Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-2.4010.7.2018.2.AM
z 7 marca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 stycznia 2018 r. (data wpływu 3 stycznia 2018 r.) oraz uzupełnieniu z dnia 21 lutego 2018 r. (data nadania 21 lutego 2018 r., data wpływu 23 lutego 2018 r.) na wezwanie Nr 0114-KDIP2-2.4010.7.2018.1.AM z dnia 12 lutego 2018 r. (data nadania 13 lutego 2018 r., data doręczenia 14 lutego 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• ustalenia czy w związku z połączeniem transgranicznym nie powstanie przychód po stronie spółki przejmującej – jest prawidłowe;

• ustalenia czy w związku z połączeniem transgranicznym nie powstanie przychód po stronie spółki przejmowanej – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 3 stycznia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych połączenia transgranicznego spółek.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

R. dalej: „Bank Dzielony”), której jedynym akcjonariuszem jest Wnioskodawca, jest spółką akcyjną prawa polskiego, która podlega (i na moment opisanego zdarzenia będzie podlegać) nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „CIT”) w Polsce. Bank Dzielony jest zarejestrowanym i czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: „VAT”) w Polsce.

B. będzie jednocześnie jedynym akcjonariuszem banku P. S.A., który również będzie prowadzić działalność bankową (dalej: „Bank”). Utworzenie Banku planowane jest w ciągu 3 miesięcy od daty po złożeniu niniejszego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

Planowane jest dokonanie podziału Banku Dzielonego poprzez przeniesienie części majątku obejmującej działalność bankową związaną z prowadzeniem działalności w zakresie kredytów hipotecznych osób prywatnych w walutach obcych (CHF, EUR, USD, GBP) z segmentów Mass, Affluent, Micro i Private Banking zabezpieczonych na nieruchomościach, jak również niespłacanych pożyczek spełniających powyższe kryteria, które pierwotnie udzielone były w walucie obcej, z wyłączeniem wierzytelności, co do których uzyskano bankowy tytuł egzekucyjny (dalej: „Portfel”) na Bank, poprzez podział przez wydzielenie, o którym mowa w art. 529 § 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (j.t. Dz. U. z 2017 r. poz. 1557 ze zm.) (dalej: „Podział”).

W wyniku planowanego Podziału, w Banku Dzielonym zostanie pozostała działalność bankowa z wyłączeniem działalności w zakresie Portfela. Rodzaj podziału determinowany jest przepisami Prawa bankowego (art. 124c ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1876, z późn. zm.), zgodnie z którymi banki w formie spółki akcyjnej podlegają podziałowi jedynie w sposób określony w art. 529 § 1 pkt 4 Kodeksu spółek handlowych z zastrzeżeniem, że przeniesienie części majątku banku dzielonego nastąpi na spółkę akcyjną będącą bankiem krajowym lub instytucją kredytową. Podział banku wymaga zezwolenia Komisji Nadzoru Finansowego. Komisja Nadzoru Finansowego odmawia zezwolenia, jeżeli podział może okazać się niekorzystny dla ostrożnego i stabilnego zarządzania bankiem dzielonym lub bankami, na które zostaje przeniesiony majątek banku dzielonego lub jeżeli podział może spowodować poważne szkody dla gospodarki narodowej lub dla ważnych interesów Państwa.

Zarówno część wydzielona alokowana do Banku, jak i część pozostająca alokowana do Banku Dzielonego, będą stanowić zorganizowane części przedsiębiorstwa (dalej: „ZCP”) w rozumieniu:

1. art. 4a pkt 4 ustawy o CIT;
2. art. 2 pkt 27e ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (j.t. Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, ze zm.; dalej: „ustawa o VAT”).
   
   

Kwalifikacja części wydzielonej (alokowanej do Banku) oraz części pozostającej (alokowanej do Banku Dzielonego) jako ZCP na gruncie ww. przepisów prawa podatkowego jest przedmiotem odrębnego wspólnego wniosku Wnioskodawcy i Banku Dzielonego o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego. W związku z tym powyższa kwestia nie jest przedmiotem zapytania w niniejszym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

W ocenie Wnioskodawcy Bank po przejęciu całości wartości niematerialnych i prawnych oraz należności obejmujących część wydzieloną stanowiącą ZCP, będzie stanowił przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm., dalej jako: „Kodeks cywilny”).

W Banku będą znajdować się wszystkie składniki majątku (materialne i niematerialne), wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej. Bank będzie kontynuował dotychczasową działalność ZCP-u w niezmienionym zakresie. Bank będzie stanowić całość pod względem organizacyjnym, finansowym i funkcjonalnym. Składniki majątkowe Banku będą tworzyć funkcjonalną całość umożliwiającą samodzielne prowadzenie działalności gospodarczej.

