Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4013.268.2017.2.WR
z 6 lutego 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 24 listopada 2017 r. (data wpływu 1 grudnia 2017 r.), uzupełnionego pismem z dnia 4 stycznia 2018 r. (data wpływu 11 stycznia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie:

• możliwości uzyskania zwolnienia z akcyzy wyrobów węglowych przewidzianego w art. 31a ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 roku o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2017 r. poz. 43 t.j. ze zm., zwana dalej „ustawą” lub „ustawą o podatku akcyzowym”) w wypadku wypełnienia obowiązku z art. 10 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 20 maja 2016 r. o efektywności energetycznej (Dz. U. z 2016 r., poz. 836, zwana dalej „ustawą o efektywności energetycznej”) poprzez uzyskiwanie i umarzanie „białych certyfikatów” i wnoszenie opłaty zastępczej,
• możliwości uzyskania zwolnienia z akcyzy wyrobów węglowych przewidzianego w art. 31a ust. 1 pkt 8 ustawy poprzez spełnienie obowiązku z art. 10 ust. 1 i 2 ustawy o efektywności energetycznej w wyniku zakupu i umorzenia „białych certyfikatów” i w części przez uiszczenie opłaty zastępczej,
• możliwości uzyskania zwolnienia z akcyzy wyrobów węglowych przewidzianego w art. 31a ust. 1 pkt 8 ustawy w wyniku spełnienia obowiązku z art. 10 ust. 1 i 2 ustawy o efektywności energetycznej w całości przez wniesienie opłaty zastępczej,

-jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 grudnia 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie:

• możliwości uzyskania zwolnienia z akcyzy wyrobów węglowych przewidzianego w art. 31a ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku akcyzowym w wypadku wypełnienia obowiązku z art. 10 ust. 1 i 2 ustawy o efektywności energetycznej poprzez uzyskiwanie i umarzanie „białych certyfikatów” i wnoszenie opłaty zastępczej,
• możliwości uzyskania zwolnienia z akcyzy wyrobów węglowych przewidzianego w art. 31a ust. 1 pkt 8 ustawy poprzez spełnienie obowiązku z art. 10 ust. 1 i 2 ustawy o efektywności energetycznej w wyniku zakupu i umorzenia „białych certyfikatów” i w części przez uiszczenie opłaty zastępczej,
• możliwości uzyskania zwolnienia z akcyzy wyrobów węglowych przewidzianego w art. 31a ust. 1 pkt 8 ustawy w wyniku spełnienia obowiązku z art. 10 ust. 1 i 2 ustawy o efektywności energetycznej w całości przez wniesienie opłaty zastępczej.
• Powyższy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 4 stycznia 2018 r. (data wpływu 11 stycznia 2018 r.), które stanowiło odpowiedź na wezwanie Organu z dnia 28 grudnia 2017 r., znak: 0111-KDIB3-3.4013.268.2017.1.WR.
  
  

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe/stan faktyczny.

M. Spółka z o.o. (dalej: Spółka) zajmuje się wytwarzaniem oraz przesyłaniem i dystrybucją ciepła, wykorzystując w swojej działalności wyroby węglowe wskazane w art. 2 ust. 1 pkt la ustawy akcyzowej.

Spółka spełnia warunek określony w art. 3la ust. 7 ustawy akcyzowej - jest zakładem energochłonnym - w związku z czym zamierza korzystać ze zwolnienia od akcyzy dla wyrobów węglowych, określonego w art. 3la ust. 1 pkt 8 ustawy akcyzowej (Dz. U. 2016 poz 43) - wejście w życie zmiany od dnia 1 lipca 2017 roku.

Jednocześnie, Spółka jest przedsiębiorstwem energetycznym sprzedającym ciepło odbiorcom końcowym przyłączonym do sieci na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a więc jest objęta obowiązkiem nabycia i umorzenia świadectw efektywności energetycznej (białych certyfikatów) na podstawie art. 10 ust. 1 i 2 ustawy o efektywności energetycznej z dnia 20 maja 2016 r. (Dz. U. 2016, poz. 831).

Obowiązek określony w art. 10 ust. 1 i 2 ustawy o efektywności energetycznej z dnia 20 maja 2016 r. za rok 2016 został zrealizowany częściowo poprzez przedstawienie Prezesowi URE do umorzenia 13 toe uzyskanych w roku 2016 z tytułu realizacji przedsięwzięć służących poprawie efektywności energetycznej oraz w części poprzez wniesienie opłaty zastępczej w wysokości dopuszczanej przez art. 11 ust. 1 ustawy o efektywności energetycznej z dnia 20 maja 2016 r.

