Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-3.4011.345.2018.1.MJ
z 12 grudnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 maja 2018 r. (data wpływu 19 października 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia nieruchomości - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 października 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych:

W 1999 r. Wnioskodawca stał się właścicielem działki rolnej o numerze 244/2, na skutek darowizny od swoich rodziców, która nastąpiła w formie aktu notarialnego. Przedmiotowa działka weszła w skład prowadzonego przez Wnioskodawcę gospodarstwa rolnego. W późniejszym czasie, tj. w 2002 r. - Wnioskodawca nabył jeszcze na własność kolejne grunty rolne, ale nastąpiło to już na mocy umowy sprzedaży, również w formie aktu notarialnego (działka numer 38/2). Dodatkowo w 2011 r. Wnioskodawca nabył jeszcze grunty rolne, tj. działkę numer 12, również na mocy umowy sprzedaży. Podkreślić należy jednak, że grunty nabyte przez Wnioskodawcę w 2002 r. oraz w 2011 r. nie są przedmiotem zainteresowania Wnioskodawcy pod kątem podziału na mniejsze działki, a następnie ich zbywania. Natomiast w centrum zainteresowań Wnioskodawcy pozostaje wspomniana działka numer 244/2, której właścicielem Wnioskodawca stał się poprzez otrzymanie darowizny od swoich rodziców.

W 2008 r. został opracowany i zatwierdzony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, który objął działkę numer 244/2, tj. działkę, którą Wnioskodawca podzielił w późniejszym czasie, bo w 2017 r. - na działki o numerach: od 244/3 do 244/15, o powierzchni około 2,6601 ha, przeznaczonych do sprzedaży, z tym podkreśleniem, że działka numer 244/10 stanowi drogę wewnętrzną, a działka numer 244/15 - została przeznaczona jako rezerwa na poszerzenie drogi powiatowej. Podział został zatwierdzony decyzją Burmistrza (…) która uprawomocniła się z dniem 13 grudnia 2017 r. Podział nastąpił zgodnie ze wspomnianym planem miejscowym zagospodarowania przestrzennego z 2008 r. W tym miejscu koniecznie należy jeszcze wspomnieć, że zgodnie z niniejszym planem miejscowym, przedmiotowe działki, a wcześniej działka o numerze 244/2 - stanowią teren przeznaczony pod zabudowę jednorodzinną. Do dnia dzisiejszego ww. działki stanowią tereny rolnicze, przeważnie grunty rolne V i VI klasy - są one wykorzystywane przez Wnioskodawcę do prowadzenia gospodarstwa rolnego. Nie były i nie będą przedmiotem najmu czy dzierżawy. Przez cały okres, gdy Wnioskodawca pozostaje właścicielem przedmiotowych gruntów - opłaca on nadal podatek rolny.

Działki te jak już wspomniano wcześniej, stanowią pomimo dokonanego podziału - w dalszym ciągu składnik gospodarstwa rolnego Wnioskodawcy. Na chwilę obecną, łączna powierzchnia gospodarstwa Wnioskodawcy wynosi 31 ha, i od tej powierzchni Wnioskodawca opłaca podatek rolny. Celem, który przyświecał Wnioskodawcy przy dokonaniu podziału wspomnianej na wstępie działki numer 244/2 na mniejsze działki, była ich sprzedaż przede wszystkim z tego względu, że nie są one tak dochodowe jak pozostała część gruntów, w których posiadaniu pozostaje Wnioskodawca. To w jakim celu potencjalni nabywcy dokonają zakupu przedmiotowych działek, pozostaje poza wolą Wnioskodawcy, ponieważ na to będą mieli wpływ nowi właściciele tych dziatek.

Na marginesie Wnioskodawca chce tylko wskazać, że po podziale działki numer 244/2 na mniejsze działki, powstały następujące działki:

• nr ewidencyjny 244/3 o pow. 1,4685 ha,
• nr ewidencyjny 244/4 o pow. 0,0918 ha,
• nr ewidencyjny 244/5 o pow. 0,0931 ha,
• nr ewidencyjny 244/6 o pow. 0,0931 ha,
• nr ewidencyjny 244/7 o pow. 0,0949 ha,
• nr ewidencyjny 244/8 o pow. 0,1077 ha,
• nr ewidencyjny 244/9 o pow. 0,0958 ha,
• nr ewidencyjny 244/10 o pow. 0,1465 ha,
• nr ewidencyjny 244/11 o pow. 0,1084 ha,
• nr ewidencyjny 244/12 o pow. 0,0947 ha,
• nr ewidencyjny 244/13 o pow. 0,1342 ha,
• nr ewidencyjny 244/14 o pow. 0,0814 ha,
• nr ewidencyjny 244/15 o pow. 0,0500 ha.

