INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 grudnia 2010r. (data wpływu 17 grudnia 2010r.) uzupełnionym pismem z dnia 14 marca 2011r. (data wpływu 14 marca 2011r), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy w związku z wydzierżawianiem części działek, które w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego stanowią tereny zabudowane lub przeznaczone pod zabudowę można zastosować zwolnienie z podatku VAT na podstawie § 12 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 24 grudnia 2009r. – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 grudnia 2010r. wpłynął ww. wniosek uzupełnionym pismem z dnia 14 marca 2011r. (data wpływu 14 marca 2011r), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy w związku z wydzierżawianiem części działek, które w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego stanowią tereny zabudowane lub przeznaczone pod zabudowę można zastosować zwolnienie z podatku VAT na podstawie § 12 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 24 grudnia 2009r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca oddaje w dzierżawę, na podstawie umowy dzierżawy, części działek o małych powierzchniach tj. do 500 m². Przedmiotowe działki zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego leżą na terenach przeznaczonych pod zabudowę lub zabudowanych. W EGS sklasyfikowane są jako tereny mieszkaniowe, zurbanizowane tereny niezabudowana oraz jako drogi. Ze względu na małą powierzchnie działki te nie mogą być uznane jako działki budowlane, natomiast działka oznaczona w EG0 jako dr faktycznie jest drogą gminną o statucie drogi publicznej.

Przedmiotowe fragmenty działek przylegają do nieruchomości zabudowanych i stanowią pasy zieleni przed tymi nieruchomościami bądź ogródki przydomowe.

Zatem przedmiotem dzierżawy są w/w działki z przeznaczeniem zagospodarowania zgodnie z zapisami umowy jako pasy zieleni przed posesjami zabudowanymi oraz jako ogródki przydomowe.

Po upływie terminu na jaki zostanie zawarta umowa dzierżawy przedmiotowe działki zostaną zwrócone wydzierżawiającemu. Umowy dzierżawy są poprzedzone przeprowadzeniem przetargów ograniczonych, bowiem dzierżawcami są właściciele nieruchomości przyległych do tych działek. Dzierżawcy nie prowadzą działalności rolniczej.

Wnioskodawca oświadcza, że przedstawiony we wniosku obecny stan prawny nie jest przedmiotem postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub skarbowej, sprawa nie została rozstrzygnięta w ostatecznej decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z wydzierżawianiem części działek, które w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego stanowią tereny zabudowane lub przeznaczone pod zabudowę a faktycznie są użytkowane jako pasy zieleni przed nieruchomościami zabudowanymi oraz ogródki przydomowe można zastosować zwolnienie z podatku VAT na podstawie § 12 ust 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 24 grudnia 2009r., zgodnie z którym zwalnia się z podatku VAT dzierżawę gruntów przeznaczonych na cele rolnicze, a także zbycie prawa użytkowania wieczystego tych gruntów... Czy znaczenie w tym przypadku będzie miał fakt, nieprowadzenia działalności rolniczej przez dzierżawców...

Zdaniem Wnioskodawcy: przedmiotowa umowa dzierżawy jest świadczeniem usług, bowiem po upływie okresu na jaki umowa została zawarta wydzierżawiane grunty zostaną zwrócone wydzierżawiającemu i nie można tu uznać zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT. Zgodnie z § 12 ust 1 pkt 4 zwalnia się dzierżawę gruntów przeznaczonych na cele rolnicze, a także zbycie prawa użytkowania wieczystego tych gruntów. Części działek, które zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego są terenami zabudowanymi i przeznaczonymi pod zabudowę, w EGB są sklasyfikowane jako tereny mieszkaniowe, zurbanizowane tereny niezabudowane, natomiast działka oznaczona w EGB jako droga jest drogą gminną o statucie drogi publicznej i na tej działce wzdłuż drogi są pasy zieleni. Zatem Wnioskodawca uznaje, iż fragmenty przedmiotowych działek ze względu na małą powierzchnię nie mogą być uznane jako przeznaczone pod zabudowę a użytkowane są jako pasy zieleni oraz ogródki przydomowe, wobec tego można uznać, iż fragmenty tych działek są użytkowane rolniczo ponieważ na pasach zieleni zasiana jest trawa, posadzone są krzewy i kwiaty a na ogródkach przydomowych dodatkowo zasiane są warzywa.

W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, iż można zastosować zwolnienie z podatku od towarów i usług na podstawie § 12 ust 1 pkt 4 zgodnie z którym zwalnia się dzierżawę gruntów przeznaczonych na cele rolnicze.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących do dnia 31 grudnia 2010r., gdyż we wniosku z dnia 9 grudnia 2010r. Wnioskodawca wskazał, że wniosek dotyczy zaistniałego stanu faktycznego.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepisy art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy o VAT definiują pojęcie dostawy towarów i świadczenia usług za wynagrodzeniem. W myśl tych przepisów przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, podstawowa stawka podatku wynosiła do 31 grudnia 2010r. 22%, z zastrzeżeniem ust. 2 - 12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i ust. 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 82 ust. 3 ustawy o VAT, minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, wprowadzić inne niż określone w art. 43-81 zwolnienia od podatku, a także określić szczegółowe warunki stosowania tych zwolnień, uwzględniając:

1. specyfikę wykonywania niektórych czynności oraz uwarunkowania obrotu gospodarczego niektórymi towarami;
2. przebieg realizacji budżetu państwa;
3. potrzebę uzyskania dostatecznej informacji o towarach będących przedmiotem zwolnienia;
4. przepisy Wspólnoty Europejskiej.
   