Wyżej przedstawiony opis zdarzeń przyszłych/ stanu faktycznego został uzupełniony pismem z dnia 4 stycznia 2018 r. (data wpływu 11 stycznia 2018 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie Organu z dnia 28 grudnia 2017 r., znak: 0111-KDIB3-3.4013.268.2017.1.WR. W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że M. Sp. z o.o. w M. spełnia oraz będzie spełniać warunki wynikające z art. 31a ust. 3 i 4 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 roku o podatku akcyzowym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Spółka spełniając warunek określony w art. 10 ust. 1 i 2 ustawy o efektywności energetycznej z dnia 20 maja 2016 r. w części poprzez uzyskanie i umorzenie „białych certyfikatów” oraz w części poprzez wniesienie opłaty zastępczej (w wysokości dopuszczanej przez art. 11 ust. 1 ustawy o efektywności energetycznej z dnia 20 maja 2016 r.) zrealizowała jednocześnie art. 31c pkt 3 ustawy akcyzowej i jest uprawniona do korzystania ze zwolnienia z podatku akcyzowego, przewidzianego w art. 3la ust. 1 pkt 8 ustawy akcyzowej (wejście w życie przepisu od dnia 1 lipca 2017 roku)?
2. Czy Spółka, w przyszłym okresie, spełniając warunek określony w art. 10 ust. 1 i 2 ustawy o efektywności energetycznej w części poprzez zakup i umorzenie „białych certyfikatów” oraz w części poprzez wniesienie opłaty zastępczej (w wysokości dopuszczanej przez art. 11 ustawy o efektywności energetycznej z dnia 20 maja 2016 r.) zrealizuje jednocześnie art. 31c pkt 3 ustawy akcyzowej i będzie uprawniona do korzystania ze zwolnienia z podatku akcyzowego, przewidzianego w art. 31a ust. 1 pkt 8 ustawy akcyzowej (wejście w życie przepisu od dnia 1 lipca 2017 roku)?
3. Czy Spółka, w przyszłym okresie, spełniając warunek określony w art. 10 ust. 1 i 2 ustawy o efektywności energetycznej w całości poprzez wniesienie opłaty zastępczej w przypadkach określonych w art. 11 ust. 2 i 3 ustawy o efektywności energetycznej z dnia 20 maja 2016 r. zrealizuje jednocześnie art. 31c pkt 3 ustawy akcyzowej i będzie uprawniona do korzystania ze zwolnienia z podatku akcyzowego, przewidzianego w art. 31a ust. 1 pkt 8 ustawy akcyzowej (wejście w życie przepisu od dnia 1 lipca 2017 roku)?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1 W opinii Spółki jest ona uprawniona do korzystania ze zwolnienia od podatku akcyzowego, o którym mowa w art. 31a ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym.

Zgodnie z. art. 3la ust. 1 pkt 8 ustawy akcyzowej (w brzmieniu które obowiązuje od 1 lipca 2017 r.) zwalnia się od akcyzy czynności podlegające opodatkowaniu, których przedmiotem są wyroby węglowe przeznaczone do celów opałowych przez zakład energochłonny wykorzystujący wyroby węglowe, w którym wprowadzony został w życie system prowadzący do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej. Przez zakład energochłonny wykorzystujący wyroby węglowe, zgodnie z art. 3la ust. 7 ustawy akcyzowej rozumie się podmiot, u którego udział zakupu wyrobów węglowych w wartości produkcji sprzedanej wynosi nie mniej niż 10% w roku poprzedzającym rok, w odniesieniu do którego jest ustalany procentowy udział. Zakład energochłonny, który wykorzystuje wyroby węglowe nie może być mniejszy niż zorganizowana część przedsiębiorstwa rozumiana jako organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania. Wnioskodawca spełnia warunki do uznania go za zakład energochłonny.