Co do ww. działek Wnioskodawca nie będzie podawał ogłoszeń o sprzedaży do wiadomości publicznej. Poszukiwanie potencjalnych kupców będzie się odbywało wśród znajomych i rodziny. Wnioskodawca nie podejmował i nie będzie podejmował innych czynności zmierzających do przygotowania do sprzedaży wydzielonych działek. Nie będzie uzbrajał żadnej z nich, nie będzie dawał żadnych ogłoszeń w prasie, internecie, ani w biurze pośrednictwa obrotu nieruchomościami.

W zakresie podatku VAT:

Wnioskodawca jest rolnikiem na zasadach ogólnych. Nie prowadzi żadnej innej działalności gospodarczej poza działalnością rolniczą w rozumieniu ustawy o VAT. Od dnia 1 stycznia 2010 r. podatnik jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT, rozliczającym ten podatek na zasadach ogólnych (nie jest rolnikiem ryczałtowym).

W zakresie gruntów, które są przedmiotem sprawy - Wnioskodawca otrzymał je jak już wspomniano - na podstawie umowy darowizny od swoich rodziców w roku 1999, a nabycie nie zostało udokumentowane fakturą z wykazanym VAT, lecz samym aktem notarialnym, co nie dawało prawa do odliczenia VAT naliczonego.

Po podziale działki numer 244/2, którą wnioskodawca nabył w 1999 r. w drodze darowizny od rodziców, na mniejsze działki, powstały następujące działki, które Wnioskodawca zamierza zbyć:

• nr ewidencyjny 244/3 o pow. 1,4685 ha,
• nr ewidencyjny 244/4 o pow. 0,0918 ha,
• nr ewidencyjny 244/5 o pow. 0,0931 ha,
• nr ewidencyjny 244/6 o pow. 0,0931 ha,
• nr ewidencyjny 244/7 o pow. 0,0949 ha,
• nr ewidencyjny 244/8 o pow. 0,1077 ha,
• nr ewidencyjny 244/9 o pow. 0,0958 ha,
• nr ewidencyjny 244/10 o pow. 0,1465 ha,
• nr ewidencyjny 244/11 o pow. 0,1084 ha,
• nr ewidencyjny 244/12 o pow. 0,0947 ha,
• nr ewidencyjny 244/13 o pow. 0,1342 ha,
• nr ewidencyjny 244/14 o pow. 0,0814 ha,
• nr ewidencyjny 244/15 o pow. 0,0500 ha.

Działki te, jak już wspomniano wcześniej, pomimo dokonanego podziału - w dalszym ciągu stanowią składnik gospodarstwa rolnego Wnioskodawcy i są wykorzystywane na cele związane z prowadzeniem tego gospodarstwa, a więc do prowadzenia działalności rolniczej Wnioskodawcy jako podatnika VAT czynnego.

Przedmiotowe działki, w zasadzie poza faktem, że są objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego i zostały przeznaczone na sprzedaż - nie zmieniły swojego przeznaczenia i nadal grunty te od momentu ich nabycia do chwili podziału były wykorzystywane tylko i wyłącznie do celów rolniczych. Wnioskodawca obsiewa teren, ale - jak już wcześniej wskazano - plony są niewielkie ze względu na rodzaj gleby. Teren ten nie jest przedmiotem najmu, dzierżawy ani innej umowy o podobnym charakterze.

Wnioskodawca nie będzie podawał ogłoszeń o sprzedaży do wiadomości publicznej. Poszukiwanie potencjalnych kupców będzie się odbywało wśród znajomych i rodziny. Wnioskodawca nie podejmował i nie będzie podejmował innych czynności zmierzających do przygotowania do sprzedaży wydzielonych działek. Nie będzie uzbrajał żadnej z nich, nie będzie dawał żadnych ogłoszeń w prasie, internecie, ani w biurze pośrednictwa obrotu nieruchomościami. W przeszłości Wnioskodawca nabywał odpłatnie grunty rolne na własne cele rolnicze, w celu powiększenia gospodarstwa rolnego.

W przeszłości Wnioskodawca nie dokonywał transakcji sprzedaży nieruchomości.