Po Podziale planowana jest również procedura połączenia transgranicznego spółek, na skutek której Bank połączy się w całości z B. poprzez przejęcie (dalej jako: „Połączenie”), które przyjmie postać połączenia transgranicznego uregulowanego w art. 516¹-516¹⁸ Kodeksu spółek handlowych, które są implementacją Dyrektywy 2005/56/WE z dnia 26 października 2005 r. w sprawie transgranicznego łączenia się spółek kapitałowych (Dz. U. L 310 z 25.11.2005, dalej: „Dyrektywa”). Połączenie ma na celu reorganizację (uproszczenie) struktury organizacyjnej grupy kapitałowej oraz ograniczenie kosztów jej działalności przy jednoczesnym zabezpieczeniu interesów klientów i kontrahentów Banku oraz B. w zgodzie z wymaganiami regulacyjnymi i prawnymi.

Bank i B. będą spółkami, o których mowa w art. 1 Dyrektywy, utworzonymi zgodnie z prawem państw członkowskich Unii Europejskiej i mającymi siedzibę statutową, zarząd główny lub główny zakład na terenie Unii Europejskiej oraz podlegającymi prawom różnych państw członkowskich Unii Europejskiej. Bank po Połączeniu będzie rozwiązany bez przeprowadzania postępowania likwidacyjnego.

W wyniku Połączenia wszystkie aktywa oraz zobowiązania Banku zostaną w całości przeniesione na B. Połączenie Banku i B. będzie podlegać właściwym przepisom prawa austriackiego oraz prawa polskiego. Po Połączeniu B. będzie kontynuować działalność Banku w formie oddziału na terytorium Polski.

Z uwagi na fakt, że B. jest jedynym akcjonariuszem Banku, w związku z Połączeniem nie dojdzie do wydania akcji Banku lub B. (nie dojdzie do podwyższenia kapitału zakładowego Banku lub B.) oraz nie zostaną wypłacone dopłaty w gotówce. Z dniem Połączenia B. wstąpi we wszystkie prawa i obowiązki Banku w zakresie wskazanym w art. 494 Kodeksu spółek handlowych, który jako główny skutek połączenia spółek, wskazuje zasadę sukcesji generalnej, ustanawiając spółkę przejmującą następcą prawnym spółki przejmowanej.

Ponadto, w wyniku Podziału może wystąpić konfuzja (tj. wygaśnięcie zobowiązań z mocy prawa, wskutek skumulowania w rękach jednego podmiotu praw przysługujących wierzycielowi i obowiązków dłużnika) wzajemnych zobowiązań i wierzytelności Banku i B.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w okolicznościach przedstawionych w opisie zdarzenia przyszłego, w związku z Połączeniem po stronie Wnioskodawcy nie powstanie przychód, zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 3f ustawy o CIT?
2. Czy w okolicznościach przedstawionych w opisie zdarzenia przyszłego, w związku z Połączeniem po stronie Banku nie powstanie przychód w rozumieniu z art. 12 ustawy o CIT?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy.

1. Zdaniem Wnioskodawcy w okolicznościach przedstawionych w opisie zdarzenia przyszłego, w związku z Połączeniem po stronie Wnioskodawcy nie powstanie dochód (przychód), zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 3f ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2017 r., poz. 2343, dalej: „ustawa o CIT”).
2. Zdaniem Wnioskodawcy w okolicznościach przedstawionych w opisie zdarzenia przyszłego, w związku z Połączeniem po stronie Banku nie powstanie przychód w rozumieniu art. 12 ustawy o CIT.
   
   

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1

Zgodnie z art. 7b ust. 1 pkt 1 lit. m ustawy o CIT za przychody z zysków kapitałowych uważa się przychody uzyskane w następstwie przekształceń, łączenia lub podziałów podmiotów, w tym przychody osoby prawnej lub spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3, przejmującej w następstwie łączenia lub podziału majątek lub część majątku innej osoby prawnej lub spółki.

Wskazany powyżej przepis nie stanowi jednak podstawy powstania zobowiązania podatkowego, a wskazówkę, do jakiego koszyka przychodów wskazane powyżej przychody powinny być zaklasyfikowane. Samo powstanie ewentualnego przychodu w wyniku Połączeniu dla Banku Dzielonego reguluje art. 12 ust. 4 pkt 3f ustawy o CIT, zgodnie z którym do przychodów nie zalicza się wartości majątku spółki przejmowanej lub dzielonej, odpowiadającej procentowemu udziałowi spółki przejmującej w kapitale zakładowym spółki przejmowanej lub dzielonej, określonemu na ostatni dzień poprzedzający dzień łączenia lub podziału, otrzymanego przez spółkę przejmującą posiadającą w kapitale zakładowym spółki przejmowanej lub dzielonej udział w wysokości nie mniejszej niż 10%.

