Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.699.2017.2.SM
z 16 lutego 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 grudnia 2017 r. (data wpływu za pośrednictwem poczty – 20 grudnia 2017 r.), uzupełnionym w dniu 12 lutego 2018 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP – 12 lutego 2018 r.) w odpowiedzi na wezwanie nr 0114-KDIP1-2.4012.699.2017.1.SM z dnia 6 lutego 2018 r. (skutecznie doręczone w dniu 6 lutego 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania licytacyjnej sprzedaży naczepy chłodni - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 grudnia 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania licytacyjnej sprzedaży naczepy chłodni.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 12 lutego 2018 r. w dniu 12 lutego 2018 r. (data wpływu 12 lutego 2018 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Na wniosek Prokuratury Rejonowej komornik sądowy w dniu 8 grudnia 2017 r. dokonał w trybie licytacji publicznej sprzedaży depozytu niepodjętego w postaci naczepy chłodni.
W toku postępowania egzekucyjnego komornik dysponował tylko imieniem i nazwiskiem, adresem i numerem paszportu właściciela, któremu zatrzymano naczepę. Wg faktury kupna-sprzedaży był nim obywatel Rosji, sprzedającym firma holenderska. Na fakturze widnieje tylko imię i nazwisko i adres zamieszkania kupującego. Brak innych danych. Na fakturze sprzedaży podatek VAT wpisany 0% z opisem w nawiasie (EXPORT). Naczepa została wyrejestrowana przez sprzedającego z podaniem przyczyny: sprzedaż w obszarze UE. Pojazd wyrejestrowany w związku z tranzytem w obszarze UE. Innych danych właściciela naczepy nie udało się ustalić (typu NIP, itp.).

W odpowiedzi na wezwanie Organu Wnioskodawca stwierdził, że Komornik Sądowy na wniosek Prokuratury Rejonowej, na podstawie postanowienia Sądu w przedmiocie złożenia do depozytu sądowego na podstawie art. 7.2 ustawy z dnia 18.10.2016 r. o likwidacji niepodjętych depozytów dokonał w trybie licytacji publicznej sprzedaży naczepy chłodni. Jednocześnie
na pytanie:

1. czy obywatel Rosji, któremu zatrzymano naczepę chłodnię, prowadzi działalność gospodarczą,
   wskazał:
   
   • według informacji uzyskanych z Prokuratury Rejonowej obywatel Rosji w momencie zakupu naczepy prowadził firmę transportową,
     na pytanie:
2. czy obywatel Rosji posiada siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski,
   wskazał:
   • w rejestrze podatników i w Systemie Rejestracji Centralnej Krajowej Ewidencji Podatników CRP KEP w Polsce nie figuruje,
     na pytanie:
3. kiedy oraz w jakim celu obywatel Rosji nabył naczepę chłodnię, będącą przedmiotem niniejszego wniosku,
   wskazał:
   • obywatel Rosji nabył naczepę w lutym 2013 roku od firmy holenderskiej, do swojej firmy transportowej - informacje takie uzyskano z Prokuratury,
     na pytanie:
4. w jaki sposób obywatel Rosji, któremu zatrzymano naczepę chłodnię wykorzystywał tę naczepę - w tym jednoznacznie wskazać, czy naczepa chłodnia była wykorzystywana przez obywatela Rosji do czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług oraz czy naczepa chłodnia, będąca przedmiotem niniejszego wniosku była wykorzystywana przez obywatela Rosji w prowadzonej działalności gospodarczej,
   wskazał:
   • naczepa miała być wykorzystywana w jego firmie transportowej – informacje z Prokuratury,
     na pytanie:
5. w jakich okolicznościach dokonano zatrzymania naczepy chłodni, będącej przedmiotem niniejszego wniosku - przy czym tut. Organ zaznaczył, że nie wzywa o okoliczności „technicznego zatrzymania” lecz informacje dotyczące sposobu wykorzystywania wówczas tej naczepy przez obywatela Rosji, tj. np. czy obywatel Rosji tylko przejeżdżał przez terytorium Polski, po tym jak dokonał zakupu naczepy, czy też może np. obywatel Rosji świadczył jakieś usługi na terytorium Polski z wykorzystaniem naczepy,
   wskazał:
   • obywatel Rosji tylko przejeżdżał przez terytorium Polski, po tym jak dokonał zakupu naczepy,
     na pytanie:
6. kto/jaki podmiot/jaki organ w momencie sprzedaży naczepy przez Wnioskodawcę był właścicielem naczepy chłodni, tj. obywatel Rosji, Skarb Państwa, itp.,
   wskazał:
   • w momencie sprzedaży w trybie licytacji publicznej naczepy nie można było ustalić kto jest właścicielem, ponieważ pochodziła ona z przestępstwa, została sprzedana dla obywatela Rosji przez firmę holenderską, która z kolei nabyła ją od firmy hiszpańskiej, która miała naczepę w leasingu i nie będąc jej właścicielem sprzedała dla firmy holenderskiej - również informacje uzyskane z Prokuratury. W toku postępowania prokuratorskiego żadna ze stron (tj. firma hiszpańska, holenderska, obywatel Rosji) nie przedstawiła dokumentów własności naczepy i nie wystąpiła o jej zwrot,
   na pytanie:
   