W 2008 r. został opracowany i zatwierdzony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, który objął działkę numer 244/2, tj. działkę, którą Wnioskodawca podzielił w późniejszym czasie, bo w 2017 r. - na działki o numerach: od 244/3 do 244/15, o powierzchni około 2,6601 ha, przeznaczonych do sprzedaży, z tym podkreśleniem, że działka numer 244/10 stanowi drogę wewnętrzną, a działka numer 244/15 - została przeznaczona jako rezerwa na poszerzenie drogi powiatowej. Samo opracowanie i zatwierdzenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - nie nastąpiło na wniosek podatnika, lecz zostało przeprowadzone przez Gminę. Podział został zatwierdzony decyzją Burmistrza (…) z dnia 22 listopada 2017 r., która uprawomocniła się z dniem 13 grudnia 2017 r. Podział nastąpił zgodnie ze wspomnianym planem miejscowym zagospodarowania przestrzennego z 2008 r. W tym miejscu koniecznie należy jeszcze wspomnieć, że zgodnie z niniejszym planem miejscowym, przedmiotowe działki, a wcześniej działka o numerze 244/2 - stanowią teren przeznaczony pod zabudowę jednorodzinną.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy sprzedając działki, mające status gruntów ornych, wydzielone z gruntu rolnego nabytego w formie darowizny w 1999 r., nie znając celu na jaki zostaną kupione przez nabywców, Wnioskodawca będzie musiał zapłacić podatek PIT od tych transakcji?
2. Czy sprzedając działki, mające status gruntów ornych, wydzielone z gruntu rolnego kupionego w 1999 r., nie znając celu na jaki zostaną kupione przez nabywców, Wnioskodawca będzie musiał zapłacić VAT od tych transakcji?

Niniejsza interpretacja dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych, w pozostałym zakresie zostanie wydane odrębne rozstrzygniecie.

Wnioskodawca przedstawił następujące stanowisko:

W zakresie podatku PIT, Wnioskodawca podkreśla, iż w jego ocenie przedmiotowe zbycie działek gruntu, będzie korzystało ze zwolnienia z podatku, w szczególności mając na uwadze co następuje.

Przede wszystkim podkreślić należy, iż działania Wnioskodawcy, zmierzające do zbycia mniej przydatnych rolniczo działek, doprowadzają do wniosku, że działaniom tym nie można przypisać charakteru zorganizowanego i ciągłego w rozumieniu powtarzalności działań handlowych. Przeprowadzenie przyszłych transakcji, przy których Wnioskodawca poczynił działania przygotowawcze (m.in. podział działek), wynikające z potrzeb potencjalnych nabywców, mieści się w ramach normalnego zarządu własnym mieniem i jest obiektywnie uzasadnione również w obrocie nieprofesjonalnym. Obrót ten nie jest bowiem oderwany od reguł wolnorynkowych i niewątpliwie również w jego ramach celem sprzedawcy jest uzyskanie wysokiej ceny, dla osiągnięcia której, tak jak w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym, uzasadnione jest dokonanie czynności oczekiwanych przez konkretnego nabywcę. Niewątpliwie brak jest podstaw, aby podejmowane przez podatnika czynności mieszczące się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, tzn. mające na celu prawidłowe, racjonalne gospodarowanie tym majątkiem oraz zaspokajanie potrzeb rodziny, kwalifikować jako prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o PIT. Jednocześnie jednak prowadzenie działalności gospodarczej, jako uporządkowany ciąg czynności i zdarzeń faktycznych, ma charakter obiektywny. W związku z tym, dla ustalenia zaistnienia takiej działalności podstawowego lub przesądzającego znaczenia nie ma formalne oświadczenie konkretnego podmiotu, że działalność gospodarczą prowadzi lub nie prowadzi, a znaczenie ma zamiar podatnika w zakresie określonej kwalifikacji przychodów ze sprzedaży nieruchomości, w ramach zarządu majątkiem osobistym. Dostrzegając bowiem, że w pewnych przypadkach przepisy prawa umożliwiają podatnikowi zadecydowanie o kwalifikacji uzyskiwanych przez niego przychodów do określonego źródła, a więc dokonanie wyboru innego źródła, niż wskazane w art. 10 ust.1 pkt 3 PIT, mimo że obiektywnie wypełnione zostały przesłanki z art. 5a pkt 6 PIT, stwierdzić należy, że na płaszczyźnie relacji między regulacjami art. 5a pkt 6 oraz art. 10 ust. 1 pkt 8 PIT, kwestia woli podatnika wyboru źródła przychodów wymienionego w drugim ze wskazanych przepisów nie ma znaczenia. Istotne jest natomiast dokonywanie obrotu składnikami majątkowymi w sposób zorganizowany, ciągły, we własnym imieniu, w celu osiągania zarobków z tego tytułu w sposób trwały, co świadczy o działaniu podatnika spełniającym obiektywne kryteria uznania tego działania za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 PIT. Co istotne, podejmowane przez Wnioskodawcę przed sprzedażą czynności, nie były ukierunkowane na obiektywne uatrakcyjnienie oferty sprzedaży nieruchomości, która ze swej istoty kierowana jest do szerokiego kręgu potencjalnych nabywców. Nie wymagały one doświadczenia, specjalistycznej wiedzy czy umiejętności. Tym samym, nie sposób stwierdzić, że działalność Wnioskodawcy jest zorganizowana, a skala podjętych przed niego działań wykracza poza normalne czynności, jakie podejmuje racjonalnie działający właściciel nieruchomości.

