Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
IBPBII/1/415-422/14-1/HK
z 30 stycznia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.) oraz zgodnie z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz.U. z 2016 r., poz. 1948 ze zm.) po ponownym rozpatrzeniu, w związku z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 31 sierpnia 2017 r., sygn. akt II FSK 2253/15 oraz prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 29 kwietnia 2015 r. sygn. akt I SA/Gl 1379/14 uchylającym zaskarżoną interpretację (data wpływu – 31 października 2017 r.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 9 maja 2014 r. (data wpływu – 16 maja 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania zwrotu na rzecz Wnioskodawczyni równowartości nakładów poczynionych przez ojca – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 maja 2014 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania zwrotu na rzecz Wnioskodawczyni równowartości nakładów poczynionych przez ojca.

W dniu 13 sierpnia 2014 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną znak: IBPB II/1/415-422/14/ASz, w której uznał stanowisko Wnioskodawczyni – dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania zwrotu na rzecz Wnioskodawczyni równowartości nakładów poczynionych przez ojca – za nieprawidłowe.

Pismem z 29 sierpnia 2014 r. (data wpływu – 3 września 2014 r.) wniesiono wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, na które udzielono odpowiedzi w piśmie z 3 października 2014 r. znak: IBPB II/1/4152-49/14/ASz odmawiając zmiany ww. indywidualnej interpretacji indywidualnej.

Pismem z 27 października 2014 r. (data wpływu – 5 listopada 2014 r.), uzupełnionym 12 listopada 2014 r., wniesiono skargę na ww. interpretację indywidualną. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, w piśmie z 4 grudnia 2014 r. znak: IBPB II/1/4160-40/14/ASz udzielił odpowiedzi na skargę przesyłając ją, wraz z aktami sprawy, do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyrokiem z 29 kwietnia 2015 r. sygn. akt I SA/Gl 1379/14 uchylił zaskarżoną interpretację stwierdzając, że skarga zasługiwała na uwzględnienie.

Organ od powyższego wyroku wniósł skargę kasacyjną, która została oddalona wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 31 sierpnia 2017 r., sygn. akt II FSK 2253/15.

Prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 29 kwietnia 2015 r., sygn. akt I SA/Gl 1379/14 wpłynął 31 października 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W związku z przeprowadzonym postępowaniem sądowym o stwierdzenie nabycia spadku po matce Wnioskodawczyni, zakończonym prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego 22 września 2011 r. (dzień uprawomocnienia się ww. postanowienia), Wnioskodawczyni nabyła wraz z rodzeństwem (bratem oraz siostrą), spadek po matce w wysokości 1/3 części, każde z nich. Matka Wnioskodawczyni zmarła 24 lutego 2011 r., natomiast postanowienie o stwierdzeniu nabycia spadku zostało wydane przez Sąd Rejonowy 31 sierpnia 2011 r.

W skład masy spadkowej wchodziła 1/4 wartości nakładów w postaci budynku mieszkalnego na nieruchomości położonej w P., obejmującej działkę o nr (…), należącej do Gminy. W pozostałej części prawo do nakładów, zgodnie z postanowieniem Sądu Rejonowego z 14 września 2005 r. o stwierdzeniu nabycia spadku po ojcu Wnioskodawczyni, przysługiwało po 1/4 części Wnioskodawczyni oraz jej rodzeństwu. Nabycie nakładów w drodze dziedziczenia po ojcu Wnioskodawczyni, w postaci wyżej opisanego budynku mieszkalnego, przez matkę Wnioskodawczyni oraz Wnioskodawczynię i jej rodzeństwo zostało zwolnione przez Naczelnika Skarbowego z opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wnioskodawczyni nadmieniła, że budynek stanowiący nakłady na nieruchomości należącej do Gminy, został zakupiony przez ojca Wnioskodawczyni, który jednocześnie nabył prawo do dzierżawy przedmiotowej nieruchomości. Po jego śmierci, w przysługujące mu prawo dzierżawy wstąpiła matka Wnioskodawczyni. Zgodnie z przepisami ustawy o podatku od spadków i darowizn zawartymi w art. 4a ust. 1 pkt 1, celem zwolnienia od podatku od spadków nabycia prawa do nakładów, w drodze dziedziczenia po matce, Wnioskodawczyni wraz ze swoim rodzeństwem 8 listopada 2011 r., dokonała zgłoszenia na formularzu SD-Z2 do Naczelnika Urzędu Skarbowego w X, jako właściwego urzędu skarbowego, ze względu na miejsce położenia spadku, jak również na miejsce zamieszkania spadkodawczyni, nabytych praw, to jest prawa do nakładów na nieruchomości położonej w X w postaci budynku, w wysokości 1/3.

