Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.463.2018.1.DP
z 13 grudnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 800 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 31 października 2018 r. (data wpływu 6 listopada 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy rozwiązanie Umowy przez Spółkę dominującą i Spółki zależne poprzez zgodne oświadczenie stron złożone w formie aktu notarialnego w okresie istnienia PGK, będzie skutkowało utratą, w dniu rozwiązania Umowy PGK, statusu podatnika PDOP przez PGK oraz zakończeniem w tym dniu roku podatkowego PGK – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 listopada 2018 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy rozwiązanie Umowy przez Spółkę dominującą i Spółki zależne poprzez zgodne oświadczenie stron złożone w formie aktu notarialnego w okresie istnienia PGK, będzie skutkowało utratą, w dniu rozwiązania Umowy PGK, statusu podatnika PDOP przez PGK oraz zakończeniem w tym dniu roku podatkowego PGK.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Podatkowa Grupa Kapitałowa (dalej: „Wnioskodawca” lub „PGK”) jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: „PDOP”), podlegającym w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Spółką dominującą w PGK jest Spółka Akcyjna (dalej: „Spółka dominująca” lub „SA”).

Spółka dominująca wraz z innymi spółkami kapitałowymi będącymi podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych, podlegającymi w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, powiązanymi kapitałowo ze Spółką dominującą (dalej: „Spółki zależne”) tworzy od dnia 1 stycznia 2018 r. podatkową grupę kapitałową w rozumieniu art. 1a ustawy o PDOP. Zawarta przez Spółkę dominującą oraz Spółki zależne w dniu 26 września 2017 r. umowa o utworzeniu PGK (dalej: „Umowa”) została zarejestrowana przez właściwego naczelnika urzędu skarbowego w dniu 30 października 2017 r.

SA pełni w PGK funkcję spółki dominującej, o której mowa w art. 1a ust. 2 pkt 1 lit. b ustawy o PDOP, reprezentując tym samym podatkową grupę kapitałową, zgodnie z art. 1a ust. 3a ustawy o PDOP, w zakresie obowiązków wynikających z ustawy o PDOP oraz z przepisów Ordynacji podatkowej.

PGK spełnia wszystkie warunki uznawania jej za podatnika w rozumieniu ustawy o PDOP w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2018 r., o których mowa w art. 1a ust. 2 pkt 1 ustawy o PDOP. W szczególności PGK tworzą wyłącznie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością lub spółki akcyjne, mające siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej:

1. których przeciętny kapitał zakładowy, określony w sposób, o którym mowa w art. 1a ust. 2b ustawy o PDOP, przypadający na każdą z tych spółek, jest nie niższy niż 500.000 zł (z uwzględnieniem regulacji art. 1a ust. 2b ustawy o PDOP);
2. Spółka dominująca (w rozumieniu art. 1a ust. 2 pkt 1 lit. b ustawy o PDOP), posiada bezpośredni 75% udział w kapitale zakładowym lub w tej części kapitału zakładowego Spółek zależnych (tj. spółek zależnych, o których mowa w art. 1a ust. 2 pkt 1 lit. b ustawy o PDOP), która na podstawie przepisów o komercjalizacji i prywatyzacji nie została nieodpłatnie lub na zasadach preferencyjnych nabyta przez pracowników, rolników lub rybaków albo która nie stanowi rezerwy mienia Skarbu Państwa na cele reprywatyzacji;
3. Spółki zależne nie posiadają udziałów w kapitale zakładowym innych spółek tworzących PGK;
4. w Spółce dominującej oraz w Spółkach zależnych nie występują zaległości we wpłatach podatków stanowiących dochód budżetu państwa.
   
   

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U. z 2017 r., poz. 2175), przepisy ustawy zmienianej w art. 2 (tj. ustawy o PDOP, w tym w pkt 1 w zakresie art. 1a ustawy o PDOP), w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się również do podatkowych grup kapitałowych utworzonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy.

