INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 września 2011r. (data wpływu 3 października 2011r.), uzupełnionym pismem z dnia 27 grudnia 2011r. (data wpływu 30 grudnia 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie odliczenia podatku z faktur dokumentujących dalsze okresowe opłaty leasingowe samochodu osobowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 października 2011r. został złożony ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie odliczenia podatku z faktur dokumentujących dalsze okresowe opłaty leasingowe samochodu osobowego.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 27 grudnia 2011r. (data wpływu 30 grudnia 2011r.) będącym odpowiedzią na wezwanie z dnia 20 grudnia 2011r. znak IBPP3/443-1100/11/IK, IBPBI/2/423-1215/11/MO.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Podatnik, prowadzący indywidualną działalność gospodarczą, prowadzący księgę przychodów i rozchodów, w dniu 31 sierpnia 2011 roku dokonał aportu swojego przedsiębiorstwa do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej Wnioskodawca) w zamian za co otrzymał dodatkowe udziały w spółce z o.o. Podatnik prowadził działalność w całości opodatkowaną podatkiem od towarów i usług.

W ramach aportu przedsiębiorstwa podatnik wniósł:

1. Środki trwałe – amortyzowane u podatnika,
2. Narzędzia (np. śrubokręty, piły, zaciskarki, lutownice) i drobne wyposażenie np. kaski ochronne, gaśnice itp.) wykorzystywane przy świadczeniu usług, zaliczone bezpośrednio w koszty u podatnika.
3. Niskocenne składniki majątku np. biurka, krzesła, telefony stacjonarne – zaliczone w koszty podatkowe u podatnika w dacie zakupu.
4. Materiały i towary służące wykonywaniu usług tj. kable, przekaźniki, złącza itp.
   
   

W ramach prowadzonego przedsiębiorstwa podatnik zawarł w dniu 11 kwietnia 2008r., umowę leasingu samochodu osobowego (Citroen Berlingo). Umowa została zawarta na okres 60 miesięcy. W dniu jej zawarcia spełniała warunki określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych wymienionych w 23b ust. 11. Zgodnie z ustaleniami między Wnioskodawcą, a podatnikiem umowa ta zostanie w ramach umowy cesji przeniesiona na Wnioskodawcę. Podatnik odliczał VAT od rat leasingowych zgodnie z obowiązującymi przepisami (60% nie więcej niż 6.000 zł). Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. Samochód osobowy jest wykorzystywany przez Wnioskodawcę do wykonywania wyłącznie czynności opodatkowanych stawką podstawową. Umowa leasingu samochodu osobowego nie została zarejestrowana we właściwym urzędzie skarbowym przez podatnika wnoszącego aport.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (sformułowane ostatecznie w piśmie z dnia 27 grudnia 2011r.):

Czy Wnioskodawcy przysługiwać będzie prawo do odliczenia podatku naliczonego od płaconych przez siebie rat leasingowych w związku z podpisaniem umowy cesji dotyczącej leasingu samochodu osobowego zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym, tj. 60% nie więcej niż 6.000 zł...

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z tym, iż dojdzie do zawarcia nowej umowy z przedsiębiorstwem leasingowym – Wnioskodawca nabędzie prawo do odliczenia podatku od towarów i usług zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym czyli 60% nie więcej niż 6.000 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

1. z tytułu nabycia towarów i usług,
2. potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
3. od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu

– z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 11 lit. b ustawy z dnia 16 grudnia 2010r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652), zwanej dalej: „ustawą nowelizującą”, z dniem 1 stycznia 2011r. zostały uchylone przepisy art. 86 ust. 3-7a ustawy o podatku od towarów i usług. Natomiast dodano m.in.:

• przepis art. 86a ust. 1-10 ustawy o podatku od towarów i usług, w którym określono zasady odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony,
• przepis art. 88a ustawy o podatku od towarów i usług, określający zasady odliczenia paliwa do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.
  
  

Stosownie do art. 9 pkt 2 ustawy nowelizującej, dodane przepisy art. 86a ust. 1-10 oraz art. 88a wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2013r.

Natomiast, w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2012r. kwestie związane z odliczeniem podatku od towarów i usług związanego z nabyciem samochodów oraz paliw, regulują odpowiednio przepisy art. 3 oraz art. 4 ustawy nowelizującej.

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy (tj. od dnia 1 stycznia 2011r.) do dnia 31 grudnia 2012r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1 (tj. ustawy o podatku od towarów i usług), stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Z kolei art. 3 ust. 2 ustawy nowelizującej stanowi, iż przepis ust. 1 nie dotyczy:

1. pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
2. pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
3. pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
4. pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
5. pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do niniejszej ustawy;
6. pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą – jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
7. przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:
   • odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
   • oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.
   
   

W myśl art. 3 ust. 3 ustawy nowelizującej, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 2 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

Stosownie do art. 3 ust. 6 ustawy nowelizującej, w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 1, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6.000 zł.

Natomiast art. 6 ust. 1 ustawy nowelizującej stwierdza, że przepisu art. 3 ust. 6 oraz art. 5 nie stosuje się do pojazdów samochodowych będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, w stosunku do których przysługiwało podatnikowi, na dzień poprzedzający dzień wejścia w życie niniejszej ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z takiej umowy i do których nie miał zastosowania art. 86 ust. 7 ustawy zmienianej w art. 1.

W myśl art. 6 ust. 2 ustawy nowelizującej, przepis ust. 1 ma zastosowanie:

1. w odniesieniu do umowy zawartej przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, bez uwzględniania zmian tej umowy po wejściu w życie niniejszej ustawy, oraz
2. pod warunkiem że umowa została zarejestrowana we właściwym urzędzie skarbowym do dnia 31 stycznia 2011r.
   
   

Przepis art. 86 ust. 7 ustawy, obowiązujący do dnia 31 grudnia 2010r., stanowił, iż w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 3, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6.000 zł.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w ramach prowadzonego przedsiębiorstwa podatnik zawarł w dniu 11 kwietnia 2008r., umowę leasingu samochodu osobowego (Citroen Berlingo). Umowa została zawarta na okres 60 miesięcy. Zgodnie z ustaleniami między Wnioskodawcą, a podatnikiem umowa ta zostanie w ramach umowy cesji przeniesiona na Wnioskodawcę. Podatnik odliczał VAT od rat leasingowych zgodnie z obowiązującymi przepisami (60% nie więcej niż 6.000 zł). Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. Samochód osobowy jest wykorzystywany przez Wnioskodawcę do wykonywania wyłącznie czynności opodatkowanych stawką podstawową.

W tym miejscu wskazać należy, że umowa cesji leasingu, która dla nowego leasingobiorcy przejmującego określoną w umowie liczbę rat do spłaty, jest umową cywilnoprawną i nie rodzi przejęcia praw i obowiązków dotychczasowego leasingobiorcy na gruncie prawa podatkowego. Umową cywilnoprawną nie można przenieść uprawnień (przywilejów) podatkowych. Ich sukcesję regulują przepisy Działu III Rozdziału 14 w art. 93-94 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.). Przejęcie praw i obowiązków na gruncie prawa podatkowego może nastąpić tylko we wskazanych sytuacjach. Jednakże w przytoczonych przepisach nie ma uregulowania dotyczącego umowy cesji leasingu.

W związku z tym, że podatnik nie stał się sukcesorem praw i obowiązków podatkowych wynikających z umowy leasingu, nie jest związany limitem odliczenia podatku od towarów i usług obowiązującym poprzedniego leasingobiorcę.

W przedmiotowej sprawie, nie dochodzi do zmiany przedmiotu leasingu – samochodu osobowego, ale leasingobiorcy, co powoduje, że kolejny leasingobiorca również ma prawo do odliczenia 60% kwoty podatku naliczonego z kolejno otrzymanych faktur dokumentujących opłaty leasingowe, aż do osiągnięcia limitu odliczeń w wysokości 6.000 zł.

Reasumując, należy stwierdzić, że Wnioskodawca, który użytkuje samochód osobowy na podstawie umowy leasingu, niezależnie od tego, czy jest pierwszym użytkownikiem, czy też którymś w kolejności, ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, przy czym kwota podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od raty lub innych płatności, które wynikają z umowy leasingu i są udokumentowane fakturami. Suma tych kwot w okresie użytkowania samochodu osobowego przez Wnioskodawcę nie może przekroczyć kwoty 6.000 zł. Należy jednak zastrzec, że prawo do odliczenia podatku naliczonego od rat leasingowych, przysługuje Wnioskodawcy tylko pod warunkiem wykorzystywania przedmiotu leasingu do wykonywania czynności opodatkowanych oraz w braku przesłanek wyłączających prawo do odliczenia podatku naliczonego określonych w art. 88 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia przedstawionego stanu faktycznego.

Należy zauważyć, że analiza przedmiotu umów cywilnoprawnych nie mieści się w ramach wyznaczonych przez art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Minister Finansów nie jest zatem uprawniony do oceny prawnej umów zawieranych przez Wnioskodawcę dotyczących leasingu samochodu osobowego.

Dodatkowo informuje się, iż ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych została zawarta w odrębnym rozstrzygnięciu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi –Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.