Zgodnie z. art. 31 c pkt 3 ww. ustawy za system prowadzący do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej, o którym mowa w art. 3la ust. 1 pkt 8 i art. 31b ust. 1 pkt 5. uznaje się m.in. uzyskiwanie i umarzanie świadectw efektywności energetycznej, o których mowa w ustawie z dnia 15 kwietnia 2011 r. o efektywności energetycznej (Dz. U. z 2015 r. poz. 2167 i 2359 oraz z 2016 r. poz. 266 i 1250), przez podmioty obowiązane na podstawie tej ustawy do uzyskania i przedstawienia do umorzenia świadectw efektywności energetycznej lub uiszczenia w zamian opłaty zastępczej. W tym miejscu wskazać należy, iż ustawa z dnia 15 kwietnia 2011 r. o efektywności energetycznej utraciła moc i została zastąpiona przez ustawę z dnia 20 maja 2016 r. o efektywności energetycznej (Dz. U. 2016 poz. 831 ze zm.) zwaną dalej ustawą.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 tej ustawy Podmioty, o których mowa w ust. 2, zwane dalej "podmiotami zobowiązanymi", są obowiązane:

1. zrealizować przedsięwzięcie lub przedsięwzięcia służące poprawie efektywności energetycznej u odbiorcy końcowego, w wyniku których uzyskuje się oszczędności energii finalnej w wysokości określonej w art. 14 ust. 1, potwierdzone audytem efektywności energetycznej, o którym mowa w art. 25. lub
2. uzyskać i przedstawić do umorzenia Prezesowi URE świadectwo efektywności energetycznej, o którym mowa w art. 20 ust. 1

-z zastrzeżeniem art. 11.

W związku z powyższym Spółka jako zakład energochłonny, w którym wprowadzony został system prowadzący do podwyższenia efektywności energetycznej, poprzez uzyskanie i przedstawienie do umorzenia świadectw efektywności energetycznej będzie uprawniona do skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 3la ust. 1 pkt 8 ustawy akcyzowej.

Jednocześnie zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o efektywności energetycznej obowiązek, o którym mowa w art. 10 ust. 1, w zakresie:

1. 30% tego obowiązku za 2016 r.,
2. 20% tego obowiązku za 2017 r.,
3. 10% tego obowiązku za 2018 r.

-podmiot zobowiązany może zrealizować, uiszczając opłatę zastępczą.

Skoro zatem ustawa o efektywności energetycznej dopuszcza realizację części obowiązku z art. 10 ust. 1 poprzez uiszczenie opłaty zastępczej, to poprzez wniesienie takowej opłaty zastępczej w wysokości dopuszczonej przez ustawę spełniony zostanie również wymóg określony w art. 31c pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym konieczny do uznania, że w Spółce działa system prowadzący do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej, o którym mowa w art. 31a ust. 1 pkt 8.

Spełniając zatem warunek określony w art. 10 ust. 1 i 2 w części poprzez uzyskanie i umorzenie "białych certyfikatów" oraz w części poprzez wniesienie opłaty zastępczej (w wysokości dopuszczalnej na gruncie ustawy) Spółka jest uprawniona do skorzystania ze zwolnienia od podatku akcyzowego określonego w art. 31 a ust. 1 pkt 8 ustawy akcyzowej.

Ad. 2 Zgodnie z art. 30 ust. 1 ustawy Prawa majątkowe wynikające ze świadectwa efektywności energetycznej są towarem giełdowym w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych. Prawa te są zbywalne.

Zgodnie z Art. 32 ust. 1 ustawy Prezes URE, na wniosek podmiotu zobowiązanego, któremu przysługują prawa majątkowe wynikające ze świadectw efektywności energetycznej, w drodze decyzji, umarza te świadectwa w całości albo w części.

Zgodnie z art. 32 ust. 5 ustawy podmiot zobowiązany wraz z wnioskiem o umorzenie świadectwa efektywności energetycznej przedkłada Prezesowi URE dokument, o którym mowa w art. 31 ust. 2 czyli dokument stwierdzający prawa majątkowe wynikające ze świadectwa efektywności energetycznej wydany przez podmiot prowadzący:

1. giełdę towarową w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych lub
2. na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej rynek regulowany w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi

-organizujący obrót prawami majątkowymi wynikającymi ze świadectw efektywności energetycznej.

