Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4013.265.2017.1.JS
z 16 lutego 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 listopada 2017 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku akcyzowego, w zakresie opodatkowania akcyzą wynajętego samochodu osobowego – jest nieprawidłowe

UZASADNIENIE

W dniu 30 listopada 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku akcyzowego, w zakresie opodatkowania akcyzą wynajętego samochodu osobowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (zwany także Spółką) świadczy usługi w zakresie doradztwa podatkowego. Klientami Spółki są zarówno podmioty krajowe, jak i zagraniczne. W praktyce prowadzonej działalności mogą wystąpić sytuacje, w których pracownicy Spółki wyjeżdżają za granicę w sprawach związanych z obsługą klientów Spółki. W związku z tymi wyjazdami mogą się zdarzyć następujące sytuacje:

1. W Spółce pojawi się konieczność przewiezienia sporej ilości dokumentacji klienta z Niemiec do Polski. W tym celu pracownik Spółki uda się do siedziby klienta w Niemczech. Na terytorium Niemiec pracownik wynajmie w wypożyczalni samochód osobowy, który będzie zarejestrowany w Niemczech i jednocześnie niezarejestrowany na terytorium Polski. Będzie to samochód o pojemności silnika powyżej 2000 cm³, umożliwiający przewiezienie dokumentacji. Samochód zostanie wynajęty na 2 dni. Pracownik Spółki przewiezie tym samochodem dokumenty z Niemiec do Polski. Następnie samochód zostanie zwrócony do wypożyczalni;
2. Pracownik Spółki będzie odbywał podróż służbową do klienta w Niemczech. W jedną stronę poleci samolotem. W celu odbycia podróży powrotnej pracownik w Niemczech, w wypożyczalni, wynajmie samochód osobowy. Będzie to samochód zarejestrowany w Niemczech i jednocześnie niezarejestrowany w Polsce. Samochód zostanie wynajęty na 2 dni. Pracownik wróci tym samochodem z Niemiec do Polski. Następnie samochód zostanie zwrócony do wypożyczalni (wypożyczalnia umożliwia zwrot samochodu w Polsce).
   
   

Wniosek dotyczy samochodów osobowych, a więc pojazdów samochodowych objętych pozycją CN 8703 przeznaczonych zasadniczo do przewozu osób, innych niż objęte pozycją 8702. Spółka nie będzie właścicielem tych samochodów osobowych, w związku z czym nie będzie składała w Polsce wniosku o ich zarejestrowanie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy sytuacje opisane w pkt a) i pkt b) stanu faktycznego [winno być: zdarzenia przyszłego –przyp. Organu] będą podlegały opodatkowaniu podatkiem akcyzowym?
2. W razie twierdzącej odpowiedzi na pytanie pierwsze - kto będzie podatnikiem akcyzy i jaka będzie podstawa opodatkowania akcyzą w sytuacji opisanej w pkt a) i pkt b)?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zasady opodatkowania podatkiem akcyzowym określa ustawa z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (dalej w skrócie u.p.a.).

Zgodnie z art. 100 ust. 1 pkt 2 u.p.a. w przypadku samochodu osobowego przedmiotem opodatkowania akcyzą jest „nabycie wewnątrzwspólnotowe samochodu osobowego niezarejestrowanego wcześniej na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym”.

Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie, na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 9 u.p.a., należy rozumieć przemieszczenie samochodów osobowych z terytorium państwa członkowskiego na terytorium kraju.

Natomiast zgodnie z art. 100 ust. 1 pkt 3 lit. b u.p.a. w przypadku samochodu osobowego przedmiotem opodatkowania akcyzą jest również „pierwsza sprzedaż na terytorium kraju samochodu osobowego niezarejestrowanego na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym od którego nie została zapłacona akcyza z tytułu czynności, o których mowa w pkt 1 albo 2”.

Przez sprzedaż, na podstawie art. 100 ust. 5 pkt 9 u.p.a. należy rozumieć także użycie samochodu osobowego na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.

