Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-3.4012.664.2018.6.APR
z 13 grudnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 28 września 2018 r. (data wpływu 3 października 2018 r.), uzupełnionym w dniach 14 listopada i 5 grudnia 2018 r. (daty wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• zwolnienia od podatku dostawy nieruchomości oraz prawa do wyboru opcji opodatkowania (w przypadku budynków lub budowli) – jest prawidłowe,
• udokumentowania sprzedaży fakturą – jest prawidłowe,
• prawa do odliczenia podatku naliczonego przez nabywcę (Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 października 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny, uzupełniony w dniach 14 listopada i 5 grudnia 2018 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku dostawy nieruchomości oraz prawa do wyboru opcji opodatkowania (w przypadku budynków lub budowli), udokumentowania sprzedaży fakturą, prawa do odliczenia podatku naliczonego przez nabywcę (Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania).

We wniosku i uzupełnieniu, złożonym przez:

• Zainteresowanego będącego stroną postępowania
• Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania

przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca oraz Zainteresowany nie będący stroną postępowania podlegają w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób prawnych, w tym są polskimi rezydentami podatkowymi oraz zarejestrowanymi i czynnymi podatnikami podatku VAT. Wnioskodawca prowadzi działalność od 1991 r. Jej przedmiotem jest działalność deweloperska (roboty budowalne związane ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych) oraz wynajem nieruchomości. Wnioskodawca posiada prawo wieczystego użytkowania nieruchomości składającej się z szeregu działek gruntu posiadających aktualnie nr 39/1, 39/2, 39/3, 39/4, 39/5, 39/6, 39/7, 39/8, 39/9, 39/10, 39/11, 39/12, 39/13, o łącznej powierzchni 114.348 m2, dla których Sąd Rejonowy prowadzi jedną księgę wieczystą (Nieruchomość). Nieruchomość położona jest w S. Numery działek składających się na Nieruchomość kiedyś były inne, a uległy zmianie z uwagi na podziały geodezyjne (Decyzja … z dnia 07.09.2006 r.) oraz regulacje brzegów cieków wodnych (Decyzja … z dnia 12.02.2002 r).

Działki składające się na Nieruchomość nie są co do zasady zabudowane i nie ma na nich jakichkolwiek budynków. Na części z nich (działki oznaczone nr 39/6 i 39/13 - DR) znajdują się pozostałości po nawierzchni drogowej z betonu i płyt drogowych (działka 39/13), lub nawierzchnia drogowa częściowo asfaltowa i częściowo betonowa w złym stanie technicznym (działka 39/6). Znajdujące się na ww. działkach utwardzone nawierzchnie dróg stanowią budowle (obiekty liniowe) w rozumieniu art. 3 pkt 3 i pkt 3a ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2018 r. poz. 1202 z późn. zm.).

Działki 39/6 (dr) i 39/13 (dr) powstały po podziale Nieruchomości w 2006 r. w celu zapewnienia pozostałym działkom powstałym z podziału dostępu do drogi publicznej i wchłonęły wcześniejsze (z przed podziału) działki drogowe z wykonanymi nawierzchniami. Na pozostałych działkach (BP), które są oznaczone w KW jako niezabudowane, mogą się znajdować pod powierzchnią gruntu pozostałości i resztki budynków, budowli, obiektów liniowych czy sieci infrastruktury technicznej (ruiny), lub sporadyczne utwardzenia nawierzchni płytami betonowymi stanowiące pozostałość po placach składowych w złym stanie technicznym. Pozostałości te stanowiące w istocie fragmenty fundamentów budynków, budowli czy obiektów liniowych, nie nadają się do gospodarczego wykorzystania stanowiąc pozostałości po wykonanych przez Wnioskodawcę rozbiórkach. Wnioskodawca nie opłaca podatku od nieruchomości od jakichkolwiek budynków lub budowli na Nieruchomości. Nieruchomość była wykorzystywana na cele przemysłowe (pierwotnie baza materiałowa i fabryka domów), ale istniejące na niej budynki zostały wyburzone do 2012 r. z uwagi na ich zły stan techniczny.

