Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-3.4011.476.2017.1.SJ
z 9 lutego 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 5 grudnia 2017 r. (data wpływu 11 grudnia 2017 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie amortyzacji urządzenia do wydobywania kryptowalut (pytanie nr 5) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 grudnia 2017 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie amortyzacji urządzenia do wydobywania kryptowalut.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą na terenie kraju, a Jej dochody z tytułu prowadzonej działalności podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym według stawki liniowej 19%. Jest także zarejestrowana jako tzw. czynny podatnik VAT. W ramach już prowadzonej działalności m.in. za pomocą specjalistycznych urządzeń rozpoczęła pozyskiwanie jednostki wirtualnej waluty (kryptowaluty), w szczególności tzw. Bitcoin. Jednostki wirtualnej waluty zbywa (sprzedaje) osobom trzecim w zamian za środki pieniężne w walucie polskiej lub innej.

Wnioskodawczyni zasadniczo pozyskuje prawo własności jednostek wirtualnej waluty, poprzez proces jej „wydobywania”/„wykopywania”. Proces ten polega na wykorzystaniu przez wirtualną platformę w sieci Internet mocy obliczeniowej posiadanych przez Wnioskodawczynię urządzeń. W zamian za to, platforma przydziela Wnioskodawczyni ekwiwalentne liczby jednostek wirtualnej waluty (kryptowaluty). Jednostki te nie mają materialnej postaci i są wyłącznie wirtualnym, cyfrowym zapisem. Są one zapisywane i przechowywane bez pośrednictwa osób trzecich na wirtualnym portfelu na dysku twardym komputera, innym nośniku pamięci wirtualnej, lub na przeznaczonej do tego platformie.

Systematyczne powstawanie nowych jednostek waluty jest określone w algorytmie danej waluty. Jednostki wirtualnej waluty to znaki legitymacyjne o charakterze zbliżonym do pieniądza bezgotówkowego, są one jednak, jak już wskazano wyłącznie cyfrowym zapisem. Nie posiadają centralnego emitenta ani instytucji kontrolującej ich wartość rynkową. Ich wartość determinowana jest wyłącznie przez rynkowe mechanizmy popytu i podaży w serwisach wymiany walut, na podstawie których użytkownicy ustalają ich aktualny kurs w odniesieniu do tradycyjnych walut.

Mając na uwadze, że jednostki wirtualnych walut nie posiadają substratu materialnego, pełnią one cele zbliżone do funkcji pieniądza bezgotówkowego. Wszelkie operacje dokonywane za pośrednictwem jednostek wirtualnej waluty polegają tylko i wyłącznie na dokonywaniu odpowiednich zapisów w systemach informatycznych i nie są związane z wydawaniem jakichkolwiek dokumentów, blankietów lub innego rodzaju potwierdzeń o charakterze materialnym.

Wnioskodawczyni, jak już wskazano, nabyła specjalistyczne urządzenia o dużej mocy obliczeniowej, których to moc wykorzystuje wirtualny serwer/platforma do dokonywania obliczeń rozproszonych – algorytmów matematycznych. W zamian za udostępnienie mocy obliczeniowej wirtualnej platformie/serwerowi tzw. „kopalni”, przydziela ona Wnioskodawczyni ekwiwalentną liczbę wirtualnych jednostek waluty (np. Bitcoin). Opisane urządzenie jest samodzielną jednostką wymagającą do pracy zasilania oraz podłączenia do Internetu, ewentualnie do monitora. Jest to de facto komputer najczęściej z zainstalowanym systemem operacyjnym o dużej mocy obliczeniowej. Urządzenie to zbudowane jest zwykle z procesora, pamięci, przestrzeni dyskowej, karty sieciowej, wiatraków chłodzących, radiatorów oraz tzw. hashboardów, na których umieszczone jest wielu chipów ASIC – układów scalonych dedykowanych do wykonywania obliczeń na bazie określonego algorytmu (np. SHA-256, Scrypt, X11, itp.). Platforma, która wykorzystuje moc urządzeń Wnioskodawczyni do dokonywania algorytmów i która przydziela jednostki wirtualnej waluty, nie pozwala jednak na ich zbycie/sprzedaż. W tym celu, jednostki wirtualnej waluty, tj, zapis cyfrowy, Wnioskodawczyni przenosi na inną platformę, która oferuje usługi polegające na kojarzeniu osób zainteresowanych kupnem i sprzedażą jednostek wirtualnych walut (zapisu cyfrowego), czyli jest to platforma transakcyjna.