Z powyższych regulacji wynika, że czynności, które powodują obowiązek zapłaty podatku akcyzowego, to:

1. wewnątrzwspólnotowe nabycie samochodu - ale tylko pod warunkiem, że powstanie obowiązek podatkowy od tej czynności zgodnie z art. 101 ust. 2;
2. pierwsza sprzedaż na terytorium kraju (w tym m.in. użycie samochodu na potrzeby działalności) - ale tylko pod warunkiem, że wcześniej nie została zapłacona akcyza od WNT lub importu, od których był obowiązek zapłaty takiej akcyzy.
   
   

Mając na uwadze powyższe przepisy Wnioskodawca uważa, że w żadnej z sytuacji opisanej w pkt a) i pkt b) stanu faktycznego [winno być: zdarzenia przyszłego – przyp. Organu] nie powstanie obowiązek zapłaty akcyzy.

Ad. 1) Wewnątrzwspólnotowe nabycie samochodu

W obu sytuacjach Spółka dokona przemieszczenia wynajętego samochodu osobowego z Niemiec do Polski. Przemieszczenie takie należy uznać za wewnątrzwspólnotowe nabycie samochodów osobowych. Zgodnie bowiem z przytoczoną definicją przez wewnątrzwspólnotowe nabycie rozumie się już samo przemieszczenie samochodów osobowych z terytorium państwa członkowskiego na terytorium kraju. Jednocześnie należy jednak wskazać, że w sytuacji opisanej w pkt a) i pkt b) nie powstanie obowiązek podatkowy. W przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia moment powstania obowiązku podatkowego jest uzależniony od momentu nabycia prawa do rozporządzania samochodem jak właściciel (art. 101 ust. 2 pkt 1 i 2 u. p. a).

Spółka, jako najemca, nie nabywa jednak prawa do rozporządzania samochodem osobowym jak właściciel. Natomiast zgodnie z art. 101 ust. 2 pkt 3 u.p.a. obowiązek podatkowy z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu osobowego niezarejestrowanego wcześniej na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym powstaje z dniem „złożenia wniosku o rejestrację samochodu osobowego na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym - jeżeli podmiot występujący z wnioskiem o rejestrację na terytorium kraju nabytego wewnątrzwspólnotowo samochodu osobowego nie jest jego właścicielem”. Spółka nie będzie właścicielem samochodu osobowego i nie złoży wniosku o jego zarejestrowanie w Polsce. Tym samym również na podstawie art. 101 ust. 2 pkt 3 u.p.a. nie można określić dnia, w którym powstaje obowiązek podatkowy z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia samochodów osobowych. W konsekwencji Spółka dokona wewnątrzwspólnotowego nabycia samochodów osobowych, ale w związku z tym, że nie nabędzie prawa do rozporządzaniami nimi jak właściciel oraz że nie dokona ich zarejestrowania w Polsce, to po stronie Spółki nie powstanie obowiązek podatkowy w podatku akcyzowym.

Ad. 2) Pierwsza sprzedaż na terytorium kraju

W stosunku do Wnioskodawcy nie będzie miał natomiast zastosowania art. 100 ust. 1 pkt 3 lit. b u.p.a. Przepis ten dotyczy przypadków sprzedaży samochodów osobowych (a więc i użycia samochodów osobowych na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej), które następują po wewnątrzwspólnotowym nabyciu samochodów osobowych, ale takim, w związku z którym powstał obowiązek zapłaty akcyzy, ale do zapłaty tej nie doszło (nie można bowiem wskazywać na brak zapłaty akcyzy, jeżeli taki obowiązek od danej czynności nie powstał). Można zatem stwierdzić, że art. 100 ust. 1 pkt 3 lit. b u.p.a. ma charakter uzupełniający względem art. 100 ust. 1 pkt 1 i pkt 2 u.p.a. Innymi słowy, art. 100 ust. 1 pkt 3 lit. b u.p.a. ma zastosowanie w przypadku pierwszej sprzedaży niezarejestrowanego na terytorium Polski samochodu osobowego wyłącznie wówczas, gdy spełnione zostaną łącznie następujące warunki:

1. samochód osobowy był przedmiotem importu albo wewnątrzwspólnotowego nabycia,
2. ale tylko takiego importu towarów czy WNT, od którego powstał obowiązek podatkowy w podatku akcyzowym,
3. nie została zapłacona akcyza w związku z importem albo wewnątrzwspólnotowym nabyciem samochodu osobowego.
   
