INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 07.11.2011 r. (data wpływu 14.11.2011 r.) oraz piśmie z dnia 19.01.2012 r. (data nadania 20.01.2012 r., data wpływu 23.01.2012 r.), uzupełniającym braki formalne na wezwanie z dnia 12.01.2012 r. Nr IPPB4/415-833/11-3/MP (data nadania 13.01.2012 r., data odbioru 19.01.2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej Ordynacji Podatkowej w zakresie możliwości dokonania korekt deklaracji PIT-37 – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14.11.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej Ordynacji Podatkowej w zakresie możliwości dokonania korekt deklaracji PIT-37 oraz obowiązku dokonania korekt deklaracji PIT-11 przez płatnika.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 12.01.2012 r. Nr IPPB4/415-833/11-2/MP (data nadania 13.01.2012 r., data doręczenia 19.01.2012 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia przedmiotowego wniosku poprzez wyjaśnienia w zakresie jakich przepisów, tzn. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych czy ustawy Ordynacja podatkowa, ma być udzielona interpretacja przepisów prawa podatkowego.

Pismem z dnia 19.01.2012 r. (data nadania 20.01.2012 r., data wpływu 23.01.2012 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Po uzyskaniu od Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie interpretacji indywidualnej z dnia 03.10.2011 r. sygn. IPPB4/415-560/11-4/MP przepisu art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w której podzielony został przez Wnioskodawcę pogląd prawny w kwestii przysługiwania kosztów uzyskania przychodów prokuratorom w stanie spoczynku, nosząc się z zamiarem złożenia w urzędzie skarbowym korekt PIT-37 za czas przebywania w stanie spoczynku, w którym to okresie pracodawca błędnie nie uwzględniał tych kosztów w sprawozdaniach PIT-11, Wnioskodawca zwrócił się z prośbą do Ministerstwa Sprawiedliwości i Prokuratury Generalnej, o dokonanie korekt wadliwie sporządzonych sprawozdań i doręczenie ich Wnioskodawcy oraz właściwemu miejscowo urzędowi skarbowemu.

Wnioskodawca uznał, iż nie jest uprawniony do samodzielnego dokonywania korekt PIT-37, nie uzyskawszy uprzednio od pracodawcy prawidłowo sporządzonych sprawozdań PIT-11, uwzględniających należne Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów.

W odpowiedzi z dnia 03.11.2011 r. Ministerstwo Sprawiedliwości poinformowało Wnioskodawcę, że „…nie ma możliwości sporządzenia korekty informacji o dochodach oraz pobranych zaliczkach na podatek dochodowy PIT-11 za okres od 01.01.2005 r. do 30.03.2010 r. z uwagi na fakt, że zostały one ówcześnie wystawione, uwzględniając rzeczywiste operacje związane z naliczeniem zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych w danym roku podatkowym, bez uwzględniania kosztów uzyskania przychodów. Deklaracja PIT-11 stanowi sporządzona przez płatnika informację o danych dochodach oraz pobranych zaliczkach na podatek dochodowy, zgodnie z określonym wzorem druku. Zgodnie z pouczeniem zawartym na urzędowym druku - załącznik Nr 9 do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25.01.2011 r. w sprawie określenia niektórych wzorów, oświadczeń, deklaracji i informacji podatkowych, obowiązujących w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych (Dz. U. Nr 25, poz. 131), należy wykazać koszty faktycznie uwzględnione przez podatnika przy poborze zaliczki na podatek. Identyczne pouczenie zawierały wzory deklaracji z lat poprzednich. Jednocześnie Ministerstwo Sprawiedliwości poinformowało, że brak stosowania kosztów uzyskania przychodów był m.in. spowodowany powstałymi rozbieżnościami interpretacyjnymi organów podatkowych na terenie kraju. Ministerstwo Sprawiedliwości nadmieniło, iż przesyłając PIT-11 za rok podatkowy 2010 poinformowało osoby pobierające uposażenie w stanie spoczynku o możliwości zastosowania w rozliczeniu rocznym kosztów uzyskania przychodów.”

