Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-2.4010.21.2018.1.SO
z 8 marca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 stycznia 2018 r. (data wpływu 10 stycznia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w odniesieniu do pożyczek „A”, które zostały zawarte przed 1 stycznia 2017 r., należy uznać, że są „dokonywane” w rozumieniu art. 9a ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy o CIT w kolejnych latach podatkowych (począwszy od 2017 r.), aż do momentu upływu terminu udzielenia pożyczki i w efekcie Wnioskodawca będzie zobowiązany do sporządzenia dokumentacji cen transferowych dla tych transakcji również w kolejnych latach (pytanie nr 1) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 stycznia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w odniesieniu do pożyczek „A”, które zostały zawarte przed 1 stycznia 2017 r., należy uznać, że są „dokonywane” w rozumieniu art. 9a ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy o CIT w kolejnych latach podatkowych (począwszy od 2017 r.), aż do momentu upływu terminu udzielenia pożyczki i w efekcie Wnioskodawca będzie zobowiązany do sporządzenia dokumentacji cen transferowych dla tych transakcji również w kolejnych latach.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka S.A. (dalej: „Wnioskodawca”, „Spółka”) jest spółką akcyjną wpisaną do Krajowego Rejestru Sądowego. Firma koncentruje się na realizacji projektów biurowych i mieszkaniowych ..., jak również innych polskich miejscowościach. Poszczególne projekty realizowane są poprzez spółki celowe, tworzone przez Wnioskodawcę specjalnie w tym celu. W spółkach celowych na ogół 100% udziałowcem/wspólnikiem jest Wnioskodawca. Taka struktura zapewnia dywersyfikację ryzyka i efektywną realizację projektów. Finansowanie spółek z grupy odbywa się na ogół poprzez pożyczki udzielane przez specjalnie powołaną do tego celu spółkę jawną (zwaną dalej: „Spółką jawną”), w której Wnioskodawca jest wspólnikiem.

Mając na uwadze swoją funkcję, Spółka jawna zawarła w przeszłości szereg transakcji pożyczkowych z jej podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11 ust. 1 i ust. 4 ustawy o CIT. Część z nich została zawarta przez Spółkę jawną jeszcze przed 1 stycznia 2017 r.

Udzielone pożyczki są zarówno umowami przewidującymi określoną, stałą kwotę finansowania jak i finansowaniem z określonym limitem, który pożyczkobiorcy mają do wykorzystania. Pożyczki udzielane przez Spółkę jawną w ramach finansowania grupy i których dotyczy niniejsze zapytanie można generalnie podzielić na cztery grupy:

1. – pożyczki, które zostały udzielone przed 1 stycznia 2017 r. i do dnia dzisiejszego nie zostały jeszcze spłacone;
   
2. – pożyczki, które zostały udzielone przed 1 stycznia 2017 r. i do dnia dzisiejszego nie zostały jeszcze spłacone, oraz w stosunku do których został podpisany aneks zmieniający termin spłaty;
   
3. – pożyczki, które zostały udzielone przed 1 stycznia 2017 r. i do dnia dzisiejszego nie zostały jeszcze spłacone, oraz w stosunku do których został podpisany aneks zmieniający zarówno termin spłaty jak i kwotę;
   
4. – pożyczki które zostały udzielone przed 1 stycznia 2017 r. o tzw. limit odnawialny. Ten rodzaj pożyczki udostępnia podmiotowi z grupy limit środków, który jest wykorzystywany przez spółkę z grupy zgodnie z jej aktualnym zapotrzebowaniem. Spółka, której został udostępniony limit środków w ramach umowy pożyczki może swobodnie z niego korzystać aż do jego wyczerpania.
   
   

W związku z nowym brzmieniem art. 9a ustawy o CIT, który wszedł w życie 1 stycznia 2017 r. Wnioskodawca (jako podmiot wyznaczony do przygotowania dokumentacji dla Spółki jawnej) ma wątpliwości co do sposobu określenia szczegółowego zakresu dokumentacji jaką powinna przygotować w stosunku do realizowanych z podmiotami powiązanymi transakcji pożyczkowych, które zostały zawarte przed 1 stycznia 2017 r., ale ich realizacja trwa do chwili obecnej.