Rok podatkowy PGK pokrywa się z rokiem kalendarzowym.

Wnioskodawca nie może wykluczyć sytuacji, w której Spółka dominująca i Spółki zależne podejmą decyzję o rozwiązaniu Umowy poprzez zgodne oświadczenie woli, złożone w formie aktu notarialnego. Rozwiązanie Umowy nie będzie spowodowane naruszeniem warunków, o których mowa w art. 1a ust. 2 pkt 3 i 4 ustawy o PDOP, lecz nastąpi w wyniku zgodnego oświadczenia woli członków PGK o rozwiązaniu Umowy, zgodnie z cywilistyczną zasadą swobody umów. Rozwiązanie Umowy PGK zostanie w takiej sytuacji zgłoszone przez Spółkę dominującą jako spółkę reprezentującą PGK, do właściwego naczelnika urzędu skarbowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy rozwiązanie Umowy przez Spółkę dominującą i Spółki zależne poprzez zgodne oświadczenie stron złożone w formie aktu notarialnego w okresie istnienia PGK (tj. po rozpoczęciu pierwszego roku podatkowego PGK), będzie skutkowało utratą, w dniu rozwiązania Umowy PGK, statusu podatnika PDOP przez PGK oraz zakończeniem w tym dniu roku podatkowego PGK?

Zdaniem Wnioskodawcy, rozwiązanie Umowy przez Spółkę dominującą i Spółki zależne poprzez zgodne oświadczenie stron złożone w formie aktu notarialnego, w okresie istnienia PGK (tj. po rozpoczęciu pierwszego roku podatkowego PGK), będzie skutkowało utratą, w dniu rozwiązania Umowy PGK, statusu podatnika PDOP przez PGK oraz zakończeniem w tym dniu roku podatkowego PGK.

Możliwość rozwiązania umowy podatkowej grupy kapitałowej w drodze zgodnego oświadczenia stron

Zgodnie z art. 1a ust. 2 pkt 2 ustawy o PDOP, jednym z warunków uznania podatkowej grupy kapitałowej za podatnika jest zawarcie pomiędzy spółką dominującą i spółkami zależnymi umowy w formie aktu notarialnego o utworzeniu na okres co najmniej 3 lat podatkowych podatkowej grupy kapitałowej oraz jej zarejestrowanie przez właściwego naczelnika urzędu skarbowego.

Art. 1a ust. 3 ustawy o PDOP określa essentialia negotii umowy podatkowej grupy kapitałowej. Zgodnie z tym przepisem, umowa taka musi zawierać co najmniej:

1. wykaz spółek tworzących podatkową grupę kapitałową oraz wysokość ich kapitału zakładowego;
2. informację o udziałowcach (akcjonariuszach) i wysokości ich udziału w kapitale zakładowym w spółce dominującej i w spółkach zależnych tworzących podatkową grupę kapitałową, posiadających co najmniej 5% udziałów (akcji) tych spółek;
3. określenie czasu trwania umowy;
4. określenie przyjętego roku podatkowego.
   
   

Przepisy ustawy o PDOP dopuszczają również możliwość dokonywania zmian umowy PGK, o czym stanowi art. 1a ust. 8 ustawy o PDOP, w myśl którego spółka dominująca obowiązana jest zgłosić właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego zmiany umowy oraz zmiany w kapitale zakładowym spółek tworzących podatkową grupę kapitałową, a także zmiany w stanie faktycznym lub w stanie prawnym skutkujące naruszeniem warunków uznania podatkowej grupy kapitałowej za podatnika podatku dochodowego - w terminie 30 dni od dnia zaistnienia tych okoliczności.

