Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.651.2018.1.RM
z 22 października 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 1 października 2018 r. (data wpływu 4 października 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia miejsca opodatkowania usługi pośrednictwa realizowanej w oparciu o model zwany dropshippingiem, na rzecz kontrahenta spoza Unii Europejskiej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 października 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia miejsca opodatkowania usługi pośrednictwa realizowanej w oparciu o model zwany dropshippingiem, na rzecz kontrahenta spoza Unii Europejskiej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca, będący osobą fizyczną i czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT, planuje poszerzyć prowadzoną dotychczas działalność gospodarczą, o sprzedaż internetową, przy wykorzystaniu modelu logistycznego zwanego dropshippingiem.

Przedmiotowa działalność została sklasyfikowana przez ustawodawcę w Polskiej Klasyfikacji Działalności, stanowiącej usystematyzowany zbiór rodzajów działalności społeczno-gospodarczej, jako „Pozostała sprzedaż detaliczna prowadzona w niewyspecjalizowanych sklepach” (47.19).

Celem poszerzenia dotychczasowej aktywności gospodarczej o wskazaną powyżej działalność, Wnioskodawca zamierza prowadzić stronę internetową, gdzie działając jako pośrednik, będzie zbierał zamówienia na towary i przekazywał je do zagranicznego dostawcy (kontrahent Wnioskodawcy). Jednocześnie, Wnioskodawca nie będzie kupować na własną rzecz danego towaru, a jedynie pośredniczyć w zawarciu transakcji sprzedaży pomiędzy dostawcą a ostatecznym nabywcą. Podkreślić należy, że towar będący przedmiotem sprzedaży, będzie docierał bezpośrednio od zagranicznego dostawcy do klienta. Tym samym, Wnioskodawca nie będzie występował jako importer, bowiem nie będzie sprowadzał towaru na własny użytek ani rachunek, a jego rola ograniczy się jedynie do pośrednictwa w płatności i zamówieniach. W rezultacie, to kupujący będzie zobligowany do uiszczenia wszelkich opłat importowych. Potwierdzeniem roli Wnioskodawcy jako pośrednika, w analizowanym przypadku, będzie zawarta między stronami umowa o świadczenie usług pośrednictwa na rzecz zagranicznego kontrahenta (dalej jako: „Umowa”).

Docelową grupą dla Wnioskodawcy będą klienci, mieszkający poza terytorium Polski, nieprowadzący działalności gospodarczej i nabywający towar na własny użytek.

Dostawcą towaru, na którym będzie spoczywał obowiązek zorganizowania (wysyłki) dostawy, będzie podmiot mający siedzibę poza terytorium Unii Europejskiej (dalej jako: „UE”), w kraju trzecim.

Rola Wnioskodawcy może również zostać poszerzona o ewentualne wsparcie kupującego w postępowaniu reklamacyjnym poprzez kontakt z dostawcą.

Subsumując powyższe, procedura wyglądałaby następująco:

1. Wnioskodawca nawiązuje kontakt z zagranicznym kontrahentem, który jest podatnikiem zgodnie z regulacjami państwa swojej siedziby, którą jest kraj trzeci, spoza UE. Po podpisaniu Umowy między stronami, Wnioskodawca dostaje od kontrahenta listę towarów, ich ceny, warunki dostawy itp.;
2. Następnie, Wnioskodawca prezentuje dany towar na prowadzonej przez siebie stronie internetowej, stosownie do informacji otrzymanych od zagranicznego sprzedawcy;
3. Po dokonaniu zakupu i płatności na rachunek bankowy Wnioskodawcy przez zagranicznego klienta, Wnioskodawca zamawia określony towar u swojego kontrahenta, podając odpowiednie dane nabywcy (w szczególności adres do wysyłki towaru). Ponadto, dokonując zamówienia, Wnioskodawca uiszcza odpowiednią kwotę na rachunek bankowy zagranicznego kontrahenta;
4. Po otrzymaniu zapłaty, towar zostaje wysłany przez kontrahenta zagranicznego bezpośrednio do danego klienta, który zakupił towar za pośrednictwem strony internetowej prowadzonej przez Wnioskodawcę (Wnioskodawca na żadnym etapie nie staje się właścicielem towaru);
5. W myśl zapisów Umowy, Wnioskodawca wysyła zagranicznemu kontrahentowi zestawienie dokonanych transakcji w przyjętym między stronami okresie rozliczeniowym wraz ze stosowną informacją o kwotach wpłaconych przez klientów oraz kwocie uiszczonej przez niego na jego rzecz.
   