   

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym art. 100 ust. 1 pkt 3 lit. b u.p.a. nie będzie miał zastosowania, ponieważ nie będzie spełniony drugi ze wskazanych warunków - nie powstanie obowiązek podatkowy w podatku akcyzowym w związku z wewnątrzwspólnotowym nabyciem samochodu osobowego, ponieważ Spółka nie nabędzie prawa do rozporządzania samochodem jak właściciel oraz nie dokona jego zarejestrowania w Polsce. Brak zapłaty akcyzy wynika zatem z braku obowiązku podatkowego.

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdza interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 7 listopada 2013 r. (sygn. IBPP4/443-437/13/BP) dotycząca leasingu samochodu z Niemiec lub Belgii i jego wykorzystywania do działalności gospodarczej w Polsce. W interpretacji tej stwierdzono: „Mając na uwadze powołane przepisy stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie kluczowe jest ustalenie czy w momencie podpisania umowy leasingu z kontrahentem unijnym spoza Polski Wnioskodawca złoży wniosek o rejestrację samochodu osobowego w kraju. Jak wskazano bowiem art. 101 ust. 2 pkt 3 uzależnia powstanie obowiązku podatkowego z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego niezarejestrowanego samochodu osobowego, gdy podmiot ten nie jest właścicielem od złożenia wniosku o rejestrację samochodu osobowego na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym. Ustawodawca uwarunkował zatem powstanie obowiązku podatkowego z ww. tytułu od złożenia wniosku o rejestrację na terytorium kraju, a nie od formalnego podpisania umowy leasingu z kontrahentem unijnym spoza Polski. Samo podpisanie umowy leasingu bez złożenia wniosku o rejestrację samochodu osobowego w kraju nie wpływa na powstania obowiązku podatkowego w podatku akcyzowym z tytuły nabycia wewnątrzwspólnotowego niezarejestrowanego samochodu osobowego. Należy bowiem zauważyć, że katalog czynności związanych z powstaniem obowiązku podatkowego, z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu osobowego niezarejestrowanego wcześniej na terytorium kraju, ma charakter zamknięty - jest to wyliczenie enumeratywne. Czynności, które nie zostały wskazane w powyższym katalogu nie podlegają opodatkowaniu podatkiem akcyzowym. Czynność podpisania umowy leasingu z kontrahentem unijnym nie można zakwalifikować do żadnej z czynności określonych w art. 101 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym. Oznacza to zatem, że ww. czynności nie są objęte zakresem opodatkowania podatkiem akcyzowym. Zatem w przypadku, gdy samochód osobowy do czasu wykupu z leasingu nie będzie rejestrowany przez Wnioskodawcę w Polsce, po stronie leasingobiorcy z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia przedmiotowego samochodu nie powstanie obowiązek podatkowy w podatku akcyzowym. Tym samym w momencie podpisania umowy leasingu z kontrahentem spoza Polski oraz w trakcie jej trwania Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku akcyzowego od wartości netto samochodu, jeśli jak wskazano wyżej nie złoży wniosku o rejestrację przedmiotowego samochodu osobowego w Polsce zgodnie z przepisami o ruchu drogowym”.

Podobne stanowisko zostało przedstawione w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 10 lutego 2010 r. (sygn. IBPP3/443-908/10/PK) oraz w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 17 czerwca 2013 r. (sygn. ITPP3/443-134b/13/AT).