Wnioskodawca zdecydował się na sprzedaż działek, chcąc wymienić je na bardziej przydatne do celów prowadzonej przez niego działalności i żadne z jego działań przedstawionych we wniosku nie wskazują, że planował uczynić z obrotu nieruchomościami źródło zarobkowania.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy, czynności przez niego podejmowane, nie mają cech zorganizowania i ciągłości. Opisany przebieg przyszłych transakcji pozwala przyjąć, że będą to czynności sporadyczne, niezaplanowane, nie prowadzone w ramach działalności gospodarczej. Tym samym, przychód ze sprzedaży przedmiotowych działek zakwalifikować należy do źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 PIT, w szczególności, że ich zbycie nie nastąpi przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie, gdyż opisane we wniosku działki - zostały nabyte w roku 1999. Konsekwencją powyższego, w ocenie Wnioskodawcy - przychód osiągnięty ze sprzedaży ww. działek - będzie korzystał ze zwolnienia, o którym nowa w art. 21 ust. 1 pkt 28 ustawy o PIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)˗c) przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Podkreślić należy, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, zgodnie z którą sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, jeżeli nie następuje w ramach wykonywania działalności gospodarczej, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w ramach wykonywania działalności gospodarczej – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Zatem, przychód z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości lub jej części oraz udziału w nieruchomości nie powstanie, jeżeli spełnione są łącznie dwa warunki:

• odpłatne zbycie nieruchomości nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej (nie stanowi przedmiotu działalności gospodarczej) oraz
• zostało dokonane po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie.

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych,

• prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Użyte w ww. przepisie pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej opiera się na trzech przesłankach:

• zarobkowym celu działalności,
• wykonywaniu działalności w sposób zorganizowany i ciągły,
• prowadzeniu działalności we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek.

Działalność jest wtedy zarobkowa, gdy jest zdolna do potencjalnego generowania zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Działalność musi być tak prowadzona i ukierunkowana, aby była w stanie zyski faktycznie osiągnąć. Jednakże, brak zysku z podjętych działań noszących znamiona działalności gospodarczej nie oznacza, że działalność taka nie była faktycznie prowadzona. Prowadzenie działalności gospodarczej zawsze wiąże się z ryzykiem nieosiągnięcia dochodów. Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymagają również, aby czynności wykonywane były w sposób zorganizowany i ciągły, przy czym możliwe jest osiąganie dochodów z tego rodzaju działalności bez spełnienia niektórych formalnych elementów organizacji (np. rejestracji urzędowej), gdyż prowadzenie działalności gospodarczej jest kategorią obiektywną, niezależnie od tego, jak działalność tę ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa oraz czy dopełnia ciążących na nim obowiązków z działalnością tą związanych. Co do kryterium ciągłości w wykonywaniu działalności gospodarczej, to jego wprowadzenie przez ustawodawcę miało na celu wyeliminowanie z pojęcia działalności gospodarczej przedsięwzięć o charakterze incydentalnym i sporadycznym. Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Nie wyklucza on jednak możliwości prowadzenia działalności gospodarczej tylko sezonowo lub do czasu osiągnięcia postawionego przez dany podmiot celu i to bez względu na okres, w którym cel ten miałby być realizowany. Do zachowania ciągłości wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikał zamiar powtarzania określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku. Natomiast, przez powtarzalność rozumie się cały szereg wielokrotnie powtarzanych czynności podejmowanych w konkretnym celu. Taki zespół wielokrotnie powtarzanych czynności (nie zaś czynności sporadyczne, oderwane od siebie, niepowiązane ze sobą) w dziedzinie wytwórczej, usługowej lub handlowej podejmowanych w celach zarobkowych i na własny rachunek, można uznać za prowadzenie działalności gospodarczej.