Uzyskiwanie świadectw efektywności energetycznej to zatem również nabycie tych świadectw zgodnie z art. 30 ustawy. Na podstawie art. 31c pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym (w brzmieniu obowiązującym od 1 lipca 2017 r.) za system prowadzący do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej, o którym mowa w art. 3la ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku akcyzowym uznaje się uzyskiwanie i umarzanie świadectw efektywności energetycznej, o których mowa w ustawie z dnia 15 kwietnia 2011 r. o efektywności energetycznej (Dz. U. z 2015 r. poz. 2167 i 2359 oraz z 2016 r. poz. 266 i 1250) (zastąpionej przez ustawę z dnia 20 maja 2016 r. o efektywności energetycznej), przez podmioty obowiązane na podstawie tej ustawy do uzyskania i przedstawienia do umorzenia świadectw efektywności energetycznej lub uiszczenia w zamian opłaty zastępczej. Jednocześnie uzyskiwanie i umarzanie świadectw efektywności energetycznej odbywa się na zasadach i w zakresie określonym w ustawie z dnia 20 maja 2016 r. o efektywności energetycznej. W wysokości dopuszczonej przez ustawę o z dnia 20 maja 2016 r. o efektywności energetycznej obowiązek może być zatem zrealizowany przez uiszczenie opłaty zastępczej co również będzie spełniało wymóg określony w art. 31c pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym (w brzmieniu obowiązującym od 1 lipca 2017 r.).

Spełniając zatem warunek określony w art. 10 ust. 1 i 2 ustawy o efektywności energetycznej poprzez zakup i umorzenie „białych certyfikatów” na giełdzie energii albo spełniając ten warunek w części poprzez zakup i umorzenie „białych certyfikatów” oraz w części poprzez wniesienie opłaty zastępczej (w wysokości dopuszczającej przez ustawę) Spółka spełni wymóg określony w art. 3lc pkt 3 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 1 lipca 2017 r.).

Ad. 3 Uzyskiwanie i umarzanie świadectw efektywności energetycznej odbywa się na zasadach i w zakresie określonym w ustawie z dnia 20 maja 2016 r. o efektywności energetycznej. W wysokości dopuszczonej przez ustawę z dnia 20 maja 2016 r. o efektywności energetycznej obowiązek może być zatem zrealizowany przez uiszczenie opłaty zastępczej co również będzie spełniało wymóg określony w art. 31c pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym (w brzmieniu obowiązującym od I lipca 2017 r.).

Zgodnie z art. 11 ust. 2 ustawy Podmiot zobowiązany może również zrealizować obowiązek, o którym mowa w art. 10 ust. 1, za 2016 r., 2017 r. i 2018 r., uiszczając opłatę zastępczą w zakresie wyższym niż wskazany w ust. 1, jeżeli wykaże, że w roku kalendarzowym, którego dotyczy ten obowiązek, składał zlecenia kupna praw majątkowych wynikających ze świadectw efektywności energetycznej w transakcjach sesyjnych, lecz z powodu niewystarczającej liczby ofert sprzedaży tych praw lub gdy oferowana cena tych praw była wyższa niż jednostkowa opłata zastępcza, o której mowa w art. 12 ust. 2 i 3, nie nabył praw na sześciu sesjach w ciągu roku kalendarzowego, którego dotyczy obowiązek, o którym mowa w art. 10 ust. 1.

Zgodnie z art. 11 ust. 3 ustawy Podmiot zobowiązany może również zrealizować obowiązek, o którym mowa w art. 10 ust. 1, za 2019 r. i za każdy kolejny rok, uiszczając opłatę zastępczą, jeżeli w transakcjach sesyjnych w ciągu roku kalendarzowego, którego dotyczy obowiązek, o którym mowa w art. 10 ust. 1, nie nabył praw majątkowych wynikających ze świadectw efektywności energetycznej z uwagi na fakt, że cena praw majątkowych wynikających z tych świadectw była wyższa niż wysokość jednostkowej opłaty zastępczej, o której mowa w art. 12 ust. 2 i 3, lub z uwagi na niewystarczającą liczbę ofert sprzedaży tych praw.

Po spełnieniu przesłanek określonych w art. 11 ust. 2 i 3 ustawy zrealizowanie obowiązku o którym mowa w art. 10 ust 1 może nastąpić poprzez, uiszczenie opłaty zastępczej w zakresie wyższym niż określone w art. 11 ust. 1. Zrealizowanie obowiązku o którym mowa w art. 10 ust. 1 może zatem nastąpić również w całości poprzez uiszczenie opłaty zastępczej oczywiście w przypadkach określonych w art. 11 ust 2 i 3 co również spełni wymóg określony w art. 3lc pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym (w brzmieniu obowiązującym od 1 lipca 2017 r.)

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzeń przyszłych uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 roku o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2017 r. poz. 43 t. j. ze zm.; zwaną dalej „ustawą” lub „ustawą o podatku akcyzowym”) ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej "akcyzą", wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

Na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym za wyroby akcyzowe należy uznać wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe, susz tytoniowy, płyn do papierosów elektronicznych oraz wyroby nowatorskie, określone w załączniku nr 1 do ustawy. Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 2 wyrobami węglowymi są wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 załącznika nr 1 do ustawy.