7. wskazanie informacji dotyczących nabywcy naczepy chłodni - przy czym tut. Organ zaznaczył, że nie wzywa o dane teleadresowe nabywcy, lecz informacje dotyczące tego, czy nabywcą naczepy chłodni jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy, w jakim państwie znajduje się siedziba nabywcy, czy nabywca posiada w Polsce stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, jak również informacje dotyczące rejestracji nabywcy jako podatnika podatku od wartości dodanej, podatnika VAT czynnego, podatnika VAT UE, itp.,
   wskazał:
   • osoba, która nabyła naczepę na licytacji komorniczej jest obywatelem Polski, który prowadzi działalność gospodarczą (przedsiębiorstwo handlowo-usługowe) na terenie Polski, jest podatnikiem podatku VAT.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (sformułowane w odpowiedzi na wezwanie):

Czy w takim przypadku Komornik jest płatnikiem podatku VAT od sprzedaży naczepy chłodni?

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko przedstawione w odpowiedzi z dnia 12 lutego2018 r.):

Komornik stoi na stanowisku, że należy odprowadzić podatek VAT, ponieważ czynność sprzedaży dokonana została na terenie Polski.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229,poz. 1954, z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Z treści powyższego przepisu wynika, że komornik sądowy jest płatnikiem podatku od dostawy towaru dokonywanej w trybie egzekucji w przypadku, gdy wykonuje czynności egzekucyjne. Przez czynność egzekucyjną należy rozumieć każde formalne, oparte na przepisach procesowych, działanie uprawnionego organu egzekucyjnego wywołujące skutek prawny dla prowadzonej egzekucji.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), zgodnie z którym płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Podatnikiem natomiast, stosownie do treści art. 7 § 1 Ordynacji podatkowej, jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu.

Przepis art. 30 § 1 Ordynacji podatkowej stanowi, że płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony.

W świetle cyt. wyżej przepisów, płatnikami podatku od towarów i usług (czyli podmiotami zobowiązanymi do obliczania, poboru podatku od podatnika i wpłaty podatku na konto organu podatkowego) mogą być organy egzekucyjne oraz komornicy sądowi. Sytuacja taka ma miejsce gdy w wykonaniu czynności egzekucyjnych organy te dokonują dostawy towarów należących do podatnika lub przez niego posiadanych z naruszeniem przepisów. Sformułowanie „płatnikami” oznacza, że organy te nie stają się z tytułu wykonania powyższych czynności podatnikami podatku od towarów i usług, lecz pełnią jedynie rolę płatnika w odniesieniu do podatku należnego z tytułu sprzedanych (zlicytowanych) towarów należących do podatnika, w stosunku do którego toczy się postępowanie egzekucyjne.

Zaznaczenia wymaga, że komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu określonego podatnika – dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów, będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (...) podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza - zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług - w świetle powyższych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność powinna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie musi być dokonana przez określony podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że na wniosek prokuratury rejonowej, na podstawie postanowienia sądu w przedmiocie złożenia do depozytu sądowego na podstawie art. 7.2 ustawy z dnia 18.10.2016 r.o likwidacji niepodjętych depozytów komornik sądowy w dniu 8 grudnia 2017 r. dokonał w trybie licytacji publicznej sprzedaży depozytu niepodjętego w postaci naczepy chłodni.

