Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-2.4015.92.2018.1.HS
z 16 listopada 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 800 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 27 sierpnia 2018 r. (data wpływu 4 września 2018 r.), uzupełnionym 7 listopada 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie możliwości skorzystania z ulgi mieszkaniowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 września 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie możliwości skorzystania z ulgi mieszkaniowej.

W związku z brakami formalnymi stwierdzonymi we wniosku, pismem z 24 października 2018 r. Znak: 0111-KDIB2-2.4015.92.2018.1.HS wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano 7 listopada 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 21 czerwca 1994 r. zmarł wujek Wnioskodawczyni i na podstawie testamentu Wnioskodawczyni nabyła po nim spadek. W skład spadku wchodziło gospodarstwo rolne o łącznej powierzchni 1,0638 ha, w tym działka zabudowana budynkiem mieszkalnym o powierzchni 145, 92 m² i budynkiem gospodarczym o powierzchni 40 m² położone w D.

W dniu 22 kwietnia 1998 r. Wnioskodawczyni nabyła na podstawie umowy sprzedaży lokal mieszkalny o powierzchni 50,72 m² wraz z przynależnym do lokalu piwnicą i budynkiem gospodarczym położonym w D.

Na dzień śmierci wuja, tj. 21 czerwca 1994 r. Wnioskodawczyni nie była właścicielką lokalu mieszkalnego, nabyła go bowiem 22 kwietnia 1998 r., a w momencie powstania obowiązku podatkowego, kiedy to został sporządzony akt poświadczenia dziedziczenia (24 kwietnia 2014 r.) lokal ten już posiadała.

Na dzień nabycia spadku nie przysługiwało Wnioskodawczyni spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego lub wynikające z przydziału spółdzielni mieszkaniowej, ani prawo do domu jednorodzinnego lub prawo w małym domu mieszkalnym, Wnioskodawczyni nie była też najemcą lokalu lub budynku. W nabytym w spadku budynku Wnioskodawczyni zamieszkuje od 2002 r. i nie zbyła mieszkania nabytego umową sprzedaży w 1998 r. Do 15 listopada 2018 r. Wnioskodawczyni złoży zeznanie podatkowe SD-3 do właściwego naczelnika urzędu skarbowego z tytułu nabycia spadku i od tej daty przez 5 lat będzie zamieszkiwać w nabytym w spadku budynku. Wnioskodawczyni wskazała, że wuj był bratem matki Wnioskodawczyni.

W uzupełnieniu wniosku z 31 października 2018 r. (data wpływu 7 listopada 2018 r.) Wnioskodawczyni podała, że w momencie nabycia budynku mieszkalnego w spadku po wuju, tj. w 1994 r., Wnioskodawczyni nie była także właścicielką żadnego innego budynku mieszkalnego ani lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość.

W związku z powyższym opisem zadano (po przeformułowaniu) następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni może skorzystać z ulgi mieszkaniowej, będąc właścicielką innego lokalu mieszkalnego, który nabyła w 1998 r.?

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 16 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn, może skorzystać z ulgi mieszkaniowej, ponieważ w 1994 r. nie była właścicielką żadnego budynku mieszkalnego ani lokalu mieszkalnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku od spadków i darowizn oraz ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. Nr 222, poz. 1629 ze zm.) – do nabycia własności rzeczy lub praw majątkowych, które nastąpiło przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy (tj. 1 stycznia 2007 r.), z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t.j. Dz. U. z 2004 r. Nr 142, poz. 1514 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2006 r. – podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem spadku.

Kwestię nabycia spadku regulują przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1025 ze zm.). Zgodnie z art. 922 § 1 Kodeksu cywilnego – prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób. W świetle art. 924 Kodeksu cywilnego – spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, a stosownie do art. 925 – spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że dniem nabycia spadku jest data śmierci spadkodawcy. Prawomocne postanowienie sądu lub akt poświadczenia dziedziczenia mają natomiast charakter deklaratoryjny i stwierdzają jedynie nabycie spadku przez spadkobiercę (art. 1025 § 1 i 2 Kodeksu cywilnego).

