Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.774.2017.2.IK
z 30 stycznia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 17 listopada 2017 r. (data wpływu 21 listopada 2017 r.), uzupełnionym pismem z 11 stycznia 2018 r. (data wpływu 12 stycznia 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT dostawy zabudowanego gruntu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 listopada 2017 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie w zakresie zwolnienia od podatku dostawy zabudowanego gruntu.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 11 stycznia 2018 r. (data wpływu 12 stycznia 2018 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 3 stycznia 2018 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.774.2017.1.IK.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Aktem notarialnym z dn. 14 lutego 2001 r. Wnioskodawca nabył własność nieruchomości położonej w D., przy ul. F., obręb 4, oznaczonej jako działka nr działki 702/62. Co do sposobu korzystania została w akcie notarialnym opisana jako „działka zabudowana obiektem handlowo usługowym, parterowym, murowanym, krytym stropodachem, wybudowanym w 1970 r.”. Wnioskodawca nabył własność nieruchomości jako osoba fizyczna a sama czynność była zwolniona od podatku VAT. Od kolejnego miesiąca wprowadził ją do ewidencji środków trwałych i dokonywał odpisów amortyzacyjnych zgodnie z odrębnymi przepisami. Nieruchomość nie jest objęta postępowaniem sądowym, administracyjnym lub egzekucyjnym. Jest w stanie wolnym od ograniczonych praw rzeczowych i roszczeń osób trzecich, za wyjątkiem wynikających z umowy przedwstępnej zawartej aktem notarialnym z dn. 03 czerwca 2016 r. We wskazanej umowie przedwstępnej nieruchomość jest opisana identycznie, jak akcie notarialnym z 14 lutego 2001 r. Umowa przyrzeczona ma być ostatecznie zawarta do dn. 30 marca 2018 r. Termin ten został przez strony przesunięty na ten dzień aktem notarialnym z dn. 29 sierpnia 2017 r. Na nieruchomości znajdują się również budowle w postaci parkingu z nawierzchnią bitumiczną oraz plac manewrowy.

Budynek znajdujący się na nieruchomości jest w ok. 2/3 (553 m²) opodatkowany podatkiem od nieruchomości wg stawki właściwej dla budynków związanych z działalnością gospodarczą, a w pozostałej części (237 m²), jako „pozostała powierzchnia”. Jest to budynek, w którym pierwotnie mieściło się przedszkole. Po nabyciu przez Wnioskodawcę budynek miał być poddany modernizacji i rozbudowie. Była ona prowadzona na podstawie pozwolenia na budowę. W październiku 2001 r. zakończono pierwszy etap robót.

W dn. 06 listopada 200l r. Starosta D. udzielił pozwolenia na użytkowanie części budynku objętej I etapem, o powierzchni użytkowej 553,33 m². Pozostała część budynku, tj. piwnice o pow. 237 m² nie były objęte pozwoleniem na budowę. Od listopada 200l r. całość była używana. Prace budowlane w pozostałym zakresie nie były kontynuowane.

Budynek o pow. użytkowej 790 m², został przyjęły przez Wnioskodawcę do ewidencji środków trwałych. Od listopada 2001 r. był oddany odpłatnie do korzystania innym podmiotom. Czynności te zostały rozpoznane u Wnioskodawcy jako podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W latach 2001-2013 objęły one cały budynek oraz prawo współkorzystania z części wspólnych nieruchomości, takich jak parking czy plac manewrowy, a także prawo korzystania z energii elektrycznej, gazu, wody, toalet. Jeszcze w roku 2001 jeden z podmiotów korzystających z budynku dokonał remontu wynajmowanych przez siebie pomieszczeń. Zostały one przez ten podmiot sklasyfikowane jako inwestycje w obcym środku trwałym.

W ostatnich 5 latach w budynku nie były prowadzone żadne prace, które by podnosiły wartość początkową tego środka trwałego. Wykonywano jedynie bieżące remonty, np. przeciekającego dachu i naprawy elewacji. Wydatki na remonty nie przekraczały kilku procent wartości początkowej budynku.

