Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-3.4012.683.2018.4.DM
z 3 stycznia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 września 2018 r. (data wpływu 11 października 2018 r.), uzupełnionym w dniach 15 listopada i 11 grudnia 2018 r. (data wpływu 21 listopada i 17 grudnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku zbycia nieruchomości gruntowej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 października 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniach 21 listopada i 17 grudnia 2018 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku zbycia nieruchomości gruntowej.

We wniosku oraz jego uzupełnieniach przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest użytkownikiem wieczystym nieruchomości, położonej w B. przy ul. I., objętej księgą wieczystą KW …, stanowiącej własność Gminy Miasta.

Prezydent Miasta decyzją Nr … z dnia 17 maja 2018 r., zmienioną decyzją Nr … z dnia 11 czerwca 2018 r. zatwierdził projekt podziału ww. nieruchomości polegający na podziale pierwotnej działki oznaczonej numerem 16/4 na działki oznaczone nr 16/16 o powierzchni 0,0549 ha i nr 16/17 o powierzchni 0,3818 ha (trzy tysiące osiemset osiemnaście metrów kwadratowych). Nowo wydzielona działka 16/16 jest działką niezabudowaną. Dla nieruchomości stanowiącej przedmiot wniosku nie został wydany miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Przeznaczenie nieruchomości w ewidencji gruntów i budynków oraz w księdze wieczystej określone zostało jako tereny przemysłowe.

Dla nieruchomości przed jej podziałem (wówczas - działka 16/4) wydane zostały następujące decyzje o warunkach zabudowy:

1. Decyzja Prezydenta Miasta nr … z 7 marca 2014 r. znak: …, zmieniona decyzją z 18 września 2014 r. znak … ustalająca warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na zmianie sposobu użytkowania budynku produkcyjnego na funkcję biurowo-magazynową wraz z budową zewnętrznej instalacji wodociągowej i budową zbiornika na gaz propan- butan na nieruchomości o nr ew. 16/4 w obr. 207 przy ul. I. w B.;
2. Decyzja Prezydenta Miasta nr … z 15 lipca 2014 r. znak: …, zmieniona decyzją z 18 września 2014 r. znak … ustalająca warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na rozbudowie budynku produkcyjnego o wiatrołap na nieruchomości o nr ew. 16/4 w obr. 207 przy ul. I. w B.,
   
   
   przy czym żaden z elementów inwestycji objętych ww. decyzjami nie był i nie został zlokalizowany na części nieruchomości, stanowiącej obecnie działkę 16/16.
   

Prawo użytkowania wieczystego działki o numerze 16/16 o pow. 0,0549 ha stanowi przedmiot transakcji sprzedaży (dostawy) na rzecz osób trzecich – A. i P. małżonków P., na potrzeby prowadzonej przez A. P. działalności gospodarczej pod firmą Przedsiębiorstwo X (NIP …), celem poprawy warunków zagospodarowania nieruchomości sąsiedniej - działki 16/5 objętej KW ... Przedmiotem transakcji objęta jest wyłącznie - ww. niezabudowana działka gruntu. Przedmiot transakcji nie obejmuje żadnych budynków ani budowli.

Dnia 1 sierpnia 2018 r. Wnioskodawca oraz A. i P. małżonkowie P. zawarli przed Notariuszem... (rep. …) warunkową umowę sprzedaży przedmiotowego prawa użytkowania wieczystego nieruchomości - działki 16/16. Zawarcie umowy przenoszącej własność przedmiotowej nieruchomości nastąpi po upływie terminu na wykonanie prawa pierwokupu przez Gminę Miasto.

Wnioskodawca w zakresie czynności objętych wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej jest podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT.

W uzupełnieniach wniosku Wnioskodawca wskazał następujące informacje.