Zgodnie z regulacjami ustawy o PDOP, spółki wchodzące w skład podatkowej grupy kapitałowej nie mogą jednak zmienić umowy w następującym zakresie:

• po rejestracji umowy PGK nie może być rozszerzona o inne spółki ani pomniejszona o którąkolwiek ze spółek tworzących tę grupę, z wyjątkiem przejęcia spółki tworzącej podatkową grupę kapitałową przez inną spółkę z tej podatkowej grupy kapitałowej, chyba że połączenie spółek tworzących podatkową grupę kapitałową prowadzi do zmniejszenia ich liczby poniżej dwóch (art. 1a ust. 6 ustawy o PDOP);
• do przedłużenia okresu funkcjonowania PGK jest wymagane zawarcie nowej umowy, podlegającej zgłoszeniu i zarejestrowaniu przez właściwego naczelnika urzędu skarbowego (art. 1a ust. 9 ustawy o PDOP).
  
  

Ustawa o PDOP nie zmienia zatem w żaden sposób cywilnoprawnego charakteru umowy o utworzeniu podatkowej grupy kapitałowej, wprowadzając jedynie pewne ograniczenia dotyczące zasady swobody umów określonej w art. 3531 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1025 ze zm. - dalej: „KC”). W myśl zasady swobody umów, strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Skoro zatem podatkowa grupa kapitałowa może być utworzona w ramach zasady swobody umów wedle uznania stron, poprzez złożenie zgodnych oświadczeń woli przez strony umowy (tj. poprzez zawarcie w formie aktu notarialnego przewidzianej przepisami prawa umowy cywilnoprawnej o utworzeniu PGK), należy również przyjąć, że w taki sam sposób umowa może zostać rozwiązana.

Brak jest przy tym jakichkolwiek przepisów prawa podatkowego, które wykluczałyby możliwość rozwiązania umowy podatkowej grupy kapitałowej w drodze zgodnego oświadczenia stron. Dodatkowo, w opinii Wnioskodawcy, ograniczenie takie nie może być domniemane, a zatem brak takiej możliwości musiałby wyraźnie wynikać z przepisu prawa.

Jednocześnie, skoro ustawa o PDOP przewiduje możliwość pozbawienia podatkowej grupy kapitałowej statusu podatnika z uwagi na naruszenie określonych w ustawie o PDOP warunków, a zatem z przyczyn „zawinionych” przez spółki tworzące grupę, to tym bardziej należy uznać za dopuszczalne rozwiązanie umowy z uwagi na zgodną wolę stron, w przypadku braku wystąpienia zdarzeń „zawinionych” (czyli naruszających warunki uznania grupy za podatnika). Przeciwne stanowisko prowadziłoby bowiem do wniosku (zdaniem Wnioskodawcy - sprzecznego z treścią stosunku prawnego, jakim jest Umowa), iż rozwiązanie PGK utworzonej na mocy zgodnych oświadczeń jej członków możliwe jest wyłącznie w przypadku naruszenia warunków uznania jej za podatnika. To zarazem oznaczałoby, że Spółka dominująca i Spółki zależne nie mogą kształtować stosunku prawnego (tj. Umowy) i doprowadzić do jego rozwiązania przez zgodne oświadczenie stron, a jedynie przez naruszenie przepisów o utworzeniu tego stosunku prawnego (tj. naruszenie warunków Umowy).