   

Potwierdzeniem roli Wnioskodawcy w przedmiotowym rodzaju działalności będzie m.in.:

• Umowa zawarta między Wnioskodawcą a zagranicznym kontrahentem, obejmująca swoimi zapisami m.in. rolę Wnioskodawcy jako pośrednika przy transakcji sprzedaży, obowiązki stron w zakresie wysyłki towaru, czy sposobu dokonywania rozliczenia itp.;
• regulamin, widniejący na prowadzonej przez niego stronie internetowej. Wskazany dokument będzie zawierał zapis, w myśl którego Wnioskodawca jedynie pośredniczy w zamówieniu towaru od kontrahenta zagranicznego w imieniu i na rzecz nabywcy.
  
  

Z tytułu usług pośrednictwa świadczonego na rzecz zagranicznego dostawcy, Wnioskodawcy będzie przysługiwało wynagrodzenie.

Dążąc do ustalenia przysługującego Wnioskodawcy wynagrodzenia z przedmiotowego rodzaju działalności, będzie on prowadził zestawienie zrealizowanych transakcji w oparciu o wyciąg bankowy. Stosownie do poczynionych ustaleń, w ewidencji będą do siebie dopasowane odpowiednio transakcje uznaniowe (kwoty odpowiadające wpłatom dokonywanym przez klientów) oraz transakcje obciążeniowe (kwoty odpowiadające wartości towaru i jego dostawy). Zatem, kwotą stanowiącą wynagrodzenie Wnioskodawcy będzie prowizja (marża) pomiędzy kwotą przelaną na konto bankowe Wnioskodawcy od klienta a kwotą przekazaną do dostawcy (właściciel towaru) tytułem poszczególnych transakcji. Podkreślić należy, że prowizja będzie wypłacana Wnioskodawcy jedynie w przypadku sprzedaży danego produktu. Co istotne, tytułem potwierdzenia wykonanej usługi na rzecz zagranicznego kontrahenta, Wnioskodawca będzie zobowiązany do dostarczenia drogą mailową odpowiedniej ewidencji transakcji występujących w przyjętym przez strony okresie rozliczeniowym.

Wobec tak przedstawionego zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca powziął wątpliwości, co do ujęcia w świetle przepisów ustawy o VAT usługi pośrednictwa, w oparciu o model logistyczny zwany dropshippingiem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy usługa pośrednictwa, świadczona w oparciu o model logistyczny zwany dropshippingiem, na rzecz podmiotu spoza UE podlega opodatkowaniu VAT w Polsce?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Usługa pośrednictwa, świadczona w oparciu o model logistyczny zwany dropshippingiem, na rzecz podmiotu spoza UE, nie podlega opodatkowaniu VAT w Polsce, bowiem w myśl przepisów ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej.

Tym samym, miejscem opodatkowania VAT przedmiotowej usługi będzie kraj spoza UE, w którym siedzibę ma zagraniczny kontrahent Wnioskodawcy.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Pojęcie usługi w świetle przepisów ustawy o VAT.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług opodatkowaniu podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Z powołanych przepisów wynika, że co do zasady świadczeniem usługi jest wszystko co nie stanowi dostawy towarów.

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy zwrócić uwagę na to, że usługą jest tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący z niego korzyść. Tym samym, czynnikiem wyróżniającym określoną czynność jako usługę jest przede wszystkim dążenie do bezpośredniego zaspokojenia określonej potrzeby zamawiającego.

Należy jednak zaznaczyć, że nie każde działanie może zostać uznane za usługę, w rozumieniu przepisów ustawy o VAT. Tym samym, aby tak się stało, winny zostać spełnione łącznie następujące warunki:

1. w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, jedna ze stron (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia;
2. świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne (wynagrodzenie).
   
