2018.02.20 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0114-KDIP1-3.4012.494.2017.1.ISK

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.494.2017.1.ISK
z 20 lutego 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 listopada 2017 r. (data wpływu 4 grudnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

sposobu ewidencjonowania sprzedaży biletów zakupionych bezpośrednio u kierowcy (pytanie nr 1 i 2 wniosku) – jest nieprawidłowe;

przechowywania przez Pośrednika kopii faktur VAT wraz z paragonami w przypadku zakupu biletów ze strony internetowej (pytanie nr 3 wniosku) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 grudnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu ewidencjonowania sprzedaży biletów zakupionych bezpośrednio u kierowcy oraz przechowywania przez Pośrednika kopii faktur VAT wraz z paragonami w przypadku zakupu biletów ze strony internetowej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca - osoba fizyczna wykonująca działalność gospodarczą w zakresie przewozu osób, posiada zezwolenie na wykonywanie regularnych przewozów osób.
W ramach planowanej działalności Wnioskodawca prowadzić będzie sprzedaż biletów w autobusach w całości za pośrednictwem internetowego systemu teleinformatycznego.

Całą sprzedaż biletów Wnioskodawca planuje powierzyć na podstawie umowy podmiotowi trzeciemu (dalej: Pośrednik), który stworzył aplikację internetową, w tym mobilną, służącą do obsługi sprzedaży biletów na przewóz regularny osób w krajowym transporcie drogowym.

Pośrednik na podstawie umowy pośrednictwa/zlecenia zawartej z Wnioskodawcą będzie sprzedawał bilety na obsługiwane przez Wnioskodawcę trasy przy pomocy aplikacji mobilnej (systemu teleinformatycznego), obsługiwanej za pomocą smartphonów lub tabletów (dalej: PC) bezpośrednio wykorzystywanych przez kierowców w autobusach, ale też za pośrednictwem strony internetowej. Całość sprzedaży Wnioskodawcy będzie zatem obsługiwana przez aplikację Pośrednika. Zapłata za bilet będzie mogła następować bezgotówkowo - na rachunek bankowy Wnioskodawcy przy transakcjach on-line, a także przy zakupie biletu u kierowcy w autobusie - bezgotówkowo (karta płatnicza lub kredytowa) lub w gotówce.

Szczegółowy opis procesu sprzedaży i rejestrowania transakcji sprzedaży będzie następujący:

kierowca lub inna osoba upoważniona do sprzedaży biletów w autobusie zostanie zaopatrzona w urządzenie PC i niefiskalne urządzenie drukujące (bez homologacji) umożliwiające sprzedaż biletów pasażerowi bezpośrednio przy wejściu do autobusu - bilet będzie wówczas drukowany i wydawany pasażerowi;
pasażer będzie mógł również nabyć bilet wcześniej za pośrednictwem Internetu (on- line);
w momencie sprzedaży za pośrednictwem strony internetowej i zapłacie należności na rachunek Wnioskodawcy, aplikacja będzie automatycznie i zdalnie (za pośrednictwem sieci Internet) łączyła się z kasą rejestrującą, celem fiskalizacji danej transakcji, a jednocześnie aplikacja będzie automatycznie generowała fakturę VAT do każdej transakcji. Oprócz faktury VAT za bilet dla każdej transakcji będzie generowana faktura VAT na opłatę „transakcyjną” (wynagrodzenie za pośrednictwo przy sprzedaży biletu, prowizja dla Pośrednika);
w przypadku sprzedaży biletu za gotówkę/bezgotówkowo przez kierowcę w autobusie w chwili sprzedaży pasażer otrzyma bilet, zaś fiskalizacja sprzedaży i wystawienie faktur VAT - bez danych nabywcy - nastąpi po zarejestrowaniu transakcji w systemie informatycznym Pośrednika (warunkiem jest dostęp do Internetu). Pasażer w takiej sytuacji po zalogowaniu się do systemu Pośrednika i uzupełnieniu danych nabywcy będzie mógł pobrać fakturę VAT za bilet oraz fakturę VAT za opłatę transakcyjną;
wystawcą obu faktur będzie Pośrednik, z tym, że w przypadku płatności za bilet faktura będzie wystawiana w imieniu Wnioskodawcy jako sprzedawcy (podatnika), zaś w przypadku faktury za prowizję - w imieniu i na rzecz Pośrednika jako sprzedawcy;
w przypadku zakupu biletu bezpośrednio u kierowcy paragony fiskalne będą przechowywane przez Pośrednika, zarówno w zakresie sprzedaży biletów, jak i opłat transakcyjnych. Automatycznie generowane faktury VAT będą zaś dostępne dla pasażera na stronie internetowej Pośrednika i pasażer będzie mógł je pobrać w każdym czasie na stronie internetowej Pośrednika, po uzupełnieniu danych nabywcy. Paragony fiskalne będą zaś każdorazowo dołączane do kopii faktur VAT i nie będą udostępniane pasażerom;
przy zakupie biletu przez pasażera samodzielnie za pośrednictwem strony internetowej do sfinalizowania zakupu konieczne będzie wskazanie danych nabywcy (imię, nazwisko i adres). Wówczas dane te zostaną zawarte w wystawianych automatycznie fakturach VAT;
w przypadku zakupu biletu on-line za pośrednictwem Internetu, paragony fiskalne będą przechowywane przez Pośrednika, zarówno w zakresie sprzedaży biletów, jak i opłat transakcyjnych. Automatycznie generowane faktury VAT będą zaś wysyłane na adres e-mailowy pasażera podany przy zakupie biletu na stronie internetowej Pośrednika. Faktury te będą podsiadały wszystkie niezbędne dane pasażera (imię, nazwisko i adres). Paragony fiskalne będą zaś każdorazowo dołączane do kopii faktur VAT i nie będą udostępniane pasażerom;
w przypadku zakupu biletu u kierowcy w autobusie faktury VAT w chwili wystawienia nie będą zawierały danych nabywcy (zarówno na trasach dłuższych niż 50 km, jak i krótszych), a dopiero później dane nabywcy będą mogły zostać uzupełnione przez pasażera, nie będzie to jednak niezbędne i w praktyce będzie raczej rzadkością;
bilet - wydruk niefiskalny, który będzie przesyłany pasażerowi e-mailem w przypadku zakupu dokonanego on-line lub drukowany przez kierowcę w autobusie i wydawany pasażerowi, będzie dowodem sprzedaży, w tym na wypadek zgłaszania reklamacji;
jednocześnie z uwagi na fakt, iż przy przejazdach krajowych, międzymiastowych czy międzywojewódzkich, mogą pojawić się przerwy w dostępie do Internetu, w związku z czym przekazanie danych o transakcji nie będzie w każdym przypadku możliwe w momencie dokonania sprzedaży, aplikacja Pośrednika będzie umożliwiała zapisanie informacji o transakcji w urządzeniu PC i przekazanie jej do systemu Pośrednika zaraz po uzyskaniu połączenia z Internetem. W umowie z Pośrednikiem Wnioskodawca zawrze zastrzeżenie, iż Przewoźnik będzie zobowiązany podjąć starania, aby miało to miejsce nie rzadziej niż raz na dobę, poprzez przesłanie zestawienia transakcji na serwer Pośrednika;
Pośrednik, obsługując kompleksowo sprzedaż biletów, będzie rejestrował w imieniu Wnioskodawcy każdą transakcję, która następnie będzie ewidencjonowana przez kasę powierzoną Pośrednikowi lub kasę własną Pośrednika jako sprzedaż obca. Każde urządzenie PC będzie skonfigurowane z kasą rejestrującą oraz z systemem generującym faktury elektroniczne. Paragony fiskalne oraz kopie faktur VAT będą przechowywane u Pośrednika.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy w związku ze zdarzeniem przyszłym opisanym powyżej:

