Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-3.4011.300.2017.1.KB
z 5 lutego 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z 5 grudnia 2017 r. (data wpływu 19 grudnia 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia obowiązków podatkowych w sytuacji nieprzystąpienia do postępowania w sprawie o odszkodowanie z tytułu niedostarczenia lokali socjalnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 grudnia 2017 r., wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia obowiązków podatkowych w sytuacji nieprzystąpienia do postępowania w sprawie o odszkodowanie z tytułu niedostarczenia lokali socjalnych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Na podstawie postanowienia Sądu Okręgowego w (…) II Wydział Cywilny - Odwoławczy z 15 marca 2017 r. (…) dokonano zniesienia współwłasności nieruchomości położonej w (…) przy ulicy (…), pierwotnie składającej się z działki ewidencyjnej nr 631/1 o powierzchni 230 m² oraz z działki ewidencyjnej nr 631/2 o powierzchni 5193 m², dla której Sąd Rejonowy (…) prowadził księgę wieczystą nr (…). Na nieruchomości objętej postępowaniem znajdują się wybudowane w latach 1906 i 1922 r. dwa budynki wielomieszkaniowe oznaczone numerem 91A i 91B. Wnioskodawczyni przysługiwał udział we wskazanej nieruchomości w wysokości 690/29440 (dalej: „Nieruchomość”).

Na mocy wskazanego powyżej postanowienia lokal mieszkalny nr 16 w budynku 91B stał się własnością Wnioskodawczyni. Pozostałe lokale mieszkalne przyznano na własność poszczególnym współwłaścicielom stosownie do posiadanych w Nieruchomości udziałów.

Obecnie przed sądem toczy się postępowanie z powództwa Pana „X” (który podobnie jak Wnioskodawczyni był współwłaścicielem Nieruchomości) przeciwko Gminie Miejskiej o zapłatę odszkodowania z tytułu niedostarczenia lokali socjalnych w całkowitej wysokości na podstawie art. 209 Kodeksu cywilnego, w tym również kwoty przypadającej Wnioskodawczyni w przedmiotowej nieruchomości za okres sprzed zniesienia współwłasności (art. 417 KC w zw. z art. 18 ust. 5 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów).

19 października 2017 r. Wnioskodawczyni otrzymała pismo z Urzędu Miasta (…) Wydział Mieszkalnictwa z informacją o toczącym się postępowaniu z tytułu wypłaty odszkodowania oraz o możliwości przyłączenia się do postępowania. Z powyższego uprawnienia Wnioskodawczyni nie zamierza skorzystać, bowiem w jej ocenie odszkodowanie przysługiwać powinno jedynie Panu „X”.

W tym miejscu należy jedynie podkreślić, że sprawa dotyczy odszkodowania z tytułu niedostarczenia lokali socjalnych dla osób zamieszkujących na ul. (…) nr 91B/10 i (…) nr 91A/43, którym to Gmina Miejska (…) nie zapewniła lokali zastępczych po wydaniu przez sąd prawomocnego wyroku o eksmisji. W czasie trwania współwłasności nieruchomości wszelkie ciężary związane z utrzymywaniem tych lokali ponosił Pan „X” i to jemu przysługiwały (oraz wciąż przysługują) pożytki, w tym czynsz z tytułu najmu wskazanych lokali mieszkalnych.

Niezależnie od powyższego, jak wynika z przytoczonego już wcześniej pisma informacyjnego z Urzędu Miasta (…), odszkodowanie z tytułu niedostarczenia lokalu socjalnego podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych (art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych), jako przychody z innych źródeł, a Gmina Miejska po wypłaceniu odszkodowania, zobowiązana jest wystawić PIT-8C na wszystkich współwłaścicieli proporcjonalnie do ich udziałów w całej nieruchomości.