   

Podsumowując, aby daną czynność uznać za świadczenie usługi, musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Wobec powyższego, w ocenie Wnioskodawcy, czynność przedstawioną w opisie zdarzenia przyszłego należy uznać za świadczenie usług.

Na potwierdzenie swojego stanowiska, Wnioskodawca wskazuje, iż zamierza zawrzeć umowę o świadczenie usług pośrednictwa, której bezpośrednim beneficjentem będzie jego zagraniczny kontrahent. Przedmiotowe świadczenie przyczyni się bowiem do zawarcia transakcji sprzedaży asortymentu (towarów) przez niego oferowanych.

Jednocześnie, podkreślenia wymaga kwestia, że Wnioskodawca nie będzie kupować na własną rzecz danego towaru, a jedynie pośredniczyć w zawarciu transakcji sprzedaży pomiędzy dostawcą a ostatecznym nabywcą.

Jak już wskazano, z tytułu świadczonej usługi Wnioskodawcy będzie przysługiwało wynagrodzenie stanowiące prowizję (marża) określaną jako różnica pomiędzy kwotą przelaną na jego konto bankowe od klienta a kwotą przekazaną do dostawcy (właściciel towaru) tytułem poszczególnych transakcji. Podkreślić również należy, że prowizja będzie wypłacana Wnioskodawcy jedynie w przypadku sprzedaży danego produktu. Potwierdzeniem zrealizowanej usługi, prócz podpisanej między stronami umowy będzie także, dostarczana drogą mailową, ewidencja transakcji występujących w przyjętym przez strony okresie rozliczeniowym.

Definicja dropshippingu.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, Wnioskodawca zamierza poszerzyć prowadzoną dotychczas działalność gospodarczą o świadczenie usług pośrednictwa, w oparciu o model logistyczny zwany dropshippingiem na rzecz zagranicznego kontrahenta. Działalność ta będzie polegać na przeniesieniu procesu wysyłki towaru na dostawcę i będzie prowadzona w formie pośrednictwa handlowego poprzez aukcje internetowe (PKD 47.91).

Model będący przedmiotem wniosku, polega na przeniesieniu na dostawcę procedur wiążących się z wysyłką towaru do odbiorcy. W warunkach takiej transakcji, rolą pośrednika jest zebranie zamówień, a następnie przekazanie ich do dostawcy. Dostawca natomiast, przyjmuje na siebie wysyłkę zamówionego towaru do ostatecznego odbiorcy (https://pl.wikipedia.org/wiki/Dropshipping). Tym samym, rola pośrednika sprowadza się jedynie do pośrednictwa w dostawie towarów. Jednocześnie, pośrednik nie staje się właścicielem tych towarów ani nie dysponuje nimi w żaden inny sposób.

Przesłanki wyłaniające się z powyższego, mają odniesienie do działalności Wnioskodawcy. Opisując planowane czynności, Wnioskodawca wskazał, że zamierza prowadzić stronę internetową, gdzie w atrakcyjny sposób prezentując towary, będzie zbierał zamówienia i przekazywał je do zagranicznego dostawcy (kontrahent Wnioskodawcy). Jednocześnie, przedstawi klientowi ofertę towarów z listy otrzymanej od kontrahenta po podpisaniu Umowy, przy czym to klient zdecyduje o tym, czy zamierza dokonać zakupu. Ponadto, w myśl regulaminu widniejącego na prowadzonej przez Wnioskodawcę stronie internetowej, dokonując zakupu klient będzie miał świadomość roli Wnioskodawcy w całym procesie zakupu jak i kwestii dostawcy towaru przez niego nabytego (zagraniczny kontrahent).

Podkreślono również, że towar będący przedmiotem sprzedaży, będzie docierał bezpośrednio od zagranicznego dostawcy do ostatecznego klienta. Tym samym, rola Wnioskodawcy ograniczy się jedynie do pośrednictwa w płatności i zamówieniach w oparciu o przedstawiony model logistyczny zwany dropshippingiem.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w stanowiskach prezentowanych przez organy podatkowe.

