Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-1.4010.285.2018.6.AP
z 15 października 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 12 lipca 2018 r. (data wpływu 24 lipca 2018 r.), uzupełnionym 12 września i 1 października 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia momentu powstania przychodu z tytułu sprzedaży:

• kart podarunkowych  jest prawidłowe,
• voucherów  jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 24 lipca 2018 r. do tutejszego organu wpłynął ww. wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, m.in. dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia momentu powstania przychodu z tytułu sprzedaży kart podarunkowych oraz voucherów.

Ww. wniosek został uzupełniony odpowiednio pismami z 12 września 2018 r. i 1 października 2018 r., będącymi odpowiedzią na wezwania Organu: z 31 sierpnia 2018 r., Znak: 0111-KDIB3-1. 4012.586.2018.2.BW, 0111-KDIB2-1.4010.285.2018.2.AP oraz z 19 września 2018 r., Znak: 0111-KDIB3-1.4012.586.2018.4.BW, 0111-KDIB2-1.4010.285.2018.4.AP.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca  Spółka komandytowo-akcyjna (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”), jest czynnym zarejestrowanym podatnik VAT oraz polskim rezydentem podatkowym prowadzącym działalność gospodarczą w Polsce. W ofercie Spółki znajdują się m.in. usługi jazdy samochodami sportowymi po zamkniętym torze wyścigowym oraz różnego rodzaju towary.

W celu zachowania konkurencyjności na rynku oraz pozyskania nowych klientów, Spółka będzie oferowała karty podarunkowe i vouchery. Obydwa przedmioty są rodzajem znaku legitymacyjnego zakupionego przez klienta w celu późniejszego wykorzystania lub też wręczenia drugiej osobie. Karty podarunkowe i vouchery reprezentują pewną z góry określoną wartość wyłącznie w stosunku do jej wystawcy, w tym wypadku Wnioskodawcy.

Różnica pomiędzy kartą podarunkową a voucherem polega na tym, że pierwsza z nich uprawnia klienta do nabycia dowolnego towaru z asortymentu Spółki lub też dowolnej usługi. Karty podarunkowe są kwotowe, tzn. klient będzie mógł wybrać dowolne towary lub usługi do kwoty wyszczególnionej na karcie podarunkowej, w tym takie które są opodatkowane różnymi stawkami podatku. Karta podarunkowa nie może zostać wymieniona na gotówkę. Jeżeli klient nie wykorzysta podczas zakupów całej kwoty wyszczególnionej na karcie, różnica nie jest zwracana w gotówce, tylko może być wykorzystana w przyszłości. W przypadku, gdy kwota zakupionych towarów przekracza wartość karty podarunkowej, posiadacz karty jest zobowiązany do zapłaty różnicy. Karta podarunkowa jest ważna jeden rok od dnia zakupu. Niewykorzystane środki na karcie (w tym również cała wartość karty), która utraciła ważność, nie są zwracane. Spółka nie ma wpływu na to kiedy, ani czy klient dokona zakupu towarów lub usług za pomocą karty podarunkowej.

Z kolei voucher upoważnia nabywcę do jego wymiany na skonkretyzowany towar lub usługę, np. przejazd samochodem sportowym po torze wyścigowym. Jednakże, zgodnie z regulaminem, usługa może zostać zamieniona na inną, o podobnej wartości wyszczególnionej na voucherze. Voucher reprezentuje określoną kwotę, równą wartości usługi lub towaru. Voucher nie podlega wymianie na gotówkę. Termin ważności vouchera wynosi jeden rok od dnia zakupu, przy czym ważność vouchera może zostać odpłatnie przedłużona o kolejny rok. Nie będzie możliwe wykorzystanie vouchera po upływie terminu lub wymiana jego na gotówkę.

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 7 sierpnia 2018 r. wskazano ponadto, że karty podarunkowe oraz vouchery będą sprzedawane zarówno osobom prowadzącym działalność gospodarczą, jak i osobom fizycznym działalności gospodarczej nieprowadzącym.

