Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4012.236.2018.1.PK
z 2 października 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 23 sierpnia 2018 r. (data wpływu 29 sierpnia 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia stawki podatku VAT dla usług spedycyjnych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 sierpnia 2018 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia stawki podatku VAT dla usług spedycyjnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (Spółka) jest firmą spedycyjną, czynnym podatnikiem VAT. Jego działalność polega na organizowaniu przewozów ładunków, załatwianiu wszelkich formalności związanej z transportem, nadzorowaniu tego transportu itp.

Kontrahent Wnioskodawcy (kontrahent B), również firma spedycyjna otrzymuje od swojego zleceniodawcy firmy A, zlecenie przewiezienia ładunku z Turcji do Polski. To zlecenie nie wykonuje sam, tylko przekazuje Wnioskodawcy do wykonania, czyli firmie C. Reasumując firma A ma do przewiezienia ładunek z Turcji do polski, zleca tę usługę firmie spedycyjnej B, a ta z kolei zleca Wnioskodawcy, czyli firmie spedycyjne C przewiezienie ładunku z kraju trzeciego, w tym przypadku z Turcji do Polski.

Realizując to zlecenie Spółka wyszukuje firmy transportowej na giełdzie transportowej lub korzysta z własnej bazy informacyjnej dotyczących firm transportowych, która dostarczy ładunek wskazany przez kontrahenta zlecającego z Turcji na miejsce rozładunku w Polsce. W czasie wykonywania tej usługi transportu przez wybraną przez Wnioskodawcę firmę transportową, rola Wnioskodawcy polega na kontaktowaniu się z kierowcą na jakim etapie trasy jest samochód, organizujemy punkt, w którym ma się odbyć odprawa celna. Stara się organizować sprawną odprawę celną, a w razie kłopotów na granicy stara się wyjaśniać problemy. Przez całą trasę przewozu ładunku czuwa nad prawidłowym przebiegiem transportu, nad prawidłowym załadunkiem i rozładunkiem towaru. W czasie wykonywania usługi może się kontaktować wyłącznie z kontrahentem B, tym, który zlecił Wnioskodawcy usługę, nie może się kontaktować z odbiorcą finalnym tej usługi, czyli z kontrahentem A. Właścicielem towaru jest kontrahent finalny A i na niego są wystawiane wszystkie dokumenty odprawy celnej.

Za swoje usługi Spółka wystawia fakturę swojemu zleceniodawcy, firmie B, a firma B z kolei swojemu zleceniodawcy, kontrahentowi finalnemu A. Do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów jest wliczona wartość usługi spedycyjnej wynikająca z faktury zleceniodawcy B, bo to on ma bezpośrednią umowę z kontrahentem finalnym A. Z kolei w wartości usługi wykazanej na fakturze u kontrahenta B dla kontrahenta A jest wartość usługi Wnioskodawcy plus jego marża.

Podsumowując, w podstawie opodatkowania z tytułu importu towarów z Turcji do Polski jest wartość usługi Wnioskodawcy, jednakże pośrednio, a nie bezpośrednio. Wnioskodawca nie ma żadnego dokumentu, z którego jednoznacznie by wynikało, że to on wykonał usługę spedycji w transporcie międzynarodowym i dlatego ma wątpliwości czy postępujemy właściwie stosując stawkę 23% VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Spółka może do swych usług spedycyjnych stosować stawkę 0% VAT na podstawie art. 83 ust 1, pkt 23, w związku z art. 83 ust. 3 pkt 3 i z art. 83 ust. 5 ust. pkt 1?

Zdaniem Wnioskodawcy powinien stosować stawkę 23% VAT do usług spedycyjnych, świadczonych na rzecz swego kontrahenta.

W naszej Spółki należy najpierw wyjaśnić pojęcie usług transportu międzynarodowego, spedycji właściwą stawkę VAT i miejsce świadczenia usług.

Zgodnie z art. 83 ust. 1 pkt 23 VAT, usługi transportu międzynarodowego, podlegają opodatkowaniu według 0% stawki VAT.