Aktem notarialnym z dn. 03 czerwca 2016 r. Wnioskodawca zawarł umowę przedwstępną sprzedaży przedmiotowej nieruchomości z podmiotem aktualnie z niej korzystającym otrzymał zadatek stanowiącą ok. 5% ustalonej ceny sprzedaży. Termin zawarcia umowy przyrzeczonej ustalony został pierwotnie na dzień 31 lipca 2017 r. Aktem notarialnym z dn. 29 sierpnia 2017 r. został zmieniony na dzień 30 marca 2018 r. W tym akcie notarialnym przyszły nabywca zobowiązał się również do zapłaty kolejnych części zadatku. Do dnia 31 sierpnia 2017 r. została wpłacona kwota stanowiąca ok. 15% umówionej ceny, a do końca 2017 r. ma zostać wpłacona kolejna część w wysokości ok. 10% umówionej ceny. Oznacza to, że Wnioskodawca otrzyma w formie zadatku ok. 30% umówionej ceny.

W uzupełnieniu do wniosku , tj. w piśmie z 11 stycznia 2018 r. wskazano, że:

Budowle w postaci parkingu z nawierzchnią bitumiczną oraz plac manewrowy zostały wykonane w roku 2001, już po nabyciu przez Wnioskodawcę nieruchomości. Poniżej odpowiedzi na pytania szczegółowe, w kolejności odpowiadającej treści wezwania. W odniesieniu do obu budowli odpowiedzi na pytania szczegółowe są identyczne.

1. Przy nabyciu całej nieruchomości, wraz ze znajdującymi się na niej budowlami nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku naliczonego ponieważ nabycie było zwolnione z podatku od towarów i usług.

2. Po nabyciu nieruchomości, ale jeszcze w roku 2001, budowle zostały poddane ulepszeniu. Z tytułu nakładów na modernizację przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony i z tego prawa Wnioskodawca skorzystał.

3. Poniesione w 2001 r. wydatki na ulepszenie były wyższe niż 30% wartości początkowej budowli.

4-7. W ocenie Wnioskodawcy pierwsze zasiedlenie obu budowli nastąpiło w roku 2001, ponieważ po dokonaniu ulepszenia były one wykorzystywane przez Wnioskodawcę w ramach działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a od listopada 2001 r., również przez inne podmioty korzystające z budynku oraz - gruntu (nieruchomości). Wynika z tego, że pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą, której dotyczy wniosek o indywidualną interpretację upłynie ponad 16 lat. Po 2001 r. nie doszło do kolejnego „pierwszego zasiedlenia”, ani nie wystąpiły żadne inne okoliczności, które by uzasadniały, że planowana przez Wnioskodawcę dostawa odbędzie się w ramach pierwszego zasiedlenia.

8. Budowle były wykorzystywane wyłącznie do działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. Czynnościami opodatkowanymi były również czynności polegające na odpłatnym oddaniu budowli do korzystania innym podmiotom, w ramach umów dotyczących korzystania z nieruchomości lub jej części. Zarówno parking jak i plac manewrowy są wspólne dla całej nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż na podstawie umowy definitywnej (przyrzeczonej) przedmiotowej nieruchomości wraz z budynkami i budowlami będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, czy też będzie korzystać ze zwolnienia z tego podatku?

Stanowisko Wnioskodawcy.

Sprzedaż na podstawie umowy definitywnej nieruchomości objętej wnioskiem będzie korzystać ze zwolnienia w podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy z dn. 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: „ustawa”), „w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu”. Oznacza to, że dla potrzeb opodatkowania podatkiem od towarów i usług nie wyodrębnia się dostawy gruntu, jako oddzielnej czynności podlegającej opodatkowaniu. Wymaga to podkreślenia ze względu na fakt, iż jest odwróceniem reguły obowiązującej na gruncie kodeksu cywilnego, zgodnie z którą budynki i budowle są częścią składową gruntu i dzielą jego los prawny (art. 48 kodeksu cywilnego) i oznacza, że sprzedaż gruntu będzie podlegała tym samym regułom, co sprzedaż budynku.