Z kolei, w dniu 17 października 2013 r. Gmina ogłosiła przetarg na ww. nieruchomość. W związku z nabyciem przedmiotowej nieruchomości przez osobę trzecią, w styczniu 2014 r., Gmina zwróciła równowartość nakładów spadkobiercom, każdemu z nich, w tym również Wnioskodawczyni w wysokości 1/3 części.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy zwrot równowartości nakładów, dokonany w styczniu 2014 r. przez Gminę na rzecz Wnioskodawczyni i jej rodzeństwa jako spadkobierców matki i ojca Wnioskodawczyni, będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, w związku z faktem, że nabycie przedmiotowych praw majątkowych − prawa do nakładów, w tym prawo do ich równowartości, podlega pod regulację ustawy o podatku od spadków i darowizn, do ich nabycia nie będzie miała zastosowania ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie stosuje się do przychodów podlegających ustawie o podatku od spadków i darowizn. Zatem również zwrot równowartości nakładów dokonanych przez Gminę jako surogat nabytych praw do nakładów, zgłoszonych na formularzu SD-Z2, nie będzie podlegać pod regulację ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych a tym samym nie będzie opodatkowane podatkiem dochodowym od osób fizycznych, na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 9.

W indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z 13 sierpnia 2014 r. znak: IBPB II/1/415-422/14/ASz − Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, uznał stanowisko Wnioskodawczyni dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania zwrotu na rzecz Wnioskodawczyni równowartości nakładów poczynionych przez ojca – za nieprawidłowe.

Wnioskodawczyni zaskarżyła, po uprzednim wezwaniu Organu do usunięcia naruszenia prawa, ww. interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyrokiem z 29 kwietnia 2015 r. sygn. akt I SA/Gl 1379/14 uchylił zaskarżoną interpretację stwierdzając, że skarga okazała się uzasadniona.

Sąd wskazał, że kontrolowana przez Sąd w niniejszej sprawie indywidualna interpretacja przepisów prawa podatkowego dotyczy prawnopodatkowych skutków otrzymania przez spadkobierczynię (wnioskującą o wydanie interpretacji) odpowiedniej wynikającej z udziału w spadku części równowartości nakładów poniesionych przez spadkodawcę w czasie trwania umowy dzierżawy na budynek mieszkalny stanowiący nakłady na nieruchomości należącej do Gminy. Zdaniem Sądu, negując stanowisko Skarżącej organ interpretacyjny wyodrębnił nabycie prawa majątkowego w drodze dziedziczenia, opodatkowane podatkiem od spadków i darowizn od realizacji tego prawa majątkowego skutkującego nabyciem przez spadkobiercę środków finansowych z tytułu realizacji przedmiotowej wierzytelności stanowiących opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych przychód z praw majątkowych, o których mowa w art. 18 u.p.d.o.f.

W uzasadnieniu wyroku Sąd wskazał na art. 48 Kodeksu cywilnego, w myśl którego (z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych) do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania. Stosownie do treści art. 676 k.c., jeżeli najemca ulepszył rzecz najętą, wynajmujący, w braku odmiennej umowy, może według swego wyboru albo zatrzymać ulepszenia za zapłatą sumy odpowiadającej ich wartości w chwili zwrotu, albo żądać przywrócenia stanu poprzedniego. Zgodnie zaś z art. 694 k.c., do dzierżawy stosuje się odpowiednio przepisy o najmie.

Sąd podkreślił, że w analizowanym stanie faktycznym mamy do czynienia ze zwrotem nakładów dokonanych przez użytkowników nieruchomości i zapłatą sumy odpowiadającej ich wartości. Nakłady te zostały dokonane przez ojca i matkę Skarżącej, która nabyła udział w przedmiotowych nakładach w drodze spadku po rodzicach.

Sąd wskazał, że w tym stanie rzeczy bezpodstawne jest twierdzenie organu interpretacyjnego, że dokonany przez Gminę zwrot równowartości nakładów – jako przychód z praw majątkowych (wymienionych przykładowo w art. 18 u.p.d.o.f.), a więc ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 7 u.p.d.o.f. – podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Sąd podzielił opinię Skarżącej (...), że przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym nie stanowią pieniądze uzyskane z tytułu różnego rodzaju zwrotów nakładów własnych poczynionych za inny podmiot. Podatnik otrzymuje bowiem wtedy do swojej dyspozycji określoną kwotę pieniędzy, którą wcześniej wyłożył. Zakres prawa nabytego przez Skarżącą jest tożsamy z zakresem prawa przysługującego ówcześnie jej spadkodawcy, a jej uprawnienie jest prostą konsekwencją wydatków poczynionych przez jej poprzednika prawnego.

