Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.515.2018.1.PC
z 15 października 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 1 sierpnia 2018 r. (data wpływu 14 sierpnia 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie

• nieuznania Wnioskodawcy za podatnika VAT z tytułu przeniesienia prawa własności nieruchomości w zamian za odszkodowanie – jest nieprawidłowe
  

• zastosowania zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 14 sierpnia 2018 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania Wnioskodawcy za podatnika VAT z tytułu przeniesienia prawa własności nieruchomości w zamian za odszkodowanie oraz zastosowania zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Na podstawie Decyzji Wojewody z dnia 17 kwietnia 2001 r. Województwo nabyło z mocy prawa z dniem 1 stycznia 1999 r. nieodpłatnie nieruchomość oznaczoną m. in. nr działki 3/2 o pow. 1,7575 ha oraz nr 6/7 o pow. 15,3339 ha. Decyzją Wojewody z dnia 26 września 2017 r. o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej pn.: „Budowa drogi ekspresowej na odcinku od węzła …”, z ww. działek zostały wydzielone działki oznaczone nr ewidencyjnymi 3/18 o pow. 0,4469 i 6/9 o pow. 1,7362 ha, które przeszły na rzecz Skarbu Państwa – GDDKiA za odszkodowaniem. Działki te zostały w ww. Decyzji przeznaczone pod inwestycję.

Decyzją Wojewody z dnia 5 grudnia 2017 r. zostało ustalone odszkodowanie za przedmiotową nieruchomość w łącznej wysokości 645 234,00 zł.

Przedmiotowa nieruchomość gruntowa nie jest zabudowana oraz nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy, działki znajdują się na terenie oznaczonym symbolem ZŁ - tereny lasów (zgodnie z badaniem wypisu z rejestru gruntów). Dla przedmiotowej nieruchomości brak jest decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Nieruchomości te pozostawały w użyczeniu.

W dniu 22 czerwca 2018 r. GDDKiA dokonała płatności wynikającej z przywołanej powyżej Decyzji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w przedstawionym stanie faktycznym Województwo dokonując przeniesienie prawa własności nieruchomości z nakazu organu władzy publicznej w zamian za odszkodowanie, działa jako podatnik VAT i czy czynność ta podlega opodatkowaniu podatkiem VAT?
2. W przypadku uznania, iż stanowisko zaprezentowane przez Wnioskodawcę w zakresie pytania nr 1 zostanie uznane za nieprawidłowe - Czy w przedstawionym stanie faktycznym przeniesienie prawa własności nieruchomości z nakazu organu władzy publicznej w zamian za odszkodowanie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Z 2017 r. Nr 177, poz. 1221 z późn. zm.; dalej - „ustawa o VAT”)?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym, Województwo dokonując przeniesienie prawa własności nieruchomości z nakazu organu władzy publicznej w zamian za odszkodowanie, nie występuje w charakterze podatnika VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, a przedmiotowa czynność nie wchodzi w zakres działalności gospodarczej Wnioskodawcy (w rozumieniu art. 15 ust. 2 tej ustawy) i nie jest opodatkowana podatkiem VAT.

Z uwagi na swą specyfikę jednostki samorządu terytorialnego nie są podmiotami zrównanymi z komercyjnymi przedsiębiorcami. Powyższe wynika chociażby z racji uprzywilejowania tych jednostek poprzez treść art. 15 ust. 6 ustawy o VAT i nieuznawania ich za podatnika w określonych okolicznościach, tj. w przypadku działania w charakterze organu władzy publicznej, którego przymiotu komercyjny przedsiębiorca nie posiada i którego działalność, co do zasady, jest opodatkowana w całości. Z tego też względu rozpatrując w zakresie podatku VAT kwestie uprawnień i obowiązków podmiotów, takich jak jednostki samorządu terytorialnego, należy mieć na względzie okoliczność, że podmioty te - co do zasady - w odniesieniu do niektórych czynności występują jako organ władzy publicznej i nie są uznawane za podatników stosownie do ww. art. 15 ust. 6 ustawy o VAT.

Mając na względzie powyższe należy każdorazowo badać, czy sprzedaż majątku jednostki samorządu terytorialnego podlega wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Należy pamiętać, że w każdym przypadku konieczna jest ocena spełniania przesłanek art. 9 i 13 Dyrektywy 2006/112/WE Rady (odpowiednio art. 15 ustawy o VAT) w konkretnych okolicznościach faktycznych sprawy.