W toku postępowania egzekucyjnego komornik dysponował tylko imieniem i nazwiskiem, adresem i numerem paszportu właściciela, któremu zatrzymano naczepę. Wg faktury kupna-sprzedaży był nim obywatel Rosji, sprzedającym firma holenderska. Obywatel Rosji nabył naczepę w lutym 2013 roku od firmy holenderskiej, do swojej firmy transportowej.

W momencie sprzedaży w trybie licytacji publicznej naczepy nie można było ustalić kto jest właścicielem, ponieważ pochodziła ona z przestępstwa, została sprzedana dla obywatela Rosji przez firmę holenderską, która z kolei nabyła ją od firmy hiszpańskiej, która miała naczepę w leasingu i nie będąc jej właścicielem sprzedała dla firmy holenderskiej. W toku postępowania prokuratorskiego żadna ze stron (tj. firma hiszpańska, holenderska, obywatel Rosji) nie przedstawiła dokumentów własności naczepy i nie wystąpiła o jej zwrot.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą uznania go za płatnika podatku VAT od sprzedaży ww. naczepy chłodni.

W odniesieniu do powyższego należy wskazać, że zgodnie z art. 231 § 1 ustawy z dnia6 czerwca 1997 r. Kodeks postępowania karnego (Dz. U. z 2017 r., poz. 1904), jeżeli powstaje wątpliwość, komu należy wydać zatrzymaną rzecz, sąd, referendarz sądowy lub prokurator składa ją do depozytu sądowego albo oddaje osobie godnej zaufania aż do wyjaśnienia uprawnienia do odbioru. Przepisy o likwidacji depozytów i nieodebranych rzeczy stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 18 października 2006 r. o likwidacji niepodjętych depozytów (Dz. U. z 2006 r., Nr 208, poz. 1537, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o depozytach”, likwidacja niepodjętego depozytu z mocy prawa następuje w razie niepodjęcia depozytu przez uprawnionego, mimo upływu terminu do odbioru depozytu.

Stosownie do art. 2 pkt 3 ww. ustawy, likwidacją niepodjętego depozytu jest przejście praw do tego depozytu na rzecz Skarbu Państwa.

W myśl art. 5 ust. 1 ustawy o depozytach, z chwilą likwidacji niepodjętego depozytu na Skarb Państwa przechodzą wszelkie korzyści i ciężary, jakie przyniósł od dnia, w którym znalazł się w dyspozycji przechowującego depozyt.

Natomiast stosownie do art. 7 ust. 2 tej ustawy, depozyt, którego przechowywanie byłoby związane z kosztami niewspółmiernie wysokimi w stosunku do jego wartości lub nadmiernymi trudnościami albo powodowałoby znaczne obniżenie jego wartości, sąd, na wniosek przechowującego depozyt, postanowi sprzedać według przepisów ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, z późn. zm.) o egzekucji z ruchomości.

Z przepisu art. 759 § 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 2018 r., poz. 155, z późn. zm.), zwanej dalej „kpc” wynika jednoznacznie, że czynności egzekucyjne, co do zasady wykonywane są przez komorników, z wyjątkiem czynności zastrzeżonych dla sądów.

W myśl art. 844 § 1 kpc, egzekucja z ruchomości należy do komornika tego sądu, w którego okręgu znajdują się ruchomości, chyba że wierzyciel wybierze innego komornika.

Z treści art. 18 ustawy wynika, że komornik sądowy jest płatnikiem podatku od dostawy towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów, ale tylko w przypadku czynności egzekucyjnych dokonywanych w imieniu podatnika - dłużnika. Jak wyżej wskazano czynność podlega opodatkowaniu podatkiem VAT w przypadku, gdy spełniony jest zakres przedmiotowy (m.in. odpłatna dostawa towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju) i zakres podmiotowy (czynności te powinny być dokonywane przez podatnika podatku VAT). W analizowanej sprawie brak jest elementu podmiotowego - osoby podatnika - dłużnika, na rzecz której czynności egzekucyjne są dokonywane (w momencie sprzedaży w trybie licytacji publicznej naczepy nie można było ustalić kto jest właścicielem).

Tym samym Wnioskodawca z tytułu sprzedaży ww. naczepy chłodni nie może być płatnikiem podatku zobowiązanym do jego odprowadzenia, ponieważ zadaniem płatnika jest obliczenie i pobranie podatku od określonego podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Stanowisko Wnioskodawcy jest zatem nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach(art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.