Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-2.4010.278.2017.1.AZ
z 19 stycznia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 listopada 2017 r. (data wpływu 24 listopada 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• ustalenia znaczenia pojęcia „dokonywane” – w rozumieniu art. 9a ust. 1 pkt 1 lit. a Ustawy o CIT – w odniesieniu do transakcji Pożyczek, które zostały zawarte przed 1 stycznia 2017 r., a w konsekwencji w przypadku przekroczenia limitu wskazanego w art. 9a ust. 1d – obowiązku sporządzenia przez Spółkę dokumentacji cen transferowych – jest prawidłowe;
  

• ustalenia znaczenia pojęcia „dokonywane” – w rozumieniu art. 9a ust. 1 pkt 1 lit. a Ustawy o CIT w sytuacji przedłużenia terminu spłaty Pożyczek i/lub odsetek stanowiących wynagrodzenie Spółki bądź Pożyczkodawcy z tytułu ich udzielenia (dokonanego po 31 grudnia 2016 r.), a w konsekwencji w przypadku przekroczenia limitu wskazanego w art. 9a ust. 1d obowiązku sporządzenia przez Spółkę dokumentacji cen transferowych dla tych transakcji w kolejnych latach (począwszy od momentu przedłużenia terminu spłaty Pożyczek) – jest prawidłowe;
  

• ustalenia znaczenia pojęcia „dokonane” – w rozumieniu art. 9a ust. 1 pkt 1 lit. a Ustawy o CIT – w odniesieniu do transakcji Pożyczek, które zostały bądź zostaną zawarte po dniu 1 stycznia 2017 r., a w konsekwencji w przypadku przekroczenia limitu wskazanego w art. 9a ust. 1d – obowiązku sporządzenia przez Spółkę dokumentacji cen transferowych – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 24 listopada 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku sporządzenia dokumentacji cen transferowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

B. (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki akcyjnej. Spółka jest podatnikiem, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2017 r., poz. 2343, z późn. zm., dalej: Ustawa CIT), podlegającym obowiązkowi podatkowemu w Polsce od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Przedmiotem działalności Spółki jest sprzedaż detaliczna towarów w sklepach wolnocłowych i ogólnodostępnych oraz sprzedaż hurtowa.

Spółka jest członkiem grupy kapitałowej (dalej: Grupa) i zawiera transakcje z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11 ust. 1 i ust. 4 Ustawy CIT, m.in. w postaci:

1. otrzymania przed 1 stycznia 2017 roku oprocentowanych pożyczek (dalej: Otrzymane Pożyczki) od podmiotów powiązanych (dalej: Pożyczkodawcy) – odsetki z tytułu tych pożyczek podlegają naliczeniu/kapitalizacji na koniec roku kalendarzowego;
2. udzielenia przed 1 stycznia 2017 roku oprocentowanych pożyczek (dalej: Udzielone Pożyczki) podmiotom powiązanym (dalej: Pożyczkobiorcy) – odsetki z tytułu tych pożyczek podlegają naliczeniu/kapitalizacji na koniec roku kalendarzowego.
   
   

Odsetki stanowiące wynagrodzenie z tytułu Otrzymanych i Udzielonych Pożyczek (dalej łącznie: Pożyczki) odpowiednio Pożyczkodawców oraz Spółki naliczane są od faktycznie udzielonej i niespłaconej kwoty Udzielonych i Otrzymanych Pożyczek.