Ustawodawca przewidział zatem możliwość opodatkowania dochodu spółki przejmującej w szczególnym przypadku, gdy spółka przejmująca ma w kapitale zakładowym spółki przejmowanej udział mniejszy niż 10%. Jednak w opisanym zdarzeniu przyszłym akcjonariusz Banku Przejmującego, B., będzie jednocześnie jedynym akcjonariuszem Banku, posiadającym 100% akcji.

Jednym z warunków zastosowania powyższej regulacji jest przeprowadzenie transakcji przez określone podmioty. Zgodnie bowiem z art. 12 ust. 15 ustawy o CIT przepis ust. 4 pkt 3f ma zastosowanie wyłącznie do spółek będących podatnikami, o których mowa m.in. w art. 3 ust. 2, podlegających w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego opodatkowaniu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania, przejmujących majątek spółek będących podatnikami, o których mowa w art. 3 ust. 1. Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym powyższy warunek zostaje spełniony, ponieważ spółka będąca polskim podatnikiem połączy się ze spółką działającą pod prawem austriackim.

Analizując treść art. 12 ust. 4 pkt 3f ustawy o CIT, należy wskazać, iż w sytuacji w której B. jako spółka przejmująca będzie posiadał w kapitale zakładowym Banku 100% akcji, po stronie B. nie powstanie obowiązek rozpoznania przychodu podatkowego. Należy bowiem zauważyć, że z wykładni językowej wskazanej regulacji wynika, że dla powstania obowiązku rozpoznania przychodu podatkowego konieczne jest spełnienie przez spółkę przejmującą warunku posiadania udziałów w kapitale zakładowym spółki przejmowanej lub dzielonej w wysokości mniejszej niż 10%.

Należy zauważyć, iż zgodnie z art. 12 ust. 13 ustawy o CIT przepisów ust. 4 pkt 3e, 3f, 12 i pkt 25 lit. b oraz ust. 4d ustawy o CIT nie stosuje się w przypadkach, gdy głównym lub jednym z głównych celów połączenia spółek, podziału spółek, wymiany udziałów lub wniesienia wkładu niepieniężnego jest uniknięcie lub uchylenie się od opodatkowania. Przepis art. 12 ust. 14 ustawy o CIT stanowi, że jeżeli połączenie spółek, podział spółek, wymiana udziałów lub wniesienie wkładu niepieniężnego nie zostały przeprowadzone z uzasadnionych przyczyn ekonomicznych, dla celów ust. 13 domniemywa się, że głównym lub jednym z głównych celów tych czynności jest uniknięcie lub uchylenie się od opodatkowania.

W analizowanym przypadku, jak to już zostało wskazane w opisie zdarzenia przyszłego, połączenie jest uzasadnione ekonomicznie, gdyż ma ono na celu reorganizację (uproszczenie) struktury organizacyjnej grupy kapitałowej oraz ograniczenie kosztów jej działalności przy jednoczesnym zabezpieczeniu interesów klientów i kontrahentów Banku oraz B. w zgodzie z wymaganiami regulacyjnymi i prawnymi. Z tego względu należy uznać, że przepis art. 12 ust. 13 ustawy o CIT nie będzie miał zastosowania w przedmiotowej sprawie.

Podsumowując, zgodnie z opisem zdarzenia przyszłego, w analizowanym przypadku połączenie transgraniczne zostanie przeprowadzone z uzasadnionych przyczyn ekonomicznych. Tym samym zostanie spełniony warunek neutralności podatkowej połączenia transgranicznego poprzez przejęcie Banku przez B., zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 3f w zw. z art. 12 ust. 13 w zw. z art. 12 ust. 15 ustawy o CIT.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, w okolicznościach przedstawionych w opisie zdarzenia przyszłego, w związku z Połączeniem, po stronie B. nie powstanie dochód (przychód), zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 3f ustawy o CIT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2

Zgodnie z art. 7 ust. 1 i 2 ustawy o CIT, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11, art. 24a i art. 24b, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT stanowi, że przychodami są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Co do zasady, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów danej osoby prawnej (podatnika) decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa tej osoby prawnej (jako podatnika).

Dlatego też, w ocenie Wnioskodawcy, o braku możliwości zakwalifikowania danego zdarzenia jako przychodu podatkowego nie decyduje wyłącznie to, iż nie znalazło się ono np. w katalogu wartości niezaliczonych przez ustawodawcę do przychodów podatkowych (art. 12 ust. 4 ustawy o CIT), ale to, że nie jest ono wartością przez podatnika „otrzymaną” w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o CIT.

Z istoty podatku dochodowego wynika, że jest on ciężarem publicznoprawnym od przyrostu majątkowego (dochodu), a zatem przychodem – jako źródłem dochodu – jest tylko ta wartość, która wchodząc do majątku podatnika może powiększyć jego aktywa. Przychód musi prowadzić do przysporzenia majątku podatnika. Powiększenie to może mieć cechy zwiększenia zasobów majątkowych lub zmniejszenia zobowiązań.