W poz. 19-21 załącznika nr 1 do ustawy wskazane są następujące wyroby energetyczne:

• Węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych (CN ex 2701);
• Węgiel brunatny (lignit), nawet aglomerowany, z wyłączeniem gagatu - jeżeli jest przeznaczony do celów opałowych (CN ex 2702);
• Koks i półkoks, z węgla, węgla brunatnego (lignitu) lub torfu, nawet aglomerowany; węgiel retortowy - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych (CN ex 2704 00).
  
  

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 23c ustawy finalnym nabywcą węglowym jest podmiot, który:

1. nabywa na terytorium kraju, importuje lub nabywa wewnątrzwspólnotowo wyroby węglowe, lub
2. posiada uzyskane w sposób inny niż w drodze nabycia wyroby węglowe

-niebędący pośredniczącym podmiotem węglowym.

Stosownie do art. 9a ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu;
   
2. nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego;
   
3. import wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego;
   
4. użycie wyrobów węglowych przez pośredniczący podmiot węglowy;
   
5. użycie wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego:
   
   
   1. nabytych w ramach zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 1, do celów innych niż zwolnione na podstawie tego przepisu, przy czym za takie użycie uznaje się również naruszenie warunków, o których mowa w art. 31a ust. 3, a także sprzedaż, eksport lub dostawę wewnątrzwspólnotową wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego zamiast użycia ich do celów, o których mowa w art. 31a ust. 1,
      
   2. uzyskanych w sposób inny niż w drodze nabycia,
      
   3. jeżeli nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży wyrobów węglowych finalnemu nabywcy węglowemu, a w wyniku kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej albo postępowania podatkowego nie ustalono, że podatek został zapłacony w należnej wysokości;
6. użycie lub sprzedaż wyrobów węglowych uzyskanych w drodze czynu zabronionego pod groźbą kary;
   
7. powstanie ubytków wyrobów
węglowych.

Za sprzedaż wyrobów węglowych uznaje się ich:

1. sprzedaż, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380, 585 i 1579);

2. zamianę, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny;

3. wydanie w zamian za wierzytelności;

4. wydanie w miejsce świadczenia pieniężnego;

5. darowiznę, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny;

6. wydanie w zamian za dokonanie określonej czynności;

7. przekazanie lub wykorzystanie na potrzeby reprezentacji albo reklamy;

8. przekazanie przez podatnika na potrzeby osobiste podatnika, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, a także zatrudnionych przez niego pracowników oraz byłych pracowników;

9. użycie na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. (art. 9a ust. 2 ustawy)

Zgodnie z brzmieniem art. 13 ust. 1 pkt 11 ustawy podatnikiem akcyzy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą w tym podmiot będący finalnym nabywcą węglowym- w przypadku, o którym mowa w art. 9a ust. 1 pkt 5.

W tym miejscu podkreślić należy, że w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest sprzedaż tych wyrobów finalnemu nabywcy węglowemu, zaś użycie tych wyrobów przez finalnego nabywcę jest przedmiotem opodatkowania jedynie w przypadku, o którym mowa w art. 9a ust. 1 pkt 5 ustawy.

Zasadą jest, że obrót wyrobami akcyzowymi objęty jest opodatkowaniem akcyzą, tym niemniej prawodawca przewidział liczne wyjątki od tej zasady.

Stosownie do art. 31a ust. 1 pkt 8 ustawy zwalnia się od akcyzy czynności podlegające opodatkowaniu, których przedmiotem są wyroby węglowe przeznaczone do celów opałowych przez zakład energochłonny wykorzystujący wyroby węglowe, w którym wprowadzony został w życie system prowadzący do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej.