Nieruchomość objęta jest aktualnym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego (Uchwała Rady Miasta z dnia 27.06.2011 r.) i przeznaczona jest jako tereny elementarne: P.T.2031.UC/E na tereny handlu i usług w obiektach sprzedaży powyżej 2000 m2, stacje transformatorowe, P.T.2030.U na tereny zabudowy usługowej, P.T. 2044.KD.D na drogę publiczną - ulicę dojazdową co oznacza, że część Nieruchomości zagospodarowana na inne cele niż droga publiczna, a w przypadku jej podziału, zgodnie z art. 98 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. działka taka przechodzi z mocy prawa odpowiednio na własność gminy/powiatu/województwa/Skarbu Państwa (w zależności od kategorii drogi), z dniem, w którym decyzja zatwierdzająca podział stała się ostateczna albo orzeczenie o podziale prawomocne. Na dzień dzisiejszy nie toczy się postępowanie podziałowe.

Nieruchomość nie stanowi przedsiębiorstwa ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa Wnioskodawcy a jedynie jeden z jej składników majątku i posiada oznaczenie w KW jako DR (drogi - działki 39/6 i 39/13) i BP (zurbanizowane tereny niezabudowane - pozostałe działki).

Nieruchomość stanowi własność Skarbu Państwa. W 1991 r. w stosunku do Nieruchomości została wydana decyzja Wojewody na podstawie przepisów art. 2 ust. 1-3 ustawy z dnia 29.09.1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz. U. z 1990 r. Nr 79, poz. 464 ze zm.) stwierdzająca nabycie przez K. z mocy prawa z dniem 5.12.1990 r. prawa użytkowania wieczystego gruntu o łącznej powierzchni 114.370 m2 (oraz nieodpłatnie prawa własności budowli i budynków wraz z urządzeniem technicznym terenu nieruchomości). Różnica powierzchni w stosunku do powierzchni z dnia dzisiejszego wynika ze sprostowania oczywistej omyłki (Postanowienie nr … z dnia 20.03.1992 r.) oraz rozgraniczenia gruntów i regulacji cieków wodnych wskazanych wyżej. Po likwidacji K., umową z dnia 06.08.1994 r. zawartą w formie aktu notarialnego Skarb Państwa, na podstawie ustawy z dnia 13.07.1990 r. o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych oddał Wnioskodawcy mienie Skarbu Państwa, w tym Nieruchomości, stanowiące Przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55(1) Kodeksu Cywilnego, do odpłatnego korzystania (Fabryka Domów). W tej umowie Skarb Państwa zobowiązał się, po uregulowaniu przez Wnioskodawcę ostatniej raty z tytułu tej umowy, do przeniesienia na rzecz Wnioskodawcy tego przedsiębiorstwa, w tym Nieruchomości.

W czasie obowiązywania umowy odpłatnego korzystania, Nieruchomość była wykorzystywana przez Wnioskodawcę wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT (dzierżawa magazynów, hal, pomieszczeń, placów składowych, postojowych). Zobowiązanie Skarbu Państwa do przeniesienia na Wnioskodawcę Nieruchomości, zostało zrealizowane umową przeniesienia własności przedsiębiorstwa dnia 21.07.1999 r. aktem notarialnym w tym Nieruchomość. Zawarcie tej umowy przeniesienia nie było opodatkowane podatkiem VAT z uwagi na brzmienie art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 08.01.1993 r. o podatku od towarów i usług i podatku akcyzowym, a zatem również Wnioskodawcy nie przysługiwało przy nabyciu Nieruchomości prawo do odliczenia podatku VAT.

Wnioskodawca nabywając przedsiębiorstwo wraz z nieruchomościami jako część tego przedsiębiorstwa przejął także umowy najmu zawarte dla Nieruchomości i obciążał czynszem najmu najemców. Czynsz był opodatkowany podatkiem VAT w stawce podstawowej i dokumentowany fakturami VAT. Ostatnia umowa najmu (przed ukończeniem rozbiórek obiektów) zakończyła się w 2008 r. W styczniu 2018 r. Wnioskodawca zawarł umowę najmu części Nieruchomości, która trwała do 31.08.2018 r. i z tego tytułu wystawił dla najemcy fakturę VAT ze stawką podstawową.

Wnioskodawca prowadził na Nieruchomości wyłącznie działalność opodatkowaną podatkiem VAT (dzierżawa i najem magazynów i hal oraz placów).