Co więcej, stosownie do wypracowanego w orzecznictwie sądowym i w doktrynie stanowiska, przychodem jest tylko takie przysporzenie majątkowe, które ma charakter trwały (definitywny). W wyroku z 25 stycznia 2011 r., sygn. akt I SA/Wr 1294/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu, wskazał, że: „przychodem jest trwałe i jednocześnie nieodwołalne realne przysporzenie majątkowe (przyrost rozumiany w sensie potocznym, czyli zmiana in plus w wartości majątku)”. Analogiczne stanowisko zostało również przedstawione w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 19 października 2010 r., sygn. akt II FSK 1047/09, w którym sąd stwierdził: „przychodem jest trwałe, realne powiększenie majątku podatnika– czy to poprzez aktywne włączenie do tego majątku określonych wartości, czy też poprzez wyłączenie z tego majątku zobowiązań (pasywów) obciążających dotychczas ten majątek”.

Wnioskodawca wskazuje, że przejęcie Banku przez B. nie będzie stanowiło, w jakimkolwiek zakresie, przysporzenia dla Banku. Nie dojdzie bowiem w takim przypadku do otrzymania pieniędzy, wartości pieniężnych ani jakichkolwiek praw majątkowych przez Bank. Wynika to z faktu, że przejęcie Banku sprowadza się de facto do przeniesienia całego majątku Banku do B. i do rozwiązania Banku, bez przeprowadzenia postępowania likwidacyjnego.

W omawianym przypadku nie dochodzi również do otrzymania przez Bank nieodpłatnych rzeczy, praw lub świadczeń w naturze (art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT). Po stronie Banku nastąpi wyłącznie przeniesienie całego jego majątku do B., a następnie dojdzie do zakończenia bytu prawnego Banku, tj. do jego rozwiązania. Takie zdarzenie, w ocenie Wnioskodawcy, nie rodzi po stronie Banku przychodu lub dochodu do opodatkowania, ponieważ w sensie ekonomicznym, prawnym czy faktycznym Bank nic nie uzyska.

Ponadto, należy zauważyć, że również konfuzja (tj. wygaśnięcie zobowiązań z mocy prawa, wskutek skumulowania w rękach jednego podmiotu praw przysługujących wierzycielowi i obowiązków dłużnika) wzajemnych zobowiązań i wierzytelności Banku i B. w wyniku połączenia transgranicznego nie może zostać zakwalifikowana jako generująca przychód podatkowy. Wygaśnięcie zobowiązań w drodze konfuzji w wyniku połączenia transgranicznego nie zostało bezpośrednio wymienione w przepisach ustawy o CIT jako skutkujące albo nieskutkujące powstaniem przychodu. Niemniej należy podkreślić, że zaistnienie tego zdarzenia prawnego nie będzie się wiązać z uzyskaniem jakiegokolwiek przysporzenia majątkowego przez Bank, tj. z otrzymaniem przez niego realnych, określonych wartości w sensie ekonomicznym.

Konfuzja w wyniku połączenia transgranicznego nie może również zostać zakwalifikowana jako przychód z tytułu umorzenia zobowiązań, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT. Zgodnie z tym przepisem, przychodem podatkowym jest m.in. wartość umorzonych lub przedawnionych zobowiązań. W przedmiotowym przypadku dojdzie jednak do wygaśnięcia zobowiązań nie w wyniku ich umorzenia, lecz w konsekwencji połączenia transgranicznego dwóch banków. Brak jest zatem podstaw do zastosowania w przedmiotowej sprawie przepisu art. 12 ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, w okolicznościach przedstawionych w opisie zdarzenia przyszłego, w związku z Połączeniem, z uwagi na brzmienie art. 12 ust. 1 pkt 8b ustawy o CIT w opisanym zdarzeniu przyszłym zdaniem Wnioskodawcy nie powstanie przychód po stronie Banku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu zdarzenia przyszłego nie wynika, aby celem operacji było uniknięcie lub uchylenie się od opodatkowania. Jednakże zbadanie przesłanek i celów dokonywanego połączenia spółek jest w pełni możliwe dopiero w ramach ewentualnego postępowania kontrolnego lub podatkowego. Tym samym stwierdzenie, że przedstawione przez Wnioskodawcę w zdarzeniu przyszłym połączenie, zostało przeprowadzone z uzasadnionych przyczyn ekonomicznych, a jego głównym bądź jednym z głównych celów nie jest uniknięcie lub uchylenie się od opodatkowania, nie może podlegać ocenie tut. organu, w trybie i na zasadach przewidzianych dla instytucji interpretacji indywidualnej.

Niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie ustalony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.