Sprzedaż kart podarunkowych lub voucherów będzie uzależniona od spełnienia na rzecz Wnioskodawcy świadczenia pieniężnego w postaci zapłaty kwoty odpowiadającej wartości karty podarunkowej lub vouchera. W przypadku karty podarunkowej  cena będzie ograniczona do jednej z wartości określonej w cenniku Wnioskodawcy (przykładowo 500 zł, 1000 zł 1500 zł itp.). Niemniej jednak posiadacz karty podarunkowej w momencie jej realizacji może dokonać zakupu towarów lub usług w kwocie przekraczającej wartości nominalną karty podarunkowej. W takim wypadku posiadacz karty będzie zobowiązany do dopłaty różnicy.

Z kolei cena vouchera zależy od rodzaju zakupionej usługi, np. rodzaj samochodu (marka i model samochodu). Tym samym ceną vouchera będzie każdorazowo wartość usługi, jaką Wnioskodawca zobowiąże się wykonać w przyszłości dla posiadacza vouchera. Płatność za kartę podarunkową, będzie dokonywana w momencie jej wydania tj. określenia reprezentowanej wartości i przekazania jej płacącemu. Płatność za voucher, będzie dokonywana w momencie jego wydania tj. określenia usługi, którą Wnioskodawca będzie zobowiązany do wykonania oraz przekazania vouchera płacącemu. Klient w momencie nabycia vouchera wybiera określoną usługę o określonej wartości. Voucher może być realizowany w dowolnej dacie w ciągu roku od jego zakupu. Z tego powodu, Wnioskodawca nie wie, kiedy usługa będzie świadczona na rzecz posiadacza vouchera. Ponadto, w momencie realizacji vouchera, posiadacz może zmienić markę i model samochodu oraz tor na którym ma być świadczona usługa. W momencie nabycia vouchera, klient określa jaka usługa ma zostać wykonana przy realizacji vouchera (np. przejazd po torze wyścigowym samochodem marki Tesla model S lub Lamborghini Gallardo LP570-4 Spyder). Niemniej jednak, posiadacz vouchera w momencie jego realizacji może zmienić model i markę samochodu na inny, dostępny w ofercie Wnioskodawcy. Cena voucherów będzie odzwierciedlała wartość usługi. Z racji charakteru świadczonej usługi, nie jest możliwe jej podzielenie na części. Nie będzie możliwości zwrotu vouchera w jakimkolwiek wypadku, jednakże istnieje możliwość odpłatnego przedłużenia ważności vouchera o kolejny rok. Jeżeli wartość usługi będzie niższa niż nominał vouchera, różnica nie będzie zwracana posiadaczowi vouchera.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy prawidłowa jest interpretacja Spółki, że w momencie sprzedaży karty podarunkowej nie powstanie przychód w podatku CIT z tytułu sprzedaży karty podarunkowej, lecz przychód powstanie w momencie realizacji karty podarunkowej, tzn. w momencie zapłaty kartą podarunkową za dostawę towarów lub świadczenie usług?
2. Czy prawidłowa jest interpretacja Spółki, że w momencie sprzedaży voucherów powstaje przychód w podatku CIT?

(pytania oznaczone we wniosku nr 2 i 4).

Ad. 1. Zdaniem Wnioskodawcy, w momencie sprzedaży karty podarunkowej nie powstanie przychód w podatku CIT, lecz powstanie w momencie realizacji karty podarunkowej.

Definicja przychodu jest zawarta w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz.1036 ze zm.; dalej: „ustawa o CIT”). Przepis ten zawiera otwarty katalog kategorii, które traktowane są jako przychód.

Zgodnie art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT przez przychód rozumie się m in. otrzymane wartości pieniężne. Jednocześnie ustawa o CIT posługuje się terminem przychodów związanych z działalnością gospodarczą. Zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy o CIT, przez przychody związane z działalnością gospodarczą uznaje się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane. Jednocześnie podkreśla się w doktrynie, iż przychodem będą wszelkie przysporzenia majątkowe o charakterze trwałym (Małecki Paweł, Mazurkiewicz Małgorzata, CIT. Podatki i rachunkowość. Komentarz, wyd. IX, SIP LEX 2018), a więc takie przysporzenia, które mają charakter definitywny.