wystawienie biletów jednorazowych oraz „zdalne” zaewidencjonowanie sprzedaży i wystawienie paragonu fiskalnego, który nie będzie przekazywany nabywcy i jednoczesne wystawienie faktury VAT, bez danych nabywcy, za przejazdy dłuższe niż 50 km, dla których zapłata za bilet nastąpiła bezgotówkowo lub gotówką;
wystawienie biletów jednorazowych oraz „zdalne” zaewidencjonowanie sprzedaży i wystawienie paragonu fiskalnego, który nie będzie przekazywany nabywcy i jednoczesne wystawienie faktury VAT, bez danych nabywcy za przejazdy krótsze niż 50 km;
przechowywanie u Pośrednika kopii faktur VAT za przejazd wystawionych przez Pośrednika w imieniu i na rzecz Wnioskodawcy wraz z paragonami fiskalnymi;
fiskalizacja (wystawienie paragonu fiskalnego i faktury VAT) przez Pośrednika, po uzyskaniu dostępu do Internetu, transakcji zakupu biletu w autobusie, faktycznie zrealizowanej wcześniej

będzie w opisanym zdarzeniu przyszłym zgodne z przepisami ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, przepisami Rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wystawiania faktur z dnia 3 grudnia 2013 r. oraz z przepisami Rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie kas rejestrujących z dnia 14 marca 2013 roku.

Zdaniem Wnioskodawcy:

wystawienie biletów jednorazowych oraz „zdalne” zaewidencjonowanie sprzedaży i wystawienie paragonu fiskalnego, który nie będzie przekazywany nabywcy i jednoczesne wystawienie faktury VAT, bez danych nabywcy, za przejazdy dłuższe niż 50 km, dla których zapłata za bilet nastąpiła bezgotówkowo lub gotówką;
wystawienie biletów jednorazowych oraz „zdalne” zaewidencjonowanie sprzedaży i wystawienie paragonu fiskalnego, który nie będzie przekazywany nabywcy i jednoczesne wystawienie faktury VAT, bez danych nabywcy za przejazdy krótsze niż 50 km;
przechowywanie u Pośrednika kopii faktur VAT za przejazd wystawionych przez Pośrednika w imieniu i na rzecz Wnioskodawcy wraz z paragonami fiskalnymi;
fiskalizacja (wystawienie paragonu fiskalnego i faktury VAT) przez Pośrednika, po uzyskaniu dostępu do Internetu, transakcji zakupu biletu w autobusie, faktycznie zrealizowanej wcześniej

będzie w opisanej sytuacji zgodna z przepisami ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: Ustawa o VAT), przepisami Rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wystawiania faktur z dnia 3 grudnia 2013 r. (dalej: Rozporządzenie dot. faktur), z przepisami Rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie kas rejestrujących z dnia 14 marca 2013 r. (dalej: Rozporządzenie dot. kas).

Następnie, zgodnie z art. 111 ust. 3 a pkt 1 Ustawy o VAT podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać ewidencji każdej sprzedaży oraz wydruku paragonu fiskalnego lub faktury VAT z każdej sprzedaży i wydawać oryginał wydrukowanego dokumentu nabywcy.

Zasady ewidencjonowania sprzedaży reguluje Rozporządzenie dot. kas. Zgodnie z § 3 rozporządzenia podatnicy dokonujący sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących są zobowiązani do przestrzegania zasad zawartych w tym rozporządzeniu. Następnie, zgodnie z § 6 ust. 1 pkt 1 ww. rozporządzenia podatnicy prowadząc ewidencję wydają nabywcy, bez jego żądania, paragon fiskalny. Paragonem fiskalnym jest przy tym wydrukowany przez kasę dla nabywcy w momencie sprzedaży dokument potwierdzający dokonaną transakcję sprzedaży (§ 2 pkt 12 Rozporządzenia dot. kas). Z przepisów tych wynika, iż obowiązek wydawania wydrukowanego dokumentu nabywcy istnieje w przypadku dokonania każdej sprzedaży rejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej. Zdaniem Wnioskodawcy przepisy nie wprowadzają jednak wymogu fizycznego wydania nabywcy paragonu fiskalnego, gdyż wystarczającym jest jego udostępnienie, przy czym w opisanym modelu paragony fiskalne będą zawsze drukowane przez kasę Wnioskodawcy powierzoną Pośrednikowi lub kasę własną Pośrednika i przechowywane przez Pośrednika wraz z kopiami faktur VAT, zaś nabywca będzie miał w każdej chwili dostęp do dokumentu księgowego w postaci faktury VAT wygenerowanej automatycznie w systemie teleinformatycznym Pośrednika.

Zgodnie z § 5 ust. 1 Rozporządzenia dot. kas podatnik, który ma obowiązek prowadzenia ewidencji, zlecając wykonywanie sprzedaży innemu podmiotowi, przekazuje kasę powierzoną lub zobowiązuje go do prowadzenia ewidencji na swoją rzecz lub w swoim imieniu przy zastosowaniu kasy własnej tego podmiotu.