Zgodnie z art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn – obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych, a w wypadku darowizny obowiązek podatkowy ciąży solidarnie na obdarowanym i darczyńcy.

Natomiast w myśl art. 6 ust. 1 pkt 1 tej ustawy obowiązek podatkowy – przy nabyciu w drodze dziedziczenia powstaje z chwilą przyjęcia spadku. Jednakże – jak stanowi art. 6 ust. 4 ustawy – jeżeli nabycie niezgłoszone do opodatkowania stwierdzono następnie pismem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą sporządzenia pisma; jeżeli pismem takim jest orzeczenie sądu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia. Gdy nabycie w drodze darowizny nie zostało zgłoszone do opodatkowania, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą powołania się przed organem podatkowym na okoliczność dokonania tej darowizny.

Podstawa opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn określona została w art. 7 ustawy. Zgodnie z treścią ust. 1 tego przepisu stanowi ją – wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość), ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego. Jeżeli przed dokonaniem wymiaru podatku nastąpi ubytek rzeczy spowodowany siłą wyższą, do ustalenia wartości przyjmuje się stan rzeczy w dniu dokonania wymiaru, a odszkodowanie za ubytek należne z tytułu ubezpieczenia wlicza się do podstawy wymiaru.

Jak z kolei stanowi art. 17a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn – podatnicy podatku są obowiązani, z zastrzeżeniem ust. 2, złożyć, w terminie miesiąca od dnia powstania obowiązku podatkowego, właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego zeznanie podatkowe o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych według ustalonego wzoru. Do zeznania podatkowego dołącza się dokumenty mające wpływ na określenie podstawy opodatkowania.

Na gruncie ustawy o podatku od spadków i darowizn wysokość podatku uzależniona jest od grupy podatkowej, do której zaliczony jest nabywca.

W myśl art. 14 ust. 2 ww. ustawy – zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe.

Stosownie do treści art. 14 ust. 3 pkt 2 ww. ustawy – do II grupy podatkowej zalicza się zstępnych rodzeństwa, rodzeństwo rodziców, zstępnych i małżonków pasierbów, małżonków rodzeństwa i rodzeństwo małżonków, małżonków rodzeństwa małżonków, małżonków innych zstępnych.

Stosownie do art. 16 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy – w przypadku nabycia budynku mieszkalnego lub jego części, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego oraz wynikających z przydziału spółdzielni mieszkaniowych: prawa do domu jednorodzinnego lub prawa do lokalu w małym domu mieszkalnym:

1. w drodze spadku lub darowizny przez osoby zaliczane do I grupy podatkowej,
2. w drodze spadku przez osoby zaliczane do II grupy podatkowej,
3. w drodze spadku przez osoby zaliczane do III grupy podatkowej, sprawujące przez co najmniej dwa lata opiekę nad wymagającym takiej opieki spadkodawcą, na podstawie umowy zawartej z nim przed organem gminy,

–nie wlicza się do podstawy opodatkowania ich wartości do łącznej wysokości nieprzekraczającej 110 m² powierzchni użytkowej budynku lub lokalu.

Ulga, o której mowa powyżej przysługuje osobom, które łącznie spełniają następujące warunki:

1. spełniają wymogi określone w art. 4 ust. 4, tj. nabywca jest obywatelem polskim lub ma miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
   
2. nie są właścicielami innego budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość bądź będąc nimi przeniosą własność budynku lub lokalu na rzecz zstępnych, Skarbu Państwa lub gminy;
   
3. nie dysponują spółdzielczym lokatorskim prawem do lokalu lub nie są właścicielami spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego oraz wynikających z przydziału spółdzielni mieszkaniowych: prawa do domu jednorodzinnego lub prawa do lokalu w małym domu mieszkalnym, a w razie dysponowania tymi prawami przekażą je zstępnym lub przekażą do dyspozycji spółdzielni, w terminie 3 miesięcy od dnia złożenia zeznania podatkowego;
   
4. nie są najemcami lokalu lub budynku lub będąc nimi rozwiążą umowę najmu;
   
5. będą zamieszkiwać w nabytym lokalu lub budynku przez 5 lat:
   
   1. od dnia złożenia zeznania podatkowego – jeżeli w chwili złożenia zeznania nabywca mieszka w nabytym lokalu lub budynku,
   2. od dnia zamieszkania w nabytym lokalu lub budynku – jeżeli nabywca zamieszka w ciągu roku od dnia złożenia zeznania podatkowego.
   