Taką wykładnię przepisów potwierdza również doktryna, która w sytuacjach leasingu samochodu z zagranicy do Polski uznaje, że obowiązek podatkowy w akcyzie nie powstanie, jeżeli samochód nie będzie podlegał rejestracji w Polsce. Przykładowo S. Parulski w komentarzu do art. 101 u.p.a. pisze: „Przepisy ustawy wskazują również szczególny moment powstania obowiązku podatkowego w akcyzie w związku z nabyciem wewnątrzwspólnotowym samochodu osobowego w sytuacji, kiedy nabycie nie wiąże się z przeniesieniem prawa do rozporządzania samochodem osobowym jak właściciel. W takim przypadku obowiązek podatkowy powstaje z dniem złożenia wniosku o rejestrację samochodu osobowego na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym. Sytuacja taka może wystąpić w przypadku, gdy przedmiotem nabycia są samochody osobowe będące przedmiotem leasingu z innego państwa członkowskiego. Wtedy bowiem nie dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania samochodem jak właściciel, jednak obowiązek podatkowy w akcyzie nie powstanie, jeżeli samochód osobowy nie będzie podlegał rejestracji na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym” (zob. S. Parulski, Akcyza. Komentarz, wyd. III, cyt. za LEX). Podobnie A. Bartosiewicz w komentarzu „Samochody osobowe - opodatkowanie podatkiem akcyzowym” stwierdził, iż: „Trzecią wreszcie czynnością opodatkowaną dotyczącą samochodów jest ich nabycie wewnątrzwspólnotowe. Zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 9 u.p.a. jest to przemieszczenie wyrobów akcyzowych lub samochodów osobowych z terytorium państwa członkowskiego na terytorium kraju. Zauważyć należy, że nie jest wymagane, aby podatnik stał się właścicielem tego samochodu. Nabyciem wewnątrzwspólnotowym w związku z tym będą także takie sytuacje, kiedy podatnik przywozi do Polski samochód, który nie jest jego własnością. Dotyczy to np. samochodów wziętych w leasing z zagranicy, użyczonych z zagranicy, etc. Oczywiście nie w każdym przypadku takiego przemieszczenia dochodzi do nabycia wewnątrzwspólnotowego (inaczej każdy przyjazd do Polski równałby się nabyciu wewnątrzwspólnotowemu). Zastosowanie ma w tym przypadku zasada, że obowiązek podatkowy (w przypadku nabycia wewnątrzwspólnotowego, które nie łączy się z przejściem własności) powstaje w związku ze złożeniem wniosku o rejestrację samochodu w Polsce (art. 101 ust. 2 pkt 3 u.p.a.)” (cyt. za LEX).

Reasumując: sytuacje opisane w pkt a) i pkt b) stanu faktycznego nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem akcyzowym.

Ad. 2) Wnioskodawca prosi o udzielnie odpowiedzi na pytanie drugie jedynie w sytuacji, gdy jego stanowisko w zakresie pytania pierwszego zostanie uznane za nieprawidłowe.

Zdaniem Wnioskodawcy użycie na terytorium Polski, na potrzeby działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę, samochodu osobowego w sytuacji opisanej w pkt a) i pkt b) nie będzie podlegało opodatkowaniu akcyzą, w związku z czym nie występuje podatnik akcyzy oraz podstawa opodatkowania akcyzą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Ustawa z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz.U z 2017 r. poz. 43 ze zm.), dalej zwana „ustawą”, określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym „akcyzą”, wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy - art. 1 ust. 1 ustawy.

Stosownie do art. 3 ustawy, do celów poboru akcyzy i oznaczania wyrobów akcyzowych znakami akcyzy stosuje się klasyfikację w układzie odpowiadającym Nomenklaturze Scalonej (CN) zgodną z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, ze zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, ze zm.). Ewentualne zmiany w Nomenklaturze Scalonej (CN) nie powodują zmian w opodatkowaniu akcyzą wyrobów akcyzowych i samochodów osobowych, jeżeli nie zostały określone w niniejszej ustawie.