Mając na względzie, że Wnioskodawczyni nie zamierza przystępować do postępowania dotyczącego wypłaty tegoż odszkodowania, a co za tym idzie nie zostanie w żaden sposób przysporzona z tego tytułu (odszkodowanie zostanie wypłacone w całości do rąk Pana „X” i ewentualnie na rzecz tych osób, które zdecydują się przystąpić do postępowania sądowego - pozostałym osobom odszkodowanie nie będzie wypłacone), nie powinien powstać po jej stronie obowiązek podatkowy, a PIT-8C winien być sporządzony jedynie dla osób, na których rzecz odszkodowanie faktycznie zostanie wypłacone.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy informacja na druku PIT-8C powinna być sporządzona przez Gminę Miejską tylko dla osoby (osób) wymienionych w wyroku sądowym, na podstawie którego wypłacone zostanie jej (im) odszkodowanie z tytułu niedostarczenia lokali socjalnych lub też niezależnie od tego, czy odszkodowanie zostanie wypłacone w całości tylko do rąk powoda, PIT-8C powinien być sporządzony dla wszystkich byłych współwłaścicieli Nieruchomości?
2. Czy w przedstawionej sytuacji Wnioskodawczyni będzie zobowiązana do zapłaty podatku, nawet jeżeli nie zgłosi swojego udziału w postępowaniu sądowym i nie otrzyma odszkodowania z tytułu niedostarczenia lokali socjalnych?
3. W przypadku, gdy dla Wnioskodawczyni zostanie sporządzony PIT-8C pomimo nieotrzymania odszkodowania - czy istnieje możliwość poinformowania o wadliwym wystawieniu informacji PIT-8C w stosunku do osoby niebędącej rzeczywistym podmiotem przysporzenia z tytułu odszkodowania?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 18 ust. 5 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz.U. z 2005 r., Nr 31, poz. 266 z późn. zm.), jeżeli gmina nie dostarczyła lokalu socjalnego osobie uprawnionej do niego z mocy wyroku, właścicielowi przysługuje roszczenie odszkodowawcze do gminy na podstawie art. 417 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz.U. Nr. 16, poz. 93 z późn. zm.).

Z przepisu art. 417 § 1 Kodeksu cywilnego wynika, że za szkodę wyrządzoną przez niezgodne z prawem działanie lub zaniechanie przy wykonywaniu władzy publicznej ponosi odpowiedzialność Skarb Państwa lub jednostka samorządu terytorialnego lub inna osoba prawna wykonująca tę władzę z mocy prawa. Współwłasność normują przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2014 r., poz. 121).

Przepis art. 195 ww. ustawy wskazuje, że współwłasność ma miejsce wtedy, kiedy własność tej samej rzeczy przysługuje więcej niż jednej osobie. Z kolei art. 196 § 1 stanowi, że współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną.

Przepis art. 207 wskazuje, że pożytki i inne przychody z części wspólnej przypadają współwłaścicielom w stosunku do wielkości udziałów; w takim samym stosunku współwłaściciele ponoszą wydatki i ciężary związane z rzeczą wspólną.

Z orzecznictwa sądowego (uchw. SN z 8 stycznia 1980 r., III CZP 80/79, wyr. SN z 16 września 2016 r., III CSK 446/14; post. SN z 10 listopada 2016 r., IV CSK 46/16) jednoznacznie wynika, że w sytuacji, w której znajduje się Wnioskodawczyni, nie będzie ona osobą uprawnioną do otrzymania odszkodowania za niedostarczenie lokali socjalnych.

Sąd orzekając o przyznaniu odszkodowania, weźmie pod uwagę tylko tego ze współwłaścicieli, który ponosił ciężary i wydatki związane z częścią nieruchomości, której dotyczy toczące się postępowanie. W orzecznictwie sądów istnieje ugruntowany pogląd, że w przypadku podziału quoad usum wydatki, ciężary, a także korzyści (którą bez wątpienia jest otrzymanie odszkodowania z tytułu niedostarczenia lokali socjalnych) przysługują wyłącznie temu ze współwłaścicieli, który miał prawo do korzystania z wydzielonej części nieruchomości (post. SN z 19 maja 2016 r., III CSK 282/15).

Wobec powyższego, Wnioskodawczyni nie zamierza przyłączyć się do toczącego się przed Sądem Rejonowym postępowania sygn. akt (…) i sygn. akt (…), o którym została powiadomiona pismem z Urzędu Miasta, ponieważ w jej ocenie nie powinna otrzymać odszkodowania za niedostarczenie lokali socjalnych. Jedynym uprawionym z tego tytułu podmiotem jest powód powyższego postępowania.

Tym samym zasadna jest wątpliwość dotycząca podstawy, na jakiej Gmina Miejska jest rzekomo zobowiązana wystawić druk PIT-8C na rzecz wszystkich współwłaścicieli (o czym Wnioskodawczyni została poinformowana pismem z 19 października 2017 r.), w tym nawet tych, którzy odszkodowania nie otrzymają.

Mając na uwadze brzmienie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które stanowią, że zobowiązanym do zapłaty podatku jest osoba, która uzyskała dochód (przychód), można z pewnością stwierdzić, że w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawczyni przychodu nie uzyska, a co za tym idzie nie powinna być zobowiązana do zapłaty podatku.