Do transakcji sprzedaży wirtualnej jednostki waluty (zapisu cyfrowego) dochodzi na skutek realizacji ofert kupna i sprzedaży o zbieżnym kursie i przy dokonaniu za nią płatności w walucie tradycyjnej (np. w złotówkach). Oznacza to, że na skutek sprzedaży jednostek wirtualnej waluty, Wnioskodawczyni uzyska za nią środki pieniężne w wybranej przez siebie walucie. Uzyskane ze sprzedaży jednostki waluty wirtualnej środki pieniężne, Wnioskodawczyni może przelać z platformy transakcyjnej na własny rachunek bankowy prowadzony w banku. W związku z tym, że dla każdego z użytkowników, giełdy inni jej użytkownicy pozostają anonimowi, nie jest możliwe sporządzenie umowy sprzedaży lub innego dokumentu, który mógłby zostać wykorzystany jako dowód księgowy w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

Wnioskodawczyni w celu prowadzenia ww. działalności nabyła odpowiednie urządzenia, które wykorzystuje w celu otrzymania jednostek wirtualnej waluty w zmian za udostępnienie platformie internetowej ich mocy obliczeniowej. Niewielka część z uzyskanych już wirtualnej jednostki walut została już zbyta, za co uzyskano środki pieniężne (w złotych polskich).

Pozostałe jednostki wirtualnej waluty, które zostały już przydzielone, jak i te które zostaną w przyszłości przydzielone Wnioskodawczyni, zamierza Ona w celu osiągnięcia zysku zbywać w dowolnie wybranym momencie. Czynności te zamierza wykonywać w sposób zorganizowany i ciągły.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy przedstawioną aktywność polegającą na sprzedaży jednostek wirtualnej waluty należy zakwalifikować jako pozarolniczą działalność gospodarczą, o której mowa w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „ustawa o PIT”) ?
2. Czy zbywanie przez Wnioskodawcę wirtualnych jednostek waluty podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej jako „ustawa o VAT”) na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT ?
3. Czy obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych powstaje wyłącznie w momencie zbycia jednostek wirtualnej waluty za środki pieniężne wyrażone w walucie polskiej lub obcej ?
4. Czy prawidłowym będzie dokumentowanie uzyskiwanego przychodu z tytułu zbycia jednostek wirtualnych w zamian za walutę tradycyjną w postaci dowodu wewnętrznego ?
5. Czy prawidłowe jest postępowanie w zakresie stosowania amortyzacji według stawki 30% dla urządzenia, które to nabyto w celu pozyskania za ich moc wirtualnych jednostek walut ?
   
   

Niniejsza interpretacja stanowi rozstrzygnięcie wniosku, w części dotyczącej pytania nr 5, natomiast w pozostałym zakresie zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawczyni,

Ad. 5

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty osiągnięte w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, za wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy.

Wydatek może być zatem zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, jeśli spełni następujące przesłanki:

1. jest poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
2. nie jest wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów,
3. został właściwie udokumentowany.
   
   

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c ww. ustawy, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do użytkowania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia, środki transportu,
3. inne przedmioty

–o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1. Zgodnie z Wykazem rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiących Załącznik do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, środki trwałe sklasyfikowane w grupie 4 rodzaju 491 Klasyfikacji Środków Trwałych „Zespoły komputerowe” należy amortyzować stawką 30 %.

Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, że każde z nabytych przez Nią urządzeń za pomocą których uzyskuje jednostki wirtualnej waluty, będzie spełniało wszystkie kryteria do uznania ich za środek trwały, o którym mowa w art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, sklasyfikowany w rodzaju 491 KŚT. Każde z urządzeń jest jednostką centralną kompletną i zdatną do użytku zgodnie z jej przeznaczeniem, tj. wykorzystywane jest ono w celu pozyskiwania jednostek waluty wirtualnej, które są za jej pracę, przydzielane Wnioskodawczyni. Prawidłowe działanie urządzenia nie jest zależne od podłączenia go do innego urządzenia (tj. nie jest to urządzenie peryferyjne wymagające współpracy np. z komputerem). Każde z zakupionych urządzeń „koparek” jest urządzeniem samodzielnym, tj. stanowi odrębny obiekt. Urządzenia są sprawne nadają się do używania i umożliwiają korzystanie ze wszystkich (lub z większości) ich funkcji. Wartość każdego z urządzeń przekracza 3500 zł Wnioskodawczyni zamierza je wykorzystywać w działalności w okresie dłuższym niż 1 rok. W związku z tym Wnioskodawczyni uznała, że winna w takim przypadku zastosować stawkę amortyzacji w wysokości 30%, zgodnie z wykazem rocznych stawek amortyzacji, stanowiących Załącznik o do ustawy o podatku od osób fizycznych, przyjmując za wartość początkową cena nabycia urządzenia, kwalifikując je wg grupy 4 rodzaju 491 Klasyfikacji Środków Trwałych. Wnioskodawczyni przez środek trwały, rozumie środek trwały, o którym mowa w ustawie o rachunkowości, tj. rzeczowe aktywo trwałe i zrównane z nimi, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, które to jest kompletne, zdatne do użytku i jest ono przeznaczone na potrzeby jednostki. W przypadku Wnioskodawczyni, urządzenie – „koparka” jest wykorzystywana w prowadzonej działalności w celu wykonywania obliczeń, za które przydzielane są jednostki wirtualnej waluty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14 c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawczyni.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …., w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekle

prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres:

Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.