W przypadku Pożyczek Udzielonych przed 1 stycznia 2017 roku, w przeszłości Spółka zawierała liczne transakcje pożyczkowe o stosunkowo niewielkiej wartości, udzielając ad hoc wsparcia przy finansowaniu bieżącej działalności podmiotów powiązanych z Grupy. Na dzień 1 stycznia 2016 r. część z tych pożyczek została skonsolidowana poprzez zawarcie nowych umów pożyczkowych z poszczególnymi Pożyczkobiorcami. Jednocześnie dokonano zmiany formuły finansowania Pożyczkobiorców, tj. wprowadzono mechanizm pożyczek odnawialnych oraz wyznaczono maksymalny pułap zadłużenia, ustalony indywidualnie dla poszczególnych finansowanych podmiotów powiązanych. Oznacza to, iż przed wypłatą jakiejkolwiek transzy Pożyczek Spółka każdorazowo bada poziom całkowitego zadłużenia danego Pożyczkobiorcy w stosunku do Spółki z tytułu Pożyczek, który nie może przekroczyć maksymalnej kwoty zadłużenia, ustalonej indywidualnie dla każdego Pożyczkobiorcy. Przy ustalaniu wartości całkowitego zadłużenia nie są brane pod uwagę naliczone, ale nieskapitalizowane jeszcze odsetki od udzielonych pożyczek.

Spółka dopuszcza możliwość, że terminy spłaty Udzielonych i Otrzymanych Pożyczek i/lub odsetek stanowiących wynagrodzenie z tytułu ich udzielenia będą w przyszłości zmieniane (przedłużane).

Ponadto Spółka zawiera oraz zamierza zawierać również w przyszłości, tj. po dniu 1 stycznia 2017 r., z podmiotami powiązanymi kolejne transakcje pożyczek, w ramach których będzie pełnić rolę podmiotu finansującego i finansowanego (dalej: Przyszłe Pożyczki).

Spółka zawarła lub zamierza zawierać również inne transakcje z podmiotami powiązanymi m.in. w zakresie sprzedaży towarów, zakupu usług wspólnych, najmu czy też refaktury kosztów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w odniesieniu do transakcji Pożyczek opisanych w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, które zostały zawarte przed 1 stycznia 2017 r., należy uznać, że są „dokonywane” – w rozumieniu art. 9a ust. 1 pkt 1 lit. a Ustawy CIT – w kolejnych latach podatkowych (począwszy od 2017 r.) aż do momentu upływu terminu, na jaki zostały udzielone i w efekcie - w przypadku przekroczenia limitu wskazanego w art. 9a ust. 1d Ustawy CIT – Spółka będzie zobowiązana do sporządzenia dokumentacji cen transferowych dla tych transakcji również w latach, w których Pożyczki te będą kontynuowane (począwszy od 2017 r.)?
2. W przypadku uznania stanowiska Spółki w zakresie pytania nr 1 za prawidłowe, czy w sytuacji przedłużenia terminu spłaty Pożyczek i/lub odsetek stanowiących wynagrodzenie Spółki bądź Pożyczkodawców z tytułu ich udzielenia (dokonanego po 31 grudnia 2016 r.) należy uznać, że transakcje te są „dokonywane” – w rozumieniu art. 9a ust. 1 pkt 1 lit. a Ustawy CIT – począwszy od momentu przedłużenia terminu ich spłaty aż do momentu upływu terminu, na jaki zostały udzielone i w efekcie - w przypadku przekroczenia limitu wskazanego w art. 9a ust. 1d Ustawy CIT – Spółka będzie zobowiązana do sporządzenia dokumentacji cen transferowych dla tych transakcji w kolejnych latach (począwszy od momentu przedłużenia terminu spłaty Pożyczek)?
3. Czy w odniesieniu do transakcji Przyszłych Pożyczek, opisanych w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, które zostały bądź zostaną zawarte po dniu 1 stycznia 2017 r., należy uznać, że transakcje te są „dokonywane” - w rozumieniu art. 9a ust. 1 pkt 1 lit. a Ustawy CIT – w momencie zawarcia umowy pożyczki, a w konsekwencji - w przypadku przekroczenia limitu wskazanego w art. 9a ust. 1d Ustawy CIT – Spółka będzie zobowiązana do sporządzenia dokumentacji cen transferowych dla tych transakcji wyłącznie w roku, w którym te umowy pożyczki zostaną dokonane?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy.