Warunkiem zwolnienia, o którym mowa w ust. 1, jest:

1. w przypadku sprzedaży wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu - wystawienie przez podmiot sprzedający wyroby węglowe dokumentu dostawy lub faktury, jeżeli określa ona pozycję CN wyrobów węglowych, ich ilość w kilogramach i ich przeznaczenie uprawniające do zwolnienia od akcyzy, oraz potwierdzenie podpisem nabycia tych wyrobów przez finalnego nabywcę węglowego;
2. w przypadku nabycia wewnątrzwspólnotowego wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego - udokumentowanie nabycia wewnątrzwspólnotowego fakturą wystawioną przez sprzedawcę wyrobów węglowych lub dokumentem dostawy potwierdzającym to nabycie i określającym przeznaczenie tych wyrobów;
3. w przypadku importu wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego - udokumentowanie importu dokumentami wymaganymi przez przepisy prawa celnego. (art. 31a ust. 3 ustawy)
   
   

Na mocy art. 31a ust. 4 ustawy podpis potwierdzający nabycie wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego, o którym mowa w ust. 3 pkt 1, może zostać złożony:

1. na dokumencie dostawy lub fakturze, o których mowa w ust. 3 pkt 1, lub
2. w umowie zawartej pomiędzy sprzedawcą wyrobów węglowych a finalnym nabywcą węglowym.
   
   

Przez zakład energochłonny wykorzystujący wyroby węglowe rozumie się podmiot, u którego udział zakupu wyrobów węglowych w wartości produkcji sprzedanej wynosi nie mniej niż 10% w roku poprzedzającym rok, w odniesieniu do którego jest ustalany procentowy udział. Zakład energochłonny wykorzystujący wyroby węglowe nie może być mniejszy niż zorganizowana część przedsiębiorstwa rozumiana jako organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania (art. 31a ust. 7 ustawy o podatku akcyzowym).

Natomiast za system prowadzący do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej, o którym mowa w art. 31a ust. 1 pkt 8 i art. 31b ust. 1 pkt 5, uznaje się:

1. Europejski System Handlu Emisjami zgodny z ustawą z dnia 12 czerwca 2015 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych (Dz. U. poz. 1223 oraz z 2016 r. poz. 266, 542, 1579 i 1948) i przepisami wydanymi na podstawie art. 25 ust. 4 i art. 29 ust. 1 tej ustawy;

2. system EMAS, o którym mowa w ustawie z dnia 15 lipca 2011 r. o krajowym systemie ekozarządzania i audytu (EMAS) (Dz. U. poz. 1060);

3. uzyskiwanie i umarzanie świadectw efektywności energetycznej, o których mowa w ustawie z dnia 15 kwietnia 2011 r. o efektywności energetycznej (Dz. U. z 2015 r. poz. 2167 i 2359 oraz z 2016 r. poz. 266 i 1250), przez podmioty obowiązane na podstawie tej ustawy do uzyskania i przedstawienia do umorzenia świadectw efektywności energetycznej lub uiszczenia w zamian opłaty zastępczej;

4. system zarządzania środowiskowego potwierdzony przez niezależną i uprawnioną w tym zakresie jednostkę akredytującą certyfikatem ISO 14001:2004;

5. system zarządzania energią potwierdzony przez niezależną i uprawnioną w tym zakresie jednostkę akredytującą certyfikatem ISO 50001:2011(art. 31c ustawy).

Wyżej wskazany art. 31c ustawy o podatku akcyzowym, jako jeden z systemów prowadzących do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej wskazał uzyskiwanie i umarzanie świadectw efektywności energetycznej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o efektywności energetycznej (Dz. U. z 2015 r. poz. 2167 t.j. z zm.) dokonywane przez podmioty zobowiązane na podstawie tej ustawy do uzyskania i przedstawienia do umorzenia świadectw efektywności energetycznej lub uiszczenia w zamian opłaty zastępczej. Wspomniana ustawa o efektywności energetycznej z 2011 r. z dniem 1 października 2016 r. została zastąpiona przez ustawę z dnia 20 maja 2016 r. o efektywności energetycznej (Dz. U. z 2016 r. poz. 831, zwana dalej „ustawą o efektywności energetycznej”.)

W myśl art. 10 ust. 1 ustawy o efektywności energetycznej podmioty, o których mowa w ust. 2, zwane dalej "podmiotami zobowiązanymi", są obowiązane:

1. zrealizować przedsięwzięcie lub przedsięwzięcia służące poprawie efektywności energetycznej u odbiorcy końcowego, w wyniku których uzyskuje się oszczędności energii finalnej w wysokości określonej w art. 14 ust. 1, potwierdzone audytem efektywności energetycznej, o którym mowa w art. 25, lub
2. uzyskać i przedstawić do umorzenia Prezesowi URE świadectwo efektywności energetycznej, o którym mowa w art. 20 ust. 1

-z zastrzeżeniem art. 11.