Na budynki i budowle znajdujące się na Nieruchomości Wnioskodawca nie ponosił nakładów przekraczających 30% ich wartości początkowej, w tym takich, od których przysługiwałoby mu prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego od kwoty podatku należnego.

W chwili obecnej Wnioskodawca zamierza sprzedać, a Zainteresowany nie będący stroną postępowania zamierza nabyć Nieruchomość w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej i na cele gospodarcze.

Zainteresowany niebędący stroną postępowania na ten moment nie jest w stanie określić szczegółowego przeznaczenia nabywanych Nieruchomości i sposobu ich wykorzystania po nabyciu. Na dzień dzisiejszy planowane jest wykorzystanie Nieruchomości do celów inwestycyjnych Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania i na cele opodatkowane podatkiem VAT, niemniej jednak nie wyklucza, że może dojść do wykorzystania Nieruchomości w całości lub części na cele zwolnione z podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

• Czy dostawa Nieruchomości będzie podlegała w całości lub części opodatkowaniu podatkiem VAT, czy też będzie z niego w całości lub części zwolniona na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9, lub art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług lub art. 43 ust. 1 pkt 10a tej samej ustawy? (pytanie oznaczone nr 1)
• Czy w przypadku uznania, że planowana dostawa Nieruchomości podlegać będzie w całości lub części zwolnieniu z podatku VAT, strony będą uprawnione do wyboru opcji jej opodatkowania, zgodnie z art. 43 ust. 10 ustawy o podatku od towarów i usług? (pytanie oznaczone nr 3)
• Czy w przypadku tej transakcji powinna być ona udokumentowana fakturą VAT wystawioną przez Wnioskodawcę ze stawką podstawową podatku w wysokości 23% (działki 39/1, 39/2, 39/3, 39/4, 39/5, 39/7, 39/8, 39/9, 39/10, 39/11, 39/12), a przypadku pozostałych działek (działki 39/6 i 39/13) faktura VAT powinna określić, że za te działki jest ona zwolniona z podatku VAT? (pytanie oznaczone nr 4)
• Czy w przypadku dostawy Nieruchomości udokumentowanej fakturą VAT, Wnioskodawca zobowiązany będzie do odprowadzenia należnego podatku VAT, a Zainteresowany będzie mógł dokonać odliczenia naliczonego podatku VAT i zapłaconego zgodnie z tą fakturą? (pytanie oznaczone nr 5)

Zdaniem Wnioskodawcy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają na postawie art. 5 ust. 1 ustawy VAT m. in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 7 ustawy VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a ustawy VAT, podstawowa stawka podatku wynosi 23%, z zastrzeżeniem szeregu innych stawek. Jednocześnie art. 43 ust. 1 ustawy VAT przewiduje katalog zwolnień od VAT.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy VAT zwalnia się od VAT dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy VAT zwalnia się od podatku VAT dostawę budynków i budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Aby można mówić o pierwszym zasiedleniu musi zatem dojść do wydania budynku (budowli lub ich części) pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Zatem chodzi o każdą czynność opodatkowaną VAT mocą której są one oddawane do użytkowania. Nie ma znaczenia czy chodzi o dostawę czy o świadczenie usług.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy VAT, zwalnia się od podatku VAT dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Zatem zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 10a ma zastosowanie tylko wtedy jeśli nie ma zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Zgodnie z art. 43 ust. 10 ustawy VAT, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy VAT i wybrać opodatkowanie dostawy, pod warunkiem, że obie strony umowy (dokonujący dostawy i nabywca budynku): (i) są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, (ii) złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie ich dostawy.

Wskazać należy, że pierwsze zasiedlenie, zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy VAT to oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi, po ich: (i) wybudowaniu, (ii) ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% ich wartości początkowej. W tym miejscu należy także stwierdzić, że w świetle orzecznictwa NSA (m.in. sprawy I FSK 382/14 i I FSK 312/16) oraz Trybunału Sprawiedliwości UE (m.in. sprawa C-308/16) w świetle postanowień Dyrektywy 2006/112/WE za pierwsze zasiedlenie należy także rozumieć także pierwsze użytkowanie budynku przez jego właściciela. Zatem w tym zakresie ustawa VAT jest częściowo sprzeczna z Dyrektywą stosując niedozwolone zawężenie definicji pierwszego zasiedlenia.