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie również w doktrynie prawa podatkowego. W Komentarzu do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wyd. II, Biblioteka podatkowa, pod red. A. Huchla wprost stwierdzono, że: „nie ma przeszkód do rozwiązania umowy (PGK) przez strony, jak też do wykreślenia umowy z rejestru na wniosek stron”. Analogiczne stanowisko zajęli także autorzy monografii „Podatkowa grupa Kapitałowa” (A. Nowak, J. Czerwiński, Ł. Dominik, K. Dyba, T. Leszczewski, G. Sprawka, P. Suchocki, A. Turska, J. Wierzejska, Podatkowa grupa Kapitałowa, Warszawa 2015, wyd. 1): „zgodnie z zasadą wyrażoną w PDOPrU, zarówno zmiana w stanie faktycznym, jak i w stanie prawnym, która powoduje naruszenie warunku uznania PGK za podatnika podatku dochodowego, powoduje utratę przez grupę tego statusu. Utratę statusu podatnika będzie więc powodowało np. przekształcenie spółki tworzącej grupę w spółkę osobową, obniżenie kapitału zakładowego spółki lub spółek tworzących grupę w sposób powodujący naruszenie przez całą grupę warunku wskazanego w art. 1a ust. 2 pkt 1 lit. a PDOPrU, zmniejszenie udziału spółki dominującej w kapitale zakładowym (lub odpowiedniej jego części określonej w przepisach ustawy z 30.8.1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji, tj. Dz.U. z 2013 r. poz. 216 ze zm.) którejkolwiek ze spółek zależnych do poziomu poniżej 95%, nabycie lub objęcie przez spółkę zależną udziału w kapitale zakładowym innej spółki tworzącej grupę, powstanie zaległości którejkolwiek ze spółek we wpłatach podatków stanowiących dochód budżetu państwa itp. Przy tym zbycie udziałów (akcji), objętych na podstawie przepisów o komercjalizacji i prywatyzacji lub w związku z reprywatyzacją, oraz dalszy obrót tymi udziałami (akcjami) przez ich posiadaczy nie stanowi naruszenia warunków uznania PGK za podatnika podatku dochodowego. Utratę statusu podatnika przez PGK będzie powodowało także rozwiązanie przez spółki umowy o utworzeniu PGK”.

Stanowisko przedstawione przez Wnioskodawcę znajduje potwierdzenie w wydawanych przez organy podatkowe interpretacjach indywidualnych. Przykładowo, w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 25 maja 2017 r. (nr 0111-KDIB1-2.4010.33.2017.2.MS) potwierdzono stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym „(...) przepisy Ustawy CIT nie regulują bezpośrednio skutku rozwiązania PGK przez zgodne oświadczenie stron o rozwiązaniu umowy o utworzeniu PGK złożone w formie aktu notarialnego. Treść art. 1a ust. 10 Ustawy CIT stanowi, że w razie, gdy w okresie obowiązywania umowy wystąpią zmiany w stanie faktycznym lub w stanie prawnym, zależne od którejkolwiek ze stron umowy, które naruszają warunki uznania podatkowej grupy kapitałowej za podatnika podatku dochodowego, dzień naruszenia któregokolwiek z tych warunków, z zastrzeżeniem ust. 12, oznacza utratę statusu podatnika oraz koniec jej roku podatkowego. Zdaniem Wnioskodawcy, umowę zawartą w formie aktu notarialnego, rozwiązującą Umowę o utworzeniu PGK należy potraktować, jako zmianę w stanie faktycznym i prawnym zależną od stron umowy, w wyniku czego utworzona przez nie PGK traci status podatnika i kończy swój rok podatkowy”.

Również w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 4 września 2015 r. (nr IPPB5/4510-599/15-2/RS), organ podatkowy potwierdził stanowisko wnioskodawcy, iż „(...) skoro PGK została utworzona w ramach swobody umów wedle uznania stron, w drodze porozumienia tj. przez złożenie zgodnych oświadczeń woli przez strony umowy PGK (tj. przez zawarcie umowy cywilnoprawnej o utworzeniu PGK przez Spółkę Zależną i Spółkę Dominującą w przewidzianej przepisami prawa formie aktu notarialnego), należy również przyjąć, że w taki sam sposób umowa o utworzenie PGK może zostać rozwiązana przez Spółkę Zależna i Spółkę Dominująca. Brak jest przy tym jakichkolwiek przepisów prawa podatkowego, które wykluczałyby taką możliwość, w szczególności - możliwości rozwiązania umowy PGK nie wyklucza ani ustawa o CIT, ani ustawa - Ordynacja podatkowa”.