Na mocy art. 10 ust. 2 ustawy o efektywności energetycznej obowiązek, o którym mowa w ust. 1, realizują:

1. przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania lub obrotu energią elektryczną, ciepłem lub gazem ziemnym i sprzedające energię elektryczną, ciepło lub gaz ziemny odbiorcom końcowym przyłączonym do sieci na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2. odbiorca końcowy przyłączony do sieci na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej będący członkiem giełdy w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych (Dz. U. z 2016 r. poz. 719) lub członkiem rynku organizowanego przez podmiot prowadzący na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej rynek regulowany, w odniesieniu do transakcji zawieranych we własnym imieniu na giełdzie towarowej lub na rynku organizowanym przez ten podmiot;
3. odbiorca końcowy przyłączony do sieci na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej będący członkiem giełdowej izby rozrachunkowej w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych, w odniesieniu do transakcji zawieranych przez niego poza giełdą towarową lub rynkiem, o których mowa w pkt 2, będących przedmiotem rozliczeń prowadzonych w ramach tej izby przez spółkę prowadzącą giełdową izbę rozrachunkową, przez Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych S.A. lub przez spółkę, której Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych S.A. przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2014 r. poz. 94, z późn. zm.);
4. odbiorca końcowy przyłączony do sieci na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej sprowadzający gaz ziemny w ramach nabycia wewnątrzwspólnotowego lub importu w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, w odniesieniu do ilości tego gazu zużytego na własny użytek;
5. towarowy dom maklerski lub dom maklerski w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych, w odniesieniu do transakcji realizowanych na giełdzie towarowej lub na rynku organizowanym przez podmiot prowadzący na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej rynek regulowany, na zlecenie odbiorców końcowych przyłączonych do sieci na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
   
   

Zgodnie z art. 10 ust. 3 wyżej wymienionej ustawy obowiązek, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy przedsiębiorstwa energetycznego sprzedającego ciepło odbiorcom końcowym, jeżeli łączna wielkość zamówionej mocy cieplnej przez tych odbiorców nie przekracza 5 MW w danym roku kalendarzowym.

W myśl art. 11 ust. 1 wyżej wymienionej ustawy obowiązek, o którym mowa w art. 10 ust. 1, w zakresie:

1. 30% tego obowiązku za 2016 r.,
2. 20% tego obowiązku za 2017 r.,
3. 10% tego obowiązku za 2018 r.

-podmiot zobowiązany może zrealizować, uiszczając opłatę zastępczą.

Na mocy art. 11 ust. 2 ustawy o efektywności energetycznej podmiot zobowiązany może również zrealizować obowiązek, o którym mowa w art. 10 ust. 1, za 2016 r., 2017 r. i 2018 r., uiszczając opłatę zastępczą w zakresie wyższym niż wskazany w ust. 1, jeżeli wykaże, że w roku kalendarzowym, którego dotyczy ten obowiązek, składał zlecenia kupna praw majątkowych wynikających ze świadectw efektywności energetycznej w transakcjach sesyjnych, lecz z powodu niewystarczającej liczby ofert sprzedaży tych praw lub gdy oferowana cena tych praw była wyższa niż jednostkowa opłata zastępcza, o której mowa w art. 12 ust. 2 i 3, nie nabył praw na sześciu sesjach w ciągu roku kalendarzowego, którego dotyczy obowiązek, o którym mowa w art. 10 ust. 1.

Podmiot zobowiązany może również zrealizować obowiązek, o którym mowa w art. 10 ust. 1, za 2019 r. i za każdy kolejny rok, uiszczając opłatę zastępczą, jeżeli w transakcjach sesyjnych w ciągu roku kalendarzowego, którego dotyczy obowiązek, o którym mowa w art. 10 ust. 1, nie nabył praw majątkowych wynikających ze świadectw efektywności energetycznej z uwagi na fakt, że cena praw majątkowych wynikających z tych świadectw była wyższa niż wysokość jednostkowej opłaty zastępczej, o której mowa w art. 12 ust. 2 i 3, lub z uwagi na niewystarczającą liczbę ofert sprzedaży tych praw (art. 11 ust. 3 ww. ustawy).

W myśl art. 30 ust. 1 ustawy o efektywności energetycznej prawa majątkowe wynikające ze świadectwa efektywności energetycznej są towarem giełdowym w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych. Prawa te są zbywalne.

Stosownie do art. 32 ust. 1 ustawa o efektywności energetycznej Prezes URE, na wniosek podmiotu zobowiązanego, któremu przysługują prawa majątkowe wynikające ze świadectw efektywności energetycznej, w drodze decyzji, umarza te świadectwa w całości albo w części.