W przypadku, gdy sprzedaż jest dokonywana na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, sprzedawca obowiązany jest wystawić fakturę VAT jedynie w sytuacji, gdy nabywcy tego zażądają w terminie określonym w art. 106b ust. 3 Ustawy o VAT. Jednocześnie w takim przypadku jest zawsze zobowiązany wystawić paragon fiskalny.

Z powyższego wynika przede wszystkim, iż podatnicy dokonujący ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są zobowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury VAT z każdej sprzedaży oraz wydawać taki dokument nabywcy. Przepisy nie decydują przy tym, który z tych dokumentów powinien być wydany nabywcy, stąd zdaniem Wnioskodawcy wystarczającym jest wygenerowanie i udostępnienie pasażerowi faktury VAT do pobrania lub wysłanie faktury VAT do pasażera na wskazany adres e-mail.

Stosownie do art. 106g ust. 3 pkt 1 Ustawy o VAT, w przypadku faktur przesyłanych w formie elektronicznej podatnik dokonujący sprzedaży lub upoważniona przez niego do wystawiania faktur osoba trzecia przesyła je lub udostępnia nabywcy. Natomiast z art. 106h ust. 1 Ustawy o VAT, w przypadku, gdy faktura dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do egzemplarza faktury pozostającego u podatnika dołącza się paragon dokumentujący tę sprzedaż.

Z uwagi jednak na to, że przy zakupach dokonywanych bezpośrednio w autobusie uzupełnianie danych nabywcy przy zakupie biletu będzie w praktyce niemożliwe (choćby z uwagi na brak czasu po stronie kierowcy i konieczność zachowania rozkładu jazdy), faktury VAT, jakie będą wystawiane obok paragonów fiskalnych (zatrzymywanych przez Pośrednika z uwagi na wystawienie faktury VAT) oraz obok biletów (wydruków niefiskalnych) nie będą zawierały danych nabywcy. Dopiero, jeśli pasażer skorzysta z portalu internetowego Pośrednika, takie faktury VAT będą mogły zostać uzupełnione o dane nabywcy, zarówno przy przejazdach krótszych, jak i dłuższych niż 50 km.

Zgodnie z art. 2 pkt 31 Ustawy o VAT faktura jest dokumentem w formie papierowej lub w formie elektronicznej, zawierającym dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie. Przy czym na podstawie art. 106b ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2 ustawy, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem. Podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 Ustawy o VAT.

Przepisy w zakresie VAT określają szczególne przypadki, kiedy inne dokumenty (niespełniające wszystkich wymogów dotyczących faktury VAT) są traktowane jako faktura VAT. Takie szczególne przypadki określa § 3 Rozporządzenia dot. faktur.

Zgodnie z § 3 pkt 4 Rozporządzenia dot. faktur, faktura dokumentująca przejazd autostradą płatną lub przejazd na odległość nie mniejszą niż 50 km, wystawiana w formie biletu jednorazowego przez podatników uprawnionych do świadczenia usług polegających na przewozie osób: kolejami normalnotorowymi, taborem samochodowym, statkami pełnomorskimi, środkami transportu żeglugi śródlądowej i przybrzeżnej, promami, samolotami i śmigłowcami, powinna zawierać:

Numer i datę wystawienia,
Imię i nazwisko lub nazwę podatnika,
Numer, za pomocą, którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku,
Informacje pozwalające na identyfikację rodzaju usługi,
Kwotę podatku,
Kwotę należności ogółem.

Podatnik może zatem dokumentować każdą sprzedaż fakturą VAT bez uzyskania żądania, o którym mowa w art. 106b ust. 3 ustawy.

Na podstawie § 3 pkt 4 Rozporządzenia dot. faktur przy przewozach na odległość nie mniejszą niż 50 km Wnioskodawca nie ma przy tym obowiązku wystawiania odrębnego paragonu fiskalnego ani faktury VAT, bowiem w takim przypadku bilet jednorazowy może zostać uznany za fakturę VAT, mimo, że w opisanym modelu obok biletu wystawianego w autobusie faktycznie przez Wnioskodawcę - przewoźnika, jest wystawiana faktura VAT przez Pośrednika nie świadczącego w rzeczywistości usług transportu pasażerskiego, lecz działającego w imieniu podatnika uprawnionego do świadczenia usług , o których mowa w § 3 pkt 4 Rozporządzenia.

Pośrednik faktycznie dokonuje bowiem w imieniu przewoźnika sprzedaży, zatem przepis umożliwiający potraktowanie biletu jako faktury VAT dotyczy również Pośrednika, który dokonuje sprzedaży biletów w imieniu Wnioskodawcy – przewoźnika.

W przypadku zaś sprzedaży biletów na odległość mniejszą niż 50 km, co przy przewozach międzymiastowych jest regułą istnieje obowiązek wystawienia paragonu fiskalnego, jednak Wnioskodawca zwolni się z tego obowiązku poprzez wystawienie faktury VAT, która będzie udostępniana pasażerowi na stronie internetowej Pośrednika lub przesłana e-mailem na adres wskazany przez pasażera w przypadku zakupu on - line samodzielnie przez pasażera, jednocześnie w regulaminach znajdujących się w autobusach oraz na bilecie wydawanym pasażerowi zawarte będą informacje o możliwości pobrania faktury VAT ze strony internetowej Pośrednika. W konsekwencji zrealizowane zostanie prawo konsumenta w zakresie otrzymania dokumentu zawierającego podstawowe dane o zawartej transakcji. Tym samym poprzez zaewidencjonowanie sprzedaży przez wygenerowanie i udostępnienie nabywcy faktury elektronicznej, nabywcy udostępniony zostanie dokument potwierdzający dokonany przez niego zakup, czyli faktura elektroniczna, a każda transakcja sprzedaży zostanie zafiskalizowana w ten sposób zarówno przy przewozach krótszych, niż 50 km, jak i na przewozach dłuższych.

Jednocześnie § 3 pkt 4 Rozporządzenia dot. faktur, zwalniający z obowiązku wystawiania faktur przy przejazdach dłuższych niż 50 km poprzez uznanie biletu jednorazowego za fakturę VAT, będzie miał zastosowanie do Pośrednika jako wystawcy faktury VAT za przejazd, bowiem w tym przypadku będzie działał jako przedstawiciel Wnioskodawcy, czyli podmiotu posiadającego zezwolenie na wykonywanie regularnych przewozów osób. Stąd przy realizacji tych czynności przez Pośrednika na rzecz Wnioskodawcy powinny mieć zastosowanie uproszczone zasady odnoszące się do dokumentowania przejazdów na odległość nie mniejszą niż 50 km.