Zgodnie z art. 100 ust. 4 ustawy, samochody osobowe są to pojazdy samochodowe i pozostałe pojazdy mechaniczne objęte pozycją CN 8703, przeznaczone zasadniczo do przewozu osób, inne niż objęte pozycją 8702, włącznie z samochodami osobowo-towarowymi (kombi) oraz samochodami wyścigowymi, z wyłączeniem pojazdów samochodowych i pozostałych pojazdów, które nie wymagają rejestracji zgodnie z przepisami o ruchu drogowym.

W myśl art. 100 ust. 1 ustawy, w przypadku samochodu osobowego przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. import samochodu osobowego niezarejestrowanego wcześniej na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym;
   
2. nabycie wewnątrzwspólnotowe samochodu osobowego niezarejestrowanego wcześniej na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym;
   
3. pierwsza sprzedaż na terytorium kraju samochodu osobowego niezarejestrowanego na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym:
   
   1. wyprodukowanego na terytorium kraju,
      
   2. od którego nie została zapłacona akcyza z tytułu czynności, o których mowa w pkt 1 albo 2.
   
   

Nabycie wewnątrzwspólnotowe, stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 9 ustawy, to przemieszczenie wyrobów akcyzowych lub samochodów osobowych z terytorium państwa członkowskiego na terytorium kraju.

Za sprzedaż samochodu osobowego, w myśl art. 100 ust. 5 ustawy uznaje się jego:

1. sprzedaż, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny;
   
2. zamianę, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny;
   
3. wydanie w zamian za wierzytelności;
   
4. wydanie w miejsce świadczenia pieniężnego;
   
5. darowiznę, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny;
   
6. wydanie w zamian za dokonanie określonej czynności;
   
7. przekazanie lub wykorzystanie na potrzeby reprezentacji albo reklamy;
   
8. przekazanie przez podatnika na potrzeby osobiste podatnika, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, a także zatrudnionych przez niego pracowników oraz byłych pracowników;
   
9. użycie na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.
   
   

Opodatkowaniu podatkiem akcyzowym podlega zatem n.in. nabycie wewnątrzwspólnotowe samochodów osobowych, które należy rozumieć jako czynność polegająca na przemieszczeniu samochodów osobowych z terytorium państwa członkowskiego na terytorium kraju.

Nabycie wewnątrzwspólnotowe stanowi w myśl definicji ustawowej, fizyczne przemieszczenie samochodów osobowych na terytorium kraju z terytorium państwa członkowskiego.

Samochody osobowe, o których pisze Wnioskodawca w opisie zdarzenia przyszłego, zostaną wynajęte w Niemczech i posłużą do transportu dokumentacji z siedziby klienta do Polski lub do przejazdu pracownika do Polski w podróży służbowej. W obu sytuacjach następuje przemieszczenie samochodu osobowego na terytorium kraju, a tym samym jest to nabycie wewnątrzwspólnotowe.

Stosownie do art. 101 ust. 2 ustawy, obowiązek podatkowy z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu osobowego niezarejestrowanego wcześniej na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym powstaje z dniem:

1. przemieszczenia samochodu osobowego z terytorium państwa członkowskiego na terytorium kraju - jeżeli nabycie prawa rozporządzania samochodem osobowym jak właściciel nastąpiło przed przemieszczeniem samochodu na terytorium kraju;
2. nabycia prawa rozporządzania samochodem osobowym jak właściciel - jeżeli nabycie prawa rozporządzania samochodem osobowym jak właściciel nastąpiło po przemieszczeniu samochodu osobowego na terytorium kraju;
3. złożenia wniosku o rejestrację samochodu osobowego na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym - jeżeli podmiot występujący z wnioskiem o rejestrację na terytorium kraju nabytego wewnątrzwspólnotowo samochodu osobowego nie jest jego właścicielem.
   