Przez pojęcie usług transportu międzynarodowego rozumieć należy przewóz lub inny sposób przemieszczania towarów (art. 83 ust. 3 pkt 1 Vat-u) z:

1. miejsca nadania znajdującego się na terytorium Polski do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza terytorium Unii Europejskiej,
2. z miejsca nadania znajdującego się poza terytorium Unii Europejskiej do miejsca przeznaczenia znajdującego się na terytorium Polski,
3. z miejsca nadania znajdującego się poza terytorium Unii Europejskiej do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza terytorium Unii Europejskiej, jeżeli trasa przebiega tranzytowo przez terytorium Polski,
4. z miejsca nadania znajdującego na terytorium państwa członkowskiego, innego niż terytorium Polski do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza terytorium Unii Europejskiej lub z miejsca nadania znajdującego się poza terytorium Unii Europejskiej do miejsca przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium Polski, jeżeli trasa przebiega tranzytowo przez terytorium Polski.
   
   

Ponadto wskazać należy, iż dyspozycja art, 83 ust. 3 pkt 3 VatU nakazuje, aby za usługi transportu międzynarodowego uznawać także usługi pośrednictwa i spedycji międzynarodowej, o ile są związane z usługami, o których mowa w pkt 1 - 4 powyżej.

W znaczeniu słownikowym „spedycja” to ogół czynności, których celem jest zorganizowanie przewozu rzeczy. Zgodnie z art. 794 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.), przez umowę spedycji spedytor zobowiązuje się za wynagrodzeniem do wysyłania lub odbioru przesyłki albo do dokonania innych usług związanych z jej przewozem.

Spedytor oprócz wysłania lub odbioru przesyłki zobowiązany jest między innymi do:

1. podejmowania czynności potrzebnych do uzyskania zwrotu nienależnie pobranych sum z tytułu przewoźnego, cła i innych należności związanych z przewozem przesyłki,
2. podejmowania czynności potrzebnych do zabezpieczenia praw dającego zlecenie lub osoby przez niego wskazanej względem przewoźnika albo innego spedytora,
3. ponoszenia odpowiedzialności za przewoźników i dalszych spedytorów, którymi posługuje się przy wykonywaniu zlecenia.
   
   

Z art. 800 Kodeksu cywilnego wynika ponadto, że spedytor przy realizacji przewozu nie musi korzystać z usług podmiotów zewnętrznych, lecz może również sam dokonywać przewozu. W takim przypadku spedytor ma jednocześnie prawa i obowiązki przewoźnika.

Z powyższych przepisów wynika, iż pod pojęciem „spedycja” mieści się znacznie szerszy zakres czynności niż pod pojęciem „transport”.

Biorąc powyższe pod uwagę nie ma wątpliwości, że Wnioskodawca świadczy usługi spedycyjne.

W przypadku Wnioskodawcy usługi spedycyjne, o których mowa w pytaniu wykonywane są na zlecenie polskiego podatnika, co oznacza, że opodatkowane będą w Polsce.

W przypadku gdy usługi transportu międzynarodowego lub spedycji międzynarodowej podlegają opodatkowaniu w Polsce, prawo zastosowania względem tych usług 0% stawki VAT jest warunkowe. Zastosowanie powyższej stawki podatku względem usług transportowych i spedycyjnych spełniających kryteria uznania ich za „transport międzynarodowy”, uzależnione jest od posiadania przez podatnika wszystkich dokumentów związanych z transportem, których obowiązek posiadania wynika z treści ustawy VAT.

Świadczący usługę transportu międzynarodowego towarów importowanych, powinien posiadać oprócz dokumentu przewozowego inny dokument potwierdzony przez organy celne, z którego będzie wynikać fakt wliczenia wartości tej usługi do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów, formę i treść stosowanych dokumentów celnych określają przepisy Prawa celnego. Wskazać należy, iż z dokumentów tych powinna wynikać m.in. podstawa opodatkowania importu, bez względu na to, jaka stawka podatku została zastosowana w danym przypadku.

Istotnym jest, aby podatnik świadczący usługi transportu międzynarodowego lub spedycji międzynarodowej, w szczególności w zakresie towarów importowanych, dysponował takimi dokumentami, które pozwalają precyzyjnie określić miejsce nadania towaru oraz jego identyfikację, jednostki realizujące transport oraz fakt wliczenia wartości usługi transportowej do podstawy opodatkowania z tytułu importu. W ocenie Wnioskodawcy w przypadku towarów importowanych prawo do zastosowania preferencyjnej stawki podatku VAT ma bowiem wyłącznie podmiot, który posiada oprócz dokumentów, o których mowa w art. 83 ust. 5 pkt 1 Vat-u, dokument potwierdzony przez urząd celny, z którego jednoznacznie wynika fakt wliczenia wartości usługi do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów.

Stawka 0% VAT może mieć zastosowanie jedynie do tej wartości usługi transportowej, która została wliczona do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów. Powyższe z kolei powinno mieć odzwierciedlenie w dokumencie celnym.