Skutki rozwiązania umowy podatkowej grupy kapitałowej poprzez zgodne oświadczenie woli stron

Jak zostało wcześniej wskazane, zgodnie z art. 1a ust. 8 ustawy o PDOP, spółka dominująca obowiązana jest zgłosić właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego zmiany umowy oraz zmiany w kapitale zakładowym spółek tworzących podatkową grupę kapitałową, a także zmiany w stanie faktycznym lub w stanie prawnym skutkujące naruszeniem warunków uznania podatkowej grupy kapitałowej za podatnika podatku dochodowego - w terminie 30 dni od dnia zaistnienia tych okoliczności.

Zgodnie natomiast z art. 1a ust. 10 ustawy o PDOP, w przypadku gdy w okresie obowiązywania umowy wystąpią zmiany w stanie faktycznym lub w stanie prawnym skutkujące naruszeniem warunków uznania podatkowej grupy kapitałowej za podatnika podatku dochodowego, dzień poprzedzający dzień wystąpienia tych zmian, z zastrzeżeniem ust. 12, jest dniem, w którym następuje utrata przez podatkową grupę kapitałową statusu podatnika oraz koniec jej roku podatkowego.

Przepisy ustawy o PDOP nie odnoszą się zatem wprost do skutku rozwiązania umowy podatkowej grupy kapitałowej poprzez zgodne oświadczenie stron złożone w formie aktu notarialnego. Zdaniem Wnioskodawcy, w takiej sytuacji bez wątpienia dochodzi do utraty przez podatkową grupę kapitałową statusu podatnika, gdyż nie będzie spełniona przesłanka z art. 1a ust. 2 pkt 2 ustawy o PDOP. Dojdzie bowiem do rozwiązania umowy oraz niespełnienia wymogu zawarcia przez spółkę dominującą i spółki zależne, w formie aktu notarialnego, umowy o utworzeniu na okres co najmniej 3 lat podatkowych, podatkowej grupy kapitałowej. Brak obowiązywania umowy podatkowej grupy kapitałowej powoduje z kolei niemożność kontynuacji jej istnienia.

W konsekwencji, zastosowanie powinien znaleźć cytowany powyżej art. 1a ust. 10 ustawy o PDOP. Rozwiązanie umowy jest bowiem zmianą w stanie faktycznym i prawnym, zależną od wszystkich stron umowy i narusza warunek uznania podatkowej grupy kapitałowej za podatnika PDOP (tym warunkiem jest bowiem obowiązywanie umowy, która jednak w wyniku zgodnego oświadczenia stron zostanie rozwiązana).

Takie stanowisko znajduje również potwierdzenie w praktyce organów podatkowych. W interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 21 października 2016 r. (nr IPPB5/4510-983/15-2/BC) organ podatkowy potwierdził stanowisko podatnika, zgodnie z którym „(...) rozwiązanie Umowy przez Spółkę dominującą i Spółki zależne poprzez zgodne oświadczenie stron złożone w formie aktu notarialnego, w okresie istnienia PGK (tj. po rozpoczęciu pierwszego roku podatkowego PGK), będzie skutkowało utratą, w dniu rozwiązania Umowy PGK, statusu podatnika pdop przez PGK oraz zakończeniem w tym dniu roku podatkowego PGK”.

Podobnie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 4 września 2015 r. (nr IPPB5/4510-599/15-2/RS) uznano za prawidłowy pogląd wnioskodawcy, iż „(...) rozwiązanie umowy PGK przez Spółkę Zależną oraz Spółkę Dominującą przez zgodne oświadczenie stron (w okresie istnienia Podatkowej Grupy Kapitałowej posiadającej status podatnika CIT) złożone w formie aktu notarialnego będzie skutkowało utratą, w dniu rozwiązania PGK przez zgodne oświadczenie stron, statusu podatnika CIT przez Podatkową Grupę Kapitałową oraz zakończeniem w tym dniu roku podatkowego Podatkowej Grupy Kapitałowe”.