Zgodnie ze wskazanym wyżej art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy zwolniona z podatku jest dostawa budynku, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Należy w związku z tym ocenić, czy w niniejszej sprawne dostawa budynku i budowli dokonywana jest w ramach pierwszego zasiedlenia lub w ciągu 2 lat od jego wystąpienia. Definicję legalną pierwszego zasiedlenia zawiera art. 2 pkt 14 ustawy. Zgodnie z nią przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynku, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca nie wybudował przedmiotowego budynku. Konieczna jest więc ocena, czy oddal przedmiotowe budynki i budowle innemu podmiotowi lub podmiotom do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu.

Jak wskazuje się w orzecznictwie sądów administracyjnych „Każda forma korzystania z budynków, budowli lub ich części, jeżeli następuje w wykonywaniu czynności opodatkowanej, spełnia warunki pierwszego zasiedlenia, o którym mowa art. 2 pkt 14 u.p.t.u.” - tak WSA w Poznaniu w wyroku z dn. 13 stycznia 2016 r., sygn. akt I SA/Po 2168/15 - Lex 1976585; NSA w wyroku z dn. 9 czerwca 2015 r., sygn. akt I FSK 213/14 - Lex 1931411, czy z dn. 30 października 2014 r., sygn. akt I FSK 1545/13 - Lex 1552257. To stanowisko sądów administracyjnych należy uznać za jednolite. Przenosząc je na grunt niniejszej sprawy należy wskazać, że do pierwszego zasiedlenia doszło na pewno wcześniej niż dwa lata przed datą dostawy zarówno pierwotnie wskazanej, jak i po zmianie ostatnim aktem notarialnym. Budynek i budowle były bowiem od 2001 r. przedmiotem umów najmu czy dzierżawy zawieranych przez Wnioskodawcę. Zauważyć przy tym trzeba, że mimo, iż w przypadku parkingu czy placu manewrowego nie były one wymienione jako odrębny przedmiot najmu (dzierżawy), to niewątpliwie należy uznać, że korzystanie z nich przez podmioty trzecie spełnia warunki uznania, że objęte one były czynnością „pierwszego zasiedlenia”, bo nastąpiło w związku z uprawnieniem do korzystania z budynku lub jego części. Nie ma więc zastosowania ograniczenie zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a) ustawy.

Bez znaczenia jest przy tym, że przedmiotem opodatkowanych czynności najmu czy dzierżawy, w pewnych okresach czasu były tylko część budynku i budowli. Zgodnie bowiem z powołanym wyżej art. 2 pkt 14 ustawy dla uznania, że doszło do pierwszego zasiedlenia budynku lub budowli wystarczające jest, aby były one co najmniej raz przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu w okresie wcześniejszym, niż 2 lata przed dokonaniem sprzedaży (dostawy), która ma być zwolniona od podatku. Inaczej byłoby jedynie w sytuacji, gdyby Wnioskodawca, między taką czynnością opodatkowaną a datą sprzedaży dokonał na budynek lub budowlę nakładów przekraczających 30% wartości początkowej. W przypadku budynku i budowli objętych wnioskiem prace takie nie były prowadzone, wobec czego ograniczenie zwolnienia zawarte w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. b) ustawy nie znajdzie zastosowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Z treści art. 7 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl powołanych wyżej przepisów grunt, budynek i budowla spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, a ich sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Natomiast podstawowa stawka podatku, na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast stosownie do treści art. 146a pkt 1 ww. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

W świetle art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie – według art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Z kolei przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.) posługują się pojęciem „pierwszego zasiedlenia”, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających. Zgodnie z art. 12 ust. 2 zdanie drugie ww. Dyrektywy państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a), do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie „gruntu związanego z budynkiem”. Tym samym państwa członkowskie mają możliwość określenia szczegółowych zasad stosowania kryterium pierwszego zasiedlenia jedynie w odniesieniu do sprecyzowanej kategorii czynności, tj. przebudowy budynków.

