Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-3.4012.669.2018.2.MWJ
z 30 listopada 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 sierpnia 2018 r. (data wpływu), uzupełnionym pismem z dnia 12 listopada 2018 r. (data wpływu 16 listopada 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży działek nr 47/9, nr 47/10, nr 47/11 oraz udziałów w działce nr 47/8 (droga wewnętrzna) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 sierpnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży działek nr 47/9, nr 47/10, nr 47/11 oraz udziałów w działce nr 47/8 (droga wewnętrzna).

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 12 listopada 2018 r. (data wpływu 16 listopada 2018 r.) w zakresie doprecyzowania opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.(ostatecznie doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku).

Wnioskodawczyni jest właścicielem gruntów rolnych o powierzchni 1,71 ha we wsi ..., w gminie .... Grunty Wnioskodawczyni otrzymała od dziadków na podstawie umowy darowizny Repertorium „A” nr ... z dnia 06.08.1992 r. sporządzonej w Kancelarii Notarialnej w .... Działka oznaczona nr 47/1 KW nr ....

Wnioskodawczyni nie jest rolnikiem i nie uprawia tej ziemi. Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest podatnikiem VAT w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Od gruntów Wnioskodawczyni płaci podatek rolny zgodnie z rejestrem gruntów.

Na ten moment Wnioskodawczyni jest w trakcie podziału przedmiotowego gruntu na 5 działek, z czego jedna stanowi drogę wewnętrzną, a 3 działki, to działki budowlane. Wnioskodawczyni wystąpiła i otrzymała decyzję o warunkach zabudowy. Decyzja był konieczna celem wydzielenia działek. Podział gruntu Wnioskodawczyni dokonuje celem wydzielenia działek z myślą o sprzedaży. Wnioskodawczyni nie zamierza doprowadzić do ich granic jakichkolwiek mediów czy posadowić ogrodzenia. Wnioskodawczyni nie zamierza powierzać sprzedaży działek profesjonalnym podmiotom zajmującym się obrotem nieruchomościami, ani inwestować w profesjonalny marketing. Brak planu zagospodarowania przestrzennego dla tych gruntów. Na moment sprzedaży przedmiotowe działki będą stanowiły nieruchomości niezabudowane. Do tej pory Wnioskodawczyni nie dokonywała wydzielenia działek ani sprzedaży gruntu.

Wnioskodawczyni kontynuuje własną pracę zarobkową na umowę o prace stanowiącą źródło utrzymania Wnioskodawczyni.

W zakresie sprzedaży działek Wnioskodawczyni zamieściła ofertę za pośrednictwem sieci Internet. Do dnia złożenia wniosku Wnioskodawczyni nie sprzedała jeszcze ani jednej działki. W przyszłości Wnioskodawczyni zamierza w całości sprzedać grunt, ponieważ ani Wnioskodawczyni, ani żadne z dzieci Wnioskodawczyni nie chce go użytkować. Jeśli znajdzie się chętny, to w całości, a jeśli nie, to po podziale na działki. Grunt zarasta i jest to problem. Na stałe Wnioskodawczyni mieszka w .. w domku jednorodzinnym. Sprzedaż będzie jednak okazjonalna za pośrednictwem sieci Internet lub w lokalnej prasie, a celem wyzbycia się majątku osobistego.

W piśmie z dnia 12 listopada 2018 r., będącym uzupełnieniem wniosku, Wnioskodawczyni wskazała:

Działka 47/1, która jest w trakcie podziału to działka rolna. Wnioskodawczyni płaci od niej podatek rolny. Klasa gruntu dla tej działki to RIVa, RIVb i RV. Po podziale ma być wydzielone 5 działek (dane od geodety, bo decyzji podziału jeszcze nie ma):

• Nr działki 47/8 pow. 0,1806,ha przeznaczenie pod drogę wewnętrzna,
  

• Nr działki 47/9 pow. 0,1037 ha przeznaczenie pod budynek jednorodzinny,
  

• Nr działki 47/10 pow. 0,1050 ha przeznaczenie pod budynek jednorodzinny,
  

• Nr działki 47/11 pow. 0,1097 ha przeznaczenie pod budynek jednorodzinny,
  

• Nr działki 47/12 pow. 1,2077 ha działka rolna – leży odłogiem.
  