Jednocześnie Sąd wskazał, że kształt i zakres praw nabytych przez Skarżącą jest całkowicie tożsamy z zakresem praw przysługujących spadkodawcom, a zatem bezpodstawne byłoby twierdzenie, że zwrot nakładów na rzecz poprzednika prawnego nie jest przysporzeniem majątkowym poprzednika w rozumieniu przepisów u.p.d.o.f., ale stanowi przychód jego następcy prawnego. Skarżąca nie nabyłaby bowiem żadnych uprawnień, gdyby nie wydatki poczynione przez jej poprzednika prawnego.

Zwrot nakładów poczynionych przez spadkodawcę nie stanowi – jak wykazano powyżej – przysporzenia majątkowego spadkobiercy, w związku z czym nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zwrot ten nie podlega natomiast wyłączeniu z opodatkowania na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f., na co wskazywała Strona skarżąca we wniosku inicjującym postępowanie interpretacyjne w niniejszej sprawie, a także w jego późniejszych etapach.

Na mocy wspomnianego art. 2 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f. przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn.

Przepisy u.p.d.o.f. nie definiują takich pojęć jak „spadek”, czy „darowizna”. Stosownie zaś do treści art. 922 § 1 k.c., prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób stosownie do odpowiednich przepisów Kodeksu cywilnego.

Natomiast na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn podatkowi od spadków i darowizn, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem dziedziczenia, zapisu, dalszego zapisu, zapisu windykacyjnego.

Do wyłączenia z opodatkowania podatkiem dochodowym przychodów na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f. dochodzi zatem przy nabyciu majątku w drodze dziedziczenia. Jednakże przepis ten nie ma zastosowania, gdy spadkobierca w związku z majątkiem, w okresie późniejszym, dokonuje odrębnych od nabycia spadku czynności prawnych. Uzyskanie przez Skarżącą, jako spadkobierczynię, zwrotu nakładów na nieruchomość poniesionych przez spadkodawcę jest odrębnym zdarzeniem prawnym od nabycia spadku, w skład którego wchodziły prawa majątkowe w postaci nakładów spadkodawcy na nieruchomość. Oznacza to, że zwrot nakładów na nieruchomość w ogóle nie podlega przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn, ponieważ czynność ta nie jest wymieniona w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

W konkluzji Sąd stwierdził, że otrzymany zwrot równowartości nakładów, na skutek odziedziczonego prawa do żądania ich zwrotu nie jest przysporzeniem majątkowym w rozumieniu art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f. i nie stanowi przychodu z żadnego ze źródeł wskazanych w u.p.d.o.f., w tym nie jest przychodem z praw majątkowych, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 7 w zw. z art. 18 ww. ustawy, do którego zakwalifikował go organ interpretacyjny. Jednocześnie nie jest to przychód podlegający przepisom o podatku od spadków i darowizn (art. 2 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f.), czego potwierdzenia domagała się Strona skarżąca.

Od ww. wyroku Organ wniósł skargę kasacyjną. W wyniku rozpatrzenia skargi kasacyjnej Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z 31 sierpnia 2017 r., sygn. akt II FSK 2253/15 oddalił skargę kasacyjną. W uzasadnieniu ww. wyroku Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że stanowisko Sądu pierwszej instancji jest prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie opodatkowania zwrotu na rzecz Wnioskodawczyni równowartości nakładów poczynionych przez ojca – jest prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja indywidualna stanowi interpretację przepisów prawa podatkowego dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych powstałych dla Wnioskodawczyni, natomiast w zakresie podatku od spadków i darowizn zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie znak: IBPB II/1/436-159/14/ASz, zaś w części dotyczącej skutków powstałych dla rodzeństwa Wnioskodawczyni wydano postanowienie.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Katalog źródeł przychodów określony został w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednym z nich są określone w pkt 9 wskazanego artykułu inne źródła. Uszczegółowienie tego pojęcia zawarte zostało w art. 20 ust. 1 ww. ustawy, zgodnie z którym za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Powyższa definicja przychodów ma charakter ogólny i znajduje zastosowanie, o ile w przepisach szczególnych ustawodawca nie uregulował tej kwestii odmiennie. Według ustalonego poglądu, doktryny i judykatury, o przychodzie podatkowym możemy mówić wtedy, gdy ma on charakter trwałego przysporzenia majątkowego. Z tego względu do przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym nie zalicza się pieniędzy uzyskanych z tytułu różnego rodzaju zwrotów nakładów własnych poczynionych za inny podmiot. Jakkolwiek bowiem w takich przypadkach podatnik otrzymuje do swojej dyspozycji określoną kwotę pieniędzy, to jednak wcześniej był zobligowany do jej wyłożenia.