   

Powyższy artykuł reguluje kwestie odnoszące się do określenia momentu powstania obowiązku podatkowego w przypadku nabycia wewnątrzwspólnotowego. W ust. 2 pkt 3 tego artykułu wskazano szczególny moment powstania obowiązku podatkowego w akcyzie w związku z nabyciem wewnątrzwspólnotowym samochodu osobowego w sytuacji, kiedy nabycie nie wiąże się z przeniesieniem prawa do rozporządzania samochodem osobowym jak właściciel, czyli jak to ma miejsce w przedmiotowej sprawie. W takim przypadku obowiązek podatkowy powstaje z dniem złożenia wniosku o rejestrację samochodu osobowego na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym. Sytuacja taka może wystąpić w przypadku, gdy przedmiotem nabycia są samochody osobowe będące przedmiotem wynajmu na terenie innego państwa członkowskiego.

Należy zauważyć, że przedmiotowy samochód zostanie wynajęty na terytorium Niemiec i zwrócony do wypożyczalni po dokonaniu czynności, o których mowa we wniosku. Będzie to pojazd zarejestrowany i dopuszczony do ruchu w Niemczech (nie zaś na terytorium Polski).

Z wniosku wynika ponadto, że Wnioskodawca nie ma zamiaru rejestracji wynajętych samochodów w Polsce, a tym samym nie powstanie u niego obowiązek podatkowy z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia przedmiotowych samochodów w ramach najmu. Ustawodawca uzależnił bowiem w tym przypadku powstanie obowiązku podatkowego z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego od złożenia wniosku o rejestrację samochodu osobowego na terytorium kraju, zgodnie z przepisami o ruchu drogowym, a nie od samego podpisania umowy najmu z podmiotem zagranicznym. W konsekwencji Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku akcyzowego z tytułu najmu i przemieszczenia na terytorium kraju (nabycia wewnątrzwspólnotowego) samochodów osobowych z terytorium Niemiec.

Powyższe nie oznacza jednak, że samochody wynajęte w wypożyczalni przez pracowników Wnioskodawcy na terenie Niemiec, a następnie przemieszczone na terytorium kraju w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (transport dokumentacji, podróż służbowa pracownika), nie będą w Polsce podlegały opodatkowaniu akcyzą.

Należy zwrócić uwagę, że zgodnie z art. 100 ust. 1 pkt 3 ustawy, przedmiotem opodatkowania w przypadku samochodu osobowego niezarejestrowanego wcześniej na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym jest pierwsza sprzedaż samochodu na terytorium kraju:

• wyprodukowanego na terytorium kraju,
• od którego nie została zapłacona akcyza z tytułu czynności, o których mowa w pkt 1 albo 2 tego artykułu.
  
  

Zgodnie natomiast z powołanym wcześniej art. 100 ust. 5 pkt 9 ustawy, za sprzedaż samochodu osobowego uznaje się jego użycie na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.

Ustawodawca nie zdefiniował na gruncie ustawy o podatku akcyzowym pojęcia użycia, dlatego też zasadne jest odwołanie się do językowego znaczenia tego pojęcia.

Zgodnie zatem z definicją przywołaną w Słowniku Języka Polskiego PWN (www.sjp.pwn.pl) „użycie” to „stosowanie czegoś”, zaś „użyć” to „posłużyć się czymś, zastosować jako środek, narzędzie”.

Przedmiotem zapytania Wnioskodawcy jest sytuacja, w której wynajęty samochód osobowy służy do transportu dokumentacji z siedziby klienta w Niemczech do Polski lub do przejazdu pracownika do Polski w podróży służbowej. Jest to zatem użycie tego samochodu na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. W takiej sytuacji obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z przepisem art. 101 ust. 3 ustawy, a zatem z dniem użycia tego samochodu na potrzeby działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 101 ust. 3 ustawy, obowiązek podatkowy z tytułu sprzedaży na terytorium kraju samochodu osobowego, niezarejestrowanego na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym powstaje z dniem wydania, a w przypadkach, o których mowa w art. 100 ust. 5 pkt 2-9, z dniem wykonania tych czynności. Zatem w przypadku użycia na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej (zrównanego w rozumieniu ustawy ze sprzedażą), na podstawie cyt. powyżej art. 101 ust. 5 pkt 9) obowiązek podatkowy powstaje z dniem użycia samochodu osobowego.