  

Działki będące przedmiotem przyszłej/planowanej sprzedaży to: 47/9, 47/10, 47/11 oraz udziały w działce 47/8. Wnioskodawczyni na ten moment klientów nie ma. W okolicy jest dużo działek. Wnioskodawczyni zależy na sprzedaży przynajmniej jednej działki.

Zakresem postawionego pytania we wniosku są objęte działki 47/8, 47/9, 47/10, 47/11.

Wnioskodawczyni zamierza dokonać sprzedaży wydzielonych działek wraz z udziałami w drodze wewnętrznej.

Dla działki 47/1 została wydana decyzja o warunkach zabudowy z dnia 25.07.2018 r. na inwestycję obejmującą budowę trzech budynków mieszkalnych jednorodzinnych wraz z niezbędną infrastrukturą techniczną. Decyzja była niezbędna do podziału gruntu.

Decyzja o warunkach zabudowy ustala sposób zagospodarowania i warunki zabudowy terenu obejmującego nieruchomość zlokalizowaną w miejscowości … (działka Nr ewid. 47/1, obręb ….) na inwestycję obejmującą budowę trzech budynków mieszkalnych jednorodzinnych wraz z niezbędną infrastrukturą techniczną. (w załączeniu)

Działka 47/1 o powierzchni 1ha 71a była wydzierżawiana nieodpłatnie tylko raz od dnia 30.05.2003 r. na okres 1 roku. Od tego czasu ziemia (działka rolna 47/1) leży odłogiem i nie jest użytkowana. Na chwilę obecną Wnioskodawczyni nie zamierza w przyszłości udostępniać działki/działek osobom trzecim.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w opisanej sytuacji sprzedaż działek wydzielonych z gruntu otrzymanego od dziadków podlega opodatkowaniu podatkiem VAT?

Zdaniem Wnioskodawczyni, sprzedaż działek nie powinna podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, lecz potraktowana jako sprzedaż, w ramach zarządu majątkiem własnym.

Wnioskodawczyni nie zajmuje się handlem działkami budowlanymi jako źródłem swojego utrzymania i nie podejmuje działań jak profesjonaliści.

Działki będą wydzielone z gruntu otrzymanego od dziadków około 26 lat temu. Samo dokonanie podziału działki 47/1 na mniejsze nie powinno wpływać na postrzeganie Wnioskodawczyni jako podatnika podatku VAT z tytułu sprzedaży nowopowstałych działek. Podjęte w tym kierunku działania są działaniami racjonalnymi o charakterze osobistym, a nie profesjonalnym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Dostawa towaru mieści się w definicji sprzedaży określonej w art. 2 pkt 22 ustawy. Zgodnie z tym przepisem przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zatem, zgodnie z powołanymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Należy podkreślić, że nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Jak wynika z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – w myśl art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym przypadku gruntów, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Tym samym, nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zatem, status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów cytowanej wyżej ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11 grudnia 2006, str. 1, z późn. zm.), „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

„Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Jednocześnie, w art. 12 ust. 1 lit. b) powołanej Dyrektywy wskazano, że państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności dostawy terenu budowlanego. „Teren budowlany” to każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie (art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE).

Opodatkowaniu VAT podlega, na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE, odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.

Z przytoczonych regulacji wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów, jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W niniejszej sprawie koniecznym stało się zatem ustalenie, czy w świetle zaprezentowanego opisu sprawy, Wnioskodawczyni, w celu dokonania dostawy działek, podjęła aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez handlowców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co zaskutkowało koniecznością uznania jej za podmiot prowadzący „działalność gospodarczą” w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też zbycie to nastąpi w ramach zarządu jej majątkiem prywatnym.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze.

Podkreślić także należy, że w kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Udzielając odpowiedzi na postawione pytanie prejudycjalne, w powołanym wyżej orzeczeniu Trybunał wskazał, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie, zdaniem Trybunału, okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast, wyjaśnił Trybunał, w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym – podkreślił Trybunał.

Podkreślić również należy, że powołane orzeczenie TSUE wyznacza aktualnie kierunki interpretacyjne i stanowi podstawę orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego i Wojewódzkich Sądów Administracyjny, np. NSA z dnia 23 stycznia 2014 r. (sygn. akt I FSK 143/13), z dnia 17 grudnia 2013 r. (sygn. akt I FSK 114/13), z dnia 9 listopada 2011 r. (sygn. akt I FSK 1656/11 i 1658/11) oraz WSA z dnia 10 października 2013 r. (sygn. akt I SA/Po 379/13), z dnia 14 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 730/11), które zapadły na tle wyroku Trybunału.

