podmiotów spełniających definicję jednostki naukowej, co umożliwi tym podmiotom ubieganie się o środki finansowe w ramach konkursów ogłaszanych przez Narodowe Centrum Nauki i Narodowe Centrum Badań i Rozwoju oraz w ramach programów i przedsięwzięć ustanawianych przez ministra właściwego do spraw nauki”.

Należy zwrócić uwagę, że w art. 2 pkt 83 Rozporządzenia, wskazane zostały przykładowe podmioty będące organizacjami prowadzącymi badania i upowszechniającymi wiedzę, tj. uniwersytet lub instytut badawczy, agencja zajmująca się transferem technologii, pośrednik w dziedzinie innowacji, fizyczny lub wirtualny podmiot prowadzący współpracę w dziedzinie badań i rozwoju, a użyty w ww. artykule zwrot „jak np.” wskazuje na katalog otwarty wyliczenia.

Zatem, analiza regulacji prawnych odnoszących się do stanu faktycznego przedstawionego w niniejszej sprawie, w tym prześledzenie procesu zmian stanu prawnego, prowadzi do wniosku, że niewskazanie wprost w art. 2 pkt 9 lit. f centrum badawczo-rozwojowego jako jednostki naukowej (jak miało to miejsce we wcześniejszym brzmieniu tego przepisu) nie wyklucza CBR z możliwości spełnienia przesłanek uznania za organizację prowadzącą badania i upowszechniającą wiedzę.

W konsekwencji, skoro zmiana treści art. 2 pkt 9 lit. f ustawy o zasadach finansowania nauki, miała na celu rozszerzenie katalogu podmiotów spełniających definicję jednostki naukowej, który to status nadawany jest na podstawie ustawy z dnia 30 maja 2008 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej, to centrum badawczo-rozwojowe uznaje się za jednostkę naukową w rozumieniu ustawy o zasadach finansowania nauki.

Reasumując, Wnioskodawca jest uprawniony do skorzystania z ulgi z tytułu działalności badawczo-rozwojowej w zakresie odliczenia od podstawy opodatkowania wydatków kwalifikowanych poniesionych na ekspertyzy, opinie, usługi doradcze i usługi równorzędne, a także nabycie wyników badań naukowych, świadczonych lub wykonywanych na podstawie umowy przez CBR, służących wykorzystaniu w działalności badawczo-rozwojowej, przy spełnieniu pozostałych warunków określonych w art. 18d updop.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. J. Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.