Przykładowo, w interpretacji indywidualnej z dnia 25 czerwca 2015 r., sygn. ILPP1/4512-1- 186/15-4/TK, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej (dalej jako: „DKIS”): „W analizowanej sprawie Wnioskodawca wskazał, że będzie prowadził działalność w formie pośrednictwa handlowego poprzez portal internetowy. Rola Zainteresowanego będzie się sprowadzała do zbierania zamówień, inkasowania wpływów pieniężnych w postaci przelewów bankowych oraz do przesłania zamówienia do Dostawców znajdujących się na terytorium Polski. Dodatkowo, dokonując pośrednictwa handlowego, będzie osiągał zyski stanowiące różnicę pomiędzy kwotą przelaną przelewem bankowym od Klienta a kwotą przekazaną do Dostawcy do poszczególnych transakcji. Wnioskodawca zaznaczył, że zakupiony przez Klienta towar nigdy nie będzie trafiał do pośrednika handlowego, lecz zawsze bezpośrednio do Klienta. Ponadto Zainteresowany wskazał, że przeniesienie prawa do rozporządzania towarem następuje między Dostawcą a nabywcą (Klientem) i ma miejsce w chwili przekazania przez Wnioskodawcę (pośrednika) zapłaty za towar skierowanej od nabywcy (Klienta) do Dostawcy towaru (...) Natomiast w związku z planowaną działalnością gospodarczą (która ma polegać wyłącznie na zbieraniu zamówień, inkasowaniu wpływów oraz przesyłaniu zamówień do Dostawcy) Zainteresowany może wystawiać faktury we własnym imieniu dla Dostawcy, ponieważ to na rzecz Dostawcy będzie świadczył usługi pośrednictwa handlowego i od Dostawcy będzie się domagał określonych zysków, stanowiących różnicę pomiędzy kwotą przelaną przelewem bankowym od Klienta a kwotą przekazaną do Dostawcy do poszczególnych transakcji.”

Podobne wnioski płyną również z interpretacji indywidualnej DKIS z dnia 16 października 2017 r., sygn. 0112-KDIL1-3.4012.333.2017.1 KM.

Podsumowując, w niniejszej sprawie Wnioskodawca będzie świadczył usługę pośrednictwa na rzecz podatnika mającego siedzibę poza granicami Polski.

Miejsce świadczenia usługi.

W przypadku świadczenia usług, dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług ważne jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dana usługa podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Kwestia określenia miejsca świadczenia przy świadczeniu usług została uregulowana przez polskiego ustawodawcę w Rozdziale 3 Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług Dział V ustawy o VAT.

Na potrzeby stosowania przepisów ustawy o VAT dot. miejsca świadczenia, zgodnie z art. 28a ustawy o VAT,

1. ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
      
   2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.
   
   
   

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Artykuł 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy o podatku od towarów i usług. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalania miejsca świadczenia usług.

Podatnikiem, według tej regulacji, jest podmiot wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Jak wskazał Wnioskodawca, jego zagraniczny kontrahent spełnia definicję podatnika, o której mowa w art. 28a ustawy o VAT.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Przy czym w myśl art. 28b ust. 2 ustawy w przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Natomiast w przypadku, gdy podatnik będący usługobiorcą nie posiada siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym posiada on stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu (art. 28b ust. 3 ustawy).

Z powyższych przepisów wynika, że miejscem świadczenia usług, do których nie znajduje zastosowania art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1 a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy na rzecz podatnika działającego w takim charakterze jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę swojej działalności gospodarczej. Jeżeli jednak usługi te są świadczone na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika znajdującego się w miejscu innym niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. W przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą ma stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.

W sytuacji będącej przedmiotem wniosku, Wnioskodawca świadczy usługi pośrednictwa handlowego dla kontrahentów zagranicznych, którzy są podatnikami, zgodnie z regulacjami państwa swojej siedziby, którą jest kraj trzeci, spoza Unii Europejskiej. Ponadto z wniosku nie wynika, aby kontrahent zagraniczny posiadał stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terenie kraju, dla którego świadczona byłaby przedmiotowa usługa.