Należy mieć na uwadze, iż art. 12 ust. 4 ustawy o CIT wyszczególnia sytuacje, które nie są traktowane jako przychód podatkowy. Zgodnie z pkt 1 rzeczonego przepisu, do przychodów nie zalicza się pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych.

Moment powstania przychodu w CIT określa art. 12 ust. 3a ustawy o CIT, zgodnie z którym jest to dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień wystawienia faktury albo uregulowania należności.

Przechodząc do analizy przedstawionego stanu faktycznego (winno być: zdarzenia przyszłego), należy zauważyć, iż karta podarunkowa jest dokumentem odzwierciedlającym pewną wartość pieniężną, uprawniającą do późniejszego nabycia towarów lub usług, do wysokości kwoty uznanej na danej karcie. W momencie zakupu karty nie dochodzi do przeniesienia żadnych substratów majątkowych i nie zostaje świadczona żadna usługa. Dodatkowo, w chwili nabycia karty podarunkowej Spółce nie jest wiadome, kiedy posiadacz karty nabędzie towary lub usługi.

W takim wypadku, stan faktyczny (winno być: opis zdarzenia przyszłego) przedstawiony przez Wnioskodawcę wypełnia hipotezę przepisu art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o CIT, zgodnie z którym przychodem nie są pobrane wpłaty na poczet przyszłych dostaw towarów i usług. W konsekwencji, obowiązek podatkowy nie może powstać w momencie sprzedaży karty podarunkowej. Natomiast dopiero w chwili realizacji karty podarunkowej przez jej posiadacza, nastąpi po stronie Spółki definitywne przysporzenie majątkowe co spowoduje powstanie przychodu, zgodnie z art. 12 ust. 3 i 3a ustawy o CIT.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w wydanych przez organy podatkowe interpretacjach indywidualnych, przykładowo:

• interpretacji indywidualnej DIS w Poznaniu z 29 lutego 2016 r., Znak: ILPB3/4510-1-537/15-4/AO, w której wskazano, że Skoro przychód podatkowy winien być rozpoznany w momencie wydania towaru, to też otrzymaną zapłatę za voucher należy traktować jako zaliczkę na poczet późniejszego wydania towaru. Tego rodzaju przysporzenia są wyłączone z przychodów na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w myśl którego do przychodów nie zalicza się pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych (...).
• interpretacji indywidualnej DIS w Bydgoszczy z 27 lutego 2017 r., Znak: 0461-ITPB3.4510. 693.2016.1.AK, w której wskazano, że Skoro przychód podatkowy winien być rozpoznany w momencie wydania towaru lub wykonania usługi, toteż otrzymaną zapłatę za voucher należy traktować jako zaliczkę na poczet późniejszego wykonania usługi. Tego rodzaju przysporzenia są wyłączone z przychodów na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w myśl którego do przychodów nie zalicza się pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych. Dopiero zrealizowanie vouchera (wykonanie usługi) będzie implikowało powstanie obowiązku podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych dla Spółki.
  
  

Ad. 2. Zdaniem Wnioskodawcy, w momencie sprzedaży vouchera powstanie przychód w podatku CIT. Definicja przychodu jest zawarta w art. 12 ust. 1 ustawy o CIT. Przepis ten zawiera otwarty katalog kategorii, które traktowane są jako przychód. Zgodnie art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT przez przychód rozumie się m.in. otrzymane wartości pieniężne. Jednocześnie ustawa o CIT posługuje się terminem przychodów związanych z działalnością gospodarczą. Zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy o CIT. przez przychody związane z działalnością gospodarczą uznaje się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane. Jednocześnie podkreśla się w doktrynie, iż przychodem będą wszelkie przysporzenia majątkowe o charakterze trwałym (Małecki Paweł, Mazurkiewicz Małgorzata, CIT. Podatki i rachunkowość. Komentarz, wyd. IX, SIP LEX 2018), a więc takie przysporzenia, które mają charakter definitywny.

Moment powstania przychodu w CIT określa art. 12 ust. 3a ustawy o CIT, zgodnie z którym jest to dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień wystawienia faktury albo uregulowania należności.