   

Na podstawie powyższej delegacji ustawowej, wydane zostało, obowiązujące od dnia 1 stycznia 2010r. do dnia 31 grudnia 2010r., rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799), zwane dalej rozporządzeniem.

Zgodnie z § 12 ust. 1 pkt 4 tego rozporządzenia, zwalnia się od podatku dzierżawę gruntów przeznaczonych na cele rolnicze, a także zbycie prawa użytkowania wieczystego tych gruntów.

Cytowany wyżej przepis § 12 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia VAT zwalnia zatem od podatku dzierżawę gruntów przeznaczonych wyłącznie na cele rolnicze.

Stosownie do art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Jak wynika z powyższego, umowa dzierżawy jest umową cywilnoprawną o charakterze zobowiązaniowym przysparzającym obydwie strony zawartej umowy.

Z powyższych przepisów wynika, iż dzierżawa gruntów stanowi świadczenie usług i czynność ta, co do zasady, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki 22% do 31 grudnia 2010r. zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy.

Wyjątek stanowi dzierżawa gruntów przeznaczonych na cele rolnicze, która korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie § 12 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia.

Przepisy ustawy o VAT oraz rozporządzenia nie definiują pojęcia „cele rolnicze”.

Ustawa o VAT zawiera natomiast definicję działalności rolniczej.

Przez działalność rolniczą w myśl art. 2 pkt 15 ustawy o VAT, rozumie się produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro”, fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.01.13) oraz bambusa (PKWiU 02.01.42-00.11), a także świadczenie usług rolniczych.

Z powyższych przepisów wynika, iż gruntem przeznaczonym na cele rolnicze jest grunt, który może być wykorzystany do ww. działalności rolniczej.

Zatem w ocenie tut. organu za grunt przeznaczony na cele rolnicze należy uznać grunt przeznaczony przez dzierżawcę do działalności rolniczej, o której mowa w art. 2 ust. 15 ustawy o VAT.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Gmina na podstawie zawartych umów oddaje w dzierżawę części działek o małych, do 500m² powierzchniach osobom fizycznym.

Z treści umów wynika, iż ww. działki będące przedmiotem dzierżawy są przeznaczone do zagospodarowania jako pasy zieleni przed zabudowanymi posesjami oraz jako ogródki przydomowe. Przedmiotowe fragmenty działek przylegają do nieruchomości zabudowanych i stanowią pasy zieleni przed tymi nieruchomościami bądź ogródki przydomowe.

Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego ww. działki leżą na terenach zabudowanych lub przeznaczonych pod zabudowę, w EGB są sklasyfikowane jako tereny mieszkaniowe, zurbanizowane tereny niezabudowane, natomiast działka oznaczona w EGB jako droga jest drogą gminną o statucie drogi publicznej i na tej działce wzdłuż drogi są pasy zieleni.

Fragmenty przedmiotowych działek ze względu na małą powierzchnię są one użytkowane rolniczo w ten sposób, że na pasach zieleni zasiana jest trawa, posadzone są krzewy i kwiaty a w ogródkach przydomowych dodatkowo zasiane są warzywa.

Po upływie terminu na jaki zostanie zawarta umowa dzierżawy, przedmiotowe działki zostaną zwrócone wydzierżawiającemu. Umowy dzierżawy są poprzedzone przeprowadzeniem przetargów ograniczonych, bowiem dzierżawcami są właściciele nieruchomości przyległych do tych działek. Dzierżawcy nie prowadzą działalności rolniczej.

Biorąc pod uwagę przytoczone przepisy prawa stwierdzić należy, iż decydujące znaczenie w kwestii możliwości zwolnienia z podatku VAT dzierżawy gruntów jest ich faktyczne przeznaczenie przez dzierżawcę oraz wykorzystanie przez niego na cele rolnicze. A zatem bez znaczenia pozostaje fakt przeznaczenia tych gruntów zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego lub studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego np. jako grunty budowlane.

Wnioskodawca stwierdził, iż dzierżawcami są właściciele nieruchomości przyległych do tych działek. Na dzierżawionych fragmentach działek dzierżawcy nie prowadzą działalności rolniczej, a jedynie na pasach zieleni jest zasiana trawa, posadzone są krzewy i kwiaty zaś w przydomowych ogródkach zasiane są warzywa.

Uwzględniając przedstawiony stan faktyczny oraz ww. przepisy prawa stwierdzić należy, iż grunty powyższe nie zostały przeznaczone przez dzierżawców do celów rolniczych, bowiem dzierżawcy nie prowadzą działalności rolniczej, a tylko w takim przypadku może być mowa o rolniczym przeznaczeniu gruntów.

Zatem dzierżawa przedmiotowych fragmentów działek, z uwagi na brak prowadzenia na nich działalności rolniczej przez dzierżawców, nie może podlegać zwolnieniu od podatku na podstawie § 12 ust. 1 pkt 4 cyt. rozporządzenia Ministra Finansów.

Istotnym jest więc aby wydzierżawione grunty służyły celom rolniczym, a dzierżawcy prowadzili na nich działalność rolniczą.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.