Opisane we wniosku o wydanie interpretacji decyzje o warunkach zabudowy (nr … i …) nie wygasły, zostały natomiast „skonsumowane”, tj. w oparciu o nie:

• zmieniono sposób użytkowania istniejącego na pierwotnej nieruchomości (obecnie działka 16/17) budynku produkcyjnego (decyzja Prezydenta Miasta nr … z 7 marca 2014 r., znak: …, zmieniona decyzją z 18 września 2014 r. znak … ustalająca warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na zmianie sposobu użytkowania budynku produkcyjnego na funkcję biurowo-magazynową wraz z budową zewnętrznej instalacji wodociągowej i budową zbiornika na gaz propan-butan) na nieruchomości o nr ew. 16/4 w obr. 207 przy ul. I. w B.),
• przeprowadzono prace polegające na rozbudowie budynku posadowionego na działce 16/4 w sposób opisany w decyzji (decyzja Prezydenta Miasta nr … z 15 lipca 2014 r., znak: …, zmieniona decyzją z 18 września 2014 r.) znak … ustalającą warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na rozbudowie budynku produkcyjnego o wiatrołap na nieruchomości o nr ew. 16/4 w obr. 207 przy ul. I. w B.). Przedmiotowy budynek znajduje się na działce obecnie oznaczonej jako 16/17.

Zakres obu tych decyzji nie dotyczył zagospodarowania fragmentu nieruchomości, który na skutek podziału stał się następnie działką o numerze 16/16 (przedmiot transakcji, której dotyczy zapytanie). Innymi słowy - zabudowa działki 16/16 w oparciu o decyzje o warunkach zabudowy opisane we wniosku nie jest możliwa i konieczne byłoby wydanie nowej decyzji o warunkach zabudowy.

W ocenie Wnioskodawcy opisane we wniosku o wydanie interpretacji decyzje o warunkach zabudowy (nr … i …) nie wygasły, natomiast z uwagi na ich „skonsumowanie” oraz ich przedmiot nie obowiązują dla nowo wydzielonej działki 16/16.

Działka 16/4 przed podziałem, jak również działki 16/17 i 16/16 powstałe po podziale (w okresie, w którym pozostawały one własnością Wnioskodawcy) były wykorzystywane wyłącznie do „działalności opodatkowanej od podatku od towarów i usług”.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w opisanym stanie faktycznym opisana w poz. 74 wniosku transakcja sprzedaży (dostawy) prawa użytkowania wieczystego niezabudowanej działki o numerze ewidencyjnym 16/16, o pow. 0,0549 ha, stanowiącej część nieruchomości zapisanej w księdze wieczystej KW …, będzie podlegać zwolnieniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, uregulowanym w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, a tym samym podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na zasadzie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit a) w zw. z art. 2 pkt 4 ustawy o PCC?

Zdaniem Wnioskodawcy, przedmiotowa transakcja sprzedaży (dostawy) prawa użytkowania wieczystego do nieruchomości stanowiącej działkę ew. 16/16 w obr. 207 w B. przy ul. I. będzie zwolniona z podatku od towarów i usług na podst. art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane. Przedmiotowa nieruchomość stanowi teren niezabudowany. Pojęcie terenu budowlanego zostało zdefiniowane w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT i po ostatnich nowelizacjach odnosi się je do gruntów przeznaczonych pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

W efekcie wyłącznym źródłem ustaleń, czy dany grunt ma charakter terenu budowlanego, są postanowienia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (dalej również MPZP), a w przypadku jego braku - treść decyzji o warunkach zabudowy (dalej również jako decyzja WZ), wydanych w odniesieniu do przedmiotu opodatkowania.

W orzecznictwie podkreśla się, że decydujące znaczenie ma status terenu w dacie powstania obowiązku podatkowego - jeżeli w tym dniu nie było wydanej decyzji WZ ani nie obowiązywał dla tego terenu MPZP, korzysta on ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT (por. wyrok NSA z dnia 20 stycznia 2016 r. ws. I FSK 1444/14).

W stanie faktycznym objętym niniejszym wnioskiem nie obowiązuje dla przedmiotowego terenu MPZP. W odniesieniu do działki będącej przedmiotem sprzedaży (działka ew. 16/16) nie została też wydana żadna decyzja o warunkach zabudowy. Jeżeli by nawet przyjąć, że w jakimkolwiek zakresie w odniesieniu do spornej działki doszłoby do „przeniesienia” decyzji wydanych wcześniej dla całej (niepodzielonej) działki gruntu (choć w ocenie wnioskodawcy nie znajduje to oparcia w przepisach ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym - t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1073, ze zm., albowiem decyzja o warunkach zabudowy dotyczy skonkretyzowanego w niej fragmentu terenu, poprzez odniesienie się do zindywidualizowanej co do numeru i obrębu działki ewidencyjnej lub, jak w tym przypadku - jej części), to i tak uprzednio wydane decyzje odnosiły się nie do zabudowy nieruchomości i przeznaczenia terenu, lecz do rozbudowy lub zmiany przeznaczenia istniejącego budynku, które to inwestycje nie obejmowały w żadnym zakresie fragmentu działki 16/4, która stała się następnie dz. ew. 16/16, będącą przedmiotem transakcji i niniejszego wniosku. W rezultacie powyższego, dostawa przedmiotowego terenu (dz. ew. 16/16) będzie zwolniona z opodatkowania podatkiem VAT i będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit a) w zw. z art. 2 pkt 4 ustawy o PCC.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na mocy art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się również oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste.