Jednocześnie Wnioskodawca zwraca uwagę, iż pomimo zmiany od dnia 1 stycznia 2018 r. brzmienia wskazanych powyżej przepisów dotyczących podatkowych grup podatkowych oraz ich numeracji (tj. zapisów art. 1a ustawy o PDOP), nie zmienił się ich sens, w związku z czym stanowiska przedstawione w powołanych w niniejszym wniosku interpretacjach indywidualnych, dotyczących stanu prawnego obowiązującego do dnia 31 stycznia 2017 r., pozostają aktualne również w obecnym stanie prawnym.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, Spółka dominująca i Spółki zależne są uprawnione do rozwiązania Umowy w drodze zgodnego oświadczenia woli, złożonego w formie aktu notarialnego. Rozwiązanie Umowy po rozpoczęciu pierwszego roku podatkowego PGK będzie skutkowało utratą, w dniu rozwiązania Umowy, statusu podatnika PDOP przez PGK oraz zakończeniem w tym dniu roku podatkowego PGK.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Należy zaznaczyć, że z dniem 1 stycznia 2018 r. weszła w życie ustawa z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U. z 2017 r., poz. 2175, dalej: „ustawa nowelizująca”), w której dokonano zmiany m.in. art. 1a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036, z późn. zm., dalej: „updop”).

Zatem zgodnie z aktualnym brzmieniem art. 1a ust. 2 updop, podatkowa grupa kapitałowa jest podatnikiem, jeżeli spełnione są łącznie następujące warunki:

1. podatkową grupę kapitałową mogą tworzyć wyłącznie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością lub spółki akcyjne, mające siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli:
   
   1. przeciętny kapitał zakładowy, określony w sposób, o którym mowa w ust. 2b, przypadający na każdą z tych spółek, jest nie niższy niż 500 000 zł,
   2. jedna ze spółek, zwana dalej „spółką dominującą”, posiada bezpośredni 75% udział w kapitale zakładowym lub w tej części kapitału zakładowego pozostałych spółek, zwanych dalej „spółkami zależnymi”, która na podstawie przepisów o komercjalizacji i prywatyzacji nie została nieodpłatnie lub na zasadach preferencyjnych nabyta przez pracowników, rolników lub rybaków albo która nie stanowi rezerwy mienia Skarbu Państwa na cele reprywatyzacji,
   3. spółki zależne nie posiadają udziałów w kapitale zakładowym innych spółek tworzących tę grupę,
   4. w spółkach tych nie występują zaległości we wpłatach podatków stanowiących dochód budżetu państwa;
2. umowa o utworzeniu podatkowej grupy kapitałowej, zwana dalej „umową”:
   
   1. została zawarta przez spółkę dominującą i spółki zależne, w formie aktu notarialnego, na okres co najmniej 3 lat podatkowych,
   2. została zarejestrowana przez naczelnika urzędu skarbowego;
3. po utworzeniu podatkowej grupy kapitałowej spółki tworzące tę grupę spełniają warunki wymienione w pkt 1 lit. a-c, a ponadto:
   
   1. 3 nie korzystają ze zwolnień podatkowych określonych w art. 17 ust. 1 pkt 34 lub 34a oraz ze zwolnień od podatku dochodowego na podstawie odrębnych ustaw,
   2. w przypadku dokonania transakcji, o których mowa w art. 9a ust. 1d, z podmiotami, o których mowa w art. 11, niewchodzącymi w skład podatkowej grupy kapitałowej, nie ustalają lub nie narzucają warunków różniących się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty;
4. podatkowa grupa kapitałowa osiągnie za każdy rok podatkowy udział dochodów, określonych zgodnie z art. 7 ust. 1, w przychodach - w wysokości co najmniej 2%.
   