Zgodnie z art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (dalej PCC) nie podlegają temu podatkowi czynności cywilnoprawne w zakresie w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług (art. 2 pkt 4a), a także w przypadku gdy co najmniej jedna ze stron jest zwolniona z tego podatku chyba, że transakcja dotyczy sprzedaży m.in. nieruchomości (art. 2 pkt 4b).

Na tle stanu faktycznego sprawy i wskazanych wyżej przepisów ustawy oraz zadanych pytań należy zatem przyjąć, że:

• w odpowiedzi na pytanie nr 1:
  
  Dostawa nieruchomości stanowiących działki nr 39/1 (BP), 39/2 (BP), 39/3 (BP),
  39/4 (BP), 39/5 (BP), 39/7 (BP), 39/8 (BP), 39/9 (BP), 39/10 (BP), 39/11 (BP), 39/12 (BP) będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT w stawce podstawowej bez potrzeby podejmowania jakichkolwiek dalszych czynności w sprawie i nie ma tutaj zastosowania zwolnienie z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9, 10 czy 10a ustawy VAT. Wynika to z faktu, że nieruchomości zgodnie z MPZP stanowią teren budowlany i jednocześnie są niezabudowane, gdyż istniejące na nich pozostałości rozebranej zabudowy nie mogą być uznane za budynki lub budowle.
  Jednocześnie, w przypadku uznania, że działki te są jednak zabudowane, to po złożeniu przez strony oświadczenia, o którym mowa w art. 43 ust. 10 ustawy VAT, dostawa dotycząca tych nieruchomości będzie opodatkowana podatkiem VAT bowiem zwolnienie z podatku VAT ich dostawy wynika z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy VAT.
  
  Z kolei dostawa nieruchomości stanowiących działki gruntu nr 39/6 i 39/13 będzie zwolniona od opodatkowania podatkiem VAT a podstawą tego zwolnienia będzie art. 43 ust. 1 pkt 10 z uwagi na fakt, że na tych działkach znajdują się drogi a zatem są to nieruchomości zabudowane. Jednocześnie nastąpiło już pierwsze zasiedlenie Nieruchomości zarówno w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług, jak i Dyrektywy, bowiem najpóźniej z chwilą zawarcia umowy z dnia 21 lipca 1999 r., Nieruchomości były wykorzystywane do czynności opodatkowanych zarówno na własne potrzeby Wnioskodawcy jak i w związku z obowiązującymi a przejętymi przez Wnioskodawcę, wraz z nabytym przedsiębiorstwem, umowami najmu. Oznacza to, że minęły już co najmniej dwa lata od momentu pierwszego ich zasiedlenia zarówno w rozumieniu ustawy VAT jak i Dyrektywy czego efektem jest brak możliwości zastosowania zwolnienia z podatku VAT wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10a.
  
• w odpowiedzi na pytanie 3:
  
  W stosunku do działek 39/6 i 39/13 strony mogą złożyć oświadczenia o jakim mowa w art. 43 ust. 10 ustawy o podatku od towarów i usług czyli o wyborze opodatkowania tym podatkiem w zakresie dotyczącym dostawy tych dwóch działek bowiem zwolnienie z podatku od towarów i usług dostawy tych nieruchomości następuje na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10, a nie art. 43 ust. 1 pkt 10a. Wynika to z faktu, że pomimo tego iż Wnioskodawca nabył te działki w ramach transakcji nabycia przedsiębiorstwa, a więc bez podatku VAT i nie miał prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w stosunku do Nieruchomości, a więc także tych dwóch działek i nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których mógłby obniżyć kwotę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, to w stosunku do tych dwóch działek doszło już do pierwszego zasiedlenia i minęły już ponad 2 lata od pierwszego zasiedlenia. Zatem zachodzi tutaj przesłanka zwolnienia od podatku VAT określona w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług a nie art. 43 ust. 1 pkt 10a. Zatem oświadczenie, o którym mowa w art. 43 ust. 10 ustawy o podatku od towarów i usług może być złożone. Tak samo może być złożone to oświadczenie w stosunku do pozostałych działek w przypadku uznania ich za zabudowane i tym samym zwolnione z podatku VAT.
  W ich przypadku bowiem również doszło do pierwszego zasiedlenia, analogicznie jak w przypadku działek 39/6 i 39/13.
  