Funkcjonalna wykładnia ww. przepisu prowadzi do wniosku, że okrojoną treść w zakresie „fakturowania” transakcji za przejazd na trasach dłuższych niż 50 km mogą mieć nie tylko faktury VAT wystawiane „w formie biletu”, ale również faktury VAT wystawiane dodatkowo - obok biletu dokumentującego przejazd na takich trasach, jak to ma miejsce w przedstawionym przez Wnioskodawcę zdarzeniu przyszłym.

Należy przy tym podkreślić, że zarówno na fakturze VAT, jak i na bilecie w takiej sytuacji znajdą się niezbędne dane dotyczące transakcji (identyfikacja rodzaju usługi i data), co uniemożliwi nabywcy dwukrotne zaliczenie kosztów biletu do kosztów uzyskania przychodów na podstawie dwóch w tym przypadku różnych dowodów księgowych dokumentujących tą samą transakcję.

W przypadku zaś sprzedaży biletów na trasach krótszych niż 50 km w chwili rejestracji transakcji obok biletu będą również automatycznie generowane paragony fiskalne - pozostające u Pośrednika oraz faktury VAT nie zawierające danych nabywcy. Pasażer będzie mógł je pobrać na portalu Pośrednika i ewentualnie uzupełnić resztę danych.

W praktyce w przypadku osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej sytuacje, w których będą one uzupełniać dane w systemie Pośrednika i pobierać faktury VAT po przewozie zrealizowanym na podstawie biletu kupionego w autobusie będą rzadkie, jednakże faktury te nie będą musiały zawierać pełnych danych wymaganych przez ustawę o VAT (także w przypadku sprzedaży biletów na trasach krótszych niż 50 km), bowiem obok faktur VAT w każdym przypadku będzie automatycznie generowany paragon fiskalny. Jeśli pasażer będzie chciał uzyskać kompletny dowód księgowy potwierdzający zakup usługi (w szczególności w przypadku przejazdów krótszych niż 50 km) będzie mógł w każdej chwili po wystawieniu faktury ją zmodyfikować, poprzez uzupełnienie danych nabywcy na fakturze VAT udostępnionej w systemie teleinformatycznym Pośrednika. Jak to bowiem wskazano wcześniej w momencie zarejestrowania transakcji automatycznie będzie generowana faktura VAT nie zawierająca danych nabywcy, co jednak w opisanym modelu nie będzie istotne, skoro obok biletu i faktury VAT Pośrednik będzie ewidencjonował każdą transakcję na kasie rejestrującej.

Powyższe potwierdza stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach wyrażone w interpretacji indywidualnej z dnia 22 maja 2015 r., sygn. akt IBPP3/4512-188/15/UH, w którym organ ten stwierdził, iż „zaewidencjonowanie sprzedaży przez wygenerowanie i udostępnienie nabywcy faktury elektronicznej oraz paragonu przechowywanego u Wnioskodawcy, w tej konkretnej sytuacji będzie prawidłowe, bowiem nabywcy udostępniony zostanie dokument potwierdzający dokonany przez niego zakup, czyli w omawianej sprawie faktura elektroniczna na portalu”.

Jednocześnie zgodnie z § 2 pkt 12 Rozporządzenia dot. kas, paragon fiskalny to wydrukowany przez kasę dla nabywcy w momencie sprzedaży dokument potwierdzający dokonaną transakcję sprzedaży. W opisanym przez Wnioskodawcę modelu w przypadku zakupu biletów w autobusie - za gotówkę, czy też bezgotówkowo, moment faktycznej sprzedaży będzie czasami inny niż moment fiskalizacji, a to z uwagi na możliwość wystąpienia trudności w dostępie do Internetu (sprzedaż odbywa się w autobusie - podczas trasy). Skoro jednak sprzedaż wszystkich biletów na trasy Wnioskodawcy w rzeczywistości będzie odbywała się zawsze za pośrednictwem portalu informatycznego Pośrednika, za moment sprzedaży należy uznać moment zarejestrowania transakcji w systemie teleinformatycznym Pośrednika.

Zgodnie z art. 111 ust. 1 Ustawy o VAT podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących. Dodatkowo jeżeli z przyczyn niezależnych od podatnika nie może być prowadzona ewidencja obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących, podatnik jest obowiązany ewidencjonować obroty i kwoty podatku należnego przy zastosowaniu rezerwowej kasy rejestrującej. W przypadku gdy ewidencjonowanie obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu rezerwowej kasy rejestrującej jest niemożliwe, podatnik nie może dokonywać sprzedaży (art. 111 ust. 3 Ustawy o VAT).

W opisanym przez Wnioskodawcę zdarzeniu przyszłym zostanie spełniony obowiązek zaewidencjonowania sprzedaży przez kasę rejestrującą - sprzedaż biletu zostanie automatycznie w momencie sprzedaży lub innym (w przypadku braku połączenia z Internetem rejestracja -„sfinalizowanie” transakcji będzie następowało już po faktycznym dokonaniu zakupu usługi, a nawet jej wykonaniu) zafiskalizowana na kasie rejestrującej i poprzez wystawienie faktury VAT. Urządzenia PC, jakie będą używane do obsługi sprzedaży biletów przez portal Pośrednika i ich oprogramowanie będą umożliwiały zachowanie danych o wszystkich transakcjach na wypadek braku dostępu do Internetu i ich przekazanie w późniejszym, uzgodnionym czasie do systemu Pośrednika.

Z uwagi na fakt, że fiskalizacja będzie miała miejsce w przyjętym modelu dopiero po zarejestrowaniu transakcji w systemie teleinformatycznym Pośrednika, a w momencie wydania biletu w autobusie i przyjęciu za niego zapłaty będzie drukowany jedynie bilet będący wydrukiem niefiskalnym, w opisanej sytuacji z uwagi na rozdzielenie faktycznego momentu sprzedaży od momentu jej fiskalizacji, co jest nieuniknione w przypadku braku Internetu w założonym modelu sprzedaży, obowiązek przewidziany w art. 111 ust. 1 Ustawy o VAT powstanie dopiero z chwilą „sfinalizowania” i zarejestrowania transakcji w systemie Pośrednika, a ograniczenie przewidziane w art. 111 ust. 3 Ustawy o VAT nie będzie miało zastosowania, bowiem kasa fiskalna będzie sprawna i ewidencja sprzedaży będzie prowadzona, tyle, że w pewnych przypadkach, wskazanych powyżej, będzie to miało miejsce w późniejszym momencie, niż bezpośrednio w chwili dokonywania sprzedaży w autobusie. Może się zdarzyć, w szczególności na przełomie miesiąca, że sprzedaż dokonana w autobusie w końcu jednego miesiąca zostanie zaewidencjonowana dopiero w kolejnym miesiącu.