Wobec powyższego, w celu właściwego zakwalifikowania skutków działań podjętych przez Wnioskodawcę do właściwego źródła przychodu należy ocenić zamiar, okoliczności i cel działań związanych z planowanym odpłatnym zbyciem nieruchomości (działek), o których mowa we wniosku.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca w 1999 r. stał się właścicielem działki rolnej o numerze 244/2, w wyniku darowizny od swoich rodziców, która nastąpiła w formie aktu notarialnego. Przedmiotowa działka weszła w skład prowadzonego przez Wnioskodawcę gospodarstwa rolnego.

W 2008 r. został opracowany i zatwierdzony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, który objął działkę numer 244/2, tj. działkę, którą Wnioskodawca podzielił w późniejszym czasie, bo w 2017 r. - na działki o numerach: od 244/3 do 244/15, o [łącznej] powierzchni około 2,6601 ha, przeznaczonych do sprzedaży, z tym że działka numer 244/10 stanowi drogę wewnętrzną, a działka numer 244/15 - została przeznaczona jako rezerwa na poszerzenie drogi powiatowej. Podział nastąpił zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego z 2008 r. Zgodnie z planem, przedmiotowe działki, a wcześniej działka o numerze 244/2 - stanowią teren przeznaczony pod zabudowę jednorodzinną. Do dnia dzisiejszego ww. działki stanowią tereny rolnicze, przeważnie grunty rolne V i VI klasy - są one wykorzystywane przez Wnioskodawcę do prowadzenia gospodarstwa rolnego. Nie były i nie będą przedmiotem najmu czy dzierżawy. Przez cały okres, gdy Wnioskodawca pozostaje właścicielem przedmiotowych gruntów - opłaca on nadal podatek rolny.

Na chwilę obecną, łączna powierzchnia gospodarstwa Wnioskodawcy wynosi 31 ha, i od tej powierzchni Wnioskodawca opłaca podatek rolny. Celem, który przyświecał Wnioskodawcy przy dokonaniu podziału wspomnianej na wstępie działki numer 244/2 na mniejsze działki, była ich sprzedaż przede wszystkim z tego względu, że nie są one tak dochodowe jak pozostała część gruntów, w których posiadaniu pozostaje Wnioskodawca. To w jakim celu potencjalni nabywcy dokonają zakupu przedmiotowych działek, pozostaje poza wolą Wnioskodawcy, ponieważ na to będą mieli wpływ nowi właściciele tych dziatek.

Co do ww. działek, Wnioskodawca nie będzie podawał ogłoszeń o sprzedaży do wiadomości publicznej. Poszukiwanie potencjalnych kupców będzie się odbywało wśród znajomych i rodziny. Wnioskodawca nie podejmował i nie będzie podejmował innych czynności zmierzających do przygotowania do sprzedaży wydzielonych działek. Nie będzie uzbrajał żadnej z nich, nie będzie dawał żadnych ogłoszeń w prasie, internecie, ani w biurze pośrednictwa obrotu nieruchomościami.

Okoliczności opisane we wniosku wskazują, że planowane przez Wnioskodawcę odpłatne zbycie działek wyodrębnionych w wyniku podziału działki oznaczonej Nr 244/2, nie nastąpi w ramach zorganizowanej i ciągłej działalności, która wyczerpywałaby znamiona działalności gospodarczej, określonej w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z powyższym, przychód jaki uzyska Wnioskodawca z odpłatnego zbycia działek wyodrębnionych w wyniku podziału działki oznaczonej Nr 244/2 nie będzie stanowił przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, skutki podatkowe planowanego odpłatnego zbycia działek wyodrębnionych w wyniku podziału działki oznaczonej Nr 244/2 należy rozpatrywać w kontekście przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości.

W przypadku sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment i sposób ich nabycia.

Należy przy tym podkreślić, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nakazuje liczyć bieg określonego w nim pięcioletniego terminu od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie własności nieruchomości, a nie przekształcenie, podział, czy scalenie danej nieruchomości.