• w odpowiedzi na pytanie 4:
  Dostawa Nieruchomości powinna być udokumentowana fakturą VAT.
  Wnioskodawca zobowiązany jest do wystawienia tej faktury w stosunku do wszystkich działek składających się na Nieruchomość z tym zastrzeżeniem, że w przypadku działek gruntu, które będą zwolnione z podatku VAT (np. działki nr 39/6 i 39/13 w przypadku braku złożenia oświadczenia, o którym mowa w art. 43 ust. 10 ustawy o podatku od towarów i usług) na fakturze znajdzie się zamiast kwoty podatku VAT adnotacja „zwolnione”, a w przypadku pozostałych działek, które będą opodatkowane VAT, stawka podstawowa podatku tj. 23%.
  
• w odpowiedzi na pytanie 5:
  
  W związku z opodatkowaniem dostawy Nieruchomości podatkiem VAT (czy to z mocy prawa czy wobec złożenia oświadczenia, o którym mowa w art. 43 ust. 10 ustawy o podatku od towarów i usług) w tym zakresie Wnioskodawca zobowiązany jest do odprowadzenia podatku VAT do właściwego Naczelnika Urzędu Skarbowego, a Zainteresowany, zapłacony wraz z ceną podatek VAT może odliczyć.

W związku z opodatkowaniem dostawy Nieruchomości podatkiem VAT (czy to z mocy prawa czy wobec złożenia oświadczenia, o którym mowa w art. 43 ust. 10 ustawy o podatku od towarów i usług) w tym zakresie Wnioskodawca zobowiązany jest do odprowadzenia podatku VAT do właściwego Naczelnika Urzędu Skarbowego, a Zainteresowany, zapłacony wraz z ceną podatek VAT może odliczyć.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych zdarzeń przyszłych jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii – art. 2 pkt 6 ustawy o VAT.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Przy czym, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23% (art. 146a pkt 1 ww. ustawy).

Zarówno w treści ustawy o VAT, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział obniżone stawki podatku oraz zwolnienia od podatku dla dostaw niektórych towarów lub świadczenia niektórych usług, a także określił warunki stosowania tych obniżonych stawek i zwolnień.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane – w myśl art. 2 pkt 33 ustawy – rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Według art. 43 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Przez pierwsze zasiedlenie – w myśl art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 str. 1 z późn. zm.), posługują się pojęciem „pierwszego zasiedlenia”, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.

W konsekwencji zarówno zgodnie z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE oraz w świetle utrwalonego w tej materii orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pierwsze zasiedlenie budynku należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. W efekcie, aby w tej sytuacji można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Zgodnie jednak w myśl art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności jednej z następujących transakcji:

1. dostawa budynku lub części budynku oraz związanego z nim gruntu, przed pierwszym zasiedleniem;
2. dostawa terenu budowlanego.

Z kolei według art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a), do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie „gruntu związanego z budynkiem”.

Tym samym państwa członkowskie mają możliwość określenia szczegółowych zasad stosowania kryterium pierwszego zasiedlenia jedynie w odniesieniu do sprecyzowanej kategorii czynności, tj. przebudowy budynków.

W kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd stwierdził
w nim, że „Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako »pierwsze zajęcie budynku, używanie«. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT”.

W konsekwencji, zarówno zgodnie z przepisami Dyrektywy oraz w świetle utrwalonego w tej materii orzecznictwa TSUE pierwsze zasiedlenie budynku należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. W efekcie, aby w tej sytuacji można było mówić
o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Z orzeczenia TSUE w sprawie C-308/16 wynika, że „(...) kryterium »pierwszego zasiedlenia« budynku należy rozumieć jako odpowiadające kryterium pierwszego użytkowania budynku przez jego właściciela lub lokatora. (...) kryterium to zostało uznane za określające moment,
w którym kończy się proces produkcji budynku i budynek ów staje się przedmiotem konsumpcji. Z powyższej analizy historycznej nie wynika jednak, że użytkowanie budynku przez jego właściciela ma nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu”.