Tym samym, szereg zastrzeżeń, jakie ustawodawca przewidział dla powołanej w art. 28b ust. 1 ustawy zasady ogólnej, w przedmiotowej sprawie nie będą mieć zastosowania.

Mając na uwadze treść powołanych przepisów prawa w powiązaniu z przedstawionym we wniosku zdarzeniem przyszłym, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż należy stwierdzić, że skoro w okolicznościach przedmiotowej sprawy Wnioskodawca, działając jako podmiot świadczący usługę pośrednictwa w internetowej sprzedaży towaru, w ramach przyjętego modelu dropshippingu, będzie ją wykonywał - jak wskazano - na rzecz podmiotu z siedzibą w kraju trzecim (spoza Unii Europejskiej), to w konsekwencji, w oparciu o normę art. 28b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, czynność ta będzie podlegała opodatkowaniu w kraju siedziby tego usługobiorcy. Wobec tego, świadczona usługa na rzecz podatników spoza UE nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT w Polsce.

Stanowisko zaprezentowane przez Wnioskodawcę znajduje potwierdzenie w ugruntowanej linii interpretacyjnej organów podatkowych. Przykładowo, w interpretacji indywidualnej DKIS z dnia 11 lipca 2017 r., sygn. 0114-KDIP1-2.4012.160.2017.2.RD: „Mając na uwadze wyżej cytowane przepisy oraz opis sprawy należy zatem stwierdzić, że dla usługi będącej przedmiotem wniosku na rzecz podatników (kontrahentów zagranicznych z siedzibą w kraju trzecim, spoza Unii Europejskiej) nie przewidziano szczególnego miejsca świadczenia i podlega ona opodatkowaniu zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy w kraju siedziby usługobiorcy. Tym samym świadczona usługa na rzecz podatników spoza UE nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT w Polsce.”

Analogiczne stanowisko przyjął również Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 19 kwietnia 2016 r., sygn. IBPP1/4512-20/16/LSz: „Odnosząc zatem wyżej cytowane przepisy do przedmiotowych okoliczności sprawy należy stwierdzić, że skoro usługobiorcą świadczonych przez Wnioskodawcę usług pośrednictwa jest kontrahent zagraniczny będący podatnikiem w rozumieniu art. 28a ustawy o VAT, to miejscem świadczenia i opodatkowania usługi pośrednictwa świadczonej przez Wnioskodawcę na rzecz kontrahenta z państwa spoza Unii Europejskiej, który posiada siedzibę działalności gospodarczej w państwie spoza Unii Europejskiej, należy określić zgodnie z ogólną zasadą dotyczącą miejsca świadczenia usług zawartą w art. 28b ust. 1 ustawy, tj. terytorium kraju, w którym usługobiorca posiada siedzibę. W konsekwencji, przedmiotowe usługi nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski.”

Ponadto, podkreślając jednolite stanowisko organów podatkowych w analizowanej kwestii, Wnioskodawca wskazuje, że podobne wnioski płyną również z poniższych interpretacji indywidualnych:

1. Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 7 czerwca 2016 r., sygn. IPPP3/4512-307/16-2/WH;
2. Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 11 kwietnia 2016 r., sygn. ITPP2/4512- 84/16/AD;
3. Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 6 sierpnia 2015 r., sygn. IPTPP2/4512-287/15-4/JSz;
4. Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 25 czerwca 2015 r., sygn. ILPP1/4512-1-186/15-4/T;
5. Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 28 maja 2014 r., sygn. ITPP3/443-83/14/AT.

Reasumując, Wnioskodawca podtrzymuje swoje stanowisko sprowadzające się do poglądu, że na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, wskazana we wniosku usługa pośrednictwa świadczona w oparciu o model zwany dropshippingiem, na rzecz kontrahentów zagranicznych z siedzibą poza Unią Europejską, pozostaje poza zakresem opodatkowania polskim VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie wskazać należy, że przez ustawę o podatku od towarów i usług rozumie się ustawę z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie wskazuje się, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018, poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.