   
   

Zgodnie z art. 1a ust. 10 updop, w przypadku gdy w okresie obowiązywania umowy wystąpią zmiany w stanie faktycznym lub w stanie prawnym skutkujące naruszeniem warunków uznania podatkowej grupy kapitałowej za podatnika podatku dochodowego, dzień poprzedzający dzień wystąpienia tych zmian, z zastrzeżeniem ust. 12, jest dniem, w którym następuje utrata przez podatkową grupę kapitałową statusu podatnika oraz koniec jej roku podatkowego. Dzień wystąpienia zmian, o których mowa w zdaniu pierwszym, jest pierwszym dniem roku podatkowego spółek, które przed tym dniem tworzyły podatkową grupę kapitałową.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że spółka dominująca wraz z innymi spółkami kapitałowymi będącymi podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych, podlegającymi w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, powiązanymi kapitałowo ze Spółką dominującą tworzy od dnia 1 stycznia 2018 r. podatkową grupę kapitałową. PGK spełnia wszystkie warunki uznawania jej za podatnika w rozumieniu updop. Wnioskodawca wskazał, że nie może wykluczyć sytuacji, w której Spółka dominująca i Spółki zależne podejmą decyzję o rozwiązaniu Umowy poprzez zgodne oświadczenie woli, złożone w formie aktu notarialnego. Rozwiązanie Umowy nie będzie spowodowane naruszeniem warunków, o których mowa w art. 1a ust. 2 pkt 3 i 4 updop, lecz nastąpi w wyniku zgodnego oświadczenia woli członków PGK o rozwiązaniu Umowy.

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy ustalenia czy rozwiązanie Umowy przez Spółkę dominującą i Spółki zależne poprzez zgodne oświadczenie stron złożone w formie aktu notarialnego w okresie istnienia PGK, będzie skutkowało utratą, w dniu rozwiązania Umowy PGK, statusu podatnika przez PGK oraz zakończeniem w tym dniu roku podatkowego PGK.

Mając na uwadze brzmienie art. 1a ust. 10 updop należy stwierdzić, że nieprawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy zgodnie z którym, rozwiązanie Umowy przez Spółkę dominującą i Spółki zależne poprzez zgodne oświadczenie stron złożone w formie aktu notarialnego, w okresie istnienia PGK (tj. po rozpoczęciu pierwszego roku podatkowego PGK), będzie skutkowało utratą, w dniu rozwiązania Umowy PGK, statusu podatnika PDOP przez PGK oraz zakończeniem w tym dniu roku podatkowego PGK.

Zgodnie z przytoczonym już wcześniej przepisem art. 1a ust. 10 updop, w przypadku gdy w okresie obowiązywania umowy wystąpią zmiany w stanie faktycznym lub w stanie prawnym skutkujące naruszeniem warunków uznania podatkowej grupy kapitałowej za podatnika podatku dochodowego, dzień poprzedzający dzień wystąpienia tych zmian, z zastrzeżeniem ust. 12, jest dniem, w którym następuje utrata przez podatkową grupę kapitałową statusu podatnika oraz koniec jej roku podatkowego.

Należy zwrócić uwagę na to, że zgodne oświadczenie woli Spółki dominującej oraz Spółek zależnych o rozwiązaniu PGK złożone w formie aktu notarialnego spowoduje zmiany w stanie faktycznym/stanie prawnym umowy PGK. Zmiany te będą stanowiły naruszenie warunków uznania podatkowej grupy kapitałowej za podatnika podatku dochodowego. Biorąc pod uwagę ww. art. 1a ust. 10 updop, należy stwierdzić, że utrata statusu podatnika PGK oraz zakończenie roku podatkowego PGK nastąpi w dniu poprzedzającym podpisanie oświadczenia woli o rozwiązaniu PGK a nie, w dniu jej rozwiązania jak przyjmował Wnioskodawca.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres:Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.