Podkreślić należy, że Województwo nabyło przedmiotową nieruchomość nie w celach handlowych, ale otrzymało ją nieodpłatnie (z mocy prawa) na cele realizacji zadań, do jakich zostało powołane. Przedmiotowa czynność nie wchodzi w zakres działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

W tym kontekście należy mieć na uwadze orzeczenie TSUE z 20 marca 2014 r. w sprawie C-72/13, a także wyrok NSA z 5 grudnia 2014 r. (sygn. akt I FSK 1547/14). Powołane orzeczenia dotyczą wyłączenia przez gminę z zakresu VAT transakcji dotyczących dostawy nieruchomości, jeśli nie działa ona w charakterze podatnika VAT z uwagi na uprzednie nabycie nieruchomości, np.: w drodze darowizny, spadkobrania lub z mocy prawa w wyniku komunalizacji.

Jak czytamy w powołanym orzeczeniu TSUE, „Dyrektywę Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwia się ona opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej transakcji, takich jak te zamierzone przez Gminę, o ile sąd odsyłający stwierdzi, iż transakcje te stanowią działalność gospodarczą w rozumieniu art. 9 ust. 1 tej dyrektywy, oraz iż nie są wykonywane przez rzeczoną gminę w charakterze organu władzy publicznej w rozumieniu art. 13 ust. 1 akapit pierwszy owej dyrektywy. Jeśli jednak należałoby uznać te transakcje za wykonywane przez wspomnianą gminę działającą w charakterze organu władzy publicznej, przepisy dyrektywy 2006/112 nie sprzeciwiałyby się ich opodatkowaniu, gdyby sąd odsyłający stwierdził, że ich zwolnienie mogłoby prowadzić do znaczących zakłóceń konkurencji w rozumieniu art. 13 ust. 2 tej dyrektywy”.

TSUE przypomniał także, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności przez uprawnionego nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Inaczej jest natomiast w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców.

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie powołanego orzeczenia NSA, przyjąć można, że samo nieodpłatne nabycie mienia i jego posiadanie nie jest wystarczające do uznania, iż konstytuuje ono działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT. Przyjąć także można, że istotne jest to, że nieruchomość nigdy nie była wykorzystywana przez Województwo do prowadzenia czynności handlowych, wytwórczych czy usługowych i nie ponosiła ona nakładów inwestycyjnych na to mienie, pełniąc jedynie funkcje właścicielskie. Ponadto należy zwrócić uwagę, iż Województwo nie miało wpływu na nabycie przedmiotowej nieruchomości, co niewątpliwie mogło skutkować nabyciem mienia, które z jego punktu widzenia jest zbędne.

W przedstawionym stanie faktycznym mamy do czynienia właśnie z owym zwykłym wykonywaniem prawa własności przez Wnioskodawcę. Jak już podkreślono, nie nabyto tej nieruchomości w celach handlowych, prowadzenia działalności gospodarczej.

Powyższe stanowisko można również znaleźć m.in. w następujących interpretacjach indywidualnych wydanych przez Dyrektora KIS:

• z 20 kwietnia 2018 r„ sygn. 0112-KDIL1-2.4012.118.2018.1.NF
  

• z 26 kwietnia 2018 r., sygn. 0112-KDIL1-1.4012.133.2018.1.OA
  

oraz w wyroku NSA z 27 października 2017 r., sygn. akt I FSK 254/15.

Podsumowując, w przedstawionym stanie faktycznym, Województwo dokonując przeniesienie prawa własności nieruchomości z nakazu organu władzy publicznej w zamian za odszkodowanie nie występuje w charakterze podatnika VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, a przedmiotowa czynność nie wchodzi w zakres działalności gospodarczej Wnioskodawcy (w rozumieniu art. 15 ust. 2 tej ustawy) i nie jest opodatkowana podatkiem VAT.

Ad.2

W przypadku uznania stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 za nieprawidłowe, w ocenie Wnioskodawcy czynność przeniesienia prawa własności nieruchomości z nakazu organu władzy publicznej w zamian za odszkodowanie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Województwo z dniem 1 stycznia 1999 r. nabyło z mocy prawa nieodpłatnie nieruchomość oznaczoną m. in. nr działek 3/2 o pow. 1,7575 ha i nr 6/7 o pow. 15,3339 ha z obrębu 0025. Na podstawie Decyzji Wojewody z dnia 26 września 2017 r. o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej pn.: „Budowa drogi ekspresowej na odcinku od węzła …", z ww. działek zostały wydzielone działki oznaczone nr ewidencyjnymi 3/18 o pow. 0,4469 ha i nr 6/9 6/9 o pow. 1,7362 ha, które przeszły na rzecz Skarbu Państwa – GDDKiA za odszkodowaniem w wysokości 645 234,00 zł.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 z późn. zm.) zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Mając na względzie fakt, iż przedmiotowa nieruchomość gruntowa nie jest zabudowana jak również nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego oraz brak jest decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu w opinii Wnioskodawcy zasadnym jest zwolnienie z podatku VAT czynności przeniesienia prawa własności przedmiotowej nieruchomości z nakazu organu władzy publicznej w zamian za odszkodowanie dostawy towaru jakim jest odszkodowanie za działki o których mowa powyżej.