Opodatkowaniu podlega zatem czynność faktyczna, z którą ustawodawca wiąże powstanie obowiązku podatkowego. Podatnikiem natomiast, zgodnie z art. 102 ust. 1 ustawy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności, o których mowa w art. 100 ust. 1 lub 2. W odniesieniu do przedmiotowej sprawy, podatnikiem będzie zatem Wnioskodawca, który używa samochodu do potrzeb działalności gospodarczej.

Wnioskodawca prosi również o wskazanie podstawy opodatkowania w przedstawionych we wniosku sytuacjach.

Podstawą opodatkowania w przypadku samochodu osobowego, zgodnie z art. 104 ust.1 ustawy, jest:

1. kwota należna z tytułu sprzedaży samochodu osobowego na terytorium kraju pomniejszona o kwotę podatku od towarów i usług oraz o kwotę akcyzy należne od tego samochodu osobowego;
2. kwota, jaką podatnik jest obowiązany zapłacić za samochód osobowy - w przypadku jego nabycia wewnątrzwspólnotowego, z tym że w przypadku, o którym mowa w art. 101 ust. 2 pkt 3, podstawą opodatkowania jest średnia wartość rynkowa samochodu osobowego pomniejszona o kwotę podatku od towarów i usług oraz o kwotę akcyzy;
3. wartość celna samochodu osobowego powiększona o należne cło - w przypadku importu tego samochodu, z zastrzeżeniem ust. 2-5.
   
   

W myśl art. 104 ust. 7 ustawy, jeżeli nie można określić kwot, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, za podstawę opodatkowania przyjmuje się średnią wartość rynkową samochodu osobowego na rynku krajowym, pomniejszoną o kwotę podatku od towarów i usług oraz o kwotę akcyzy.

Na podstawie art. 104 ust. 11, średnią wartością rynkową samochodu osobowego jest wartość ustalana na podstawie notowanej na rynku krajowym, w dniu powstania obowiązku podatkowego, średniej ceny zarejestrowanego na terytorium kraju samochodu osobowego tej samej marki, tego samego modelu, rocznika oraz - jeżeli jest to możliwe do ustalenia - z tym samym wyposażeniem i o przybliżonym stanie technicznym, co nabyty na terytorium kraju lub nabyty wewnątrzwspólnotowo samochód osobowy.

W opisanej we wniosku sytuacji, podstawę opodatkowania stanowi zatem średnia wartość rynkowa wynajętego samochodu osobowego, pomniejszona o kwotę podatku od towarów i usług oraz o kwotę akcyzy, ustalana na podstawie średniej ceny zarejestrowanego w Polsce samochodu o tych samych charakterystykach.

Reasumując, przedstawione przez Wnioskodawcę sytuacje, w których wynajęty samochód osobowy jest używany na potrzeby działalności gospodarczej i w związku z tym zostaje przemieszczony na terytorium kraju, będą podlegały opodatkowaniu podatkiem akcyzowym z tytułu pierwszej sprzedaży samochodu osobowego na terytorium Polski. Tym samym z dniem użycia tych pojazdów Wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłaty akcyzy, obliczonej zgodnie z aktualną stawką akcyzy na samochody osobowe oraz podstawą opodatkowania, którą stanowi średnia wartość rynkowa wynajętego samochodu osobowego, pomniejszona o kwotę podatku od towarów i usług oraz o kwotę akcyzy, ustalana na podstawie średniej ceny zarejestrowanego w Polsce samochodu o tych samych charakterystykach.

Oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy, należało zatem uznać je za nieprawidłowe.

Odnosząc się natomiast do powoływanych we wniosku interpretacji indywidualnych stwierdzić należy, że zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego interpretację. Każda z indywidualnych interpretacji dotyczy innego zainteresowanego i pełni funkcję ochronną tylko w stosunku do osoby, której została udzielona i która do niej się zastosowała.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.