Jak wynika z przytoczonych wyżej zasad stosowania stawki 0% VAT, niezbędnym jest udowodnienie, że wartość usługi Wnioskodawcy wchodzi do podstawy opodatkowania importu towarów. Niestety wprost z dokumentów celnych nie wynika, że usługi Wnioskodawcy stanowią składnik podstawy opodatkowania importu towarów, jednak pośrednio tak jest, gdyż usługa Wnioskodawcy stanowi główny składnik faktury zleceniodawcy Wnioskodawcy, a jego faktura jest bezpośrednio ujęta w podstawie opodatkowania importu towarów z Turcji.

W związku z tym Wnioskodawca uważa, że obowiązuje go stawka 23% VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 ze zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. import towarów, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - stosownie do definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (z zastrzeżeniem art. 2a).

Przez terytorium państwa trzeciego należy rozumieć terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3 – art. 2 pkt 5 ustawy.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W przypadku świadczenia usług, istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dana usługa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług regulują przepisy art. 28a do 28o ustawy.

Stosownie do art. 28a ustawy – na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

1. ilekroć jest mowa o podatniku – rozumie się przez to:
   
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
   2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.
   
   

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na mocy art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalania miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji, jest podmiot wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Ogólna zasada dotycząca określania miejsca świadczenia usług na rzecz podatników zawarta została w art. 28b ust. 1 ustawy, zgodnie z którym – miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 2 pkt 7 ustawy, przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej.

Powyższa definicja kładzie nacisk przede wszystkim na czynność faktyczną, czyli przywóz towaru. Dla zaistnienia importu nie ma znaczenia cel przywozu bądź stosunek prawny, w ramach którego dokonano przywozu.

Na podstawie art. 26a ust. 1 ustawy, miejscem importu towarów jest terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie ich wprowadzenia na terytorium Unii Europejskiej.

Podstawowa stawka podatku, stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Przy czym, zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednocześnie ustawodawca przewidział obniżone stawki oraz zwolnienia od podatku dla dostaw niektórych towarów i świadczenia niektórych usług oraz określił warunki stosowania obniżonych stawek i zwolnień. Należy przy tym mieć na względzie, że zastosowanie obniżonej stawki lub zwolnienia od podatku - jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania - możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

W myśl art. 83 ust. 1 pkt 23 ustawy – stawkę podatku w wysokości 0% stosuje się do usług transportu międzynarodowego.

Natomiast stosownie do art. 83 ust. 3 ustawy – przez usługi transportu międzynarodowego, o których mowa w ust. 1 pkt 23, rozumie się:

1. przewóz lub inny sposób przemieszczania towarów:
   
   1. z miejsca wyjazdu (nadania) na terytorium kraju do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Unii Europejskiej,
   2. z miejsca wyjazdu (nadania) poza terytorium Unii Europejskiej do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) na terytorium kraju,
   3. z miejsca wyjazdu (nadania) poza terytorium Unii Europejskiej do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Unii Europejskiej, jeżeli trasa przebiega na pewnym odcinku przez terytorium kraju (tranzyt),
   4. z miejsca wyjazdu (nadania) na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Unii Europejskiej lub z miejsca wyjazdu (nadania) poza terytorium Unii Europejskiej do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, jeżeli trasa przebiega na pewnym odcinku przez terytorium kraju;
2. przewóz lub inny sposób przemieszczania osób środkami transportu morskiego, lotniczego i kolejowego:
   
   1. z miejsca wyjazdu na terytorium kraju do miejsca przyjazdu poza terytorium kraju,
   2. z miejsca wyjazdu poza terytorium kraju do miejsca przyjazdu na terytorium kraju,
   3. z miejsca wyjazdu poza terytorium kraju do miejsca przyjazdu poza terytorium kraju, jeżeli trasa przebiega na pewnym odcinku przez terytorium kraju (tranzyt);
3. usługi pośrednictwa i spedycji międzynarodowej, związane z usługami, o których mowa w pkt 1 i 2.
   