Natomiast w opinii Rzecznika Generalnego do ww. sprawy wskazano, że „(...) pojęcie »pierwszego zasiedlenia« ma własne znaczenie, niezależne od uprzedniego istnienia czynności podlegającej opodatkowaniu. Użytkowanie budynku (niezależnie od tego, czy jest on nowy, czy też przebudowany (...) przez jego właściciela nieprzerwanie przez co najmniej dwa lata jest zrównane z pierwszą dostawą i jego późniejsza sprzedaż jest zwolniona z VAT”.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10 pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

W myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Stosownie do art. 43 ust. 11 ustawy, oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

1. imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
2. planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
3. adres budynku, budowli lub ich części.

Według art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 (art. 106b ust. 2 ustawy).

Według treści art. 106b ust. 3 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,
   
2. sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118

• jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Zgodnie z art. 106e ust. 1 ustawy, faktura powinna zawierać:

1. datę wystawienia;
   
2. kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
   
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
   
4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
   
5. numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
   
6. datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
   
7. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
   
8. miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
   
9. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
   
10. kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
    
11. wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
    
12. stawkę podatku;
    
13. sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
    
14. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
    
15. kwotę należności ogółem;
    (…)
    19. w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 albo przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 - wskazanie:
    
    
    
    
    1. przepisu ustawy albo aktu wydanego na podstawie ustawy, na podstawie którego podatnik stosuje zwolnienie od podatku,
       
    2. przepisu dyrektywy 2006/112/WE, który zwalnia od podatku taką dostawę towarów lub takie świadczenie usług, lub
       
    3. innej podstawy prawnej wskazującej na to, że dostawa towarów lub świadczenie usług korzysta ze zwolnienia;
       (…).

Art. 86 ust. 1 ustawy stanowi, że w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do ust. 2 pkt 1 powyższego artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi;

Z przywołanych przepisów art. 86 ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zaznaczyć, że ustawodawca umożliwił podatnikom skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Artykuł ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 88 ust. 3a ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy:

1. sprzedaż została udokumentowana fakturami lub fakturami korygującymi:
   
   
   
   
   1. wystawionymi przez podmiot nieistniejący,
      
   2. (uchylona);
      
      
      
2. transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku;
   
3. (uchylony);
   
4. wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne:
   
   
   
   
   1. stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane - w części dotyczącej tych czynności,
      
   2. podają kwoty niezgodne z rzeczywistością - w części dotyczącej tych pozycji, dla których podane zostały kwoty niezgodne z rzeczywistością,
      
   3. potwierdzają czynności, do których mają zastosowanie przepisy art. 58 i 83 Kodeksu cywilnego - w części dotyczącej tych czynności;
      
      
      
5. faktury, faktury korygujące wystawione przez nabywcę zgodnie z odrębnymi przepisami nie zostały zaakceptowane przez sprzedającego;
   
6. (uchylony);
   
7. wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze - w części dotyczącej tych czynności.

Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7 (art. 88 ust. 4 ustawy).

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ww. ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10 (art. 90 ust. 2 ww. ustawy).

W myśl ust. 3 przywołanego artykułu, proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Zgodnie z art. 90 ust. 4 ustawy, proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

Stosownie do treści ust. 5 cytowanego artykułu, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika - używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności.

Według art. 90 ust. 6 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu z tytułu transakcji dotyczących:

1. pomocniczych transakcji w zakresie nieruchomości i pomocniczych transakcji finansowych;
2. usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41, w zakresie, w jakim transakcje te mają charakter pomocniczy.

Zgodnie z art. 90 ust. 10 powyższego artykułu, w przypadku, gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

1. przekroczyła 98% oraz kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu, wynikająca z zastosowania tej proporcji, w skali roku, była mniejsza niż 500 zł – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 100%,
2. nie przekroczyła 2% - podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 0%.