Prokuratura Generalna, odmawiając korekty sprawozdania PIT-11 pismem z dnia 03.11.2011 r., poinformowała Wnioskodawcę, że „…od dnia 01.01.2011 r. nalicza koszty uzyskania przychodów od uposażenia przysługującego prokuratorowi w stanie spoczynku. Za okres od dnia utworzenia Prokuratury Generalnej do dnia 31.12.2010 r. przedmiotowe koszty nie były naliczane, gdyż Ministerstwo Sprawiedliwości, dokonując rozliczeń prokuratorów za okres od dnia 01.01. do dnia 31.03.2010 r. także nie naliczało tych kosztów … Prokuratura Generalna wskazała, iż obecnie nie ma przeszkód prawnych, aby Wnioskodawca dokonał korekty zeznania rocznego za 2010 r. i uwzględnił koszty uzyskania przychodu od uposażenia otrzymanego za ten okres … Jednocześnie poinformowano, iż do dokonania takiej korekty nie jest potrzebna zmiana informacji o dochodach, wystawiona przez pracodawcę na druku PIT-11.”

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca jest uprawniony do samodzielnego dokonania korekty PIT-37 w zakresie kosztów uzyskania przychodów za okres przebywania w stanie spoczynku wobec błędnego nie wykazywania ich w tym okresie przez pracodawcę w PIT-11, czy też korekta ta powinna być poprzedzona sporządzeniem i doręczeniem Wnioskodawcy oraz właściwemu miejscowo urzędowi skarbowemu korekt sprawozdań PIT-11, uwzględniających przez płatnika należne w tym okresie koszty uzyskania przychodów...

Zdaniem Wnioskodawcy, dokonanie korekty zeznania rocznego PIT-37 w zakresie kosztów uzyskania przychodów w sytuacji, gdy nie zostały one w ogóle uwzględnione przez płatnika - pracodawcę - w rocznych informacjach o dochodach oraz pobranych zaliczkach na podatek dochodowy PIT-11, jest możliwe wyłącznie po uprzednim dokonaniu przez pracodawcę korekty PIT-11, polegającej na uwzględnieniu w rubryce 37 tego druku, należnych Wnioskodawcy kosztów uzyskania przychodów. W opinii Wnioskodawcy taką skorygowaną informację pracodawca ma obowiązek doręczyć nie tylko podatnikowi, ale także urzędowi skarbowemu, właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika.

Stanowisko swoje Wnioskodawca argumentuje następująco:

1. Jak słusznie podniesiono w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 03.10.2011 r. sygn. IPPB4/415-560/11-4/MP, to „… organ wypłacający uposażenie prokuratorowi w stanie spoczynku – jako płatnik – jest obowiązany do pobrania zaliczek na podatek dochodowy według zasad określonych w art. 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z uwzględnieniem kosztów uzyskania przychodów …”.
2. Bez wykazania przez pracodawcę w sprawozdaniu PIT-11 przysługujących pracownikowi kosztów uzyskania przychodów i poinformowania o nich właściwego urzędu skarbowego, nie jest możliwe uwzględnienie ich przez podatnika w rocznym sprawozdaniu PIT-37.
3. Nie można uznać za prawidłowe stanowisko Ministerstwa Sprawiedliwości, że skorygowanie sprawozdań PIT-11 nie jest możliwe „… z uwagi na fakt, iż zostały one ówcześnie wystawione uwzględniając rzeczywiste operacje związane z naliczeniem zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych w danym roku podatkowym bez uwzględnienia kosztów uzyskania przychodów …” Według Wnioskodawcy, właśnie na tym nieuwzględnieniu kosztów polega wadliwość sprawozdań, które aczkolwiek oparte są na rzeczywistych operacjach, to jednak w konfrontacji z poglądem wyrażonym przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie – bez uwzględnienia należnych kosztów uzyskania przychodów - są niekompletne i wymagają korekt, które przewiduje druk PIT-11.
4. Trudne do przyjęcia jest stanowisko Prokuratury Generalnej, która nie ujawniając w sprawozdaniach PIT-11, należnych prokuratorom w stanie spoczynku kosztów uzyskania przychodów w okresie od jej utworzenia do dnia 31.12.2010 r. usprawiedliwia ten fakt tym, że „Ministerstwo Sprawiedliwości, dokonując rozliczeń prokuratorów za okres od dnia 01.01. do 31.03.2010 r. także nie naliczało tych kosztów”. Z wcześniej przytoczonych powodów , Wnioskodawca uważa za chybiony pogląd Prokuratury Generalnej, stwierdzający, iż „… obecnie nie ma przeszkód prawnych, abym dokonał korekty zeznania rocznego za 2010 r. i uwzględnił koszty uzyskania przychodu i jednocześnie, że do dokonania takiej korekty nie jest potrzebna zmiana informacji o dochodach wystawiona przez pracodawcę na druku PIT-11.”
   