Ad. 1

W odniesieniu do transakcji Pożyczek opisanych w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, które zostały zawarte przed 1 stycznia 2017 r. należy uznać, że nie są „dokonywane” – w rozumieniu art. 9a ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2017 r., poz. 2343, z późn. zm., dalej: „Ustawa CIT”) – w kolejnych latach podatkowych (począwszy od 2017 roku) aż do momentu upływu terminu, na jaki zostały udzielone i w efekcie – w przypadku przekroczenia limitu wskazanego w art. 9a ust. 1d Ustawy CIT - Spółka nie będzie zobowiązana do sporządzenia dokumentacji cen transferowych dla tych transakcji również w kolejnych latach (począwszy od 2017 r.). Podstawowe regulacje dotyczące obowiązku sporządzania dokumentacji cen transferowych zostały określone w art. 9a Ustawy CIT.

Zgodnie z art. 9a ust. 1 pkt 1 lit. a podatnicy:

1. których przychody lub koszty, w rozumieniu przepisów o rachunkowości, ustalone na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych przekroczyły w roku poprzedzającym rok podatkowy równowartość 2.000.000 euro:
   1. dokonujący w roku Dodatkowym transakcji z podmiotami Dowiązanymi w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4, mających istotny wpływ na wysokość ich dochodu (straty), lub (...)

– są obowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej tych transakcji lub innych zdarzeń, zwanej dalej „dokumentacją podatkową”.

W ocenie Spółki, powyższy przepis wyraźnie wskazuje, że podatnicy są zobowiązani do sporządzenia Dokumentacji Podatkowej jedynie dla transakcji dokonywanych z podmiotami powiązanymi w danym roku podatkowym.

Dla wyjaśnienia znaczenia pojęcia „dokonywać” należy odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku języka polskiego (W. Doroszewski (red.), Słownik języka polskiego [dalej: Słownik języka polskiego]), pojęcie „dokonywać” oznacza „zrobić coś, doprowadzić do skutku, urzeczywistnić, osiągnąć, spełnić”.

Z kolei zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN, „dokonywać” oznacza „dojść do skutku”. Biorąc pod uwagę powyższe definicje pojęcia „dokonywać”, w ocenie Spółki zwrot „dokonujący w roku podatkowym transakcji” odnosi się do transakcji, które w danym roku podatkowym „doszły do skutku”.

Z kolei umowa pożyczki została zdefiniowana w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380, z późn. zm. dalej: Kodeks cywilny. Zgodnie z art. 720 § 1 Kodeksu Cywilnego „przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości”.

W ocenie Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę powyższą definicję, w odniesieniu do umowy pożyczki transakcja jest dokonywana („dochodzi do skutku”) w momencie zobowiązania się pożyczkodawcy do jej udzielenia i zobowiązania się pożyczkobiorcy do jej spłaty – czyli de facto w momencie zawarcia umowy pożyczki.

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania, w ocenie Wnioskodawcy, w odniesieniu do transakcji Pożyczek opisanych w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, które zostały zawarte przed 1 stycznia 2017 r. (zostały „dokonane”/„doszły do skutku” przed 1 stycznia 2017 r.), należy uznać, że nie są „dokonywane” – w rozumieniu art. 9a ust. 1 pkt 1 lit. a Ustawy CIT – w kolejnych latach podatkowych (począwszy od 2017 r.), i w efekcie – w przypadku przekroczenia limitu wskazanego w art. 9a ust. 1d – Spółka nie będzie zobowiązana do sporządzenia Dokumentacji Podatkowej dla tych transakcji również w kolejnych latach (począwszy od 2017 r.).