Na podstawie art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10a, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6, 10 lub 10a lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Według art. 91 ust. 2 ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

W myśl art. 91 ust. 7 ustawy, przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Stosownie do ust. 7a powyższego artykułu, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca oraz Zainteresowany niebędący stroną postępowania są zarejestrowanymi i czynnymi podatnikami podatku VAT. Wnioskodawca prowadzi działalność od 1991 r. w zakresie robót budowalnych związanych ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych oraz wynajmu nieruchomości. Wnioskodawca posiada prawo wieczystego użytkowania nieruchomości składającej się z działek gruntu o numerach 39/1, 39/2, 39/3, 39/4, 39/5, 39/6, 39/7, 39/8, 39/9, 39/10, 39/11, 39/12, 39/13 (wpisane w jednej księdze wieczystej).

Działki nr 39/6 i 39/13 oznaczone są jako drogi, znajdują się na nich pozostałości po nawierzchni drogowej z betonu i płyt drogowych (działka 39/13), lub nawierzchnia drogowa częściowo asfaltowa i częściowo betonowa w złym stanie technicznym (działka 39/6). Znajdujące się na tych działkach utwardzone nawierzchnie dróg stanowią budowle (obiekty liniowe) w rozumieniu art. 3 pkt 3 i pkt 3a Prawa budowlanego. Działki 39/6 (dr) i 39/13 (dr) powstały po podziale Nieruchomości w 2006 r. w celu zapewnienia pozostałym działkom powstałym z podziału dostępu do drogi publicznej i wchłonęły wcześniejsze działki drogowe z wykonanymi nawierzchniami. Na pozostałych działkach (BP), które są oznaczone w KW jako niezabudowane, mogą się znajdować pod powierzchnią gruntu pozostałości i resztki budynków, budowli, obiektów liniowych czy sieci infrastruktury technicznej (ruiny) lub sporadyczne utwardzenia nawierzchni płytami betonowymi stanowiące pozostałość po placach składowych w złym stanie technicznym. Pozostałości te stanowiące fragmenty fundamentów budynków, budowli czy obiektów liniowych, stanowią pozostałości po wykonanych przez Wnioskodawcę rozbiórkach. Wnioskodawca nie opłaca podatku od nieruchomości od jakichkolwiek budynków lub budowli na Nieruchomości. Nieruchomość była wykorzystywana na cele przemysłowe, ale istniejące na niej budynki zostały wyburzone do 2012 r. z uwagi na ich zły stan techniczny.

Nieruchomość objęta jest aktualnym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego i przeznaczona jest jako tereny handlu i usług w obiektach sprzedaży powyżej 2000 m2, stacje transformatorowe, tereny zabudowy usługowej, droga publiczna - ulica dojazdowa.

Nieruchomość nie stanowi przedsiębiorstwa ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa Wnioskodawcy. Wnioskodawca nabył Nieruchomość umową z dnia 06.08.1994 r. od Skarbu Państwa, na podstawie ustawy z dnia 13.07.1990 r. o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych, do odpłatnego korzystania (Fabryka Domów). W tej umowie Skarb Państwa zobowiązał się, po uregulowaniu przez Wnioskodawcę ostatniej raty z tytułu tej umowy, do przeniesienia na rzecz Wnioskodawcy tego przedsiębiorstwa, w tym Nieruchomości.

Zobowiązanie Skarbu Państwa do przeniesienia na Wnioskodawcę Nieruchomości, zostało zrealizowane umową przeniesienia własności przedsiębiorstwa dnia 21.07.1999 r. (nie było opodatkowane podatkiem VAT a Wnioskodawcy nie przysługiwało przy nabyciu Nieruchomości prawo do odliczenia podatku VAT).

Wnioskodawca nabywając przedsiębiorstwo przejął także umowy najmu zawarte dla Nieruchomości i obciążał czynszem najmu najemców. Ostatnia umowa najmu (przed ukończeniem rozbiórek obiektów) zakończyła się w 2008 r. W styczniu 2018 r. Wnioskodawca zawarł umowę najmu części Nieruchomości, która trwała do 31.08.2018 r. i z tego tytułu wystawił dla najemcy fakturę VAT ze stawką podstawową. Wnioskodawca prowadził na Nieruchomości wyłącznie działalność opodatkowaną podatkiem VAT (dzierżawa i najem magazynów i hal oraz placów). Na budynki i budowle znajdujące się na Nieruchomości Wnioskodawca nie ponosił nakładów przekraczających 30% ich wartości początkowej, w tym takich, od których przysługiwałoby mu prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego od kwoty podatku należnego.