W konsekwencji zarówno zgodnie z przepisami ww. Dyrektywy oraz w świetle utrwalonego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pierwsze zasiedlenie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. W efekcie, aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2014 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że „Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. W świetle wykładni językowej, jak i celowościowej systemu VAT, w ocenie NSA, należy więc przyjąć, że jeżeli podatnik użytkował dany budynek, budowlę lub ich części i spełnia warunek korzystania z budynku, budowli lub ich części przez wymagany czas, to do sprzedaży prawa własności tego budynku, budowli lub ich części zastosowanie znajdzie fakultatywne zwolnienie przewidziane w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług”.

Nadto w wyroku z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie C 308/16 Kozuba Premium Selection sp. z o.o. przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie TSUE stwierdził, że „artykuł 12 ust. 1 i 2 oraz art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwiają się one przepisom krajowym, takim jak będące przedmiotem postępowania głównego, które uzależniają zwolnienie z podatku od wartości dodanej w związku z dostawą budynków od spełnienia warunku, zgodnie z którym pierwsze zasiedlenie tych budynków następuje w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu. Wskazane przepisy tejże dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwiają się one, aby takie przepisy krajowe uzależniały owo zwolnienie od warunku, zgodnie z którym w wypadku „ulepszenia” istniejącego budynku poniesione wydatki nie mogą przekroczyć 30% początkowej wartości tego budynku, o ile rzeczone pojęcie „ulepszenia” jest interpretowane w taki sam sposób jak pojęcie „przebudowy” zawarte w art. 12 ust. 2 dyrektywy 2006/112, to znaczy tak, że odnośny budynek powinien być przedmiotem istotnych zmian przeprowadzonych w celu zmiany jego wykorzystania lub w celu znaczącej zmiany warunków jego zasiedlenia”.

TSUE wskazał, iż pojęcie „pierwszego zasiedlenia”, jest zawarte w art. 12 dyrektywy VAT, ale nie jest ono w niej zdefiniowane.

Jak wynika przede wszystkim z prac przygotowawczych do szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz.U. 1977, L 145, s. 1), które pozostają wymierne do celów interpretacji dyrektywy VAT, w ramach zwolnień przewidzianych w jej art. 135 ust. 1 lit. j), kryterium „pierwszego zasiedlenia” budynku należy rozumieć jako odpowiadające kryterium pierwszego użytkowania budynku przez jego właściciela lub lokatora. W tychże pracach przygotowawczych stwierdzono, że kryterium to zostało uznane za określające moment, w którym kończy się proces produkcji budynku i budynek ów staje się przedmiotem konsumpcji. Z powyższej analizy historycznej nie wynika jednak, że użytkowanie budynku przez jego właściciela ma nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu.

W przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu w powiązaniu z art. 43 ust. 7a ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Ponadto, jak wynika z art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Natomiast zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Należy ponadto wskazać, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki, budowle rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków, budowli lub ich części, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny tych obiektów w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawca zamierza sprzedać działkę o nr 702/62 zabudowaną budynkiem – parterowym obiektem handlowo usługowym i budowlami w postaci parkingu i placu manewrowego. Budynek został nabyty przez Wnioskodawcę 2001 r. i został poddany modernizacji. Budowle w postaci parkingu oraz placu manewrowego zostały wybudowane w 2001 r. W okresie od listopada 2001 r. do 2013 r. budynek wraz z budowlami został oddany w najem.

Zatem do pierwszego zajęcia (użycia do czynności opodatkowanej) budynku i budowli doszło w momencie oddania tych obiektów w najem tj. w 2001 roku.

Z uwagi na powyższe dostawa budynku - obiektu handlowo-usługowego oraz budowli – placu manewrowego oraz parkingu wraz z dostawą gruntu (działka o nr 702/62) nie będzie następować w ramach pierwszego zasiedlenia i będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, bowiem od pierwszego zasiedlenia - zajęcia budynku i budowli - minie okres dłuższy niż dwa lata.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że dostawa nieruchomości jest zwolniona z opodatkowania podatkiem VAT jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4A, 35-016 Rzeszów, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.