Jak już to zostało wyjaśnione w stanie faktycznym, voucher jest dokumentem uprawniającym właściciela do zrealizowania skonkretyzowanego świadczenia, znanego już w momencie jego zakupu. Znany jest rodzaj i wartość tego świadczenia. Voucher nie może zostać wymieniony na innego rodzaju usługę, ani na gotówkę. Tym samym, w momencie zakupu vouchera dochodzi do trwałego przysporzenia majątkowego po stronie Wnioskodawcy.

Powyższe stanowisko znajduje w interpretacjach indywidualnych, wydanych w podobnych stanach faktycznych. Przykładowo w interpretacji indywidualnej DIS w Katowicach z 2 marca 2016 r., Znak: lBPB-1-2/4510-85/16/AK Mając na uwadze wyżej cytowane przepisy oraz opis zdarzenia przyszłego z którego wynika, że bony promocyjne dotyczą konkretnej usługi (badania) oraz że za bon nie może być wyświadczona żadna inna usługa stwierdzić należy, że w przedstawionym zdarzeniu przyszłym mamy do czynienia z zapłatą za konkretną usługę, zatem przychód podatkowy u Wnioskodawcy powstanie zgodnie z art. 12 ust. 3a updop, w momencie zapłaty za tę (skonkretyzowaną) usługę. W przedmiotowej sprawie przepis art. 12 ust. 4 pkt 1 updop nie będzie miał w ogóle zastosowania, gdyż zapłata za bon w sposób definitywny powiększa majątek Spółki i nie ma charakteru zadatku/zaliczki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest częściowo prawidłowe, a częściowo nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036 ze zm., dalej „ustawa o CIT”), przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Stosownie do art. 12 ust. 3 ustawy o CIT, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Ogólną zasadę ustalania momentu uzyskania przychodu związanego z działalnością gospodarczą oraz z działami specjalnymi produkcji rolnej określa art. 12 ust. 3a ustawy o CIT. Zgodnie z tym przepisem, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3g oraz 3j-3m, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.
   
   

Ustawodawca przewidział także szczególną sytuację, gdy strony ustalą, że usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych. Zastosowanie ma wówczas przepis art. 12 ust. 3c ustawy o CIT, zgodnie z którym za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku. Przepis ten ma zastosowanie w przypadku usług o charakterze ciągłym, gdy strony uzgodnią, że regulowanie wzajemnych należności i zobowiązań między stronami będzie obejmować kolejne wyodrębnione umownie okresy świadczenia tych usług w czasie trwania umowy.

Ponadto, w przypadku otrzymania przychodu, o którym mowa w ust. 3, do którego nie stosuje się ust. 3a, 3c i 3d  zgodnie z art. 12 ust. 3e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych  za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty.

W myśl natomiast art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy CIT, do przychodów nie zalicza się pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych, a także otrzymanych lub zwróconych pożyczek (kredytów), w tym również uregulowanych w naturze, z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów).

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT oraz polskim rezydentem podatkowym prowadzącym działalność gospodarczą w Polsce. W ofercie Spółki znajdują się m.in. usługi jazdy samochodami sportowymi po zamkniętym torze wyścigowym oraz różnego rodzaju towary.

W celu zachowania konkurencyjności na rynku oraz pozyskania nowych klientów. Spółka będzie oferowała karty podarunkowe i vouchery. Karty podarunkowe i vouchery reprezentują pewną z góry określoną wartość wyłącznie w stosunku do ich wystawcy, a więc Wnioskodawcy.

Karta podarunkowa uprawnia klienta do nabycia dowolnego towaru z asortymentu Spółki lub też dowolnej usługi. Karty podarunkowe są kwotowe, klient będzie mógł wybrać dowolne towary lub usługi do kwoty wyszczególnionej na karcie podarunkowej, w tym takie, które są opodatkowane różnymi stawkami podatku. Karta podarunkowa nie może zostać wymieniona na gotówkę. Jeżeli klient nie wykorzysta podczas zakupów całej kwoty wyszczególnionej na karcie, różnica nie jest zwracana w gotówce, tylko może być wykorzystana w przyszłości. Posiadacz karty podarunkowej w momencie jej realizacji może dokonać zakupu towarów lub usług w kwocie przekraczającej wartość nominalną karty podarunkowej i wówczas będzie on zobowiązany do dopłaty różnicy. Karta podarunkowa jest ważna jeden rok od dnia zakupu. Niewykorzystane środki na karcie (w tym również cała wartość karty), która utraciła ważność, nie są zwracane. Spółka nie ma wpływu na to kiedy, ani czy klient dokona zakupu towarów lub usług za pomocą karty podarunkowej. Płatność za karty podarunkowe będzie dokonywana w momencie wydania karty podarunkowej.