Zgodnie natomiast z art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn.

Przepisom ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2009 r. Nr 93, poz. 768 ze zm.) podlega nabycie przez osoby fizyczne w drodze spadku własności rzeczy znajdujących się na terenie Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl natomiast art. 922 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.) prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób stosownie do przepisów księgi niniejszej. Przepis ten ustanawia ogólną regułę dziedziczenia określając zarówno spadkobiercę, sposób dziedziczenia, jak i pojęcie spadku.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni wraz z rodzeństwem nabyła spadek po matce. W skład masy spadkowej wchodziła 1/4 wartości nakładów na nieruchomości należącej do Gminy, w postaci budynku mieszkalnego. Budynek stanowiący nakłady na ww. nieruchomości został zakupiony przez ojca Wnioskodawczyni, który jednocześnie nabył prawo do dzierżawy przedmiotowej nieruchomości. Po jego śmierci, w przysługujące mu prawo dzierżawy wstąpiła matka Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni wraz ze swoim rodzeństwem 8 listopada 2011 r., dokonała zgłoszenia na formularzu SD-Z2 do Naczelnika Urzędu nabycia prawa do nakładów na przedmiotowej nieruchomości w wysokości 1/3.

W związku z nabyciem przedmiotowej nieruchomości przez osobę trzecią (Gmina ogłosiła przetarg na ww. nieruchomość), w styczniu 2014 r., Gmina zwróciła równowartość nakładów spadkobiercom, każdemu z nich, w tym również Wnioskodawczyni w wysokości 1/3 części.

Mając na uwadze powyżej powołane przepisy, przyjąć należy, że w sytuacji opisanej we wniosku, nabycie tytułem dziedziczenia prawa majątkowego w postaci prawa do nakładów na nieruchomości w postaci budynku nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych wobec wystąpienia przesłanek określonych w art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wyłączających tak otrzymany przychód spod opodatkowania podatkiem dochodowym.

Do wyłączenia z opodatkowania podatkiem dochodowym przychodów na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f. dochodzi zatem przy nabyciu majątku w drodze dziedziczenia. Jednakże przepis ten nie ma zastosowania, gdy spadkobierca w związku z majątkiem, w okresie późniejszym, dokonuje odrębnych od nabycia spadku czynności prawnych. Uzyskanie przez Wnioskodawczynię, jako spadkobierczynię, zwrotu nakładów na nieruchomość poniesionych przez spadkodawcę jest odrębnym zdarzeniem prawnym od nabycia spadku, w skład którego wchodziły prawa majątkowe w postaci nakładów spadkodawcy na nieruchomość. Oznacza to, że zwrot nakładów na nieruchomość w ogóle nie podlega przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn, ponieważ czynność ta nie jest wymieniona w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Reasumując, nabycie przez Wnioskodawczynię wierzytelności przysługującej spadkodawczyni (matce Wnioskodawczyni) wobec Gminy, w związku z faktem, iż nabycie to podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W sytuacji takiej znajdzie bowiem zastosowanie wyłączenie, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast otrzymanie przez Wnioskodawczynię środków finansowych z tytułu realizacji przedmiotowej wierzytelności nie stanowi dla Wnioskodawczyni przysporzenia majątkowego, a tym samym nie podlega opodatkowaniu, gdyż zwrot ten nie powoduje po stronie Wnioskodawczyni przysporzenia majątkowego i z tego też względu nie jest przysporzeniem majątkowym w rozumieniu art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f. i nie stanowi przychodu z żadnego ze źródeł wskazanych w u.p.d.o.f. (nie mieści się w pojęciu innych źródeł), gdyż stanowi zdarzenie obojętne podatkowo.

Tym samym otrzymany przez Wnioskodawczynię zwrot równowartości nakładów dokonany przez Gminę nie podlega opodatkowaniu.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawczyni uznano za prawidłowe, jednakże z innych przyczyn niż wskazane przez Wnioskodawczynię.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych wskazać należy, że rozstrzygnięcia w nich zawarte nie są wiążące dla organu interpretacyjnego. Interpretacje organów podatkowych dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, osadzonych w określonym stanie faktycznym lub zdarzeniu przyszłym i tylko w tych sprawach rozstrzygnięcia w każdej z nich zawarte są wiążące.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.