Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-2.4010.315.2017.1.JG
z 19 lutego 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 grudnia 2017 r. (data wpływu 21 grudnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• ustalenia znaczenia pojęcia „dokonywane” – w rozumieniu art. 9a ust. 1 pkt 1 lit. a Ustawy o CIT – w odniesieniu do transakcji Pożyczek, które zostały zawarte przed 1 stycznia 2017 r., a w konsekwencji w przypadku przekroczenia limitu wskazanego w art. 9a ust. 1d – obowiązku sporządzenia przez Spółkę dokumentacji cen transferowych – jest prawidłowe;
  
• ustalenia znaczenia pojęcia „dokonywane” – w rozumieniu art. 9a ust. 1 pkt 1 lit. a Ustawy o CIT w sytuacji przedłużenia terminu spłaty Pożyczek i/lub odsetek stanowiących wynagrodzenie Spółki bądź Pożyczkodawcy z tytułu ich udzielenia (dokonanego po 31 grudnia 2016 r.), a w konsekwencji w przypadku przekroczenia limitu wskazanego w art. 9a ust. 1d obowiązku sporządzenia przez Spółkę dokumentacji cen transferowych dla tych transakcji w kolejnych latach (począwszy od momentu przedłużenia terminu spłaty Pożyczek) – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 21 grudnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku sporządzania dokumentacji cen transferowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. [dalej: Spółka lub Wnioskodawca] prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Spółka jest podatnikiem, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych [tj. Dz. U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm., dalej: Ustawa CIT], podlegającym obowiązkowi podatkowemu w Polsce od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Przedmiotem działalności Spółki jest m.in. praktyka lekarska ogólna i specjalistyczna.

Spółka jest członkiem grupy kapitałowej [dalej: Grupa] i dokonuje oraz będzie dokonywała transakcji i innych zdarzeń z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11 ust. 1 i ust. 4 Ustawy CIT [dalej: Podmioty Powiązane]. Jedną z tego rodzaju transakcji jest transakcja otrzymania oprocentowanej pożyczki [dalej: Pożyczka] od podmiotu powiązanego [dalej: Pożyczkodawca]. Pożyczka została udzielona Spółce na podstawie umowy pożyczki podpisanej w roku 2017, w ramach której Spółce udzielony został określony limit kredytowy. Środki finansowe były/są przekazywane Spółce w formie kilku transz wypłaconych do wysokości przyznanego limitu kredytowego.

Termin spłaty Pożyczki przypada na dzień 31 grudnia 2018 r. Spółka nie wyklucza możliwości, iż w przyszłości termin spłaty Pożyczek i/lub odsetek z tytułu Pożyczek będzie przedłużany.

Spółka dokonuje i zamierza dokonywać również innego rodzaju transakcje i inne zdarzenia z różnymi Podmiotami Powiązanymi. Zasadniczo Wnioskodawca nabywa od Podmiotów Powiązanych lub świadczy na ich rzecz różnego rodzaju usługi, dla przykładu: transakcje świadczenia usług medycznych, laboratoryjnych, administracyjnych, usług wynajmu nieruchomości czy też zarządzania płynnością finansową. W zależności od przypadku, wartość poszczególnych usług może przekroczyć albo może nie przekroczyć limitu dotyczącego sporządzenia dokumentacji cen transferowych ustalonego indywidualnie dla Spółki w sposób zgodny z art. 9a ust. 1d Ustawy CIT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w odniesieniu do transakcji Pożyczki opisanej w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, która została zawarta w 2017 roku, należy uznać, że jest ona „dokonywana” – w rozumieniu art. 9a ust. 1 pkt 1 lit. a Ustawy CIT – w kolejnych latach podatkowych (począwszy od 2018 r.) aż do momentu upływu terminu, na jaki została udzielona i w efekcie – w przypadku przekroczenia limitu wskazanego w art. 9a ust. 1d Ustawy CIT – Spółka będzie zobowiązana do sporządzenia dokumentacji cen transferowych dla tej transakcji również w latach, w których Pożyczka będzie kontynuowana (począwszy od 2018 r.)?
   
2. W przypadku uznania stanowiska Spółki w zakresie pytania nr 1 za prawidłowe, czy w sytuacji przedłużenia terminu spłaty Pożyczki i/lub odsetek stanowiących wynagrodzenie Pożyczkodawcy z tytułu jej udzielenia należy uznać, że transakcja ta jest „dokonywana” – w rozumieniu art. 9a ust. 1 pkt 1 lit. a Ustawy CIT – począwszy od momentu przedłużenia terminu spłaty aż do momentu upływu terminu, na jaki Pożyczka została udzielona i w efekcie – w przypadku przekroczenia limitu wskazanego w art. 9a ust. 1d Ustawy CIT – Spółka będzie zobowiązana do sporządzenia dokumentacji cen transferowych dla tej transakcji kolejnych latach (począwszy od momentu przedłużenia terminu spłaty Pożyczki)?
   