Z kolei voucher reprezentuje określoną kwotę, upoważnia nabywcę do jego wymiany na skonkretyzowany towar lub usługę. Tym samym ceną vouchera będzie każdorazowo wartość usługi, jaką Wnioskodawca zobowiąże się wykonać w przyszłości dla posiadacza vouchera. Z racji charakteru świadczonej usługi, nie jest możliwe jej podzielenie na części, jednakże usługa może zostać zamieniona na inną o podobnej wartości. Nie będzie możliwości zwrotu vouchera w jakimkolwiek wypadku, Jeżeli wartość usługi będzie niższa niż nominał vouchera, różnica nie będzie zwracana posiadaczowi vouchera. Voucher nie podlega wymianie na gotówkę, a termin jego ważności wynosi jeden rok od dnia zakupu, przy czym ważność vouchera może zostać odpłatnie przedłużona o kolejny rok. Nie będzie możliwe wykorzystanie vouchera po upływie terminu lub jego wymiana na gotówkę. Płatność za voucher będzie dokonywana w momencie jego wydania tj. określenia usługi, którą Wnioskodawca zobowiązany będzie wykonać.

Karta podarunkowa jest dokumentem, który poświadcza przysługujące jego posiadaczowi uprawnienia, np. do otrzymania w oznaczonym terminie pewnego świadczenia lub towaru. Sprzedaż karty nie skutkuje wydaniem towaru, ani świadczeniem usługi, karta nie jest rzeczą, ani prawem majątkowym, nie mieści się także w pojęciu „usługa”.

Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego (www.sjp.pl) „voucher” to:

1. dowód na piśmie,
2. dokument świadczący o zawarciu transakcji,
3. oświadczenie lub upoważnienie na piśmie,
4. certyfikat, list uwierzytelniający.
   
   

Z powyższego wynika, iż voucher jest substytutem pieniądza i umożliwia jedynie dokonanie zapłaty za świadczenia zrealizowane w przyszłości, które będą polegały na wydaniu towarów/wykonaniu usługi w ramach działalności gospodarczej. Należy zatem uznać, iż także wydanie (sprzedaż) vouchera nie jest wydaniem towaru, ani świadczeniem usługi.

Wynikające z otrzymanej karty podarunkowej, czy też z otrzymanego vouchera uprawnienia, niekoniecznie muszą zostać w przyszłości zrealizowane.

Skoro przychód podatkowy winien być, co do zasady, rozpoznany w momencie wydania towaru lub wykonania usługi, toteż otrzymaną zapłatę za kartę podarunkową/voucher, należy traktować jako zaliczkę na poczet późniejszego wykonania usługi. Tego rodzaju przysporzenia są wyłączone z przychodów na podstawie cyt. art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o CIT. Z tej też przyczyny nie jest możliwe potraktowanie otrzymanych wpłat za wydanie karty podarunkowej/vouchera za przychód podatkowy.

Dopiero zatem zrealizowanie karty podarunkowej/vouchera (wydanie rzeczy, wykonanie usługi) będzie skutkowało powstaniem obowiązku podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych dla Spółki. Natomiast w sytuacji, gdy w oznaczonym terminie klient nie zrealizuje uprawnień wynikających z karty podarunkowej/vouchera, Spółka będzie miała obowiązek rozpoznania przychodu w wysokości niewykorzystanej przez klienta w dniu, w którym upłynie termin ważności karty podarunkowej/ vouchera.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia momentu powstania przychodu z tytułu sprzedaży:

• kart podarunkowych  jest prawidłowe,
• voucherów  jest nieprawidłowe.
  
  

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę, na poparcie jego stanowiska, interpretacji indywidualnych, stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego stanu faktycznego, czy też zdarzenia przyszłego.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym,
w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a,
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy przedstawionego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.