   

Jak stanowi art. 83 ust. 5 ustawy – dokumentami stanowiącymi dowód świadczenia usług, o których mowa w ust. 1 pkt 23, są w przypadku transportu:

1. towarów przez przewoźnika lub spedytora – list przewozowy lub dokument spedytorski (kolejowy, lotniczy, samochodowy, konosament morski, konosament żeglugi śródlądowej), stosowany wyłącznie w komunikacji międzynarodowej, lub inny dokument, z którego jednoznacznie wynika, że w wyniku przewozu z miejsca nadania do miejsca przeznaczenia nastąpiło przekroczenie granicy z państwem trzecim, oraz faktura wystawiona przez przewoźnika (spedytora), z zastrzeżeniem pkt 2;
2. towarów importowanych – oprócz dokumentów, o których mowa w pkt 1, dokument potwierdzony przez urząd celno-skarbowy, z którego jednoznacznie wynika fakt wliczenia wartości usługi do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów;
3. towarów przez eksportera – dowód wywozu towarów;
4. osób – międzynarodowy bilet lotniczy, promowy, okrętowy lub kolejowy, wystawiony przez przewoźnika na określoną trasę przewozu dla konkretnego pasażera.
   
   

Z przytoczonego powyżej przepisu art. 83 ust. 5 ustawy jednoznacznie wynika, że prawo podatnika do zastosowania preferencyjnej stawki podatku VAT nie jest nieograniczone. Aby zastosować dla usług transportu międzynarodowego stawkę podatku w wysokości 0% konieczne jest bowiem dopełnienie określonych warunków w zakresie dokumentowania tych usług. Podatnik powinien posiadać w swojej dokumentacji dowody wiarygodne, potwierdzające wykonanie i charakter usługi, tj. faktyczne świadczenie usługi transportu międzynarodowego. Jak wynika z art. 83 ust. 5 pkt 1 ustawy, prawo do zastosowania dla usług międzynarodowego transportu towarów stawki podatku 0% uzależnione jest od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, że w wyniku przewozu towaru z miejsca nadania do miejsca przeznaczenia nastąpiło przekroczenie granicy z państwem trzecim. Istotą przywołanego przepisu jest zobowiązanie podatnika do udowodnienia, że towary będące przedmiotem transportu rzeczywiście przekroczyły granicę z państwem trzecim.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca - jako podwykonawca - dokonał usługi spedycyjnej w związku transportem międzynarodowym z Turcji do Polski na rzecz firmy polskiej, posiadającej siedzibę Polsce. Za swoje usługi Spółka wystawia fakturę swojemu zleceniodawcy, który z kolei wystawia fakturę swojemu zleceniodawcy, kontrahentowi finalnemu, w których jest zawarta wartość usługi Wnioskodawcy. Wartość faktury wystawionej przez zleceniodawcę na rzecz finalnego kontrahenta jest wliczona do podstawy opodatkowania importu towarów. Wnioskodawca nie ma żadnego dokumentu, z którego jednoznacznie by wynikało, że to on wykonał usługę spedycji w transporcie międzynarodowym. Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą stawki podatku VAT jaką winien opodatkować ww. usługę.

Należy wskazać, że prawo do zastosowania obniżonej stawki podatku VAT w wysokości 0% do usług spedycyjnych związanych transportem towarów importowanych ma wyłącznie podmiot, posiadający dokumenty, o których mowa w art. 83 ust. 5 pkt 1 ustawy oraz potwierdzony przez urząd celno-skarbowy dokument, z którego jednoznacznie wynika fakt wliczenia wartości usługi do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów. Wynika to wprost z przepisów art. 83 ust. 5 pkt 1 i 2 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca nie będzie posiadać łącznie dokumentów, o których mowa w art. 83 ust. 5 pkt 1 ustawy oraz potwierdzonego przez urząd celny dokumentu, z którego jednoznacznie będzie wynikać fakt wliczenia wartości usługi do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów. Ponadto jak wyjaśnia Wnioskodawca do podstawy opodatkowania będzie wliczona wartość usługi określona na podstawie faktury wystawionej przez usługobiorcę (firmę spedycyjną B) na rzecz kontrahenta finalnego, zatem to ten dokument będzie widniał w odprawie celnej. Należy zatem uznać, że to nie wartość usługi Wnioskodawcy jest wliczona do wartości podstawy opodatkowania importu lecz wartość usługi kontrahenta B, a w konsekwencji dokument z którego jednoznacznie wynika fakt wliczenia wartości usługi do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów przez urząd celno-skarbowy nie może się odnosić do usługi Wnioskodawcy.

Zatem przedmiotowa usługa świadczona przez Wnioskodawcę będzie podlegać opodatkowaniu stawką podatku 23%, na podstawie art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Przedmiotowa interpretacja dotyczy wyłącznie zapytania Zainteresowanego. Inne kwestie nieobjęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach - ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.