Bez znaczenia w tym wypadku pozostaje objęcie wspomnianych wyżej nieruchomości decyzją o pozwoleniu na realizację inwestycji drogowej, gdyż zmiana przeznaczenia wywłaszczonej nieruchomości z terenu niebędącego terenem przeznaczonym pod zabudowę na teren przeznaczony pod zabudowę odbywa się w tym samym momencie, w którym nieruchomość ta staje się z mocy prawa własnością Skarbu Państwa. Konsekwentnie w momencie przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel nieruchomości, w części nie objętej planem, nie mogły być traktowane jako nieruchomości budowlane. Dopiero w związku z przejęciem prawa własności działek (prawa do rozporządzania towarami jak właściciel przez Skarb Państwa), nastąpiła zmiana ich przeznaczenia z terenów niebędących terenami przeznaczonymi pod zabudowę na tereny przeznaczone pod zabudowę. Zmiana ta nie nastąpiłaby jednak, gdyby przedmiotowe nieruchomości nie zostały wywłaszczone.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest

• nieprawidłowew zakresie nieuznania Wnioskodawcy za podatnika VAT z tytułu przeniesienia prawa własności nieruchomości w zamian za odszkodowanie
  

• prawidłowe w zakresie zastosowania zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.
  
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221,z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel w tym również przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie.

Należy podkreślić, że co do zasady dla uznania, że dostawa towarów oraz świadczenie usługi podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, warunkiem jest „odpłatność” za daną czynność, co wynika wprost z powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Z przywołanego przepisu art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy wynika, że czynność polegająca na przeniesieniu z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów (np. nieruchomości) w zamian za odszkodowanie stanowi dostawę towarów. W tej sytuacji bez znaczenia jest fakt, że dostawa nie jest de facto następstwem decyzji właściciela, lecz wynika z nakazu organu władzy publicznej lub z mocy samego prawa. Odszkodowanie w tym przypadku pełni funkcję wynagrodzenia za przeniesienie własności towarów, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną. W konsekwencji należy stwierdzić, że przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów (w tym np. nieruchomości) w zamian za odszkodowanie – na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy – podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zakres opodatkowania podatkiem VAT wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy – opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy – czynności muszą być wykonywane przez podatnika.

Jak stanowi art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Innymi słowy organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych. Stąd też, aby uznać, że organ działa w zakresie swoich funkcji ustawowych i jednocześnie nie korzysta z formy cywilistycznej musi zaistnieć sytuacja tego rodzaju, że przy realizacji danego zadania organ ten wyposażony jest we władztwo publiczne, tj. występuje w pozycji nadrzędnej w stosunku do innych podmiotów uczestniczących w danej czynności.

Z opisu sprawy wynika, że na podstawie Decyzji Wojewody z dnia 17 kwietnia 2001 r. Województwo nabyło z mocy prawa z dniem 1 stycznia 1999 r. nieodpłatnie nieruchomość oznaczoną m. in. nr działki 3/2 o pow. 1,7575 ha oraz nr 6/7 o pow. 15,3339 ha. Decyzją Wojewody z dnia 26 września 2017 r. o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej pn.: „Budowa drogi ekspresowej na odcinku od węzła …”, z ww. działek zostały wydzielone działki oznaczone nr ewidencyjnymi 3/18 o pow. 0,4469 i 6/9 o pow. 1,7362 ha, które przeszły na rzecz Skarbu Państwa – GDDKiA za odszkodowaniem. Działki te zostały w ww. Decyzji przeznaczone pod inwestycję. Decyzją Wojewody z dnia 5 grudnia 2017 r. zostało ustalone odszkodowanie za przedmiotową nieruchomość w łącznej wysokości 645 234,00 zł.

Przedmiotowa nieruchomość gruntowa nie jest zabudowana oraz nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Dla przedmiotowej nieruchomości brak jest decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. W dniu 22 czerwca 2018 r. GDDKiA dokonała płatności wynikającej z przywołanej powyżej Decyzji.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą w pierwszej kolejności tego, czy czynność przekazania z nakazu organu władzy publicznej w zamian za odszkodowanie prawa własności działek gruntu oznaczonych numerami 3/18 i 6/9 stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu VAT.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy wskazać należy, że dokonując odpłatnego zbycia opisanych działek gruntu Wnioskodawca działa jako podatnik prowadzący działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 w zw. z ust. 2 ustawy.