Stosowanie wyżej opisanego sposobu sprzedaży może prowadzić do powstania nadużyć skutkujących uchylaniem się przewoźnika od płacenia podatku VAT. Teoretycznie można wyobrazić sobie sytuację, że kierowca nie podłączy urządzenia PC do Internetu i po sprzedaży biletu anuluje transakcję, wówczas nawet po uzyskaniu połączenia z Internetem transakcja nie zostanie zarejestrowana w systemie teleinformatycznym Pośrednika, w związku z czym nie dojdzie do jej automatycznej fiskalizacji (wystawienia paragonu fiskalnego faktur VAT).

Dodatkowo wystawianie faktur VAT bez danych nabywcy w przypadku zakupu biletu u kierowcy może skutkować późniejszym uzupełnieniem ich o dane innego podmiotu niż pasażer lub osoba, która dokonała płatności za bilet.

Jednakże w interesie Wnioskodawcy - przewoźnika - jest takie zorganizowanie sprzedaży biletów, aby kierowcy musieli rejestrować każdą dokonaną transakcję. Jednocześnie w interesie Pośrednika, który pobiera przecież opłatę transakcyjną od każdego biletu wystawionego za pośrednictwem jego systemu, również jest zapewnienie, aby wszystkie dokonywane transakcje były ewidencjonowane. Oba podmioty organizujące sprzedaż biletów będą zatem w opisanej sytuacji z naturalnych względów dążyć do maksymalnego uszczelnienia systemu sprzedaży. W związku z powyższym system „zdalnej” sprzedaży biletów, mimo że PC obsługujące sprzedaż nie będą homologowane przez Główny Urząd Miar (nie ma takiego obowiązku prawnego), powinien wpłynąć na zmniejszenie skali zaniżania podatku należnego przez przewoźników i ograniczyć nieuczciwe praktyki niektórych kierowców.

Dodatkowo należy wskazać, iż zgodnie z art. 111 ust. 3 a pkt 6 Ustawy o VAT podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani m in. przechowywać kopie dokumentów kasowych przez okres wymagany w art. 112, zgodnie z warunkami określonymi w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości. Zgodnie zaś z art. 112 i 112 a Ustawy o VAT podatnicy są obowiązani przechowywać ewidencje prowadzone dla celów rozliczania podatku oraz wszystkie dokumenty, w szczególności faktury, związane z tym rozliczaniem do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego, z zastrzeżeniem art. 130d ust. 3 i art. 134 ust. 3 (art. 112 Ustawy o VAT).

Podatnicy przechowują:

wystawione przez siebie lub w swoim imieniu faktury, w tym faktury wystawione ponownie,
otrzymane faktury, w tym faktury wystawione ponownie

- w podziale na okresy rozliczeniowe, w sposób zapewniający łatwe ich odszukanie oraz autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność tych faktur od momentu ich wystawienia lub otrzymania do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Podatnicy posiadający siedzibę działalności gospodarczej na terytorium kraju są obowiązani do przechowywania faktur na terytorium kraju, chyba, że faktury są przechowywane poza terytorium kraju w formie elektronicznej w sposób umożliwiający naczelnikowi urzędu skarbowego, naczelnikowi urzędu celno-skarbowego, dyrektorowi izby administracji skarbowej lub Szefowi Krajowej Administracji Skarbowej, za pomocą środków elektronicznych, dostęp on-line do tych faktur. Podatnicy zapewniają naczelnikowi urzędu skarbowego, naczelnikowi urzędu celno-skarbowego, dyrektorowi izby administracji skarbowej lub Szefowi Krajowej Administracji Skarbowej na żądanie, zgodnie z odrębnymi przepisami, bezzwłoczny dostęp do faktur, o których mowa w ust. 1, a w przypadku faktur przechowywanych w formie elektronicznej - również bezzwłoczny ich pobór i przetwarzanie danych w nich zawartych (art. 112 a Ustawy o VAT).

Z powyższego wynika, że z uwagi na fakt prowadzenia przez Wnioskodawcę działalności na terytorium kraju wystawiane w opisanym modelu faktury VAT i paragony fiskalne powinny być przechowywane na terytorium kraju. Nie wskazują przy tym, że konieczne jest ich przechowywanie w miejscu prowadzenia działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę. Możliwe jest zatem w każdym przypadku zlecenie archiwizacji podmiotowi trzeciemu, tym bardziej zaś celowym jest przechowywanie kopii faktur VAT oraz paragonów fiskalnych u podmiotu, który wystawił te dokumenty księgowe w imieniu Podatnika, o ile podatnik w umowie z tym podmiotem zapewni łatwe ich odszukanie oraz autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest:

nieprawidłowe – w zakresie sposobu ewidencjonowania sprzedaży biletów zakupionych bezpośrednio u kierowcy;

prawidłowe – w zakresie przechowywania przez Pośrednika kopii faktur VAT wraz z paragonami w przypadku zakupu biletów ze strony internetowej.

Obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z art. 111 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą lub ustawą o VAT”. W myśl ust. 1 tego przepisu, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem kryterium decydującym o obowiązku stosowania do ewidencjonowania kas rejestrujących jest status nabywcy towarów lub wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Stosownie do art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy.

Podatnicy dokonujący sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących są zobowiązani do przestrzegania zasad zawartych w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2013 r. poz. 363), zwanego dalej „rozporządzeniem w sprawie kas rejestrujących”.

Podatnicy prowadzą ewidencję każdej sprzedaży, w tym sprzedaży zwolnionej, wyłącznie przy użyciu kas, które mają potwierdzenie, że kasa spełnia funkcje wymienione w art. 111 ust. 6a ustawy oraz kryteria i warunki techniczne określone w przepisach wydanych na podstawie art. 111 ust. 9 ustawy (§ 3 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących).

Natomiast zgodnie § 2 pkt 12, ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o paragonie fiskalnym – rozumie się przez to wydrukowany przez kasę dla nabywcy w momencie sprzedaży dokument potwierdzający dokonaną transakcję sprzedaży.

W myśl § 6 ust. 1 pkt 1 ww. rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, podatnicy prowadząc ewidencję wydają nabywcy, bez jego żądania paragon fiskalny.