Wnioskodawca występuje w tym zapytaniu jako wspólnik Spółki jawnej, będący jednocześnie wyznaczonym podmiotem odpowiedzialnym za sporządzenie dla niej dokumentacji cen transferowych (zgodnie z art. 9a ust. 1f ustawy o CIT).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w odniesieniu do pożyczek „A”, które zostały zawarte przed 1 stycznia 2017 r., należy uznać, że są „dokonywane” w rozumieniu art. 9a ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy o CIT w kolejnych latach podatkowych (począwszy od 2017 r.), aż do momentu upływu terminu udzielenia pożyczki i w efekcie Wnioskodawca będzie zobowiązany do sporządzenia dokumentacji cen transferowych dla tych transakcji również w kolejnych latach?
2. Czy w odniesieniu do pożyczek „B”, które zostały zawarte przed 1 stycznia 2017 r., należy uznać, że są „dokonywane” w rozumieniu art. 9a ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy o CIT w kolejnych latach podatkowych (począwszy od 2017 r.), aż do momentu upływu terminu udzielenia pożyczki i w efekcie Wnioskodawca będzie zobowiązany do sporządzenia dokumentacji cen transferowych dla tych transakcji również w kolejnych latach?
3. Czy w odniesieniu do pożyczek „C”, które zostały zawarte przed 1 stycznia 2017 r., należy uznać, że są „dokonywane” w rozumieniu art. 9a ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy o CIT w kolejnych latach podatkowych (począwszy od 2017 r.), aż do momentu upływu terminu udzielenia pożyczki i w efekcie Wnioskodawca będzie zobowiązany do sporządzenia dokumentacji cen transferowych dla tych transakcji również w kolejnych latach?
4. Czy w odniesieniu do pożyczek „D”, które zostały zawarte przed 1 stycznia 2017 r., należy uznać, że są „dokonywane” w rozumieniu art. 9a ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy o CIT w kolejnych latach podatkowych (począwszy od 2017 r.), aż do momentu upływu terminu udzielenia pożyczki i w efekcie Wnioskodawca będzie zobowiązany do sporządzenia dokumentacji cen transferowych dla tych transakcji również w kolejnych latach?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie nr 1. W zakresie pozostałych pytań wniosek zostanie rozpatrzony odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pożyczek „A” wskazanych w stanie faktycznym, które zostały zawarte przed 1 stycznia 2017 r. należy uznać, że nie są „dokonywane” w rozumieniu art. 9a ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2017 r., poz. 2343, z późn. zm.; dalej: „ustawa o CIT”) w kolejnych latach podatkowych (począwszy od 2017 r.) aż do momentu upływu terminu udzielenia pożyczki i w efekcie Spółka nie będzie zobowiązana do sporządzenia dokumentacji cen transferowych dla tych transakcji również w kolejnych latach (począwszy od 2017 r.).

Zgodnie z art. 9a ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy o CIT podatnicy:

1. których przychody lub koszty, w rozumieniu przepisów o rachunkowości, ustalone na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych przekroczyły w roku poprzedzającym rok podatkowy równowartość 2 000 000 euro,
   1. dokonujący w roku podatkowym transakcji z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4. mających istotny wpływ na wysokość ich dochodu (straty), lub
   2. ujmujący w roku podatkowym w księgach rachunkowych inne zdarzenia, których warunki zostały ustalone (lub narzucone) z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4, mające istotny wpływ na wysokość ich dochodu (straty),

są obowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej tych transakcji lub innych zdarzeń, zwanej dalej „dokumentacją podatkową”.

Należy zauważyć, iż powyższy przepis referuje wprost do „dokonania” transakcji i z nią wiąże obowiązek dokumentacyjny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego pod redakcją W. Doroszewskiego, „dokonywać” oznacza „zrobić coś, doprowadzić do skutku, urzeczywistnić, osiągnąć, spełnić”. Z kolei zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN, „dokonywać” oznacza „dojść do skutku”. Biorąc pod uwagę powyższe definicje można stwierdzić literalnie, iż zwrot „dokonujący w roku podatkowym transakcji” odnosi się do transakcji, które w danym roku podatkowym „doszły do skutku”.

Przekładając ten termin na grunt umowy pożyczki warto wpierw przywołać jej kodeksową definicję. Zgodnie z art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 459 ze zm., dalej: „KC”) przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

W ocenie Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę powyższe definicje, transakcja jest dokonywana – w odniesieniu do umowy pożyczki – w momencie zobowiązania się pożyczkodawcy do jej udzielenia i zobowiązania się pożyczkobiorcy do jej spłaty, czyli w momencie zawarcia umowy pożyczki.

W ocenie Wnioskodawcy, powyższe wyraźnie wskazuje, że podatnicy są zobowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej jedynie dla transakcji dokonywanych z podmiotami powiązanymi w danym roku podatkowym, a zatem obowiązek sporządzenia dokumentacji dla umów pożyczek nie będzie rozciągał się na następne lata po jej dokonaniu, rozumianym – jak to zaznaczono powyżej – jako udzielenie pożyczki.

Ponadto stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do wszystkich czterech pytań potwierdzają niżej wymienione interpretacje indywidualne prawa podatkowego:

• interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej sygn.: 0111-KDIB1-3.4010.337.2017.1.APO z dnia 12.10.2017 r.;
  

• interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej sygn.: 0111-KDIB1-3.4010.205.2017.1.JKT z dnia 18.10.2017 r.;
  

• interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej sygn.:0111-KDIB1-3.4010.283.2017.1.APO z dnia 12.10.2017 r.
  
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.