W świetle powyższego, zgodnie z powołanym art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, datę nabycia nowo wydzielonych nieruchomości gruntowych (działek) wyodrębnionych w wyniku podziału działki oznaczonej Nr 244/2, należy utożsamiać z datą nabycia przez Wnioskodawcę prawa własności działki oznaczonej Nr 244/2.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie precyzuje pojęcia „nabycie”, nie wskazuje, czy ma to być nabycie odpłatne, czy nieodpłatne. Nie określa również, na podstawie jakiej czynności prawnej może nastąpić nabycie nieruchomości, ich części oraz udziału w nieruchomości lub praw majątkowych. Zatem pojęcie to należy rozumieć szeroko, co oznacza, że z nabyciem nieruchomości lub praw majątkowych wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mamy do czynienia z chwilą uzyskania prawa własności do nieruchomości lub tych praw, bez względu na charakter czynności prawnej, na podstawie której doszło do przysporzenia majątkowego w postaci własności rzeczy lub praw. Zatem poprzez „nabycie”, należy rozumieć każde zwiększenie aktywów podatnika.

Interpretacja pojęcia „nabycie” została przedstawiona w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 listopada 2009 r., sygn. akt II FSK 1489/08, w którym Sąd stwierdził, że aby ustalić, jaka czynność prawna wyznacza początek biegu pięcioletniego terminu należy odwołać się do regulacji zawartych w prawie cywilnym. Według Kodeksu cywilnego nabycie jest to uzyskanie prawa własności rzeczy. Zatem, aktywa majątkowe ulegają zwiększeniu. Zdaniem Sądu, przez pojęcie „nabycie” użyte w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy rozumieć, każde zwiększenie aktywów majątku podatnika.

Jak wskazano powyżej, moment przeniesienia prawa własności w prawie podatkowym określany jest zgodnie z normami prawa cywilnego. Zgodnie z treścią art. 155 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.), umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły. Przy czym, umowa zobowiązująca do przeniesienia prawa własności nieruchomości powinna być dla jej ważności zawarta w formie aktu notarialnego, zgodnie z art. 158 ww. Kodeksu.

Stosownie do treści art. 888 § 1 ww. Kodeksu, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku. Z powyżej zacytowanego przepisu wynika, że podstawową cechą umowy darowizny jest bezpłatne świadczenie darczyńcy na rzecz obdarowanego kosztem jego majątku. Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego (świadczenie musi wzbogacić obdarowanego) i zobowiązanie darczyńcy musi być zamierzone jako nieodpłatne.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że planowane przez Wnioskodawcę odpłatne zbycie działek, wyodrębnionych w wyniku podziału działki oznaczonej Nr 244/2, nabytej przez Wnioskodawcę w 1999 r. w drodze darowizny od rodziców, w związku z tym, że sprzedaż tych działek nie nastąpi w wykonywaniu działalności gospodarczej, nie spowoduje powstania przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej, tj. ze źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Planowane przez Wnioskodawcę odpłatne zbycie działek wyodrębnionych w wyniku podziału działki oznaczonej Nr 244/2, nie będzie stanowić również przychodu ze źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z upływem okresu pięciu lat, liczonego od końca roku, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości.

Reasumując, planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż działek, wyodrębnionych w wyniku podziału działki oznaczonej Nr 244/2, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a tym samym na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tego tytułu, gdyż w wyniku planowanych transakcji sprzedaży przedmiotowych działek, jak to wykazano powyżej, u Wnioskodawcy nie powstanie w ogóle przychód, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 oraz art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym, Wnioskodawca niewłaściwie zakwalifikował we własnym stanowisku ewentualny przychód ze zbycia działek do źródła przychodu o którym mowa w ww. art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Błędne jest również stwierdzenie Wnioskodawcy zaprezentowane we własnym stanowisku, że przychód osiągnięty ze sprzedaży ww. działek będzie korzystał ze zwolnienia, o którym nowa w art. 21 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, że wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskanie z tytułu sprzedaży całości lub części nieruchomości wchodzących w skład gospodarstwa rolnego. Nie można mówić o zwolnieniu od podatku danego przychodu, w sytuacji gdy, jak to wykazano powyżej, taki przychód w ogóle nie wystąpi.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu złożenia wniosku. Ponadto wskazać należy, że zgodnie z ustawą z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018, poz. 2159), z dniem 1 stycznia 2019 r. zmieniona zostaje treść przywołanego w niniejszej interpretacji art. 21 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednak okoliczność ta pozostaje bez wpływu na niniejsze rozstrzygnięcie.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywało się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.