Z powyższego wynika, że w momencie dokonania sprzedaży rejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej powstaje obowiązek wydania paragonu nabywcy. Zatem sprzedawca obowiązany jest dołożyć wszelkich starań aby przekazać do dyspozycji nabywcy wydrukowany z kasy rejestrującej dokument potwierdzający sprzedaż, w momencie dokonania tej sprzedaży.

Podatnicy dokonujący sprzedaży towarów i usług mogą zlecić wykonywanie tej czynności innemu podmiotowi. W takim przypadku zgodnie z zapisem § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, podatnik, który ma obowiązek prowadzenia ewidencji, zlecając wykonywanie sprzedaży innemu podmiotowi, przekazuje kasę powierzoną lub zobowiązuje go do prowadzenia ewidencji na swoją rzecz lub w swoim imieniu przy zastosowaniu kasy własnej tego podmiotu.

W sytuacji gdy inny podmiot obowiązany jest również do prowadzenia ewidencji własnej sprzedaży, ewidencjonuje na potrzeby obliczenia osiąganego przez siebie obrotu oraz kwot podatku należnego całą wartość sprzedaży własnej i prowadzonej na rzecz lub w imieniu innych podatników (§ 5 ust. 2 ww. rozporządzenia).

Przekazanie innemu podmiotowi kasy powierzonej w celu prowadzenia ewidencji lub zobowiązanie innego podmiotu do prowadzenia tej ewidencji przy zastosowaniu kasy własnej, następuje na podstawie umowy zawartej w formie pisemnej (§ 5 ust. 3 tego rozporządzenia).

Należy zauważyć, że zgodnie z cytowanymi wyżej przepisami § 5 ust. 2 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących podatnik dokonujący sprzedaży na zlecenie innego podmiotu powinien rejestrować tą sprzedaż na kasie powierzonej a w przypadku, gdy dokonuje również sprzedaży własnej - na kasie własnej.

Należy nadmienić, że jak stanowi art. 2 pkt 31 ustawy o VAT, ilekroć w jej przepisach jest mowa o fakturze – rozumie się przez to dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

W myśl art. 106b ust. 3 pkt 1 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1, jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

W przypadku gdy sprzedaż jest dokonywana na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, sprzedawca obowiązany jest wystawić fakturę jedynie w sytuacji, gdy nabywcy tego zażądają w terminie określonym w art. 106b ust. 3 ustawy.

Stosownie do art. 106g ust. 1 ustawy, faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży.

Zgodnie z art. 106g ust. 3 pkt 1 ustawy, w przypadku faktur przesyłanych w formie elektronicznej podatnik dokonujący sprzedaży lub upoważniona przez niego do wystawiania faktur osoba trzecia przesyła je lub udostępnia nabywcy.

Natomiast zgodnie z art. 106h ust. 1 ustawy, w przypadku gdy faktura dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do egzemplarza faktury pozostającego u podatnika dołącza się paragon dokumentujący tę sprzedaż.

Przepis ust. 1 nie dotyczy sprzedaży dokumentowanej fakturą emitowaną przy zastosowaniu kasy rejestrującej, w przypadkach gdy wartość sprzedaży i kwota podatku są zarejestrowane w raporcie fiskalnym dobowym kasy (art. 106h ust. 2 ustawy).

W myśl art. 106h ust. 3 ustawy, w przypadku gdy faktura w formie elektronicznej dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, podatnik zostawia w dokumentacji paragon dotyczący tej sprzedaży z danymi identyfikującymi tę fakturę.

Zgodnie z art. 106h ust. 4 ustawy, przepisu ust. 1 nie stosuje się w przypadku, gdy paragon został uznany za fakturę wystawioną zgodnie z art. 106e ust. 5 pkt 3.

Stosownie do art. 106n ust. 1 ustawy, stosowanie faktur elektronicznych wymaga akceptacji odbiorcy faktury.

Przepisy w zakresie podatku VAT określają szczególne przypadki, kiedy inne dokumenty (niespełniające wszystkich wymogów dotyczących faktury) są traktowane jako faktura. Takie szczególne przypadki określa § 3 Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 3 grudnia 2013 r. w sprawie wystawiania faktur (Dz. U. z 2013 r. poz. 1485) dalej rozporządzenie dot. faktur.

Numer i datę wystawienia,
Imię i nazwisko lub nazwę podatnika,
Numer, za pomocą, którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku,
Informacje pozwalające na identyfikację rodzaju usługi,
Kwotę podatku,
Kwotę należności ogółem.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie przewozu osób. Wnioskodawca planuje prowadzenie sprzedaż biletów w autobusach w całości za pośrednictwem internetowego systemu teleinformatycznego. W tym celu Wnioskodawca planuje powierzyć całą sprzedaż biletów na podstawie umowy podmiotowi trzeciemu, który stworzył aplikację internetową, w tym mobilną, służącą do obsługi sprzedaży biletów na przewóz regularny osób w krajowym transporcie drogowym.

Pośrednik na podstawie umowy pośrednictwa/zlecenia zawartej z Wnioskodawcą będzie sprzedawał bilety na obsługiwane przez Wnioskodawcę trasy przy pomocy aplikacji mobilnej (systemu teleinformatycznego), obsługiwanej za pomocą smartphonów lub tabletów bezpośrednio wykorzystywanych przez kierowców w autobusach, ale też za pośrednictwem strony internetowej. Całość sprzedaży Wnioskodawcy będzie zatem obsługiwana przez aplikację Pośrednika. Zapłata za bilet będzie mogła następować bezgotówkowo - na rachunek bankowy Wnioskodawcy przy transakcjach on-line, a także przy zakupie biletu u kierowcy w autobusie - bezgotówkowo (karta płatnicza lub kredytowa) lub w gotówce.