Wobec powyższego należy wskazać, że dostawa działek gruntu przez Województwo na rzecz Skarbu Państwa – GDDKiA, dokonywana w związku z decyzją Wojewody stanowi odpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a Wnioskodawca dla tej czynności działa w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. W tym przypadku, odszkodowanie pełni funkcję wynagrodzenia za przeniesienie własności towarów, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną i ze względu na przedmiot, czynność taka objęta jest podatkiem od towarów i usług. Jednocześnie Wnioskodawca wydając nieruchomość za odszkodowaniem, nie może skorzystać z wyłączenia z opodatkowania na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy.

Potwierdza to stanowisko TSUE zawarte w orzeczeniu z dnia 13 czerwca 2018 r. w sprawie C-665/16 (Minister Finansów przeciwko Gminie Wrocław), w którym Trybunał stwierdza, że: „stanowi transakcję podlegającą opodatkowaniu VAT przeniesienie własności nieruchomości należącej do podatnika VAT na rzecz Skarbu Państwa państwa członkowskiego, dokonane z mocy prawa i w zamian za zapłatę odszkodowania, w sytuacji (…), w której ta sama osoba reprezentuje zarazem organ wywłaszczający i wywłaszczaną gminę, i w której ta ostatnia nadal w praktyce zarządza daną nieruchomością, nawet jeżeli wypłata odszkodowania została dokonana tylko jako wewnętrzne przeksięgowanie w budżecie gminy”.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy zgodnie z którym dokonując przeniesienia prawa własności nieruchomości z nakazu organu władzy publicznej w zamian za odszkodowanie, nie występuje w charakterze podatnika VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, a przedmiotowa czynność nie wchodzi w zakres działalności gospodarczej Wnioskodawcy (w rozumieniu art. 15 ust. 2 tej ustawy) i nie jest opodatkowana podatkiem VAT, należy uznać za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział obniżone stawki podatku oraz zwolnienia od podatku dla dostaw niektórych towarów lub świadczenia niektórych usług, a także określił warunki stosowania tych obniżonych stawek i zwolnień.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z powyższych przepisów wynika, że dostawa gruntów niezabudowanych, które nie są terenami budowlanymi, jest zwolniona od podatku od towarów i usług. Przy czym przeznaczenie określonego gruntu należy oceniać wyłącznie w oparciu o istniejący miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego oraz – w przypadku braku takiego planu – wydane decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że przedmiotowa nieruchomość gruntowa nie jest zabudowana oraz nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Ponadto dla przedmiotowej nieruchomości brak jest decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

W konsekwencji, mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że czynność przekazania przez Województwo z nakazu organu władzy publicznej w zamian za odszkodowanie prawa własności działek gruntu nr 3/18 i 6/9 stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, korzystającą ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, ponieważ nieruchomości te nie stanowią terenów budowlanych, o których mowa w art. 2 pkt 33 ustawy.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zastosowania zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Odnośnie interpretacji powołanych przez Wnioskodawcę z dnia 20 kwietnia 2018 r. sygn. 0112-KDIL1-2.4012.118.2018.1.NF oraz z dnia 26 kwietnia 2018 r. sygn. 0112-KDIL1-1.4012.133.2018.1.OA wskazać należy, że dotyczą one opodatkowania sprzedaży elementów infrastruktury kanalizacyjnej na rzecz gminnej spółki, a zatem rozstrzygają w odmiennym stanie faktycznym od stanu faktycznego przedstawionego w przedmiotowym wniosku. Natomiast organ podatkowy jest zobowiązany traktować indywidualnie każdą sprawę, szczególnie zważywszy na różnorodność i odmienność okoliczności faktycznych występujących w każdej z indywidualnych spraw podlegających rozstrzygnięciu. Interpretacje indywidualne, na które powołuje się Strona nie mogą mieć zatem decydującego wpływu na wydane w przedmiotowej sprawie rozstrzygnięcie.

Również wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego sygn. akt I FSK 254/15 rozstrzyga w odmiennym stanie faktycznym, gdyż dotyczy uznania Gminy za podatnika podatku VAT z tytułu sprzedaży towarów nabytych w drodze spadku. Tym samym stan faktyczny znacznie się różni od zaprezentowanego we wniosku stanu faktycznego i nie może znaleźć zastosowania w przedmiotowej sprawie.

Ponadto należy wskazać, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekle prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.