Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-3.4011.317.2017.2.AZE
z 28 lutego 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we formalnych wniosku z 23 grudnia 2017 r. (data wpływu – 29 grudnia 2017 r.) uzupełnionym pismem z 17 lutego 2018 r. (data wpływu 20 lutego 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia czy spłaty otrzymane w zawiązku z wykonaniem opisanej we wniosku umowy stanowią przychód, do którego zastosowanie będą miały przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 grudnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia czy spłaty otrzymane w zawiązku z wykonaniem opisanej we wniosku umowy stanowią przychód, do którego zastosowanie będą miały przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wniosek ten uzupełniony został pismem z 17 lutego 2018 r (data wpływu 20 lutego 2018 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 6 lutego 2018 r. znak: 0111-KDIB2-3.4011.317.2017.1.AZE, 0111-KDIB4.4015.223.2017.1.ASZ.

We wniosku przedstawiono następujący zaistniały stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Mąż Wnioskodawczyni prowadził do śmierci działalność gospodarczą w ramach spółki cywilnej, wraz z dwiema innymi osobami. Zgodnie z umową spółki cywilnej, w razie śmierci wspólnika spadkobiercy nie wchodzą do spółki na jego miejsce, a wypłacana jest im w pieniądzu przypadająca na nich wartość wspólnego majątku.

Wnioskodawczyni nabyła dnia 24 kwietnia 2015 r. spadek po mężu w udziale wynoszącym 1/2.

Przedmiot spadku stanowiły rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Przedmiotem spadku nie były rzeczy znajdujące się poza obszarem Rzeczypospolitej Polskiej ani prawa majątkowe wykonywane poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Dnia 9 czerwca 2015 r. Wnioskodawczyni uzyskała postanowienie sądu rejonowego stwierdzające ww. nabycie spadku.

Wnioskodawczyni nie przystąpiła do spółki jako wspólnik. Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej.

Dnia 12 października 2015 r. Wnioskodawczyni złożyła Naczelnikowi Urzędu Skarbowego w S. Zgłoszenie o nabyciu własności rzeczy lub praw majątkowych (SD-Z2) dotyczące ww. nabycia spadku. Wnioskodawczyni wskazała, że przedmiotem nabycia jest m.in. prawo do części majątku związanego ze spółką („prawo do części majątku s.c.”).

Dnia 9 lutego 2017 r. Wnioskodawczyni zawarła z pozostałą spadkobierczynią i wspólnikami wyżej wskazanej spółki cywilnej ugodę sądową dokonując działu spadku w ten sposób, że własność majątku związanego ze spółką cywilną została przyznana pozostałym wspólnikom, z obowiązkiem spłaty spadkobierców w pięciu rocznych ratach.

W wykonaniu tej ugody, Wnioskodawczyni otrzymała pierwszą ratę w 2017 r. i oczekuje otrzymania kolejnych rat w latach kolejnych.

Wnioskodawczyni udała się do Urzędu Skarbowego w S., gdzie uzyskała od pracownika urzędu ustną informację, że otrzymywane przez nią pieniądze mogą stanowić przychód opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 17 lutego 2018 r., Wnioskodawczyni wskazała, że:

Wspólnicy spółki cywilnej nie są spadkobiercami po mężu Wnioskodawczyni. Podstawą otrzymania środków pieniężnych jest ugoda sądowa w przedmiocie działu spadku. Przedmiot sprawy został wskazany przez sąd w protokole z rozprawy następująco: „sprawa (...) o zgodny dział spadku i zniesienie współwłasności". Zgodnie z protokołem rozprawy: „w ocenie sądu ugoda jest zgodna z prawem, interesami stron, zasadami współżycia społecznego i nie prowadzi do obejścia przepisów prawa". Strony podpisały ugodę i złożyły wniosek o umorzenie postępowania, co sąd uczynił.

W tym miejscu Wnioskodawczyni przytoczyła skrót treści ugody :

„Wnioskodawcy (...) [tj. pozostali wspólnicy spółki cywilnej niebędący spadkobiercami - dop. E. R.] oraz uczestnicy (...) [tj. spadkobiercy, w tym E. R. - dop. E. R.] zawierają ugodę tej treści, iż dokonują działu spadku po zmarłym (...) [mężu E. R. - dop. E. R.] oraz znoszą współwłasność (...) [wymienienie ruchomości i nieruchomości - dop. E. R.] (...) w ten sposób, że opisane (...) [rzeczy wymienione wcześniej - dop. E. R.] przyznają na wyłączną własność wnioskodawcom (...) [tj. pozostałym wspólnikom niebędącym spadkobiercami - dop. E. R.] z obowiązkiem spłaty na rzecz każdej z uczestniczek (...) kwot po 250.000,00 zł (...).”