Reasumując, Gmina Miejska po wypłaceniu odszkodowania, powinna wystawić PIT-8C jedynie na osobę wskazaną w wyroku sądowym, to jest taką, która faktycznie osiągnie z tego tytułu przychód. Pozostali współwłaściciele, w tym Wnioskodawczyni, nie będą uprawnieni do otrzymania odszkodowania (ani jego części), co oznacza, że Gmina nie znajdzie podstaw do wypłaty na ich rzecz żadnej kwoty.

Wobec tego, zarówno Wnioskodawczyni, jak i inni współwłaściciele, nie osiągną dochodu, który mógłby spowodować powstanie obowiązku podatkowego, który byłby podstawą do wystawienia na nich druku PIT-8C.

W ocenie Wnioskodawczyni odpowiedzi na postawione wyżej pytania powinny przedstawiać się następująco:

Ad. 1

Informację PIT-8C należy wystawić tylko osobom wskazanym w wyroku sądowym zasądzającym przedmiotowe odszkodowanie, ponieważ tylko oni otrzymają faktyczny przychód (przelew środków).

Dla współwłaścicieli nieruchomości, którzy nie otrzymają świadczenia, Gmina nie ma obowiązku wystawienia informacji PIT-8C.

Ad. 2

W takiej sytuacji świadczenie (odszkodowanie) uzyskuje konkretna osoba wskazana w wyroku sądowym i to ona uzyskuje przychód podlegający opodatkowaniu, zatem nie istnieje żadna podstawa prawna, z której wynikałoby, że osoba, która nie przystąpi do postępowania sądowego i nie otrzyma odszkodowania (w tym wypadku Wnioskodawczyni) również powinna zapłacić podatek.

Ad. 3

Urząd Miasta nie ma możliwości wystawienia informacji PIT-8C dla osoby, która nie otrzymała od niego żadnego świadczenia. W tej sytuacji bowiem istotne jest przede wszystkim sprecyzowanie, kto jest świadczeniobiorcą, a to wynika wprost z wyroku. Urząd Miasta nie ma prawnej możliwości wystawienia informacji PIT-8C dla osoby fizycznej, która nie otrzymała od niego świadczenia i która to osoba nie była zgłoszona w toku postępowania sądowego, a w konsekwencji nie została wskazana w wyroku zasądzającym przedmiotowe odszkodowanie.

Współwłaściciel, który nie dostał od Gminy żadnego odszkodowania (bowiem nie wystąpił do sądu o takie odszkodowanie), a otrzymałby z Urzędu Miasta informację PIT-8C, mógłby żądać dokonania korekty PIT-8C z uwagi na to, że żadnego przychodu (oraz środków) nie otrzymał, więc nie ma przedmiotu opodatkowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 200), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 42a ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Zgodnie z art. 18 ust. 5 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1610 ze zm.), jeżeli gmina nie dostarczyła lokalu socjalnego osobie uprawnionej do niego z mocy wyroku, właścicielowi przysługuje roszczenie odszkodowawcze do gminy, na podstawie art. 417 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz.U. z 2016 r., poz. 380 i 585).

Z przepisu art. 417 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 459 ze zm.) wynika, iż za szkodę wyrządzoną przez niezgodne z prawem działanie lub zaniechanie przy wykonywaniu władzy publicznej ponosi odpowiedzialność Skarb Państwa lub jednostka samorządu terytorialnego lub inna osoba prawna wykonująca tę władzę z mocy prawa.

Jeżeli wykonywanie zadań z zakresu władzy publicznej zlecono, na podstawie porozumienia, jednostce samorządu terytorialnego albo innej osobie prawnej, solidarną odpowiedzialność za wyrządzoną szkodę ponosi ich wykonawca oraz zlecająca je jednostka samorządu terytorialnego albo Skarb Państwa (art. 417 § 2 Kodeksu cywilnego).

W myśl art. 7 § 1 Ordynacji podatkowej, podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu.

Przepis art. 195 Kodeksu cywilnego wskazuje, że własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność). W myśl art. 196 § 1 tej ustawy, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną.

Przepis art. 207 powyższego Kodeksu stanowi, że pożytki i inne przychody z rzeczy wspólnej przypadają współwłaścicielom w stosunku do wielkości udziałów; w takim samym stosunku współwłaściciele ponoszą wydatki i ciężary związane z rzeczą wspólną.