Z powyższych wyroków wynika zatem, że podejmowanie zorganizowanych działań, takich jak podział gruntu na mniejsze działki, wystąpienie do właściwego organu z wnioskiem o uchwalenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, wykonywanie czynności marketingowych, świadczy o tym, że czynności te przybierają formę zawodową (profesjonalną).

W tej kwestii wypowiedział się także Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w uchwale siedmiu sędziów z dnia 29 października 2007 r. (sygn. akt I FPS 3/07), orzekając, że przepisy art. 15 ust. 1 i 2 ustawy, powinny być rozumiane w ten sposób, że warunkiem sine qua non uznania, że dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług jest ustalenie, że działa on jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik lub jako osoba wykonująca wolny zawód. W ocenie NSA, ani formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, ani okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, że w odniesieniu do tej konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Z kolei w wyroku z dnia 27 października 2009 r. (sygn. akt I FSK 1043/08) Naczelny Sąd Administracyjny wyeksponował okoliczność, że przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą (powtarzalność czynności i zamiar ich kontynuacji), a w konsekwencji zorganizowaną. NSA w wyroku z dnia 18 października 2011 r., sygn. akt 1536/10 wymienił również, że na działalność zorganizowaną prowadzoną przez osobę fizyczną, mogą wskazywać takie działania, jak uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zabudowy, czy też wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru.

Z powyższych wyroków wynika, że podejmowanie zorganizowanych działań, takich jak podział gruntu na mniejsze działki, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zabudowy, wykonywanie czynności marketingowych, świadczy o tym, że czynności te przybierają formę zawodową (profesjonalną).

Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawczyni jest właścicielem gruntów rolnych o powierzchni 1,71 ha we wsi ..., w gminie .... Grunty, działka oznaczona nr 47/1, Wnioskodawczyni otrzymała od dziadków na podstawie umowy darowizny. Wnioskodawczyni nie jest rolnikiem i nie uprawia tej ziemi. Wnioskodawczyni jest w trakcie podziału przedmiotowego gruntu na 5 działek, z czego jedna stanowi drogę wewnętrzną (działka nr 47/8), a 3 działki, to działki budowlane (działka nr 47/9, nr 47/10, nr 47/11 z przeznaczeniem pod budynki jednorodzinne). Wnioskodawczyni zamierza dokonać sprzedaży wydzielonych działek wraz z udziałami w drodze wewnętrznej. Wnioskodawczyni wystąpiła i otrzymała decyzję o warunkach zabudowy z dnia 25.07.2018 r. na inwestycję obejmującą budowę trzech budynków mieszkalnych jednorodzinnych wraz z niezbędną infrastrukturą techniczną. Podział gruntu Wnioskodawczyni dokonuje celem wydzielenia działek z myślą o sprzedaży. Wnioskodawczyni nie zamierza doprowadzić do ich granic jakichkolwiek mediów czy posadowić ogrodzenia. Wnioskodawczyni nie zamierza powierzać sprzedaży działek profesjonalnym podmiotom zajmującym się obrotem nieruchomościami, ani inwestować w profesjonalny marketing. Na moment sprzedaży przedmiotowe działki będą stanowiły nieruchomości niezabudowane. W zakresie sprzedaży działek Wnioskodawczyni zamieści ofertę za pośrednictwem sieci Internet lub w lokalnej prasie. Działka nr 47/1 była wydzierżawiana.

Przedstawione powyżej okoliczności sprawy wskazują, że sprzedaż działek nr 47/9, nr 47/10, nr 47/11 oraz udziałów w działce nr 47/8 (droga wewnętrzna) powstałych w wyniku podziału działki nr 47/1 (gruntu) będzie dokonywana w ramach działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni bowiem podjęła ciąg określonych działań przygotowujących je do ich zbycia. Podkreślić należy, że Zainteresowana wystąpiła i otrzymała decyzję o warunkach zabudowy dla przedmiotowej działki. Następnie Wnioskodawczyni, po uzyskaniu ww. decyzji, podjęła czynności, które mają na celu podział przedmiotowego gruntu działki nr 47/1 na 5 działek, przy czym jedna stanowi drogę wewnętrzną, a 3 działki, to działki budowlane. Działka nr 47/1 była również wydzierżawiana. Ponadto, w zakresie sprzedaży działek Wnioskodawczyni zamieści ofertę za pośrednictwem sieci Internet lub w lokalnej prasie.