   

Reasumując Wnioskodawca uważa, że to na płatniku – pracodawcy – ciąży obowiązek prawidłowego i kompletnego sporządzenia rocznego sprawozdania PIT-11, uwzględniającego dane dotyczące przychodu, kosztów uzyskania przychodów, dochodu oraz zaliczek pobranych przez płatnika na poczet podatku dochodowego. Tylko przedstawienie tych danych podatnikowi oraz wskazanemu urzędowi skarbowemu stanowi wyłączną i jedyną podstawę do zamieszczenia ich w zeznaniu PIT-37. Jakkolwiek korekta dotycząca tych danych w PIT-37 wynikająca z niekompletnego, przez co błędnego sprawozdania sporządzonego przez płatnika, wymusza poprzednie jej korekty PIT-11. Informacja o dokonaniu korekty PIT-11 musi być przedstawiona przez płatnika właściwemu urzędowi skarbowemu przed dokonaniem korekty PIT-37 i przekazaniem jej temu urzędowi przez podatnika. Przedstawienie urzędowi skarbowemu skorygowanego zeznania PIT-37 przed doręczeniem mu skorygowanego sprawozdania PIT-11 nie powoduje wobec podatnika żadnych skutków prawnych, a wręcz uniemożliwia mu dochodzenie roszczenia, wynikającego z różnic ujawnionych w dokonanej korekcie PIT-37.

Zdaniem Wnioskodawcy, pracodawca powinien dokonać korekty sprawozdań PIT-11 za cały okres stanu spoczynku, bowiem status prokuratora prokuratury krajowej w stanie spoczynku, będącego z pracodawcą przez cały ten okres w stosunku służbowym, jest niezmienny.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Niniejsza interpretacja indywidualna stanowi pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego dotyczącej Ordynacji podatkowej w zakresie możliwości dokonania korekt deklaracji PIT-37.

Zgodnie z art. 72 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) za nadpłatę uważa się kwotę:

1. nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku;
2. podatku pobraną przez płatnika nienależnie lub w wysokości większej od należnej;
3. zobowiązania zapłaconego przez płatnika lub inkasenta, jeżeli w decyzji, o której mowa w art. 30 § 4, określono je nienależnie lub w wysokości większej od należnej;
4. zobowiązania zapłaconego przez osobę trzecią lub spadkobiercę, jeżeli w decyzji o ich odpowiedzialności podatkowej lub decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego spadkodawcy określono je nienależnie lub w wysokości większej od należnej.
   
   

Zgodnie z art. 73 § 1 pkt 1 ww. ustawy nadpłata powstaje, z zastrzeżeniem § 2, z dniem zapłaty przez podatnika podatku nienależnego lub w wysokości większej od należnej. Natomiast stosownie do art. 73 § 2 pkt 1 ww. ustawy nadpłata powstaje z dniem złożenia zeznania rocznego - dla podatników podatku dochodowego.