Szczegółowy opis procesu sprzedaży i rejestrowania transakcji sprzedaży będzie następujący:

kierowca lub inna osoba upoważniona do sprzedaży biletów w autobusie zostanie zaopatrzona w urządzenie PC i niefiskalne urządzenie drukujące (bez homologacji) umożliwiające sprzedaż biletów pasażerowi bezpośrednio przy wejściu do autobusu - bilet będzie wówczas drukowany i wydawany pasażerowi;
pasażer będzie mógł również nabyć bilet wcześniej za pośrednictwem Internetu (on- line);
w momencie sprzedaży za pośrednictwem strony internetowej i zapłacie należności na rachunek Wnioskodawcy, aplikacja będzie automatycznie i zdalnie (za pośrednictwem sieci Internet) łączyła się z kasą rejestrującą, celem fiskalizacji danej transakcji, a jednocześnie aplikacja będzie automatycznie generowała fakturę VAT do każdej transakcji. Oprócz faktury VAT za bilet dla każdej transakcji będzie generowana faktura VAT na opłatę „transakcyjną” (wynagrodzenie za pośrednictwo przy sprzedaży biletu, prowizja dla Pośrednika);
w przypadku sprzedaży biletu za gotówkę/bezgotówkowo przez kierowcę w autobusie w chwili sprzedaży pasażer otrzyma bilet, zaś fiskalizacja sprzedaży i wystawienie faktur VAT - bez danych nabywcy - nastąpi po zarejestrowaniu transakcji w systemie informatycznym Pośrednika (warunkiem jest dostęp do Internetu). Pasażer w takiej sytuacji po zalogowaniu się do systemu Pośrednika i uzupełnieniu danych nabywcy będzie mógł pobrać fakturę VAT za bilet oraz fakturę VAT za opłatę transakcyjną;
wystawcą obu faktur będzie Pośrednik, z tym, że w przypadku płatności za bilet faktura będzie wystawiana w imieniu Wnioskodawcy jako sprzedawcy (podatnika), zaś w przypadku faktury za prowizję - w imieniu i na rzecz Pośrednika jako sprzedawcy;
w przypadku zakupu biletu bezpośrednio u kierowcy paragony fiskalne będą przechowywane przez Pośrednika, zarówno w zakresie sprzedaży biletów, jak i opłat transakcyjnych. Automatycznie generowane faktury VAT będą zaś dostępne dla pasażera na stronie internetowej Pośrednika i pasażer będzie mógł je pobrać w każdym czasie na stronie internetowej Pośrednika, po uzupełnieniu danych nabywcy. Paragony fiskalne będą zaś każdorazowo dołączane do kopii faktur VAT i nie będą udostępniane pasażerom;
przy zakupie biletu przez pasażera samodzielnie za pośrednictwem strony internetowej do sfinalizowania zakupu konieczne będzie wskazanie danych nabywcy (imię, nazwisko i adres). Wówczas dane te zostaną zawarte w wystawianych automatycznie fakturach VAT;
w przypadku zakupu biletu on-line za pośrednictwem Internetu, paragony fiskalne będą przechowywane przez Pośrednika, zarówno w zakresie sprzedaży biletów, jak i opłat transakcyjnych. Automatycznie generowane faktury VAT będą zaś wysyłane na adres e-mailowy pasażera podany przy zakupie biletu na stronie internetowej Pośrednika. Faktury te będę podsiadały wszystkie niezbędne dane pasażera (imię, nazwisko i adres). Paragony fiskalne będą zaś każdorazowo dołączane do kopii faktur VAT i nie będą udostępniane pasażerom;
w przypadku zakupu biletu u kierowcy w autobusie faktury VAT w chwili wystawienia nie będą zawierały danych nabywcy (zarówno na trasach dłuższych niż 50 km, jak i krótszych), a dopiero później dane nabywcy będą mogły zostać uzupełnione przez pasażera, nie będzie to jednak niezbędne i w praktyce będzie raczej rzadkością;
bilet - wydruk niefiskalny, który będzie przesyłany pasażerowi e-mailem w przypadku zakupu dokonanego on-line lub drukowany przez kierowcę w autobusie i wydawany pasażerowi, będzie dowodem sprzedaży, w tym na wypadek zgłaszania reklamacji;
jednocześnie z uwagi na fakt, iż przy przejazdach krajowych, międzymiastowych czy międzywojewódzkich, mogą pojawić się przerwy w dostępie do Internetu, w związku z czym przekazanie danych o transakcji nie będzie w każdym przypadku możliwe w momencie dokonania sprzedaży, aplikacja Pośrednika będzie umożliwiała zapisanie informacji o transakcji w urządzeniu PC i przekazanie jej do systemu Pośrednika zaraz po uzyskaniu połączenia z Internetem. W umowie z Pośrednikiem Wnioskodawca zawrze zastrzeżenie, iż Przewoźnik będzie zobowiązany podjąć starania, aby miało to miejsce nie rzadziej niż raz na dobę, poprzez przesłanie zestawienia transakcji na serwer Pośrednika;
Pośrednik, obsługując kompleksowo sprzedaż biletów, będzie rejestrował w imieniu Wnioskodawcy każdą transakcję, która następnie będzie ewidencjonowana przez kasę powierzoną Pośrednikowi lub kasę własną Pośrednika jako sprzedaż obca. Każde urządzenie PC będzie skonfigurowane z kasą rejestrującą oraz z systemem generującym faktury elektroniczne. Paragony fiskalne oraz kopie faktur VAT będą przechowywane u Pośrednika.

Ad 1 i 2

Wątpliwości Wnioskodawcy w przedmiotowej sprawie dotyczą zgodności z przepisami dotyczącymi podatku od towarów i usług wystawienia biletów jednorazowych przez kierowcę oraz „zdalnego” zaewidencjonowywania sprzedaży i wystawiania paragonu fiskalnego przez Pośrednika, który nie będzie przekazywany nabywcy i jednoczesnego wystawiania faktury VAT, bez danych nabywcy: za przejazdy dłuższe niż 50 km - dla których zaplata za bilet nastąpiła kartą płatniczą lub gotówką, oraz za przejazdy krótsze niż 50 km.

W przedstawionym opisie sprawy można wyróżnić dwa odrębne sposoby sprzedaży biletów:

sprzedaż biletów bezpośrednio przez kierowców w autobusach, która to sprzedaż będzie ewidencjonowana zdalnie na kasie rejestrującej przez Pośrednika wraz z automatycznym generowaniem faktury bez danych nabywcy oraz

sprzedaż biletów za pośrednictwem strony internetowej Pośrednika, która to sprzedaż będzie ewidencjonowana na kasie rejestrującej przez pośrednika wraz z automatycznym generowaniem faktury zawierającej dane nabywcy.