Wnioskodawca zamierza sprzedać Nieruchomość, a Zainteresowany niebędący stroną postępowania zamierza ją nabyć w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, na cele gospodarcze, z zamiarem wykorzystywania do celów opodatkowanych VAT. Nie wyklucza jednak, że może dojść do wykorzystywania Nieruchomości w całości lub części na cele zwolnione od podatku.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego w świetle przywołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że:

• dostawa działek nr 39/1, 39/2, 39/3, 39/4, 39/5, 39/7, 39/8, 39/9, 39/10, 39/11, 39/12 będzie opodatkowana stawką podstawową, są to bowiem – zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego – tereny budowlane w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy wobec czego nie korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9, ani art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy z uwagi na wykorzystanie ich do działalności opodatkowanej;
• dostawa działek nr 39/6 i 39/13 posiadających utwardzone nawierzchnie dróg stanowiące budowle, będzie zwolniona od podatku w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy (od pierwszego zasiedlenia tych budowli upłynął okres 2 lat i nie dokonywano ich ulepszeń);
• w odniesieniu do dostawy działek nr 39/6 i 39/13 Strony transakcji będą mogły wybrać opcję opodatkowania, stosownie do art. 43 ust. 10 ustawy, jeśli spełnione zostaną warunki określone w tym przepisie;
• Zainteresowany będący stroną postępowania (zbywca) będzie obowiązany udokumentować sprzedaż działek nr 39/1, 39/2, 39/3, 39/4, 39/5, 39/7, 39/8, 39/9, 39/10, 39/11, 39/12 fakturą z wykazanym podatkiem w podstawowej stawce podatku, tj. 23%;
• w przypadku działek nr 39/6 i 39/13 Zainteresowany będący stroną postępowania (zbywca) będzie zobowiązany wystawić fakturę (z wykazanym podatkiem w stawce 23%) jeśli Strony wybiorą opcję opodatkowania ich dostawy;
  Należy jednakże zaznaczyć, że w przypadku nieskorzystania z opcji opodatkowania dostawy działek nr 39/6 i 39/13 Zainteresowany będący stroną postępowania (zbywca) nie będzie zobowiązany do udokumentowania tej dostawy fakturą, chyba że nabywca zażąda jej wystawienia (w tym przypadku na fakturze nie wykazuje się kwoty podatku, przy czym należy wskazać podstawę prawną, na podstawie której stosuje się zwolnienie od podatku).
  
  
• Zainteresowany będący stroną postępowania (zbywca) będzie zobowiązany do odprowadzenia podatku wynikającego z wystawionych faktur,
• Zainteresowanemu niebędącemu stroną postępowania (nabywcy działek) będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur wystawionych przez sprzedającego, gdyż jest czynnym podatnikiem VAT – o ile działki (w tym dwie zabudowane) będą przez niego wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej wyłącznie do czynności opodatkowanych oraz nie zajdą przesłanki wyłączające prawo do odliczenia, o których mowa w art. 88 ustawy.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytań oznaczonych we wniosku numerami 1, 3, 4, 5 jest prawidłowe.

Należy jednocześnie dodać, że w przypadku, gdy Zainteresowany niebędący stroną postępowania przeznaczy opisane działki na cele związane, w części lub w całości, z wykonywaniem czynności zwolnionych od podatku, będzie obowiązany do dokonania korekty odliczonego uprzednio podatku naliczonego z tytułu nabycia działek, na zasadach określonych w art. 90 i 91 ustawy.

Trzeba przy tym zaznaczyć, że niniejszą interpretację wydano przy uwzględnieniu okoliczności wskazanych przez Wnioskodawcę, z których wynika, że działki nr 39/1, 39/2, 39/3, 39/4, 39/5, 39/7, 39/8, 39/9, 39/10, 39/11, 39/12, stanowią grunty niezabudowane, natomiast działki nr 39/6 i 39/13 – grunty zabudowane budowlami w rozumieniu Prawa budowlanego.

Jednocześnie informuje się, że w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych (oznaczone pytaniem nr 2) zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Jednocześnie zaznacza się, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionych we wniosku zdarzeń przyszłych, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy opisanych we wniosku zdarzeń przyszłych i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.