   
   

Celem norm zawartych w treści ww. art. 16 jest nieobciążanie osób najbliższych darczyńcy oraz bliskich i najbliższych spadkodawcy znacznymi, pod względem finansowym, skutkami podatkowymi z tytułu przyrostu majątkowego w postaci nieruchomości bądź lokalu, gdy nie dysponują budynkiem lub lokalem mieszkalnym i zamierzają zamieszkiwać w nabytym lokalu lub budynku przez 5 lat.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że 21 czerwca 1994 r. zmarł wuj Wnioskodawczyni i na podstawie testamentu potwierdzonego aktem poświadczenia dziedziczenia w 2014 r. Wnioskodawczyni nabyła spadek po nim, w tym budynek mieszkalny o powierzchni 145,92 m². Wnioskodawczyni zamieszkuje w tym budynku. W dniu śmierci wuja Wnioskodawczyni nie przysługiwało spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego lub wynikające z przydziału spółdzielni mieszkaniowej prawo do domu jednorodzinnego lub prawo do lokalu w małym domu mieszkalnym, Wnioskodawczyni nie była też najemcą lokalu lub budynku. Wnioskodawczyni w momencie nabycia budynku mieszkalnego w spadku po wuju nie była również właścicielką żadnego innego budynku mieszkalnego ani lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość. W nabytym w spadku budynku Wnioskodawczyni zamieszkuje od 2002 r. Wnioskodawczyni nadmienia, że nie zbyła mieszkania nabytego umową sprzedaży w 1998 r.

Mając na uwadze wyżej przedstawiony stan faktyczny oraz analizując warunki wymienione w art. 16 ust. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn, należy mieć na uwadze treść przepisu art. 1 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, w powiązaniu z przywołanymi wyżej przepisami Kodeksu cywilnego, gdyż spełnienie warunków do skorzystania z ulgi mieszkaniowej wynikającej z art. 16 ustawy trzeba oceniać w chwili nabycia, czyli w przedmiotowej sprawie na dzień śmierci spadkodawcy tj. 21 czerwca 1994 r. Przepisy art. 16 ust. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn wymagają bowiem od spadkobiercy chcącego skorzystać z ww. ulgi podatkowej, by ten w chwili śmierci spadkodawcy spełniał wymienione w tym przepisie warunki. To oznacza, że w chwili nabycia spadkobierca nie może być zarówno właścicielem nieruchomości wymienionej w art. 16 ust. 2 pkt 2 ustawy, jak i nie może mu przysługiwać żadne z praw wskazanych w art. 16 ust. 2 pkt 3 oraz nie może być najemcą lokalu lub budynku, o którym mowa w art. 16 ust. 2 pkt 4 ww. ustawy.

Wnioskodawczyni – jako osoba zaliczona do II grupy podatkowej – może skorzystać z ulgi mieszkaniowej określonej w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, jeżeli istotnie w momencie nabycia spadku, tj. 21 czerwca 1994 r., spełniała warunki wymienione w art. 16 ust. 2 pkt 1-4 ww. ustawy oraz będzie zamieszkiwać w nabytym budynku przez okres 5 lat od dnia złożenia zeznania podatkowego o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych (SD-3), stosownie do art. 16 ust. 2 pkt 5 lit. a) ww. ustawy. Nie wystarczy bowiem spełnienie warunków określonych w art. 16 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Jak wskazano powyżej muszą być spełnione wszystkie warunki wymienione w art. 16 ust. 2 pkt 1-4.

Stanowisko Wnioskodawczyni uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.