3. Czy wskazany w art. 9a ust. 1d Ustawy CIT limit transakcji lub innych zdarzeń jednego rodzaju, mających istotny wpływ na wysokość dochodu (straty) podatnika, należy odnosić osobno do każdej transakcji zawartej z danym Podmiotem Powiązanym, a w konsekwencji, czy jeżeli kwota danej transakcji nie będzie przekraczać tego limitu, to Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej takiej transakcji?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie numer 1 oraz pytanie numer 2. Natomiast w zakresie pytania numer 3 wniosek zostanie rozpatrzony odrębnie.

Stanowisko Wnioskodawcy.

Ad.1

W odniesieniu do transakcji Pożyczki opisanej w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, która została zawarta w 2017 roku należy uznać, że nie jest ona „dokonywana” – w rozumieniu art. 9a ust. 1 pkt 1 lit. a Ustawy CIT – w kolejnych latach podatkowych (począwszy od 2018 roku) aż do momentu upływu terminu, na jaki zostały udzielona i w efekcie – w przypadku przekroczenia limitu wskazanego w art. 9a ust. 1d Ustawy CIT – Spółka nie będzie zobowiązana do sporządzenia dokumentacji cen transferowych dla tej transakcji w kolejnych latach (począwszy od 2018 r.).

Podstawowe regulacje dotyczące obowiązku sporządzania dokumentacji cen transferowych zostały określone w art. 9a Ustawy CIT. Zgodnie z art. 9a ust. 1 pkt 1 lit. a podatnicy:

1. których przychody lub koszty, w rozumieniu przepisów o rachunkowości, ustalone na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych przekroczyły w roku poprzedzającym rok podatkowy równowartość 2.000.000 euro:
   
   1. dokonujący w roku podatkowym transakcji z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4, mających istotny wpływ na wysokość ich dochodu (straty), lub (...)
      – są obowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej tych transakcji lub innych zdarzeń [dalej: Dokumentacja Podatkowa].
   
   

W ocenie Spółki, powyższy przepis wyraźnie wskazuje, że podatnicy są zobowiązani do sporządzenia Dokumentacji Podatkowej jedynie dla transakcji dokonywanych z podmiotami powiązanymi w danym roku podatkowym. Dla wyjaśnienia znaczenia pojęcia „dokonywać” należy odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku języka polskiego (W. Doroszewski (red.), Słownik języka polskiego [dalej: Słownik języka polskiego], pojęcie „dokonywać” oznacza „zrobić coś, doprowadzić do skutku, urzeczywistnić, osiągnąć, spełnić”. Z kolei zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN, „dokonywać” oznacza „dojść do skutku”. Biorąc pod uwagę powyższe definicje pojęcia „dokonywać”, w ocenie Spółki zwrot „dokonujący w roku podatkowym transakcji” odnosi się do transakcji, które w danym roku podatkowym „doszły do skutku”.

Z kolei umowa pożyczki została zdefiniowana w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380, z późn. zm.) [dalej: Kodeks cywilny]. Zgodnie z art. 720 § 1 Kodeksu Cywilnego „przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości”.

W ocenie Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę powyższą definicję, w odniesieniu do umowy pożyczki transakcja jest dokonywana („dochodzi do skutku”) w momencie zobowiązania się pożyczkodawcy do jej udzielenia i zobowiązania się pożyczkobiorcy do jej spłaty – czyli de facto w momencie zawarcia umowy pożyczki.

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania, w ocenie Wnioskodawcy, w odniesieniu do transakcji Pożyczki opisanej w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, która została zawarta w 2017 r. (została „dokonana”/„doszła do skutku” w 2017 roku), należy uznać, że jest ona „dokonana” w rozumieniu art. 9a ust. 1 pkt 1 lit. a Ustawy CIT w roku 2017, i w efekcie – w przypadku przekroczenia limitu wskazanego w art. 9a ust. 1d – Spółka będzie zobowiązana do sporządzenia Dokumentacji Podatkowej dla tej transakcji w 2017 roku. Natomiast w kolejnych latach podatkowych (począwszy od 2018 r.) transakcja zawarcia Pożyczki nie będzie już „dokonywana” w rozumieniu art. 9a ust. 1 pkt 1 lit. a Ustawy CIT, i w efekcie Spółka nie będzie zobowiązana do sporządzenia Dokumentacji Podatkowej dla tej transakcji Pożyczki.