Stosownie do art. 75 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, jeżeli podatnik kwestionuje zasadność pobrania przez płatnika podatku albo wysokość pobranego podatku, może złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku. Ponadto z § 2 pkt 1 lit. a) powyższego przepisu wynika, iż uprawnienie to przysługuje również podatnikom, których zobowiązanie podatkowe powstaje z dniem zaistnienia zdarzenia, z którym ustawa podatkowa wiąże powstanie takiego zobowiązania, jeżeli w zeznaniach (deklaracjach) rocznych, wykazali zobowiązanie podatkowe nienależne lub w wysokości większej od należnej i wpłacili zadeklarowany podatek albo wykazali nadpłatę w wysokości mniejszej od należnej. Zgodnie natomiast z art. 75 § 3 podatnik równocześnie z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty obowiązany jest złożyć skorygowane zeznanie (deklarację).

W myśl art. 81 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Stosownie do brzmienia art. 81 § 2 cyt. ustawy, skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty. Należy również wskazać, iż zgodnie z art. 79 § 2 pkt 2 ww. ustawy – prawo do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty wygasa po upływie terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Zgodnie z dyspozycją art. 30 ustawy Ordynacja podatkowa odpowiedzialnością za nie wykonanie obowiązków polegających na obliczeniu, pobraniu i wpłaceniu świadczenia podatkowego wynikającego z zobowiązania podatkowego obarczono płatnika.

Naruszenie obowiązków płatnika może polegać m.in. na błędnym obliczeniu podstawy opodatkowania w podatku dochodowym od osób fizycznych, polegającym na jej zmniejszeniu lub podwyższeniu poprzez zastosowane w nieprawidłowej wysokości kosztów uzyskania przychodu.

Przechodząc natomiast do kwestii związanej z korektą informacji PIT-11 zauważyć należy, iż powołany wyżej art. 81 ustawy Ordynacja podatkowa daje płatnikowi taką możliwość. Jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację (w tym również zeznanie, wykaz oraz informację, do których składania obowiązani są, na podstawie odrębnych przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci) co następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej jej pozycji - o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Skorygowanie deklaracji polega więc na ponownym - poprawnym już - wypełnieniu jej formularza z zaznaczeniem, iż w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji, z wynikającym z przepisu prawa obowiązkiem dołączenia pisemnego uzasadnienia przyczyn korekty.

Z kolei do odrębnych przepisów zaliczyć należy między innymi regulacje normujące instytucję przedawnienia zobowiązań podatkowych (art. 68 – 71 ustawy Ordynacja podatkowa). Prawo złożenia korekty istnieje w związku z tym dopóty, dopóki zobowiązanie nie uległo przedawnieniu. Okres przedawnienia wynosi pięć lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku. Zarówno płatnik, jak i podatnik ma zatem prawo skorygować deklaracje za okres pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku. Jednakże zaznaczyć należy, że korekta deklaracji PIT-11 należy do uprawnień przysługujących płatnikowi i tylko w jego gestii pozostaje fakt, czy z danego uprawnienia skorzysta czy też nie.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, iż Wnioskodawca jest uprawniony do samodzielnego dokonania korekty w zakresie kosztów uzyskania przychodów poprzez złożenie korekty zeznania podatkowego PIT–37 wraz z pisemnym uzasadnieniem przyczyn tej korekty bez uprzedniego sporządzenia i doręczenia Wnioskodawcy oraz właściwemu miejscowo urzędowi skarbowemu korekt sprawozdań PIT-11. Wnioskodawca miał prawo w zeznaniach podatkowych zastosować koszty uzyskania przychodów, mimo ich nie wykazania przez płatnika w PIT-11.

Należy jednak pamiętać, iż prawo do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty (i korekty zeznania) wygasa z upływem 5 lat liczonych od końca roku podatkowego, w którym należało zapłacić podatek za poprzedni rok podatkowy, gdyż z tym dniem następuje również przedawnienie zobowiązania ( art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.