Stosownie do art. 209 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może wykonywać wszelkie czynności i dochodzić wszelkich roszczeń, które zmierzają do zachowania wspólnego prawa.

Na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnikami podatku dochodowego od osób fizycznych są poszczególni współwłaściciele nieruchomości.

Zgodnie z przepisem art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

W myśl art. 8 ust. 2 ww. ustawy, powyższą zasadę stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat, ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną.

Powyższy przepis nakazuje podatnikom określać przychody i koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do ich praw w udziale w zysku ze współwłasności, wspólnego przedsięwzięcia, posiadania lub użytkowania rzeczy lub praw majątkowych.

W związku z powyższym na mocy ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i zmianie kodeksu cywilnego roszczenie odszkodowawcze wobec gminy przysługuje właścicielowi. Zatem jeżeli właścicieli jest kilku wówczas przychody i koszty powinny być określone proporcjonalnie do posiadanych przez nich udziałów w nieruchomości wspólnej.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że przed sądem toczy się postępowanie z powództwa pana „X” (który podobnie jak Wnioskodawczyni był współwłaścicielem nieruchomości) przeciwko Gminie Miejskiej o zapłatę odszkodowania z tytułu niedostarczenia lokali socjalnych w całkowitej wysokości na podstawie art. 209 Kodeksu cywilnego, w tym również kwoty przypadającej Wnioskodawczyni w przedmiotowej nieruchomości za okres sprzed zniesienia współwłasności. Wnioskodawczyni otrzymała pismo z Urzędu Miasta z informacją o toczącym się postępowaniu z tytułu wypłaty odszkodowania oraz o możliwości przyłączenia się do postępowania. Z powyższego uprawnienia Wnioskodawczyni nie zamierza skorzystać.

Przyjmując za Wnioskodawczynią, że odszkodowanie zostanie zasądzone i wypłacone osobie/osobom wskazanym w wyroku sądowym, należy uznać, że osoba/osoby wskazane w wyroku sądowym będą uprawnione do otrzymania przedmiotowego odszkodowania.

Ustawodawca nałożył na podmioty, które dokonują wypłaty świadczeń, o których mowa w przedmiotowej sprawie, obowiązek sporządzenia informacji rocznej o wysokości tych dochodów w celu umożliwienia podatnikowi wypełnienia obowiązku podatkowego.

Zatem wskazać należy, że Urząd Miasta powinien wystawić informację PIT-8C osobie/osobom wskazanym w wyroku sądowym, którym zostanie zasądzone i wypłacone w całości odszkodowanie.

Odnosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, należy wskazać, że w przypadku gdy inni współwłaściciele nie zostaną wskazani w wyroku sądu i nie otrzymają faktycznie świadczenia, bowiem osoby te nie były uprawnione do otrzymania przedmiotowego odszkodowania lub też mimo uprawnienia, takiego odszkodowania nie otrzymały (nie przystąpiły do postępowania sądowego i nie otrzymały odszkodowania w tym wypadku Wnioskodawczyni), to po ich stronie nie powstanie przysporzenie finansowe, a tym samym nie uzyskają z powyższego tytułu przychodu podlegającego opodatkowaniu. Oznacza to, że Urząd Miasta nie ma podstawy do wystawienia informacji PIT-8C tym osobom. Nawet fakt dostarczenia informacji o danych oraz wysokości udziałów pozostałych współwłaścicieli nie zmieni sytuacji, bowiem Urząd Miasta dokona wypłaty świadczenia na podstawie posiadanego wyroku sądu osobie wskazanej w tym w wyroku sądowym zasądzającym przedmiotowe odszkodowanie, a pozostali współwłaściciele, nie uzyskają od Urzędu Miasta żadnego świadczenia, zatem nie uzyskają z tego tytułu przysporzenia. Współwłaściciel, który nie dostał od Urzędu Miasta żadnego odszkodowania (bowiem przykładowo nie wystąpił do sądu o takie odszkodowanie), a otrzymałby od Urzędu Miasta informację PIT-8C, mógłby żądać dokonania korekty PIT-8C z uwagi na to, że żadnego świadczenia nie otrzymał, więc nie ma przedmiotu opodatkowania.

W związku z powyższym należy uznać stanowisko Wnioskodawczyni za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywiste zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywało się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się natomiast do powołanych orzeczeń Sadu Najwyższego należy wskazać, że orzeczenia sądu są rozstrzygnięciami w indywidualnych sprawach, osadzonych w określonych stanach faktycznych i tylko do nich się zawężają.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.