Świadectwo efektywności energetycznej umorzone do dnia 30 czerwca danego roku kalendarzowego jest uwzględniane przy rozliczeniu wykonania obowiązku określonego w art. 10 ust. 1 pkt 2 za poprzedni rok kalendarzowy, z zastrzeżeniem art. 16 ust. 1 i 2 (art. 32 ust. 3 ustawy o efektywności energetycznej)

Wnioskodawca w swej działalności zajmuje się wytwarzaniem, przesyłaniem i dystrybucją ciepła. Spółka na potrzeby prowadzonej działalności wykorzystuje węgiel. Ponadto, zgodnie z opisem sprawy Spółka jest zakładem energochłonnym.

Spółka stanowi przedsiębiorstwo energetyczne sprzedające ciepło odbiorcom końcowym przyłączonym do sieci na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, i tym samym spoczywa na niej obowiązek nabycia i umorzenia świadectw efektywności energetycznej, stosownie do art. 10 ust. 1 i 2 ustawy o efektywności energetycznej.

Za rok 2016 r. wspomniany obowiązek wynikający z przepisów ustawy o efektywności energetycznej został zrealizowany w części przez przedstawienie Prezesowi URE do umorzenia 13 ton oleju ekwiwalentnego uzyskanych w roku 2016 z tytułu realizacji przedsięwzięć służących poprawie efektywności energetycznej oraz w części przez wniesienie opłaty zastępczej, o której mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o efektywności energetycznej.

Spółka ma wątpliwości czy jako zakład energochłonny:

• spełniając warunek określony w art. 10 ust. 1 i 2 ustawy o efektywności energetycznej z dnia 20 maja 2016 r. w części poprzez uzyskanie i umorzenie „białych certyfikatów” oraz w części poprzez wniesienie opłaty zastępczej (w wysokości dopuszczalnej przez art. 11 ust. 1 ww. ustawy);
• spełniając warunek określony w art. 10 ust. 1 i 2 ustawy o efektywności energetycznej z dnia 20 maja 2016 r. w części poprzez zakup i umorzenie „białych certyfikatów” oraz w części poprzez wniesienie opłaty zastępczej (w wysokości dopuszczalnej przez art. 11 ww. ustawy);
• spełniając warunek określony w art. 10 ust. 1 i 2 ustawy o efektywności energetycznej z dnia 20 maja 2016 r. w całości poprzez wniesienie opłaty zastępczej w przypadkach określonych w art. 11 ust. 2 i 3 ww. ustawy;

-będzie uprawniona do korzystania ze zwolnienia z podatku akcyzowego przewidzianego w art. 31a ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku akcyzowym.

Stosownie do powyższego, zgodnie ze wskazanym wcześniej art. 31c pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym za system prowadzący do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub podwyższenia efektywności energetycznej o którym mowa w art. 31a ust. 1 pkt 8 uznaje się uzyskiwanie i umarzanie świadectw efektywności energetycznej, o których mowa w ustawie z dnia 15 kwietnia 2011 r. o efektywności energetycznej (Dz.U. Nr 94, poz. 551, z późn. zm.), przez podmioty obowiązane na podstawie tej ustawy do uzyskania i przedstawienia do umorzenia świadectw efektywności energetycznej lub uiszczenia w zamian opłaty zastępczej.

Tym samym zwolnienie, o którym mowa w art. 31a ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku akcyzowym dotyczy podmiotów zobowiązanych do uzyskania i umorzenia świadectw efektywności energetycznej lub uiszczenia opłaty zastępczej na podstawie ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o efektywności energetycznej (zastąpionej przez ustawę z dnia 20 maja 2016 r. o efektywności energetycznej).

Reasumując, podmiotami uprawnionymi do zastosowania ww. zwolnienia są wszystkie podmioty zobowiązane do uzyskania i umorzenia świadectwa efektywności energetycznej (nie tylko te które zrealizowały przedsięwzięcia służące poprawie efektywności energetycznej, ale także te które ich same nie zrealizowały ale są zobowiązane do nabycia i umorzenia tych świadectw lub do uiszczenia opłaty zastępczej).

Mając powyższe na uwadze przedstawione stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytań 1, 2 i 3 należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy:

• stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obwiązującego w dniu zaistnienia stanu faktycznego,
• zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Równocześnie przedmiotowa interpretacja dotyczy wyłącznie zapytania zainteresowanego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w […], w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.