Wskazać należy, że w opisanym przez Wnioskodawcę przypadku, w którym pasażer zakupuje bilet bezpośrednio u kierowcy dochodzi w tym momencie do dokonania sprzedaży. W związku z tym Sprzedający powinien dokonać rejestracji czynności sprzedaży biletu przy użyciu kasy rejestrującej i wydać paragon pasażerowi. Pasażer w momencie zakupu dokonuje zapłaty za otrzymany bilet gotówką lub kartą płatniczą. Jedynie w przypadku gdy zakup dotyczy usługi przewozu na odległość nie mniejszą niż 50 km bilet jednorazowy, jeżeli zawiera wszystkie elementy wymienione w § 3 pkt 4 rozporządzenia dot. faktur, może zostać uznany za fakturę. W sytuacji natomiast, gdy bilet nie zawiera elementów wymienionych w tym przepisie lub gdy usługa dotyczy przewozu na odległość poniżej 50 km. Wnioskodawca obowiązany jest do wydania pasażerowi paragonu fiskalnego.

Nie jest prawidłowe w takiej sytuacji ewidencjonowanie sprzedaży dokonanej w autobusie przez kierowcę lub inną osobę, w sposób przedstawiony przez Wnioskodawcę tj. „zdalne ewidencjonowanie” przez Pośrednika na kasie oraz automatyczne generowanie faktury bez danych nabywcy.

Mając powyższe na uwadze stanowisko Wnioskodawcy w zakresie sposobu ewidencjonowania sprzedaży biletów zakupionych bezpośrednio u kierowcy lub innej osoby upoważnionej do sprzedaży w autobusie poprzez ich „zdalne ewidencjonowanie” na kasie u Pośrednika oraz wystawienie w takich okolicznościach przez Pośrednika faktur bez danych nabywcy należało uznać za nieprawidłowe.

Ad 3

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości przechowywania przez pośrednika kopii faktur VAT za przejazd wystawionych przez Pośrednika w imieniu i na rzecz Wnioskodawcy wraz z paragonami fiskalnymi.

Stosownie do art. 111 ust. 3a pkt 6 ustawy o VAT, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani przechowywać kopie dokumentów kasowych przez okres wymagany w art. 112, zgodnie z warunkami określonymi w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz.U. z 2013 r. poz. 330 ze zm.).

Natomiast stosownie do § 6 ust. 1 pkt 8 ww. rozporządzenia podatnicy obowiązani są również do przechowywania kopii dokumentów fiskalnych przez okres wymagany w ustawie oraz w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749, ze zm.) zgodnie z warunkami określonymi w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2013 r. poz. 330).

Stosownie do art. 112 ustawy podatnicy są obowiązani przechowywać ewidencje prowadzone dla celów rozliczania podatku oraz wszystkie dokumenty, w szczególności faktury, związane z tym rozliczaniem do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego, z zastrzeżeniem art. 130d ust. 3 i art. 134 ust. 3.

Według art. 112a ust. 1 ustawy podatnicy przechowują:

wystawione przez siebie lub w swoim imieniu faktury, w tym faktury wystawione ponownie,
otrzymane faktury, w tym faktury wystawione ponownie

W myśl art. 112a ust. 2 ww. ustawy podatnicy posiadający siedzibę działalności gospodarczej na terytorium kraju są obowiązani do przechowywania faktur na terytorium kraju.

Przepisu ust. 2 nie stosuje się, jeżeli faktury są przechowywane poza terytorium kraju w formie elektronicznej w sposób umożliwiający naczelnikowi urzędu skarbowego, naczelnikowi urzędu celno-skarbowego, dyrektorowi izby administracji skarbowej lub Szefowi Krajowej Administracji Skarbowej, za pomocą środków elektronicznych, dostęp on-line do tych faktur (art. 112a ust. 3 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 112a ust. 4 ustawy podatnicy zapewniają naczelnikowi urzędu skarbowego, naczelnikowi urzędu celno-skarbowego, dyrektorowi izby administracji skarbowej lub Szefowi Krajowej Administracji Skarbowej na żądanie, zgodnie z odrębnymi przepisami, bezzwłoczny dostęp do faktur, o których mowa w ust. 1, a w przypadku faktur przechowywanych w formie elektronicznej - również bezzwłoczny ich pobór i przetwarzanie danych w nich zawartych.

Z powyższych przepisów wynika, że Podatnik obowiązany jest do przechowywania m.in. wystawionych przez siebie lub w swoim imieniu faktur, przy czym jeżeli posiada siedzibę działalności gospodarczej na terytorium Polski powinien przechowywać dokumenty na terytorium kraju, odstępstwem od tej zasady jest przypadek, gdy dokumenty są przechowywane poza terytorium kraju wyłącznie w formie elektronicznej, a sposób ich archiwizacji będzie umożliwiał odpowiednim organom podatkowym o których mowa w art. 112a ust. 3 ustawy dostęp on - line do tych faktur.

Wnioskodawca wskazał, że w przedmiotowej sprawie Pośrednik, obsługując kompleksowo sprzedaż biletów, będzie rejestrował w imieniu Wnioskodawcy każdą transakcję na kasie powierzonej lub własnej, a następnie przez skonfigurowane z kasą rejestrującą urządzenie PC będą generowane przez systemem faktury elektroniczne. Ponadto zarówno paragony fiskalne jak i kopie faktur, będą przechowywane u Pośrednika.

Zatem skoro kopie faktur za przejazd wystawionych przez Pośrednika w imieniu i na rzecz Wnioskodawcy wraz z paragonami fiskalnymi będą przechowywane na terytorium kraju, lub przy zachowaniu warunków przewidzianych w art. 112a ust. 3 ustawy będą przechowywane w formie elektronicznej poza terytorium Polski, to należy uznać, że postępowanie Wnioskodawcy jest zgodne z przepisami ustawy.

Mając powyższe na uwadze stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do przechowywania przez Pośrednika kopii faktur za przejazd wystawianych przez Pośrednika w imieniu i na rzecz Wnioskodawcy wraz z paragonami fiskalnymi w sytuacji gdy sprzedaż biletu dokonywana jest za pośrednictwem aplikacji internetowej Pośrednika należało uznać za prawidłowe.

Ad 4

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również prawidłowości wykonywanych czynności w zakresie fiskalizacji tj. wystawieniu paragonu i faktury VAT przez Pośrednika w sytuacji gdy transakcja zakupu biletu będzie miała miejsce w autobusie, jednakże ze względu na problemy techniczne polegające na dostępie do internetu fiskalizacja ta opóźni się.

W tym miejscu należy wskazać, że tut. Organ w odpowiedzi na pyt nr 1 i 2 uznał, że sposób dokumentowania sprzedaży biletów dokonanych w autobusie przez kierowcę lub inną osobę do tego upoważnioną jest nieprawidłowy. W związku z tym wątpliwości Wnioskodawcy zawarte w pytaniu nr 4 należy uznać za bezprzedmiotowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin