INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 30 listopada 2011 r. (data wpływu 2 grudnia 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 21 lutego 2011 r. (data wpływu 23 lutego 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia od akcyzy wyrobów węglowych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 grudnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia od akcyzy wyrobów węglowych. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 21 lutego 2011 r. (data wpływu 23 lutego 2011 r.) w zakresie doprecyzowania opisanego zdarzenia przyszłego i stanowiska oraz przeformułowania pytania.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca wskazał, iż od dnia 2 stycznia 2012 r. następuje nowelizacja ustawy o podatku akcyzowym w zakresie opodatkowania węgla i koksu akcyzą. Zgodnie z Dyrektywą Energetyczną (2003/96/WE) i ustawą o podatku akcyzowym węgiel i koks będą opodatkowane akcyzą.

W ustawie z dnia 16 września 2011 r. o redukcji niektórych obowiązków obywateli i przedsiębiorców (Dz. U. Nr 232, poz.1378) ujęto w zwolnieniach od podatku akcyzowego produkcję wyrobów z pozostałych surowców niemetalicznych - produkcję ceramicznych wyrobów gospodarstwa domowego.

Ustawa zwalnia od akcyzy wyroby węglowe zużywane m.in. w procesach mineralogicznych tzn. procesy sklasyfikowane w nomenklaturze NACE pod kodem Dl 26 (Rozporządzenie Rady (EWG) nr 3037/90 Dl 26.21).

Wnioskodawca zajmuje się produkcją ceramiki szlachetnej (porcelany) zgodnie z art. 31a ust. 2 pkt 7 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. i zakupuje węgiel (kod CN 2701) na potrzeby firmy i do odsprzedaży wytworzonego ciepła.

Kotłownia Zainteresowanego posiada 3 kotły o mocy 2,3MW każdy. Latem pracuje 1 kocioł dostarczający ciepło technologiczne do zasilania suszarń suszących półfabrykaty oraz ciepłą wodę (woda do mycia dla pracowników, stołówka zakładowa, stanowiska naklejania kalki, stanowiska czyszczenia wyrobów surowych i półfabrykatów). Zimą pracują 2 kotły dostarczające energię cieplną: ciepło technologiczne, ciepła woda użytkowa, centralne ogrzewanie zakładu i centralne ogrzewanie budynku na ul. Powstańców Śląskich (sprzedaż). Szacuje się, że sprzedaż energii cieplnej w roku 2011 wyniesie 1,3% produkcji.

Ciepło uzyskane ze spalania węgla przeznaczone jest:

• do ogrzewania suszarń w procesie technologicznym,
• do ogrzewania wody używanej do namaczania naczyń i kalkomanii w procesie dekorowania,
• do ogrzewania wody używanej do czyszczenia półfabrykatów,
• do ogrzewania wody przeznaczonej do higieny osobistej pracowników,
• do ogrzewania pomieszczeń w okresie zimowym.
  
  

Całość ciepłej wody jest podawana tą samą siecią przepływową.

Wytwarzane ciepło można podzielić na trzy kategorie:

• ciepło technologiczne i socjalne związane z produkcją,
• ogrzewanie biur,
• sprzedaż na cele wymienione w ustawie w art. 3la ust. 2 pkt 3.
  
  

Sprzedaż ciepła następuje do pomieszczeń budynku administrowanych przez Urząd Miasta (gospodarstwa domowe, biblioteka publiczna, klub kulturalno-oświatowy).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zużywany przez Wnioskodawcę węgiel może być zwolniony z akcyzy...

Zdaniem Wnioskodawcy, węgiel jest zużywany bezpośrednio do podtrzymania procesu produkcyjnego (ciepło technologiczne, ciepła woda do kalki ceramicznej i czyszczenia półfabrykatów, itp.) jak i pośrednio (woda dla pracowników, ogrzewanie budynków produkcyjnych i biur, itd.). Bez zużycia węgla do produkcji ciepłej wody i centralnego ogrzewania fabryka nie mogłaby funkcjonować prawidłowo. Zatem zwolnienie z akcyzy powinno dotyczyć całości zakupionego węgla.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”, wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe oraz wyroby tytoniowe, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

W treści złożonego wniosku wskazano, że Wnioskodawca zajmuje się produkcją ceramiki szlachetnej (porcelany) określonej w art. 31a ust. 2 pkt 7 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. i zakupuje węgiel (kod CN 2701) na potrzeby firmy i do odsprzedaży wytworzonego ciepła.

Kotłownia Zainteresowanego posiada 3 kotły o mocy 2,3MW każdy. Latem pracuje 1 kocioł dostarczający ciepło technologiczne do zasilania suszarń suszących półfabrykaty oraz ciepłą wodę (woda do mycia dla pracowników, stołówka zakładowa, stanowiska naklejania kalki, stanowiska czyszczenia wyrobów surowych i półfabrykatów). Zimą pracują 2 kotły dostarczające energię cieplną: ciepło technologiczne, ciepła woda użytkowa, centralne ogrzewanie zakładu i centralne ogrzewanie budynku (sprzedaż). Szacuje się, że sprzedaż energii cieplnej w roku 2011 wyniesie 1,3% produkcji.

Ciepło uzyskane ze spalania węgla przeznaczone jest:

• do ogrzewania suszarń w procesie technologicznym,
• do ogrzewania wody używanej do namaczania naczyń i kalkomanii w procesie dekorowania,
• do ogrzewania wody używanej do czyszczenia półfabrykatów,
• do ogrzewania wody przeznaczonej do higieny osobistej pracowników,
• do ogrzewania pomieszczeń w okresie zimowym.
  
  

Całość ciepłej wody jest podawana tą samą siecią przepływową.

Wytwarzane ciepło można podzielić na trzy kategorie:

• ciepło technologiczne i socjalne związane z produkcją,
• ogrzewanie biur,
• sprzedaż na cele wymienione w ustawie w art. 3la ust. 2 pkt 3.
  
  

Sprzedaż ciepła następuje do pomieszczeń budynku administrowanego przez Urząd Miasta (gospodarstwa domowe, biblioteka publiczna, klub kulturalno-oświatowy).

Wnioskodawca ma wątpliwość, czy zużywany przez Wnioskodawcę węgiel w całości podlega zwolnieniu od akcyzy.

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 1a ustawy, wyroby węglowe to wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 załącznika nr 1 do ustawy.

Pod poz. 19 tego załącznika został wymieniony węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych o kodzie CN ex 2701.

Umieszczenie dopisku „ex” przy konkretnym kodzie CN ma na celu zawężenie tych wyrobów do tych, które spośród danego grupowania spełniają warunki sprecyzowane przez ustawodawcę w rubryce „Nazwa wyrobu (grupa wyrobów)”. Dopisek „ex” umieszczony przy rozpatrywanych przez nas pozycjach załącznika oznacza, iż wyroby o podanych tam kodach należy traktować zawężająco, czyli np. nie wszystkie wyroby oznaczone kodem CN 2701, lecz te spośród nich, które są opisane w danej pozycji.

Natomiast zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, do wyrobów energetycznych, w rozumieniu ustawy, zalicza się między innymi w punkcie 2 - wyroby objęte pozycjami CN 2701, 2702 oraz od 2704 do 2715.

Z kolei paliwami opałowymi w rozumieniu art. 86 ust. 3 ustawy są wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do celów opałowych, z wyłączeniem wyrobów, o których mowa w ust. 2 czyli z wyłączeniem paliw silnikowych.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, iż wyrobami akcyzowymi są:

1. węgiel brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych;
2. koks i półkoks, z węgla, węgla brunatnego (lignitu) lub torfu, nawet aglomerowany, węgiel retortowy – jeżeli są przeznaczone do celów opałowych,
3. jak również wszelkie wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do celów opałowych.

Podobnie kwestia określenia wyrobów akcyzowych jest uregulowana w prawie wspólnotowym, to jest w Dyrektywie Rady 2008/118/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie ogólnych zasad dotyczących podatku akcyzowego, uchylającej dyrektywę 92/12/EWG oraz w Dyrektywie Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej.

W przepisie art. 1 Dyrektywy Rady 2008/118/WE mówi się, iż dyrektywa ta ustanawia ogólne zasady dotyczące podatku akcyzowego nakładanego bezpośrednio lub pośrednio na konsumpcję poniższych wyrobów, zwanych dalej „wyrobami akcyzowymi”, a w podpunkcie a) tego przepisu jako wyroby akcyzowe wymienia się produkty energetyczne i energię elektryczną objęte dyrektywą 2003/96/WE.

Z kolei przepis art. 2 dyrektywy 2003/96/WE mówi, iż dla celów niniejszej dyrektywy, pojęcie „produkty energetyczne” stosuje się do produktów wymienionych w podpunkcie b) tego przepisu, objętych kodami CN 2701, 2702 i 2704 do 2715.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy, należy stwierdzić, iż węgiel jest wyrobem akcyzowym, jeżeli jest przeznaczony do celów opałowych.

W ustawie, jak i w przepisach wspólnotowych brak jest definicji ustawowej, która precyzowałaby sformułowanie „do celów opałowych”. Zwrot - „zużycie w celach opałowych” był rozpatrywany przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie pod numerem C-240/01, gdzie orzeczono, że pomimo braku w przepisach wspólnotowych takiej definicji, to i tak państwa członkowskie nie mają prawa do formułowania własnych definicji, gdyż mogłoby to doprowadzić do rozbieżności pomiędzy poszczególnymi państwami członkowskimi w definiowaniu celu opałowego, a to z kolei mogłoby sprzeciwić się zasadzie równości i uczciwości konkurencji.

Jednocześnie TSUE w rozpatrywanym stanie faktycznym, dotyczącym wykorzystania w celach opałowych olejów stwierdził, iż zużycie w celach opałowych odnosi się do sytuacji, w których energia cieplna uzyskiwana w następstwie spalania olejów jest używana w celach grzewczych niezależnie od ostatecznego celu procesu ogrzewania. Ponadto TSUE w tym wyroku stwierdził, że „cel nakładania na oleje mineralne podatku akcyzowego jako podatku konsumpcyjnego przemawia za interpretowaniem wyrażenia użycie jako paliwo opałowe (…), jako wyrażenia odnoszącego się do wszystkich przypadków, w których oleje mineralne ulegają spalaniu i wytworzona w ten sposób energia cieplna jest używana do ogrzewania, niezależnie od ostatecznego celu procesu ogrzewania, w tym przekształcenia lub rozpadu substancji absorbującej energię cieplną w trakcie procesu chemicznego lub przemysłowego. We wszystkich tych przypadkach oleje mineralne ulegają zużyciu i muszą być opodatkowane akcyzą”.

Zgodnie z art. 9a ust. 1 pkt 6 ustawy, w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest użycie wyrobów węglowych do celów innych niż wskazane w art. 31a ust. 2, przy czym za takie użycie uważa się naruszenie warunków zwolnienia, jak i sprzedaż, dostawę wewnątrzwspólnotową albo eksport wyrobów węglowych przez podmiot korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 2, niebędący pośredniczącym podmiotem węglowym, zamiast użycia go do celów zwolnionych.

W myśl ww. art. 31a ust. 2 pkt 7 ustawy, zwalnia się od akcyzy wyroby węglowe zużywane w procesach mineralogicznych, elektrolitycznych i metalurgicznych oraz do redukcji chemicznej; procesy mineralogiczne oznaczają procesy sklasyfikowane w nomenklaturze NACE pod kodem DI 26 „produkcja produktów z pozostałych surowców niemetalicznych” w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 3037/90 z dnia 9 października 1990 r. w sprawie statystycznej klasyfikacji działalności gospodarczej we Wspólnocie Europejskiej (Dz. Urz. UE L 293 z 24.10.1990, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 02, t. 04, str. 177, z późn. zm.).

Na mocy art. 31a ust. 4 ustawy, warunkiem zwolnienia, o którym mowa w ust. 2, jest prowadzenie ewidencji wyrobów węglowych zużywanych do celów zwolnionych z wyłączeniem podmiotów, o których mowa w ust. 2 pkt 3.

Ewidencja, o której mowa w ust. 4, może być prowadzona w formie papierowej lub elektronicznej, po uprzednim pisemnym poinformowaniu właściwego naczelnika urzędu celnego o formie jej prowadzenia. Ewidencja powinna zawierać informacje umożliwiające ustalenie ilości wysłanych lub otrzymanych wyrobów węglowych zwolnionych od akcyzy ze względu na przeznaczenie, terminu wysłania lub odbioru tych wyrobów, a także miejsca odbioru w przypadku ich przemieszczania, oraz informacje o dokumentach dostawy i kodzie CN wyrobów węglowych. Ewidencja oraz dokument dostawy powinny być przechowywane do celów kontroli przez okres 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ewidencja została sporządzona, a dokument dostawy potwierdzony przez odbiorcę (art. 31a ust. 5-7 ustawy).

Mając na uwadze opis zdarzenia przyszłego oraz argumentację przedstawioną we własnym stanowisku przez Wnioskodawcę jak i przytoczone wyżej przepisy, należy stwierdzić, iż zużycie węgla o kodzie CN 2701 dokonywane przez niego w procesach mineralogicznych będzie zwolnione od akcyzy pod warunkiem prowadzenia ewidencji określonej w art. 31a ust. 4 ustawy.

Z kolei węgiel zużywany do wyprodukowania ciepła w celu sprzedaży, do ogrzewania budynków produkcyjnych, biur i na cele socjalne podlega opodatkowaniu akcyzą, gdyż cele te nie zostały wskazane w art. 31a ust. 2 ustawy.

Z uwagi na to że nie można zgodzić się ze stanowiskiem Zainteresowanego w pełnym zakresie należało uznać stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.