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Wnioskodawczyni wnosi o potwierdzenie, że pieniądze otrzymane przez nią do tej pory i w przyszłości w wykonaniu przedstawionej ugody (działu spadku) nie stanowią przychodu, do którego zastosowanie miałyby przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 2032.

Zdaniem Wnioskodawczyni pieniądze otrzymane przez nią do tej pory i w przyszłości w wykonaniu przedstawionej ugody (działu spadku) nie stanowią przychodu, do którego zastosowanie miałyby przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 2032.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn. Powołany przepis ustawy nie wprowadza ograniczenia jego zastosowania ze względu na stawkę albo zwolnienie z podatku od spadków i darowizn.

Zgodnie natomiast z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn, t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 833, podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem m.in. dziedziczenia.

Wnioskodawczyni wskazała powyżej, że w przedstawionym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym nie nabyła i nie nabędzie rzeczy znajdujących się poza obszarem Rzeczypospolitej Polskiej ani praw majątkowych wykonywanych poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Wnioskodawczyni nabyła wskazane prawa tytułem dziedziczenia, jako spadek po mężu.

W konsekwencji, nabyte przez Wnioskodawczynię prawa (spadek opisany w niniejszym wniosku) podlegają podatkowi od spadów i darowizn, zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn.

Zatem, w przekonaniu Wnioskodawczyni, otrzymywane przez nią w wykonaniu ugody (działu spadku) pieniądze (raty opisane powyżej) nie stanowią przychodu, do którego zastosowanie miałyby przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 200 ze zm.), ustawa reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób fizycznych. Przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów i świadczeń wskazanych w jej art. 2 ust. 1.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym nie podlegają zatem przychody wynikające w sposób bezpośredni ze zdarzeń powodujących powstanie obowiązku podatkowego w podatku od spadków i darowizn. Do wyłączenia z opodatkowania podatkiem dochodowym na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dochodzi przy nabyciu majątku w drodze dziedziczenia lub darowizny.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Jeżeli podatnik uzyskuje dochody z więcej niż jednego źródła, przedmiotem opodatkowania w danym roku podatkowym jest – z zastrzeżeniem art. 25e, art. 29-30c, art. 30e, art. 30f oraz art. 44 ust. 7e i 7f – suma dochodów z wszystkich źródeł przychodów (art. 9 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest natomiast – stosownie do art. 9 ust. 2 omawianej ustawy – nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym.

Ogólne określenie „przychodów” zawiera art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stosownie do tego przepisu przychodami (z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f) są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Jak wynika z powołanych przepisów, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje zasadę powszechności opodatkowania. Ustawodawca tworząc system opodatkowania dochodów osób fizycznych miał przy tym na względzie, że przysporzenia uzyskiwane przez osoby fizyczne mogą być skutkiem różnych rodzajów czynności i zdarzeń. Stworzył więc klasyfikację tych przysporzeń w oparciu o kryterium źródła przychodów i system ich opodatkowania uwzględniający specyfikę poszczególnych źródeł przychodów.

Źródła przychodów zostały określone przez ustawodawcę w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. I tak, źródłami przychodów są m.in.:

• kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c (art. 10 ust. 1 pkt 7 );
• inne źródła (art. 10 ust. 1 pkt 9).
  
  

Z opisu sprawy wynika, że mąż Wnioskodawczyni prowadził do śmierci działalność gospodarczą w ramach spółki cywilnej, wraz z dwiema innymi osobami. Zgodnie z umową spółki cywilnej, w razie śmierci wspólnika spadkobiercy nie wchodzą do spółki na jego miejsce, a wypłacana jest im w pieniądzu przypadająca na nich wartość wspólnego majątku.

Wnioskodawczyni nabyła spadek po mężu w udziale wynoszącym ½, uzyskała postanowienie Sądu Rejonowego stwierdzające nabycie spadku, nie przystąpiła do spółki jako wspólnik i złożyła Naczelnikowi Urzędu Skarbowego zgłoszenie o nabyciu własności rzeczy lub praw majątkowych dotyczące nabycia spadku, w którym wskazała, że przedmiotem nabycia jest m.in. prawo do części majątku związanego ze spółką.