A zatem, dokonane przez Wnioskodawczynię czynności, wskazują, że w celu zwiększenia możliwości sprzedaży nieruchomości Zainteresowana podejmowała pewne działania w sposób zorganizowany.

Dokonanie tych czynności pozwala na stwierdzenie, że Wnioskodawczyni zachowuje się jak podmiot, którego przedmiotem działalności gospodarczej jest obrót nieruchomościami. Wystąpienie i otrzymanie decyzji o warunkach zabudowy dla działki nr 47/1, a następnie podjęcie czynności, które mają na celu podział przedmiotowego gruntu (działki nr 47/1) na 5 działek, w tym wydzielenie drogi wewnętrznej, jak również dzierżawa działki nr 47/1, oznacza, że Wnioskodawczyni wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia przedmiotowych działek porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

Zatem, wykonanie ww. czynności wskazuje na podjęcie przez Wnioskodawczynię świadomych działań mających na celu sprzedaż działek, które nie mogą zostać uznane za incydentalne i sporadyczne. Z całokształtu opisanego zespołu konkretnych czynności wynika, że sprzedaż przedmiotowych działek nastąpi w warunkach wskazujących na działania w ramach działalności gospodarczej. Wskazać należy, zdaniem tut. Organu, że podejmowane przez Wnioskodawczynię działania nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W przedmiotowej sprawie nie można więc stwierdzić, że dokonując sprzedaży działek nr 47/9, nr 47/10, nr 47/11 oraz udziałów w działce nr 47/8 (droga wewnętrzna) powstałych w wyniku podziału działki nr 47/1 Zainteresowana korzysta wyłącznie z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem prywatnym, nie jest to bowiem typowe (zwykłe) rozporządzanie prawem własności. Zainteresowana w taki sposób zorganizowała sprzedaż ww. działek, że niejako jej działania stanowią pewnego rodzaju przedsięwzięcie.

Zatem, w przedmiotowej sprawie, Zainteresowana podejmując ww. czynności, zaangażowała środki podobne do tych jakie wykorzystują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, o których mowa we wskazanych orzeczeniach w sprawach C-180/10 i C-181/10, tj. wykazała aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

Wskazać należy, że w przedmiotowej sprawie nie można mówić tylko o pojedynczej czynności, o której mowa w wyroku TSUE C-180/10 i C-181/10, bowiem mamy do czynienia z ciągiem przytoczonych w tym orzeczeniu okoliczności, które przemawiają za uznaniem Wnioskodawczyni za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu transakcji sprzedaży działek.

W ocenie tut. Organu uznać należy, że podejmowane przez Zainteresowaną działania oraz dokonane czynności wykluczają sprzedaż przedmiotowych nieruchomości w ramach zarządu jej majątkiem prywatnym. Wobec powyższego, należy stwierdzić, że sprzedaż ww. nieruchomości przez Zainteresowaną będzie dostawą dokonaną w ramach prowadzenia działalności gospodarczej w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, a Zainteresowana będzie działała jako podatnik VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. Z uwagi na powyższe, w tej konkretnej sytuacji nie można uznać, że przedmiotem dostawy będzie składnik majątku osobistego Zainteresowanej, a sprzedaż przedmiotowych działek będzie stanowiła realizację prawa do rozporządzania majątkiem osobistym.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy, powołane regulacje ustawy o podatku od towarów i usług oraz orzecznictwo stwierdzić należy, że podjęte przez Wnioskodawczynię ww. działania wskazują, że sprzedaż działek nr 47/9, nr 47/10, nr 47/11 oraz udziałów w działce nr 47/8 (droga wewnętrzna) powstałych w wyniku podziału działki nr 47/1 będzie dokonana w ramach działalności gospodarczej, zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. W rozpatrywanej sprawie zaistniały bowiem przesłanki świadczące o takiej aktywności Wnioskodawczyni w przedmiocie zbycia nieruchomości, która porównywalna jest do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanej. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego , w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17,43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.