Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.463.2019.2.JO
z 18 października 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 sierpnia 2019 r. (data wpływu 28 sierpnia 2019 r.) uzupełnione pismem Strony z dnia 17 września 2019 r. (data wpływu 17 września 2019 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 11 września 2019 r. (skutecznie doręczone Stronie w dniu 16 września 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku odprowadzenia podatku VAT z tytułu dostawy działki nr 1 – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 sierpnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z podatku VAT niezabudowanej działki nr 1. Wniosek został uzupełniony pismem Strony z dnia 17 września 2019 r. (data wpływu 17 września 2019 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 11 września 2019 r. znak: 0114-KDIP1-1.4012.463.2019.1.JO.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Dnia 11 października 2011 r. Wnioskodawca wraz z żoną kupili na powiększenie gospodarstwa rolnego, grunt rolny o powierzchni 4,71 ha, nr działki 1 w miejscowości (…) gm. (…) woj. (…). Z uwagi, iż na gruntach tych znajdują się pokłady żwiru i piasku, Wnioskodawca wraz z żoną wystąpili do Marszałka Województwa (…) o uzyskanie pozwolenia na wydobycie kruszywa naturalnego.

Taką zgodę małżonkowie uzyskał decyzją Nr (…) z dnia 7 stycznia 2016 r. oraz decyzją Nr (…) z dnia 20 lutego 2019 r. W związku z tymi pozwoleniami Wnioskodawca wraz z żoną wystąpili do właściwego organu o przekształcenie tych gruntów z rolnych na użytki kopalne. Po zakończeniu całej procedury związanej z powyższym, małżonkowie otrzymali wszystkie zgody i pozwolenia i na działce tej jest teraz powierzchnia użytków:

• użytki kopalne – 4,3400 ha
  

• lasy – 0,1200 ha,
  

• grunty orne – 0,2500 ha.
  
  
  

W związku z pozyskaniem wszystkich pozwoleń oraz zmianą gruntów na kopalne, Wnioskodawca wraz z żoną postanowili sprzedać tę działkę firmie S. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w (…).

W momencie zakupu działka ta stanowiła użytki rolne słabej klasy, na części znajdowały się ruiny i gruz po rozwalonym domu, nikt tam nie mieszkał, ani nie był zameldowany. Kilka lat Wnioskodawca wraz z żoną uprawiali te grunty w kierunku rolnym, obsiewane były zbożem.

W piśmie z dnia 17 września 2019 r. Wnioskodawca uzupełnia, że żona jest czynnym podatnikiem VAT, prowadzi Gospodarstwo Rolne NIP: (…), REGON: (…). Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT, prowadzi Wydobywanie Kruszywa Naturalnego NIP: (…), REGON: (…)5. Wnioskodawca nigdy nie zalegał z podatkiem VAT. Działka nr 1 od chwili zakupu, tj. 11 października 2011 r. do chwili obecnej jest wykorzystywana wyłącznie do prowadzonej działalności rolniczej. Obsiewana jest zbożami.

Nabycie ww. działki nie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT oraz nie była przedmiotem umów najmu, dzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze.

Działka ta nie służyła do wykonywania czynności opodatkowanych. Nie jest też przeznaczona pod zabudowę. Na działkę tą nie wydano decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu i nie ma aktualnie obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego. Działka ta została zakupiona przez Wnioskodawcę z żoną na powiększenie wspólności majątkowej małżeńskiej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedając tę działkę Wnioskodawca musi odprowadzić podatek VAT, czy nie musi odprowadzić tego podatku?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Wnioskodawca nie zna się na przepisach. Wnioskodawca nadmienia tylko, że kupując ww. działkę nie kupował jej z podatkiem VAT. Ze swojej strony Wnioskodawca myśli, że kupując bez podatku VAT, może sprzedać bez podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl do art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ustawy.

Sprzedaż, zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W tym miejscu należy wskazać, że prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielne kilku osobom – art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1145 z późn. zm.).

Zaznaczenia wymaga, że stosownie do treści art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682, z późn. zm.), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków łub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W świetle art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 ww. Kodeksu oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 ww. Kodeksu, zgoda drugiego małżonka jest potrzebna do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Z uwagi na powyższe regulacje prawne, w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości, wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego.

Na podstawie art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Art. 15 ust. 1 ustawy stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - mocą ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ze złożonego wniosku wynika, że w 2011 roku Wnioskodawca wraz z żoną kupili grunt rolny o pow. 4,71 ha na powiększenie gospodarstwa rolnego – działka nr 1. Wnioskodawca nabył działkę bez podatku VAT. Z uwagi na to, że na gruntach znajdują się pokłady żwiru i piasku, Wnioskodawca wraz z żoną wystąpili o uzyskanie pozwolenia na wydobycie kruszywa naturalnego. Taką zgodę małżonkowie otrzymali decyzją nr (…) z dnia 7 stycznia 2016 r. oraz decyzją nr (…) 1 z dnia 20 lutego 2019 r. W związku z tymi pozwoleniami Wnioskodawca wraz z małżonką wystąpili do właściwego organu o przekształcenie tych gruntów z rolnych na użytki kopalne. Po zakończeniu całej procedury związanej z powyższym małżonkowie otrzymali wszystkie zgody, pozwolenia i na działce w dniu złożenie wniosku:

• użytki kopalne – stanowią 4,3400 ha,
• lasy – stanowią 0,1200 ha,
• grunty orne – stanowią 0,2500 ha.
  