Przez dostawę towarów uważa się również zbycie prawa użytkowania wieczystego, o czym stanowi ust. 1 pkt 7 cyt. artykułu.

W myśl art. 2 pkt 6 ww. ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Wskazać w tym miejscu należy, że odpłatna dostawa towarów podlega opodatkowaniu wtedy, gdy jest dokonywana przez podmiot o statusie podatnika działającego w takim charakterze w odniesieniu do tej czynności. Zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wyznacza czynnik przedmiotowy – opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług oraz czynnik podmiotowy – czynności muszą być wykonywane przez podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, działającego w takim charakterze.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do treści art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług – stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na mocy art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Na podstawie art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 22 listopada 2018 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2392), dodano do ustawy art. 146aa ust. 1 pkt 1, zgodnie z którym – w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych wydanych na jej podstawie, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy – zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane – w świetle art. 2 pkt 33 ustawy – rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z powyższych przepisów wynika, że zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Zatem, ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym itp. Podkreślić należy, że analiza powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) innych niż tereny budowlane (przeznaczone pod zabudowę).

W związku z tym, że ustawa o podatku od towarów i usług nie precyzuje, o jakie tereny przeznaczone pod zabudowę chodzi, przyjąć należy, że pojęcie „tereny przeznaczone pod zabudowę” obejmuje obszary, na których przewidziane są różne formy zabudowy, począwszy od zabudowy mieszkaniowej, przez tereny zabudowy techniczno-produkcyjnej, aż po tereny zabudowy zagrodowej włącznie.

Jednocześnie wskazać należy, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1945) - kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ww. ustawy - ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - w myśl zapisów art. 4 ust. 2 powołanej ustawy - określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego - jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy - jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany” oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę.

Zatem, także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Rozpatrując przepisy w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy gruntu niezabudowanego należy podkreślić, że zwolnienie od podatku obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę.

Analiza treści wniosku oraz przywołanych przepisów prawa podatkowego prowadzi do stwierdzenia, że działka będąca przedmiotem przyszłej sprzedaży stanowi grunt przeznaczony pod zabudowę, gdyż stanowiła część działki nr 16/4 zabudowanej budynkiem produkcyjnym, dla której Prezydent Miasta wydał decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Ponadto z wyjaśnień Wnioskodawcy wynika, że mimo dokonania podziału ww. działki na dwie mniejsze – zabudowaną (nr 16/17) i niezabudowaną (nr 16/16) - decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu wydane w 2014 r. dla działki przed podziałem, nie wygasły. Tym samym należy stwierdzić, że działka nr 16/16 nie straciła statusu gruntu budowlanego stosownie do wydanych decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. W konsekwencji działka nr 16/16 stanowi teren budowlany, o którym mowa w art. 2 pkt 33 ustawy.

W związku z powyższym sprzedaż przedmiotowej działki (terenu budowlanego zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy) nie może korzystać ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Nie może również korzystać ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, gdyż – jak wskazał Wnioskodawca – przedmiotowy grunt przed podziałem i po podziale wykorzystywany był wyłącznie do działalności opodatkowanej.

W związku z tym dostawa działki niezabudowanej nr 16/16, jako terenu budowlanego, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT w wysokości 23%, stosownie do przepisu art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 i art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Jednocześnie należy wskazać, iż interpretacja została wydana wyłącznie w zakresie podatku od towarów i usług, natomiast w kwestii podatku od czynności cywilnoprawnych zostało wydane osobne rozstrzygnięcie.

Należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Na podstawie art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.