Wnioskodawczyni zawarła z pozostałą spadkobierczynią i wspólnikami spółki cywilnej ugodę sądową dokonując działu spadku w ten sposób, że własność majątku związanego ze spółką cywilną została przyznana pozostałym wspólnikom, z obowiązkiem spłaty spadkobierców w pięciu rocznych ratach.

Rozstrzygnięcie tej kwestii wymaga rozważenia, czy opisany stan faktyczny jest objęty zakresem zastosowania przywołanych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 833 ze zm.) podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem m.in. dziedziczenia.

Kwestie dziedziczenia regulują przepisy Kodeksu cywilnego, gdzie w art. 922 wskazuje się, że prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób stosownie do przepisów księgi niniejszej (t. j. Księgi czwartej). Nie należą natomiast do spadku prawa i obowiązki zmarłego ściśle związane z jego osobą, jak również prawa, które z chwilą jego śmierci przechodzą na oznaczone osoby niezależnie od tego, czy są one spadkobiercami ( § 2).

W myśl art. 860 Kodeksu cywilnego, przez umowę spółki wspólnicy zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego przez działanie w sposób oznaczony, w szczególności przez wniesienie wkładów.

Z kolei zgodnie z art. 871 § 1 i § 2 Kodeksu, wspólnikowi występującemu ze spółki zwraca się w naturze rzeczy, które wniósł do spółki do używania, oraz wypłaca się w pieniądzu wartość jego wkładu oznaczoną w umowie spółki, a w braku takiego oznaczenia – wartość, którą wkład ten miał w chwili wniesienia. Nie ulega zwrotowi wartość wkładu polegającego na świadczeniu usług albo na używaniu przez spółkę rzeczy należących do wspólnika. Ponadto wypłaca się występującemu wspólnikowi w pieniądzu taką część wartości wspólnego majątku pozostałego po odliczeniu wartości wkładów wszystkich wspólników, jaka odpowiada stosunkowi, w którym występujący wspólnik uczestniczył w zyskach spółki.

Zauważyć należy, że jeżeli z umowy spółki lub z uchwały wspólników powziętej jeszcze za życia zmarłego wspólnika nie wynika, że spadkobiercy tego wspólnika wejdą do spółki na miejsce zmarłego (co przewiduje art. 872 Kodeksu), to śmierć wspólnika spółki cywilnej nie powoduje wprowadzenia do niej jego spadkobierców. W konsekwencji nie stają się oni podmiotami praw majątkowych należących wcześniej do wspólników. Ich uprawnienia ograniczają się jedynie do roszczeń o zwrot w naturze rzeczy, które zmarły wspólnik wniósł do spółki do używania, do wypłaty w pieniądzu wartości wkładu oznaczonej w umowie spółki, a w braku takiego oznaczenia – wartości, którą wkład ten miał w chwili wniesienia, oraz do wypłaty w pieniądzu takiej części wartości wspólnego majątku pozostałego po odliczeniu wartości wkładów wszystkich wspólników, jaka odpowiada stosunkowi, w którym zmarły wspólnik uczestniczył w zyskach spółki. Wskazane zasady dotyczą wprost rozliczenia się wspólników spółki cywilnej ze wspólnikiem występującym z tej spółki. Ponieważ jednak w przepisach o spółkach cywilnych nie ma żadnej regulacji dotyczącej zasad rozliczenia się wspólników spółki cywilnej ze spadkobiercami zmarłego wspólnika, powszechnie przyjmuje się w doktrynie i orzecznictwie Sądu Najwyższego, że zasady rozliczeń o jakich mowa w art. 871 Kodeksu cywilnego dotyczą również rozliczeń ze spadkobiercami zmarłego wspólnika.

W niniejszej sprawie Wnioskodawczyni nabyła w drodze spadku po zmarłym mężu udział w prawie majątkowym, którego przedmiotem było roszczenie do części majątku spółki cywilnej. Nabycie takie podlega przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn (wartość nabytego udziału w prawie majątkowym została wykazana przez Wnioskodawczynię w zgłoszeniu o nabyciu własności rzeczy lub praw majątkowych). W konsekwencji wypłata należności z tytułu udziału w opisanym prawie majątkowym nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W świetle powyższych wyjaśnień stanowisko Wnioskodawczyni, że pieniądze otrzymane przez nią do tej pory i w przyszłości w wykonaniu przedstawionej ugody (działu spadku) nie stanowią przychodu uznać należy za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, że w zakresie podatku od spadku i darowizn zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a,
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-366 Kielce w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.