  

W związku z pozyskaniem wszystkich pozwoleń oraz zmianą gruntów na kopalne, Wnioskodawca wraz z żoną postanowili działkę sprzedać.

W momencie zakupu działki były to nieużytki rolne słabej klasy, na części znajdowały się ruiny i gruz po rozwalonym domu, nikt tam nie mieszkał ani nie był zameldowany. Wnioskodawca wraz z żoną kilka lat uprawiali te grunty w kierunku rolnym. Grunty obsiewane były zbożem.

W uzupełnieniu do złożonego wniosku wskazano, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT, prowadzi działalność gospodarczą –Wydobywanie Kruszywa Naturalnego. Działka od chwili nabycia jest wykorzystywana wyłącznie do prowadzenia działalności rolniczej. Działka nr 1 nie była przedmiotem umów najmu, dzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze. Działka nie służyła do wykonywania czynności opodatkowanych. Przedmiotowa działka nie jest przeznaczona pod zabudowę. Dla działki nie wydano decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu i nie ma aktualnie obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego.

Wnioskodawca ma wątpliwość czy z tytułu sprzedaży działki nr 1 (udziału) należy odprowadzić podatek VAT.

W tym miejscu należy wskazać, że ustawa o podatku od towarów i usług nie wymienia małżonków jako odrębnej kategorii podatników. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Należy zauważyć, że żaden z przepisów ustawy nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa.

W konsekwencji, podatnikiem podatku od towarów i usług jest ten z małżonków, który dokona czynności podlegającej opodatkowaniu.

Podkreślić należy, że nie każda czynność która stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wyżej powołane przepisy pozwalają stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika VAT, działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotne więc dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży nieruchomości wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10. Z ww. orzeczenia TSUE wynika, że w wypadku gdy dana osoba podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy, wówczas należy ją uznać za podatnika z tytułu sprzedaży nieruchomości, gdyż sprzedaż nie następuje w ramach zarządu jego majątkiem prywatnym.

W konsekwencji, w kwestii zaliczenia transakcji sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne jako wykonywanej w ramach działalności gospodarczej kryterium decydującym jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. Podejmowanie zorganizowanych działań, takich jak podział gruntu na mniejsze działki, wydzielenie dróg wewnętrznych, wystąpienie do właściwego organu o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i uzyskanie takiej decyzji przed sprzedażą, wykonywanie czynności zmierzających do podniesienia wartości nieruchomości, np. uzbrojenie terenu, świadczy o tym, że czynności te przybierają formę zawodową (profesjonalną). Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich. W konsekwencji, dostawę nieruchomości należy uznać za objętą podatkiem VAT pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

W przedmiotowej sprawie, jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca nie podejmował żadnych aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców, co prawda Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej – Wydobycie Kruszywa Naturalnego, ale działka nr 1 została nabyta w 2011 roku na powiększenie gospodarstwa rolnego. Do dnia złożenia wniosku działka wykorzystywana jest wyłącznie do prowadzenia działalności rolniczej, była obsiewana zbożem. Ponadto, przedmiotowa działka nie była przedmiotem umów najmu, dzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze. Dla działki nie wydano decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu i nie ma aktualnie obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego. Zatem w niniejszej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonując dostawy działki Wnioskodawca wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawę towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W niniejszej sprawie takich przesłanek brak.

Mając na uwadze treści powołanych uregulowań na tle opisu sprawy należy stwierdzić, że planowana sprzedaż działki nr 1 (udziału) należącej do Wnioskodawcy, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż stanowi ona majątek prywatny, a Wnioskodawca nie wykorzystywał ww. działki do prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. W opisanej sytuacji Wnioskodawca nie wystąpi dla tej czynności w charakterze podatnika, tym samym planowana sprzedaż ww. działki jest sprzedażą majątku osobistego Wnioskodawcy, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie znajdą zastosowania.

W świetle powyższych okoliczności należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że nie jest On zobowiązany do odprowadzenia podatku VAT z tytułu sprzedaży działki nr 1 (udziału), gdyż sprzedaż ta stanowi transakcję, która nie mieści się w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Nie można zgodzić się jednak z poglądem, że brak obowiązku odprowadzenia podatku VAT z tytułu tej czynności spowodowany jest faktem nabycia przedmiotowej działki bez podatku VAT.

Z tego powodu, oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy, należy uznać je za nieprawidłowe.

Końcowo tut. Organ wskazuje, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem przedmiotowa interpretacja rozstrzyga jedynie w zakresie zastosowania przepisów regulujących podatek od towarów i usług względem Wnioskodawcy. Przedmiotowa interpretacja nie rozstrzyga natomiast w zakresie zastosowania przepisów regulujących podatek od towarów i usług względem małżonki Wnioskodawcy.

Podkreślić należy, Organ wydający interpretację nie jest uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów, nie przeprowadza bowiem postępowania dowodowego, jest zatem związany wyłącznie opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem. Tak więc informacje zawarte w załączniku a mające wpływ na istotę wniosku i przedmiot zapytania, powinny znaleźć się w opisie stanu faktycznego tego wniosku.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
   
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.