Prawidłowość stanowiska prezentowanego przez Spółkę znajduje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 12 października 2017 roku (sygn. 0111-KDIB1-3.4010.283.2017.1.APO) dotyczącej obowiązku sporządzania dokumentacji podatkowej dla transakcji udzielenia pożyczek i poręczenia kredytu dokonanych przed 1 stycznia 2017 roku. W przywołanej interpretacji podatnik wyraził pogląd, a Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej go potwierdził, iż w zakresie powyższych transakcji brak jest obowiązku sporządzania Dokumentacji Podatkowej począwszy od 2017 roku.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie swojego stanowiska w sprawie.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji przedłużenia terminu spłaty Pożyczek i/lub odsetek stanowiących wynagrodzenie Spółki bądź Pożyczkodawcy (dokonanego po 31 grudnia 2016 r.) należy uznać, że transakcje te nie są „dokonywane” – w rozumieniu art. 9a ust. 1 pkt 1 lit. a Ustawy CIT – począwszy od momentu przedłużenia terminu ich spłaty aż do momentu upływu terminu, na jaki zostały udzielone i w efekcie – w przypadku przekroczenia limitu wskazanego w art. 9a ust. 1d Ustawy CIT – Spółka nie będzie zobowiązana do sporządzenia dokumentacji cen transferowych dla tych transakcji w kolejnych latach (począwszy od momentu przedłużenia terminu spłaty Pożyczek).

Zdaniem Spółki, przedłużenie terminu spłaty Pożyczek i/lub odsetek stanowiących wynagrodzenie z tytułu ich udzielenia (dokonanego po 31 grudnia 2016 r.):

• nie skutkuje zawarciem „nowych transakcji”,
  

• nie prowadzi do ponownego „dokonania” transakcji,
  

• jest jedynie zmianą uprzednio zawartych (już „dokonanych”) transakcji Pożyczek.
  
  
  

Należy przy tym wyraźnie podkreślić, że:

• regulacje prawne w żaden sposób nie wskazują, że zmiana umowy w zakresie wydłużenia terminu jej obowiązywania, skutkuje „dokonaniem” nowej transakcji,
  

• przyjęcie innego stanowiska, doprowadziłoby do sytuacji, w której każda zmiana terminu spłaty zobowiązania (żadne przepisy nie różnicują skutków zmiany terminu spłaty zobowiązania od danej kategorii transakcji np. pożyczki, dostawy towarów, umowy najmu) skutkowałaby „dokonaniem” nowej transakcji.
  
  
  

W celu zilustrowania powyższego Wnioskodawca pragnie przytoczyć poniższy przykład:

• podmiot X nabywa od podmiotu Y maszynę;
  

• strony uzgodniły termin płatności: 3 miesiące od dnia wystawienia faktury;
  

• z uwagi na przejściowe problemy finansowe podmiot X nie jest w stanie uregulować należności;
  

• strony uzgadniają nowy termin płatności: 6 miesięcy od dnia wystawienia faktury.
  
  
  

Zdaniem Spółki, w żaden sposób nie można uznać, że w przedstawionej sytuacji – z uwagi na wydłużenie terminu spłaty zobowiązania – dochodzi do kolejnej dostawy maszyny, nie jest bowiem „dokonywana” kolejna transakcja (zmianie ulegają jedynie pierwotne uzgodnione warunki dokonanej już transakcji).

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania, w ocenie Wnioskodawcy, w odniesieniu do transakcji Pożyczek, opisywanych w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, które zostały zawarte przed 1 stycznia 2017 r. (zostały „dokonane” przed 1 stycznia 2017 r.), należy uznać, że nie są „dokonywane” – w rozumieniu art. 9a ust. 1 pkt 1 lit. a Ustawy CIT – w kolejnych latach podatkowych (począwszy od momentu przedłużenia terminu spłaty Pożyczek) i w efekcie – w przypadku przekroczenia limitu wskazanego w art. 9a ust. 1d – Spółka nie będzie zobowiązana do sporządzenia Dokumentacji Podatkowej dla tych transakcji również w kolejnych latach (począwszy od momentu przedłużenia terminu spłaty tych pożyczek).

Stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 12 października 2017 roku (sygn. 0111-KDIB1-3.4010.337.2017.l.APO), w której organy podatkowe zgodziły się, iż nie ma obowiązku sporządzania Dokumentacji Podatkowej dla transakcji pożyczek udzielonych przed 1 stycznia 2017 roku w przypadku przedłużenia terminu ich spłaty bądź w przypadku przedłużenia terminu spłaty odsetek stanowiących wynagrodzenie z tytułu udzielenia tych pożyczek (dokonanego po 31 grudnia 2016 roku).

Ad. 3

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do transakcji Przyszłych Pożyczek, opisanych w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, które zostały bądź zostaną zawarte po dniu 1 stycznia 2017 r., należy uznać, że transakcje te są „dokonywane” – w rozumieniu art. 9a ust. 1 pkt 1 lit. a Ustawy CIT – w momencie zawarcia umowy pożyczki, a tym samym – w przypadku przekroczenia limitu wskazanego w art. 9a ust. 1d Ustawy CIT – Spółka będzie zobowiązana do sporządzenia dokumentacji cen transferowych dla tych transakcji wyłącznie w roku, w którym te umowy pożyczki zostaną dokonane.

Zgodnie z art. 9a ust. 1 pkt 1 lit. a podatnicy których przychody lub koszty, w rozumieniu przepisów o rachunkowości, ustalone na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych przekroczyły w roku poprzedzającym rok podatkowy równowartość 2.000.000 euro (...) dokonujący w roku podatkowym transakcji z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4, mających istotny wpływ na wysokość ich dochodu (straty), (...) są obowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej tych transakcji lub innych zdarzeń.

W ocenie Spółki, powyższy przepis wyraźnie wskazuje, że podatnicy są zobowiązani do sporządzenia Dokumentacji Podatkowej jedynie dla transakcji dokonywanych z podmiotami powiązanymi w danym roku podatkowym.

Zgodnie z argumentacją przedstawioną przez Wnioskodawcę w uzasadnieniu do stanowiska w sprawie pytania oznaczonego we wniosku numerem 1, w odniesieniu do umowy pożyczki transakcja jest dokonywana („dochodzi do skutku”) w momencie zobowiązania się pożyczkodawcy do jej udzielenia i zobowiązania się pożyczkobiorcy do jej spłaty – czyli de facto w momencie zawarcia umowy pożyczki.

Zgodnie z art. 9a ust. 1d Ustawy CIT, za transakcje lub inne zdarzenia mające istotny wpływ na wysokość dochodu (straty) podatnika, o których mowa w ust. 1 pkt 1, uznaje się transakcje lub inne zdarzenia jednego rodzaju, których łączna wartość przekracza w roku podatkowym równowartość 50 000 euro, z tym że w przypadku podatników, których przychody w rozumieniu przepisów o rachunkowości w roku poprzedzającym rok podatkowy przekroczyły równowartość (...) 20 000 000 euro, lecz nie więcej niż równowartość 100 000 000 euro – za takie transakcje lub inne zdarzenia uznaje się transakcje lub inne zdarzenia jednego rodzaju, których równowartość przekracza w roku podatkowym kwotę stanowiącą równowartość kwoty 140 000 euro powiększoną o 45 000 euro za każde 10 000 000 euro przychodu powyżej 20 000 000 euro.

Tym samym Spółka będzie zobowiązana do sporządzenia Dokumentacji Podatkowej, w przypadku przekroczenia limitów wskazanych w art. 9a ust. 1d Ustawy CIT, wyłącznie w roku podatkowym, w którym Przyszłe Pożyczki zostaną dokonane, a więc w którym Spółka zawrze umowy pożyczek z podmiotami powiązanymi, których łączna wartość przekroczy progi wskazane w art. 9a ust. 1d Ustawy CIT.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie swojego stanowiska w sprawie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktyczne oraz zdarzenia przyszłego, jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie., ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.