Prawidłowość stanowiska prezentowanego przez Spółkę znajduje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 12 października 2017 roku (sygn. 0111-KDIB1-3.4010.283.2017.1.APO) dotyczącej obowiązku sporządzania Dokumentacji Podatkowej dla transakcji udzielenia pożyczek i poręczenia kredytu dokonanych przed 1 stycznia 2017 roku. W przywołanej interpretacji podatnik wyraził pogląd, a Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej go potwierdził, iż w zakresie powyższych transakcji brak jest obowiązku sporządzania Dokumentacji Podatkowej począwszy od 2017 roku. Analogiczne stanowisko zostało potwierdzone w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 3 listopada 2017 r. (sygn. 0111-KDIB1-3.4010.385.2017.1.IZ).

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie swojego stanowiska w sprawie.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji przedłużenia terminu spłaty Pożyczki i/lub odsetek stanowiących wynagrodzenie Pożyczkodawcy należy uznać, że transakcja ta nie jest „dokonywana” – w rozumieniu art. 9a ust. 1 pkt 1 lit. a Ustawy CIT – począwszy od momentu przedłużenia terminu spłaty aż do momentu upływu terminu, na jaki Pożyczka została udzielona i w efekcie – w przypadku przekroczenia limitu wskazanego w art. 9a ust. 1d Ustawy CIT – Spółka nie będzie zobowiązana do sporządzenia dokumentacji cen transferowych dla tej transakcji w kolejnych latach (począwszy od momentu przedłużenia terminu spłaty Pożyczki).

Zdaniem Spółki, przedłużenie terminu spłaty Pożyczki i/lub odsetek stanowiących wynagrodzenie z tytułu jej udzielenia :

• nie skutkuje zawarciem „nowej transakcji”,
• nie prowadzi do ponownego „dokonania” transakcji,
• jest jedynie zmianą uprzednio zawartej (już „dokonanej”) transakcji Pożyczki.
  
  

Należy przy tym wyraźnie podkreślić, że:

• regulacje prawne w żaden sposób nie wskazują, że zmiana umowy w zakresie wydłużenia terminu jej obowiązywania, skutkuje „dokonaniem” nowej transakcji,
• przyjęcie innego stanowiska, doprowadziłoby do sytuacji, w której każda zmiana terminu spłaty zobowiązania (żadne przepisy nie różnicują skutków zmiany terminu spłaty zobowiązania od danej kategorii transakcji np. pożyczki, dostawy towarów, umowy najmu) skutkowałaby „dokonaniem” nowej transakcji.
  
  

W celu zilustrowania powyższego Wnioskodawca pragnie przytoczyć poniższy przykład:

• podmiot X nabywa od podmiotu Y maszynę;
• strony uzgodniły termin płatności: 3 miesiące od dnia wystawienia faktury;
• z uwagi na przejściowe problemy finansowe podmiot X nie jest w stanie uregulować należności;
• strony uzgadniają nowy termin płatności: 6 miesięcy od dnia wystawienia faktury.
  
  

Zdaniem Spółki, w żaden sposób nie można uznać, że w przedstawionej sytuacji – z uwagi na wydłużenie terminu spłaty zobowiązania – dochodzi do kolejnej dostawy maszyny, nie jest bowiem „dokonywana” kolejna transakcja (zmianie ulegają jedynie pierwotne uzgodnione warunki dokonanej już transakcji).

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania, w ocenie Wnioskodawcy, w odniesieniu do transakcji Pożyczki, opisywanej w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, która została zawarta w 2017 roku (została „dokonana” w 2017 roku), należy uznać, że nie jest ona „dokonywana” – w rozumieniu art. 9a ust. 1 pkt 1 lit. a Ustawy CIT – w kolejnych latach podatkowych (począwszy od momentu przedłużenia terminu spłaty Pożyczki) i w efekcie – w przypadku przekroczenia limitu wskazanego w art. 9a ust. 1d – Spółka nie będzie zobowiązana do sporządzenia Dokumentacji Podatkowej dla tej transakcji również w kolejnych latach (począwszy od momentu przedłużenia terminu spłaty tej Pożyczki).

Stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 12 października 2017 roku (sygn. 0111-KDIB1 -3.4010.337.2017.l.APO), w której organy podatkowe zgodziły się, iż nie ma obowiązku sporządzania Dokumentacji Podatkowej dla transakcji pożyczek w przypadku przedłużenia terminu ich spłaty bądź w przypadku przedłużenia terminu spłaty odsetek stanowiących wynagrodzenie z tytułu udzielenia tych pożyczek (dokonanego po 31 grudnia 2016 roku).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

• z zastosowaniem art. 119a;
• w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
  
  

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.